Psyche
alle pijlers
meisjes van 12 depressief.
woensdag 6 januari 2010 om 13:56
wilde dit topic eigenlijk bij kinderen zetten maar vond het voor alle nieuwbakkenouders te heftig, vandaar.
Mijn kinderen weten dat ik zo nu en dan hun mail ed controleer, voor hun eigen veiligheid. Vinden ze niet leuk natuurlijk maar snappen het wel van mijn kant. Nu doe ik het misschien eens in de 2 maanden en vanmorgen stond mijn zoon van bijna 14 nog ingelogd op mijn laptop met zijn hyves. Ik zag 1 woord in zijn mail en de bellen begonnen te rinkelen.
Een meisje van 12 die hem mailt dat ze het leven niet ziet zitten, dat ze er een einde aan wil maken en zich depressief voelt en waardeloos. Dat ze alleen nog maar zit te staren en er niet bij is met haar gedachten. Cijfers vallen tegen en ze heeft smetvrees waarvoor ze van haar ouders naar de ha moet. HELP me schrijft ze.
de reactie van mijn zoon was (ik ben zo trots op hem) dat ze met iemand moet gaan praten, mentrix op school, oma en dat ze altijd bij hem mag komen maar laat haar beloven niets geks te doen. Ze mailen nog wat heen en weer en ze reageert rustiger.
Dit alles is 9 dagen geleden dat zij mailde.
Ik wil hier vanavond rustig met mijn zoon over praten. Nu sta ik voor een dilemma, ziet hij de ernst in van zo'n bericht? Heeft hij er niet met ons over gepraat omdat hij weet dat het een gevoelig onderwerp is voor mij? Hij heeft belooft zijn mond te houden aan haar. Ik vind het schokkend dat een meisje van 12 zich zo voelt en het zo kan beschrijven. Zijn dit puberpijntjes of moet ik verder stappen ondernemen? Als haar wat gebeurt zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven maar ik wil geen paniek zaaien...
Al zou het melden van dit bericht in mijn ogen echt zorg dragen voor het meisje zijn en niet om haar te verlinken. Maar vertrouwd ze daarna mijn zoon nog wel ( ze schreef dat hij de enige is aan wie ze dit kan vertellen)
advies?
Mijn kinderen weten dat ik zo nu en dan hun mail ed controleer, voor hun eigen veiligheid. Vinden ze niet leuk natuurlijk maar snappen het wel van mijn kant. Nu doe ik het misschien eens in de 2 maanden en vanmorgen stond mijn zoon van bijna 14 nog ingelogd op mijn laptop met zijn hyves. Ik zag 1 woord in zijn mail en de bellen begonnen te rinkelen.
Een meisje van 12 die hem mailt dat ze het leven niet ziet zitten, dat ze er een einde aan wil maken en zich depressief voelt en waardeloos. Dat ze alleen nog maar zit te staren en er niet bij is met haar gedachten. Cijfers vallen tegen en ze heeft smetvrees waarvoor ze van haar ouders naar de ha moet. HELP me schrijft ze.
de reactie van mijn zoon was (ik ben zo trots op hem) dat ze met iemand moet gaan praten, mentrix op school, oma en dat ze altijd bij hem mag komen maar laat haar beloven niets geks te doen. Ze mailen nog wat heen en weer en ze reageert rustiger.
Dit alles is 9 dagen geleden dat zij mailde.
Ik wil hier vanavond rustig met mijn zoon over praten. Nu sta ik voor een dilemma, ziet hij de ernst in van zo'n bericht? Heeft hij er niet met ons over gepraat omdat hij weet dat het een gevoelig onderwerp is voor mij? Hij heeft belooft zijn mond te houden aan haar. Ik vind het schokkend dat een meisje van 12 zich zo voelt en het zo kan beschrijven. Zijn dit puberpijntjes of moet ik verder stappen ondernemen? Als haar wat gebeurt zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven maar ik wil geen paniek zaaien...
Al zou het melden van dit bericht in mijn ogen echt zorg dragen voor het meisje zijn en niet om haar te verlinken. Maar vertrouwd ze daarna mijn zoon nog wel ( ze schreef dat hij de enige is aan wie ze dit kan vertellen)
advies?
woensdag 6 januari 2010 om 14:12
Heb het er met je zoon over. Meisjes van 12 die enigszins depri zijn (ik ben te dik, ik heb nog geen borsten, ik ben nog niet ongesteld, ik heb nog geen verkering...etc.) springen hier bijna dagelijks voor de trein de afgelopen 2 maanden. LAat je zoon desnoods contact opnemen met haar ouders om zijn zorgen uit te spreken. Dan heb jij gedaan wat je moet doen. Als er iets gebeurd heb jij geen schuld hoor!
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 6 januari 2010 om 14:17
Je wilt precies weten hoe deze situatie in elkaar steekt, logisch. Volgens mij is je enige bron op het moment je zoon en zul je even af moeten wachten wat hij erover zegt. Hij reageert goed op haar, dus misschien is dit al wel vaker voorgekomen. Het lijkt me dat als er paniek is dat je daar wel iets van mee hebt gekregen of in ieder geval vanavond mee krijgt.
Afhankelijk van wat er uitkomt kun je eventuele actie ondernemen.
Afhankelijk van wat er uitkomt kun je eventuele actie ondernemen.
woensdag 6 januari 2010 om 14:18
Ik zou er ook met je zoon over praten.
Ik had als 12 jarige zo'n drama queen als vriendin en dat heeft indertijd behoorlijk zwaar op me gedrukt toen.
Nu zie ik dat ze gewoon aandacht wilde, toen zag ik dat echt niet.
Dus ik zou het niet eens voor haar doen, maar voor je zoon.
Ik had als 12 jarige zo'n drama queen als vriendin en dat heeft indertijd behoorlijk zwaar op me gedrukt toen.
Nu zie ik dat ze gewoon aandacht wilde, toen zag ik dat echt niet.
Dus ik zou het niet eens voor haar doen, maar voor je zoon.
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
woensdag 6 januari 2010 om 14:18
Als je vindt dat je zoon het goed gedaan heeft, waarom wil je het er dan toch nog over hebben
Laat het verder: dat meisje moet hulp zoeken wannermer ze er zelf aan toe is.
Zeg tegen je zoon: 'Ik heb die mails gelezen en ik vind het goed wat je gedaan hebt. Als je vindt dat het uit de hand loopt of als jij er hulp nodig bij hebt, dan kan je altijd naar me toekomen en kunnen we samen naar een oplossing zoeken.'
En blijf voortaan uit je zoons e-mail. Veertienjarige jongens weten wel hoe ze met internet om moeten gaan - meestal beter dan volwasssenen.Grote kans dat die toch een tweede e-mail heeft die hij alleen op school opent of dat die alles wat jij niet mag lezen meteen weggooit.
Laat het verder: dat meisje moet hulp zoeken wannermer ze er zelf aan toe is.
Zeg tegen je zoon: 'Ik heb die mails gelezen en ik vind het goed wat je gedaan hebt. Als je vindt dat het uit de hand loopt of als jij er hulp nodig bij hebt, dan kan je altijd naar me toekomen en kunnen we samen naar een oplossing zoeken.'
En blijf voortaan uit je zoons e-mail. Veertienjarige jongens weten wel hoe ze met internet om moeten gaan - meestal beter dan volwasssenen.Grote kans dat die toch een tweede e-mail heeft die hij alleen op school opent of dat die alles wat jij niet mag lezen meteen weggooit.
Liever elitair dan een pauper!
woensdag 6 januari 2010 om 14:26
[quote]Kalliope schreef op 06 januari 2010 @ 14:18:
En blijf voortaan uit je zoons e-mail.quote]
JA, en dan zeker achteraf piepen als hij slachtoffer van het een of ander blijkt te zijn. Deze zoon WEET dat ouders om hem geven en daarom hemook beschermen tegen kwalijke zaken door zijn email af en toe te checken.
En blijf voortaan uit je zoons e-mail.quote]
JA, en dan zeker achteraf piepen als hij slachtoffer van het een of ander blijkt te zijn. Deze zoon WEET dat ouders om hem geven en daarom hemook beschermen tegen kwalijke zaken door zijn email af en toe te checken.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 6 januari 2010 om 14:31
quote:Tessaa schreef op 06 januari 2010 @ 14:29:
[...]
Als deze zoon WEET dat zijn ouders om hem geven, kan hij toch ook zelf aan de bel trekken als er iets aan de hand is? Het is een puber, die moeten zich losmaken van hun ouders. TO geeft aan dat zoon het niet leuk vindt dat mama zijn mail leest!A, ja, natuurlijk, leg alle verantwoording bij pubers van 14 neer. Die weten alles zo goed en kunnen heel goed verwoorden waar ze mee zitten! Pffff, ervaringsdeskundig zeker????
[...]
Als deze zoon WEET dat zijn ouders om hem geven, kan hij toch ook zelf aan de bel trekken als er iets aan de hand is? Het is een puber, die moeten zich losmaken van hun ouders. TO geeft aan dat zoon het niet leuk vindt dat mama zijn mail leest!A, ja, natuurlijk, leg alle verantwoording bij pubers van 14 neer. Die weten alles zo goed en kunnen heel goed verwoorden waar ze mee zitten! Pffff, ervaringsdeskundig zeker????
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 6 januari 2010 om 14:45
ik weet niet of het aanstellerij is en of ze de aandacht van mijn zoon wil. Maar ik vind het nogal heftige uitspraken voor een meisje van 12. Ja pubers zijn wel depressief maar wanneer gaat het te ver?
Ik laat mijn zoon niet zelf naar haar ouders gaan om zijn zorgen uit te spreken, ik vind dat een te grote verantwoording. Ik weet niet of er sprake is van mishandeling maar mijn eerste doel zou niet zijn om haar ouders te informeren maar misschien school? Misschien samen met mijn zoon de school informeren? Of de ha?
ik vind dat mijn zoon tot nu toe goed gehandeld heeft. Ik vind ook dat dit een verantwoordelijkheid is die hij niet moet hebben op die leeftijd.
Ik blijf verantwoordelijk voor zijn welzijn, dit is de reden dat wij samen overeengekomen zijn dat mail gecontroleerd word, leuk of niet. van uitpluizen is geen sprake, wel van zorg.
Ik laat mijn zoon niet zelf naar haar ouders gaan om zijn zorgen uit te spreken, ik vind dat een te grote verantwoording. Ik weet niet of er sprake is van mishandeling maar mijn eerste doel zou niet zijn om haar ouders te informeren maar misschien school? Misschien samen met mijn zoon de school informeren? Of de ha?
ik vind dat mijn zoon tot nu toe goed gehandeld heeft. Ik vind ook dat dit een verantwoordelijkheid is die hij niet moet hebben op die leeftijd.
Ik blijf verantwoordelijk voor zijn welzijn, dit is de reden dat wij samen overeengekomen zijn dat mail gecontroleerd word, leuk of niet. van uitpluizen is geen sprake, wel van zorg.
woensdag 6 januari 2010 om 14:46
Ik ging op mijn 14e naar de huisarts vanwege een depressie. Ik zocht hulp, maar wist niet precies wat. Mijn dokter kwam met een optie waar ik me helemaal niet prettig bij voelde, maar ze stond erop dat ik het deed.
Ik heb het uiteindelijk niet gedaan en het heeft 4 jaar geduurd voordat ik - inmiddels bij een andere huisarts - weer hulp durfde te zoeken.
Mijn punt: gedwongen hulp helpt niet. Het is alleen een noodmiddel bij hele zware gevallen (bijvoorbeeld een meisje met een BMI van 11 ofzo).
Ik heb het uiteindelijk niet gedaan en het heeft 4 jaar geduurd voordat ik - inmiddels bij een andere huisarts - weer hulp durfde te zoeken.
Mijn punt: gedwongen hulp helpt niet. Het is alleen een noodmiddel bij hele zware gevallen (bijvoorbeeld een meisje met een BMI van 11 ofzo).
Liever elitair dan een pauper!
woensdag 6 januari 2010 om 14:46
Ik zou ook met je zoon gaan praten. Zeg hem dat je op zijn hyves gekeken hebt en erg geschrokken bent van het verhaal van het meisje. Wat is er met haar aan de hand? Kan je wat meer vertellen? Nodig het kind van mijn part eens thuis uit, als je zoon dat ook ok vind he. Observeer en doe eerst nog niks. Dan kan je de situatie wat beter inschatten en aan de hand daarvan reageren.
En wat maakt het nou uit of to in de mail kijkt van haar kinderen. Ik kijk ook op de hyves van mijn stiefkinderen. Gaat alles nog goed? Nou, en ik heb ook een paar berichten van mijn stiefdochter gezien die mij alarmeerden. Daar heb ik het met haar vader over gehad en hebben samen met haar gepraat. We houden haar goed in de gaten en als wij weer iets zien op hyves of op iets anders dan gaan we weer met haar praten. Ik heb liever dat ze boos op ons is omdat wij gekeken hebben dan dat we niks doen en ze helemaal in de put raakt. Boosheid gaat over, haar andere situatie helaas niet.
En als iemand als to zoiets leest over mijn stiefkinderen wil ik dat absoluut weten! De geestelijke en lichamelijke gezondheid van mijn kinderen gaan voor alles. Fuck privacy op de computer als ze nog zo jong zijn. Boeien, daar komen ze wel weer over heen hoor. Goed uitleggen waarom je het gedaan hebt en er open en eerlijk over zijn.
En wat maakt het nou uit of to in de mail kijkt van haar kinderen. Ik kijk ook op de hyves van mijn stiefkinderen. Gaat alles nog goed? Nou, en ik heb ook een paar berichten van mijn stiefdochter gezien die mij alarmeerden. Daar heb ik het met haar vader over gehad en hebben samen met haar gepraat. We houden haar goed in de gaten en als wij weer iets zien op hyves of op iets anders dan gaan we weer met haar praten. Ik heb liever dat ze boos op ons is omdat wij gekeken hebben dan dat we niks doen en ze helemaal in de put raakt. Boosheid gaat over, haar andere situatie helaas niet.
En als iemand als to zoiets leest over mijn stiefkinderen wil ik dat absoluut weten! De geestelijke en lichamelijke gezondheid van mijn kinderen gaan voor alles. Fuck privacy op de computer als ze nog zo jong zijn. Boeien, daar komen ze wel weer over heen hoor. Goed uitleggen waarom je het gedaan hebt en er open en eerlijk over zijn.
woensdag 6 januari 2010 om 14:49
woensdag 6 januari 2010 om 14:52
[quote]mimootje schreef op 06 januari 2010 @ 14:45:
Ik laat mijn zoon niet zelf naar haar ouders gaan om zijn zorgen uit te spreken, ik vind dat een te grote verantwoording. Ik weet niet of er sprake is van mishandeling maar mijn eerste doel zou niet zijn om haar ouders te informeren maar misschien school? Misschien samen met mijn zoon de school informeren? Of de ha?
ik zou wel haar ouders in gaan lichten
school en huisarts kan ook
Ik laat mijn zoon niet zelf naar haar ouders gaan om zijn zorgen uit te spreken, ik vind dat een te grote verantwoording. Ik weet niet of er sprake is van mishandeling maar mijn eerste doel zou niet zijn om haar ouders te informeren maar misschien school? Misschien samen met mijn zoon de school informeren? Of de ha?
ik zou wel haar ouders in gaan lichten
school en huisarts kan ook
