Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
vrijdag 24 februari 2023 om 19:51
Oh dit is zo waar ik ook last van heb. Altijd. Heb het daarom nu maar gewoon opgegeven. Dan gaan mensen maar van iets uit wat niet klopt. Dan beoordelen ze me maar negatief. Ik kan het toch nooit goed doen. Hoe ik het ook breng of uitleg een ander ziet nooit mijn ware intentie of bedoeling. Dus dan maar geen vriendschappen. Of leuke contacten met collega's. Ik ga mezelf de stress van het over explainen en het constant afgewezen worden niet meer aandoen. Het masken. Het aanpassen. Het werkt altijd maar 1 kant op. En toen kreeg ik eindelijk de diagnose en vond 'men' dat ik me opstelde als slachtoffer. Terwijl vanaf de peuterspeelzaal mijn leven op intermenselijk vlak al de worsteling der worstelingen is.Philó schreef: ↑24-02-2023 19:34
Wat me trouwens ook enorm in de weg gezeten heeft is mijn neiging te 'over-explainen'. Mijn intenties werden vaak verkeerd uitgelegd. Mijn wens een ander te laten zien hoe de vork voor mij in de steel zat werd geïnterpreteerd als feedback ontwijken, mijn best doen uit angst niet goed genoeg te zijn was streberigheid en ellebogenwerk. Me terugtrekken uit onzekerheid was areogantie.. Het dreef me tot wanhoop. Ik begreep echt niet hoe ik het zó goed kon bedoelen en zo naar weggezet werd, wat mijn negatieve zelfbeeld bekrachtigde en RSD triggerde.
Het reflecteert zich ook in mijn uiteindelijke beroepskeuze. 90 procent van de tijd ben ik alleen en in mijn hyperfocus en heb ik met niemand wat van doen.. heerlijk. En inmiddels woon ik ook niet meer samen dus kan ik regelmatig de batterij lekker opladen en me overgeven aan mijn stimmen en fixaties en mijn knuffeldieren en seizoenen star trek loeren. Dan kan ik de overige dagen weer een goeie moeder en werknemer zijn.
vrijdag 24 februari 2023 om 20:00
En ik lees veel herkenbaars ook, die lades hahaha. En dat overexplainen. 
Moet nog hard aan werken aan die.
Bij mij lijkt vooral in de weg te zitten dat mijn gedrag/drukte/praten/uitleggen ect door anderen als vervelend werd en nog word ervaren, al vanaf kleins af aan.
En ik echt zo veel vergeet/afgeleid ben en overprikkeld van ongeveer alles, dat soms echt problemen op school of werk en later met kvd en school van mijn kinderen opleverde.
En ik dan uit angst allerlei oplossingen en controlesystemen aan het bedenken was. Of al mijn werk bleef controleren en controleren, bang om fouten te maken, zeker bij saai werk.
En al mijn andere gedrag zo onderdrukte dat ik gewoon helemaal opgebrand rond huppelde de meeste tijd.
En dat dan ook probeerde te verbergen. Ik weet helemaal niet meer wie ik ben soms, het is al beter maar merk dat ik buiten de deur nog steeds onwijs aan het maskeren ben.
Kan nog zo wel 200 dingen tikken waar ik last van heb of anderen vervelend vinden van mij, hyperfocus bijvoorbeeld... al is die ook best fijn soms...maar denk dat bovenstaande wel meeste impact heeft gehad, zeker in mijn eerste 30 jaar.
Moet nog hard aan werken aan die.
Bij mij lijkt vooral in de weg te zitten dat mijn gedrag/drukte/praten/uitleggen ect door anderen als vervelend werd en nog word ervaren, al vanaf kleins af aan.
En ik echt zo veel vergeet/afgeleid ben en overprikkeld van ongeveer alles, dat soms echt problemen op school of werk en later met kvd en school van mijn kinderen opleverde.
En ik dan uit angst allerlei oplossingen en controlesystemen aan het bedenken was. Of al mijn werk bleef controleren en controleren, bang om fouten te maken, zeker bij saai werk.
En al mijn andere gedrag zo onderdrukte dat ik gewoon helemaal opgebrand rond huppelde de meeste tijd.
En dat dan ook probeerde te verbergen. Ik weet helemaal niet meer wie ik ben soms, het is al beter maar merk dat ik buiten de deur nog steeds onwijs aan het maskeren ben.
Kan nog zo wel 200 dingen tikken waar ik last van heb of anderen vervelend vinden van mij, hyperfocus bijvoorbeeld... al is die ook best fijn soms...maar denk dat bovenstaande wel meeste impact heeft gehad, zeker in mijn eerste 30 jaar.
Jaja.
vrijdag 24 februari 2023 om 20:22
Ik kan nu amper nog eten want maagverkleining en ben sowieso alle kwark en yoghurt en melk enz zat, terwijl ze willen dat ik meer blijf eten ivm voedingstoffen binnen krijgen. 
En vergeet nog steeds te eten soms, is niet zo handig.
Ik heb altijd problemen met eten gehad, lustte vroeger amper wat, gedoe met structuren en smaak inderdaad. Eet vaak en lang liefst zelfde eten.
Later kon ik meer eten maar vergat heel vaak te eten en at dan later op de dag te veel.
Koken is ook een ding, kost te veel moeite, hele plannen en maken zonder dat misgaat..
Heb nu ook aantal dingen die wel graag eet, soms dagen alleen maar dat.
Mijn kinderen hebben beiden ws ook ad(h)d, maar oudste gaat nu eindelijk wat beter met eten.
Bij de jongste is dat helaas niet zo, bij haar betekend dat echt moeite met eten, al vanaf baby. Maagklepje was niet volgroeid en ze had verborgen reflux. Nu gaan ze eindelijk kijken of dat maagklepje überhaupt wel volgroeid is daarna.
En ze heeft dus ook nog maagklachten, veel zuur en snel overgeven, ook gewoon op school na een boterham soms. Dus daarna wil ze dan iets wat eerst veilig was voor haar, dan vaak ook niet meer eten.
Ze kijken nu eindelijk ook naar haar maagklachten, vraag al tijdje, eindelijk een HA die luisterde en wel tot actie overging, over 2 weken gaan we ook naar een specialistische dieetiste.
En vergeet nog steeds te eten soms, is niet zo handig. Ik heb altijd problemen met eten gehad, lustte vroeger amper wat, gedoe met structuren en smaak inderdaad. Eet vaak en lang liefst zelfde eten.
Later kon ik meer eten maar vergat heel vaak te eten en at dan later op de dag te veel.
Koken is ook een ding, kost te veel moeite, hele plannen en maken zonder dat misgaat..
Heb nu ook aantal dingen die wel graag eet, soms dagen alleen maar dat.
Mijn kinderen hebben beiden ws ook ad(h)d, maar oudste gaat nu eindelijk wat beter met eten.
Bij de jongste is dat helaas niet zo, bij haar betekend dat echt moeite met eten, al vanaf baby. Maagklepje was niet volgroeid en ze had verborgen reflux. Nu gaan ze eindelijk kijken of dat maagklepje überhaupt wel volgroeid is daarna.
En ze heeft dus ook nog maagklachten, veel zuur en snel overgeven, ook gewoon op school na een boterham soms. Dus daarna wil ze dan iets wat eerst veilig was voor haar, dan vaak ook niet meer eten.
Ze kijken nu eindelijk ook naar haar maagklachten, vraag al tijdje, eindelijk een HA die luisterde en wel tot actie overging, over 2 weken gaan we ook naar een specialistische dieetiste.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 24-02-2023 20:28
14.59% gewijzigd
Jaja.
vrijdag 24 februari 2023 om 20:25
Treinpiloot schreef: ↑24-02-2023 19:51Oh dit is zo waar ik ook last van heb. Altijd. Heb het daarom nu maar gewoon opgegeven. Dan gaan mensen maar van iets uit wat niet klopt. Dan beoordelen ze me maar negatief. Ik kan het toch nooit goed doen. Hoe ik het ook breng of uitleg een ander ziet nooit mijn ware intentie of bedoeling. Dus dan maar geen vriendschappen. Of leuke contacten met collega's. Ik ga mezelf de stress van het over explainen en het constant afgewezen worden niet meer aandoen. Het masken. Het aanpassen. Het werkt altijd maar 1 kant op. En toen kreeg ik eindelijk de diagnose en vond 'men' dat ik me opstelde als slachtoffer. Terwijl vanaf de peuterspeelzaal mijn leven op intermenselijk vlak al de worsteling der worstelingen is.
Het reflecteert zich ook in mijn uiteindelijke beroepskeuze. 90 procent van de tijd ben ik alleen en in mijn hyperfocus en heb ik met niemand wat van doen.. heerlijk. En inmiddels woon ik ook niet meer samen dus kan ik regelmatig de batterij lekker opladen en me overgeven aan mijn stimmen en fixaties en mijn knuffeldieren en seizoenen star trek loeren. Dan kan ik de overige dagen weer een goeie moeder en werknemer zijn.
Jaja.
vrijdag 24 februari 2023 om 20:25
Bekend met arfid?Streepseltje schreef: ↑24-02-2023 20:11Hoe gaat eten bij jullie?
Ik heb inmiddels een steeds beperkter lijstje van etenswaren die 'veilig' zijn. Gaat niet alleen om smaken, vooral om structuren en combinaties.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
vrijdag 24 februari 2023 om 20:28
https://insandauts.nl/autisme-en-arfid/
Hier meer informatie.
Hier meer informatie.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
vrijdag 24 februari 2023 om 23:29
Dikke knuffel! Vriendschappen met mede-neurodivergenten voelen echt zoveel veiliger. Niet dat je een 'lotgenotengroep' moet zoeken oid, maar wie weet hoef je vriendschappen niet helemaal af te schrijven. Er zijn mensen die jou wél begrijpen.Treinpiloot schreef: ↑24-02-2023 19:51Hoe ik het ook breng of uitleg een ander ziet nooit mijn ware intentie of bedoeling. Dus dan maar geen vriendschappen. Of leuke contacten met collega's. Ik ga mezelf de stress van het over explainen en het constant afgewezen worden niet meer aandoen. Het masken. Het aanpassen. Het werkt altijd maar 1 kant op. En toen kreeg ik eindelijk de diagnose en vond 'men' dat ik me opstelde als slachtoffer. Terwijl vanaf de peuterspeelzaal mijn leven op intermenselijk vlak al de worsteling der worstelingen is.
En inmiddels woon ik ook niet meer samen dus kan ik regelmatig de batterij lekker opladen en me overgeven aan mijn stimmen en fixaties en mijn knuffeldieren en seizoenen star trek loeren. Dan kan ik de overige dagen weer een goeie moeder en werknemer zijn.
Verder klinkt lekker ff stimmen en star trek bingen heerlijk!
vrijdag 24 februari 2023 om 23:30
Het gevoel dat je teveel bent he? Blegh.LuciFee2023 schreef: ↑24-02-2023 20:00Bij mij lijkt vooral in de weg te zitten dat mijn gedrag/drukte/praten/uitleggen ect door anderen als vervelend werd en nog word ervaren, al vanaf kleins af aan.
vrijdag 24 februari 2023 om 23:34
Hear hear. Mooi gezegd. Volgens mij is het maar een klein groepje die bij de pakken neer gaat zitten.LuciFee2023 schreef: ↑24-02-2023 19:47Mijn iq en veel interesses en heel goed kunnen maskeren hebben me ook ver gebracht.
Tot ik blijvend uitviel omdat ik niet meer aankon wat mensen verwachten van me en het constante maskeren en controleren en angsten kreeg. Overspannen en uit eindelijk dikke depressies.
En daarna ook nog eens door een typische adhd actie echt vies ben gevallen/ongeluk kreeg in de badkamer en nu ook lichamelijk amper nog iets kan qua werk of leuk leven.
Ik ga gewoon door, heb kinderen en ik ben altijd bezig met wat er kan er wel.
En iedereen die ik om me heen zie en hoor met zulke dingen, zelfde.
Ook mensen die niet met hun eq of iq of steun van omgeving ect, zich door bepaalde zaken heen kunnen ploeteren, ook zij zijn gewoon hard aan het werk om nog wat te maken van hun leven, op hun manier.
En wat pittig joh.. is er nog uitzicht op fysiek verbetering?
. Basically 1 grote groep mensen met grote stimms.
zaterdag 25 februari 2023 om 06:49
Net een documentaire gekeken op YouTube hier over. Wilde weten wat het was.
Heb je durf voor nodig en je moet kunnen loslaten. Lijkt me lekker…..je overgeven aan……niets eigenlijk.
zaterdag 25 februari 2023 om 08:03
Eten heb ik geen problemen mee
Ik merk dat ik zelf vooral moeite heb met oppervlakige gesprekken, op mijn werk in de pauze zit ik vaak, met een koptelefoon op , zit
Collega's praten over het weer ik denk dan ik kan ook wel zien dat het regent buiten.of het gaat over het werk , ik denk dan we hebben pauze,
Ik heb veel moeite met dat soort gesprekken
Ik vind mijn hyperfocus eigenlijk nooit vervelend, alleen ,
Mijn hyperfocus is dus een nadeel dat het niet werkt als Iers saai is
Ik merk dat ik zelf vooral moeite heb met oppervlakige gesprekken, op mijn werk in de pauze zit ik vaak, met een koptelefoon op , zit
Collega's praten over het weer ik denk dan ik kan ook wel zien dat het regent buiten.of het gaat over het werk , ik denk dan we hebben pauze,
Ik heb veel moeite met dat soort gesprekken
Ik vind mijn hyperfocus eigenlijk nooit vervelend, alleen ,
Mijn hyperfocus is dus een nadeel dat het niet werkt als Iers saai is
zaterdag 25 februari 2023 om 08:32
Heel herkenbaar. Maar, ik heb ook anorexia dus dat kan ook wel meespelen.Streepseltje schreef: ↑24-02-2023 20:11Hoe gaat eten bij jullie?
Ik heb inmiddels een steeds beperkter lijstje van etenswaren die 'veilig' zijn. Gaat niet alleen om smaken, vooral om structuren en combinaties.
Toen dat minder speelde had ik ook al 'veilige' en 'comfort' etenswaren.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zaterdag 25 februari 2023 om 08:44
Hier hebben zowel kind als ikzelf duidelijke voorkeuren en behoeften vwb structuur en gevoel.
Ik ruik veel aan eten, dochter voelt veel aan eten. (Dochter heeft ADHD).
Dochter heeft een afkeer van zompig eten bijvoorbeeld brood dat een dag oud is of yoghurt waar stukjes fruit in zitten zoals bijvoorbeeld een pak aardbeiyoghurt uit de supermarkt. Wanneer die aardbei niet volledig is gepureerd zal ze het niet eten.
Geen idee of dat iets typisch voor ADHD is.
Ik ruik veel aan eten, dochter voelt veel aan eten. (Dochter heeft ADHD).
Dochter heeft een afkeer van zompig eten bijvoorbeeld brood dat een dag oud is of yoghurt waar stukjes fruit in zitten zoals bijvoorbeeld een pak aardbeiyoghurt uit de supermarkt. Wanneer die aardbei niet volledig is gepureerd zal ze het niet eten.
Geen idee of dat iets typisch voor ADHD is.
zaterdag 25 februari 2023 om 09:56
De opbouw ging heel mooi en rustig dus de muziek neemt je echt mee. Dat loskomen ging eigenlijk vanzelf. Het was echt bijzonder om te voelen wat er in mn lijf allemaal gebeurde, ook doordat je helemaal niet praat met elkaar.
Soms waren mijn bewegingen vloeiend en groots, en dan op hele diepe muziek juist heel klein en ingetogen. Heb ook veel gestampt en een heel nummer diep zitten neuriën.
Heel bijzonder om zonder enige inhibitie gewoon je impulsen te mogen volgen. Bezig met jezelf en dan weer een gedeelde dans en dan weer helemaal in mn bubbel. Achteraf helemaal rozig en moe.
zaterdag 25 februari 2023 om 12:32
Hoi hoi, heb vanaf het begin meegelezen en wil toch af en toe meepraten.
Geen offiële diagnose maar door verschillende opgeleide mensen 'bevestigt' dat ik een gevoelig zenuwstelsel heb. Als ik naar mijn verleden kijk heb ik op allerlei verschillende fases wel conflicten met iemand heb gehad. Maak niet uit wie. Klasgenoot, kennissen, familie, leerkracht, vriendin collega's etc. Dat terwijl ik juist altijd wat verlegen en erg 'netjes' was. Deed wat ik moest doen zocht geen ruzie op, was niet (bewust) brutaal, erg gevoelig en wilde het vooral goed doen. Geen idee hoe ik dan toch altijd in conflict kwam en nog steeds kom.
Ben er inmiddels achter gekomen dat mijn manier van communiceren de meeste mensen, verre van, begrijpen of kunnen inleven. Vanaf toen bewust geworden hiervan en bij contact ervoor zorgen dat mijn reactie juist overkomt bij de ander. Erg vermoeiend als iemand je persoonlijkheid niet goed begrijpt.
Geen offiële diagnose maar door verschillende opgeleide mensen 'bevestigt' dat ik een gevoelig zenuwstelsel heb. Als ik naar mijn verleden kijk heb ik op allerlei verschillende fases wel conflicten met iemand heb gehad. Maak niet uit wie. Klasgenoot, kennissen, familie, leerkracht, vriendin collega's etc. Dat terwijl ik juist altijd wat verlegen en erg 'netjes' was. Deed wat ik moest doen zocht geen ruzie op, was niet (bewust) brutaal, erg gevoelig en wilde het vooral goed doen. Geen idee hoe ik dan toch altijd in conflict kwam en nog steeds kom.
Ben er inmiddels achter gekomen dat mijn manier van communiceren de meeste mensen, verre van, begrijpen of kunnen inleven. Vanaf toen bewust geworden hiervan en bij contact ervoor zorgen dat mijn reactie juist overkomt bij de ander. Erg vermoeiend als iemand je persoonlijkheid niet goed begrijpt.
zaterdag 25 februari 2023 om 14:52
Qua eten heeft vooral mijn oudste zoon zo zijn voorkeuren. Of eigenlijk afkeuren. Had er laatst een topic over geopend voor tips en heeft goed geholpen.
Ikzelf krijg alleen geen brood weg. En als ik dan wel brood eet, laat ik nog steeds de korsten staan. De gruwel. Alsof je krantenpapier zit te eten.
Iemand vroeg of een late diagnose je heeft geholpen.
Ja bij mij vooral dat ik mezelf beter begrijp en accepteer. Blijkbaar moet t voor mijzelf een naam hebben wil ik het accepteren. Had ik het maar 10 jaar eerder geweten in plaats van nu net 8 maanden ofzo. Had me heel veel paniekaanvallen en 3 burnouts gescheelt. Nou ja misschien niet allemaal, maar goed, ik denk dat t makkelijker was geweest.
Als ik nu geen puf meer heb of ik heb een dag dat niks lukt, dan snap ik waar het vandaan komt. En in plaats van dat ik boos opmezelf word, kan ik het nu beter naast me neer leggen en denken, morgen weer een dag.
Ikzelf krijg alleen geen brood weg. En als ik dan wel brood eet, laat ik nog steeds de korsten staan. De gruwel. Alsof je krantenpapier zit te eten.
Iemand vroeg of een late diagnose je heeft geholpen.
Ja bij mij vooral dat ik mezelf beter begrijp en accepteer. Blijkbaar moet t voor mijzelf een naam hebben wil ik het accepteren. Had ik het maar 10 jaar eerder geweten in plaats van nu net 8 maanden ofzo. Had me heel veel paniekaanvallen en 3 burnouts gescheelt. Nou ja misschien niet allemaal, maar goed, ik denk dat t makkelijker was geweest.
Als ik nu geen puf meer heb of ik heb een dag dat niks lukt, dan snap ik waar het vandaan komt. En in plaats van dat ik boos opmezelf word, kan ik het nu beter naast me neer leggen en denken, morgen weer een dag.
Who in the world do I think that I am... I suppose that depends on who I believe
zaterdag 25 februari 2023 om 17:31
Denk ik ook.
Iemand waarmee ik direct een klik heb heeft altijd een of meer diagnoses gekregen als kind, op speciaal onderwijs gezeten en is vaak verslaafd (geweest) aan middelen of iets anders. Bij hen voel ik me gewoon echt thuis en kan ik mezelf zijn.
Maar ik vind eigenlijk mij en deze vrienden gewoon normaal. Veel mensen om ons heen, die voor normaal doorgaan, vind ik eigenlijk gek. Veel van wat normaal is vind ik gek, zoals een 40-urige werkweek, elk weekend uitgaan, XTC gebruiken, stories over jezelf of je kind op social media plaatsen, figuurlijke ballen in de lucht houden door werk en ouderschap te combineren, hypotheken op twee inkomens, buiten gaan rennen met een torenhoge hartslag. Toch allemaal hele gangbare zaken.
Veel werk- en andere groepsomgevingen vind ik ook gek en functioneer ik niet in, maar zijn ook letterlijk ziekmakend voor velen. Niet voor niets maakt inmiddels een kwart(?) van de mensen een burnout door.
Dus ben ik dan gek omdat ik in zoiets niet kan werken en in conflict raak? Onze cultuur is vaak enorm hypocriet en als neurodivergent persoon heb je daar doorgaans als eerste last van. Omdat je juist één lijn wil trekken en uitgaat van morele en logische principes.
Je mag best van jezelf uit gaan toch. Misschien ben je wel gewoon een mens van de nieuwe lichting. Nu beroemde genieën werden in hun tijd ook uitgekotst. Zolang je maar niet jezelf beschouwt als minder waard of stiekem toch graag ergens bij wil horen waar je niet past, omdat je anders alleen zou zijn. Durf alleen te zijn, accepteer jezelf en je eigenschappen en ontwikkel een warme vriendschap met jezelf.
zaterdag 25 februari 2023 om 20:47
Dit herken ik heel erg van zoon. Hij voetbalt In een G-team. (G voetbal is er voor iedereen die om wat voor reden ook niet meekomt in het reguliere voetbal) Dat doet hij al jaren met hetzelfde team en dat is echt een vriendengroep geworden. Hij zegt altijd dat hij bij hen echt zichzelf kan zijn en dat hij op school meer een rol speelt. Hij zal die groepen ook nooit mengen zegt hij, want ze begrijpen elkaar toch niet.
Wij als ouders zijn heel blij dat hij die voetbalgroep heeft. Want hij “oefent” met deze jongens dingen die voor andere studenten heel gewoon zijn. (denk aan bij elkaar de verjaardag vieren, samen stappen, uiteten enz). Dat had hij anders nooit gedaan…
zaterdag 25 februari 2023 om 22:30
Heyy,
Ik ga ook wel even meelezen. Ik heb geen diagnose, maar ik voel me niet bepaald NT. Ik heb OCD en ben hiervoor behandeld (zonder al teveel succes). Verder heb ik therapie gehad voor angstklachten, die samenhangen met de OCD.
Ik ben ook getest op ASS (en ADD & HB), maar ASS en/of ADD kwamen er niet uit. HB mogelijk. Maar ik denk nog steeds dat klachten die ik heb, best verklaard zouden kunnen worden door ASS en dat de psych t gewoon gemist heeft.
Ik heb voornamelijk last van dwangmatig denken zal ik t maar ff noemen. Sommige gedachtes blijven heel lang hangen en krijg ik niet uit mijn hoofd. De OCD, die ik nu al 2.5 jaar heb zowat, is gericht op oogcontact (
)... Alle ogen vind ik eng en ben ik op gefocusd. Maakt me niet uit of t IRL is of bv op tv. Ik kan de focus er niet vanaf halen. Heel erg vermoeiend helaas. Maar ik heb ook wel eens dat bv iemand, wel iemand die ik belangrijk vind in mijn leven, iets zegt wat ik chagrijnig/kortaf opvat. Dan betrek ik t heel snel op mezelf en word angstig, ga overanalyseren, etc. Jaa, vermoeiend wel.
Ik heb geen therapie op t moment, maar ik probeer om er zelf een weg in te vinden
Ik ga ook wel even meelezen. Ik heb geen diagnose, maar ik voel me niet bepaald NT. Ik heb OCD en ben hiervoor behandeld (zonder al teveel succes). Verder heb ik therapie gehad voor angstklachten, die samenhangen met de OCD.
Ik ben ook getest op ASS (en ADD & HB), maar ASS en/of ADD kwamen er niet uit. HB mogelijk. Maar ik denk nog steeds dat klachten die ik heb, best verklaard zouden kunnen worden door ASS en dat de psych t gewoon gemist heeft.
Ik heb voornamelijk last van dwangmatig denken zal ik t maar ff noemen. Sommige gedachtes blijven heel lang hangen en krijg ik niet uit mijn hoofd. De OCD, die ik nu al 2.5 jaar heb zowat, is gericht op oogcontact (
)... Alle ogen vind ik eng en ben ik op gefocusd. Maakt me niet uit of t IRL is of bv op tv. Ik kan de focus er niet vanaf halen. Heel erg vermoeiend helaas. Maar ik heb ook wel eens dat bv iemand, wel iemand die ik belangrijk vind in mijn leven, iets zegt wat ik chagrijnig/kortaf opvat. Dan betrek ik t heel snel op mezelf en word angstig, ga overanalyseren, etc. Jaa, vermoeiend wel. Ik heb geen therapie op t moment, maar ik probeer om er zelf een weg in te vinden
Zwetser
zondag 26 februari 2023 om 08:41
Dit is zo fijn voor je kind.SarahSarah schreef: ↑25-02-2023 20:47Dit herken ik heel erg van zoon. Hij voetbalt In een G-team. (G voetbal is er voor iedereen die om wat voor reden ook niet meekomt in het reguliere voetbal) Dat doet hij al jaren met hetzelfde team en dat is echt een vriendengroep geworden. Hij zegt altijd dat hij bij hen echt zichzelf kan zijn en dat hij op school meer een rol speelt. Hij zal die groepen ook nooit mengen zegt hij, want ze begrijpen elkaar toch niet.
Wij als ouders zijn heel blij dat hij die voetbalgroep heeft. Want hij “oefent” met deze jongens dingen die voor andere studenten heel gewoon zijn. (denk aan bij elkaar de verjaardag vieren, samen stappen, uiteten enz). Dat had hij anders nooit gedaan…
Jaja.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
