Psyche
alle pijlers
Moeilijk kunnen accepteren grote gift
zondag 17 mei 2020 om 14:35
Mijn auto komt volgend jaar (feb 2021) niet meer door de keuring tenzij ik er een smak geld tegenaan gooi. Naast het gegeven dat mijn bolide verre van zuinig is, vind ik de reparatiekosten niet in verhouding staan tot de waarde van de auto.
Nu is het zo dat mijn schoonmoeder binnenkort haar auto van de hand doet omdat ze een automaat gaat rijden (reden is gebaseerd op haar fysiek). Mijn man heeft gevraagd of ze aan mij wil denken wanneer het moment daar is, tegen een marktconforme prijs.
Mijn schoonmoeder heeft vervolgens aangegeven haar auto aan mij te willen verkopen voor bedrag x. Dat bedrag is echter circa 1000 euro lager dan de gemiddelde verkoopprijs. Ze doet dit graag zegt ze, ook omdat ik de moeder van haar kleinkind ben. Hartstikke lief uiteraard! Maar ik wil onder geen beding het gevoel creëren (bij haar en bij mezelf!) dat ik van deze situatie profiteer. Ik kom mezelf/patronen nu even tegen en weet niet goed hoe hiermee om te gaan.
Ik ben niet gewend dat mensen mij zo’n groot cadeau geven. Ik heb mezelf altijd (financieel) gered, nooit schulden gehad en ben juist zelf een persoon die grote bedragen schenkt/ heeft geschonken aan dierbaren die het op dat moment nodig hadden. Ik voel me ongemakkelijk bij het idee dat ik zo’n groot cadeau krijg. Het (onterechte) gevoel dat ik geregeld mijn dankbaarheid zou moeten uiten, maakt het ook lastig. Mijn man heeft al het ‘geintje’ gemaakt dat ik mijn schoonmoeder bij nood dan af en toe naar het ziekenhuis moet rijden. Dit triggerde direct een onprettig gevoel dat deze gift niet compleet onbaatzuchtig is. Dat is niet terecht omdat het mijn man is geweest met deze opmerking en ik mijn schoonmoeder hiermee tekort zou doen. Echter staat iets mij in de weg om deze royale gift te accepteren. Mijn schoonmoeder heeft financieel overigens niets te klagen en kan het zeker missen. Mijn man heeft echter een angst-liefde-verhouding met geld. Delen is geen probleem wanneer we beiden niets hebben maar blijkt in de praktijk lastig bespreekbaar nu zijn nettosalaris meer dan twee keer het mijne is. Wellicht dat ik hierdoor ook wat terughoudender ben.
Ik ben erg zoekende. Heel graag zou ik het cadeau willen accepteren, een keer een mooie meevaller die me gegund is, onvoorwaardelijk, vanuit een goed en gul hart. Zonder het ongemakkelijke gevoel of de gedachte dat er toch ooit iets voor terug verwacht wordt. Ideeën als gewoon het bedrag plus € 1000,- te betalen of die € 1000,- naar de bankrekening van ons kind (haar kleinkind) te storten, zijn de revue al gepasseerd. En toch voelt dat ook niet fijn/liefdevol naar mijn schoonmoeder. Alsof ik haar dan haar gunning afneem/afwijs.
Voor veel mensen zal dit een non-issue zijn. Ik ben bewust van het gegeven dat dit iets is dat in mij zit.
Herkent iemand dit/ een soortgelijke struggle?
Nu is het zo dat mijn schoonmoeder binnenkort haar auto van de hand doet omdat ze een automaat gaat rijden (reden is gebaseerd op haar fysiek). Mijn man heeft gevraagd of ze aan mij wil denken wanneer het moment daar is, tegen een marktconforme prijs.
Mijn schoonmoeder heeft vervolgens aangegeven haar auto aan mij te willen verkopen voor bedrag x. Dat bedrag is echter circa 1000 euro lager dan de gemiddelde verkoopprijs. Ze doet dit graag zegt ze, ook omdat ik de moeder van haar kleinkind ben. Hartstikke lief uiteraard! Maar ik wil onder geen beding het gevoel creëren (bij haar en bij mezelf!) dat ik van deze situatie profiteer. Ik kom mezelf/patronen nu even tegen en weet niet goed hoe hiermee om te gaan.
Ik ben niet gewend dat mensen mij zo’n groot cadeau geven. Ik heb mezelf altijd (financieel) gered, nooit schulden gehad en ben juist zelf een persoon die grote bedragen schenkt/ heeft geschonken aan dierbaren die het op dat moment nodig hadden. Ik voel me ongemakkelijk bij het idee dat ik zo’n groot cadeau krijg. Het (onterechte) gevoel dat ik geregeld mijn dankbaarheid zou moeten uiten, maakt het ook lastig. Mijn man heeft al het ‘geintje’ gemaakt dat ik mijn schoonmoeder bij nood dan af en toe naar het ziekenhuis moet rijden. Dit triggerde direct een onprettig gevoel dat deze gift niet compleet onbaatzuchtig is. Dat is niet terecht omdat het mijn man is geweest met deze opmerking en ik mijn schoonmoeder hiermee tekort zou doen. Echter staat iets mij in de weg om deze royale gift te accepteren. Mijn schoonmoeder heeft financieel overigens niets te klagen en kan het zeker missen. Mijn man heeft echter een angst-liefde-verhouding met geld. Delen is geen probleem wanneer we beiden niets hebben maar blijkt in de praktijk lastig bespreekbaar nu zijn nettosalaris meer dan twee keer het mijne is. Wellicht dat ik hierdoor ook wat terughoudender ben.
Ik ben erg zoekende. Heel graag zou ik het cadeau willen accepteren, een keer een mooie meevaller die me gegund is, onvoorwaardelijk, vanuit een goed en gul hart. Zonder het ongemakkelijke gevoel of de gedachte dat er toch ooit iets voor terug verwacht wordt. Ideeën als gewoon het bedrag plus € 1000,- te betalen of die € 1000,- naar de bankrekening van ons kind (haar kleinkind) te storten, zijn de revue al gepasseerd. En toch voelt dat ook niet fijn/liefdevol naar mijn schoonmoeder. Alsof ik haar dan haar gunning afneem/afwijs.
Voor veel mensen zal dit een non-issue zijn. Ik ben bewust van het gegeven dat dit iets is dat in mij zit.
Herkent iemand dit/ een soortgelijke struggle?
zondag 17 mei 2020 om 17:31
Heb je wel eens met hem besproken dat je moeite hebt met zijn houding daarover? Hoe vindt hij die kant van zichzelf? Zwaar terecht en 'eerlijk' en jou een golddigger als je er iets van zegt? Of vindt hij het een onhebbelijkheid van zichzelf, maar wel een die bij hem hoort?bemby77 schreef: ↑17-05-2020 16:15‘Ben je bang dat je man je hier vaak aan gaat herinneren? Dat je wél een auto half kado hebt gekregen en daar dus wel dankbaar voor moet zijn?’
Terechte vraag. Deze kant van mijn man vind ik inderdaad weinig aantrekkelijk. Hoe meer geld, hoe knieperiger. Ik snap dat niet goed maar ik heb dat met de jaren losgelaten. Financieel ben ik niet van hem afhankelijk.
Echter heb ik hem in het verleden geholpen met een (grotere) som geld dus ik denk niet dat hij me een gift van zijn moeder voor de voeten zou gooien.
zondag 17 mei 2020 om 18:29
Een auto gratis geven? Zou ik echt bizar vinden. Of ze het nu wel of niet kan missen, zoiets zou voor mij echt niet iets zijn om aan te nemen van familie/vrienden.redbulletje schreef: ↑17-05-2020 14:57Het is geen gift, je krijgt 'm enkel wat goedkoper. Als ze het kon missen had ze je de auto wellicht gewoon gratis gegeven.
zondag 17 mei 2020 om 18:36
Waarom? Als iemand het kan missen kan die het missen. Ik had een eerste vriendje en we woonden nog niet eens samen en die heeft ook voor ongeveer de helft een autootje gekocht/gekregen van mijn ouders. Voor hun is dat eenzelfde uitgave als voor een ander 100 euro. (toen nog gulden
)Wat kan dat kan , wat niet kan kan niet.
Daar moet je je niet druk om maken. Dat weegschaal gedoe ligt mij niet zo.
zondag 17 mei 2020 om 18:58
Ik heb zelf ooit een autootje gekregen van mijn (nu ondertussen) man. Dat vind ik niet vreemd in de zin dat we financiën delen. Maar van een ander vind ik dat een ongelooflijk grote gift. Maar besef ook dat t vooral in mijn hoofd en gevoel zit, en dat anderen dat heel anders kunnen zien.strings-attached schreef: ↑17-05-2020 18:36Waarom? Als iemand het kan missen kan die het missen. Ik had een eerste vriendje en we woonden nog niet eens samen en die heeft ook voor ongeveer de helft een autootje gekocht/gekregen van mijn ouders. Voor hun is dat eenzelfde uitgave als voor een ander 100 euro. (toen nog gulden
Wat kan dat kan , wat niet kan kan niet.
Daar moet je je niet druk om maken. Dat weegschaal gedoe ligt mij niet zo.
