Psyche
alle pijlers
Na jaaaren iemand nog ergens op aanspreken?
donderdag 26 oktober 2017 om 14:36
Pffft ik vind dit heel spannend, maar loop er al een poos mee in mijn hoofd te kloten en ben benieuwd wat onbekenden in een dergelijke situatie zouden doen.
In het kort het verhaal.
Op ongeveer 6 jarige leeftijd ben ik aangerand door een, toen, 18jarige jongen. Heel eng, heel naar en het heeft nu nog impact op mijn leven in de zin van flashbacks en blokkades op bepaalde gebieden. Het heeft me behoorlijk gevormd zeg maar. In de loop der jaren heeft het, rationeel, wel een plek gekregen, maar met de #metoo komt er veel weer boven.
Nu ben ik erg nieuwsgierig van aard en heb de bewuste persoon via fb opgesnord. Hij leeft dus nog en heeft zijn leven ook aardig op de rit in de zin van vrouw, werk etc. ( volgens mij heeft hij geen kinderen)
Mijn vraag waar ik de afgelopen dagen mee aan het stoeien ben is; moet ik deze vent na jaren, aanspreken op wat hij toen met mij heeft gedaan en aangeven wat voor impact dit gebeurde op mijn leven heeft (gehad).
Mijn doel is niet om hem de grond in te boren, maar om te laten weten dat ik er eigenlijk nog steeds last van heb. En dat is ZIJN schuld.
Ik ben voornemens om hiervoor een emdr therapie voor te gaan volgen, ik merk dat ik er toch nog o.a. heel boos en verdrietig van wordt.
En hoe spreek ik hem er op aan? En public via fb ( zodat iedereen in zijn en mijn omgeving er van weet) of prive?
Iemand suggesties hoe zo iets dergelijks aan te pakken. Moet ik hem er wel op aanspreken of laat ik het erbij en zorg dat ik zelf hier van afkom. Voor het zelfde geld weet hij er niks meer van na 34 jaar...en kom ik dan met een wijzend vingertje...
In het kort het verhaal.
Op ongeveer 6 jarige leeftijd ben ik aangerand door een, toen, 18jarige jongen. Heel eng, heel naar en het heeft nu nog impact op mijn leven in de zin van flashbacks en blokkades op bepaalde gebieden. Het heeft me behoorlijk gevormd zeg maar. In de loop der jaren heeft het, rationeel, wel een plek gekregen, maar met de #metoo komt er veel weer boven.
Nu ben ik erg nieuwsgierig van aard en heb de bewuste persoon via fb opgesnord. Hij leeft dus nog en heeft zijn leven ook aardig op de rit in de zin van vrouw, werk etc. ( volgens mij heeft hij geen kinderen)
Mijn vraag waar ik de afgelopen dagen mee aan het stoeien ben is; moet ik deze vent na jaren, aanspreken op wat hij toen met mij heeft gedaan en aangeven wat voor impact dit gebeurde op mijn leven heeft (gehad).
Mijn doel is niet om hem de grond in te boren, maar om te laten weten dat ik er eigenlijk nog steeds last van heb. En dat is ZIJN schuld.
Ik ben voornemens om hiervoor een emdr therapie voor te gaan volgen, ik merk dat ik er toch nog o.a. heel boos en verdrietig van wordt.
En hoe spreek ik hem er op aan? En public via fb ( zodat iedereen in zijn en mijn omgeving er van weet) of prive?
Iemand suggesties hoe zo iets dergelijks aan te pakken. Moet ik hem er wel op aanspreken of laat ik het erbij en zorg dat ik zelf hier van afkom. Voor het zelfde geld weet hij er niks meer van na 34 jaar...en kom ik dan met een wijzend vingertje...
donderdag 26 oktober 2017 om 23:07
Dank jullie wel allemaal.
Het is nooit mijn bedoeling geweest om hem via fb en public te confronteren, eerder om via prive bericht mijn verhaal te doen.
Moet er niet aan denken zeg, al die commotie die daar omheen groeit.
Ik ga toch mijn psychologe maar weer eens opzoeken. Therapie is weliswaar afgesloten, maar heb zelf gevraagd om een vinger aan de pols, dus die deur staat op een kier.
Nog even over een melding doen, maakt het uit waar je evt een melding doet? Ik woon nu ergens anders dan toentertijd, of zou ik in de gemeente waar die plaats onder valt, aangifte moeten doen?
Het is nooit mijn bedoeling geweest om hem via fb en public te confronteren, eerder om via prive bericht mijn verhaal te doen.
Moet er niet aan denken zeg, al die commotie die daar omheen groeit.
Ik ga toch mijn psychologe maar weer eens opzoeken. Therapie is weliswaar afgesloten, maar heb zelf gevraagd om een vinger aan de pols, dus die deur staat op een kier.
Nog even over een melding doen, maakt het uit waar je evt een melding doet? Ik woon nu ergens anders dan toentertijd, of zou ik in de gemeente waar die plaats onder valt, aangifte moeten doen?
donderdag 26 oktober 2017 om 23:15
Heftig, maar ik herken je dilemma in zekere zin. Ik heb ooit de boosdoener in mijn geval wel geconfronteerd en kreeg een 'oh, had geen idee en kan me er niet veel van herinneren' terug. Niet dat ik je wil ontmoedigen om te doen wat jij graag wilt doen, maar besef dat je wellicht niet de reactie krijgt waar jij op hoopt. Er is best een grote kans dat hij zich niet kapot schaamt en de frustratie bij jou alleen maar groeit. Ik zou dus hoe dan ook weer hulp zoeken wat betreft deze kwestie. Je gaat van hem namelijk sowieso geen (volledig) bevredigend antwoord krijgen ben ik bang, wat je ook stuurt.
donderdag 26 oktober 2017 om 23:20
In je OP schrijf je dit: En hoe spreek ik hem er op aan? En public via fb ( zodat iedereen in zijn en mijn omgeving er van weet) of prive?ringelding schreef: ↑26-10-2017 23:07Dank jullie wel allemaal.
Het is nooit mijn bedoeling geweest om hem via fb en public te confronteren, eerder om via prive bericht mijn verhaal te doen.
Moet er niet aan denken zeg, al die commotie die daar omheen groeit.
Ik ga toch mijn psychologe maar weer eens opzoeken. Therapie is weliswaar afgesloten, maar heb zelf gevraagd om een vinger aan de pols, dus die deur staat op een kier.
Nog even over een melding doen, maakt het uit waar je evt een melding doet? Ik woon nu ergens anders dan toentertijd, of zou ik in de gemeente waar die plaats onder valt, aangifte moeten doen?
Aangifte doen kan overal in Nl.
zondag 29 oktober 2017 om 20:18
Je hebt helemaal gelijk.
Wat ik ook schreef is, dat ik er mee in mijn hoofd aan het stoeien was.
Dit was een, nog niet helemaal goed overwogen, idee in mijn hoofd op dat moment.
Gelukkig ben ik iemand die eerst denkt en dan pas doet. (door schade en schande wijs geworden
)
Dat hij zich er helemaal niks meer over zal herinneren, zal me ook niks verbazen.
Maar dat is denk ik ook wat ik zou willen. Dat hij het wel weet en erover na gaat denken....
En er misschien later op terug zou willen komen.
Wishfull thinking misschien, maar niet onvoorstelbaar.
Wat ik ook schreef is, dat ik er mee in mijn hoofd aan het stoeien was.
Dit was een, nog niet helemaal goed overwogen, idee in mijn hoofd op dat moment.
Gelukkig ben ik iemand die eerst denkt en dan pas doet. (door schade en schande wijs geworden
)Dat hij zich er helemaal niks meer over zal herinneren, zal me ook niks verbazen.
Maar dat is denk ik ook wat ik zou willen. Dat hij het wel weet en erover na gaat denken....
En er misschien later op terug zou willen komen.
Wishfull thinking misschien, maar niet onvoorstelbaar.
