meisjes van 12 depressief.

De ouders hebben kennelijk al door dat er iets met het meisje aan de hand is, ze sturen haar (naar haar eigen zeggen) naar de psycholoog voor de smetvrees.

Naast een gesprek met je zoon over wat hij eigenlijk aan wil met dit bericht, zou je hem mss kunnen uitleggen hoe het werkt met psychische ziektes. Dat deze depressie menens kan zijn, mogelijk samen hangt met de smetvrees, dat het handig zou zijn als de vriendin de aangeboden hulp accepteert, dat hij mss met haar kan praten over dat hulp aannemen okee is.



Zonder zoon stappen ondernemen lijkt me erg lastig. Die jongen is/was een veilige plaats voor het meisje en het lijkt me best wel de moeite als dit zo blijft. Ik hoop dat je zoon zover krijgt dat hij met jou bespreekt hoe hij met haar verder moet. Als hij toestaat dat jij anderen inlicht: doen natuurlijk.

quote:Kalliope, mijn huisarts is toevallig dezelfde als die zij heeft



Dat komt goed uit.



Mij maakt het ook niet uit hoor, van die e-mail. Ik houd niet zo van discussies over opvoeden. Ik denk alleen niet dat het zin heeft. Maar als jij het zo goed vindt, moet je dat gewoon doen.

quote:Mamasaar schreef op 06 januari 2010 @ 15:17:

[...]





Niet mee eens, zo leg je de verantwoording alsnog bij de zoon.

Zoon wist dat mam zijn mail checked, niet altijd even leuk, maar goed, zo zij het.



Zoon weet dat, maar meisje dat mail stuurt weet dat niet. kennelijk is het voor haar heel lastig om iemand in vertrouwen te nemen, zij heeft zoon in vertrouwen genomen. de mail was aan hem gericht, hij kent het meisje, moeders niet. als moeders actie gat nemen, is die vriendschap over en gaat t meisje zoon nooit meer vertrouwen. Ik vind dat je op zijn minst met je zoon mag praten omdat jouw acties hem een vriendschap kunnen kosten. als dat meisje echt hulp nodig heeft, kun je zoon er vast wel van overtuigen dat dat belangrijker is en dat meisje later zal inzien dat het allemaal voor haar bestwil is. ik vind het echter nogal respectloos naar je zoon toe om hem niet te betreken als het over zijn mail gaat.

Stel je voor dat zoon zegt "nee mam, ik denk dat het wel meevalt, laat maar gaan" en ze doet zichzelf alsnog wat aan. Hoe ongelukkig denk je dan dat zoon zich zal voelen? Dit is niet zijn verantwoording, maak dat er dan ook niet van.



Als ze zichzelf iets aan wil doen, hou jij dat ook niet tegen. Als jij nu echter ingrijpt en dat meisje praat nooit meer tegen hem, dan zal ie woest op jou zijn, omdat jij zijn vertrouwen beschaamd hebt, en inderdaad een tweede mailaccount maken of ervoor zorgen dat jij niet meer mee kunt lezen. hem niet betrekken zal zeker de vertrouwensband met je zoon schaden. Ik denk dat je je zoon best kunt overtuigen.



Neem zelf contact met de ouders of school op, zorg dat het meisje in kwestie ervan op de hoogte is dat zoon niets heeft doorvertelt.



Of zoon heeft doorvertelt of niet maakt voor het meisje niets uit. feit is dat dingen die zij in vertrouwen heeft vertelt aan jouw zoon bij een ander terecht zijn gekomen. Dat betekent dat jouw zoon voor haar dus geen "veilig" persoon meer is om dit soort dingen mee te delen en dus zal ze dat niet meer doen. Want ze weet dat alles wat ze mailt door zijn moeder gelezen wordt en dat daar actie op volgt, die ze niet wil.



Gaat het alleen om de aandacht of om een depri bui, dan zal er verder niet veel mee gebeuren. Is het echt serieus, dan moet dit kind toch echt hulp krijgen, of ze nou wilt of niet. Ze is pas 12, dit soort gevoelens trek je op volwassen leeftijd amper, laat staan als je een kind bent.



Ik heb als kind ook een periode gehad dat ik echt niet goed in mijn vel zat. (automutilatie), een vriendinnnetje wist dat, en als door haar allerlei volwassenen zich met me zouden zijn gaan bemoeien, had ik haar op dat moment zeker kwalijk genomen, en had ik me nog meervan alles en iedereen afgekeerd. Juist omdat zij naar me luisterde, me soms troosste, en ik wist dat ik alles aan haar kon vertellen zonder dat het doorgeluld werd aan mensen die ik niet vertrouwde ( alle volwassenen, op dat moment) denk ik dat dat me voldoende steun gaf om mijzelf niet iets aan te doen.

Of dit meisje hulp nodig heeft of niet, kan ik niet beoordelen, maar kan TO ook niet beoordelen. Het is wel lief dat ze meisje wil helpen, waardeer de bezorging, maar overleg met zoon, om te voorkomen dat je haar de enige vertrouwenspersoon die ze nu heeft ontneemt. En dan bereik je met je actie alleen het tegendeel.

Ik snap je standpunt, maar haar zoon is ook pas 14.

Vind het ook moeilijk dat hij (onvrijwillig?) in de vertrouwenspersoon-rol wordt gezet op deze leeftijd.

Sommige afspraken kun je nou eenmaal niet houden. De zoon is immers zelf ook nog maar een kind.

Dat is ook best moeilijk, dat snap ik.

Maar ik denk dat je zoon terecht heel boos gaat zijn als je dit zonder zijn medeweten gaat doen. Ookal is zoon nog maar een kind, hij heeft ook emoties en gevoelens, en als hij zo verstandig is om het meisje te adviseren om hulp te zoeken, is ie vast ook wel voor rede vatbaar als TO met hem gaat praten.



Dan zal ie het zijn moeder in ieder geval niet kwalijk nemen, als het meisje zichzelf iets aandoet omdat hij haar "verraden"heeft.

quote:return_of_kreng schreef op 06 januari 2010 @ 17:11:

Dat is ook best moeilijk, dat snap ik.

Maar ik denk dat je zoon terecht heel boos gaat zijn als je dit zonder zijn medeweten gaat doen. Ookal is zoon nog maar een kind, hij heeft ook emoties en gevoelens, en als hij zo verstandig is om het meisje te adviseren om hulp te zoeken, is ie vast ook wel voor rede vatbaar als TO met hem gaat praten.



Dan zal ie het zijn moeder in ieder geval niet kwalijk nemen, als het meisje zichzelf iets aandoet omdat hij haar "verraden"heeft.Oh, maar ik zou het ook nooit zonder medeweten van mijn kind doen. Ik zou wel heel duidelijk aan mijn kind uitleggen waarom ik bepaalde aktie's zou ondernemen. Maar hem er alleen mee laten rondlopen, nee, dat nooit.

Wat fijn dat jullie een oplossing hebben bedacht! Je mag trots op je zoon zijn

quote:Wat fijn dat jullie een oplossing hebben bedacht! Je mag trots op je zoon zijnEens.