Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 om 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
donderdag 16 juni 2016 om 21:26
Dat jezelf zijn he. Dit klinkt vast vet stom. Maar ik heb laatst een (online)game gekocht wat m'n lief ook speelt. Omdat ik me heel alleen voelde thuis, en speel nu dus ook veel. Heel stom, ze zeggen altijd dat gamen slecht is toch. Maar door het gamen wilde ik weer opstaan, en ging ik weer wasjes draaien en een eitje voor mezelf bakken als ik alleen thuis was..
En in het begin was ik echt dat blondje wat achter d'r vriendje aanliep en niet wist wat ze deed. Maar ik ben steeds meer zelf gaan spelen zonder hem, en heb nu ook een paar gamebuddies waar ik regelmatig mee speel.
En in het begin deden ze allemaal al vet aardig tegen me online.. Wat ik niet zo gewend ben eigenlijk.. Ik ben vet veel afgevallen. Van 99 kg naar 60. En sindsdien voel ik me zo beoordeelt op m'n uiterlijk.. Opmerkingen als "je hebt zo'n knap koppie, daar zal wel niet veel inzitten" of "je bent slimmer dan ik dacht!" daar ben ik niet eens meer verbaasd over. Ik ben juist verbaasd als iemand aardig tegen me doet om mij..
En eerst dacht ik "ja duh, je bent het meisje van de crewleider". Maar nu ook als ik alleen ben, gamen ze met me. En ze merken op dat ik beter wordt. En vinden m'n grapjes leuk. En dat doet me stiekem zo goed.. Ik weet dat het maar een spelletje is.. Maar toch..
En in het begin was ik echt dat blondje wat achter d'r vriendje aanliep en niet wist wat ze deed. Maar ik ben steeds meer zelf gaan spelen zonder hem, en heb nu ook een paar gamebuddies waar ik regelmatig mee speel.
En in het begin deden ze allemaal al vet aardig tegen me online.. Wat ik niet zo gewend ben eigenlijk.. Ik ben vet veel afgevallen. Van 99 kg naar 60. En sindsdien voel ik me zo beoordeelt op m'n uiterlijk.. Opmerkingen als "je hebt zo'n knap koppie, daar zal wel niet veel inzitten" of "je bent slimmer dan ik dacht!" daar ben ik niet eens meer verbaasd over. Ik ben juist verbaasd als iemand aardig tegen me doet om mij..
En eerst dacht ik "ja duh, je bent het meisje van de crewleider". Maar nu ook als ik alleen ben, gamen ze met me. En ze merken op dat ik beter wordt. En vinden m'n grapjes leuk. En dat doet me stiekem zo goed.. Ik weet dat het maar een spelletje is.. Maar toch..
donderdag 16 juni 2016 om 21:28
donderdag 16 juni 2016 om 21:33
Oeps kers. Post die ik geschreven had is weg. Herkenning van oordelen en gedachten over mezelf. Altijd maar mij als aanpassend ding bejegenen. En dat kon ik op een gegeven moment niet meer.
Hanke, wat apart soms dat posts verdwijnen, heb dat ook wel eens!
Ja, dat is het, dat aanpassende. Die ander denkt bij mij altijd dat ze iets over me kunnen zeggen: wat goed of niet goed is voor me, hoe ik me op moet stellen, wat 'het beste' is voor me of de situatie. Brrr. Het gevoel dat ik nu heb is echt utter moedeloosheid. Na vanmorgen bij de therapeut zie ik t echt niet meer zitten: ik zet altijd mijn beste beentje voor, en wanneer komt er nou iemand die snapt wat ik zeg en daar ruimte voor maakt, zo zonder mits en maar. Gewoon zegt: ja, tuurlijk, dat gaan we doen, als jij dat nodig hebt Kers.
Therapeute heeft me mijlenver weer achterop gegooid. Terwijl ik zo op vooruitgang hoopte.
Ik kan niet meer.
Terwijl ik echt ZO met goede moed en openheid eraan begon, blijf ik nu achter met dat idee dat er weer van alles raar is aan wat ik wil en hoe ik ben.
Dat zelfs die therapeute zich na 26 jaar ervaring in traumatherapie in t haar grijpt en NIET weet wat ze ermee moet. Dingen zegt waar ze mij t gevoel mee geeft dat ik toaal iets verkeerds wil: zoals dat ik beter die dingen van vroeger niet uit kan spreken, want die meeste mensen die doen dit niet want die zelfbescherming is ook goed. Dat is echter wel wat ik wil: gewoon vertellen wat er allemaal is gebeurt!Dat is toch niet zo raar?
Ik blijf hier maar over piekeren! Snap er echt he-le-maal niks van!!
En hoe raar is het om het over vroeger te willen hebben!!?!
En dan dat oude gevoel: Wie gaat me wel zien en zonder gedoe begrijpen? Heb t idee dat dit niet bestaanbaar is.
Vanavond totale off-dag. Voel me zo ver weer terug geworpen. Ben heel die positieve drive kwijt en 'hinterfrage' elke zin die ik zei en alles dat ik wil hangt weer dat vraagteken boven.
Wat moet ik nu?
Als ik stop met de therapeute, wat dan?? Heb al zo'n lang traject afgelegd en begon echt in volle openheid voor alles. Heb naar mijn idee gewoon echt hier alles open in benaderd. Geen hoge eisen, behalve dus wat richting. En dat we ook daadwerkelijk kunnen gaan doen waar mijn behoefte naar uit gaat ALS ZE ME DIT VRAAGT.
En dan nog gaat t volslagen mis en krijg ik niet wat ik nodig heb? Why? Wat nu weer??
Dit moet aan mij liggen: niemand zal me ooit gewoon snappen, ben echt even ten einde raad, voel me zo gefrustreerd en naar. Ik ga gewoon hier niet meer uit komen. (en dat zeg ik niet snel, ben echt altijd optimitisch geweest en heb mijn beste beentje voor gezet).
Hanke, wat apart soms dat posts verdwijnen, heb dat ook wel eens!
Ja, dat is het, dat aanpassende. Die ander denkt bij mij altijd dat ze iets over me kunnen zeggen: wat goed of niet goed is voor me, hoe ik me op moet stellen, wat 'het beste' is voor me of de situatie. Brrr. Het gevoel dat ik nu heb is echt utter moedeloosheid. Na vanmorgen bij de therapeut zie ik t echt niet meer zitten: ik zet altijd mijn beste beentje voor, en wanneer komt er nou iemand die snapt wat ik zeg en daar ruimte voor maakt, zo zonder mits en maar. Gewoon zegt: ja, tuurlijk, dat gaan we doen, als jij dat nodig hebt Kers.
Therapeute heeft me mijlenver weer achterop gegooid. Terwijl ik zo op vooruitgang hoopte.
Ik kan niet meer.
Terwijl ik echt ZO met goede moed en openheid eraan begon, blijf ik nu achter met dat idee dat er weer van alles raar is aan wat ik wil en hoe ik ben.
Dat zelfs die therapeute zich na 26 jaar ervaring in traumatherapie in t haar grijpt en NIET weet wat ze ermee moet. Dingen zegt waar ze mij t gevoel mee geeft dat ik toaal iets verkeerds wil: zoals dat ik beter die dingen van vroeger niet uit kan spreken, want die meeste mensen die doen dit niet want die zelfbescherming is ook goed. Dat is echter wel wat ik wil: gewoon vertellen wat er allemaal is gebeurt!Dat is toch niet zo raar?
Ik blijf hier maar over piekeren! Snap er echt he-le-maal niks van!!
En hoe raar is het om het over vroeger te willen hebben!!?!
En dan dat oude gevoel: Wie gaat me wel zien en zonder gedoe begrijpen? Heb t idee dat dit niet bestaanbaar is.
Vanavond totale off-dag. Voel me zo ver weer terug geworpen. Ben heel die positieve drive kwijt en 'hinterfrage' elke zin die ik zei en alles dat ik wil hangt weer dat vraagteken boven.
Wat moet ik nu?
Als ik stop met de therapeute, wat dan?? Heb al zo'n lang traject afgelegd en begon echt in volle openheid voor alles. Heb naar mijn idee gewoon echt hier alles open in benaderd. Geen hoge eisen, behalve dus wat richting. En dat we ook daadwerkelijk kunnen gaan doen waar mijn behoefte naar uit gaat ALS ZE ME DIT VRAAGT.
En dan nog gaat t volslagen mis en krijg ik niet wat ik nodig heb? Why? Wat nu weer??
Dit moet aan mij liggen: niemand zal me ooit gewoon snappen, ben echt even ten einde raad, voel me zo gefrustreerd en naar. Ik ga gewoon hier niet meer uit komen. (en dat zeg ik niet snel, ben echt altijd optimitisch geweest en heb mijn beste beentje voor gezet).
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
donderdag 16 juni 2016 om 21:35
En hier nu ook weer dat gevoel: niemand wil hier over horen, post naar post. Dus SORRY aan jullie voor dit eindeloze verhaal erover.
Niemand interesseert het; mensen vinden je een zeur. Dat galmt door mijn hoofd.
Zo zit ik nu dus gevangen...in oude pijn denk ik.
Ga even douchen en thee drinken. De komende dagen hopelijk weer wat nieuwe moed verzamelen. Weet zo langzamerhand niet meer wat ik moet doen.
Niemand interesseert het; mensen vinden je een zeur. Dat galmt door mijn hoofd.
Zo zit ik nu dus gevangen...in oude pijn denk ik.
Ga even douchen en thee drinken. De komende dagen hopelijk weer wat nieuwe moed verzamelen. Weet zo langzamerhand niet meer wat ik moet doen.
The fact is i just saw a blizzard hunt a lizard in the muted light — Flea
donderdag 16 juni 2016 om 21:50
Kers, ik lees ook al je Posts. Maar weet er eigenlijk niet zo goed op te reageren, omdat ik vaak hetzelfde gevoel heb. Als lief een slechte dag heeft, kan hij er soms gewoon boos om worden 
omdat hij er dus helemaal niks van snapt. En zelfs dat kan ik nu dus vertellen, dat lief me zoveel meer vind dan een onbegrijpbaar wezen waar niemand naar wil luisteren, maar dat komt dan nog niet aan..
Vaak ga ik muziek luisteren. Songteksten werken vaak troostend voor me..
omdat hij er dus helemaal niks van snapt. En zelfs dat kan ik nu dus vertellen, dat lief me zoveel meer vind dan een onbegrijpbaar wezen waar niemand naar wil luisteren, maar dat komt dan nog niet aan..Vaak ga ik muziek luisteren. Songteksten werken vaak troostend voor me..
donderdag 16 juni 2016 om 21:55
Mag ik hier een piepklein plekje krijgen? Ik ben dan niet misbruikt als kind, maar in zowel 2001 en 2016( 3 weken geleden wederom) in huis verkracht door dezelfde persoon. Hij heeft zich heel lang stil gehouden, en sinds anderhalf jaar is het raak, regelmatig lastigvallen, dit keer heeft hij mij een gekneusde kaak en dikke jukbeen bezorgd.
Morgenochtend laat ik een soa test doen bij huisarts en over 3 maanden kan ik pas een evt hiv test doen.
Even genoeg nu.
Morgenochtend laat ik een soa test doen bij huisarts en over 3 maanden kan ik pas een evt hiv test doen.
Even genoeg nu.
donderdag 16 juni 2016 om 23:43
Wat naar voor je Kers. Misschien een filmpje wat je wat kan uitleggen.
Het gaat over je verleden en hoe het komt dat je heel onbewust niet krijgt wat je wilt/nodig hebt.
http://www.youtube.com/wa ... qydf2jSszQFSht81E&index=8
Ik heb een traumatische jeugd meegemaakt. Pas rond mijn 40ste heb ik gevoeld en begrepen wat echte liefde was. Zij was echter getrouwd en onze liefde scheen onmogelijk. We zijn echter vervallen in het elkaar kwetsen en niet genoeg vinden, juist door wat er in het filmpje beschreven wordt. Ik zie dat nu in en ik hoop van ganser harte dat zij dat ook doet. Weet niet of het je iets zegt, maar groet van Bacchus.
Het gaat over je verleden en hoe het komt dat je heel onbewust niet krijgt wat je wilt/nodig hebt.
http://www.youtube.com/wa ... qydf2jSszQFSht81E&index=8
Ik heb een traumatische jeugd meegemaakt. Pas rond mijn 40ste heb ik gevoeld en begrepen wat echte liefde was. Zij was echter getrouwd en onze liefde scheen onmogelijk. We zijn echter vervallen in het elkaar kwetsen en niet genoeg vinden, juist door wat er in het filmpje beschreven wordt. Ik zie dat nu in en ik hoop van ganser harte dat zij dat ook doet. Weet niet of het je iets zegt, maar groet van Bacchus.
donderdag 16 juni 2016 om 23:51
Kers, ik lees je ook hoor! Heb je wel eens geprobeerd om een van de dingen waar jij graag over zou willen praten op papier te zetten voor je therapeut? Uit te schrijven? Of misschien te mailen naar haar, samen met wat het met je doet, zodat jullie ook echt daarover in gesprek kunnen gaan ipv in deze cirkel te blijven hangen van elkaar niet begrijpen? Blijkbaar valt bij haar het kwartje niet en kun je een andere manier zoeken om samen te kunnen werken. Dat ligt niet aan jou! En hoeft ook niet perse aan haar te liggen, is ingewikkeld. Moeilijk en heel moeilijk om dan niet aan jezelf te gaan twijfelen en je niet gezien te voelen of vreemd en niet te behandelen. Heel erg normaal wat je voelt en heel verdrietig dat je hier weer tegenaan loopt. Toch ook een uitdaging om het op een andere manier te proberen, ook al moet het weer vanuit jou komen... Die pit heb je Kers, dat doorzettingsvermogen, creativiteit om een oplossing te zoeken, een ingang tot communicatie zoals jij dat wil, wat jij nodig hebt. En als het dan nog niet lukt (of misschien nu al, ook oké) dan is het geen falen of fout of niet goed zijn vanaf jouw kant. Soms, en bij sommige mensen vaak (ik ben er ook een van) duurt het lang voordat je de juiste persoon hebt gevonden.
niks moet en alles mag
vrijdag 17 juni 2016 om 00:04
Wat mooi omschreven Allesmag! Ik heb ook heel veel geschreven en dat heeft me enorm geholpen. Er zijn maar weinig mensen in mijn ogen die "fout" zijn. Vaak heeft dat andere achtergronden waarom dat het niet gaat zoals het moet (moed). Daar is geen schuldige in, dat kan door heel veel factoren zo komen. Als je denkt dat je niet kunt schrijven, zou je het ook in kunnen spreken op een dictafoon (optie op je mobiel). Dan kun je vertellen en inspreken, misschien nog makkelijker en het dan aan je therapeut laten horen (al dan niet in je eigen aanwezigheid).
vrijdag 17 juni 2016 om 01:02
Ik kan niet slapen en ik moest denken aan deze tekst:
(Ik luisterde vroeger veel naar een rapgroep genaamd Opgezwolle, en de leden afzonderlijk en wel hierom:)
Ik ga op reis en neem mee, jou. Hoezo?
Omdat eten een sensuele ervaring kan zijn
vragen naar de bekende weg
het siert je
Jouw blinde vertrouwen in mij met je ogen
op een kier
je bent sierlijk, mooi vrouwelijk, krachtig
en ergens dacht ik al dat jij het was
Maalt niet om geld bezit of make-up
Want zeg je alles wat de mens zogenaamd mooier maakt
dat verdwijnt of gaat stuk
als je me vraagt; Hoezo passen we zo goed bij elkaar?
dan zeg ik je; We zijn mooie mensen
verlaat het aard oppervlak
maar je ziet me met het blote oog
terwijl ik denk dat ik op grote hoogte aan het vliegen ben
en weet niet wat het betekend om mezelf echt te geven
dus zie ik liefde slechts als symboliek
begeef me ergens in het luchtledige
als de vlieger niet zweeft valt die diep
Laat de touwtjes vieren van mijn vlieger
maar hou die houvast
kijk me na kijk naar me
koffers gepakt riemen vast en daar gaan we
die schop onder mijn kont was vastgeroest
dat maakt het graven lastig
omgeven door kaders en rasters
patronen en protocollen
onder de tafel lag een brief
je kan vanalles maar wat doe je 't liefst
duizenden mogelijkheden
'k Ben als een vlieger en ik fladder raak
met zo'n houding van ik zie wel hoe het gaat
voer een van de mogelijkheden uit
op halve kracht en gebruik die andere dan als excuus
instap, uitstap, instellen op uitstellen
en je weet wat ze zeggen
overtuiging gaat niet over een nacht ijs
en al is het duidelijk
gun het dan tenminste symbolisch wat tijd
Laat de touwtjes vieren van mijn vlieger
maar hou die houvast
kijk me na kijk naar me
koffers gepakt riemen vast en daar gaan we
los, als kroost van een moedernest
laat middelmatigheid niet zegevieren
ik hoef niets te missen
omdat het recht voor mijn neus ligt
je zei me dat mezelf verliezen geen onmacht maar een keuze is
de boom, de mier, de vlindervlucht
al het mooie hier bevind zich tussen licht en lucht
de energie is eerlijk en simpel
jammer dat we woorden gebruiken als communicatiemiddel
het mes snijdt aan twee kanten
maar wat als dat wat je ziet niet meer te verdelen is
en alles om het even is
niets doet ertoe
ik deel alles al door uit te gaan van overvloed
het is nu of nooit
de wereld op z'n kop
een uiting van mijn binnenstebuiten en keer het ook weer om
thanks voor je geduld het is lastig
maar alles komt terug op een en een omvat me
Laat de touwtjes vieren van mijn vlieger
maar hou die houvast
kijk me na kijk naar me
koffers gepakt riemen vast en daar gaan we
Deze is voor iedereen
Na het weekend ben ik weer actief!
(Ik luisterde vroeger veel naar een rapgroep genaamd Opgezwolle, en de leden afzonderlijk en wel hierom:)
Ik ga op reis en neem mee, jou. Hoezo?
Omdat eten een sensuele ervaring kan zijn
vragen naar de bekende weg
het siert je
Jouw blinde vertrouwen in mij met je ogen
op een kier
je bent sierlijk, mooi vrouwelijk, krachtig
en ergens dacht ik al dat jij het was
Maalt niet om geld bezit of make-up
Want zeg je alles wat de mens zogenaamd mooier maakt
dat verdwijnt of gaat stuk
als je me vraagt; Hoezo passen we zo goed bij elkaar?
dan zeg ik je; We zijn mooie mensen
verlaat het aard oppervlak
maar je ziet me met het blote oog
terwijl ik denk dat ik op grote hoogte aan het vliegen ben
en weet niet wat het betekend om mezelf echt te geven
dus zie ik liefde slechts als symboliek
begeef me ergens in het luchtledige
als de vlieger niet zweeft valt die diep
Laat de touwtjes vieren van mijn vlieger
maar hou die houvast
kijk me na kijk naar me
koffers gepakt riemen vast en daar gaan we
die schop onder mijn kont was vastgeroest
dat maakt het graven lastig
omgeven door kaders en rasters
patronen en protocollen
onder de tafel lag een brief
je kan vanalles maar wat doe je 't liefst
duizenden mogelijkheden
'k Ben als een vlieger en ik fladder raak
met zo'n houding van ik zie wel hoe het gaat
voer een van de mogelijkheden uit
op halve kracht en gebruik die andere dan als excuus
instap, uitstap, instellen op uitstellen
en je weet wat ze zeggen
overtuiging gaat niet over een nacht ijs
en al is het duidelijk
gun het dan tenminste symbolisch wat tijd
Laat de touwtjes vieren van mijn vlieger
maar hou die houvast
kijk me na kijk naar me
koffers gepakt riemen vast en daar gaan we
los, als kroost van een moedernest
laat middelmatigheid niet zegevieren
ik hoef niets te missen
omdat het recht voor mijn neus ligt
je zei me dat mezelf verliezen geen onmacht maar een keuze is
de boom, de mier, de vlindervlucht
al het mooie hier bevind zich tussen licht en lucht
de energie is eerlijk en simpel
jammer dat we woorden gebruiken als communicatiemiddel
het mes snijdt aan twee kanten
maar wat als dat wat je ziet niet meer te verdelen is
en alles om het even is
niets doet ertoe
ik deel alles al door uit te gaan van overvloed
het is nu of nooit
de wereld op z'n kop
een uiting van mijn binnenstebuiten en keer het ook weer om
thanks voor je geduld het is lastig
maar alles komt terug op een en een omvat me
Laat de touwtjes vieren van mijn vlieger
maar hou die houvast
kijk me na kijk naar me
koffers gepakt riemen vast en daar gaan we
Deze is voor iedereen
Na het weekend ben ik weer actief!
vrijdag 17 juni 2016 om 02:56
Ik kom even ego doen weer hoor ( sorry)
Ik ga denk ik maar weer in therapie.
Valkuilen ,oude patronen en negatieve gedachtes over mijzelf blijven hardnekkig.
Ik loop er iedere keer weer tegen aan.
Mijn grenzen niet goed aanvoelen. Tot het zo hoog is opgelopen dat ik er vreselijk gefrustreerd van raak.
Ook lijk ik gewoon nooit op de juiste manier de grens vast te kunnen houden.
Echt, hoe doen ander mensen dat? En ik kan dat soms best hoog op laten lopen, maar ik denk dat op mijn voorhoofd getatoeëerd staat " hou vol! Ze buigt uiteindelijk wel"
Ook ruimte voor mijzelf pakken. Moeilijk blijft dat.
Of misschien doe ik dat wel maar kan ik het zo niet ervaren?
Ik weet het eigenlijk niet.
Anyway, ik ben gewoon niet goed in zelfzorg.
Niet goed eten, geen nachtrust pakken,nergens aan beginnen wat mij best leuk lijkt.
Er zijn nog wel meer dingen.
Maar eigenlijk heb ik er ook weer geen zin in.
Ik heb twee gedachtes, toch maar weer therapie want het gaat nog steeds niet goed genoeg. En de andere,pffff...daar gaaaaaaan we weer! Zo geen zin in.
Wanneer ben ik een keer goed genoeg?
Daarnaast ben ik ook gewoon moe.
Uitgeput, echt zo vreselijk moe. Mijn energielevel is vreselijk laag, mijn lichaam ligt ook weer in puin.
Bah.
Ik ga denk ik maar weer in therapie.
Valkuilen ,oude patronen en negatieve gedachtes over mijzelf blijven hardnekkig.
Ik loop er iedere keer weer tegen aan.
Mijn grenzen niet goed aanvoelen. Tot het zo hoog is opgelopen dat ik er vreselijk gefrustreerd van raak.
Ook lijk ik gewoon nooit op de juiste manier de grens vast te kunnen houden.
Echt, hoe doen ander mensen dat? En ik kan dat soms best hoog op laten lopen, maar ik denk dat op mijn voorhoofd getatoeëerd staat " hou vol! Ze buigt uiteindelijk wel"
Ook ruimte voor mijzelf pakken. Moeilijk blijft dat.
Of misschien doe ik dat wel maar kan ik het zo niet ervaren?
Ik weet het eigenlijk niet.
Anyway, ik ben gewoon niet goed in zelfzorg.
Niet goed eten, geen nachtrust pakken,nergens aan beginnen wat mij best leuk lijkt.
Er zijn nog wel meer dingen.
Maar eigenlijk heb ik er ook weer geen zin in.
Ik heb twee gedachtes, toch maar weer therapie want het gaat nog steeds niet goed genoeg. En de andere,pffff...daar gaaaaaaan we weer! Zo geen zin in.
Wanneer ben ik een keer goed genoeg?
Daarnaast ben ik ook gewoon moe.
Uitgeput, echt zo vreselijk moe. Mijn energielevel is vreselijk laag, mijn lichaam ligt ook weer in puin.
Bah.
vrijdag 17 juni 2016 om 09:36
