Psyche
alle pijlers
Mijn moeder blijft maar drinken
maandag 3 juni 2019 om 14:26
Hallo iedereen!
Ik ga beginnen bij het begin: (hou je vast, het is een hele boterham)
Ik ben 24, enigs kind, en mijn ouders zijn gescheiden toen ik 10 was.
Mijn moeder is altijd een afhankelijke, wereldvreemde huisvrouw geweest, dus na de scheiding is ze echt in een zwart gat gevallen.
Geen auto, geen werk, geen huis, en nog steeds verliefd op mijn vader, die haar buiten heeft gezet.
Ze is vanaf toen extreem hard beginnen drinken (mijn moeder is sowieso heel gevoelig voor verslavingen, ze is namelijk al twee keer opgenomen geweest voor alcohol en overmatig medicatiegebruik) en ons 'gelukkig' gezin is in één jaar tijd in duigen gevallen.
Zeker toen mijn vader een nieuwe vriendin had, werd het alleen maar erger...
Ze heeft vaak zelfmoordpogingen ondernomen en werd extreem depressief.
Ik heb haar vaak moeten 'smeken' om er geen einde aan te maken en me niet achter te laten.
Mijn moeder heeft ook geen sociaal leven, omdat ze enkel de vrienden van mijn vader kende.
Ik, en haar ouders zijn de enige waar ze bij terecht kan. Ze werkt ook al jaren niet meer wegens invaliditeit, dus
haar sociale kring groeit ook niet meer.
Soms kan ze een jaar geen druppel aanraken, maar vanaf er een tegenslag is (soms heel klein), kan ze zomaar opeens terug naar de fles grijpen.
Als ze dan gedronken heeft, belt ze me vaak, en hang ik letterlijk uren met haar aan de telefoon, is ze hysterisch aan het huilen en moet ik haar troosten of kalmeren. Dit brengt mij natuurlijk ook heel veel stress, zeker tijdens mijn studies; en ik maak me dan constant ongerust...
Mijn opa, haar vader, is vorig jaar overleden, en we hebben het toen heel moeilijk gehad.
Nu is mijn oma, haar moeder, (88 jaar) haar grootste zorg. Ze zorgt elke dag voor haar, gaat er elke dag langs,
maar ik ben nu al bang voor wat er gaat gebeuren als mijn oma sterft... Ik vrees dat ze opnieuw in een zwart gat zal vallen.
Mijn moeder is gewoon een tikkende tijdbom.
Nu hoor ik jullie denken 'waarom blijf je toch al jaren in deze situatie?'; het zit zo;
Ik heb een hele kleine familie, en ik heb al sinds kinds af een slechte relatie met mijn vader, hij is een egoïstische, gierige, pessimistische man.
Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat hij me in deze situatie hard genoeg gesteund heeft, mijn moeder is nu ook eenmaal zijn zaak niet meer.
Ik ben jammer genoeg nog wel steeds afhankelijk van mijn vader, omdat hij mijn studies en kot betaald. Voor de rest kan je niet over een vader-dochterrelatie spreken. Ik neem hem ook nog heel veel dingen kwalijk die hij in het verleden gedaan heeft...
Mijn moeder daarentegen was er al-tijd voor mij, mijn moeder is de enige uit heel mijn familie van wie ik zeker weet dat ze me oprecht graag ziet en zich oprecht zorgen om me maakt. Ookal heeft ze het de laatste jaren financieel erg moeilijk; alles wat ze heeft zou ze delen met mij.
Elke dag zal ze eventjes bellen om te vragen hoe het op men werk is geweest, hoe het etentje met de vriendinnen was...
Zij is de enige bij wie ik me eigenlijk écht thuis, en écht geliefd voel. Daarom dat het mij zo pijn doet om haar zo te zien drinken, en zo depressief te zien. Elke keer als ze gedronken heeft, schaamt ze zich ook zo diep, en moet ze zo hard huilen omdat ze mij dit allemaal aandoet, en voelt ze zich een verschrikkelijke moeder. Dat breekt men hart.
Ik heb er met haar ook al honderden keren over gepraat, dat ze hulp moet zoeken, dat ze duidelijk verslaafd is, dat ik dit niet langer trek,
dat ik er altijd voor haar zal zijn, maar dat zij de eerste stap moet zetten naar hulp,
ik probeer haar zelfs mentaal voor te bereiden op de dood van mijn oma... ik wens mijn moeder zo een gelukkig leven toe...
maar ik zie het gewoon niet meer goedkomen, ze drinkt al meer dan 10 jaar, ze zit in een vicieuze cirkel, en ik krijg haar er niet uit.
Goede psychologische hulp is ook moeilijk door haar situatie en omdat ik haar niet daar de psycholoog 'kan sleuren', dat moet ze zelf doen.
Het lijkt alsof ik me constant moet voorbereiden op het ergste, en er al kan vanuit gaan dat ik men moeder niet heel lang meer bij me ga hebben... Als ik er nog maar aan denk dat zij er niet meer is, kan ik beginnen huilen. Gelukkig kan ik bij men vrienden terecht als ik verdrietig ben, maar man wat voel ik me vaak alleen...
Ik verwacht geen tips die opeens al men problemen doen verdwijnen;
maar het voelt in elk geval goed om even alles neer te schrijven.
xoxo
Ik ga beginnen bij het begin: (hou je vast, het is een hele boterham)
Ik ben 24, enigs kind, en mijn ouders zijn gescheiden toen ik 10 was.
Mijn moeder is altijd een afhankelijke, wereldvreemde huisvrouw geweest, dus na de scheiding is ze echt in een zwart gat gevallen.
Geen auto, geen werk, geen huis, en nog steeds verliefd op mijn vader, die haar buiten heeft gezet.
Ze is vanaf toen extreem hard beginnen drinken (mijn moeder is sowieso heel gevoelig voor verslavingen, ze is namelijk al twee keer opgenomen geweest voor alcohol en overmatig medicatiegebruik) en ons 'gelukkig' gezin is in één jaar tijd in duigen gevallen.
Zeker toen mijn vader een nieuwe vriendin had, werd het alleen maar erger...
Ze heeft vaak zelfmoordpogingen ondernomen en werd extreem depressief.
Ik heb haar vaak moeten 'smeken' om er geen einde aan te maken en me niet achter te laten.
Mijn moeder heeft ook geen sociaal leven, omdat ze enkel de vrienden van mijn vader kende.
Ik, en haar ouders zijn de enige waar ze bij terecht kan. Ze werkt ook al jaren niet meer wegens invaliditeit, dus
haar sociale kring groeit ook niet meer.
Soms kan ze een jaar geen druppel aanraken, maar vanaf er een tegenslag is (soms heel klein), kan ze zomaar opeens terug naar de fles grijpen.
Als ze dan gedronken heeft, belt ze me vaak, en hang ik letterlijk uren met haar aan de telefoon, is ze hysterisch aan het huilen en moet ik haar troosten of kalmeren. Dit brengt mij natuurlijk ook heel veel stress, zeker tijdens mijn studies; en ik maak me dan constant ongerust...
Mijn opa, haar vader, is vorig jaar overleden, en we hebben het toen heel moeilijk gehad.
Nu is mijn oma, haar moeder, (88 jaar) haar grootste zorg. Ze zorgt elke dag voor haar, gaat er elke dag langs,
maar ik ben nu al bang voor wat er gaat gebeuren als mijn oma sterft... Ik vrees dat ze opnieuw in een zwart gat zal vallen.
Mijn moeder is gewoon een tikkende tijdbom.
Nu hoor ik jullie denken 'waarom blijf je toch al jaren in deze situatie?'; het zit zo;
Ik heb een hele kleine familie, en ik heb al sinds kinds af een slechte relatie met mijn vader, hij is een egoïstische, gierige, pessimistische man.
Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat hij me in deze situatie hard genoeg gesteund heeft, mijn moeder is nu ook eenmaal zijn zaak niet meer.
Ik ben jammer genoeg nog wel steeds afhankelijk van mijn vader, omdat hij mijn studies en kot betaald. Voor de rest kan je niet over een vader-dochterrelatie spreken. Ik neem hem ook nog heel veel dingen kwalijk die hij in het verleden gedaan heeft...
Mijn moeder daarentegen was er al-tijd voor mij, mijn moeder is de enige uit heel mijn familie van wie ik zeker weet dat ze me oprecht graag ziet en zich oprecht zorgen om me maakt. Ookal heeft ze het de laatste jaren financieel erg moeilijk; alles wat ze heeft zou ze delen met mij.
Elke dag zal ze eventjes bellen om te vragen hoe het op men werk is geweest, hoe het etentje met de vriendinnen was...
Zij is de enige bij wie ik me eigenlijk écht thuis, en écht geliefd voel. Daarom dat het mij zo pijn doet om haar zo te zien drinken, en zo depressief te zien. Elke keer als ze gedronken heeft, schaamt ze zich ook zo diep, en moet ze zo hard huilen omdat ze mij dit allemaal aandoet, en voelt ze zich een verschrikkelijke moeder. Dat breekt men hart.
Ik heb er met haar ook al honderden keren over gepraat, dat ze hulp moet zoeken, dat ze duidelijk verslaafd is, dat ik dit niet langer trek,
dat ik er altijd voor haar zal zijn, maar dat zij de eerste stap moet zetten naar hulp,
ik probeer haar zelfs mentaal voor te bereiden op de dood van mijn oma... ik wens mijn moeder zo een gelukkig leven toe...
maar ik zie het gewoon niet meer goedkomen, ze drinkt al meer dan 10 jaar, ze zit in een vicieuze cirkel, en ik krijg haar er niet uit.
Goede psychologische hulp is ook moeilijk door haar situatie en omdat ik haar niet daar de psycholoog 'kan sleuren', dat moet ze zelf doen.
Het lijkt alsof ik me constant moet voorbereiden op het ergste, en er al kan vanuit gaan dat ik men moeder niet heel lang meer bij me ga hebben... Als ik er nog maar aan denk dat zij er niet meer is, kan ik beginnen huilen. Gelukkig kan ik bij men vrienden terecht als ik verdrietig ben, maar man wat voel ik me vaak alleen...
Ik verwacht geen tips die opeens al men problemen doen verdwijnen;
maar het voelt in elk geval goed om even alles neer te schrijven.
xoxo
maandag 3 juni 2019 om 16:03
Sja, alle verslaafden kunnen hun geld en tijd beter besteden dan aan de drank/drugs etc.turquasi schreef: ↑03-06-2019 15:58Je moeder geeft anders wel haar weinige geld uit aan iets totaal overbodigs als haar drank en een waarschijnlijk torenhoge telefoonrekening... ze kan haar tijd ook nuttiger besteden.
Ze is trouwens zelf zo handig geweest om zich compleet afhankelijk te maken van iemand in een relatie waarin ze waarschijnlijk al net zo vervelend gedrag vertoonde. Zal ze ziek zijn, misschien wel. Maar ze is in ieder geval vooral een slachtoffer van haar eigen domme keuzes.
Dat jij je vooral door haar geliefd voelt geeft sterk aan dat je geen bijster goed beeld hebt van hoe liefde eruit hoort te zien.
En ja, mensen raken verslaafd/in de schulden/problemen etc door eigen (domme) keuzes.
Maar helaas werkt het bij verslavingen en psychische problemen niet zo makkelijk, hebben ze het besef niet of kunnen/willen die keuzes niet maken etc, daar zijn zoveel achterliggende redenen en problematiek voor.
Anders waren ze er namelijk zo vanaf. Jammergenoeg dus niet.
maandag 3 juni 2019 om 16:14
Het stoort me dat je er zomaar vanuit gaat dat ik iemand ben die me laat manipuleren, en dat mijn moeder een manipulatief mens is.turquasi schreef: ↑03-06-2019 15:58Je moeder geeft anders wel haar weinige geld uit aan iets totaal overbodigs als haar drank en een waarschijnlijk torenhoge telefoonrekening... ze kan haar tijd ook nuttiger besteden.
Ze is trouwens zelf zo handig geweest om zich compleet afhankelijk te maken van iemand in een relatie waarin ze waarschijnlijk al net zo vervelend gedrag vertoonde. Zal ze ziek zijn, misschien wel. Maar ze is in ieder geval vooral een slachtoffer van haar eigen domme keuzes.
Dat jij je vooral door haar geliefd voelt geeft sterk aan dat je geen bijster goed beeld hebt van hoe liefde eruit hoort te zien.
Mijn moeder is het liefste mens dat ik ken, zou nooit een vlieg kwaad doen, en denkt altijd eerst aan een ander in plaats van aan zichzelf.
Vanaf ze drinkt wordt ze een compleet ander mens, en is alcohol prioriteit. Ik zie dat dat mijn moeder niet meer is, maar de verslaving.
Ja ze werd afhankelijk van een man, maar ben opgegroeid in een boerendorp waar het destijds vanzelfsprekend was dat een moeder thuis bleef voor haar kinderen. Moest ze het allemaal opvoorhand hebben geweten, ja dan had ze andere keuzes gemaakt.
En weeral die conclusie dat ik geen goed beeld heb van hoe liefde hoort te zijn,
ik heb uitermate veel respect voor het leven, en voor de mensen die ik graag zie.
Ik zal altijd op mijn strepen staan en nooit over mij heen laten lopen, stop met te doen alsof je me kent.
maandag 3 juni 2019 om 16:15
Och Gingerlilly, ik heb met je te doen, zelf zit ik ook in een situatie momenteel met een zeer onzelfstandige, emotioneel onstabiele moeder, en een vader/haar man die onlangs is overleden. Een moeder in een zwart gat, waar we begrip voor hebben, maar de hints naar zelfmoord gaan mij niet in de kouwe kleren zitten- wij rouwen bovendien óók om onze vader. Bij mijn moeder is het iig wel een beetje manipulatie, want zo'n dreigement volgt op het afwijzen van een wens van haar- dat we elke nacht blijven logeren, liefst in hetzelfde bed nog ook. Een moeder kan gewoon niet alles van een kind vragen en verwachten. Ik hoop ook dat grenzen stellen uiteindelijk ook helpt voor háár. Maar we zijn er natuurlijk wel voor haar, het is ook niet niks.
Mijn broer belt tweewekelijks even met de huisarts en dat is wel heel fijn, er is ook maar zoveel dat zij kan doen maar ze heeft iig het hele verhaal en houd een vinger aan de pols. Dat zou ik dus zeker aanraden.
Sterkte meid!!!!!
Mijn broer belt tweewekelijks even met de huisarts en dat is wel heel fijn, er is ook maar zoveel dat zij kan doen maar ze heeft iig het hele verhaal en houd een vinger aan de pols. Dat zou ik dus zeker aanraden.
Sterkte meid!!!!!
anoniem_65325db34735a wijzigde dit bericht op 03-06-2019 16:20
0.46% gewijzigd
maandag 3 juni 2019 om 16:17
In mijn geval heeft mijn moeder hem eruit gegooid. Moest ik daarom medelijden voelen voor mijn vader? Die zelf zijn leven en dat van de mensen op hem heen vergiftigd met zijn alcoholisme? Nee dus.
Neem afstand Gingerlilly. Ik krijg echter de indruk, gezien je manier van verdedigen dat je er nog niet klaar voor bent om afstand te nemen. ZO moeder zo dochter.
Neem afstand Gingerlilly. Ik krijg echter de indruk, gezien je manier van verdedigen dat je er nog niet klaar voor bent om afstand te nemen. ZO moeder zo dochter.
maandag 3 juni 2019 om 16:23
jij doet zelf alsof je jezelf kent
maar het ene moment typ je hier alsof je stevig in je schoenen staat en alles onder controle hebt en het volgende moment als een bange tiener die met teveel leed zit opgezadeld en daardoor de dingen echt niet helder ziet
ik weet wel welke van de twee het masker is, maar als je nou je ogen open doet dan zie je misschien ook wat wij zien
namelijk iemand die in een heleboel opzichten je kostbare tijd en energie kost die je veel beter kunt besteden
maar het ene moment typ je hier alsof je stevig in je schoenen staat en alles onder controle hebt en het volgende moment als een bange tiener die met teveel leed zit opgezadeld en daardoor de dingen echt niet helder ziet
ik weet wel welke van de twee het masker is, maar als je nou je ogen open doet dan zie je misschien ook wat wij zien
namelijk iemand die in een heleboel opzichten je kostbare tijd en energie kost die je veel beter kunt besteden
Lorem Ipsum
maandag 3 juni 2019 om 16:26
Wauw, wat een lelijke reacties krijg ik hier somskastella schreef: ↑03-06-2019 16:17In mijn geval heeft mijn moeder hem eruit gegooid. Moest ik daarom medelijden voelen voor mijn vader? Die zelf zijn leven en dat van de mensen op hem heen vergiftigd met zijn alcoholisme? Nee dus.
Neem afstand Gingerlilly. Ik krijg echter de indruk, gezien je manier van verdedigen dat je er nog niet klaar voor bent om afstand te nemen. ZO moeder zo dochter.
Ik zie mijn moeder maar 1x in de week, ik laat mijn persoonlijk leven niet beïnvloeden door haar keuzes.
Maar het maakt me wel verdrietig, en het is iets waar ik soms over wil kunnen praten.
Het is niet simpel om een ouder te zien leiden onder een alcoholverslaving.
maandag 3 juni 2019 om 16:31
Allereerst een 
Het lijkt me vreselijk moeilijk.
Toch zie ik dat je enorm schopt tegen mensen, die het beste met je bedoelen en het zelfde meemaken of meegemaakt hebben. Je zegt dat je moeder niet manipuleert maar haar verslaving, dat maakt natuurlijk voor het uiteindelijke resultaat niet uit.
Ben je al eens bij Al-Anon geweest? Daar zitten mensen met ervaring met verslaafde familieleden. Er is ook een forum, zag ik, maar het lijkt me dan echt 1-op1 gesprekken voor jou eerst prettiger zijn.
Deze mensen hebben ervaring, net als een aantal dat hier reageert.
http://www.al-anon.nl/
Het lijkt me vreselijk moeilijk.
Toch zie ik dat je enorm schopt tegen mensen, die het beste met je bedoelen en het zelfde meemaken of meegemaakt hebben. Je zegt dat je moeder niet manipuleert maar haar verslaving, dat maakt natuurlijk voor het uiteindelijke resultaat niet uit.
Ben je al eens bij Al-Anon geweest? Daar zitten mensen met ervaring met verslaafde familieleden. Er is ook een forum, zag ik, maar het lijkt me dan echt 1-op1 gesprekken voor jou eerst prettiger zijn.
Deze mensen hebben ervaring, net als een aantal dat hier reageert.
http://www.al-anon.nl/
Later is nu
maandag 3 juni 2019 om 17:08
Weet je, je zegt dat je hier hulp zoekt. Er wordt je hulp geboden door mensen die er ervaring mee hebben, die wijs je af. Noem je zelfs 'lelijk'.Gingerlilly schreef: ↑03-06-2019 16:26Wauw, wat een lelijke reacties krijg ik hier soms
Ik zie mijn moeder maar 1x in de week, ik laat mijn persoonlijk leven niet beïnvloeden door haar keuzes.
Maar het maakt me wel verdrietig, en het is iets waar ik soms over wil kunnen praten.
Het is niet simpel om een ouder te zien lijden onder een alcoholverslaving.
De hulp die je zoekt, hoe je kunt zorgen dat je moeder stopt met drinken, die zul je hier niet vinden. Die zal je nergens vinden. Dat is echt hartstikke zwaar voor je, want jij zit er maar mooi mee.
Later is nu
maandag 3 juni 2019 om 17:16
Je hebt nog een lange slopende weg te gaan met je moeder, spaar je krachten en zoek ook hulp voor jezelf want dit hou je niet vol en je gaat depressief worden of je krijgt een burn out en je moeder gaat je niet helpen dat kan ze niet ze is ziek, ze sleept je mee naar beneden als je dit niet handiger aanpakt.
Als ze echt het beste met je voor had dan zou ze niet op je willen leunen hoe ziek ze ook is, dan had ze hulp gezocht en geaccepteerd, ze sleurt je mee en je kijk op dit alles is nog erg naïef.
Ik snap dat je je lieve moeder terug wil, iedereen met een verslaafd familielid wil zijn dierbare terug maar dat gaat niet.
Ziek is ziek..
Als ze echt het beste met je voor had dan zou ze niet op je willen leunen hoe ziek ze ook is, dan had ze hulp gezocht en geaccepteerd, ze sleurt je mee en je kijk op dit alles is nog erg naïef.
Ik snap dat je je lieve moeder terug wil, iedereen met een verslaafd familielid wil zijn dierbare terug maar dat gaat niet.
Ziek is ziek..
maandag 3 juni 2019 om 18:20
Och meisje toch, wat heb jij een verwrongen beeld van de situatie en wat zet je je verdegingsmechanisme hard in om de werkelijkheid niet te hoeven zien. Een zeer zieke relatie met je moeder die in jouw ogen enkel slachtoffer is en alle schuld naar je vader die in jouw ogen de grote dader is. Ik kan niet anders dan je sterkte wensen met de lange weg die je nog te gaan hebt. En kijk je uit dat je op tijd aan de bel trekt voor jezelf zodat je niet dezelfde weg op gaat?
maandag 3 juni 2019 om 19:04
Ik ben zelf alcoholist en tien jaar geleden radicaal gestopt met alcohol.
In mijn alcoholperiode was is: Onbetrouwbaar, egoïstisch, manipulatief en niet empathisch. Ik had vaak spijt van mijn daden en spijt van het feit dat ik mensen pijn deed, hier had ik zelf veel pijn van en dronk de pijn weer weg. Het grootste slachtoffer was ik. Dit is namelijk wat alcoholverslaving met mensen doet.
Natuurlijk is jouw moeder een lief mens met een hart van goud en natuurlijk houd je van haar. De alcoholverslaving is echt een fucker. Je beseft niet wat dit allemaal met haar doet. De manier hoe je met haar omgaat is niet goed en dit breekt jou uiteindelijk echt op. Geloof me, je houdt dit niet vol.
Praat alsjeblieft met je huisarts en laat je door hem/haar helpen.
In mijn alcoholperiode was is: Onbetrouwbaar, egoïstisch, manipulatief en niet empathisch. Ik had vaak spijt van mijn daden en spijt van het feit dat ik mensen pijn deed, hier had ik zelf veel pijn van en dronk de pijn weer weg. Het grootste slachtoffer was ik. Dit is namelijk wat alcoholverslaving met mensen doet.
Natuurlijk is jouw moeder een lief mens met een hart van goud en natuurlijk houd je van haar. De alcoholverslaving is echt een fucker. Je beseft niet wat dit allemaal met haar doet. De manier hoe je met haar omgaat is niet goed en dit breekt jou uiteindelijk echt op. Geloof me, je houdt dit niet vol.
Praat alsjeblieft met je huisarts en laat je door hem/haar helpen.
dinsdag 4 juni 2019 om 11:09
Is niet lelijk bedoeld. Ik probeer het toe te lichten.Gingerlilly schreef: ↑03-06-2019 16:26Wauw, wat een lelijke reacties krijg ik hier soms
Ik zie mijn moeder maar 1x in de week, ik laat mijn persoonlijk leven niet beïnvloeden door haar keuzes.
Maar het maakt me wel verdrietig, en het is iets waar ik soms over wil kunnen praten.
Weet ik, lieverdGingerlilly schreef: ↑03-06-2019 16:26Het is niet simpel om een ouder te zien leiden onder een alcoholverslaving.
Het is helaas nogal eens het geval dat die "zwakheden" die in je moeder zitten die indirect leiden tot een alcoholverslaving ook in jouw genen zitten. Hoeft niet. maar de kans is reeel. Buiten dat kan het meemaken van een alcoholverslaafde ouder al genoeg aanleiding geven tot psychische instablitiet en mogelijk verslaving als gevolg.
Ik ken die valkuil. Heb helaas meerdere alcoholisten in mijn familie en het effect daarop gezien op mijn neven/nichten. Pas op: het risico dat jij er onderdoor gaat is NIET verwaaloosbaar maar beangstigend groot.
Wat nu volgt is harde data uit mijn familie
!e generatie. Een eerzuchtige nare grootvader. Met een lieve grootmoeder (maar helaas wel een "enabler"). Dat huwelijk heeft wel wat kinderen opgeleverd die op zijn zachts gezegd emtioneel gezien niet echt goed voorbereid waren op het leven.
2e generatie met 4 kinderen.
1 kind enigszins getikt maar maatschappelijk gezien functioneel.
1 ervan (mijn vader) is dood na een vroege en progressieve carriere als alcoholist. Mijn moeder had die stekker er veel eerder uit moeten trekken..
1 is zwaar alocholist met een echtgenoot die het wederom laat aanklooien.
1 ervan is niet maatschappelijk actief, niet alcoholistisch maar wel een moeizaam leven. Fobieën die het haar schijnbaar onmogelijk maken om iets met haar leven te doen.
3e generatie:
10 kinderen waarvan
2 depressief
3 maatschappelijk gezien zeer moeizaam functionerend. neigen naar verlavingen.
4 OK
1 overleden na een overdosis.
Inmiddels is generatie 4 ook op gang. Gelukkig hebben de meest "echt" disfunctionele kinderen zich niet voortgeplant, dus ik hoop dat die vloek stopt. 1 van die kinderen uit generatie 3 heeft zich ondanks depressies er wel in geslaagd een stabiel psychisch fundament te bouwen, maar resoluut de weg naar naar kinderen afgesloten omdat hij het risico te groot vond voor zijn evt. kinderen.
Elke alcoholist die kan "doorwoekeren" veroorzaakt weer nieuw leed. Doe er wat aan voor het te laat is.
Het is in mijn ogen de PLICHT van elke partner van een alcoholist om daar in het belang van hun kinderen korte metten mee te maken.
Als kind kan ik alleen maar het advies geven om je emotioneel los te koppelen. Het welbevinden van jouw moeder is haar eigen verantwoordelijkheid, niet de jouwe. Daarentegen is jouw eigen welbevinden wel jou eigen verantwoordelijkheid,
Ik krijg de indruk dat je dat al meer doet dan je opschrijft, maar je schiet ook continu in de verdediging. Maar het is essentieel voor jouw "overleven" om daadwerkelijk aan te pakken.
Dat hulp zoeken voor de manier waarop jij dit kan dealen is iets waarvan je zelf moet begrijpen dat je dat nodig hebt. Zo'n alcoholverslaving bij een ouder grijpt veel harder in dat je zelf wilt erkennen. Jouw moeder zou je steun en toeverlaat moeten zijn. Jouw rots in de branding. Maar nee, ze is als een parasiet die de emotionele energie elke keer uit je trekt. Dat heeft een enorme impact: veel meer dan je wil inzien.
Ik kan je verder niet helpen achter mijn toetsenbord. Maar ik herken wel veel waarschuwingen uit je posts. Ik hoop dat je de kracht en helderheid vindt om daar wat mee te doen.
dinsdag 4 juni 2019 om 12:57
Mensen zeg, het gaat over haar eigen moeder. En ja die heeft een probleem en kan hier zelf niet uit komen. Een ieder met een beetje empatisch vermogen kan zich wel voorstellen dat je je moeder waar je van houdt niet zomaar de deur wijst.
Daarnaast kan haar vader haar studie etc wel betalen en is hij daarin niet gierig. Een goede vader verdient zijn titel niet met geld maar met er zijn, er staan voor je kind, zo ook op emotioneel gebied. Wij weten niet wet er allemaal gaande is waardoor ze minder aan haar vader heeft!
@Gingerlilly; waarom ga je niet eens samen met je moeder met iemand praten , ook voor jou fijn omdat je dit allemaal meedraagt met je. Vanuit daar kan veel ontstaan... ik wens je veel sterkte in elk geval.
Daarnaast kan haar vader haar studie etc wel betalen en is hij daarin niet gierig. Een goede vader verdient zijn titel niet met geld maar met er zijn, er staan voor je kind, zo ook op emotioneel gebied. Wij weten niet wet er allemaal gaande is waardoor ze minder aan haar vader heeft!
@Gingerlilly; waarom ga je niet eens samen met je moeder met iemand praten , ook voor jou fijn omdat je dit allemaal meedraagt met je. Vanuit daar kan veel ontstaan... ik wens je veel sterkte in elk geval.
dinsdag 4 juni 2019 om 16:53
LolitaFleur schreef: ↑04-06-2019 12:57Mensen zeg, het gaat over haar eigen moeder. En ja die heeft een probleem en kan hier zelf niet uit komen. Een ieder met een beetje empatisch vermogen kan zich wel voorstellen dat je je moeder waar je van houdt niet zomaar de deur wijst.
Daarnaast kan haar vader haar studie etc wel betalen en is hij daarin niet gierig. Een goede vader verdient zijn titel niet met geld maar met er zijn, er staan voor je kind, zo ook op emotioneel gebied. Wij weten niet wet er allemaal gaande is waardoor ze minder aan haar vader heeft!
@Gingerlilly; waarom ga je niet eens samen met je moeder met iemand praten , ook voor jou fijn omdat je dit allemaal meedraagt met je. Vanuit daar kan veel ontstaan... ik wens je veel sterkte in elk geval.
Hier reageren dan ook mensen, die dezelfde ervaringen hebben met ouders. En juist die mensen reageren lelijk, volgens TO.
Later is nu
dinsdag 4 juni 2019 om 18:43
Nou er zijn er wel een paar die wat mij betreft ook hard reageren. Op zich zit er waarheid in, maar dat is een traject wat je denk ik zelf moet ondervinden en zelf moet uitzoeken. Zelfs bij mij geven sommige posts een gevoel van weerstand, terwijl ik het pad al lang heb doorlopen. En wat verslaafden gemeen hebben is hun verslaving en vaak bijbehorend gedrag, neemt niet weg dat de mens er onder kan verschillen en dat er een stuk genegenheid is. Zoals ik het lees is de moeder een bingedrinker, dat betekent dat ze ook tijden goed is. Dan is het nog lastiger want dan is ze mogelijk ook gewoon nog haar moeder en niet de alcoholist gedurende een lange tijd.
dinsdag 4 juni 2019 om 21:28
Gingerlilly zoekt ervaringsdeskundigen. Ik denk eigenlijk dat je over zoiets gevoeligs en zwaars beter echt in gesprek kan zijn dan het via internet te doen. Zeker zo'n forum, waar iedereen reageert en niet altijd even empathisch misschien.
Ben je al bij de huisarts geweest, Gingerlilly? Daar kun je vaak ook met een praktijkondersteuner praten die je verder kan helpen.
Ben je al bij de huisarts geweest, Gingerlilly? Daar kun je vaak ook met een praktijkondersteuner praten die je verder kan helpen.
Later is nu
woensdag 5 juni 2019 om 08:12
Wat knap zeg! Heb je nog wel eens trek in alcohol?TinPanAlley schreef: ↑03-06-2019 19:04Ik ben zelf alcoholist en tien jaar geleden radicaal gestopt met alcohol.
In mijn alcoholperiode was is: Onbetrouwbaar, egoïstisch, manipulatief en niet empathisch. Ik had vaak spijt van mijn daden en spijt van het feit dat ik mensen pijn deed, hier had ik zelf veel pijn van en dronk de pijn weer weg. Het grootste slachtoffer was ik. Dit is namelijk wat alcoholverslaving met mensen doet.
Natuurlijk is jouw moeder een lief mens met een hart van goud en natuurlijk houd je van haar. De alcoholverslaving is echt een fucker. Je beseft niet wat dit allemaal met haar doet. De manier hoe je met haar omgaat is niet goed en dit breekt jou uiteindelijk echt op. Geloof me, je houdt dit niet vol.
Praat alsjeblieft met je huisarts en laat je door hem/haar helpen.
woensdag 5 juni 2019 om 09:50
Dat is nu net het dilemma. Mijn vader was behalve een onverbeterlijke zuiplap in zijn goede buien empathisch, charmant, muzikaal, vindingrijk, romantisch. Maar die drank maakt dat telkens weer kapot. En als die drank telkens weer belangrijker lijkt dan zijn naaste familie en hij zelf niet eens inziet dat de drank hem volledig in de mangel heeft, dan moet je op een gegeven moment keuzes maken.LolitaFleur schreef: ↑04-06-2019 12:57Mensen zeg, het gaat over haar eigen moeder. En ja die heeft een probleem en kan hier zelf niet uit komen. Een ieder met een beetje empatisch vermogen kan zich wel voorstellen dat je je moeder waar je van houdt niet zomaar de deur wijst.
Als je vader, moeder of partner alcoholist is dan gooi je die er niet zomaar uit. Dat is een grove onderschatting van de complexiteit. Ik begrijp wel dat TS daarmee worstelt.
Het lastige is dat een alcoholist zelf moet inzien dat ie een probleem heeft en dat ie zelf de knop moet omzetten (met hulp van zijn omgeving). Een alcoholist daartoe dwingen geeft zelden resultaat. Soms kan een wake up wellicht werken, maar ook dan vraag je je soms af wat voor wake up call nodig is.
Sterkte TS. Ik wil niet bot overkomen, maar ik ben bang dat je de impact op jezelf onderschat. Hopelijk heb je wat aan de info, nu of later.
