
Negativiteit aantrekken
woensdag 17 juni 2020 om 10:26
Hallo allemaal, ik plaats dit bericht omdat ik echt even mijn hart moet luchten en tips nodig heb.
In mijn jongere jaren ben ik slachtoffer geweest van huiselijk geweld: mijn ouders houden van me maar ze hebben het op de verkeerde manier geuit. Mijn vader kon erg agressief reageren (slaan, uitbarstingen). Daarnaast probeerde ze van mij het perfecte plaatje te maken. Toen ik was genezen van mijn eetstoornis en een normaal lichaamsgewicht had (70 kilo en 175 lang) kreeg ik te horen dat ze het mooier zouden vinden als ik wat af zou vallen. Ook mocht ik geen kapster worden etc, dit was niet goed genoeg voor hen.
Op mijn 15e had ik ook een vriend die ziekelijk jaloers was. Hij was ook agressief en ik mocht met bijna niemand meer omgaan, zelfs mijn eigen vriendinnen niet. Uiteindelijk ging hij vreemd.
Toen deze relatie uitging kreeg ik een eetstoornis en depressie. Na 3 jaar ben ik hier uit geklommen. Echter, ben ik me in deze 3 jaar gaan isoleren: mijn zelfvertrouwen heeft een grote klap gekregen. Wel had ik in deze periode 2 andere vriendjes die ook beide vreemd gingen. Natuurlijk had ik ook niet veel te bieden aan hen in deze periode.
Met mij gaat het nu redelijk, ik heb vriendinnen, doe vaak leuke dingen met hen en heb mijn master onlangs behaald (alhoewel ik me in mijn beroepskeuze te veel heb laten sturen door de mensen om mij heen). Echter, vind ik het moeilijk om andere mensen nog te vertrouwen: ik vertrouw mensen wel afentoe maar ben hier erg selectief in. Ook ben ik totaal niet blij met mezelf. Ik denk veel na over wat andere van me vinden waardoor ik me onnodig zorgen maak of dingen negatief invul. Ook denk ik snel dat mensen slechte bedoelingen met me hebben; niet meer op basis van vriendschap, maar wel met relaties.
Als ik ooit nog een man date, ben ik erg aanhankelijk. Niet in mate van jaloezie of dat ze niets meer mogen, maar ik vraag veel om bevestiging. Vaak hop ik ook van de een naar de andere man omdat ik hun aandacht fijn vind. Wanneer dit stuk loopt door mijn onzekerheid, voel ik me intens leeg. Ik sta nu op de wachtlijst van een psycholoog: dit duurt nog 8 maanden. Ik merk aan mezelf dat ik nu opgebrand ben, ik leef mijn leven wel maar ik voel me heel ongelukkig. Het is voor mij nooit goed genoeg en ik ben totaal niet bij met mezelf. Op dit moment zit ik slecht in me vel en trek ook veel negativiteit aan..
Ik heb zelfhulpboeken gehaald die ik lees, dit geeft me veel inzicht. Ik wil gewoon weer van mezelf kunnen houden en stralen.
Heeft iemand tips wat ik kan doen op dit moment? Het gaat echt niet goed met me op mentaal gebied...
In mijn jongere jaren ben ik slachtoffer geweest van huiselijk geweld: mijn ouders houden van me maar ze hebben het op de verkeerde manier geuit. Mijn vader kon erg agressief reageren (slaan, uitbarstingen). Daarnaast probeerde ze van mij het perfecte plaatje te maken. Toen ik was genezen van mijn eetstoornis en een normaal lichaamsgewicht had (70 kilo en 175 lang) kreeg ik te horen dat ze het mooier zouden vinden als ik wat af zou vallen. Ook mocht ik geen kapster worden etc, dit was niet goed genoeg voor hen.
Op mijn 15e had ik ook een vriend die ziekelijk jaloers was. Hij was ook agressief en ik mocht met bijna niemand meer omgaan, zelfs mijn eigen vriendinnen niet. Uiteindelijk ging hij vreemd.
Toen deze relatie uitging kreeg ik een eetstoornis en depressie. Na 3 jaar ben ik hier uit geklommen. Echter, ben ik me in deze 3 jaar gaan isoleren: mijn zelfvertrouwen heeft een grote klap gekregen. Wel had ik in deze periode 2 andere vriendjes die ook beide vreemd gingen. Natuurlijk had ik ook niet veel te bieden aan hen in deze periode.
Met mij gaat het nu redelijk, ik heb vriendinnen, doe vaak leuke dingen met hen en heb mijn master onlangs behaald (alhoewel ik me in mijn beroepskeuze te veel heb laten sturen door de mensen om mij heen). Echter, vind ik het moeilijk om andere mensen nog te vertrouwen: ik vertrouw mensen wel afentoe maar ben hier erg selectief in. Ook ben ik totaal niet blij met mezelf. Ik denk veel na over wat andere van me vinden waardoor ik me onnodig zorgen maak of dingen negatief invul. Ook denk ik snel dat mensen slechte bedoelingen met me hebben; niet meer op basis van vriendschap, maar wel met relaties.
Als ik ooit nog een man date, ben ik erg aanhankelijk. Niet in mate van jaloezie of dat ze niets meer mogen, maar ik vraag veel om bevestiging. Vaak hop ik ook van de een naar de andere man omdat ik hun aandacht fijn vind. Wanneer dit stuk loopt door mijn onzekerheid, voel ik me intens leeg. Ik sta nu op de wachtlijst van een psycholoog: dit duurt nog 8 maanden. Ik merk aan mezelf dat ik nu opgebrand ben, ik leef mijn leven wel maar ik voel me heel ongelukkig. Het is voor mij nooit goed genoeg en ik ben totaal niet bij met mezelf. Op dit moment zit ik slecht in me vel en trek ook veel negativiteit aan..
Ik heb zelfhulpboeken gehaald die ik lees, dit geeft me veel inzicht. Ik wil gewoon weer van mezelf kunnen houden en stralen.
Heeft iemand tips wat ik kan doen op dit moment? Het gaat echt niet goed met me op mentaal gebied...
woensdag 17 juni 2020 om 11:08
Ik herken veel in je verhaal, nare jeugd verhalen, de depressie en eetstoornis, de aanhankelijkheid en zit beetje in het zelfde schuitje met niet tevreden zijn met mijzelf. Ik besef mij wel dat deze periode nodig is om aan mijzelf te werken.
Je geeft aan dat je zelfhulpboeken lees? Wat voor boeken zijn dit? Waarom ben je niet blij met jezelf? Zijn er dingen over jezelf die je wel leuk vind? Ik weet niet of je op jezelf woont? Heb je inmiddels werk? Ik ben ook heel hard aan het werken aan van mijzelf houden en probeer te kijken wat voor eigenschappen mensen met zelfvertrouwen hebben. Dit is bijvoorbeeld dat ze kijken naar de dingen die ze wel kunnen of leuk vinden aan zichzelf. Dit is tijd aan zichzelf besteden en de dingen die ze leuk vinden. Wat zeggen je vriendinnen over de situatie? Kun je ook dit bij hen kwijt of zijn het vriendinnen waar je oppervlakkiger mee bent?
Je kunt me altijd een prive- berichtje sturen om te kletsen.
Je geeft aan dat je zelfhulpboeken lees? Wat voor boeken zijn dit? Waarom ben je niet blij met jezelf? Zijn er dingen over jezelf die je wel leuk vind? Ik weet niet of je op jezelf woont? Heb je inmiddels werk? Ik ben ook heel hard aan het werken aan van mijzelf houden en probeer te kijken wat voor eigenschappen mensen met zelfvertrouwen hebben. Dit is bijvoorbeeld dat ze kijken naar de dingen die ze wel kunnen of leuk vinden aan zichzelf. Dit is tijd aan zichzelf besteden en de dingen die ze leuk vinden. Wat zeggen je vriendinnen over de situatie? Kun je ook dit bij hen kwijt of zijn het vriendinnen waar je oppervlakkiger mee bent?
Je kunt me altijd een prive- berichtje sturen om te kletsen.

woensdag 17 juni 2020 om 11:10
Is het niet mogelijk dat je tot je therapie begint toch met iemand kan praten? Dat zou ik even bij je huisarts navragen. Nog 8 maanden wachten is erg lang.
Je hebt veel heftigs meegemaakt en het is logisch dat je weinig zelfvertrouwen hebt. Dit allemaal verwerken, leren om jezelf te waarderen, het heeft allemaal tijd nodig.
Ik gun je een fijne psycholoog, die je daarbij kan helpen.
Het lijkt me wel verstandig dat je voorlopig ophoudt met daten. Je zoekt bij die mannen iets wat zij jou niet kunnen geven en je maakt jezelf alleen maar extra kwetsbaar daardoor.
Je hebt veel heftigs meegemaakt en het is logisch dat je weinig zelfvertrouwen hebt. Dit allemaal verwerken, leren om jezelf te waarderen, het heeft allemaal tijd nodig.
Ik gun je een fijne psycholoog, die je daarbij kan helpen.
Het lijkt me wel verstandig dat je voorlopig ophoudt met daten. Je zoekt bij die mannen iets wat zij jou niet kunnen geven en je maakt jezelf alleen maar extra kwetsbaar daardoor.