Psyche
alle pijlers
Moeilijk kunnen accepteren grote gift
zondag 17 mei 2020 om 14:35
Mijn auto komt volgend jaar (feb 2021) niet meer door de keuring tenzij ik er een smak geld tegenaan gooi. Naast het gegeven dat mijn bolide verre van zuinig is, vind ik de reparatiekosten niet in verhouding staan tot de waarde van de auto.
Nu is het zo dat mijn schoonmoeder binnenkort haar auto van de hand doet omdat ze een automaat gaat rijden (reden is gebaseerd op haar fysiek). Mijn man heeft gevraagd of ze aan mij wil denken wanneer het moment daar is, tegen een marktconforme prijs.
Mijn schoonmoeder heeft vervolgens aangegeven haar auto aan mij te willen verkopen voor bedrag x. Dat bedrag is echter circa 1000 euro lager dan de gemiddelde verkoopprijs. Ze doet dit graag zegt ze, ook omdat ik de moeder van haar kleinkind ben. Hartstikke lief uiteraard! Maar ik wil onder geen beding het gevoel creëren (bij haar en bij mezelf!) dat ik van deze situatie profiteer. Ik kom mezelf/patronen nu even tegen en weet niet goed hoe hiermee om te gaan.
Ik ben niet gewend dat mensen mij zo’n groot cadeau geven. Ik heb mezelf altijd (financieel) gered, nooit schulden gehad en ben juist zelf een persoon die grote bedragen schenkt/ heeft geschonken aan dierbaren die het op dat moment nodig hadden. Ik voel me ongemakkelijk bij het idee dat ik zo’n groot cadeau krijg. Het (onterechte) gevoel dat ik geregeld mijn dankbaarheid zou moeten uiten, maakt het ook lastig. Mijn man heeft al het ‘geintje’ gemaakt dat ik mijn schoonmoeder bij nood dan af en toe naar het ziekenhuis moet rijden. Dit triggerde direct een onprettig gevoel dat deze gift niet compleet onbaatzuchtig is. Dat is niet terecht omdat het mijn man is geweest met deze opmerking en ik mijn schoonmoeder hiermee tekort zou doen. Echter staat iets mij in de weg om deze royale gift te accepteren. Mijn schoonmoeder heeft financieel overigens niets te klagen en kan het zeker missen. Mijn man heeft echter een angst-liefde-verhouding met geld. Delen is geen probleem wanneer we beiden niets hebben maar blijkt in de praktijk lastig bespreekbaar nu zijn nettosalaris meer dan twee keer het mijne is. Wellicht dat ik hierdoor ook wat terughoudender ben.
Ik ben erg zoekende. Heel graag zou ik het cadeau willen accepteren, een keer een mooie meevaller die me gegund is, onvoorwaardelijk, vanuit een goed en gul hart. Zonder het ongemakkelijke gevoel of de gedachte dat er toch ooit iets voor terug verwacht wordt. Ideeën als gewoon het bedrag plus € 1000,- te betalen of die € 1000,- naar de bankrekening van ons kind (haar kleinkind) te storten, zijn de revue al gepasseerd. En toch voelt dat ook niet fijn/liefdevol naar mijn schoonmoeder. Alsof ik haar dan haar gunning afneem/afwijs.
Voor veel mensen zal dit een non-issue zijn. Ik ben bewust van het gegeven dat dit iets is dat in mij zit.
Herkent iemand dit/ een soortgelijke struggle?
Nu is het zo dat mijn schoonmoeder binnenkort haar auto van de hand doet omdat ze een automaat gaat rijden (reden is gebaseerd op haar fysiek). Mijn man heeft gevraagd of ze aan mij wil denken wanneer het moment daar is, tegen een marktconforme prijs.
Mijn schoonmoeder heeft vervolgens aangegeven haar auto aan mij te willen verkopen voor bedrag x. Dat bedrag is echter circa 1000 euro lager dan de gemiddelde verkoopprijs. Ze doet dit graag zegt ze, ook omdat ik de moeder van haar kleinkind ben. Hartstikke lief uiteraard! Maar ik wil onder geen beding het gevoel creëren (bij haar en bij mezelf!) dat ik van deze situatie profiteer. Ik kom mezelf/patronen nu even tegen en weet niet goed hoe hiermee om te gaan.
Ik ben niet gewend dat mensen mij zo’n groot cadeau geven. Ik heb mezelf altijd (financieel) gered, nooit schulden gehad en ben juist zelf een persoon die grote bedragen schenkt/ heeft geschonken aan dierbaren die het op dat moment nodig hadden. Ik voel me ongemakkelijk bij het idee dat ik zo’n groot cadeau krijg. Het (onterechte) gevoel dat ik geregeld mijn dankbaarheid zou moeten uiten, maakt het ook lastig. Mijn man heeft al het ‘geintje’ gemaakt dat ik mijn schoonmoeder bij nood dan af en toe naar het ziekenhuis moet rijden. Dit triggerde direct een onprettig gevoel dat deze gift niet compleet onbaatzuchtig is. Dat is niet terecht omdat het mijn man is geweest met deze opmerking en ik mijn schoonmoeder hiermee tekort zou doen. Echter staat iets mij in de weg om deze royale gift te accepteren. Mijn schoonmoeder heeft financieel overigens niets te klagen en kan het zeker missen. Mijn man heeft echter een angst-liefde-verhouding met geld. Delen is geen probleem wanneer we beiden niets hebben maar blijkt in de praktijk lastig bespreekbaar nu zijn nettosalaris meer dan twee keer het mijne is. Wellicht dat ik hierdoor ook wat terughoudender ben.
Ik ben erg zoekende. Heel graag zou ik het cadeau willen accepteren, een keer een mooie meevaller die me gegund is, onvoorwaardelijk, vanuit een goed en gul hart. Zonder het ongemakkelijke gevoel of de gedachte dat er toch ooit iets voor terug verwacht wordt. Ideeën als gewoon het bedrag plus € 1000,- te betalen of die € 1000,- naar de bankrekening van ons kind (haar kleinkind) te storten, zijn de revue al gepasseerd. En toch voelt dat ook niet fijn/liefdevol naar mijn schoonmoeder. Alsof ik haar dan haar gunning afneem/afwijs.
Voor veel mensen zal dit een non-issue zijn. Ik ben bewust van het gegeven dat dit iets is dat in mij zit.
Herkent iemand dit/ een soortgelijke struggle?
zondag 17 mei 2020 om 15:15
Nou ik vind dit echt geen grote gift hoor. Misschien net iets betere prijs dus een soort van vriendenprijsje maar nog niet eens bijster veel. Wellicht als die auto normaal 1500 is en nu 500 maar bij grotere verschillen zou ik niet eens echt van een vriendenprijsje spreken.
Wat een gemak voor je schoonmoeder:
- Hoeft auto niet te verkopen
- Weet zeker dat ze geen gezeik heeft om de staat van de auto
- Kan zelfs nog volgen hoe het haar met haar auto vergaat (voor mij is het gewoon een gebruiksmiddel zonder emotionele lading maar voor sommige mensen is dit een geruststelling)
Maar gezien je andere tekst zou ik wel heel duidelijk vermelden, aan je man, dat je niet van plan bent een "tegenprestatie" te leveren al is het maar haar naar de dokter rijden. Prima als je dat wil doen maar niet in ruil voor de ietswat korting op de auto.
Maak ook duidelijk dat je niemand verantwoording af hoeft te leggen over je rijstijl, hoe je de auto onderhoud (nou nou Bemby wat is de auto vies ik heb hem je niet bijna cadeau gegeven om hem vies te maken) of wanneer je besluit de auto weer weg te doen.
Ik zou het wat zakelijker bekijken, als het vreemde mensen waren had je er misschien nog wel meer mee af kunnen dingen hoor.
Wat een gemak voor je schoonmoeder:
- Hoeft auto niet te verkopen
- Weet zeker dat ze geen gezeik heeft om de staat van de auto
- Kan zelfs nog volgen hoe het haar met haar auto vergaat (voor mij is het gewoon een gebruiksmiddel zonder emotionele lading maar voor sommige mensen is dit een geruststelling)
Maar gezien je andere tekst zou ik wel heel duidelijk vermelden, aan je man, dat je niet van plan bent een "tegenprestatie" te leveren al is het maar haar naar de dokter rijden. Prima als je dat wil doen maar niet in ruil voor de ietswat korting op de auto.
Maak ook duidelijk dat je niemand verantwoording af hoeft te leggen over je rijstijl, hoe je de auto onderhoud (nou nou Bemby wat is de auto vies ik heb hem je niet bijna cadeau gegeven om hem vies te maken) of wanneer je besluit de auto weer weg te doen.
Ik zou het wat zakelijker bekijken, als het vreemde mensen waren had je er misschien nog wel meer mee af kunnen dingen hoor.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 17 mei 2020 om 15:20
‘ TO noemt ook de opmerking van haar man: dat ze dan mooi tzt haar schoonmoeder naar ziekenhuisafspraken kan brengen. Voor mij persoonlijk zou dat bij familie en goede vrienden sowieso vrij logisch zijn om te doen. Maar voor TO voelt het blijkbaar als een verplichting/in het krijt staan?’
Nee, ik zou dit sowieso doen bij familie/andere dierbaren.
De opmerking voelde ergens als een voorwaarde, een soort combinatie-koop in plaats van een gunning uit liefde of aardigheid.
Nee, ik zou dit sowieso doen bij familie/andere dierbaren.
De opmerking voelde ergens als een voorwaarde, een soort combinatie-koop in plaats van een gunning uit liefde of aardigheid.
zondag 17 mei 2020 om 15:21
Het is het geen van beide het is een zakelijke transactie.bemby77 schreef: ↑17-05-2020 15:20‘ TO noemt ook de opmerking van haar man: dat ze dan mooi tzt haar schoonmoeder naar ziekenhuisafspraken kan brengen. Voor mij persoonlijk zou dat bij familie en goede vrienden sowieso vrij logisch zijn om te doen. Maar voor TO voelt het blijkbaar als een verplichting/in het krijt staan?’
Nee, ik zou dit sowieso doen bij familie/andere dierbaren.
De opmerking voelde ergens als een voorwaarde, een soort combinatie-koop in plaats van een gunning uit liefde of aardigheid.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 17 mei 2020 om 15:23
Je meet met twee maten TO. Je weet wat het is om "gever" te zijn, nu is je schoonmoeder de gever en jij de ontvanger. Dit geeft jou de unieke kans om je in te leven in de rol van ontvanger. Misschien heb je toen je zelf gever was, de ontvangers dezelfde gevoelens bezorgd als die jij nu als ontvanger hebt. Het is niet het einde van de wereld. Je hebt een lieve schoonmoeder, koester dat.
Love is the meaning of life
zondag 17 mei 2020 om 15:24
Ik heb zelfs regelmatig commentaar gehad dat ik zo makkelijk giften accepteer. Als volwassene schijnt dat een teken van een gebrek aan trots te zijn ofzo, want je moet zelf voor je eigen geld kunnen zorgen ofzo.
Gifts van je ouders zijn helemaal erg, want dan blijf je afhankelijk ofzo.
En ik gok dat iedereen er een andere uitleg aan zal geven, maar mijn ervaring is dat we moeten leven volgens de regel: het is zaliger te geven dan te ontvangen.
Maar als niemand wil ontvangen valt er ook weinig te geven.
Onsterfelijk Verheven
zondag 17 mei 2020 om 15:24
Dit. Het grapje komt bovendien van je man en niet van haarzelf.Knikkebeen1 schreef: ↑17-05-2020 14:42Ja, eens met hierboven! Dit is voor haar ook een winsituatie. Ze hoeft zelf geen andere koper te zoeken en maakt ook nog eens een familielid blij. Ze krijgt er waarschijnlijk alsnog een prima bedrag voor; het is niet alsof ze 1000 euro cash aan je geeft, zonder reden.
Ik zou het gewoon accepteren en er blij mee zijn. Hier is echt niets vreemds aan, ook niet het grapje over haar chauffeuren. Dit is gewoon iets verkopen tegen een vriendenprijs. Geniet van je nieuwe auto!
zondag 17 mei 2020 om 15:24
zondag 17 mei 2020 om 15:27
Waarom zou dat nou toch nodig zijn? Koop wordt toch gewoon formeel afgehandeld? Verkocht is verkocht.
Het is immers geen gift maar een zakelijk transactie. Zie post IBI.
zondag 17 mei 2020 om 15:29
En dan levenslang achtervolgd worden door die vrouw en het halve dorp "welk giga cadeau ze je heeft gedaan" en "dat je nu haar zoon laat stikken" als het ooit misloopt?
Dan betaal ik liever 1.000 euro extra.
Van mijn moeder zou ik zo'n "gift" aanvaarden.
Met mijn schoonmoeder zou ik toch uitkijken.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 17 mei 2020 om 15:33
Ik vind giften van mijn ouders juist heel makkelijk te accepteren omdat ze onvoorwaardelijk zijn en ze graag zien dat ik er van geniet (met 'n warme hand schenken dus). Maar giften van anderen zou ik als het groot was (de hele auto krijgen ipv 1000 euro korting) wel goed overwegen uit welk motief de schenking zou zijn.Solomio schreef: ↑17-05-2020 15:24Ik heb zelfs regelmatig commentaar gehad dat ik zo makkelijk giften accepteer. Als volwassene schijnt dat een teken van een gebrek aan trots te zijn ofzo, want je moet zelf voor je eigen geld kunnen zorgen ofzo.
Gifts van je ouders zijn helemaal erg, want dan blijf je afhankelijk ofzo.
En ik gok dat iedereen er een andere uitleg aan zal geven, maar mijn ervaring is dat we moeten leven volgens de regel: het is zaliger te geven dan te ontvangen.
Maar als niemand wil ontvangen valt er ook weinig te geven.
zondag 17 mei 2020 om 15:40
schoonmoeder verkoopt de auto aan de moeder van haar kleinkind, niet aan de vrouw van haar zoon.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 17 mei 2020 om 15:45
De vraag is of ze die scheiding nog altijd zo perfect kan maken moest het ooit mislopen tussen de moeder van haar kleinkind en haar zoon.
Zolang de auto rondrijdt.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 17 mei 2020 om 15:49
Het nadeel is dat de schoonmoeder dit als gift beschouwd terwijl 1000 euro onder de marktwaarde verkopen niet meer is dan ze er zelf bij inruil voor zou terugkrijgen. Die dealer moet er tenslotte een beurt, een keuring, grote schoonmaak en een half jaar garantie bij leveren om tot die 1000 euro hogere marktconforme verkoopprijs te komen.
zondag 17 mei 2020 om 15:55
wat mij betreft is de vraag meer: moet je bij een schenking, of eigenlijk een korting op de auto van 1000 euro je al druk gaan maken om een scheiding die misschien wel, misschien niet gaat gebeuren.
Schoonmoeder eet er geen boterham minder om, en als ze heel deze discussie zou lezen zou ze misschien spijt hebben dat ze niet gewoon gezegd heeft: bij de dealer kon ik er dit voor krijgen, jullie mogen hem voor dezelfde prijs.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 17 mei 2020 om 15:56
Zo mee eens. Het is geen gift, het is een geval van elkaar helpen, beide blij.redbulletje schreef: ↑17-05-2020 15:49Het nadeel is dat de schoonmoeder dit als gift beschouwd terwijl 1000 euro onder de marktwaarde verkopen niet meer is dan ze er zelf bij inruil voor zou terugkrijgen. Die dealer moet er tenslotte een beurt, een keuring, grote schoonmaak en een half jaar garantie bij leveren om tot die 1000 euro hogere marktconforme verkoopprijs te komen.
En als ze hem tweedehands via marktplaats ofzo had gezet was ze wellicht op een nog lagere prijs uitgekomen.
Nogmaals dit is gewoon een zakelijke transactie en TO (en man en wellicht schoonmoeder) maken er een gevoelskwestie van dat loopt ooit mis. Zakelijk blijven dat is een auto aanschaffen eigenlijk altijd.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 17 mei 2020 om 15:56
Jee wat achterdochtig.Wissewis schreef: ↑17-05-2020 15:29En dan levenslang achtervolgd worden door die vrouw en het halve dorp "welk giga cadeau ze je heeft gedaan" en "dat je nu haar zoon laat stikken" als het ooit misloopt?
Dan betaal ik liever 1.000 euro extra.
Van mijn moeder zou ik zo'n "gift" aanvaarden.
Met mijn schoonmoeder zou ik toch uitkijken.
zondag 17 mei 2020 om 15:59
Hmm ik lees misschien anders dan anderen, maar het stuk dat mij opvalt aan de OP is
Vind je dit een heel lastige kant van je man? Het lijkt mij namelijk erg lastig als je samen kinderen hebt en iemand staat er zo in...
Ben je bang dat je man je hier vaak aan gaat herinneren? Dat je wél een auto half kado hebt gekregen en daar dus wel dankbaar voor moet zijn?Mijn man heeft echter een angst-liefde-verhouding met geld. Delen is geen probleem wanneer we beiden niets hebben maar blijkt in de praktijk lastig bespreekbaar nu zijn nettosalaris meer dan twee keer het mijne is. Wellicht dat ik hierdoor ook wat terughoudender ben.
Vind je dit een heel lastige kant van je man? Het lijkt mij namelijk erg lastig als je samen kinderen hebt en iemand staat er zo in...
zondag 17 mei 2020 om 16:00
zondag 17 mei 2020 om 16:04
Ik ben blijkbaar een uitzondering maar ik begrijp je twijfels en gevoelens wel.
Waarmee ik dus niet zeg dat je het niet moet doen!
Ik ken je schoonmoeder niet. Is zij iemand die dit nog eindeloos gaat benoemen en je vanaf overnemen van de auto in de min staat bij haar?
Bij een nee zou ik het aannemen.
Wat anderen ook aangeven.. Ze zou inruil krijgen en die is vast minder dan de marktconforme prijs.
NU ik dit typ bedenk ik me dat ex en ik ooit zo de tweede auto van mijn stiefmoeder hebben overgenomen.
Voor ons een top deal terwijl het mijn vader en zijn vrouw nauwelijks iets gekost heeft.
Ik ben zelf heel gecompliceerd in iets aannemen. Iets minder dan dat het ooit was maar ik geef liever.
Wat Solomio zegt, ik geef geen geld maar wel andere dingen, aandacht, advies enz probeer ik ook meer toe te passen. Geld heb ik niet maar tijd wel.
Ik hoop dat je het doet. En dan veel fijne kilometers!
Waarmee ik dus niet zeg dat je het niet moet doen!
Ik ken je schoonmoeder niet. Is zij iemand die dit nog eindeloos gaat benoemen en je vanaf overnemen van de auto in de min staat bij haar?
Bij een nee zou ik het aannemen.
Wat anderen ook aangeven.. Ze zou inruil krijgen en die is vast minder dan de marktconforme prijs.
NU ik dit typ bedenk ik me dat ex en ik ooit zo de tweede auto van mijn stiefmoeder hebben overgenomen.
Voor ons een top deal terwijl het mijn vader en zijn vrouw nauwelijks iets gekost heeft.
Ik ben zelf heel gecompliceerd in iets aannemen. Iets minder dan dat het ooit was maar ik geef liever.
Wat Solomio zegt, ik geef geen geld maar wel andere dingen, aandacht, advies enz probeer ik ook meer toe te passen. Geld heb ik niet maar tijd wel.
Ik hoop dat je het doet. En dan veel fijne kilometers!
zondag 17 mei 2020 om 16:15
‘Ben je bang dat je man je hier vaak aan gaat herinneren? Dat je wél een auto half kado hebt gekregen en daar dus wel dankbaar voor moet zijn?’
Terechte vraag. Deze kant van mijn man vind ik inderdaad weinig aantrekkelijk. Hoe meer geld, hoe knieperiger. Ik snap dat niet goed maar ik heb dat met de jaren losgelaten. Financieel ben ik niet van hem afhankelijk.
Echter heb ik hem in het verleden geholpen met een (grotere) som geld dus ik denk niet dat hij me een gift van zijn moeder voor de voeten zou gooien.
Terechte vraag. Deze kant van mijn man vind ik inderdaad weinig aantrekkelijk. Hoe meer geld, hoe knieperiger. Ik snap dat niet goed maar ik heb dat met de jaren losgelaten. Financieel ben ik niet van hem afhankelijk.
Echter heb ik hem in het verleden geholpen met een (grotere) som geld dus ik denk niet dat hij me een gift van zijn moeder voor de voeten zou gooien.
