Psyche
alle pijlers
meisjes van 12 depressief.
woensdag 6 januari 2010 om 13:56
wilde dit topic eigenlijk bij kinderen zetten maar vond het voor alle nieuwbakkenouders te heftig, vandaar.
Mijn kinderen weten dat ik zo nu en dan hun mail ed controleer, voor hun eigen veiligheid. Vinden ze niet leuk natuurlijk maar snappen het wel van mijn kant. Nu doe ik het misschien eens in de 2 maanden en vanmorgen stond mijn zoon van bijna 14 nog ingelogd op mijn laptop met zijn hyves. Ik zag 1 woord in zijn mail en de bellen begonnen te rinkelen.
Een meisje van 12 die hem mailt dat ze het leven niet ziet zitten, dat ze er een einde aan wil maken en zich depressief voelt en waardeloos. Dat ze alleen nog maar zit te staren en er niet bij is met haar gedachten. Cijfers vallen tegen en ze heeft smetvrees waarvoor ze van haar ouders naar de ha moet. HELP me schrijft ze.
de reactie van mijn zoon was (ik ben zo trots op hem) dat ze met iemand moet gaan praten, mentrix op school, oma en dat ze altijd bij hem mag komen maar laat haar beloven niets geks te doen. Ze mailen nog wat heen en weer en ze reageert rustiger.
Dit alles is 9 dagen geleden dat zij mailde.
Ik wil hier vanavond rustig met mijn zoon over praten. Nu sta ik voor een dilemma, ziet hij de ernst in van zo'n bericht? Heeft hij er niet met ons over gepraat omdat hij weet dat het een gevoelig onderwerp is voor mij? Hij heeft belooft zijn mond te houden aan haar. Ik vind het schokkend dat een meisje van 12 zich zo voelt en het zo kan beschrijven. Zijn dit puberpijntjes of moet ik verder stappen ondernemen? Als haar wat gebeurt zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven maar ik wil geen paniek zaaien...
Al zou het melden van dit bericht in mijn ogen echt zorg dragen voor het meisje zijn en niet om haar te verlinken. Maar vertrouwd ze daarna mijn zoon nog wel ( ze schreef dat hij de enige is aan wie ze dit kan vertellen)
advies?
Mijn kinderen weten dat ik zo nu en dan hun mail ed controleer, voor hun eigen veiligheid. Vinden ze niet leuk natuurlijk maar snappen het wel van mijn kant. Nu doe ik het misschien eens in de 2 maanden en vanmorgen stond mijn zoon van bijna 14 nog ingelogd op mijn laptop met zijn hyves. Ik zag 1 woord in zijn mail en de bellen begonnen te rinkelen.
Een meisje van 12 die hem mailt dat ze het leven niet ziet zitten, dat ze er een einde aan wil maken en zich depressief voelt en waardeloos. Dat ze alleen nog maar zit te staren en er niet bij is met haar gedachten. Cijfers vallen tegen en ze heeft smetvrees waarvoor ze van haar ouders naar de ha moet. HELP me schrijft ze.
de reactie van mijn zoon was (ik ben zo trots op hem) dat ze met iemand moet gaan praten, mentrix op school, oma en dat ze altijd bij hem mag komen maar laat haar beloven niets geks te doen. Ze mailen nog wat heen en weer en ze reageert rustiger.
Dit alles is 9 dagen geleden dat zij mailde.
Ik wil hier vanavond rustig met mijn zoon over praten. Nu sta ik voor een dilemma, ziet hij de ernst in van zo'n bericht? Heeft hij er niet met ons over gepraat omdat hij weet dat het een gevoelig onderwerp is voor mij? Hij heeft belooft zijn mond te houden aan haar. Ik vind het schokkend dat een meisje van 12 zich zo voelt en het zo kan beschrijven. Zijn dit puberpijntjes of moet ik verder stappen ondernemen? Als haar wat gebeurt zou ik het mezelf nooit kunnen vergeven maar ik wil geen paniek zaaien...
Al zou het melden van dit bericht in mijn ogen echt zorg dragen voor het meisje zijn en niet om haar te verlinken. Maar vertrouwd ze daarna mijn zoon nog wel ( ze schreef dat hij de enige is aan wie ze dit kan vertellen)
advies?
woensdag 6 januari 2010 om 14:56
Voor de mensen die dit meisje bestempelen als drama queen en aandachttrekster: ik was dus zo'n meisje met een depressie op haar 12de. Ik praatte er toen niet of nauwelijks over met mijn ouders, vriendinnen en al helemaal niet met jongens. MSN en mail hadden we toen niet, dus heb ik nooit op die manier gecommuniceerd erover. Als ik nu terugkijk had ik, als ik dan toch een depressie moest krijgen, liever deze gehad toen ik wat ouder was. Dan is het nog steeds een hel, maar als je 12 bent... oei. Dan ben je nog lang niet volwassen en sterk genoeg en ook niet uitontwikkeld om een beetje redelijk en verstandig met zoiets om te gaan.
Help haar, zorg dat ze hulp krijgt, van haar ouders, van school en proffessionele hulp. Er is namelijk zoveel aan te doen, en hoe eerder hoe beter. Ik zou willen dat ik vroeger iemand zo'n bericht had gestuurd, dat een moeder deze had gelezen en mij en mijn omgeving een zetje had gegeven om er iets mee te doen. En voor dit meisje: depressies kun je overwinnen, ook als je nog zo jong bent. Ik hoop dat ze eruit komt en een fijne tienertijd tegemoet mag gaan!
Help haar, zorg dat ze hulp krijgt, van haar ouders, van school en proffessionele hulp. Er is namelijk zoveel aan te doen, en hoe eerder hoe beter. Ik zou willen dat ik vroeger iemand zo'n bericht had gestuurd, dat een moeder deze had gelezen en mij en mijn omgeving een zetje had gegeven om er iets mee te doen. En voor dit meisje: depressies kun je overwinnen, ook als je nog zo jong bent. Ik hoop dat ze eruit komt en een fijne tienertijd tegemoet mag gaan!
woensdag 6 januari 2010 om 15:03
Volgens mij gaat het toch voornamelijk over dat meisje hoor, op een paar zijdelingse opmerkingen na.
Ik was ook zo toen ik 12 was, en ik had de hulp zoals Igoneh beschrijft absoluut niet kunnen waarderen, ook niet nu ik er achteraf op terug kijk. Zoals ik al zei, gedwongen hulp helpt niet.
Ik was ook zo toen ik 12 was, en ik had de hulp zoals Igoneh beschrijft absoluut niet kunnen waarderen, ook niet nu ik er achteraf op terug kijk. Zoals ik al zei, gedwongen hulp helpt niet.
Liever elitair dan een pauper!
woensdag 6 januari 2010 om 15:10
Overleg eerst met je zoon over hoe hij er tegenaankijkt. het is zijn mail, zijn vriendin en zowel als kind als als volwassenen zou ik bijzonder woest worden als je niet alleen mijn mail leest, maar ook nog eens daarop gaat reageren zonder mij daarin te kennen.
Los daarvan denk ik inderdaad ook dat het meisje jouw zoon zeker niet meer in vertrouwen zal nemen als zij er achter komt dat zijn moeder meeleest en dat dus wat zij denkt in vertrouwen te kunnen mailen bij een volwassene terechtkomt die ze niet kent, en waarvan ze dus ook niet zelf kan beslissen of ze die wel of niet wil vertrouwen.
Jouw zoon heeft het goed gedaan, vindt je. geef m dat compliment en laat m ook zien dat je zijn privacy en zijn vriendschappen respecteert, door aan hem te vragen of hij ook vind dat dit meisje hulp nodig heeft en hij het dus goedvindt als jij contact gaat opnemen. Praat inderdaad met hem, leg hem uit dat hij altijd bij jou terechtkan en dat het soms beter is om geheimen wel te vertellen als dat iemand kan helpen. Gebruik al je overtuigingskracht om hem te bewegen akkoord te gaan met ingrijpen, maar als hij dat echt echt niet wil, respecteer dat dan ook.
Los daarvan denk ik inderdaad ook dat het meisje jouw zoon zeker niet meer in vertrouwen zal nemen als zij er achter komt dat zijn moeder meeleest en dat dus wat zij denkt in vertrouwen te kunnen mailen bij een volwassene terechtkomt die ze niet kent, en waarvan ze dus ook niet zelf kan beslissen of ze die wel of niet wil vertrouwen.
Jouw zoon heeft het goed gedaan, vindt je. geef m dat compliment en laat m ook zien dat je zijn privacy en zijn vriendschappen respecteert, door aan hem te vragen of hij ook vind dat dit meisje hulp nodig heeft en hij het dus goedvindt als jij contact gaat opnemen. Praat inderdaad met hem, leg hem uit dat hij altijd bij jou terechtkan en dat het soms beter is om geheimen wel te vertellen als dat iemand kan helpen. Gebruik al je overtuigingskracht om hem te bewegen akkoord te gaan met ingrijpen, maar als hij dat echt echt niet wil, respecteer dat dan ook.
woensdag 6 januari 2010 om 15:17
quote:zou, voor haar, het weten dat iemand (een vertrouwenspersoon) van je problemen afweet misschien al genoeg zijn?
Misschien wel, misschien niet. Elk mens is anders, en elk mens heeft dus ook andere manieren om met zijn/haar problemen om te gaan. Daarom is het advies van Ratteke om haar een keer uit te nodigen goed - als je zoon dit goed vindt. Het is sowieso heel lastig om iemand met zulke dingen te helpen. Wanneer je iemand helemaal niet kent, is dit nog veel lastiger! Meteen acties ondernemen als 'ouders inlichten' vind ik daarom veel te impulsief.
En verder eens met return_of_kreng.
Misschien wel, misschien niet. Elk mens is anders, en elk mens heeft dus ook andere manieren om met zijn/haar problemen om te gaan. Daarom is het advies van Ratteke om haar een keer uit te nodigen goed - als je zoon dit goed vindt. Het is sowieso heel lastig om iemand met zulke dingen te helpen. Wanneer je iemand helemaal niet kent, is dit nog veel lastiger! Meteen acties ondernemen als 'ouders inlichten' vind ik daarom veel te impulsief.
En verder eens met return_of_kreng.
Liever elitair dan een pauper!
woensdag 6 januari 2010 om 15:17
quote:return_of_kreng schreef op 06 januari 2010 @ 15:10:
Overleg eerst met je zoon over hoe hij er tegenaankijkt. het is zijn mail, zijn vriendin en zowel als kind als als volwassenen zou ik bijzonder woest worden als je niet alleen mijn mail leest, maar ook nog eens daarop gaat reageren zonder mij daarin te kennen.
Los daarvan denk ik inderdaad ook dat het meisje jouw zoon zeker niet meer in vertrouwen zal nemen als zij er achter komt dat zijn moeder meeleest en dat dus wat zij denkt in vertrouwen te kunnen mailen bij een volwassene terechtkomt die ze niet kent, en waarvan ze dus ook niet zelf kan beslissen of ze die wel of niet wil vertrouwen.
Jouw zoon heeft het goed gedaan, vindt je. geef m dat compliment en laat m ook zien dat je zijn privacy en zijn vriendschappen respecteert, door aan hem te vragen of hij ook vind dat dit meisje hulp nodig heeft en hij het dus goedvindt als jij contact gaat opnemen. Praat inderdaad met hem, leg hem uit dat hij altijd bij jou terechtkan en dat het soms beter is om geheimen wel te vertellen als dat iemand kan helpen. Gebruik al je overtuigingskracht om hem te bewegen akkoord te gaan met ingrijpen, maar als hij dat echt echt niet wil, respecteer dat dan ook.
Niet mee eens, zo leg je de verantwoording alsnog bij de zoon.
Zoon wist dat mam zijn mail checked, niet altijd even leuk, maar goed, zo zij het.
Stel je voor dat zoon zegt "nee mam, ik denk dat het wel meevalt, laat maar gaan" en ze doet zichzelf alsnog wat aan. Hoe ongelukkig denk je dan dat zoon zich zal voelen? Dit is niet zijn verantwoording, maak dat er dan ook niet van.
Neem zelf contact met de ouders of school op, zorg dat het meisje in kwestie ervan op de hoogte is dat zoon niets heeft doorvertelt.
Gaat het alleen om de aandacht of om een depri bui, dan zal er verder niet veel mee gebeuren. Is het echt serieus, dan moet dit kind toch echt hulp krijgen, of ze nou wilt of niet. Ze is pas 12, dit soort gevoelens trek je op volwassen leeftijd amper, laat staan als je een kind bent.
Overleg eerst met je zoon over hoe hij er tegenaankijkt. het is zijn mail, zijn vriendin en zowel als kind als als volwassenen zou ik bijzonder woest worden als je niet alleen mijn mail leest, maar ook nog eens daarop gaat reageren zonder mij daarin te kennen.
Los daarvan denk ik inderdaad ook dat het meisje jouw zoon zeker niet meer in vertrouwen zal nemen als zij er achter komt dat zijn moeder meeleest en dat dus wat zij denkt in vertrouwen te kunnen mailen bij een volwassene terechtkomt die ze niet kent, en waarvan ze dus ook niet zelf kan beslissen of ze die wel of niet wil vertrouwen.
Jouw zoon heeft het goed gedaan, vindt je. geef m dat compliment en laat m ook zien dat je zijn privacy en zijn vriendschappen respecteert, door aan hem te vragen of hij ook vind dat dit meisje hulp nodig heeft en hij het dus goedvindt als jij contact gaat opnemen. Praat inderdaad met hem, leg hem uit dat hij altijd bij jou terechtkan en dat het soms beter is om geheimen wel te vertellen als dat iemand kan helpen. Gebruik al je overtuigingskracht om hem te bewegen akkoord te gaan met ingrijpen, maar als hij dat echt echt niet wil, respecteer dat dan ook.
Niet mee eens, zo leg je de verantwoording alsnog bij de zoon.
Zoon wist dat mam zijn mail checked, niet altijd even leuk, maar goed, zo zij het.
Stel je voor dat zoon zegt "nee mam, ik denk dat het wel meevalt, laat maar gaan" en ze doet zichzelf alsnog wat aan. Hoe ongelukkig denk je dan dat zoon zich zal voelen? Dit is niet zijn verantwoording, maak dat er dan ook niet van.
Neem zelf contact met de ouders of school op, zorg dat het meisje in kwestie ervan op de hoogte is dat zoon niets heeft doorvertelt.
Gaat het alleen om de aandacht of om een depri bui, dan zal er verder niet veel mee gebeuren. Is het echt serieus, dan moet dit kind toch echt hulp krijgen, of ze nou wilt of niet. Ze is pas 12, dit soort gevoelens trek je op volwassen leeftijd amper, laat staan als je een kind bent.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 6 januari 2010 om 15:18
quote:Kalliope schreef op 06 januari 2010 @ 15:03:
Volgens mij gaat het toch voornamelijk over dat meisje hoor, op een paar zijdelingse opmerkingen na.
Ik was ook zo toen ik 12 was, en ik had de hulp zoals Igoneh beschrijft absoluut niet kunnen waarderen, ook niet nu ik er achteraf op terug kijk. Zoals ik al zei, gedwongen hulp helpt niet.
Gedwongen hulp helpt idd niet. Echter, je kan het ook in een andere vorm gieten. Ik vind het een beetje lastig om dit goed uit te leggen maar door gewoon vragen stellen (moet het kind natuurlijk wel bij to thuis komen) en daar op reageren. Enige psychische kennis hebben helpt. Maar gewoon moederlijk zijn en begripvol en niet pushen kan voor het meisje aanleiding zijn om anders over haar problemen na te denken. En dan hopen dat dat tot inzicht leidt en dat ze het aandurft om met haar ouders te gaan praten en dan toch hulp te gaan zoeken.
Tiener zijn is niet makkelijk hoor. Ik vond het vroeger vreselijk en ben blij dat ik het niet nog een keer moet meemaken.
Volgens mij gaat het toch voornamelijk over dat meisje hoor, op een paar zijdelingse opmerkingen na.
Ik was ook zo toen ik 12 was, en ik had de hulp zoals Igoneh beschrijft absoluut niet kunnen waarderen, ook niet nu ik er achteraf op terug kijk. Zoals ik al zei, gedwongen hulp helpt niet.
Gedwongen hulp helpt idd niet. Echter, je kan het ook in een andere vorm gieten. Ik vind het een beetje lastig om dit goed uit te leggen maar door gewoon vragen stellen (moet het kind natuurlijk wel bij to thuis komen) en daar op reageren. Enige psychische kennis hebben helpt. Maar gewoon moederlijk zijn en begripvol en niet pushen kan voor het meisje aanleiding zijn om anders over haar problemen na te denken. En dan hopen dat dat tot inzicht leidt en dat ze het aandurft om met haar ouders te gaan praten en dan toch hulp te gaan zoeken.
Tiener zijn is niet makkelijk hoor. Ik vond het vroeger vreselijk en ben blij dat ik het niet nog een keer moet meemaken.
woensdag 6 januari 2010 om 15:22
Misschien ben ik mosterd, maar kinderen van 12 kunnen wel degelijk écht depressief zijn.
Ik zie dat veel mensen er wat schamper over doen, maar zelf zou ik het heel serieus nemen.
Een meisje in mijn omgeving heeft op haar twaalfde zelfmoord gepleegd. Je weet niet wat er allemaal speelt.
Ik zou het tegen de ouders vertellen.
Draai de situatie eens om, zou jij het niet willen weten als ouder?
Veel sterkte!
Ik zie dat veel mensen er wat schamper over doen, maar zelf zou ik het heel serieus nemen.
Een meisje in mijn omgeving heeft op haar twaalfde zelfmoord gepleegd. Je weet niet wat er allemaal speelt.
Ik zou het tegen de ouders vertellen.
Draai de situatie eens om, zou jij het niet willen weten als ouder?
Veel sterkte!
woensdag 6 januari 2010 om 15:30
Ik ben het met je eens Ratteke. Ik vind het ook goed en lief van je, TO, dat je dat meisje wilt helpen. Maar ik vind het onverstandig om meteen best ingrijpende handelingen te doen terwijl je diegene niet kent - je weet dus helemaal niet of je haar daarmee baadt of schaadt, aangezien je haar niet kent.
Bijvoorbeeld de ouders inlichten...misschien trappen die ouders haar wel helemaal in elkaar. 'Hoe durf je je zo aan te stellen kutwijf! Wat moeten die mensen nou wel niet van ons denken! Wil je aandacht...nou, hier is je aandacht. *schop*
Een extreem voorbeeld, maar het geeft denk ik wel aan wat ik bedoel met 'impulsieve handelingen'.
Bijvoorbeeld de ouders inlichten...misschien trappen die ouders haar wel helemaal in elkaar. 'Hoe durf je je zo aan te stellen kutwijf! Wat moeten die mensen nou wel niet van ons denken! Wil je aandacht...nou, hier is je aandacht. *schop*
Een extreem voorbeeld, maar het geeft denk ik wel aan wat ik bedoel met 'impulsieve handelingen'.
Liever elitair dan een pauper!
woensdag 6 januari 2010 om 15:34
quote:Kalliope schreef op 06 januari 2010 @ 15:30:
Ik ben het met je eens Ratteke. Ik vind het ook goed en lief van je, TO, dat je dat meisje wilt helpen. Maar ik vind het onverstandig om meteen best ingrijpende handelingen te doen terwijl je diegene niet kent - je weet dus helemaal niet of je haar daarmee baadt of schaadt, aangezien je haar niet kent.
Bijvoorbeeld de ouders inlichten...misschien trappen die ouders haar wel helemaal in elkaar. 'Hoe durf je je zo aan te stellen kutwijf! Wat moeten die mensen nou wel niet van ons denken! Wil je aandacht...nou, hier is je aandacht. *schop*
Een extreem voorbeeld, maar het geeft denk ik wel aan wat ik bedoel met 'impulsieve handelingen'.
Ter geruststellen, de meeste ouders zijn dus niet zo.
Maar mocht je daar bang voor zijn dan moet je de school inschakelen. Ik blijf erbij dat je deze kwestie niet tot je eigen (of je zoons) verantwoording kunt maken.
Ik ben het met je eens Ratteke. Ik vind het ook goed en lief van je, TO, dat je dat meisje wilt helpen. Maar ik vind het onverstandig om meteen best ingrijpende handelingen te doen terwijl je diegene niet kent - je weet dus helemaal niet of je haar daarmee baadt of schaadt, aangezien je haar niet kent.
Bijvoorbeeld de ouders inlichten...misschien trappen die ouders haar wel helemaal in elkaar. 'Hoe durf je je zo aan te stellen kutwijf! Wat moeten die mensen nou wel niet van ons denken! Wil je aandacht...nou, hier is je aandacht. *schop*
Een extreem voorbeeld, maar het geeft denk ik wel aan wat ik bedoel met 'impulsieve handelingen'.
Ter geruststellen, de meeste ouders zijn dus niet zo.
Maar mocht je daar bang voor zijn dan moet je de school inschakelen. Ik blijf erbij dat je deze kwestie niet tot je eigen (of je zoons) verantwoording kunt maken.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 6 januari 2010 om 15:38
Kalliope, vandaar dit topic
ik zou nooit zomaar ouders of wie dan ook berichten, ik wil eerst meer horen van mijn zoon. Met hem praten over wie ze is en wat de situatie is en dat het zorgen voor anderen hun welzijn soms belangrijker is dat een geheim houden.
misschien was het een depri bui en is het over, misschien speelt het nog en is hij blij dat ik erover begin omdat het hem wel zwaar lag....
misschien is de situatie daar thuis wel erg heftig, ik ben niet geschoold om zo'n kind te helpen hoezeer het me ook aan het hart gaat. maar wil wel samen met mijn zoon meedenken zodat hij er niet alleen voor staat.
want zeg nou zelf, het is nogal wat om daar mee te dealen als je bijna 14 bent
ik zou nooit zomaar ouders of wie dan ook berichten, ik wil eerst meer horen van mijn zoon. Met hem praten over wie ze is en wat de situatie is en dat het zorgen voor anderen hun welzijn soms belangrijker is dat een geheim houden.
misschien was het een depri bui en is het over, misschien speelt het nog en is hij blij dat ik erover begin omdat het hem wel zwaar lag....
misschien is de situatie daar thuis wel erg heftig, ik ben niet geschoold om zo'n kind te helpen hoezeer het me ook aan het hart gaat. maar wil wel samen met mijn zoon meedenken zodat hij er niet alleen voor staat.
want zeg nou zelf, het is nogal wat om daar mee te dealen als je bijna 14 bent
woensdag 6 januari 2010 om 15:40
Ben ik de enige die vindt dat je niet in de mails van je kinderen behoort te snuffelen?
Ik heb wel degelijk afspraken over het computer gebruik hier, en er wordt ook alleen ná het huiswerk maken ín de woonkamer gecomputerd, en ik heb, voor zover, mijn kinderen goed op de hoogte gebracht over de ins en outs wat betreft mailen, msn-nen en hyven. Maar hun mailtjes gaan lezen, dat nooit! ( iig niet zonder toestemming, en ik begreep van jou dat je kinderen dat niet erg vonden? Dan is het idd een ander verhaal)
Ik heb wel degelijk afspraken over het computer gebruik hier, en er wordt ook alleen ná het huiswerk maken ín de woonkamer gecomputerd, en ik heb, voor zover, mijn kinderen goed op de hoogte gebracht over de ins en outs wat betreft mailen, msn-nen en hyven. Maar hun mailtjes gaan lezen, dat nooit! ( iig niet zonder toestemming, en ik begreep van jou dat je kinderen dat niet erg vonden? Dan is het idd een ander verhaal)
woensdag 6 januari 2010 om 15:46
Stel dat uit het gesprek met je zoon blijkt dat het wel ernstig is, dan kan je altijd zeggen dat je nog niet weet wat je kan/wil doen en dat je er later op terug komt. Dat geeft je nog wat tijd om erover na te denken zonder meteen beloftes ed. aan hem te doen.
Misschien kan je ook je eigen huisarts erover bellen?
Misschien kan je ook je eigen huisarts erover bellen?
Liever elitair dan een pauper!
woensdag 6 januari 2010 om 15:49
Ik vind het super dat jij zo open met je kids bent en dat je af en toe hun mails etc checkt en dat ze dat weten.
Honderd keer liever zo dan ouders die onder het mom van `geheimpjes` geen idee hebben wat hun kids meemaken op het internet.
Honderd keer liever zo dan ouders die onder het mom van `geheimpjes` geen idee hebben wat hun kids meemaken op het internet.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 6 januari 2010 om 15:52
quote:HoiPippiLangkous schreef op 06 januari 2010 @ 15:49:
Ik vind het super dat jij zo open met je kids bent en dat je af en toe hun mails etc checkt en dat ze dat weten.
Honderd keer liever zo dan ouders die onder het mom van `geheimpjes` geen idee hebben wat hun kids meemaken op het internet.Helemaal mee eens. Zo onschuldig is internet dus echt niet.
Ik vind het super dat jij zo open met je kids bent en dat je af en toe hun mails etc checkt en dat ze dat weten.
Honderd keer liever zo dan ouders die onder het mom van `geheimpjes` geen idee hebben wat hun kids meemaken op het internet.Helemaal mee eens. Zo onschuldig is internet dus echt niet.
Ja, dat vind ik echt.
woensdag 6 januari 2010 om 16:00
quote:Mamasaar schreef op 06 januari 2010 @ 15:52:
[...]
Helemaal mee eens. Zo onschuldig is internet dus echt niet.
Ook mee eens. Af en toe kijken kan geen kwaad. Mits ze het weten. Kinderen mogen niks stiekem doen, ouders ook niet.
Maar, en dat moeten we niet vergeten, wij zijn de ouders. Niet het vriendje of vriendinnetje van onze kinderen. Wij horen ze te beschermen en op te voeden tot leuke verstandige lieve volwassenen. Vriendjes hebben ze op school, thuis hebben ze ouders.
[...]
Helemaal mee eens. Zo onschuldig is internet dus echt niet.
Ook mee eens. Af en toe kijken kan geen kwaad. Mits ze het weten. Kinderen mogen niks stiekem doen, ouders ook niet.
Maar, en dat moeten we niet vergeten, wij zijn de ouders. Niet het vriendje of vriendinnetje van onze kinderen. Wij horen ze te beschermen en op te voeden tot leuke verstandige lieve volwassenen. Vriendjes hebben ze op school, thuis hebben ze ouders.
woensdag 6 januari 2010 om 16:10
quote:Ratteke schreef op 06 januari 2010 @ 16:00:
[...]
Ook mee eens. Af en toe kijken kan geen kwaad. Mits ze het weten. Kinderen mogen niks stiekem doen, ouders ook niet.
Maar, en dat moeten we niet vergeten, wij zijn de ouders. Niet het vriendje of vriendinnetje van onze kinderen. Wij horen ze te beschermen en op te voeden tot leuke verstandige lieve volwassenen. Vriendjes hebben ze op school, thuis hebben ze ouders.Helemaal mee eens! Internetten in de huiskamer heeft ook geen zin als je niet af en toe over de schouder meekijkt.
[...]
Ook mee eens. Af en toe kijken kan geen kwaad. Mits ze het weten. Kinderen mogen niks stiekem doen, ouders ook niet.
Maar, en dat moeten we niet vergeten, wij zijn de ouders. Niet het vriendje of vriendinnetje van onze kinderen. Wij horen ze te beschermen en op te voeden tot leuke verstandige lieve volwassenen. Vriendjes hebben ze op school, thuis hebben ze ouders.Helemaal mee eens! Internetten in de huiskamer heeft ook geen zin als je niet af en toe over de schouder meekijkt.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 6 januari 2010 om 16:11
quote:Kalliope schreef op 06 januari 2010 @ 15:55:
Ik denk dat die jongen gewoon een tweede adres heeft die hij alleen op school en bij vrienden opent. Dat had ik wel gedaan. Maar mijn moeder snapt toch niets van computers enzo.
Gelukkig zijn niet alle pubers achterbaks...
TO, ik hoop dat je wat aan de adviezen hebt gehad hier. Doe waar je je goe dbij voelt.
Ik denk dat die jongen gewoon een tweede adres heeft die hij alleen op school en bij vrienden opent. Dat had ik wel gedaan. Maar mijn moeder snapt toch niets van computers enzo.
Gelukkig zijn niet alle pubers achterbaks...
TO, ik hoop dat je wat aan de adviezen hebt gehad hier. Doe waar je je goe dbij voelt.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 6 januari 2010 om 16:12
ik begrijp ook wel dat ze hun geheimen hebben en dat moet ook op die leeftijd.
Kalliope, mijn huisarts is toevallig dezelfde als die zij heeft. Misschien heeft hij nog een mailadres, misschien wel 10. Ik geloof niet dat hij zo achterbaks is. Maar zoals Ratteke schreef, wij zijn de ouders en verantwoordelijk.
ik zie zo vaak telefoon nummers en adressen op hyves staan, dan verbaas ik mij erover dat ze de gevaren niet weten/zien! Kinderen zijn kwetsbaar, zeker ook op die leeftijd! en ik doe wat ik goed acht voor de mijne.
Kalliope, mijn huisarts is toevallig dezelfde als die zij heeft. Misschien heeft hij nog een mailadres, misschien wel 10. Ik geloof niet dat hij zo achterbaks is. Maar zoals Ratteke schreef, wij zijn de ouders en verantwoordelijk.
ik zie zo vaak telefoon nummers en adressen op hyves staan, dan verbaas ik mij erover dat ze de gevaren niet weten/zien! Kinderen zijn kwetsbaar, zeker ook op die leeftijd! en ik doe wat ik goed acht voor de mijne.
