Psyche
alle pijlers
Na jaaaren iemand nog ergens op aanspreken?
donderdag 26 oktober 2017 om 14:36
Pffft ik vind dit heel spannend, maar loop er al een poos mee in mijn hoofd te kloten en ben benieuwd wat onbekenden in een dergelijke situatie zouden doen.
In het kort het verhaal.
Op ongeveer 6 jarige leeftijd ben ik aangerand door een, toen, 18jarige jongen. Heel eng, heel naar en het heeft nu nog impact op mijn leven in de zin van flashbacks en blokkades op bepaalde gebieden. Het heeft me behoorlijk gevormd zeg maar. In de loop der jaren heeft het, rationeel, wel een plek gekregen, maar met de #metoo komt er veel weer boven.
Nu ben ik erg nieuwsgierig van aard en heb de bewuste persoon via fb opgesnord. Hij leeft dus nog en heeft zijn leven ook aardig op de rit in de zin van vrouw, werk etc. ( volgens mij heeft hij geen kinderen)
Mijn vraag waar ik de afgelopen dagen mee aan het stoeien ben is; moet ik deze vent na jaren, aanspreken op wat hij toen met mij heeft gedaan en aangeven wat voor impact dit gebeurde op mijn leven heeft (gehad).
Mijn doel is niet om hem de grond in te boren, maar om te laten weten dat ik er eigenlijk nog steeds last van heb. En dat is ZIJN schuld.
Ik ben voornemens om hiervoor een emdr therapie voor te gaan volgen, ik merk dat ik er toch nog o.a. heel boos en verdrietig van wordt.
En hoe spreek ik hem er op aan? En public via fb ( zodat iedereen in zijn en mijn omgeving er van weet) of prive?
Iemand suggesties hoe zo iets dergelijks aan te pakken. Moet ik hem er wel op aanspreken of laat ik het erbij en zorg dat ik zelf hier van afkom. Voor het zelfde geld weet hij er niks meer van na 34 jaar...en kom ik dan met een wijzend vingertje...
In het kort het verhaal.
Op ongeveer 6 jarige leeftijd ben ik aangerand door een, toen, 18jarige jongen. Heel eng, heel naar en het heeft nu nog impact op mijn leven in de zin van flashbacks en blokkades op bepaalde gebieden. Het heeft me behoorlijk gevormd zeg maar. In de loop der jaren heeft het, rationeel, wel een plek gekregen, maar met de #metoo komt er veel weer boven.
Nu ben ik erg nieuwsgierig van aard en heb de bewuste persoon via fb opgesnord. Hij leeft dus nog en heeft zijn leven ook aardig op de rit in de zin van vrouw, werk etc. ( volgens mij heeft hij geen kinderen)
Mijn vraag waar ik de afgelopen dagen mee aan het stoeien ben is; moet ik deze vent na jaren, aanspreken op wat hij toen met mij heeft gedaan en aangeven wat voor impact dit gebeurde op mijn leven heeft (gehad).
Mijn doel is niet om hem de grond in te boren, maar om te laten weten dat ik er eigenlijk nog steeds last van heb. En dat is ZIJN schuld.
Ik ben voornemens om hiervoor een emdr therapie voor te gaan volgen, ik merk dat ik er toch nog o.a. heel boos en verdrietig van wordt.
En hoe spreek ik hem er op aan? En public via fb ( zodat iedereen in zijn en mijn omgeving er van weet) of prive?
Iemand suggesties hoe zo iets dergelijks aan te pakken. Moet ik hem er wel op aanspreken of laat ik het erbij en zorg dat ik zelf hier van afkom. Voor het zelfde geld weet hij er niks meer van na 34 jaar...en kom ik dan met een wijzend vingertje...
donderdag 26 oktober 2017 om 14:39
Allereerst: wat heftig dat je dit hebt moeten meemaken 
Vraag jezelf af wat je opschiet met een (of geen) antwoord, ik ben namelijk van mening dat je geen vragen moet stellen waar je het antwoord niet op wil horen. Wat wil je bereiken, en hoe groot acht je de kans dat je dit gaat bereiken?
Om voordat ik een discussie begin vast iets op te helderen: ik ben niet van mening dat dit iets is wat weggestopt dient te worden of waarover je niet kunt/mag praten. Wél ben ik van mening of je jezelf moet afvragen of je niet onnodig zeer gaat oprakelen wanneer je niet het gewenste/verwachte antwoord krijgt.
Vraag jezelf af wat je opschiet met een (of geen) antwoord, ik ben namelijk van mening dat je geen vragen moet stellen waar je het antwoord niet op wil horen. Wat wil je bereiken, en hoe groot acht je de kans dat je dit gaat bereiken?
Om voordat ik een discussie begin vast iets op te helderen: ik ben niet van mening dat dit iets is wat weggestopt dient te worden of waarover je niet kunt/mag praten. Wél ben ik van mening of je jezelf moet afvragen of je niet onnodig zeer gaat oprakelen wanneer je niet het gewenste/verwachte antwoord krijgt.
donderdag 26 oktober 2017 om 14:40
donderdag 26 oktober 2017 om 14:40
Ik zou het sws niet publiekelijk op fb doen. Anderen hebben niet niet veel mee te maken. Schrijf idd een brief of e-mail. Realiseer je wel dat evt. contact met hem ook bij jezelf weer heel wat los kan maken. Heb je dat er voor over? Stel jezelf een duidelijk doel met wat je wilt bereiken als je contact legt.
donderdag 26 oktober 2017 om 14:41
Nee, ik zou hem er niet op aanspreken. Op dit moment in ieder geval zeker niet.
Wel zou ik je aanraden in therapie te gaan om het voor jezelf te verwerken. Het is niet raar dat je er nog steeds last van hebt na al die jaren. Maar je hebt hem niet nodig voor de verwerking. Het kan namelijk de verkeerde kant op werken (hij verklaard je bijv voor gek).
Wellicht krijg je tijdens de therapie wel oefeningen zoals dat je hem een brief kunt schrijven maar dan waarschijnlijk zonder daadwerkelijk te versturen.
Wel zou ik je aanraden in therapie te gaan om het voor jezelf te verwerken. Het is niet raar dat je er nog steeds last van hebt na al die jaren. Maar je hebt hem niet nodig voor de verwerking. Het kan namelijk de verkeerde kant op werken (hij verklaard je bijv voor gek).
Wellicht krijg je tijdens de therapie wel oefeningen zoals dat je hem een brief kunt schrijven maar dan waarschijnlijk zonder daadwerkelijk te versturen.
donderdag 26 oktober 2017 om 14:43
donderdag 26 oktober 2017 om 14:59
En public heeft ook zeker niet mijn voorkeur. Ik zit er zelf absoluut niet op te wachten om met dit verhaal op de voorgrond te treden.
De reden dat ik hem zou willen aanspreken is, dat hij weet wat hij heeft gedaan en dat hij beseft wat dergelijke acties tot gevolg hebben gehad.
En de mogelijkheid dat hij het ontkent is aanwezig, dat hij het vergeten is ook.
Het is voor mij denk ik ook meer een mogelijkheid om uit de slachtofferrol te kunnen stappen en concreet iets te kunnen doen bij die persoon zelf. Hij mag mij dan misschien wel zijn vergeten, ik hem niet.
Niet dat ik de afgelopen 34 jaar continue aan heb gedacht, maar in golfbewegingen komt het wel weer naar boven. Heb al vaker geprobeerd hem te vinden en een paar dagen geleden is dat dus gelukt....hoe vreemd om dan zo'n vent weer te zien op foto's
Vanwege een burn out, ben ik al in therapie geweest, maar is dit punt nooit ter sprake gekomen. Wilde ik ook eigenlijk niet. Schaamte en schuldgevoel denk ik. Niet ernstig genoeg....
Eigenlijk wil ik dat hij zich mij weer herinnerd, weet wat hij mij heeft aangedaan en dat hij zich de ogen uit de kop schaamt en in iedergeval excuses aanbied. Om er vervolgens de rest van zijn leven mee te moeten leven met dit op zijn geweten. Maar vooral ook dat ik het zelf kan loslaten.
De reden dat ik hem zou willen aanspreken is, dat hij weet wat hij heeft gedaan en dat hij beseft wat dergelijke acties tot gevolg hebben gehad.
En de mogelijkheid dat hij het ontkent is aanwezig, dat hij het vergeten is ook.
Het is voor mij denk ik ook meer een mogelijkheid om uit de slachtofferrol te kunnen stappen en concreet iets te kunnen doen bij die persoon zelf. Hij mag mij dan misschien wel zijn vergeten, ik hem niet.
Niet dat ik de afgelopen 34 jaar continue aan heb gedacht, maar in golfbewegingen komt het wel weer naar boven. Heb al vaker geprobeerd hem te vinden en een paar dagen geleden is dat dus gelukt....hoe vreemd om dan zo'n vent weer te zien op foto's
Vanwege een burn out, ben ik al in therapie geweest, maar is dit punt nooit ter sprake gekomen. Wilde ik ook eigenlijk niet. Schaamte en schuldgevoel denk ik. Niet ernstig genoeg....
Eigenlijk wil ik dat hij zich mij weer herinnerd, weet wat hij mij heeft aangedaan en dat hij zich de ogen uit de kop schaamt en in iedergeval excuses aanbied. Om er vervolgens de rest van zijn leven mee te moeten leven met dit op zijn geweten. Maar vooral ook dat ik het zelf kan loslaten.
donderdag 26 oktober 2017 om 15:03
Ik denk dat het na 34 jaar wel verjaard is
Maar het is mogelijk dat er meer dames zijn die dit met hem is overkomen. Ik heb alleen geen contact meer met die dames.
donderdag 26 oktober 2017 om 15:12
Ik weet er het mijne niet van maar er is een verschil tussen aangifte doen en melding maken. Ik woon niet in NL en ken de regels daar niet.ringelding schreef: ↑26-10-2017 15:03Ik denk dat het na 34 jaar wel verjaard is
Maar het is mogelijk dat er meer dames zijn die dit met hem is overkomen. Ik heb alleen geen contact meer met die dames.
Zeker moeite waard om te checken. Misschien geeft je dat ook een gevoel van empowerment.
Verder nogmaals, bespreek deze torie met een hulpverlener. Toen je 6 was kan je niet om hulp vragen en nu wel.
donderdag 26 oktober 2017 om 15:18
Nee, aanranding van minderjarigen verjaart niet.ringelding schreef: ↑26-10-2017 15:03Ik denk dat het na 34 jaar wel verjaard is
Maar het is mogelijk dat er meer dames zijn die dit met hem is overkomen. Ik heb alleen geen contact meer met die dames.
donderdag 26 oktober 2017 om 15:23
.ringelding schreef: ↑26-10-2017 14:59
De reden dat ik hem zou willen aanspreken is, dat hij weet wat hij heeft gedaan en dat hij beseft wat dergelijke acties tot gevolg hebben gehad.
En de mogelijkheid dat hij het ontkent is aanwezig, dat hij het vergeten is ook.
Het is voor mij denk ik ook meer een mogelijkheid om uit de slachtofferrol te kunnen stappen en concreet iets te kunnen doen bij die persoon zelf. Hij mag mij dan misschien wel zijn vergeten, ik hem niet.
.
En de kans is er dat hij het zich nogal anders herinnert dan jij. Dat hij het fantasie van een kind noemt o.i.d.
En wat is een excuus waard als hij dat alleen zegt omdat jij het wil horen?
Of als hij geen excuus maakt, het laconiek wegwuift en jou laat staan?
Zoveel opties waarbij je je in ieder geval niet beter gaat voelen.
Ik zou in ieder geval nooit zoiets op FB zetten, maar het in therapie bespreken en proberen het voor mezelf een plek te geven. Uit je slachtofferrol stappen is iets dat alleen jij zelf kunt.
Sterkte!
donderdag 26 oktober 2017 om 16:18
Heftig en kan me voorstellen dat je hier nog iets mee wilt/moet, ook qua verwerking. Hoe? Zeker niet publiekelijk. Als je wilt dat hij iets van boodschap oppakt, moet je het privé. Hij zal boos zijn als hij publiekelijk zo wordt neergezet. Dan is boosheid het enige wat hij voelt, terwijl je ook juist wil laten zien wat het met je gedaan heeft.
Ik zou een brief schrijven en voorlopig nog even laten liggen. Misschien dat het schrijven alleen al wat helpt.
Ik zou een brief schrijven en voorlopig nog even laten liggen. Misschien dat het schrijven alleen al wat helpt.
donderdag 26 oktober 2017 om 18:03
Je wilt dat hij zich schaamt en beseft wat hij heeft gedaan.
Begrijpelijk. Voor jou en mij en een heleboel andere mensen. Maar realiseer je dat hij wellicht heel andere gevoelens en gedachten heeft dan jij zou verwachten. Het kan zijn dat hij je niet gelooft en dan krijg je een reactie als: je hebt vast de verkeerde/herinneringen door elkaar gehaald. Of hij vindt je een aansteller en schuift het af als jouw probleem (want: het stelde immers weinig voor, volgens zijn beleving). Misschien reageert hij dan alleen maar boos en met onbegrip waarom je hem in godsnaam lastig valt hiermee.
Dit zijn allemaal reacties waar je niet op zit te wachten en jou ook geen goed doen denk ik. Het werkt dan averechts. Je kunt beter eerst met een psycholoog gaan praten alvorens je tot confrontatie naar hem toe over gaat. Maar ik snap je boosheid wel hoor. Ik wens je veel sterkte!
Begrijpelijk. Voor jou en mij en een heleboel andere mensen. Maar realiseer je dat hij wellicht heel andere gevoelens en gedachten heeft dan jij zou verwachten. Het kan zijn dat hij je niet gelooft en dan krijg je een reactie als: je hebt vast de verkeerde/herinneringen door elkaar gehaald. Of hij vindt je een aansteller en schuift het af als jouw probleem (want: het stelde immers weinig voor, volgens zijn beleving). Misschien reageert hij dan alleen maar boos en met onbegrip waarom je hem in godsnaam lastig valt hiermee.
Dit zijn allemaal reacties waar je niet op zit te wachten en jou ook geen goed doen denk ik. Het werkt dan averechts. Je kunt beter eerst met een psycholoog gaan praten alvorens je tot confrontatie naar hem toe over gaat. Maar ik snap je boosheid wel hoor. Ik wens je veel sterkte!
donderdag 26 oktober 2017 om 18:40
donderdag 26 oktober 2017 om 18:47
Ik vrees dat je niets opschiet met de acties die je in gedachte hebt.
Je kunt je energie beter stoppen in therapie en jezelf.
Als je hem erop aanspreekt doe dat dan privé. Via FB gaat het niets opleveren en loop je de kans dat het zelfs tegen jou gaat werken. Ik vind het een slecht plan en geen sterke actie.
Het gaat om jou en hem, dus los het met hem op.
Je kunt je energie beter stoppen in therapie en jezelf.
Als je hem erop aanspreekt doe dat dan privé. Via FB gaat het niets opleveren en loop je de kans dat het zelfs tegen jou gaat werken. Ik vind het een slecht plan en geen sterke actie.
Het gaat om jou en hem, dus los het met hem op.
donderdag 26 oktober 2017 om 19:35
Er zijn wel 1000 verschillende reacties die je zou kunnen krijgen, waarvan “het spijt me vreselijk en ik schaam me diep” slechts 1 optie is. De kans dat je niet de reactie krijgt die je wenst is dus vele malen groter. En kun je dat aan?
Verder zou ik zeker niet publiekelijk iets ondernemen. Jij kunt het niet bewijzen en dat betekent dat hij jou dan dus desgewenst voor laster en smaad aan kan pakken.
Wat ik je wel zou willen adviseren is om je verhaal bij de politie te doen. Niet als in aangifte, maar wel als in vertellen wie hij is en wat hij heeft gedaan. Hij was al 18 jaar en de kans is daarmee groot dat hij een pedofiel is en dergelijk gedrag dus mogelijk ook zal herhalen. Het is goed als de politie daarvan op de hoogte is, zodat ze hem in de gaten kunnen houden.
Verder zou ik zeker niet publiekelijk iets ondernemen. Jij kunt het niet bewijzen en dat betekent dat hij jou dan dus desgewenst voor laster en smaad aan kan pakken.
Wat ik je wel zou willen adviseren is om je verhaal bij de politie te doen. Niet als in aangifte, maar wel als in vertellen wie hij is en wat hij heeft gedaan. Hij was al 18 jaar en de kans is daarmee groot dat hij een pedofiel is en dergelijk gedrag dus mogelijk ook zal herhalen. Het is goed als de politie daarvan op de hoogte is, zodat ze hem in de gaten kunnen houden.
donderdag 26 oktober 2017 om 19:39
donderdag 26 oktober 2017 om 19:54
Zeker niet publiekelijk aanspreken, maar waarom zou je het maar laten omdat het zo lang geleden was? Ne als bejaarde mannen maar vrijuit laten gaan omdat ze zo zielig en oud zijn, onbegrijpelijk. Misbruik leidt veel te zelden tot een consequentie.
Ik zou het zowel met je hulpverlening als met politie wel bespreken wat het zou betekenen als je een melding danwel aangifte zou doen. Het kan voor jou ook een stuk verwerking betekenen.
Ik zou het zowel met je hulpverlening als met politie wel bespreken wat het zou betekenen als je een melding danwel aangifte zou doen. Het kan voor jou ook een stuk verwerking betekenen.
donderdag 26 oktober 2017 om 20:02
Wat een nare ervaring, zo lang geleden en je hebt er nog steeds last van
Er zijn al veel goede ideeën gekomen. Het voor jezelf opschrijven, misschien in de vorm van een brief aan deze man lijkt me een goed idee.
Facebook, of ander publiekelijk aanklagen, daar zou ik mee uitkijken, alleen al vanwege de ophef die dat kan geven. De discussie over pedoseksuelen krijgt vaak giftige randjes zoals eigen rechter spelen, en honderden mensen die zich er, op een agressieve manier, mee gaan bemoeien. Dat kan jou ook schaden, al dat gedoe en de publiciteit die je niet meer in de hand hebt.
Ook mogelijke ontkenning door hem kan jou nog verder zeer doen.
Ik zou me, als ik jou was, richten op mijzelf en mijn eigen herstel.
Wanneer je een goede hulpverlener hebt gevonden kun je het ook met haar of hem bespreken. Of het verstandig is voor jou om nog iets richting dader te doen, en wat dan. Een goede therapeut die jou een tijdje heeft begeleid kan je helpen dit in te schatten.
Ik heb ervaring met EMDR na dit soort ervaringen, het kan helpen.
Veel sterkte, hopelijk kom je er nu verder mee en kun je de angel eruit krijgen.
Er zijn al veel goede ideeën gekomen. Het voor jezelf opschrijven, misschien in de vorm van een brief aan deze man lijkt me een goed idee.
Facebook, of ander publiekelijk aanklagen, daar zou ik mee uitkijken, alleen al vanwege de ophef die dat kan geven. De discussie over pedoseksuelen krijgt vaak giftige randjes zoals eigen rechter spelen, en honderden mensen die zich er, op een agressieve manier, mee gaan bemoeien. Dat kan jou ook schaden, al dat gedoe en de publiciteit die je niet meer in de hand hebt.
Ook mogelijke ontkenning door hem kan jou nog verder zeer doen.
Ik zou me, als ik jou was, richten op mijzelf en mijn eigen herstel.
Wanneer je een goede hulpverlener hebt gevonden kun je het ook met haar of hem bespreken. Of het verstandig is voor jou om nog iets richting dader te doen, en wat dan. Een goede therapeut die jou een tijdje heeft begeleid kan je helpen dit in te schatten.
Ik heb ervaring met EMDR na dit soort ervaringen, het kan helpen.
Veel sterkte, hopelijk kom je er nu verder mee en kun je de angel eruit krijgen.
nounou
donderdag 26 oktober 2017 om 23:05
Dat is afhankelijk van of het na maart 2013 al verjaard was. Vanaf toen is de verjaring (mits pleger 16+ was) vervallen. En helaas is ontucht ook weer wat anders dan aanranding (waar aantoonbaar dreiging of geweld moet zijn geweest) en dat verjaart weer wel. Kortom: lastig om te bepalen.
