Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:19
Goh als ik mijn eigen redenering erbij pak en ik streep drinkt een borrel weg blijft ie gelijk, gek genoeg als ik er drinkt zich een stuk in de kraag van jewelste ook.
Nee het is nooit ok om iemand die kwetsbaar en overstuur is sexueel te overweldigen. Ook niet als er alcohol in het spel is. Ook niet als iemand geen moord en brand schreeuwd.
Niet.
Nee het is nooit ok om iemand die kwetsbaar en overstuur is sexueel te overweldigen. Ook niet als er alcohol in het spel is. Ook niet als iemand geen moord en brand schreeuwd.
Niet.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:25
Nou overdonderen was het zeker... Hij sloeg een arm om me heen en plots zat zijn hand tussen mijn benen. Het was niet of hij er naartoe gewerkt had of dat ik het zag aankomen of zo.... Gewoon hop, hand tussen de benen en toen ik niet reageerde lag ik voor ik het wist op mijn rug met hem bovenop me. Ging heel snel allemaal...
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:31
Gelukkig is jouw situatie me nooit overkomen, wel ben ik tot twee keer toe op straat 's nachts een potloodventer tegen gekomen, beide erg opdringerig, wilde dat ik keek/ voelde en de tweede probeerde mijn huis binnen te komen. Ik vertel dit omdat ik de eerste keer geen aangifte heb gedaan en daar altijd spijt van heb gehouden. Omdat het misschien had kunnen helpen een ander dit te besparen. De tweede keer zat ik wel de volgende ochtend op het bureau en hoewel het te weinig informatie was om aangifte te doen (dus melding gemaakt) en deze keer minstens zo eng was als de vorige heb ik daar een beter gevoel over. Verder nog een dikke knuffel, hoop dat het duidelijk mag zijn hoe ik over de situatie denk.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:41
Net zomin als het aanpraten dat het ' peanuts " of " eigen schuld dikke bult " is , denk ik ook niet dat Minny er baat bij heeft als er een verkrachting door haar strot geduwd wordt als zij er misschien zelf een ander labeltje op hangt .
Ik denk dat Minny er zelf een naam aan moet geven ; een die past bij hoe zij het heeft ervaren . En of die in de ogen van de meeste-stemmen-gelden nou wel of niet terecht is , dat doet er niets toe .
Ik denk dat Minny er zelf een naam aan moet geven ; een die past bij hoe zij het heeft ervaren . En of die in de ogen van de meeste-stemmen-gelden nou wel of niet terecht is , dat doet er niets toe .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:44
Jammer dat Minny voor wat betreft de wet in dit land geen weken bedenktijd heeft, om echt tot zich te laten doordringen wat er gebeurd is.
Elke dag later iets doen betekent minder aktie van de politie.
En dat vind ik jammer. Ik hoop met heel mijn hart dat Minny over een tijdje nog steeds het gevoel heeft dat het okee is dat ze dit laat rusten.
Elke dag later iets doen betekent minder aktie van de politie.
En dat vind ik jammer. Ik hoop met heel mijn hart dat Minny over een tijdje nog steeds het gevoel heeft dat het okee is dat ze dit laat rusten.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:44
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:47
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:48
Justme: dit is geen discussie-topic. Ik begin het werkelijk te genant voor woorden te vinden dat jij zo nodig je mening moet neerkwakken. Jouw mening is namelijk helemaal niet zo belangrijk (Dr Phil: "opinions are like asses, everybody got one") en bovendien is dit geen algemene discussie, maar zit er een mens van vlees en bloed achter dit topic, die godbetert de helft van de tijd niet kan reageren omdat haar internet eruit ligt.
Misschien kun je je absolute meldingsdrang even heroverwegen en dit topic laten voor wat het is?
Misschien kun je je absolute meldingsdrang even heroverwegen en dit topic laten voor wat het is?
.
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:51
Jezus Minny, ik kijk normaal zelden op deze pijler en klikte er toevallig op, en nu lees ik dit. Wat een ongelofelijk schofterige eikel. Ik heb het hele topic niet gelezen en ga dat ook niet doen want ik begrijp dat er alweer bagatelliserend wordt gedaan en naar jouw rol in het gebeurde wordt gekeken. Verkrachting mag in geen enkele situatie. (Dat staat trouwens ook in de wet 
)
Ik hoop dat jij dat zelf niet doet, Minny. Ik lees dat je hier niets mee wilt doen. Maar daar gaat het niet mee weg. Vind je het goed dat de man hiermee wegkomt? Dat hij dit ook andere vrouwen kan aandoen? Kun je daarmee leven, dat hij zijn 'pleziertje' met jou heeft gehad en doorgaat alsof er niets gebeurd is? Kun jij dat?
Een knuffel voor jou Minny
dubio
)Ik hoop dat jij dat zelf niet doet, Minny. Ik lees dat je hier niets mee wilt doen. Maar daar gaat het niet mee weg. Vind je het goed dat de man hiermee wegkomt? Dat hij dit ook andere vrouwen kan aandoen? Kun je daarmee leven, dat hij zijn 'pleziertje' met jou heeft gehad en doorgaat alsof er niets gebeurd is? Kun jij dat?
Een knuffel voor jou Minny
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:53
dinsdag 7 oktober 2008 om 17:54
Je hebt 15 jaar de tijd .
http://www.seksueelgeweld...etails.php?linkhulp_id=19
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
