Mensen tonen zelden tot nooit interesse.

06-05-2017 09:32 129 berichten
Alle reacties Link kopieren
bericht verwijderd
anoniem_190961 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 08:10
Reden: prive
98.22% gewijzigd
Uit jezelf vertellen hoe t gaat. Je zit in een afwachtende houding. Dat straal je ook uit dan.
Wat vertel je zelf spontaan over jezelf? Als anderen het over partner/weekend weg etc. hebben praat je dan mee over ook eigen ervaringen?



Gaan wachten totdat anderen actief vragen is zinloos en ook niet hoe gesprekken altijd gaan.
Alle reacties Link kopieren
Het valt mij ook steeds meer op en ik heb het losgelaten. Dat scheelt een hoop! Maar verbazingwekkend vind ik het wel.
Je kunt toch ook vanuit jezelf beginnen te vertellen? Dat doen zij namelijk ook. Van daaruit worden er vanzelf wel vragen gesteld.
Je geeft zelf het antwoord al. Mensen die in de pauze zelf beginnen te vertellen. Zij wachten niet tot het gevraagd wordt. Misschien let je er nu zelf teveel op of jou iets wordt gevraagd. Begin gewoon te vertellen en begin over iets anders als de aandacht afneemt. Zoals je vriendinnen ook doen als ze merken dat jouw aandacht afneemt bij weer een nieuwe auto.
Alle reacties Link kopieren
quote:Theamuts schreef op 06 mei 2017 @ 09:35:

Je kunt toch ook vanuit jezelf beginnen te vertellen? Dat doen zij namelijk ook. Van daaruit worden er vanzelf wel vragen gesteld.



Oh dat deed ik in het verleden ook veel vaker hoor. Alleen ik merkte dat er gewoon niet werd geluisterd. Of geantwoord als ''Oh, ja dat had ik ook... ik had .... bla bla.''



Het is soms ook lastig hoor, vooral als je zelf veel leuke dingen meemaakt of in je hoofd vol bent van een verbouwing of iets dergelijks.
Alle reacties Link kopieren
Mensen vinden praten over hun eigen dingen veel en veel fijner/interessanter dan luisteren, over het algemeen. En écht luisteren is voor veel mensen denk ik ook echt moeilijk. Los daarvan is het ook gewoon belangrijk om zelf dingen te vertellen. Continue alles uit iemand moeten trekken is ook niet fijn.



Maar ik denk dat dit twee verschillende dingen zijn; continue iets uit iemand moeten trekken, of in een lopend gesprek het niet kunnen opbrengen om naar iemands inbreng en verhaal te luisteren zonder meteen over jezelf te beginnen.
Alle reacties Link kopieren
Erg herkenbaar. Ik loop er ook tegenaan en het maakt me soms ook wel eens moedeloos.



Mensen hier zeggen dat je uit jezelf moet gaan vertellen, maar daar gaat het niet om. Het is het gemis dat er blijkbaar niemand wilt weten wat er in jou om gaat.



Laatst was ik een middag bij mijn moeder en stiefvader, mijn oma was er ook. Ik maak dan in het begin met iedereen een praatje, hoe gaat het, hoe gaat het met dit, hoe gaat het met dat. Gewoon leuk gezellig. Maar denk maar niet dat iemand vraagt hoe het met mij gaat.



Ik probeer het maar los te laten, maar jammer vind ik het wel.



Je bent dus niet de enige die het ervaart. Ik vind het rot vind voor je dat je hier tegenaan loopt en hopelijk gaat het je lukken het was los te laten.
Als mensen weinig uit zichzelf vertellen kan dat ook geïnterpreteerd worden als 'diegene wil gewoon weinig vertellen'.



Er zijn echt wel mensen horkerig en ongeïnteresseerd, maar dat jij alleen maar van dit soort mensen tegenkomt lijkt me onwaarschijnlijk.



Ik heb er ooit met goede vriendin wel eens ruzie over gehad. Zij had totaal niet door dat ze zo weinig vragen stelde. vanuit haar opvoeding/omgeving was het heel normaal om gewoon zelf te gaan vertellen. Ze was best wel geschrokken dat ik dacht dat mijn leven haar totaal niets interesseerde. Niet iedereen zal uiteindelijk zo lief reageren, maar een goede vriendin misschien wel. En ik heb eruit geleerd dat niet iedereen vragen stelt, maar dat het niet hoeft te betekenen dat er geen interesse is.
quote:insecure. schreef op 06 mei 2017 @ 09:38:

[...]





Oh dat deed ik in het verleden ook veel vaker hoor. Alleen ik merkte dat er gewoon niet werd geluisterd. Of geantwoord als ''Oh, ja dat had ik ook... ik had .... bla bla.''



Het is soms ook lastig hoor, vooral als je zelf veel leuke dingen meemaakt of in je hoofd vol bent van een verbouwing of iets dergelijks.



Ik denk dat jouw verwachtingen te hoog zijn eerlijk gezegd..... die collega's op maandag bijvoorbeeld zou voor mij in de koetjes en kalfjes categorie passen. Beetje over en weer uitwisselen, maar dan moet je wel zelf ook wat doen en iets interessants te vertellen hebben.



Echt, geef jezelf een schop onder je kont en wees wat enthousiaster en spraakzamer.
quote:-Willow- schreef op 06 mei 2017 @ 09:41:

Erg herkenbaar. Ik loop er ook tegenaan en het maakt me soms ook wel eens moedeloos.



Mensen hier zeggen dat je uit jezelf moet gaan vertellen, maar daar gaat het niet om. Het is het gemis dat er blijkbaar niemand wilt weten wat er in jou om gaat.



Laatst was ik een middag bij mijn moeder en stiefvader, mijn oma was er ook. Ik maak dan in het begin met iedereen een praatje, hoe gaat het, hoe gaat het met dit, hoe gaat het met dat. Gewoon leuk gezellig. Maar denk maar niet dat iemand vraagt hoe het met mij gaat.



Ik probeer het maar los te laten, maar jammer vind ik het wel.



Je bent dus niet de enige die het ervaart. Ik vind het rot vind voor je dat je hier tegenaan loopt en hopelijk gaat het je lukken het was los te laten.Je vertelt niet zelf nieuwtjes en interessantigheden uit je leven? Waarom moet dat persé gevraagd worden? Is leuk als ze het doen maar als je echt nieuws hebt kun je dat ook gewoon melden.
Alle reacties Link kopieren
quote:Lady_Vintage schreef op 06 mei 2017 @ 09:45:

[...]





Je vertelt niet zelf nieuwtjes en interessantigheden uit je leven? Waarom moet dat persé gevraagd worden? Is leuk als ze het doen maar als je echt nieuws hebt kun je dat ook gewoon melden.Tuurlijk vertel ik wel dingen uit mezelf. Maar het gaat er bij mij vooral om dat het wel eens leuk zou zijn om te voelen dat iemand geïnteresseerd is in mij. Dat iemand de moeite neemt te vragen 'Hoe is het nou met jou'.
Alle reacties Link kopieren
Uit de OP: 'Ben ik de enige die dit zo ervaart?'



Alleen deze vraag al maakt dat ik het slachtoffergedrag vind.

En ook de rest van je OP komt op mij zo over.



Want eigenlijk vind je jezelf beter dan anderen, omdat jij wel oprechte interesse toont en anderen niet.



Maar, wat anderen ook al zeggen: als je zo'n afwachtende houding aanneemt zul je vaker teleurgesteld worden. Je kunt ook gewoon vertellen wat je bezighoudt en je zult verbaasd zijn over hoe veel interesse mensen hebben.



Ik zelf erger me vaak juist aan het feit dat mensen steeds maar weer naar dezelfde dingen vragen, maar daar kan ik alleen maar iets aan doen als ik zelf over andere dingen begin.



En als het echt te erg wordt zul je op zoek moeten naar andere mensen, want dan biedt je huidige vriendenkring blijkbaar niet wat jij nodig hebt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
quote:-Willow- schreef op 06 mei 2017 @ 09:50:

[...]





Tuurlijk vertel ik wel dingen uit mezelf. Maar het gaat er bij mij vooral om dat het wel eens leuk zou zijn om te voelen dat iemand geïnteresseerd is in mij. Dat iemand de moeite neemt te vragen 'Hoe is het nou met jou'.De vraag is natuurlijk of die oprechte interesse er echt niet is, of dat het niet wordt getoond op een manier die jij prettig vindt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dus jij gaat zitten wachten op een vraaggesprek ?
Alle reacties Link kopieren
quote:Solomio schreef op 06 mei 2017 @ 09:52:

[...]



De vraag is natuurlijk of die oprechte interesse er echt niet is, of dat het niet wordt getoond op een manier die jij prettig vindt.



Ja dat is waar. Ik kan het ook wel steeds beter los laten. Maar het zijn wel dingen die me irriteren. Net als een simpel dankjewel als je iemand ergens mee helpt. Even laten weten als je te laat komt. Gewoon kleine dingetjes in de omgang met elkaar. Ik vind dat prettig. Maar heb ook wel geleerd dat omdat ik iets vindt, ik dat niet van andere hoef te verwachten.

Maar net zoals een ander het niet nodig vind, mag ik het wel nodig vinden.
quote:-Willow- schreef op 06 mei 2017 @ 09:50:

[...]





Tuurlijk vertel ik wel dingen uit mezelf. Maar het gaat er bij mij vooral om dat het wel eens leuk zou zijn om te voelen dat iemand geïnteresseerd is in mij. Dat iemand de moeite neemt te vragen 'Hoe is het nou met jou'.



Dat is absoluut fijn. Maar dat deze vraag niet (altijd) gesteld wordt betekent niet automatisch desinteresse.



Ik ben het wel eens met Solomio dat de afwachtende houding en het "klagen" over geen interesse wat slachtofferig overkomt.
Als er nooit eens gevraagd word hoe het met jou gaat vind ik dat wel heel raar. Met wat voor mensen ga jij om?
Hoe gaat het met je To?
Ik ervaar het precies zo...zoals jij t nl in je topic beschrijft.

Voelt een beetje alsof we erzelf niet toe doen...en het alleen maar om andere draait.

Het doet me vaak heel zeer.

En ik vraag mij ook vaak af...waarom t steeds gebeurt dat die ander wel aan t woord komt.

Maakt het jou soms ook onzeker ?
Alle reacties Link kopieren
Zelf gaan praten is ook een manier van vragen stellen. Door iets over zichzelf te vertellen stellen deze mensen zich open en zoeken ze raakvlakken met jou. Hetzelfde bij het 'oh ja dat heb ik ook'.. ik ben een extravert mens dat de neiging heeft dat snel te doen. Niet omdat ik niet geïnteresseerd ben, maar ik wil dan versterken dat we iets gemeen hebben of dat ik het begrijp. Nu ik dit van mezelf weet doe ik bewust meer moeite om echt vragen te stellen en te luisteren om niet verkeerd begrepen te worden.

Tip voor jou: ga niet uit van het traditionele vraag - antwoord. Een gesprek hoeft niet zo te verlopen om toch je ei kwijt te kunnen. En ja, mensen praten graag over zichzelf.. als jij je als luisteraar opstelt dat is de kans groot dat ze dit heel lang vol kunnen houden Speel dus niet de martelaar, maar neem je plaats in.
quote:-Willow- schreef op 06 mei 2017 @ 10:00:

[...]





Ja dat is waar. Ik kan het ook wel steeds beter los laten. Maar het zijn wel dingen die me irriteren. Net als een simpel dankjewel als je iemand ergens mee helpt. Even laten weten als je te laat komt. Gewoon kleine dingetjes in de omgang met elkaar. Ik vind dat prettig. Maar heb ook wel geleerd dat omdat ik iets vindt, ik dat niet van andere hoef te verwachten.

Maar net zoals een ander het niet nodig vind, mag ik het wel nodig vinden.Juist...mee eens
Heb je daar bij vreemden (zoals op die cursus) ook echt behoefte aan? Ik snap het bij vrienden en familie, maar bij vreemden? Strontvervelend als die meteen hun hele levensverhaal op tafel gooien, geen behoefte ook om over het mijne te beginnen.
quote:-Willow- schreef op 06 mei 2017 @ 09:41:

Erg herkenbaar. Ik loop er ook tegenaan en het maakt me soms ook wel eens moedeloos.



Mensen hier zeggen dat je uit jezelf moet gaan vertellen, maar daar gaat het niet om. Het is het gemis dat er blijkbaar niemand wilt weten wat er in jou om gaat.



Laatst was ik een middag bij mijn moeder en stiefvader, mijn oma was er ook. Ik maak dan in het begin met iedereen een praatje, hoe gaat het, hoe gaat het met dit, hoe gaat het met dat. Gewoon leuk gezellig. Maar denk maar niet dat iemand vraagt hoe het met mij gaat.



Ik probeer het maar los te laten, maar jammer vind ik het wel.



Je bent dus niet de enige die het ervaart. Ik vind het rot vind voor je dat je hier tegenaan loopt en hopelijk gaat het je lukken het was los te laten.Zo ervaar ik het dus zelf ook.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven