Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
zaterdag 16 november 2024 om 12:38
Vanwege herkenning zou ik liever niet teveel op details in gaan. Maar ik zou wel graag een vraag willen stellen.
Voor de mensen met ASS, of misschien ook juist wel iemand in hun omgeving met ASS. Hoe weet ik, of ik mezelf niet genoeg in kan leven in iemand, en daardoor te weinig begrip toon. Of dat de ander te weinig eigenaarschap neemt voor zijn probleem, en dus eigenlijk teveel probleem oplossend vermogen, en teveel relativeringsvermogen verwacht van mij, voor zijn probleem? (Ik heb zelf dus ASS).
Voor de mensen met ASS, of misschien ook juist wel iemand in hun omgeving met ASS. Hoe weet ik, of ik mezelf niet genoeg in kan leven in iemand, en daardoor te weinig begrip toon. Of dat de ander te weinig eigenaarschap neemt voor zijn probleem, en dus eigenlijk teveel probleem oplossend vermogen, en teveel relativeringsvermogen verwacht van mij, voor zijn probleem? (Ik heb zelf dus ASS).
vrijdag 22 november 2024 om 08:53
@Philo: Bedankt voor je reactie!
Inderdaad geruststellend dat het te managen is.
En ook iedereen die op me heeft gereageerd over de eventuele wissel in medicatie. Bedankt.
Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest en krijg medicijnen voor mijn Raynaud. Hopelijk kan ik die vandaag ophalen.
Ik heb het ook nog gehad over de werking van methylfenidaat.
Ik weet dat het geen zaligmakend middel is, maar voor mijn gevoel doet het nu gewoon veel minder?
Mijn gevoel van somberheid, soort van stress, die ik nu ervaar kan er wel doorheen breken zei de huisarts.
Wie heeft dat nog meer?
Ik zat lekker in de flow qua studie. Eindelijk weer goed aan het werk na mijn vertraging. Met een stip op horizon: Begin december alles inleveren. Echter zijn de spelregels van een opdracht veranderd waar ik al mee begonnen was een jaar terug en moet ik de colleges sinds deze week weer bijwonen tot ergens in januari en daar dan de opdracht op aanpassen. Dus daar gaat mijn eigen gestelde deadline.
Merk echt dat ik hier gewoon last van heb. Die verandering.
Wil klaar zijn. Wil graag solliciteren. Maar merk dat ik die twee dingen (studeren en solliciteren) niet tegelijk kan en wil doen. En überhaupt niet werken en studeren samen. Teveel stress.
De omslag van het seizoen maakt me somber.
En dan nog mijn relatie. Heb altijd wel moeite gehad met relaties. Moet wel zeggen dat ik weinig ervaring heb en al helemaal niet in gelijkwaardige relaties. Maar nu heb ik die dus wel voor het eerst.
Alleen ik heb gewoon moeite met in verbinding blijven.
Omdat ik extra gevoelig ben voor andermans emotie en hij zelf psychische problemen heeft, hadden we een pauze want het begon me op te breken. Hij slikt nu medicatie en het helpt enigzins. Nog zoekende naar de dosis. Dus we zien elkaar weer. Het voelde ook goed. De start. De verbinding weer aan het herstellen en het voelde echt prettig om in rustig vaarwater te zitten. Hij was stabiel. Alleen nu heeft hij weer een omslag en zit in de bekende dip, welliswaar minder erg en een stuk minder diep dan eerder, maar ik voel me gelijk weer wankel omdat ik het onbewust absorbeer en als gevolg uit verbinding ga omdat ik hem dan ook minder zie. Ik kan daar dan weer moeilijk mee omgaan, wat me dus nog meer stress geeft haha.
Waarom kosten relaties bij zoveel energie?
en schiet ik dan weer naar een destructieve kant...
Inderdaad geruststellend dat het te managen is.
En ook iedereen die op me heeft gereageerd over de eventuele wissel in medicatie. Bedankt.
Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest en krijg medicijnen voor mijn Raynaud. Hopelijk kan ik die vandaag ophalen.
Ik heb het ook nog gehad over de werking van methylfenidaat.
Ik weet dat het geen zaligmakend middel is, maar voor mijn gevoel doet het nu gewoon veel minder?
Mijn gevoel van somberheid, soort van stress, die ik nu ervaar kan er wel doorheen breken zei de huisarts.
Wie heeft dat nog meer?
Ik zat lekker in de flow qua studie. Eindelijk weer goed aan het werk na mijn vertraging. Met een stip op horizon: Begin december alles inleveren. Echter zijn de spelregels van een opdracht veranderd waar ik al mee begonnen was een jaar terug en moet ik de colleges sinds deze week weer bijwonen tot ergens in januari en daar dan de opdracht op aanpassen. Dus daar gaat mijn eigen gestelde deadline.
Merk echt dat ik hier gewoon last van heb. Die verandering.
Wil klaar zijn. Wil graag solliciteren. Maar merk dat ik die twee dingen (studeren en solliciteren) niet tegelijk kan en wil doen. En überhaupt niet werken en studeren samen. Teveel stress.
De omslag van het seizoen maakt me somber.
En dan nog mijn relatie. Heb altijd wel moeite gehad met relaties. Moet wel zeggen dat ik weinig ervaring heb en al helemaal niet in gelijkwaardige relaties. Maar nu heb ik die dus wel voor het eerst.
Alleen ik heb gewoon moeite met in verbinding blijven.
Omdat ik extra gevoelig ben voor andermans emotie en hij zelf psychische problemen heeft, hadden we een pauze want het begon me op te breken. Hij slikt nu medicatie en het helpt enigzins. Nog zoekende naar de dosis. Dus we zien elkaar weer. Het voelde ook goed. De start. De verbinding weer aan het herstellen en het voelde echt prettig om in rustig vaarwater te zitten. Hij was stabiel. Alleen nu heeft hij weer een omslag en zit in de bekende dip, welliswaar minder erg en een stuk minder diep dan eerder, maar ik voel me gelijk weer wankel omdat ik het onbewust absorbeer en als gevolg uit verbinding ga omdat ik hem dan ook minder zie. Ik kan daar dan weer moeilijk mee omgaan, wat me dus nog meer stress geeft haha.
Waarom kosten relaties bij zoveel energie?
en schiet ik dan weer naar een destructieve kant...
vrijdag 22 november 2024 om 13:24
Vervelend peanutbutter dat het minder lijkt te werken. En dat ook de relatie nu zoveel kost. Geen tips of wat dan ook, misschien een virtuele knuffel?
Anoniem, weet niet of je nog leest. Maar ik merk dat wij als buitenstaanders soms te makkelijk over alles van onze dochter met ass heen stappen. Niet bewust, want we houden er goed rekening mee, maar doen het soms gewoon niet omdat we toch anders zijn.
Dat gezegd hebbende, ze zit nu in een burn out waarschijnlijk. Straks gesprek met haar psych en volgende week met school.
De jongste met adhd gaat lekker. Is nu wel voor proef overgestapt op elvanse 40 dus even kijken hoe dat werkt. Van de 30 vond hij niet fijn, dus wilde terug naar de metyl en nu dus een hogere dosis proberen en anders gewoon terug.
Anoniem, weet niet of je nog leest. Maar ik merk dat wij als buitenstaanders soms te makkelijk over alles van onze dochter met ass heen stappen. Niet bewust, want we houden er goed rekening mee, maar doen het soms gewoon niet omdat we toch anders zijn.
Dat gezegd hebbende, ze zit nu in een burn out waarschijnlijk. Straks gesprek met haar psych en volgende week met school.
De jongste met adhd gaat lekker. Is nu wel voor proef overgestapt op elvanse 40 dus even kijken hoe dat werkt. Van de 30 vond hij niet fijn, dus wilde terug naar de metyl en nu dus een hogere dosis proberen en anders gewoon terug.
vrijdag 22 november 2024 om 14:58
Ik slik de methylfenidaat nu enkele weken en ik heb me lang niet zo rot gevoeld als afgelopen weken. Ik ben totaal mezelf niet, somber, chagrijnig, kort lontje en ik vind eigenlijk alles ruk. Ik ga weer AD slikken denk ik. Het voordeel van de Methylfenidaat is dat ik fysiek wel rustiger ben en ik heb veel minder honger. Ik heb eetproblemen gehad dus ik vind dat heel fijn, en ook de reden dat ik eigenijk geen AD meer wil. Maar tja, ik kan zo echt niet door. Dat gaat me m'n huwelijk nog kostenPeanutbutterJelly schreef: ↑22-11-2024 08:53@Philo: Bedankt voor je reactie!
Inderdaad geruststellend dat het te managen is.
En ook iedereen die op me heeft gereageerd over de eventuele wissel in medicatie. Bedankt.
Ik ben inmiddels bij de huisarts geweest en krijg medicijnen voor mijn Raynaud. Hopelijk kan ik die vandaag ophalen.
Ik heb het ook nog gehad over de werking van methylfenidaat.
Ik weet dat het geen zaligmakend middel is, maar voor mijn gevoel doet het nu gewoon veel minder?
Mijn gevoel van somberheid, soort van stress, die ik nu ervaar kan er wel doorheen breken zei de huisarts.
Wie heeft dat nog meer?
Ik zat lekker in de flow qua studie. Eindelijk weer goed aan het werk na mijn vertraging. Met een stip op horizon: Begin december alles inleveren. Echter zijn de spelregels van een opdracht veranderd waar ik al mee begonnen was een jaar terug en moet ik de colleges sinds deze week weer bijwonen tot ergens in januari en daar dan de opdracht op aanpassen. Dus daar gaat mijn eigen gestelde deadline.
Merk echt dat ik hier gewoon last van heb. Die verandering.
Wil klaar zijn. Wil graag solliciteren. Maar merk dat ik die twee dingen (studeren en solliciteren) niet tegelijk kan en wil doen. En überhaupt niet werken en studeren samen. Teveel stress.
De omslag van het seizoen maakt me somber.
En dan nog mijn relatie. Heb altijd wel moeite gehad met relaties. Moet wel zeggen dat ik weinig ervaring heb en al helemaal niet in gelijkwaardige relaties. Maar nu heb ik die dus wel voor het eerst.
Alleen ik heb gewoon moeite met in verbinding blijven.
Omdat ik extra gevoelig ben voor andermans emotie en hij zelf psychische problemen heeft, hadden we een pauze want het begon me op te breken. Hij slikt nu medicatie en het helpt enigzins. Nog zoekende naar de dosis. Dus we zien elkaar weer. Het voelde ook goed. De start. De verbinding weer aan het herstellen en het voelde echt prettig om in rustig vaarwater te zitten. Hij was stabiel. Alleen nu heeft hij weer een omslag en zit in de bekende dip, welliswaar minder erg en een stuk minder diep dan eerder, maar ik voel me gelijk weer wankel omdat ik het onbewust absorbeer en als gevolg uit verbinding ga omdat ik hem dan ook minder zie. Ik kan daar dan weer moeilijk mee omgaan, wat me dus nog meer stress geeft haha.
Waarom kosten relaties bij zoveel energie?
zaterdag 23 november 2024 om 06:51
Ik slik bupropion. Dat is een ad die goed helpt bij adhd. En die de eetlust niet beinvloed.Spekpannenkoek schreef: ↑22-11-2024 14:58Ik slik de methylfenidaat nu enkele weken en ik heb me lang niet zo rot gevoeld als afgelopen weken. Ik ben totaal mezelf niet, somber, chagrijnig, kort lontje en ik vind eigenlijk alles ruk. Ik ga weer AD slikken denk ik. Het voordeel van de Methylfenidaat is dat ik fysiek wel rustiger ben en ik heb veel minder honger. Ik heb eetproblemen gehad dus ik vind dat heel fijn, en ook de reden dat ik eigenijk geen AD meer wil. Maar tja, ik kan zo echt niet door. Dat gaat me m'n huwelijk nog kosten
dinsdag 3 december 2024 om 17:10
Het voelt een beetje als binnen denderen in zo’n lopend topic, maar het lukt me niet op iedereen te reageren.
Mag ik misschien meeschrijven? Ik heb al best veel herkenbare dingen gelezen en hoop uiteraard ook af en toe een duit in het zakje te kunnen doen qua tips.
Ik heb de diagnose ADD jaren terug gekregen, ruim na eerdere hulp en medicatie voor aanhoudende depressies. Voor beide medicatie, maar nog veel dagelijkse strijd met mezelf helaas!
Mag ik misschien meeschrijven? Ik heb al best veel herkenbare dingen gelezen en hoop uiteraard ook af en toe een duit in het zakje te kunnen doen qua tips.
Ik heb de diagnose ADD jaren terug gekregen, ruim na eerdere hulp en medicatie voor aanhoudende depressies. Voor beide medicatie, maar nog veel dagelijkse strijd met mezelf helaas!
woensdag 4 december 2024 om 00:19
Ik dender ook naar even binnen. Maar ik gebruik ook bupropion en dat helpt mij ook. Het is langwerkend, houdt je dopamine spiegel aardig constant en werkt veel minder heftig dan ritalin ed. Ritalin of dex gebruik ik er soms nog wel bij, in bepaalde omstandigheden, maar niet continu.
.
donderdag 5 december 2024 om 19:21
Even een berichtje, zonder de rest gelezen te hebben.
Vroeger was ik angstig, gevoelig, ongefocust.
School zei; ze is onzeker en faalangstig. Zal kan qua niveau niet te veel aan.
Maatschappij zei; Ze is lui en slordig.
Ouders zeiden; ze was een heftige puber met veel emotiee
Psycholoog zei; je hebt depressies en een angststoornis
Ik zei; Nee, onderzoek mij. Er is meer aan de hand. Welke onderzoeken? Geen idee, ik ben hier niet de psycholoog.
Maar helaas niets.
Ik kampte met PMDD klachten die steeds erger werden, maar ik redde mij wel. Zelfs toen ik door opstapeling van verschillende factoren suicidaal werd.
Nu jaren later en een zoontje rijker.
Ouders zeggen; Hij lijkt qua karakter precies op jou!
Mijn gedachtes; Ik denk dat hij een vorm van ADHD heeft.. als hij en ik het zelfde zijn?
BOEM zei mijn algoritme en daar vielen ALLE puzzelstukjes naast elkaar en in elkaar. In eens is er zoveel helder en er gaat een wereld voor mij open.
Heb ik een officiële diagnose nu? Nee, maar ik weet het 100% zeker en dat is voldoende.
Ik ben niet angstig (naja..) ik ben niet lui, ik ben niet dom, ik ben niet overgevoelig (ehm..), ik ben niet slordig. Ik heb AD(H)D
Wauw
Vroeger was ik angstig, gevoelig, ongefocust.
School zei; ze is onzeker en faalangstig. Zal kan qua niveau niet te veel aan.
Maatschappij zei; Ze is lui en slordig.
Ouders zeiden; ze was een heftige puber met veel emotiee
Psycholoog zei; je hebt depressies en een angststoornis
Ik zei; Nee, onderzoek mij. Er is meer aan de hand. Welke onderzoeken? Geen idee, ik ben hier niet de psycholoog.
Maar helaas niets.
Ik kampte met PMDD klachten die steeds erger werden, maar ik redde mij wel. Zelfs toen ik door opstapeling van verschillende factoren suicidaal werd.
Nu jaren later en een zoontje rijker.
Ouders zeggen; Hij lijkt qua karakter precies op jou!
Mijn gedachtes; Ik denk dat hij een vorm van ADHD heeft.. als hij en ik het zelfde zijn?
BOEM zei mijn algoritme en daar vielen ALLE puzzelstukjes naast elkaar en in elkaar. In eens is er zoveel helder en er gaat een wereld voor mij open.
Heb ik een officiële diagnose nu? Nee, maar ik weet het 100% zeker en dat is voldoende.
Ik ben niet angstig (naja..) ik ben niet lui, ik ben niet dom, ik ben niet overgevoelig (ehm..), ik ben niet slordig. Ik heb AD(H)D
Wauw
maandag 9 december 2024 om 15:37
Ik heb hier een tijdje geleden meegeschreven maar zat te twijfelen omdat ik toen nog geen diagnoses had. Ruim anderhalf weken geleden ben ik gediagnosticeerd met autisme en ADHD met angstklachten. Nu weet ik waarom ik tegen bepaalde dingen aanliep en nog steeds doe. Het verleden moeten verwerken,aan zelfacceptatie werken en mijn droomberoep moeten laten varen en kijken naar wat er wel goed ging en gaat. Hier veel angstklachten en het lijkt tussendoor wel alsof ik voor alles bang ben en in paniek raak,erg naar. Soms denk ik dat de angstklachten voor altijd zullen blijven,zo klote om je zo te voelen en ik wil er vanaf. Morgen afspraak GGZ met de psych. Binnenkort afspraak psychiater voor medicatie. Ik hoor het van haar. Wat zijn jullie ervaringen met medicatie? Waar moet je op letten? En wie herkent zich in angstklachten?
madamebijoux wijzigde dit bericht op 09-12-2024 16:25
5.32% gewijzigd
Je pense donc je suis
maandag 9 december 2024 om 15:47
Depster,same here...gewoon aanpassen in team,goed je aandacht erbij houden,niet te druk zijn,flexibel zijn en snel schakelen etc... Denken dat ik beter mijn best moet doen,lui was en dat ben gaan geloven en heb ik de neiging om te camoufleren. Ik moet nu leren de mooie kanten van mijn aandoeningen te zien zoals de psych zegt,beter omleren gaan met de mindere kanten en acceptatie. Aan de ene kant wist ik het wel en was ik blij met de diagnoses maar nu opeens valt het rauw op mijn dak en ben ik ineens angstig en paniekerig. Ik kan niet voor mezelf en mijn aandoeningen weglopen want ze lopen met me mee,zitten in me en zijn blijvend. Wist wel dat ass blijft maar dacht dat ADHD wel weg kon gaan. 
Je pense donc je suis
maandag 9 december 2024 om 17:23
Ik geloof wel dat ADHD 'minder' kan worden door aanpassen van leefstijl en eventueel medicatie, maar dat kost ook heel veel energie in t begin en het start met acceptatie.
Snap wel de paniek/angst want merk direct nu ik het bespreekbaar maak, dat mensen toch anders naar je gaan kijken. Of wellicht is t de angst weer haha
Snap wel de paniek/angst want merk direct nu ik het bespreekbaar maak, dat mensen toch anders naar je gaan kijken. Of wellicht is t de angst weer haha
maandag 9 december 2024 om 21:38
Dit had mijn verhaal kunnen zijn. (behalve dat ik ondertussen een officiële diagnose heb). Wees welkom!Depster schreef: ↑05-12-2024 19:21Even een berichtje, zonder de rest gelezen te hebben.
Vroeger was ik angstig, gevoelig, ongefocust.
School zei; ze is onzeker en faalangstig. Zal kan qua niveau niet te veel aan.
Maatschappij zei; Ze is lui en slordig.
Ouders zeiden; ze was een heftige puber met veel emotiee
Psycholoog zei; je hebt depressies en een angststoornis
Ik zei; Nee, onderzoek mij. Er is meer aan de hand. Welke onderzoeken? Geen idee, ik ben hier niet de psycholoog.
Maar helaas niets.
Ik kampte met PMDD klachten die steeds erger werden, maar ik redde mij wel. Zelfs toen ik door opstapeling van verschillende factoren suicidaal werd.
Nu jaren later en een zoontje rijker.
Ouders zeggen; Hij lijkt qua karakter precies op jou!
Mijn gedachtes; Ik denk dat hij een vorm van ADHD heeft.. als hij en ik het zelfde zijn?
BOEM zei mijn algoritme en daar vielen ALLE puzzelstukjes naast elkaar en in elkaar. In eens is er zoveel helder en er gaat een wereld voor mij open.
Heb ik een officiële diagnose nu? Nee, maar ik weet het 100% zeker en dat is voldoende.
Ik ben niet angstig (naja..) ik ben niet lui, ik ben niet dom, ik ben niet overgevoelig (ehm..), ik ben niet slordig. Ik heb AD(H)D
Wauw
Mijn zoon heeft ondertussen ook zijn diagnose
Mijn man had m al en ik denk dat onze jongste ook over niet al te lang aan de beurt is. Een lekker chaotisch zebra gezin!
dinsdag 10 december 2024 om 09:42
Ik lees hier vaker dat Methylfenidaat niet (meer) zo goed lijkt te werken, en helaas heb ik die ervaring ook.
Eerst dacht ik dat het een kwestie was van gewoon slechter in mijn vel zitten, maar ik merk de laatste maanden überhaupt weinig verschil tussen wel of niet nemen (behalve de extreme dorst als ik het wel neem).
Dit topic en de ervaringen van anderen met andere medicatie geeft mij wel een zetje om hier verder naar te kijken.
Eerst dacht ik dat het een kwestie was van gewoon slechter in mijn vel zitten, maar ik merk de laatste maanden überhaupt weinig verschil tussen wel of niet nemen (behalve de extreme dorst als ik het wel neem).
Dit topic en de ervaringen van anderen met andere medicatie geeft mij wel een zetje om hier verder naar te kijken.
dinsdag 10 december 2024 om 19:42
De mensen die een adhd diagnose kregen op volwassen leeftijd: hebben jullie psycho-educatie gedaan daarna? De praktijk die mijn diagnose heeft gesteld doet dit en ik sta op de wachtlijst, maar ik heb er totaal geen zin in. Via de huisarts ben ik een traject met medicatie ingegaan, de praktijk doet dit zelf niet. Iets houdt me tegen, ik heb heel veel gelezen en ontdekt over adhd en ik heb niet zo'n fijn gevoel bij deze praktijk. Dat kan ik moeilijk onderbouwen, maar vanaf dag 1 heb ik dat gevoel al daar. Ik heb m'n buik ook vol van hulpverlening, zo geen zin meer in.
Anyway, is het zinvol om psycho educatie te krijgen? En mag je zoiets ook bij een andere instelling doen terwijl je de diagnose elders hebt gekregen?
Anyway, is het zinvol om psycho educatie te krijgen? En mag je zoiets ook bij een andere instelling doen terwijl je de diagnose elders hebt gekregen?
dinsdag 10 december 2024 om 19:45
Ik ben ook heel erg zoekende met de methylfenidaat. Toen ik daarmee begon (maand of 3 geleden) was ik net volledig afgebouwd van Antidepressiva. Inmiddels ben ik weer gestart met een andere AD want mijn hoofd werd gek en de methylfenidaat hielp daar niks tegen. Ik slik de methylfenidaat nog wel ernaast maar geen idee wat het doet, behalve minder honger en dat vind ik wel prettigTeddyB schreef: ↑10-12-2024 09:42Ik lees hier vaker dat Methylfenidaat niet (meer) zo goed lijkt te werken, en helaas heb ik die ervaring ook.
Eerst dacht ik dat het een kwestie was van gewoon slechter in mijn vel zitten, maar ik merk de laatste maanden überhaupt weinig verschil tussen wel of niet nemen (behalve de extreme dorst als ik het wel neem).
Dit topic en de ervaringen van anderen met andere medicatie geeft mij wel een zetje om hier verder naar te kijken.
dinsdag 10 december 2024 om 19:50
Spekpannenkoek, ik neem aan dat je van praktijk kan/mag wisselen als je hier geen goed gevoel bij heb. Zijn er bij de huidige instelling meerdere hulpverleners werkzaam? Dan is het misschien nog de moeite waard om in ieder geval bij een ander persoon het vervolg te doen, maar wel in de praktijk waar je al ‘binnen’ ben.
Lastig hè, die medicatie. Bevalt deze AD wel beter tot nu toe?
Lastig hè, die medicatie. Bevalt deze AD wel beter tot nu toe?
dinsdag 10 december 2024 om 21:19
Hier ook een soort van psycho-educatie gedaan. Bij Psy-Q in groepsverband. Dat ik ergens dacht, dit wordt niets. Maar het was heel fijn juist. Vanwege de herkenning en omdat het niet gericht was op "wij neurotypische mensen zullen jou slordige ADHDer eens om leren gaan met een planner". Maar er was juist veel ruimte om te ontdekken wat ADHD voor je betekend en dat je erachter komt wat voor jou (!!!!) werkt. Om antwoord te geven op de rest van je vraag; ik heb de educatie gedaan waar ik ook mijn diagnose kreeg. Maar misschien kan je een andere instantie een keer bellen?Spekpannenkoek schreef: ↑10-12-2024 19:42De mensen die een adhd diagnose kregen op volwassen leeftijd: hebben jullie psycho-educatie gedaan daarna? De praktijk die mijn diagnose heeft gesteld doet dit en ik sta op de wachtlijst, maar ik heb er totaal geen zin in. Via de huisarts ben ik een traject met medicatie ingegaan, de praktijk doet dit zelf niet. Iets houdt me tegen, ik heb heel veel gelezen en ontdekt over adhd en ik heb niet zo'n fijn gevoel bij deze praktijk. Dat kan ik moeilijk onderbouwen, maar vanaf dag 1 heb ik dat gevoel al daar. Ik heb m'n buik ook vol van hulpverlening, zo geen zin meer in.
Anyway, is het zinvol om psycho educatie te krijgen? En mag je zoiets ook bij een andere instelling doen terwijl je de diagnose elders hebt gekregen?
woensdag 11 december 2024 om 08:53
Hier geen ervaring. Net begonnen met psycho-educatie. Misschien contact opnemen met je huisarts en overleggen voor een andere instantie of zelf bellen?Spekpannenkoek schreef: ↑10-12-2024 19:42De mensen die een adhd diagnose kregen op volwassen leeftijd: hebben jullie psycho-educatie gedaan daarna? De praktijk die mijn diagnose heeft gesteld doet dit en ik sta op de wachtlijst, maar ik heb er totaal geen zin in. Via de huisarts ben ik een traject met medicatie ingegaan, de praktijk doet dit zelf niet. Iets houdt me tegen, ik heb heel veel gelezen en ontdekt over adhd en ik heb niet zo'n fijn gevoel bij deze praktijk. Dat kan ik moeilijk onderbouwen, maar vanaf dag 1 heb ik dat gevoel al daar. Ik heb m'n buik ook vol van hulpverlening, zo geen zin meer in.
Anyway, is het zinvol om psycho educatie te krijgen? En mag je zoiets ook bij een andere instelling doen terwijl je de diagnose elders hebt gekregen?
Je pense donc je suis
woensdag 11 december 2024 om 09:04
Klopt! Het is de stofnaam van het merk Ritalin als het ware. Ik gebruik momenteel de langwerkende variant (vertraagde afgifte) waarvan ik er maar 1 per dag hoef te nemen.MadameBijoux schreef: ↑11-12-2024 08:54Methylfenidaat...is dat een soort Ritalin? Ik weet hier nog niet zoveel over.
woensdag 11 december 2024 om 09:10
Bedankt voor je uitleg! Ben me aan het inlezen voor diverse soorten,ff uit nieuwsgier. Niet iedereen krijgt hetzelfde medicijn en niet alles werkt
voor iedereen heb ik begrepen. Er zijn ook mensen die geen medicatie (meer) nemen en bij sommigen werkt dit ook. 3 januari heb ik een afspraak met de psychiater en kan ik dan mijn vragen stellen.
Je pense donc je suis
woensdag 11 december 2024 om 10:57
Ik vind deze AD niet veel anders dan de vorige die ik slikte. Feit is wel dat ik AD nodig heb, mijn hoofd slaat echt op hol en ik word een heel vervelend mens. Boos, geïrriteerd, heel veel overprikkeld en chagrijnig. Ik vond dat ik het zonder medicatie moest kunnen, beter mn best doen, niet zo aanstellen. Maar ik vind het leven dan gewoon niet leuk heb ik ontdekt.TeddyB schreef: ↑10-12-2024 19:50Spekpannenkoek, ik neem aan dat je van praktijk kan/mag wisselen als je hier geen goed gevoel bij heb. Zijn er bij de huidige instelling meerdere hulpverleners werkzaam? Dan is het misschien nog de moeite waard om in ieder geval bij een ander persoon het vervolg te doen, maar wel in de praktijk waar je al ‘binnen’ ben.
Lastig hè, die medicatie. Bevalt deze AD wel beter tot nu toe?
De methylfenidaat vind ik lastig, ik kan niet zo goed zeggen of het wat doet. Ik ben rustiger in mn lijf dat wel, dus minder bewegingsdrang. En met mijn achtergrond van eetproblemen vind ik minder honger heel fijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
