Psyche
alle pijlers
Mensen, zelfs vrienden, geven mij vaak onterecht de schuld?
donderdag 7 juni 2018 om 14:51
Hallo! Bedankt voor het openen van dit topic.
Ik heb een vraag waar ik al een tijdje over pieker. Het is zo, ik ben een vrouw van 44. Ik ben gelukkig, ben redelijk succesvol en het gaat goed. In mindere tijden zie je mij gewoon niet tot het over is. Kortom, ik ga best lekker. Het enige waar ik regelmatig tegenaan loop is dat mensen waar iets mee aan de hand is, mij daar de schuld van geven. Van heavy stuff tot de meest kinderachtige situaties.
Zo ging een 'vriend' van mij vreemd en zonder dat ik er van op de hoogte was vertelde hij dat ik dat verhaal had verzonnen en dat het totaal niet waar was. Pas nadat hij en zijn vrouw waren gescheiden hoorde ik dat het allemaal mijn schuld was. Ik wist niet eens dat hij een verhouding had!
Ander voorbeeld is dat er in een café waar ik regelmatig kwam een krijtbord hing waar op geschreven stond: tot ziens bij Linda. Volgens ene Linda heb ik dat er op geschreven omdat ik haar een sloerie vind (?), Ze beweerde bij hoog en bij laag dat ze van 12 mensen had gehoord dat ik het er echt op had gezet. Zelfs toen de cafe-eigenaar vertelde dat een andere Linda het er zelf op had gezet bleef ik de schuld krijgen.
Nou, dit en dat al 40 jaar lang en vaak. Van hele serieuze dingen tot hele onbenullige zaken. Maar als er iemand bij verzonnen wordt wie het gedaan of gezegd heeft ben ik vaak de pineut.
Wie kan mij uitleggen waarom dit zo is en wat ik kan veranderen zodat dit niet meer gebeurt? Ik vind onterechte beschuldigingen zo vervelend....
Alvast bedankt!
Simone
Ik heb een vraag waar ik al een tijdje over pieker. Het is zo, ik ben een vrouw van 44. Ik ben gelukkig, ben redelijk succesvol en het gaat goed. In mindere tijden zie je mij gewoon niet tot het over is. Kortom, ik ga best lekker. Het enige waar ik regelmatig tegenaan loop is dat mensen waar iets mee aan de hand is, mij daar de schuld van geven. Van heavy stuff tot de meest kinderachtige situaties.
Zo ging een 'vriend' van mij vreemd en zonder dat ik er van op de hoogte was vertelde hij dat ik dat verhaal had verzonnen en dat het totaal niet waar was. Pas nadat hij en zijn vrouw waren gescheiden hoorde ik dat het allemaal mijn schuld was. Ik wist niet eens dat hij een verhouding had!
Ander voorbeeld is dat er in een café waar ik regelmatig kwam een krijtbord hing waar op geschreven stond: tot ziens bij Linda. Volgens ene Linda heb ik dat er op geschreven omdat ik haar een sloerie vind (?), Ze beweerde bij hoog en bij laag dat ze van 12 mensen had gehoord dat ik het er echt op had gezet. Zelfs toen de cafe-eigenaar vertelde dat een andere Linda het er zelf op had gezet bleef ik de schuld krijgen.
Nou, dit en dat al 40 jaar lang en vaak. Van hele serieuze dingen tot hele onbenullige zaken. Maar als er iemand bij verzonnen wordt wie het gedaan of gezegd heeft ben ik vaak de pineut.
Wie kan mij uitleggen waarom dit zo is en wat ik kan veranderen zodat dit niet meer gebeurt? Ik vind onterechte beschuldigingen zo vervelend....
Alvast bedankt!
Simone
donderdag 7 juni 2018 om 16:02
Cafetiere, ik denk dat ik nu een keer of 20 heb meegemaakt.
Van dat ik verteld zou hebben dat iemand die helemaal niet ziek is kanker zou hebben tot aan vriendschappen die ik zou verbieden. En alles daar tussen. Van heel kinderachtig tot echt wel ernstig.
Ik ben nogal een eenling met goede sociale eigenschappen. Ik sta alleen wel erg voor mezelf. Wellicht dat dat irriteert? Ik ben opgegroeid in een vrij klein stadje. Mijn hoofd mag denk ik niet boven het maaiveld uit.
Van dat ik verteld zou hebben dat iemand die helemaal niet ziek is kanker zou hebben tot aan vriendschappen die ik zou verbieden. En alles daar tussen. Van heel kinderachtig tot echt wel ernstig.
Ik ben nogal een eenling met goede sociale eigenschappen. Ik sta alleen wel erg voor mezelf. Wellicht dat dat irriteert? Ik ben opgegroeid in een vrij klein stadje. Mijn hoofd mag denk ik niet boven het maaiveld uit.
donderdag 7 juni 2018 om 16:05
donderdag 7 juni 2018 om 16:07
Oh zoiets had ik laatst ook, ik snap het nog steeds niet. Misschien heb ik een makkelijke naam ofzo.
Gezamenlijke kennis vertelde iets persoonlijks aan een vriendin van mij. Die vriendin heeft het aan jan en alleman doorgeluld. Ook aan mij.
Vervolgens zegt Jan (of alleman) tegen mijn partner dat ík dat verhaal de wereld in geholpen heb.
Eeeh wat? Ik had er 0,0 mee van doen. Heb het alleen één keer aangehoord.
Stik erin hoor denk ik dan.
Gezamenlijke kennis vertelde iets persoonlijks aan een vriendin van mij. Die vriendin heeft het aan jan en alleman doorgeluld. Ook aan mij.
Vervolgens zegt Jan (of alleman) tegen mijn partner dat ík dat verhaal de wereld in geholpen heb.
Eeeh wat? Ik had er 0,0 mee van doen. Heb het alleen één keer aangehoord.
Stik erin hoor denk ik dan.
donderdag 7 juni 2018 om 16:14
Nee hoor je kan gedrag van de ander ook gewoon bij de ander laten.
•
donderdag 7 juni 2018 om 17:24
Hebben de mensen die je beschuldigen iets gemeen, kennen ze elkaar? Dan kan het zijn dat ooit een keer een verhaal is verzonnen of half verdraaid en dat er nu een soort collectief onderbewustzijn is dat jouw naam invult als er weer iets gebeurt waar een schuldige voor nodig is?
En ik zou doen wat lilalinda zegt, aan echte vrienden vragen of ze een idee hebben wat het is, of het aan jou ligt.
En ik zou doen wat lilalinda zegt, aan echte vrienden vragen of ze een idee hebben wat het is, of het aan jou ligt.
What a nuanced anxiety
donderdag 7 juni 2018 om 19:02
Tyche, navraag bij mijn vriendin levert op dat ze me vertelde dat ik erg op mijzelf sta, mijn eigen beslissingen neem en mijn eigen gang ga. Inderdaad komt het altijd uit de plaats waar ik ben opgegroeid en waar ik soms nog kom. Waar ik niet bij stil heb gestaan is dat ik destijds ben vertrokken en veel mensen daar zijn blijven wonen. Mijn vriendin noemde het het afreageren van frustratie of jaloezie. Ik kan daar zelf niet helemaal bij met mijn pet maar het zou een goede verklaring zijn.
donderdag 7 juni 2018 om 20:10
Ik herken het wel een beetje. Heb zelf ook zoiets meegemaakt. Ik kom ook uit zo'n dorp en ben blij dat ik er weg ben. Ben ook nogal een eenling die haar eigen gang gaat, en dat past niet zo bij die ons-kent-ons cultuur denk ik. Je bent een beetje anders dus mensen reageren daarop. Er wordt in dat dorp door iedereen zoveel geouwehoerd over elkaar. ' Want wat Kees zei kan echt niet' dat is dan echt gesprek van de dag daar. In wat voor klein wereldje leef je dan.
