Psyche
alle pijlers
Mensen tonen zelden tot nooit interesse.
maandag 28 augustus 2017 om 23:56
Het is het vluchtige van de huidige maatschappij. Mensen willen nergens meer op wachten. Pakketjes kunnen toch ook steeds sneller bezorgd worden, en films en programma's van vroeger lijken nu ook heel traag omdat het nu veel sneller gaat. Mensen willen ook mensen die meteen gezellig meebabbelen, geen geduld om even te wachten tot iemand op het gemak is.
woensdag 30 augustus 2017 om 20:18
Ik denk dat je zo toch snel je vrienden herkent. Of wie het zouden moeten zijn.
Degene die geen oprechte interesse hebben zijn het niet.
Maar ze komen in veel smaken. En zijn niet altijd per direct egocentrisch als ze niet luisteren, maar ze pakken het anders aan om interesse te tonen.
Twee die ik ken die nooit vragen hoe het met mij gaat staan élke week met iets voor de deur. Souvenir van hun vakantie, eten wat ze over hebben...
Een die ik ken vraagt nooit iets uit zichzelf aan mij, als ik zelf iets verteld wordt het absoluut niet onthouden, maar bij échte crisis is het de eerste die paraat staat. Degene die mee gaat naar begrafenissen e.d.
Twee die ik ken uiten hun interesse specifiek in spullen in mijn huis gaan maken... ongevraagd....
Allemaal versies van interesse tonen
Degene die geen oprechte interesse hebben zijn het niet.
Maar ze komen in veel smaken. En zijn niet altijd per direct egocentrisch als ze niet luisteren, maar ze pakken het anders aan om interesse te tonen.
Twee die ik ken die nooit vragen hoe het met mij gaat staan élke week met iets voor de deur. Souvenir van hun vakantie, eten wat ze over hebben...
Een die ik ken vraagt nooit iets uit zichzelf aan mij, als ik zelf iets verteld wordt het absoluut niet onthouden, maar bij échte crisis is het de eerste die paraat staat. Degene die mee gaat naar begrafenissen e.d.
Twee die ik ken uiten hun interesse specifiek in spullen in mijn huis gaan maken... ongevraagd....
Allemaal versies van interesse tonen
woensdag 30 augustus 2017 om 20:32
Ik ervaar dit ook wel. Naar mijn mening zijn mensen iets teveel met zichzelf bezig en is interesse tonen in elkaar erg moeilijk geworden. Het heeft denk ik, zoals hier al meer wordt aangegeven, te maken met de vluchtige maatschappij. Helaas houden we dit met z'n allen in stand en zal het vrees ik niet echt veranderen. Ik probeer niet teveel aandacht te schenken aan mensen die toch alleen maar zichzelf zien staan.
donderdag 31 augustus 2017 om 09:54
Ja klopt inderdaad helemaal Krullenbol wat Dina zegt (hoi Dina, lang geleden 
)
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik ook het idee heb dat er vaak ook veel strijd is in de maatschappij.
Alsof iedereen altijd de beste wil zijn en niet teveel aandacht wil schenken aan het succes van een ander.
)Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik ook het idee heb dat er vaak ook veel strijd is in de maatschappij.
Alsof iedereen altijd de beste wil zijn en niet teveel aandacht wil schenken aan het succes van een ander.
yesss wijzigde dit bericht op 31-08-2017 16:01
51.41% gewijzigd
donderdag 31 augustus 2017 om 10:03
Dit... wij hebben nogal een heftig jaar achter de rug met nogal wat pieken en dalen. Wat ik daar qua vriendschappen uit geleerd heb is dat er verschillende vormen zijn. Sommigen zijn heel goed in luisteren en daar kan ik uren (al dan niet snotterend) tegen aan praten. Van anderen had ik het gevoel dat ze nooit luisterden, maar nu we een helpende hand kunnen gebruiken staan juist die mensen ineens uit hunzelf weer voor de deur.Snoekbaars schreef: ↑30-08-2017 20:18Ik denk dat je zo toch snel je vrienden herkent. Of wie het zouden moeten zijn.
Degene die geen oprechte interesse hebben zijn het niet.
Maar ze komen in veel smaken. En zijn niet altijd per direct egocentrisch als ze niet luisteren, maar ze pakken het anders aan om interesse te tonen.
Twee die ik ken die nooit vragen hoe het met mij gaat staan élke week met iets voor de deur. Souvenir van hun vakantie, eten wat ze over hebben...
Een die ik ken vraagt nooit iets uit zichzelf aan mij, als ik zelf iets verteld wordt het absoluut niet onthouden, maar bij échte crisis is het de eerste die paraat staat. Degene die mee gaat naar begrafenissen e.d.
Twee die ik ken uiten hun interesse specifiek in spullen in mijn huis gaan maken... ongevraagd....
Allemaal versies van interesse tonen
En onder de streep weet iedereen dondersgoed wat er allemaal speelt, alleen laten ze het niet altijd naar ons merken. Dus geen interesse denk ik niet dat het is.
vrijdag 1 september 2017 om 15:30
Ja vroeg ik me ook al af Bitje. Ik denk namelijk echt dat veel mensen dit herkennen hoor. Ik merkte het laatst ook op mijn werk, een paar mensen vakantie gehad, waaronder ikzelf en ik ben altijd degene die vraagt hoe de vakantie is geweest. Gewoon serieus geen vraag terug. En ja ... Ik kan het uit mezelf vertellen, maar ik vind dat echt raar.
Mijn collega's weten eigenlijk vrij weinig van mij en ik begin regelmatig zelf ergens over, maar nooit eens een keer een interesse vraag. Ja van mannen... Vrouwen eigenlijk zelden.
Ik heb ook niet snel meer echt een goede klik met iemand.
Het voelt vaak uit balans, alsof ik één of andere slijmbal ben die interesse toont. Terwijl ik het eigenlijk juist raar vind dat sommige mensen nooit iets vragen.
Je wil ook niet veranderen, maar ik merk wel dat het gebeurd en dat ik soms niet goed meer weet hoe ik me bij bepaalde mensen op moet stellen. Ik merk ook dat ik bij sommige mensen niet altijd meer zin heb om ergens op te reageren.
Mijn collega's weten eigenlijk vrij weinig van mij en ik begin regelmatig zelf ergens over, maar nooit eens een keer een interesse vraag. Ja van mannen... Vrouwen eigenlijk zelden.
Ik heb ook niet snel meer echt een goede klik met iemand.
Het voelt vaak uit balans, alsof ik één of andere slijmbal ben die interesse toont. Terwijl ik het eigenlijk juist raar vind dat sommige mensen nooit iets vragen.
Je wil ook niet veranderen, maar ik merk wel dat het gebeurd en dat ik soms niet goed meer weet hoe ik me bij bepaalde mensen op moet stellen. Ik merk ook dat ik bij sommige mensen niet altijd meer zin heb om ergens op te reageren.
vrijdag 1 september 2017 om 20:07
)
)
zaterdag 2 september 2017 om 10:58
Ontzettend herkenbaar hier ook op het werk helaas.... En dat laatste merk ik daardoor ook, dat ik dan ook mijn interesse verlies in die mensen. Toch jammer denk ik dan, want het is zoveel leuker met een beetje interesse in elkaar, je werkt zoveel uren per week samen.yesss schreef: ↑01-09-2017 15:30Ja vroeg ik me ook al af Bitje. Ik denk namelijk echt dat veel mensen dit herkennen hoor. Ik merkte het laatst ook op mijn werk, een paar mensen vakantie gehad, waaronder ikzelf en ik ben altijd degene die vraagt hoe de vakantie is geweest. Gewoon serieus geen vraag terug. En ja ... Ik kan het uit mezelf vertellen, maar ik vind dat echt raar.
Mijn collega's weten eigenlijk vrij weinig van mij en ik begin regelmatig zelf ergens over, maar nooit eens een keer een interesse vraag. Ja van mannen... Vrouwen eigenlijk zelden.
Ik heb ook niet snel meer echt een goede klik met iemand.
Het voelt vaak uit balans, alsof ik één of andere slijmbal ben die interesse toont. Terwijl ik het eigenlijk juist raar vind dat sommige mensen nooit iets vragen.
Je wil ook niet veranderen, maar ik merk wel dat het gebeurd en dat ik soms niet goed meer weet hoe ik me bij bepaalde mensen op moet stellen. Ik merk ook dat ik bij sommige mensen niet altijd meer zin heb om ergens op te reageren.
zaterdag 2 september 2017 om 13:08
Nou, op dit topic wil ik ook wel even reageren. Het is voor mij ook erg herkenbaar. Ik ben opgevoed met het principe, als je mensen wilt leren kennen dan moet je vragen stellen. Dat zit er vrij ingebakken bij mij alhoewel ik het natuurlijk ook wel eens vergeet.
Afgelopen week ben ik weer begonnen op het werk na vakantie. Ik vraag mijn chef naar zijn vakantie, er komt vevolgens een heel verhaal in detail verteld, ik sta aandachtig te knikken maar dan is het verhaal klaar en komt er niks terug....zonder blikken of blozen. Valt het die mensen nou zelf ook niet op dan? Ik ga uit mijzelf een ander niet 'vermoeien' met een verhaal waar ze niet in geinteresseerd zijn dus ik hou me dan ook maar stil.
Ik heb het met meer collega's, ik stel vragen en vraag ook door, puur interesse, maar als het verhaal klaar is, dan moeten ze ineens naar een afspraak. Ongekend, en het gebeurt altijd bij dezelfde mensen.
Dit heeft bij mij helaas ook geresulteerd in een wat terugtrekkende beweging, ik let een beetje op in wie ik mijn energie steek.
Jammer inderdaad.
Iemand hier schreef dat er meerder vormen van interesse tonen zijn. Ik geloof dat zeker, maar kennelijk is voor mij het summum van interesse tonen gewoon een oprechte vraag stellen en contact maken met mij/iemand.
Een bord eten aan de deur brengen is toch iets anders.
Afgelopen week ben ik weer begonnen op het werk na vakantie. Ik vraag mijn chef naar zijn vakantie, er komt vevolgens een heel verhaal in detail verteld, ik sta aandachtig te knikken maar dan is het verhaal klaar en komt er niks terug....zonder blikken of blozen. Valt het die mensen nou zelf ook niet op dan? Ik ga uit mijzelf een ander niet 'vermoeien' met een verhaal waar ze niet in geinteresseerd zijn dus ik hou me dan ook maar stil.
Ik heb het met meer collega's, ik stel vragen en vraag ook door, puur interesse, maar als het verhaal klaar is, dan moeten ze ineens naar een afspraak. Ongekend, en het gebeurt altijd bij dezelfde mensen.
Dit heeft bij mij helaas ook geresulteerd in een wat terugtrekkende beweging, ik let een beetje op in wie ik mijn energie steek.
Jammer inderdaad.
Iemand hier schreef dat er meerder vormen van interesse tonen zijn. Ik geloof dat zeker, maar kennelijk is voor mij het summum van interesse tonen gewoon een oprechte vraag stellen en contact maken met mij/iemand.
Een bord eten aan de deur brengen is toch iets anders.
zaterdag 2 september 2017 om 17:54
Ja jammer is dat he Cameron... En tuurlijk kan niet iedereen alles onthouden maar ik merk ook dat mensen er ook niet op terugkomen vervolgens. Onder het mom van:'Goh wat stom, helemaal niet gevraagd hoe jouw vakantie is geweest'
Tuurlijk kun je ook dingen uit jezelf vertellen maar sommige mensen vragen nooit iets.
Gelukkig heb ik wel nieuwe mensen leren kennen die wel interesse tonen. Want ik merk toch dat ik niet helemaal mezelf kan zijn bij mensen die voornamelijk met zichzelf bezig zijn, ik wordt dan ook gereserveerder, verlies mijn enthousiasme/hartelijkheid, terwijl dat juist een mooie eigenschap is volgens mij.
Tuurlijk kun je ook dingen uit jezelf vertellen maar sommige mensen vragen nooit iets.
Gelukkig heb ik wel nieuwe mensen leren kennen die wel interesse tonen. Want ik merk toch dat ik niet helemaal mezelf kan zijn bij mensen die voornamelijk met zichzelf bezig zijn, ik wordt dan ook gereserveerder, verlies mijn enthousiasme/hartelijkheid, terwijl dat juist een mooie eigenschap is volgens mij.
yesss wijzigde dit bericht op 02-09-2017 18:07
24.41% gewijzigd
zaterdag 2 september 2017 om 17:56
Ja inderdaad, leuk om je weer tegen te komen
Het gaat goed! Ja wel wat dingen waar ik mee worstel zoals je hier kan lezen
en hoe gaat het met jou?
yesss wijzigde dit bericht op 02-09-2017 18:10
0.84% gewijzigd
zaterdag 2 september 2017 om 17:57
Ja en zonde eigenlijk, want je wil je goede eigenschappen niet verliezen maar het gebeurt t.o.v. sommige mensen toch.hamaika schreef: ↑02-09-2017 10:58Ontzettend herkenbaar hier ook op het werk helaas.... En dat laatste merk ik daardoor ook, dat ik dan ook mijn interesse verlies in die mensen. Toch jammer denk ik dan, want het is zoveel leuker met een beetje interesse in elkaar, je werkt zoveel uren per week samen.
zaterdag 2 september 2017 om 18:08
Hetzelfde, ook mijn worstelingen, maar verder ook goede dingen. Ik vind zo'n vraag altijd best lastig omdat het meestal niet eenduidig te beantwoorden. Meestal spelen er in mijn leven (ik denk dat dit voor veel mensen wel geldt) zowel dingen die goed gaan als dingen die niet goed gaan. Het antwoord 'goed' dekt dan niet de lading, maar 'slecht' ook niet. Wil je dan naar waarheid antwoorden, maar toch kort antwoorden, is dat zo simpel nog niet. Heb jij dat ook?
zaterdag 2 september 2017 om 18:16
Ik snap nooit goed hoe mensen die ruimte durven nemen om een lang verhaal met al die details te vertellen. Ik zou me opgelaten voelen om een lange monoloog te houden met heel veel details, en al helemaal om daarna niet de ruimte te laten voor het verhaal van de ander.Cameron7 schreef: ↑02-09-2017 13:08Afgelopen week ben ik weer begonnen op het werk na vakantie. Ik vraag mijn chef naar zijn vakantie, er komt vevolgens een heel verhaal in detail verteld, ik sta aandachtig te knikken maar dan is het verhaal klaar en komt er niks terug....zonder blikken of blozen. Valt het die mensen nou zelf ook niet op dan?
De enige plek waar ik weleens een wat langer verhaal vertel is op schrift, zoals bv in een mail of op dit forum, maar dat is anders vind ik; Dan heeft iemand zelf de keuze om het te lezen en wanneer. Ik vind het echt onbeleefd om IRL mensen te gaan 'gijzelen' met een heel lang verhaal zonder die ander ook maar enige ruimte te geven.
zaterdag 2 september 2017 om 21:58
Herkenbaar hoor! Hoewel ik mezelf er niet door wil laten veranderen, gebeurt het toch.
Ik laat in een gesprek wel eens een 'hint' vallen, gewoon om te zien of er iets mee gedaan wordt. Als reactie op een verhaal laat ik dan bijvoorbeeld vallen dat ik een nieuwe baan heb ("oh zo'n collega heb ik inderdaad ook bij mijn nieuwe werkgever") , of een ander snippertje informatie waarvan je zou verwachten dat er aanleiding voor een vraag in zit. Maar vaak wordt daar dan niet op ingegaan. De lust vergaat me dan al om er uit mezelf dan meer over te vertellen, als het de ander toch niet interesseert...
Het is wel iets waar ik vaak over nadenk de laatste tijd: waarom zou ik nog energie steken in de mensen die me blijkbaar meer zien als praatpaal die alleen maar moet luisteren of mag bijdragen aan *hun* gespreksonderwerp, dan als gesprekspartner waarbij er een gelijkwaardige balans is? Hoewel ik best veel interactie met buren, collega's, hoobygenoten e.d. heb voel ik me daardoor steeds eenzamer.
Ik laat in een gesprek wel eens een 'hint' vallen, gewoon om te zien of er iets mee gedaan wordt. Als reactie op een verhaal laat ik dan bijvoorbeeld vallen dat ik een nieuwe baan heb ("oh zo'n collega heb ik inderdaad ook bij mijn nieuwe werkgever") , of een ander snippertje informatie waarvan je zou verwachten dat er aanleiding voor een vraag in zit. Maar vaak wordt daar dan niet op ingegaan. De lust vergaat me dan al om er uit mezelf dan meer over te vertellen, als het de ander toch niet interesseert...
Het is wel iets waar ik vaak over nadenk de laatste tijd: waarom zou ik nog energie steken in de mensen die me blijkbaar meer zien als praatpaal die alleen maar moet luisteren of mag bijdragen aan *hun* gespreksonderwerp, dan als gesprekspartner waarbij er een gelijkwaardige balans is? Hoewel ik best veel interactie met buren, collega's, hoobygenoten e.d. heb voel ik me daardoor steeds eenzamer.
zondag 3 september 2017 om 07:59
Dit dus, precies dit. Herken dit volledig. Ik heb ook van nature veel spontaniteit en interesse in anderen en het voelt heel tegennatuurlijk om dan een andere afstandelijker houding aan te moeten nemen bij bepaalde mensen die alleen met zichzelf bezig zijn. Maar om eigen teleurstelling te voorkomen doe ik het dan toch maar. Blijf dat heel jammer vinden. zeker op het werk. 4 of 5 dagen per week zit je samen en dan is er nauwelijks een beetje belangstelling voor elkaar.
Bij mij dooft het vlammetje dan ook en dat is echt gewoon zonde.
zondag 3 september 2017 om 08:55
Precies dit.yesss schreef: ↑02-09-2017 17:54Gelukkig heb ik wel nieuwe mensen leren kennen die wel interesse tonen. Want ik merk toch dat ik niet helemaal mezelf kan zijn bij mensen die voornamelijk met zichzelf bezig zijn, ik wordt dan ook gereserveerder, verlies mijn enthousiasme/hartelijkheid, terwijl dat juist een mooie eigenschap is volgens mij.
zondag 3 september 2017 om 12:41
Ja dat ken ik, er zijn inderdaad altijd wel dingen die goed of minder goed gaan. Het rare is dat het eigenlijk wel goed gaat maar dat dat de reden ook is dat ik juist tegen dingen aan loop omdat ik niet meer alles zomaar best vind. Ken je dat ook? Als je trouwens privé wil mailen kan dat altijd heDina80 schreef: ↑02-09-2017 18:08Hetzelfde, ook mijn worstelingen, maar verder ook goede dingen. Ik vind zo'n vraag altijd best lastig omdat het meestal niet eenduidig te beantwoorden. Meestal spelen er in mijn leven (ik denk dat dit voor veel mensen wel geldt) zowel dingen die goed gaan als dingen die niet goed gaan. Het antwoord 'goed' dekt dan niet de lading, maar 'slecht' ook niet. Wil je dan naar waarheid antwoorden, maar toch kort antwoorden, is dat zo simpel nog niet. Heb jij dat ook?
zondag 3 september 2017 om 12:47
Exact hoe ik er ook insta. Goed omschreven. Ik voel me daar ook regelmatig alleen in. Ik heb eigenlijk geen sociaal leven, maar ik merk gewoon dat ik maar van weinig mensen energie krijg. Ik heb ook het gevoel alsof het altijd over anderen gaat, vind dat echt heel vermoeiend.FrisFruit schreef: ↑02-09-2017 21:58Het is wel iets waar ik vaak over nadenk de laatste tijd: waarom zou ik nog energie steken in de mensen die me blijkbaar meer zien als praatpaal die alleen maar moet luisteren of mag bijdragen aan *hun* gespreksonderwerp, dan als gesprekspartner waarbij er een gelijkwaardige balans is? Hoewel ik best veel interactie met buren, collega's, hoobygenoten e.d. heb voel ik me daardoor steeds eenzamer.
Dus ja, ik ben veel alleen, want als ik dan mag kiezen tussen afspreken omdat iemand anders zijn verhaal kwijt wil of sporten en me op mezelf richten. Dan kies ik toch echt voor het tweede. Dan weet ik zeker dat ik er energie van krijg. Ik ben mezelf wel meer voorop gaan stellen maar dat betekent op dit moment helaas wel dat ik weinig sociaal leven heb.
zondag 3 september 2017 om 20:45
Bedoel je dat het goed met je gaan zich uit in meer tijd voor jezelf nemen en beter je grenzen aangeven en je minder aantrekken van wat anderen vinden? En dat je daardoor tegen dingen aanloopt omdat mensen daarop gaan steigeren en pruttelen? Dat herken ik wel. Mensen zijn gewend van mij dat ik altijd luister en zelf nooit wat zeg. Nu ik steeds meer praat, vinden mensen daar ook wat van, en dat is voor mij ook weer wennen. Ik ben het gewend dat mensen een mening hebben over me op basis van wat ze zelf invullen, maar ik ben het niet gewend dat mensen een mening over me hebben op basis van wie ik echt ben.
maandag 4 september 2017 om 18:15
Ja dat is precies wat ik bedoel Dina! Ik ben ook best veel veranderd de laatste tijd, ik laat mezelf meer horen. Ik kan ook niet meer met iedereen door één deur. Eigenlijk is het iets positiefs want het wil zeggen dat ik meer zelfvertrouwen heb, maar ik vind het ook heel moeilijk. Herken je dat? Ik ben altijd zo'n allemansvriend geweest en dat voelde heel veilig. Maar ik weet dat dit nodig is om verder te komen in mijn leven.
Ik heb me altijd heel sociaal wenselijk opgesteld, mezelf klein gemaakt.
Laatst is er iets positiefs op mijn pad gekomen en dat vertelde ik tegen een vriendin, het voelde meteen zo opschepperig. Ze reageerde er ook niet echt enthousiast op. Terwijl ik er wel trots op ben.
Dat merk ik de laatste tijd ook, juist omdat ik niet meer zo bescheiden en op de achtergrond ben reageren sommige mensen juist niet zo positief.... Het staat voor mijn gevoel allemaal op losse schroeven momenteel, maar ik heb wel meer vertrouwen in mezelf de laatste tijd en dat voelt weer heel goed. Ik heb nu ook zoiets van, dan vinden mensen maar iets van me, ik wil niet meer altijd onder die steen blijven zitten.
Klinkt misschien heel vaag allemaal
Maar je laat jezelf dus ook meer horen de laatste tijd? Voelt het voor jou ook dubbel soms, maar dat je aan de andere kant weet dat het nodig is?
Ik heb me altijd heel sociaal wenselijk opgesteld, mezelf klein gemaakt.
Laatst is er iets positiefs op mijn pad gekomen en dat vertelde ik tegen een vriendin, het voelde meteen zo opschepperig. Ze reageerde er ook niet echt enthousiast op. Terwijl ik er wel trots op ben.
Dat merk ik de laatste tijd ook, juist omdat ik niet meer zo bescheiden en op de achtergrond ben reageren sommige mensen juist niet zo positief.... Het staat voor mijn gevoel allemaal op losse schroeven momenteel, maar ik heb wel meer vertrouwen in mezelf de laatste tijd en dat voelt weer heel goed. Ik heb nu ook zoiets van, dan vinden mensen maar iets van me, ik wil niet meer altijd onder die steen blijven zitten.
Klinkt misschien heel vaag allemaal
Maar je laat jezelf dus ook meer horen de laatste tijd?
Voelt het voor jou ook dubbel soms, maar dat je aan de andere kant weet dat het nodig is?
maandag 4 september 2017 om 18:43
Ik snap precies wat je bedoelt, zo ervaar ik het ook. Eigenlijk kan ik er weinig aan toevoegen, wat jij schrijft zou ik woord voor woord zelf geschreven kunnen hebben.
Voor mij voelt het inderdaad ook dubbel en eng, ik weet dat het nodig is, maar... nou ja, je begrijpt het wel.
Ik heb me ook altijd heel erg aangepast. Nu nog teveel. Nu ik het minder doe, merk ik pas hoe het erin is gesleten als bijna een tweede natuur. Maar dan vinden ze inderdaad maar wat van me, hoor.
Voor mij voelt het inderdaad ook dubbel en eng, ik weet dat het nodig is, maar... nou ja, je begrijpt het wel.
Ik heb me ook altijd heel erg aangepast. Nu nog teveel. Nu ik het minder doe, merk ik pas hoe het erin is gesleten als bijna een tweede natuur. Maar dan vinden ze inderdaad maar wat van me, hoor.
dinsdag 12 september 2017 om 09:03
Nou inderdaad Dina, dat heb ik nu ook hoor... Liever dat mensen me misschien opschepperig of irritant vinden (geen idee of dat zo is) als dat ik me altijd op de achtergrond houd en timide/bescheiden opstel. Ik mag mezelf echt wel meer laten horen en trotser zijn op mezelf. Stap voor stap gaat dat steeds beter, want bij mij is het er ook echt ingesleten.
Merk je ook dat vriendschappen hierdoor veranderen? Ik merk nu echt dat het met sommige mensen eigenlijk altijd uit balans is geweest, dat ik me te klein heb opgesteld en nu krijg je mij er gewoon niet meer onder. Niet dat ik bitchy ben hoor, maar doordat ik meer zelfvertrouwen heb gekregen merk ik dat bepaalde mensen daar dan een soort strijd van maken ofzo of gewoon niet enthousiast kunnen reageren als ik ergens trots op ben.
Ik ben soms nog wel geneigd om me weer wat kleiner op te stellen, maar ik herken dat meteen bij mezelf.
Achteraf denk ik weer, ja... Ik doe het weer. Het blijft een proces.
Heb je dat ook dat je het steeds beter herkend bij jezelf?
Merk je ook dat vriendschappen hierdoor veranderen? Ik merk nu echt dat het met sommige mensen eigenlijk altijd uit balans is geweest, dat ik me te klein heb opgesteld en nu krijg je mij er gewoon niet meer onder. Niet dat ik bitchy ben hoor, maar doordat ik meer zelfvertrouwen heb gekregen merk ik dat bepaalde mensen daar dan een soort strijd van maken ofzo of gewoon niet enthousiast kunnen reageren als ik ergens trots op ben.
Ik ben soms nog wel geneigd om me weer wat kleiner op te stellen, maar ik herken dat meteen bij mezelf.
Achteraf denk ik weer, ja... Ik doe het weer. Het blijft een proces.
Heb je dat ook dat je het steeds beter herkend bij jezelf?
