Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
vrijdag 8 december 2023 om 21:57
Ik denk niet dat de opmerkingen eerder perse op 1 persoon gericht waren hoor, dus blijf vooral meeschrijvenMadameBijoux schreef: ↑08-12-2023 21:36Ja maar,wat mag ik wel en wat niet schrijven? Mag ik hier ook over dingen schrijven die reeds goed gaan? Waarschijnlijk stel ik me aan en ben ik gewoon fucking crazy. Ik heb van de week al gezeik op mijn werk gehad, want mijn spontaniteit en creativiteit worden niet gewaardeerd terwijl ik zoveel te geven heb en het goed bedoel. En gisteren 2 onderzoeken gehad,bang en erg druk in mijn hoofd. Dan wil ik van me afschrijven maar durf het niet meer zo goed. Mijn aandoening zal gewoon zijn:´IBK´.
.
vrijdag 8 december 2023 om 22:03
Thanks! Hier staat er zover ik me herinner vooral op veel wiebelen en veel kletsen maar moet ze nog opzoeken.Mariannatuin schreef: ↑08-12-2023 21:55Ik ben nu al kwijt wie het vroeg, maar hier bleven ze erop hameren dat (een van) mijn ouders erbij moest zijn. Ik heb een gesprek & vragenlijst gehad voor mn ouders. Ze wisten nog maar heel weinig van vroeger. Ik heb dus nog geen uitslag gesprek gehad, dus ik weet niet hoe ze de informatie van mijn ouders hebben geïnterpreteerd.
Na het gesprek moest ik wel nog meer onderzoeken ‘ondergaan’, dus de conclusie was niet meteen gemaakt na het gesprek met ouder.
Aanvulling: bij ons schreven ze niet echt veel op rapporten vroeger dus daar konden ze echt vrij weinig uithalen helaas.
Onderzoek hier is 4 afspraken.
vrijdag 8 december 2023 om 22:27
Bedankt voor je lieve post! Ik vind het lastig en dacht in eerste instantie dat het alleen tegen mij gericht was.Mariannatuin schreef: ↑08-12-2023 21:57Ik denk niet dat de opmerkingen eerder perse op 1 persoon gericht waren hoor, dus blijf vooral meeschrijven
madamebijoux wijzigde dit bericht op 09-12-2023 17:40
36.46% gewijzigd
Je pense donc je suis
vrijdag 8 december 2023 om 22:47
Ondanks de commotie hier heb ik jouw post even eruit gepikt omdat het mij raakte. Sowieso omdat het super herkenbaar is. De dopaminejacht en de 25 jaar om iets op de rit te krijgen wat gewoon een basis hoort te zijn.bridge schreef: ↑08-12-2023 20:31Ik heb nu een jaar de diagnose. Door de overgang enorm veel last
Verder totaal nog niet geaccepteerd. Vind het leven met adhd/add doodvermoeiend. Altijd op jacht naar dopamine want bij taken zonder spanning geen goed werkend beloningssysteem. Het leven is ingericht op mensen die wel normaal werkende executieve functies hebben. Mezelf continu bijsturen is uitputtend. Doordat ik het jaren heb verborgen/ onderdrukt gelooft nu ook niemand mijn diagnose en dat delen ze graag met me. Dan kan ik wel krijsen dat ik gestoord wordt van mijn eigen impulsiviteit en onrust. Dat dat vaak leidt tot verkeerde beslissingen en allerlei puinhopen. Dat ik er 25 jr over heb gedaan om mijn financiën op orde te krijgen. Dat ik zo verslavinggevoelig ben en daar niet terecht wil komen.
Dat die gezellige rommel uitzichtloos voelt. Dat mijn kinderen mijn chaos haten
Dat geen tijd kunnen inschatten continu stress oplevert die na jaren diep ingrijpt op mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld...want kom op zeg...je kan toch wel op tijd komen?
Je capaciteiten niet kunnen uitnutten en nagelbijtend moet toezien hoe omhoog gevallen mannetjes jouw directeur worden.
Ik weet niet wat ik erger vind:
De continue stress
Het gevoel dat ik zoveel meer kan
Of mijn gemankeerde zelfbeeld
Tijd voor een therapietje dus....
Mijn gedachte was ook, ik gun je een fijne therapeut of coach, wat ook maar bij je past.
Vandaag had ik een fijn gesprek met de mijne, zo fijn de herkenning van iemand die op sommige fronten precies hetzelfde heeft meegemaakt als ik, die tegen me zegt: het is ok dat je je zo voelt en het is logisch. En we gaan er samen mee aan de slag. Hij gelooft er in en zorgt voor het doorbreken van iets wat ik al vele jaren doe en waar ik zo moe van word. Alsof iemand de deur van je kooitje openzet en zegt: kijk maar eens of je vleugels nog werken, want het mag.
Ik heb er altijd zo voor geknokt al sinds de middelbare school, om de wereld te laten zien dat ik het wel kan. En nu ben ik zo moe van dat strijden. Niemand begrijpt dat, want het ziet eruit alsof het me geen moeite kost. Ik heb echt niets te klagen en zo veel aan mezelf te danken. Maar ik voel geen greintje trots, geen greintje eigenwaarde. Het voelt als trucjes, door hoepeltjes kunnen springen omdat het moet. Maar wie ben ik en wat wil ik zelf?
Wat ga je doen voor therapietje?
zaterdag 9 december 2023 om 12:17
Mooi geschreven en voor mijzelf erg herkenbaar. Het gevoel dat je jezelf niet hoeft te verantwoorden om wie je bent geeft zoveel rust. Ook het feit dat ik bepaalde copingsmechanisme heb ontwikkeld die voor weerstand bij andere zorgt, kan ik nu voor mijzelf verklaren.bijtie schreef: ↑08-12-2023 22:47Ondanks de commotie hier heb ik jouw post even eruit gepikt omdat het mij raakte. Sowieso omdat het super herkenbaar is. De dopaminejacht en de 25 jaar om iets op de rit te krijgen wat gewoon een basis hoort te zijn.
Mijn gedachte was ook, ik gun je een fijne therapeut of coach, wat ook maar bij je past.
Vandaag had ik een fijn gesprek met de mijne, zo fijn de herkenning van iemand die op sommige fronten precies hetzelfde heeft meegemaakt als ik, die tegen me zegt: het is ok dat je je zo voelt en het is logisch. En we gaan er samen mee aan de slag. Hij gelooft er in en zorgt voor het doorbreken van iets wat ik al vele jaren doe en waar ik zo moe van word. Alsof iemand de deur van je kooitje openzet en zegt: kijk maar eens of je vleugels nog werken, want het mag.
Het voelt als trucjes, door hoepeltjes kunnen springen omdat het moet. Maar wie ben ik en wat wil ik zelf?
Wat ga je doen voor therapietje?
Dat over die vleugels; ik kreeg niet de vraag om te kijken of ze nog werken maar de herhaalde mededeling dat ze heel sterk zijn maar nog niet weten hoe ze ingezet moeten worden( niet letterlijk gezegd maar komt er wel op neer).
zaterdag 9 december 2023 om 20:28
Ah ja, heb je de afspraken al gepland gekregen of is het per keer afwachten? Ik heb (met uitslag erbij) volgens mij 5 afspraken gehad. Niet dat het uitmaakt, maar wel fijn even (anoniem) er over te kunnen praten
.Ben benieuwd of er bijzonderheden op je rapporten staan, interessant om terug te lezen. Bij mij stond er: ‘veel plezier in groep X!’ Of ‘Goed gewerkt’ haha, dus was niet erg bijdragend aan de diagnostiek.
Succes in ieder geval met de onderzoeken. Hoe sta je er zelf in (je hoeft niet te antwoorden natuurlijk hoor). Ik vond het zelf allemaal wat spannend, wat eigenlijk nergens op slaat, maar goed.
zaterdag 9 december 2023 om 21:15
Ik heb nu 3 intakegesprekken gehad en volgende week adviesgesprek. Daarna volgt hopelijk adhd onderzoek en daar worden dan 4 afspraken voor gepland. Ik had het eerst verkeerd begrepen want dacht dat adviesgesprek al diagnosegesprek was maar dat is gesprek waarin ze eventuele onderzoeken adviseren.Mariannatuin schreef: ↑09-12-2023 20:28Ah ja, heb je de afspraken al gepland gekregen of is het per keer afwachten? Ik heb (met uitslag erbij) volgens mij 5 afspraken gehad. Niet dat het uitmaakt, maar wel fijn even (anoniem) er over te kunnen praten
Ben benieuwd of er bijzonderheden op je rapporten staan, interessant om terug te lezen. Bij mij stond er: ‘veel plezier in groep X!’ Of ‘Goed gewerkt’ haha, dus was niet erg bijdragend aan de diagnostiek.
Succes in ieder geval met de onderzoeken. Hoe sta je er zelf in (je hoeft niet te antwoorden natuurlijk hoor). Ik vond het zelf allemaal wat spannend, wat eigenlijk nergens op slaat, maar goed.
Ik hoop eigenlijk gewoon dat de diagnose er uit rolt en ik gerichtere therapie kan krijgen en/of medicatie kan gebruiken. En ergens hoop ik dan ook meer begrip om me heen te krijgen. Dat ik niet gewoon laks, lui, chaotisch en rommelig ben maar dat ik er 'niks' aan kan doen. Alleen al dat typen maakt me emotioneel
zondag 10 december 2023 om 11:42
Hier ook pas echt echt last nadat ik kinderen kreeg. Mijn belangrijkste coping mechanisme was mijn goede geheugen en door de hormonen en de stress die een jong gezin met zich meebrengt (ik kreeg 2 kinderen binnen 17m) kon ik daar niet meer op terugvallen.Vrijdagmiddag schreef: ↑08-12-2023 15:01Mensen verwachten t ook bij mij niet, vinden mij juist gezellig en spontaan. Maar zien niet dat ik thuis compleet overprikkeld ben en tot niets kom.
Ik hoor ook regelmatig:" ja, dat heb ik ook hoor." Bij mij speelt ook mee dat ik pas echt problemen kreeg, toen ik kinderen kreeg. Maar ook dat schijnt vaker voor te komen.
Bij mijn dochter uit t in onrust in hoofd en lijf, maar daar kan ze goed mee omgaan omdat ze ook veel energie heeft en heel veel onderneemt. Ze is wel impulsief en heeft haar emoties zoals boosheid niet altijd onder controle waardoor ze op school wel eens in de problemen komt met docenten.
Soms ineens slaapt ze heel slecht, heeft hoofdpijn, wordt moe en overprikkeld wakker, wordt dat angstig van en dan wil ze niet naar school/stage. Ze maakt lange dagen en overziet de dag dan niet.
Ze is dan heel koppig en stellig en is niet het ov in te krijgen.
Wij vinden aan de ene kant dat ze gewoon moet gaan, iedereen is wel eens moe. Aan de andere kant denk ik dat t soms goed voor haar is om dan even tot rust te komen. Want dan slaapt ze gerust een hele dag. We proberen meer balans in haar week aan te brengen, want ze is soms echt geen minuut alleen en thuis. En ja dan kan t ineens teveel zijn. Dit komt niet heel vaak voor en is begonnen toen ze naar haar vervolgopleiding ging en lange school en stage dagen ging maken, inclusief reizen.
Dus waar doe ik goed aan?
Intens van jouw dochter! Hopelijk brengt de diagnose en de hulp daarbij haar meer rust.
Over het meenemen van je ouders. Mijn vader leeft niet meer en ik vond het te ingewikkeld om mijn moeder mee te nemen (waar ik een goede band mee heb maar het is ingewikkeld op dit gebied). Ze hebben er op aangedrongen dat t wel echt echt echt beter werkt maar ik heb het niet gedaan. In een van mijn rapporten stond iets dat ik dromerig was maar meer dan dat ook niet. Wat mij geholpen heeft was het advies van mijn collega dat je dingen opschrijft mbt ADHD etc die je achteraf opvallen in je jeugd. Bij mij was dat nog intenser friemelen, panisch van hard/onverwacht geluid, moeite met kledingstukken. Dus naadjes, stofjes, te strak of te wijd etc.
Omdat er dus geen ouder aanwezig was heb ik alleen een "voorlopige diagnose ADHD-c. Gelukkig maakt dat voor de hulpverlening niet uit. Ze kunnen er wel op aandringen maar als je of geen contact hebt of beide ouders zijn overleden, dan moeten ze t ook doen met wat er is.
Succes!
miepmans wijzigde dit bericht op 10-12-2023 11:48
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
20.35% gewijzigd
dinsdag 12 december 2023 om 02:49
Ik lees je Diepzeeduiker en ik voel met je meeDiepzeeduiker schreef: ↑08-12-2023 17:41Voor de dames hierboven, ik loop in dit topic ook tegen dezelfde dingen aan en voel mij ook niet meer geroepen om mee te schrijven. Ik heb echter wel ontzettend behoefte aan gelijkgestemden, voel mij vaak eenzaam in mijn gedachten en kan het allemaal soms niet overzien.
. Ook hier regelmatig een eenzaam gevoel en veel moeite alle bordjes draaiende te houden in een wereld die eigenlijk veel te snel en intensief voor mij is. Lig nu ook wakker omdat ik mijn leven even niet meer goed kan overzien en ik voel me overweldigd. Vooral in deze donkere periode van het jaar heb ik extra veel moeite om mezelf staande te houden en nu, met alle feestelijkheden (lees: verplichtingen en drukte) voor de boeg, krijg ik het soms Spaans benauwd (dit gevoel: 
) en kijk ik stiekem al uit naar januari (of nog liever: de lente! ). Maar ik zal me toch eerst nog door de feestdagen heen moeten worstelen. Ik denk dat ik hier niet alleen in sta.
Wat houdt jou zoal bezig?
dinsdag 12 december 2023 om 03:10
Oef, herkenbaar en confronterendbridge schreef: ↑08-12-2023 20:31Ik heb nu een jaar de diagnose. Door de overgang enorm veel last
Verder totaal nog niet geaccepteerd. Vind het leven met adhd/add doodvermoeiend. Altijd op jacht naar dopamine want bij taken zonder spanning geen goed werkend beloningssysteem. Het leven is ingericht op mensen die wel normaal werkende executieve functies hebben. Mezelf continu bijsturen is uitputtend. Doordat ik het jaren heb verborgen/ onderdrukt gelooft nu ook niemand mijn diagnose en dat delen ze graag met me. Dan kan ik wel krijsen dat ik gestoord wordt van mijn eigen impulsiviteit en onrust. Dat dat vaak leidt tot verkeerde beslissingen en allerlei puinhopen. Dat ik er 25 jr over heb gedaan om mijn financiën op orde te krijgen. Dat ik zo verslavinggevoelig ben en daar niet terecht wil komen.
Dat die gezellige rommel uitzichtloos voelt. Dat mijn kinderen mijn chaos haten
Dat geen tijd kunnen inschatten continu stress oplevert die na jaren diep ingrijpt op mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld...want kom op zeg...je kan toch wel op tijd komen?
Je capaciteiten niet kunnen uitnutten en nagelbijtend moet toezien hoe omhoog gevallen mannetjes jouw directeur worden.
Ik weet niet wat ik erger vind:
De continue stress
Het gevoel dat ik zoveel meer kan
Of mijn gemankeerde zelfbeeld
Tijd voor een therapietje dus....
.Ik heb ook meer last van mijn klachten gekregen tijdens/na de overgang en ik merk dat ik zoekend ben naar een nieuw evenwicht want mijn huidige aanpak werkt duidelijk niet meer.
Merk ook dat ik het leven met ADHD in toenemende mate zwaar vermoeiend vind en het dagelijks moeten dealen met chaos, frustraties, teleurstellingen, obstakels en mislukkingen, plus de continue stress, drukt teveel op m'n energie en stemming. En daarnaast ben ik, net als jij, constant aan het onderdrukken, maskeren en aanpassen zodat mijn geflatteerde buitenwereldkant soms compleet in contrast staat met de puinhopen aan de binnenkant van mijn hoofd. En dat krijg ik dan gevoelsmatig weer niet bij elkaar zodat ik me soms een verscheurde weirdo voel.
Ook hier tijd voor therapie. Gelukkig heb ik de wachtlijst achter me kunnen laten en kan ik nu aan de slag.
In hoop op betere tijden, ook voor jou.
dinsdag 12 december 2023 om 03:17
Dat hoop ik ook voor jou. Ik had eenzelfde hunkering voordat ik de diagnose had en herken je emotie maar al te goed.Mangogo schreef: ↑09-12-2023 21:15Ik hoop eigenlijk gewoon dat de diagnose er uit rolt en ik gerichtere therapie kan krijgen en/of medicatie kan gebruiken. En ergens hoop ik dan ook meer begrip om me heen te krijgen. Dat ik niet gewoon laks, lui, chaotisch en rommelig ben maar dat ik er 'niks' aan kan doen. Alleen al dat typen maakt me emotioneel
dinsdag 12 december 2023 om 03:22
Bij mijn diagnostisch onderzoek zijn mijn ouders niet betrokken geweest en dat was ook geen noodzaak. Ik heb er 'gewoon' een diagnose om gekregen.miepmans schreef: ↑10-12-2023 11:42Omdat er dus geen ouder aanwezig was heb ik alleen een "voorlopige diagnose ADHD-c. Gelukkig maakt dat voor de hulpverlening niet uit. Ze kunnen er wel op aandringen maar als je of geen contact hebt of beide ouders zijn overleden, dan moeten ze t ook doen met wat er is.
dinsdag 12 december 2023 om 15:15
Hier de diagnose ook gekregen zonder ouders.
Wat voor hulp ga je krijgen Resiliencia? Mooie username trouwens.
Vraagje: wat doen de ADHD'ers hier als jullie slecht geslapen hebben en moe zijn?
Ik verval dan bijna onvermijdelijk in slechte gewoontes zoals snoepen, snacken, gamen, te veel koffie drinken, prikkels zoeken en overprikkeld raken en ik houd me niet meer aan planning en afspraken, of ik beland in een soort doomcirkel van steeds dezelfde gedachten herhalen. Te moe om te mediteren en te hyper om een slaapje te doen.
Wat voor hulp ga je krijgen Resiliencia? Mooie username trouwens.
Vraagje: wat doen de ADHD'ers hier als jullie slecht geslapen hebben en moe zijn?
Ik verval dan bijna onvermijdelijk in slechte gewoontes zoals snoepen, snacken, gamen, te veel koffie drinken, prikkels zoeken en overprikkeld raken en ik houd me niet meer aan planning en afspraken, of ik beland in een soort doomcirkel van steeds dezelfde gedachten herhalen. Te moe om te mediteren en te hyper om een slaapje te doen.
dinsdag 12 december 2023 om 16:10
Precies hetzelfde als jij. Vannacht slecht geslapen en ik ben niet vooruit te branden. Forummen lukt prima, maar de planning voor vandaag loopt voor geen meter... En ik doe dingen die helemaal niet nodig zijn... Heb net een gingerbread huisje met m'n dochter zitten knutselen. De helft hebben we alleen opgesnoept.bijtie schreef: ↑12-12-2023 15:15Vraagje: wat doen de ADHD'ers hier als jullie slecht geslapen hebben en moe zijn?
Ik verval dan bijna onvermijdelijk in slechte gewoontes zoals snoepen, snacken, gamen, te veel koffie drinken, prikkels zoeken en overprikkeld raken en ik houd me niet meer aan planning en afspraken, of ik beland in een soort doomcirkel van steeds dezelfde gedachten herhalen. Te moe om te mediteren en te hyper om een slaapje te doen.
Een dutje doen lukt hier trouwens alleen als ik een saaie of rustige film/documentaire opzet. Slaap 100% gegarandeerd.
dinsdag 12 december 2023 om 16:36
Ouders zijn er echt niet bij nodig.Mangogo schreef: ↑08-12-2023 20:10Dit is ook waarom ik soms meelees maar zelden schrijf.
Ik wacht op adviesgesprek waarna diagnosegesprek officieel start.
Meteen nog even een vraag. Ik wil mijn ouders gewoon echt niet betrekken bij het gesprek. Ik heb hier gelezen dat meerdere dit met oude schoolrapporten konden doen ipv daadwerkelijk gesprek met ouders. Hebben jullie daarvoor nog argumenten moeten inbrengen verder of kwamen ze er zelf mee?
Mijn psycholoog is jong en stuurt nog op gesprek met ouders. Maarja als je ouders overleden zijn, zou je ze ook niet mee kunnen nemen.
Bij mijn onderzoek werd afgegaan op wat ik me herinner uit mijn basisschooltijd, dat is namelijk juist ook van belang.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 12 december 2023 om 16:39
Oh, da's jammer. Moet er wel bij zeggen dat ik dan op de bank moet gaan liggen (met nu een lekker kleedje). Als ik blijf zitten met m'n mobieltje naast me lukt het ook niet.
dinsdag 12 december 2023 om 17:57
Dank je.
Op dit moment krijg ik psycho-educatie. Dat is voor mij intussen gesneden koek, maar ik ben wel blij met wat meer gerichte info over bijvoorbeeld medicatie want dat overweeg ik wel. Daarna wat tips en training mbt vaardigheden. Dat is ook bekend terrein, maar het kan vast geen kwaad dat nog eens op te frissen
. Daarna gaan we bekijken of en wat ik eventueel nog meer nodig zal hebben. Ik functioneer voor geen meter op slaapgebrek. Ga, net als jij, snaaien en doelloze activiteiten doen. Kan me niet concentreren. voel me er mentaal wiebelig en slecht onder en probeer de hele tijd dat gevoel te verlichten. Meestal met dingen die me 'belonen' maar tegelijk niet zinvol en/of verstandig/gezond zijn.Vraagje: wat doen de ADHD'ers hier als jullie slecht geslapen hebben en moe zijn?
Ik verval dan bijna onvermijdelijk in slechte gewoontes zoals snoepen, snacken, gamen, te veel koffie drinken, prikkels zoeken en overprikkeld raken en ik houd me niet meer aan planning en afspraken, of ik beland in een soort doomcirkel van steeds dezelfde gedachten herhalen. Te moe om te mediteren en te hyper om een slaapje te doen.
Ik had vandaag -na een behoorlijk slechte nacht- wat afspraken en dat kost me bakken extra energie. Hopelijk betaalt zich dat komende nacht uit met een goeie nachtrust.
dinsdag 12 december 2023 om 18:02
Dat is ook wel een dingetje inderdaad. Ik háát het, maar ik beland er onvermijdelijk met regelmaat in.
Ik hoop echt dat de vaardigheidstraining hiervoor wat bruikbare tools kan bieden. Of dat medicatie iets kan toevoegen. Dat zou oprecht een zegen zijn.
dinsdag 12 december 2023 om 18:21
Jammer en onnodig dat je juist hier dubbelnickt en blijkbaar niet eerlijk bent in wat je deelt.Blauweelf41 schreef: ↑12-12-2023 16:30[quote=Creagirl post_id=35096075 time=1702391441 user_id=42
Sorry ging wat fout
Excuses
Dat is niet bevorderlijk om dit topic tot een voor iedereen veilige plek te maken en houden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
