Psyche
alle pijlers
Misbruikt als kind. Het effect ervan op volwassenen deel 2.
donderdag 16 juni 2016 om 20:42
Oorspronkelijk geschreven door Eleonora-1
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
Gisteren werd er in een ander topic over misbruik gesproken.
Dat heeft me vannacht erg beziggehouden omdat ik me weer eens realiseer hoeveel invloed het heeft op mij als volwassene.
Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal zou zijn gelopen als ik niet misbruikt was vroeger maar er zijn dingen die ik er mee in verband breng.
Je hoeft natuurlijk niks te vertellen over de aard van het misbruik als je dat niet wil. Voel je vrij daar over te zwijgen. Daar gaat het me op zich niet om. Dat je wat dan ook aan misbruik mee hebt gemaakt is al rot genoeg.
Het is me puur te doen om wat je er nú nog van merkt.
Zo ben ik nooit zorgeloos met mijn dochter. Ik scan mensen met wie ze omgaat. Intuïtief dus, niet dat ik in achtergronden duik of zo. Ik wantrouw mensen snel of zelfs bij voorbaat als het om mijn dochter gaat. Geheel onterecht waarschijnlijk maar dat gaat vanzelf.
Met mezelf ben ik juist heel onvoorzichtig. Onverschillig. Het kan me letterlijk weinig schelen hoe het met mij gaat en hoe ik met mezelf omga. Wel als ik er bewust over nadenk natuurlijk, want ik ben slim genoeg maar ik vóel geen noodzaak tot zuinigheid op mij.
Dat is wel een heel stuk beter sinds ik allerlei boeken gelezen heb en mijn echtgenoot ben tegengekomen maar ik merk dat er in mijn 'zelfbehoud compartiment' een storing zit. Hoe poepzuinig ik ook ben op de mensen om me heen, voor mezelf geldt dat niet.
Nou, dat onder andere dus.
Hoe is dat bij jou?
Mensen die te maken kregen met mishandeling, pesten, verwaarlozing etc. ook hartelijk welkom trouwens.
Vlinderoogje vond muziek bij het proces van gaan vertellen, er over praten, delen en verwerken.
Bij de een is de wond dieper en heeft de door anderen aangerichte schade meer impact en grotere gevolgen dan bij de ander maar hier praten we, voor zover we dat willen, ieder op onze eigen manier, over de gevolgen van misbruik in onze jeugd.
http://www.youtube.com/watch?v=eFXRQKYFbXE
Als er niet op je posting gereageerd wordt, vat dit niet op als een manier om je duidelijk te maken dat je niet gezien wordt of dat we niet in je geïnteresseerd zijn.
Er is geen kwade opzet in het spel maar iedereen is hier in de eerste plaats voor zichzelf en reageren is soms best moeilijk.
Zet, bij iets waar je graag reactie op wil, even fb aub (feedback aub) neer. Zodat anderen weten dat je behoefte hebt aan reacties van anderen.
Op verzoek van een aantal forummers hier: aub de postings van elkaar niet quoten.
“Happiness can be found, even in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light.”
zondag 19 juni 2016 om 18:04
Ik denk omdat ik me besef, dat ik precies ben wat ik nooit wilde worden. Ik heb mezelf altijd aan mannen gespiegeld. Over emoties praten en zelfontwikkeling missen na een jarenlange relatie was voor zeikerige verwende meisjes die het te hoog in hun bol hebben zitten. Ik zou niet ZO zijn. Ik zou het allemaal zelf kunnen. Niemand nodig hebben. Er voor m'n vriend kunnen zijn. Gewoon niet mekkeren doorgaan.
Maar ik ben verdomme een meisje. Damnit. Ik weet niet waarom die opeens zo hard binnenkomt maar volgens mij vind ik dat eigenlijk verschrikkelijk. Mijn moeder was geen meisjes moeder. Ik ben handiger en heb meer inzicht dan mijn twee broers. Dus techniek snap ik, en daar is papa dol op.
Ik wil uit m'n patroon. En m'n vriend houd me tegen. Die gelooft het allemaal niet.
Maar ik ben verdomme een meisje. Damnit. Ik weet niet waarom die opeens zo hard binnenkomt maar volgens mij vind ik dat eigenlijk verschrikkelijk. Mijn moeder was geen meisjes moeder. Ik ben handiger en heb meer inzicht dan mijn twee broers. Dus techniek snap ik, en daar is papa dol op.
Ik wil uit m'n patroon. En m'n vriend houd me tegen. Die gelooft het allemaal niet.
zondag 19 juni 2016 om 19:16
Houdt je vriend je tegen of hou je jezelf tegen?
Het klinkt voor mij alsof je altijd geprobeerd hebt je te conformeren aan een beeld zoals je denkt dat de mensen om je heen (eerst je ouders, nu je vriend) je graag zien. Terwijl dat eigenlijk niet is wie je bent en dat het ook een rol is die je niet past. Niet eens zozeer je eigen beeld waaraan je niet voldoet als wel het plaatje waaraan je denkt te moeten voldoen om het waard te zijn. Je bent het toch wel waard, je bent goed genoeg zoals je bent, maar jezelf accepteren zoals je bent met alles wat erbij hoort is gewoon ontzettend moeilijk
Het klinkt voor mij alsof je altijd geprobeerd hebt je te conformeren aan een beeld zoals je denkt dat de mensen om je heen (eerst je ouders, nu je vriend) je graag zien. Terwijl dat eigenlijk niet is wie je bent en dat het ook een rol is die je niet past. Niet eens zozeer je eigen beeld waaraan je niet voldoet als wel het plaatje waaraan je denkt te moeten voldoen om het waard te zijn. Je bent het toch wel waard, je bent goed genoeg zoals je bent, maar jezelf accepteren zoals je bent met alles wat erbij hoort is gewoon ontzettend moeilijk
zondag 19 juni 2016 om 20:15
Hoelang zijn jullie eigenlijk samen, Yellow?
Misschien had je dat ergens al eens verteld, maar ik ben het vergeten.
Wat gelooft hij allemaal niet?
Je opmerking over 'ik ben een meisje, damnit' zou ik ook gezegd kunnen hebben. Als kind en daarna wilde ik nooit een meisje zijn. Ik wilde niet trouwen, en ik wilde geen kinderen. Pas veel later begreep ik dat ik nooit, NOOIT zo zou willen worden of zijn als mijn moeder. Zij is wat dat betreft echt een afschrikwekkend voorbeeld. Als vrouw, en als moeder. Brrrrrrrr.
Misschien had je dat ergens al eens verteld, maar ik ben het vergeten.
Wat gelooft hij allemaal niet?
Je opmerking over 'ik ben een meisje, damnit' zou ik ook gezegd kunnen hebben. Als kind en daarna wilde ik nooit een meisje zijn. Ik wilde niet trouwen, en ik wilde geen kinderen. Pas veel later begreep ik dat ik nooit, NOOIT zo zou willen worden of zijn als mijn moeder. Zij is wat dat betreft echt een afschrikwekkend voorbeeld. Als vrouw, en als moeder. Brrrrrrrr.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 19 juni 2016 om 21:42
9,5 jaar. En we wonen al 4 jaar samen. Ben nu 22.
Ik wil ook alles behalve mijn moeder worden.. Maar dat heb ik altijd al wel gedacht. Mijn moeder heeft niet zoveel vrouwelijke trekjes als je het mij vraagt.
Mijn schoonmoeder was bijvoorbeeld de eerste die checkte of m'n bh wel goed zat en met me mee naar de winkel ging.
Ik wil ook alles behalve mijn moeder worden.. Maar dat heb ik altijd al wel gedacht. Mijn moeder heeft niet zoveel vrouwelijke trekjes als je het mij vraagt.
Mijn schoonmoeder was bijvoorbeeld de eerste die checkte of m'n bh wel goed zat en met me mee naar de winkel ging.
zondag 19 juni 2016 om 21:55
quote:Sunemom schreef op 19 juni 2016 @ 19:16:
Houdt je vriend je tegen of hou je jezelf tegen?
Het klinkt voor mij alsof je altijd geprobeerd hebt je te conformeren aan een beeld zoals je denkt dat de mensen om je heen (eerst je ouders, nu je vriend) je graag zien. Terwijl dat eigenlijk niet is wie je bent en dat het ook een rol is die je niet past. Niet eens zozeer je eigen beeld waaraan je niet voldoet als wel het plaatje waaraan je denkt te moeten voldoen om het waard te zijn. Je bent het toch wel waard, je bent goed genoeg zoals je bent, maar jezelf accepteren zoals je bent met alles wat erbij hoort is gewoon ontzettend moeilijk
Dat is helemaal waar. Alleen mijn vriend geloofd dus niks van het kleine kwetsbare ding wat er onder zit. Die ziet zijn boksbal waar hij altijd even tegen aan kon razen, want zei kan het wel allemaal aan..
Ik was 18 en eigenlijk al totaal ontvreemd van mezelf.. En ik wil daar gruwelijk iets aan doen. Maar de GGZ laat me wachten en m'n vriend blijft dezelfde "grappen" uithalen en ik win het niet meer om er boven te staan en positief te blijven. Ik ben gewoon echt op, moe, kapot. Ik wil rust.
Houdt je vriend je tegen of hou je jezelf tegen?
Het klinkt voor mij alsof je altijd geprobeerd hebt je te conformeren aan een beeld zoals je denkt dat de mensen om je heen (eerst je ouders, nu je vriend) je graag zien. Terwijl dat eigenlijk niet is wie je bent en dat het ook een rol is die je niet past. Niet eens zozeer je eigen beeld waaraan je niet voldoet als wel het plaatje waaraan je denkt te moeten voldoen om het waard te zijn. Je bent het toch wel waard, je bent goed genoeg zoals je bent, maar jezelf accepteren zoals je bent met alles wat erbij hoort is gewoon ontzettend moeilijk
Dat is helemaal waar. Alleen mijn vriend geloofd dus niks van het kleine kwetsbare ding wat er onder zit. Die ziet zijn boksbal waar hij altijd even tegen aan kon razen, want zei kan het wel allemaal aan..
Ik was 18 en eigenlijk al totaal ontvreemd van mezelf.. En ik wil daar gruwelijk iets aan doen. Maar de GGZ laat me wachten en m'n vriend blijft dezelfde "grappen" uithalen en ik win het niet meer om er boven te staan en positief te blijven. Ik ben gewoon echt op, moe, kapot. Ik wil rust.
maandag 20 juni 2016 om 10:07
Lieve Yellow. Je bent dus 22 en al 9,5 jaar samen. Hoe oud is je vriend?
Zoals je het omschrijft, maar ook gezien je leeftijd (althans combinatie leeftijd/relatieduur) klinkt het niet als een hele gelijkwaardige relatie. Zeker niet als je vriend ook nog een deel van de verantwoordelijkheid voor zijn kunnen of zo'n geluk bij jou neerlegt. Ik denk dat als je in therapie gaat door ook een stukje is waar je eens naar kunt kijken samen met je therapeut. Relatietherapie is misschien ook geen gek idee.
Zoals je het omschrijft, maar ook gezien je leeftijd (althans combinatie leeftijd/relatieduur) klinkt het niet als een hele gelijkwaardige relatie. Zeker niet als je vriend ook nog een deel van de verantwoordelijkheid voor zijn kunnen of zo'n geluk bij jou neerlegt. Ik denk dat als je in therapie gaat door ook een stukje is waar je eens naar kunt kijken samen met je therapeut. Relatietherapie is misschien ook geen gek idee.
maandag 20 juni 2016 om 18:22
Het liefst kruip ik nu onder een deken en kom ik er nooit meer onder vandaan.
Het liefst ga ik terug naar de tijd voordat alles begon en mijn grootste zorg een plas water onder de schommel was.
Draai ik dingen terug, en zorg ik dat ik bepaalde mensen niet ontmoet.
Zorg ik ervoor dat ik zorgeloos een volwassen vrouw word.
In mijn levensweg zitten nu zoveel gaten, uitgestoken stenen en heuvels.
Ik sta nu voor de zoveelste heuvel en ik weet nu al dat moe ben voor ik hem beklim.
Het maakt me zo bang en onzeker.
Soms weet ik het even niet meer.
Het houdt niet op.
Het liefst ga ik terug naar de tijd voordat alles begon en mijn grootste zorg een plas water onder de schommel was.
Draai ik dingen terug, en zorg ik dat ik bepaalde mensen niet ontmoet.
Zorg ik ervoor dat ik zorgeloos een volwassen vrouw word.
In mijn levensweg zitten nu zoveel gaten, uitgestoken stenen en heuvels.
Ik sta nu voor de zoveelste heuvel en ik weet nu al dat moe ben voor ik hem beklim.
Het maakt me zo bang en onzeker.
Soms weet ik het even niet meer.
Het houdt niet op.
maandag 20 juni 2016 om 19:16
Ik wil ook diep onder mijn dekbed gaan liggen en dat iedereen mij met rust laat.
Met hond niet goed. Vannacht om 4 uur naar buiten gegaan omdat ik wakker werd van geluiden van de buren, alsof ze allemaal aan het schuiven waren met dingen. Achteraf denk ik: was dat wel zo? Iig was hond niet rustig, en ja hoor: diarree. Daarna natuurlijk niet meer geslapen. Half 6 weer naar buiten. Nog een beetje geslapen. Sorry voor dit saaie verhaal. Vandaag verder rustig, tot net na het eten. : :
Dierenarts gezocht op internet en gebeld. Nieuwe woonplaats he. Kan morgen terecht. Moet weg zoeken. Op internet kijken. Zenuwachtig van alles. Bang voor komende nacht. Geluiden zijn zulke grote triggers.
Heel boos op ex ook. Hij zei doodleuk: jij neemt de hond mee, ik trek dat niet. Ja, hij werkt overdag.. ik had geen keuze. Maar hij komt er wel gemakkelijk vanaf. Ik zit met de zorgen. Hij heeft in ruim een week tijd nog niet 1 keer gebeld hoe het allemaal gaat met hond. Laat staan met mij. Alsof het hem allemaal geen bal interesseert. Opgeruimd staat netjes. Wat heb ik ooit betekend?
Met hond niet goed. Vannacht om 4 uur naar buiten gegaan omdat ik wakker werd van geluiden van de buren, alsof ze allemaal aan het schuiven waren met dingen. Achteraf denk ik: was dat wel zo? Iig was hond niet rustig, en ja hoor: diarree. Daarna natuurlijk niet meer geslapen. Half 6 weer naar buiten. Nog een beetje geslapen. Sorry voor dit saaie verhaal. Vandaag verder rustig, tot net na het eten. : :
Dierenarts gezocht op internet en gebeld. Nieuwe woonplaats he. Kan morgen terecht. Moet weg zoeken. Op internet kijken. Zenuwachtig van alles. Bang voor komende nacht. Geluiden zijn zulke grote triggers.
Heel boos op ex ook. Hij zei doodleuk: jij neemt de hond mee, ik trek dat niet. Ja, hij werkt overdag.. ik had geen keuze. Maar hij komt er wel gemakkelijk vanaf. Ik zit met de zorgen. Hij heeft in ruim een week tijd nog niet 1 keer gebeld hoe het allemaal gaat met hond. Laat staan met mij. Alsof het hem allemaal geen bal interesseert. Opgeruimd staat netjes. Wat heb ik ooit betekend?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 20 juni 2016 om 19:33
maandag 20 juni 2016 om 19:44
