Motivatie om te leven

02-04-2021 21:52 613 berichten
Wat zijn voor jou de redenen om elke dag op te staan?
Welke zaken maken het waard om te leven?
Waar kijk je naar uit in de toekomst?
Wat geeft je de moed om door te zetten op dagen dat het allemaal niets waard lijkt?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel elke dag moeite met opstaan, maar dat is zeker nu met de zomertijd omdat ik gewoon geen ochtendmens ben. Het eerste uur ben ik ook altijd een beetje misselijk en chagrijnig, en pas rond 11 uur ben ik echt volledig opgeladen. Als ik later met pensioen ben, ga ik ook nooit meer voor 07.30 uur op, tenzij ik op vakantie ga of zo.
Elfje* schreef:
06-04-2021 22:25
Lijkt me heerlijk om gewoon te leven zonder al die shit in mijn hoofd. Zou er een moord voor doen.

Ik zou graag anderen wel eens een kijkje willen laten nemen in mijn hoofd .. en dan van een afstandje kijken hoe verward en grijnzend ze erbij kijken.

En andersom zou ik ik graag eens tussen jouw oren willen duiken. Gewoon om te kunnen ervaren hoe jij je ervaart. Of om te rotzooien met de instellingen .. :biggrin:
-Shifty- schreef:
06-04-2021 22:34
Ik zou graag anderen wel eens een kijkje willen laten nemen in mijn hoofd .. en dan van een afstandje kijken hoe verward en grijnzend ze erbij kijken.

En andersom zou ik ik graag eens tussen jouw oren willen duiken. Gewoon om te kunnen ervaren hoe jij je ervaart. Of om te rotzooien met de instellingen .. :biggrin:
Dat lijkt mij ook wel wat, beide :)

Voordat ik depressief werd, leefde ik meer. Ik genoot echt van dingen, had minder angsten en was vrolijk. Ik wil dat terug.
Anna2208 schreef:
06-04-2021 22:16
Daar zullen de zorgverzekeraars erg blij mee zijn! Als je gewoon gek mag zijn hoeft er ook geen therapie betaald te worden natuurlijk.
Ja, hun achterlijke herstelvisie is zo handig bij chronische ziektes.
LīlyRose schreef:
06-04-2021 23:22
Ja, hun achterlijke herstelvisie is zo handig bij chronische ziektes.
Vind dat raar. Als je chronisch ziek bent valt er weinig te herstellen. Dan moet de benadering echt anders zijn.
Elfje* schreef:
06-04-2021 23:32
Vind dat raar. Als je chronisch ziek bent valt er weinig te herstellen. Dan moet de benadering echt anders zijn.
Daar denken de zorgverzekeraars anders over.
LīlyRose schreef:
06-04-2021 23:22
Ja, hun achterlijke herstelvisie is zo handig bij chronische ziektes.
Dat zeg ik niet, ik zeg dat ze de visie 'je mag gewoon gek, somber, angstig etc.' zijn aan zullen grijpen om geen enkele therapie meer te betalen. Welke visie is volgens jou nodig bij zorgverzekeraars? Het is chronisch dus jullie moeten onbeperkt betalen zonder er enige verbetering (vast ook een vreselijk woord) voor te verwachten?
LīlyRose schreef:
06-04-2021 23:54
Daar denken de zorgverzekeraars anders over.
Ja, klopt. Ik weet ook niet hoe het anders moet.
Anna2208 schreef:
07-04-2021 08:21
Dat zeg ik niet, ik zeg dat ze de visie 'je mag gewoon gek, somber, angstig etc.' zijn aan zullen grijpen om geen enkele therapie meer te betalen. Welke visie is volgens jou nodig bij zorgverzekeraars? Het is chronisch dus jullie moeten onbeperkt betalen zonder er enige verbetering (vast ook een vreselijk woord) voor te verwachten?
Nou ja, dat is niet anders bij veel fysieke problemen. Dan blijf je ook je leven lang bij specialisten terwijl verbetering niet mogelijk is.

Veel psycische problemen worden nog gezien als een soort karakterfalen. En soms is er geen verbetering meer mogelijk. Maar vaak is dan ook geen onderhoudstherapie mogelijk.
GreenLadyFern schreef:
07-04-2021 08:55
Nou ja, dat is niet anders bij veel fysieke problemen. Dan blijf je ook je leven lang bij specialisten terwijl verbetering niet mogelijk is.

Veel psycische problemen worden nog gezien als een soort karakterfalen. En soms is er geen verbetering meer mogelijk. Maar vaak is dan ook geen onderhoudstherapie mogelijk.
Ik ben het er helemaal mee eens dat het stigma van psychische aandoeningen afmoet. Ik vind het alleen niet zo gek dat zorgverzekeraars graag denken in 'herstel' of 'verbetering'. Niet bij iedereen wordt het chronisch natuurlijk, er zijn wel degelijk mensen die verbeteren door therapie. (En nee hiermee zeg ik niet dat degenen voor wie dit niet geldt hier zelf schuld aan hebben of iets dergelijks)
LīlyRose schreef:
06-04-2021 23:22
Ja, hun achterlijke herstelvisie is zo handig bij chronische ziektes.
De herstelvisie is niet gericht op (genezen van) ziektes, en kan juist bij chroniciteit worden toegepast. Er werken veel ervaringsdeskundigen vanuit die visie (volgens mij is het zelfs ontstaan vanuit die beweging), en die worden doorgaans niet bekostigd vanuit de zorgverzekeraar.
Anna2208 schreef:
07-04-2021 09:20
Ik ben het er helemaal mee eens dat het stigma van psychische aandoeningen afmoet. Ik vind het alleen niet zo gek dat zorgverzekeraars graag denken in 'herstel' of 'verbetering'. Niet bij iedereen wordt het chronisch natuurlijk, er zijn wel degelijk mensen die verbeteren door therapie. (En nee hiermee zeg ik niet dat degenen voor wie dit niet geldt hier zelf schuld aan hebben of iets dergelijks)
Helemaal mee eens hoor. Voor een hoop mensen is verbetering of herstel of zelfs genezing wel mogelijk, en gelukkig maar! De groep mensen waarbij het chronisch is wordt echter wel achtergesteld op deze manier van denken, door zorgverzekeraars én samenleving.
Ik probeer om daar niet door te 'verzuren', maar soms is dat best moeilijk als je van alle kanten veroordeeld wordt, maar gepaste hulp nauwelijks te vinden is.
En dan is de enige stap die je kunt zetten om het leven behapbaar te maken vaak; Acceptatie van wat is. Accepteren dat je rotdagen of weken of maanden hebt. Accepteren dat je niet kunt werken. Accepteren dat je niet naar de uitvaart van een familielid kunt. Accepteren dat drukke verjaardagen je een week gaan kosten om bij te komen met het risico dat je in crisis schiet, of accepteren dat je dus niet gaat.
Acceptatie is wat anders dan slachtofferschap, maar de samenleving in zijn geheel/algemeen lijkt dit niet zo te zien. Je moet maar blijven 'vechten', blijven streven naar meer, want als je echt je best doet....

Ik vind de achterliggende gedachte van de herstelvisie helemaal prima. Het is namelijk een persoonlijk proces, en herstel ziet er voor iedereen anders uit. Maar het kan inderdaad verkeerde verwachtingen scheppen. Want herstellen betekent in deze context niet dat je geen psychische problemen meer hebt, maar dat je je leven zo goed mogelijk inricht mét die problemen. En dat kan dus ook betekenen dat je accepteert wat is.
LīlyRose schreef:
06-04-2021 23:54
Daar denken de zorgverzekeraars anders over.

Waaruit blijkt dat? Als jij chronische behandeling of medicatie nodig hebt dan krijg je dat toch gewoon? Een zorgverzekeraar bepaalt toch ook niet waar jouw behandeling op moet zijn gericht? Dat bepaal je met je zorgverlener.

Een zorgverzekeraar bepaalt volgens mij niet dat een behandeling je 'goed' moet maken, maar uiteraard wel beter moet maken, of slechter moet voorkomen. Ik heb niet een hoge pet op van zorgverzekeraars, maar ik heb ze nog niet zien beweren dat een behandeling niet vergoed wordt omdat je daarna niet genezen verklaard kan worden.
GreenLadyFern schreef:
07-04-2021 09:46
Helemaal mee eens hoor. Voor een hoop mensen is verbetering of herstel of zelfs genezing wel mogelijk, en gelukkig maar! De groep mensen waarbij het chronisch is wordt echter wel achtergesteld op deze manier van denken, door zorgverzekeraars én samenleving.
Ik probeer om daar niet door te 'verzuren', maar soms is dat best moeilijk als je van alle kanten veroordeeld wordt, maar gepaste hulp nauwelijks te vinden is.
En dan is de enige stap die je kunt zetten om het leven behapbaar te maken vaak; Acceptatie van wat is. Accepteren dat je rotdagen of weken of maanden hebt. Accepteren dat je niet kunt werken. Accepteren dat je niet naar de uitvaart van een familielid kunt. Accepteren dat drukke verjaardagen je een week gaan kosten om bij te komen met het risico dat je in crisis schiet, of accepteren dat je dus niet gaat.
Acceptatie is wat anders dan slachtofferschap, maar de samenleving in zijn geheel/algemeen lijkt dit niet zo te zien. Je moet maar blijven 'vechten', blijven streven naar meer, want als je echt je best doet....

Ik vind de achterliggende gedachte van de herstelvisie helemaal prima. Het is namelijk een persoonlijk proces, en herstel ziet er voor iedereen anders uit. Maar het kan inderdaad verkeerde verwachtingen scheppen.
Ja, dit dus.
-Shifty- schreef:
07-04-2021 10:44
Waaruit blijkt dat? Als jij chronische behandeling of medicatie nodig hebt dan krijg je dat toch gewoon? Een zorgverzekeraar bepaalt toch ook niet waar jouw behandeling op moet zijn gericht? Dat bepaal je met je zorgverlener.

Een zorgverzekeraar bepaalt volgens mij niet dat een behandeling je 'goed' moet maken, maar uiteraard wel beter moet maken, of slechter moet voorkomen. Ik heb niet een hoge pet op van zorgverzekeraars, maar ik heb ze nog niet zien beweren dat een behandeling niet vergoed wordt omdat je daarna niet genezen verklaard kan worden.
Wel dus. Mijn ggz moet zich elk jaar weer in allerlei bochten wringen om te verklaren waarom ik niet herstel/verbeter, zodat ze mijn (dure) behandeling vergoed krijgen.
Anna2208 schreef:
07-04-2021 08:21
Dat zeg ik niet, ik zeg dat ze de visie 'je mag gewoon gek, somber, angstig etc.' zijn aan zullen grijpen om geen enkele therapie meer te betalen. Welke visie is volgens jou nodig bij zorgverzekeraars? Het is chronisch dus jullie moeten onbeperkt betalen zonder er enige verbetering (vast ook een vreselijk woord) voor te verwachten?
Uh ja, want die verbetering gaat er niet komen. Van een diabetespatient wordt toch ook geen herstel verwacht?
Mijn behandeling is onderhoud, zodat ernstige terugval hopelijk voorkomen kan worden.
GreenLadyFern schreef:
07-04-2021 09:46
En dat kan dus ook betekenen dat je accepteert wat is.
Of dat je af en toe hulp nodig hebt om wel te kunnen blijven werken, wel te kunnen blijven functioneren binnen je gezin, je sociale netwerk, de maatschappij.
Door terug te kunnen vallen op die hulp ben ik al jaren niet meer ernstig ontspoord, heb ik in periodes van terugval/ontregeling gewoon kunnen werken, heeft mijn kind een leuke jeugd, etc. Kost al met al minder geld en levert vooral meer levenskwaliteit op.
LīlyRose schreef:
07-04-2021 11:05
Uh ja, want die verbetering gaat er niet komen. Van een diabetespatient wordt toch ook geen herstel verwacht?
Mijn behandeling is onderhoud, zodat ernstige terugval hopelijk voorkomen kan worden.
Je kunt verslechtering voorkomen ook zien als verbetering van de situatie zoals die zou zijn zonder behandeling. En ik vind zeker dat zorgverzekeraars dat zowel voor psychische als voor andere ziektes zouden moeten betalen, omdat het dus het leven van de patiënt beter maakt dan hoe het zou zijn zonder behandeling. Ik vind het niet gek dat dat het doel is van zorgverzekeraars.
Anna2208 schreef:
07-04-2021 11:16
Je kunt verslechtering voorkomen ook zien als verbetering van de situatie zoals die zou zijn zonder behandeling. En ik vind zeker dat zorgverzekeraars dat zowel voor psychische als voor andere ziektes zouden moeten betalen, omdat het dus het leven van de patiënt beter maakt dan hoe het zou zijn zonder behandeling. Ik vind het niet gek dat dat het doel is van zorgverzekeraars.
Ik ook niet. Maar dat is dus ook niet hun doel en behandeling betaald krijgen kost nogal veel moeite.
Mevrouw75 schreef:
06-04-2021 21:53
Ik ben er gewoon.
Binnen het leven kan ik wel keuzes maken, maar niet óver het leven. En dus niet als een geschenk.
Misschien is dat ons grootste verschil. Voor mij is leven wel een bewuste keuze, waarbij dus de afweging hoort of je ermee doorgaat of niet. Ik kan dus niet schrijven "ik ben er gewoon", bij mij is het "ik kies ervoor om te zijn".

Dat je schrijft dat je altijd gewoon opstaat, ergens benijd ik het. In mijn slechtste dagen sta ik enkel op omdat ik gebonden ben aan de behoeften van een fysiek lichaam, dan is er geen wil, geen verlangen naar iets wat die dag kan brengen.
GreenLadyFern schreef:
07-04-2021 08:55
Nou ja, dat is niet anders bij veel fysieke problemen. Dan blijf je ook je leven lang bij specialisten terwijl verbetering niet mogelijk is.

Veel psycische problemen worden nog gezien als een soort karakterfalen. En soms is er geen verbetering meer mogelijk. Maar vaak is dan ook geen onderhoudstherapie mogelijk.
Waarom denk je dat?
LīlyRose schreef:
07-04-2021 11:05
Uh ja, want die verbetering gaat er niet komen. Van een diabetespatient wordt toch ook geen herstel verwacht?
Mijn behandeling is onderhoud, zodat ernstige terugval hopelijk voorkomen kan worden.
Eens!
redbulletje schreef:
07-04-2021 12:20
Waarom denk je dat?
Persoonlijke ervaring, helaas
GreenLadyFern schreef:
07-04-2021 12:31
Persoonlijke ervaring, helaas
Maar je staat wel 'n stuk sterker als je een SGGZ therapeut hebt voor je WIA. Als je geen behandelaars hebt dan ben je in de ogen van UWV-personeel dus blijkbaar genezen.
UWV? We hadden het over de visie op herstel van de zorgverzekering toch?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven