Psyche
alle pijlers
Minderwaardig voelen als mens.
zaterdag 4 januari 2020 om 23:13
Ik ben erg benieuwd of er nog meer mensen zijn die mijn gevoelens herkennen.
Tot paar jaar geleden stond ik midden in het leven. Goede studie, huisje, boompj en beestje. Zag er fantastisch uit en had het allemaal voor elkaar. Gezond en wel.
Tot ik op een dag niet meer wakker werd. Out of the blue.
Toen begon de nachtmerrie. 15 jaar lang behandelingen, tegenslagen, beperkingen en steeds bleef de ellende maar komen.
Nu gaat het goed. Ik ben gezond met wel erge beperkingen en over mijn hele lijf littekens die mij elke dag weer aan de afgelopen jaren herinneren.
Onwijs veel psychologische hulp gehad en therapie. Het is nu 4 jaar rustig en ik kan het maar geen plek geven.
Ik zit constant mezelf af te vragen waarom ik alles heb mee moeten maken.
Mijn leeftijdsgenoten zijn verdergegaan met hun carrière, staan midden in het leven en lijken zo gelukkig.
Ik merk dat ik erg afgunstig ben. Daar zit ik zo erg mee, al die gelukkige foto's op Facebook steken mij enorm. Zo erg dat ik vrienden en familie geblokt heb om het niet te zien.
Als wij bij elkaar komen en iedereen over hun flitse baan praat voel ik mij minderwaardig.
Kan dan enkel denken, dat wil ik ook. Dat had ik kunnen zijn.
Ik loop nu naar de 40 toe en viel mij afgeschreven. Vrijwilligerswerk kon ik niet aan omdat het mij mentaal te zwaar werd.
Wat zou ik toch weer graag positief in het leven willen staan, tevreden en dankbaar.
Hoe kan ik dit bereiken?
Tot paar jaar geleden stond ik midden in het leven. Goede studie, huisje, boompj en beestje. Zag er fantastisch uit en had het allemaal voor elkaar. Gezond en wel.
Tot ik op een dag niet meer wakker werd. Out of the blue.
Toen begon de nachtmerrie. 15 jaar lang behandelingen, tegenslagen, beperkingen en steeds bleef de ellende maar komen.
Nu gaat het goed. Ik ben gezond met wel erge beperkingen en over mijn hele lijf littekens die mij elke dag weer aan de afgelopen jaren herinneren.
Onwijs veel psychologische hulp gehad en therapie. Het is nu 4 jaar rustig en ik kan het maar geen plek geven.
Ik zit constant mezelf af te vragen waarom ik alles heb mee moeten maken.
Mijn leeftijdsgenoten zijn verdergegaan met hun carrière, staan midden in het leven en lijken zo gelukkig.
Ik merk dat ik erg afgunstig ben. Daar zit ik zo erg mee, al die gelukkige foto's op Facebook steken mij enorm. Zo erg dat ik vrienden en familie geblokt heb om het niet te zien.
Als wij bij elkaar komen en iedereen over hun flitse baan praat voel ik mij minderwaardig.
Kan dan enkel denken, dat wil ik ook. Dat had ik kunnen zijn.
Ik loop nu naar de 40 toe en viel mij afgeschreven. Vrijwilligerswerk kon ik niet aan omdat het mij mentaal te zwaar werd.
Wat zou ik toch weer graag positief in het leven willen staan, tevreden en dankbaar.
Hoe kan ik dit bereiken?
Girls compete with each other, women empower one another
zaterdag 4 januari 2020 om 23:18
Door alle social media te verwijderen en je te realiseren dat 90% alleen maar de zogenaamde perfecte buitenkant laat zien, met de nadruk op zogenaamd.nini28 schreef: ↑04-01-2020 23:13
Ik merk dat ik erg afgunstig ben. Daar zit ik zo erg mee, al die gelukkige foto's op Facebook steken mij enorm. Zo erg dat ik vrienden en familie geblokt heb om het niet te zien.
Wat zou ik toch weer graag positief in het leven willen staan, tevreden en dankbaar.
Hoe kan ik dit bereiken?
Je bent nu gezond, dat is al iets om heel blij mee te zijn. Zo te horen kijk je naar wat je niet hebt, in plaats van naar wat er wél is.
zaterdag 4 januari 2020 om 23:25
Stop met sociale media.
Het lijkt alsof iedereen het fantastisch heeft, maar als ze het zo fantastisch hadden gehad dan hadden ze nooit die behoefte gehad dat zo te showen. Het is een nepwereld.
Voorderest moet je leren kijken naar wat je wel hebt, niet naar wat je niet hebt. Dan kun je bezig blijven. Schrijf eens op wat er wel goed gaat of wat er wel fijn is.
Het lijkt alsof iedereen het fantastisch heeft, maar als ze het zo fantastisch hadden gehad dan hadden ze nooit die behoefte gehad dat zo te showen. Het is een nepwereld.
Voorderest moet je leren kijken naar wat je wel hebt, niet naar wat je niet hebt. Dan kun je bezig blijven. Schrijf eens op wat er wel goed gaat of wat er wel fijn is.
zaterdag 4 januari 2020 om 23:25
Ik snap niet helemaal wat je had, en wat er gebeurd is in die 15 jaar, maar het klinkt alsof je iets heel heftigs is overkomen, wat je overleefd hebt. Dat maakt je eigenlijk al enorm succesvol in mijn ogen. Die littekens zijn een bewijs van je succes.
De mensen die ik ken die met (veel) beperkingen leven en ondanks dat gelukkig zijn bekijken alles vanuit wat ze wèl kunnen. Je bent gezond zeg je, dat is al super. Wat kan je allemaal nog wel?
Oh en facebook liegt. Dat weet iedereen. Ik heb het niet, en ik mis geloof ik niks. Niet teveel van aantrekken, of google "facebook vs reality" plaatjes, is best leuk
De mensen die ik ken die met (veel) beperkingen leven en ondanks dat gelukkig zijn bekijken alles vanuit wat ze wèl kunnen. Je bent gezond zeg je, dat is al super. Wat kan je allemaal nog wel?
Oh en facebook liegt. Dat weet iedereen. Ik heb het niet, en ik mis geloof ik niks. Niet teveel van aantrekken, of google "facebook vs reality" plaatjes, is best leuk
zaterdag 4 januari 2020 om 23:35
Facebook is niet echt. Ik zie dat aan stellen die ik ken. Weet hoe het er privé aan toe gaat. En ik zie wat ze op Facebook plaatsen. 8 van de 10 keer schone schijn.
Jij bent sterk...jij bent opgekrabbeld. Haal jezelf niet naar beneden door je te vergelijken met anderen (waarvan het vaak dus niet is wat het lijkt). Jij bent jij en jij bent goed genoeg!
Jij bent sterk...jij bent opgekrabbeld. Haal jezelf niet naar beneden door je te vergelijken met anderen (waarvan het vaak dus niet is wat het lijkt). Jij bent jij en jij bent goed genoeg!
zaterdag 4 januari 2020 om 23:46
Sterkte. Klinkt inderdaad als een nachtmerrie. Besteed je energie aan dingen die je gelukkig maken.
W.b. sociale media, nepper dan nep. Op mijn faceboek zie ik mensen die de positiviteitsgoeroe uithangen met mooie spreuken en quotes, maar ik weet dat ze in een zware burnout zitten.
Gelukkige gezinsfoto's maar manlief flirt en kleed me met zijn ogen uit als hij de kans krijgt.
Kies je eigen pad. Jij kent jou het beste.
W.b. sociale media, nepper dan nep. Op mijn faceboek zie ik mensen die de positiviteitsgoeroe uithangen met mooie spreuken en quotes, maar ik weet dat ze in een zware burnout zitten.
Gelukkige gezinsfoto's maar manlief flirt en kleed me met zijn ogen uit als hij de kans krijgt.
Kies je eigen pad. Jij kent jou het beste.
Been there, done that, got the T-shirt.
zondag 5 januari 2020 om 00:07
Geen social media hebben, dat geeft je echt rust! Heel veel mensen ondervinden een negatieve invloed van social media. Wie zet er nu de niet leuke dingen online voor de wereld om te zien? En voor wie is het echt realistisch om je leven al reizend in luxe door te brengen zonder te werken?
Kijken of er dingen zijn die je nog wel kan doen welke je voldoening geven, of welke je gewoon leuk vindt.
Accepteren dat er dagen zijn dat je, je kut voelt en er weinig uit je handen komt. Je mag je klote voelen en je mag ook gewoon niets doen.
Mijn leven is ook totaal niet gelopen zoals ik bedacht had. Helaas ook met een medische oorzaak. Soms is het gewoon bikkelen om de dag door te komen, soms ben ik volkomen gelukkig en de rest is gewoon het leven.
Kijken of er dingen zijn die je nog wel kan doen welke je voldoening geven, of welke je gewoon leuk vindt.
Accepteren dat er dagen zijn dat je, je kut voelt en er weinig uit je handen komt. Je mag je klote voelen en je mag ook gewoon niets doen.
Mijn leven is ook totaal niet gelopen zoals ik bedacht had. Helaas ook met een medische oorzaak. Soms is het gewoon bikkelen om de dag door te komen, soms ben ik volkomen gelukkig en de rest is gewoon het leven.
zondag 5 januari 2020 om 00:29
Ik vind het een beetje een stomme tip maar mij helpt het toch wel: Als ik me zo voel, schrijf ik iedere dag drie dingetjes op waarvoor ik dankbaar ben. Soms hele kleine dingen (de zon die scheen, de vogeltjes die floten, mijn lekkere maaltijd) maar soms eigenlijk ook wel zaken die ikzelf heel "klein" vind of heel vanzelfsprekend, maar waarvan ik me dan op een gegeven moment realiseer dat ze voor anderen helemaal niet zo klein of vanzelfsprekend zijn (bijvoorbeeld wat ben ik blij dat ik niet meer rook, ik noem maar een voorbeeld)
Ik weet niet zeker of ook bewezen is dat het je dankbaarder maakt en positiever maar ik ga het meteen even googelen!
Ik vind niet echt bewijs dus staar je er niet op blind.
Ik weet niet zeker of ook bewezen is dat het je dankbaarder maakt en positiever maar ik ga het meteen even googelen!
Ik vind niet echt bewijs dus staar je er niet op blind.
anoniem_390791 wijzigde dit bericht op 05-01-2020 00:38
Reden: Toevoeging van de laatste zin
Reden: Toevoeging van de laatste zin
4.19% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 om 00:34
dan ben je behoorlijk dood
zondag 5 januari 2020 om 00:45
als je goed hebt gelezen kan je zien dat het voor mij niet duidelijk is, daarom vraag ik to wat ze precies bedoeltBruintjedebeer schreef: ↑05-01-2020 00:39Wat doet dit er toe?
Heb je geen suggestie? De vraag is toch duidelijk?
Misschien heb je tips?
zondag 5 januari 2020 om 01:14
Of pech...Sterrenwacht007 schreef: ↑05-01-2020 01:00Ze kunnen je terug halen via reanimatie. Lukt niet altijd , maar soms wel , als je geluk hebt .
zondag 5 januari 2020 om 01:42
Herken me wel wat in jouw verhaal. Wat ik mezelf voorhoud is dat ik vind dat het leven ook soms dingen met zich mee kan brengen die niet prettig zijn. En logisch dat je je afvraagt waarom dat uitgerekend jóu moet overkomen, maar stel de tegenvraag eens: "waarom zou het een ander overkomen en juist jou níet?". Daarnaast heb ik op vele punten ook weer heel veel geluk, en dat besef ik me maar al te goed (was ik in Afrika geboren, dan had ik nooit meer kunnen lopen, maar de rolstoel die ik nu had, had ik daar zeker niet gehad. Ik heb een fijn huis waar ik me oprecht heel prettig in voel, wat heel waardevol is als je zo'n 50% van de dag op bed ligt in de woonkamer. Ik heb onwijs lieve mensen om me heen. Met hulp kan ik zorgen voor twee hele lieve beestjes die altijd om me heen zijn en me lekker kunnen laten lachen als ze samen ravotten). Dat soort dingen zijn ook niet vanzelfsprekend maar ik heb het geluk dat ik het wél mag ervaren.
Maar om dat zo te kunnen zien is tijd, frustratie, verdriet, onbegrip soms onoverkomelijk. Gun jezelf die ruimte om daar doorheen te gaan. Schakel hulp in als je dat kunt gebruiken (professioneel of van mensen die dichtbij je staan).
Wens je veel moois toe voor nu en de toekomst. En vooral dat je jezelf toestaat om te genieten (ik vond dat zelf wel eens lastig, mocht van mezelf niet genieten omdat ik het niet waard was of zo. Weet niet of jij dat ook zo voelt. Maar uiteraard mag jij ook genieten in het leven!)
Maar om dat zo te kunnen zien is tijd, frustratie, verdriet, onbegrip soms onoverkomelijk. Gun jezelf die ruimte om daar doorheen te gaan. Schakel hulp in als je dat kunt gebruiken (professioneel of van mensen die dichtbij je staan).
Wens je veel moois toe voor nu en de toekomst. En vooral dat je jezelf toestaat om te genieten (ik vond dat zelf wel eens lastig, mocht van mezelf niet genieten omdat ik het niet waard was of zo. Weet niet of jij dat ook zo voelt. Maar uiteraard mag jij ook genieten in het leven!)
zondag 5 januari 2020 om 01:57
vind ik wel. Als het overdrachtelijk bedoeld is om aan te geven dat er grote psychische nood was dan vraagt dat om een andere reactie dan wanneer er sprake is van hersenbloeding/ cardiac arrest whatever
zondag 5 januari 2020 om 02:10
Ik snap het ook echt niet.
TO heeft het over erge beperkingen en littekens, dan lijkt het me niet psychisch, toch?
zondag 5 januari 2020 om 07:07
Dat je leven anders verloopt dan je hoopte geldt voor heel veel mensen. Mss niet op werkgebied, dan wel op relatiegebied, of whatever.
Daarmee leren omgaan kan behoorlijk ingrijpend zijn.
Ik wist zelf al heel jong dat ik arts ging worden, en een heel goede ook.
Helaas bleek ik psychisch en fysiek maar beperkt belastbaar en was werken helemaal niet haalbaar.
Daar heb ik een heus rouwproces over gehad.
Inmiddels ben ik 55 en totaal tevreden met mijn vrij rustige leven.
Ik ben andere zaken meer gaan waarderen: ik ben een leuk mens, oprecht geïnteresseerd in anderen, humoristisch, slim, enz.
Als ik op social media kijk kan ik oprecht genieten van de enthousiaste berichten van anderen, omdat ik weet dat zij er blij vanworden.
Wij leven in een maatschappij waarin je waarde als mens wordt bepaald aan de hand van je inkomen.
Als je daar niet in mee kunt moet je dus zelf op zoek naar je eigen waarde.
Daarmee leren omgaan kan behoorlijk ingrijpend zijn.
Ik wist zelf al heel jong dat ik arts ging worden, en een heel goede ook.
Helaas bleek ik psychisch en fysiek maar beperkt belastbaar en was werken helemaal niet haalbaar.
Daar heb ik een heus rouwproces over gehad.
Inmiddels ben ik 55 en totaal tevreden met mijn vrij rustige leven.
Ik ben andere zaken meer gaan waarderen: ik ben een leuk mens, oprecht geïnteresseerd in anderen, humoristisch, slim, enz.
Als ik op social media kijk kan ik oprecht genieten van de enthousiaste berichten van anderen, omdat ik weet dat zij er blij vanworden.
Wij leven in een maatschappij waarin je waarde als mens wordt bepaald aan de hand van je inkomen.
Als je daar niet in mee kunt moet je dus zelf op zoek naar je eigen waarde.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 5 januari 2020 om 07:09
Waarom? In beide gevallen kan ze niet doen wat ze zou willen, de oorzaak maakt weinig uit.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
