Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
zondag 24 december 2023 om 13:42
-Dudette- schreef: ↑21-12-2023 19:55Diagnose ADD. Ik ben opgelucht. En ik zie allemaal beren op de weg.
Waar ik woon is het niet makkelijk om een psychiater te vinden die de diagnose ondersteund. We hebben het daar ook even over gehad, dat het tegenwoordig snel als mode-diagnose wordt afgedaan. Mijn PT zegt dat het ons in ieder geval richtig geeft om gedragstherapeutisch aan de slag te gaan. En dat is natuurlijk ook zo. Toch ben ik ergens ook heel nieuwsgierig of medicatie mij net dat zetje zou kunnen geven. Ik denk dat ik al heel erg veel strategien aanwendt, nu zou ik zo graag ook wat rust daarbij ervaren. Ik ben zo snel overprikkeld in contact met mijn kinderen en reageer dan zo emotioneel-impulsief. Daar wil ik heel graag iets aan veranderen.
Vind beetje moeilijk te volgen dit, als je de diagnose hebt, dan heb je die diagnose toch?
Enige wat die psychiater kan en moet doen is met die diagnose de medicatie route met je bespreken lijkt me. Waarom moet een psychiater die diagnose ondersteunen, wat bedoel je daar mee?
En gedragstherapie? Voor wat, dingen als afleren van maskeren ofzo?
Jaja.
zondag 24 december 2023 om 13:45
Hetzelfde voor jou!
Hier hebben we een rustige kerst, pyama's en vanavond wat cadeautjes en makkelijk eten, alles is kant en klaar en opwarmklaar.
Strakjes bij Indonesische toko mijn bestelling halen, gourmetten voor de kinderen en verder schoonoudjes voor een kopje thee op visite.
Oudste werkt lekker veel en jongste gamed lekker veel. Ik hang op de bank.
Fijne dagen en ik hoop ook dat iedereen hier zichzelf beetje beschermt tegen people pleasen en te veel prikkels.
Succes allemaal.
Jaja.
zondag 24 december 2023 om 20:05
Oke, ik wil het best uitleggen. Mijn ervaring op mijn werk is dat de psychiaters daar veel diagnoses van 'buitenaf' gecheckt willen hebben. Ook van volwassenen die als kind al ADHD gediagnostiseerd kregen, willen ze altijd de papieren van toen opnieuw zien of, als die niet meer aangeleverd kunnen worden, de diagnose opnieuw bevestigd zien door vragenlijsten en interview. Ze doen dan dus nog een keer het complete werk van diagnostiek, en in mijn ervaring vallen dan altijd de mensen af waar geen ADHD in de kindertijd kan worden 'bewezen'. En dat zou bij mij 100% het geval zijn, omdat ik typisch zo'n vrouw met ADD ben, die vroeger niet opvallend was, maar met steeds meer belastingen in het leven steeds meer last is gaan krijgen.LuciFee2023 schreef: ↑24-12-2023 13:42Vind beetje moeilijk te volgen dit, als je de diagnose hebt, dan heb je die diagnose toch?
Enige wat die psychiater kan en moet doen is met die diagnose de medicatie route met je bespreken lijkt me. Waarom moet een psychiater die diagnose ondersteunen, wat bedoel je daar mee?
En gedragstherapie? Voor wat, dingen als afleren van maskeren ofzo?
De psychotherapeute waar ik ben heeft een diagnose nodig om met mij aan de slag te gaan, en concludeert ADD. Maar ze heeft geen optie om medicijnen voor te schrijven. Dus ik zal wel een psychiater moeten zoeken als ik medicijnen als optie wil proberen. Er zijn hier weliswaar aardig wat psychiaters, maar slechts enkelen met verstand van ADHD. De twee praktijken in de grote stad hier die openlijk communiceren dat ze gespecialiseerd zijn in ADHD hebben zeer lange wachtlijsten en aktueel opnamestops.
Ik ben bang dat ik, als ik een random psychiater in de buurt contacteer, een nee te horen krijg of iemand die me niet gelooft. Tegelijkertijd, het helpt me erg om dit te typen. Ik zie nu dat dit inderdaad weer beren op de weg zijn. Ik moet die telefoon gewoon maar pakken en zien dat ik er een te pakken krijg. Ook na een afwijzing kan ik verder zoeken. Ik geloof dat ik zelf nog zo aan de diagnose twijfel (niet echt, maar toch), dat een klein stootje van buitenaf een enorme uitwerking op mij heeft..
En ja, cognitieve Gedragstherapie, dat is de stroming van psychotherapie die ik doe. Ik loop echt tegen dingen aan in mijn leven en wil daar graag wat handvaten voor krijgen. Dus omgang met gevoelens en emoties en mijn mogelijkheden bij vermijding en faalangst uitbreiden.
zondag 24 december 2023 om 20:13
Maar werk je dan ergens waar ze diagnoses stellen want waarom zou een werkgever een diagnose willen laten verifieren? Dat getuigt niet echt van vertrouwen.
maandag 25 december 2023 om 13:36
Nee, dat is geen optie voor me. Ik heb geen goede reden om mijn collega's over de diagnose te vertellen. Het is nogal wat. Op mijn werk zullen ze er juist het minst van merken, en ik me tegenover hen niet hoeven rechtvaardigen. Ze hoeven ook niet te weten dat ik bij een psychotherapeute loop. Ook kan ik niet via een arts op mijn werk aan een recept komen, zonder in het systeem te worden opgenomen.
maandag 25 december 2023 om 14:38
Ik begrijp het niet helemaal. Als je een collega psychiater vraagt om een aanbeveling/doorverwijzing dan geldt het beroepsgeheim, dus komen andere collega's het verder niet te weten toch?
En wat jammer als je zelf nergens terecht zou kunnen en het zelfs geheim zou moeten houden dat je therapie hebt, in zo'n setting, of all places! Is er in zo'n kliniek geen openheid over psychische kwetsbaarheid onder medewerkers en behandelaren?
En wat jammer als je zelf nergens terecht zou kunnen en het zelfs geheim zou moeten houden dat je therapie hebt, in zo'n setting, of all places! Is er in zo'n kliniek geen openheid over psychische kwetsbaarheid onder medewerkers en behandelaren?
maandag 25 december 2023 om 15:04
dinsdag 26 december 2023 om 11:09
Ik vertel het tegen iedereen. Ook omdat ik al tijdje bezig ben met ontmaskeren en mensen mij soms niet herkennen. En omdat dingen die we eerst deden voor anderen, niet meer gaan doen.
Mbt de kinderen, zij kiezen dat. En dat is ook tegen iedereen.
School sowieso ivm accomodaties die ze nodig hebben en ook willen krijgen.
Maar ook al hun vrienden en hun ouders weten het, alle familie. Mijn vrienden. Iedereen.
Vooral bij mijn jongste is ook gewoon nodig, zij heeft echt veel last van sensorische input en dus is alles met feest en visite een probleem voor haar. Zelfs als zij het wel leuk heeft word het uiteindelijk moeilijk als wij geen maatregelen nemen. Ook is eten een dingetje, gewoon leuk mee-eten kan niet altijd bij haar. Als mensen niet weten wat er is met haar dan vinden ze haar verwend, terwijl het gewoon een echt probleem is en ze daar ondertussen gelukkig ook hulp voor krijgt.
Nu snappen de meeste ouders van vriendjes en onze familie het wel. Scheelt zoveel stress voor haar.
Ik geef ook aan waar we tegen aan lopen. Of mensen willen of niet.
Geef info en linkjes als mensen wel echt willen weten wat het is en waarom we alle drie soms anders reagerendingen anders moeten doen dan de meeste neurotypische mensen.
Op werk zou ik het ook hebben gezegd maar wel pas nadat ik ergens vast zou werken.
Mbt de kinderen, zij kiezen dat. En dat is ook tegen iedereen.
School sowieso ivm accomodaties die ze nodig hebben en ook willen krijgen. Maar ook al hun vrienden en hun ouders weten het, alle familie. Mijn vrienden. Iedereen.
Vooral bij mijn jongste is ook gewoon nodig, zij heeft echt veel last van sensorische input en dus is alles met feest en visite een probleem voor haar. Zelfs als zij het wel leuk heeft word het uiteindelijk moeilijk als wij geen maatregelen nemen. Ook is eten een dingetje, gewoon leuk mee-eten kan niet altijd bij haar. Als mensen niet weten wat er is met haar dan vinden ze haar verwend, terwijl het gewoon een echt probleem is en ze daar ondertussen gelukkig ook hulp voor krijgt.
Nu snappen de meeste ouders van vriendjes en onze familie het wel. Scheelt zoveel stress voor haar.
Ik geef ook aan waar we tegen aan lopen. Of mensen willen of niet.
Geef info en linkjes als mensen wel echt willen weten wat het is en waarom we alle drie soms anders reagerendingen anders moeten doen dan de meeste neurotypische mensen.
Op werk zou ik het ook hebben gezegd maar wel pas nadat ik ergens vast zou werken.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 26-12-2023 11:12
18.87% gewijzigd
Jaja.
dinsdag 26 december 2023 om 11:09
Dat dacht ik ineens van de week, denk dat is vast geen NL.
Jaja.
woensdag 27 december 2023 om 16:59
Ik hou niet van diagnoses benoemen als om mezelf te verklaren, dat doet het imo ook niet. Ik zie mezelf als volwassene en verantwoordelijk voor wat ik de wereld in stuur, zou nooit ADD als excuus willen gebruiken zo van tja sorry, maar ik heb ADD dus daar kan ik niets aan doen. Ik vind dat ik dan ander werk moet zoeken.
Maar als het toevallig ter sprake komt benoem ik het wel. Sowieso benoem ik mijn beperkingen wanneer dat relevant is onder collega's zoals mijn emotionaliteit en moeite met plannen. Zodat ze een beetje de gebruiksaanwijzing kennen en me erbij kunnen helpen soms. Ik heb een paar mensen die ik daarmee vertrouw. Wat ik er fijn aan vind is dat ik merkte dat deze mensen me alleen maar meer zijn gaan waarderen. En ik ga erg goed op waardering.
Mijn familie bestaat grotendeels uit hoogbegaafden, HSP en ADHD'ers, de meesten zo niet allemaal zijn ook wel eens in hun leven overspannen of depressief geweest of zijn dat chronisch. Zij zouden het eerder gek vinden als ik neurotypisch zou blijken te zijn denk ik.
Maar als het toevallig ter sprake komt benoem ik het wel. Sowieso benoem ik mijn beperkingen wanneer dat relevant is onder collega's zoals mijn emotionaliteit en moeite met plannen. Zodat ze een beetje de gebruiksaanwijzing kennen en me erbij kunnen helpen soms. Ik heb een paar mensen die ik daarmee vertrouw. Wat ik er fijn aan vind is dat ik merkte dat deze mensen me alleen maar meer zijn gaan waarderen. En ik ga erg goed op waardering.
Mijn familie bestaat grotendeels uit hoogbegaafden, HSP en ADHD'ers, de meesten zo niet allemaal zijn ook wel eens in hun leven overspannen of depressief geweest of zijn dat chronisch. Zij zouden het eerder gek vinden als ik neurotypisch zou blijken te zijn denk ik.
woensdag 27 december 2023 om 17:12
Jezelf of je behoeftes verklaren is een must in mijn ogen, tenminste voor mij en mijn kinderen.
Wat een ander daar van vindt of mee doet, ligt dan hij hen.
Als anderen dat als excuses of smoesjes willen zien ipv een logische verklaring of gewoon wat uitleg dat is echt niet mijn probleem meer.
En tuurlijk als betekend dat je werk eigenlijk niet past bij je klachten/traits, bedenk dan of je niet beter wat anders kan doen. Maar verder leg uit, verklaar, geen aan waarom je iets wel of niet wil/kan. Fijn voor jezelf en voor anderen.
Hoe meer mensen begrijpen dat niet iedereen zelfde is/denkt/kan en waarom dat is, hoe meer begrip er komt. En werelden die beter op elkaar aansluiten.
Wat een ander daar van vindt of mee doet, ligt dan hij hen.
Als anderen dat als excuses of smoesjes willen zien ipv een logische verklaring of gewoon wat uitleg dat is echt niet mijn probleem meer.
En tuurlijk als betekend dat je werk eigenlijk niet past bij je klachten/traits, bedenk dan of je niet beter wat anders kan doen. Maar verder leg uit, verklaar, geen aan waarom je iets wel of niet wil/kan. Fijn voor jezelf en voor anderen.
Hoe meer mensen begrijpen dat niet iedereen zelfde is/denkt/kan en waarom dat is, hoe meer begrip er komt. En werelden die beter op elkaar aansluiten.
Jaja.
woensdag 27 december 2023 om 18:28
Jezelf verklaren aan de hand van een diagnose vind ik niet juist want ADHD is niet meer dan een classificatie, het is geen verklarende diagnostiek.
Ik doe daarom uit principe niet aan verklarende uitspraken zoals "ik heb ADD dus ik doe x y z." Vind ik hetzelfde als zeggen "ik ben emotioneel omdat ik een vrouw ben" of "komt door hormonen." Ik hoef mezelf sowieso niet te verklaren, vind het ook irritant als anderen dat doen. Al doe jij X omdat je thuis een olifant hebt, daar heb ik geen boodschap aan, het gaat erom dat je met elkaar wil kunnen communiceren en samenwerken.
Ik weet ook helemaal niet hoe mijn "ADD hersenen" werken of waarom ik bepaalde triggers heb of niet tegen lawaai kan. Dat is niet bekend. Als mensen maar weten dat bijtie een gebruiksaanwijzing heeft op bepaalde punten, en die hebben heel veel mensen, ook zonder diagnoses. Naampje is wat minder interessant voor een ander denk ik.
Ik doe daarom uit principe niet aan verklarende uitspraken zoals "ik heb ADD dus ik doe x y z." Vind ik hetzelfde als zeggen "ik ben emotioneel omdat ik een vrouw ben" of "komt door hormonen." Ik hoef mezelf sowieso niet te verklaren, vind het ook irritant als anderen dat doen. Al doe jij X omdat je thuis een olifant hebt, daar heb ik geen boodschap aan, het gaat erom dat je met elkaar wil kunnen communiceren en samenwerken.
Ik weet ook helemaal niet hoe mijn "ADD hersenen" werken of waarom ik bepaalde triggers heb of niet tegen lawaai kan. Dat is niet bekend. Als mensen maar weten dat bijtie een gebruiksaanwijzing heeft op bepaalde punten, en die hebben heel veel mensen, ook zonder diagnoses. Naampje is wat minder interessant voor een ander denk ik.
woensdag 27 december 2023 om 20:53
Lastig dat het zo anders werkt daar, Dudette! Ik hoop dat je snel ergens terecht kan en dat het soepeler verloopt dan je nu voorspelt. Hoe is de kerst bij jullie verlopen?
Terugkomend op degene die in januari een afspraak bij de huisarts heeft: ik heb niet echt tips over 'wat te zeggen', behalve aangeven wat je klachten zijn en waar je zelf aan denkt. Zelf ben ik via de POH GGZ verwezen met vraagstelling autisme uiteindelijk (maar dit was niet mijn eigen vraag). Het heeft uiteindelijk een jaar geduurd wel van doorverwijzing tot diagnose. Ik hoop dat het bij jou minder lang hoeft te duren.
Ik lees hier wisselende ervaringen over wel/niet vertellen aan de omgeving. Ik ben er nog niet over uit. Mijn familie is niet zo erg van de diagnoses en ik denk dat ze ook niet 'geloven' dat het zo is. Een paar vrienden weten het wel, die waren dan weer niet verbaasd. Grappig hoe verschillend dat is.
Terugkomend op degene die in januari een afspraak bij de huisarts heeft: ik heb niet echt tips over 'wat te zeggen', behalve aangeven wat je klachten zijn en waar je zelf aan denkt. Zelf ben ik via de POH GGZ verwezen met vraagstelling autisme uiteindelijk (maar dit was niet mijn eigen vraag). Het heeft uiteindelijk een jaar geduurd wel van doorverwijzing tot diagnose. Ik hoop dat het bij jou minder lang hoeft te duren.
Ik lees hier wisselende ervaringen over wel/niet vertellen aan de omgeving. Ik ben er nog niet over uit. Mijn familie is niet zo erg van de diagnoses en ik denk dat ze ook niet 'geloven' dat het zo is. Een paar vrienden weten het wel, die waren dan weer niet verbaasd. Grappig hoe verschillend dat is.
woensdag 27 december 2023 om 21:38
Ik zie dat toch anders. De manier waarop ik zaken aanpak of opvat verschilt bijvoorbeeld wel eens van hoe collega's het doen. Zo kan ik me veel beter concentreren op presentaties e.d. als ik doodle. Dat kan ongeïnteresseerd overkomen. Het was niet genoeg om aan te geven dat het bij mij juist een teken van aandacht is, i.t.t. desinteresse. Pas toen ik vertelde over de diagnose adhd werd er anders naar gekeken. Niet leuk, jammer dat het nodig is, maar toch echt hoe mensen soms in elkaar zitten. Begrip (geloof?!) kwam pas bij het labeltje.
Ik vond het moeilijk om te delen en was dat eigenlijk ook niet van plan. I.h.k.v. unmasken en mezelf zijn, bleek het toch verstandig.
donderdag 28 december 2023 om 13:45
Dat is een situatie die ik niet wil. Ik teken ook poppetjes tijdens vergaderingen, en merkte dat daar op sommige plekken aanstoot aan werd genomen en elders niet. Maar ook dat ik het soms wel doe en soms niet, afhankelijk van allerlei factoren zoals de sfeer en persoonlijkheden en gedrag van anderen in de ruimte. Mijn conclusie is dat ergens waar ik dat doe en men er aanstoot aan neemt niet mijn werkplek was. Als ik daar had gezegd dat ik het wegens ADHD deed en het was blijven doen, misschien werkte ik daar dan nog steeds, daar moet ik niet aan denken omdat ik nu zie hoe veel stress ik toen had en hoe weinig rust in mezelf.
Dat laatste kan je ook als een symptoom zien maar ik gebruik het als een thermometer voor hoe een (werk)omgeving bij me past. Als kind had je natuurlijk die mogelijkheid niet, toen heb ik geleerd dat het niet goed is om mijn gevoel en instinct te volgen want dat leidde tot voortdurende conflicten met leraren en school en van school gestuurd worden, tevens heb ik dus een afwijking die destijds ADD heette die de overgevoeligheid zou verklaren. Als gevolg ging ik ook dat alles onderdrukken op mijn werk en was ik gestresst en ongelukkig. En kreeg ik dus weer op mijn kop voor poppetjes tekenen. Maar is het nu echt die ADD die dat verklaart?
Maargoed dat is ook maar een mening en een persoonlijke keuze. Ik snap in deze maatschappij en systemen zoals school en werk dat het wel een geaccepteerde gang van zaken is.
Sorry voor deze lange rant ook overigens, het gaat meer over mij en mijn gevoelens dan over feiten of algemene principes, ik hoop dat niemand er aanstoot aan neemt. Het laat misschien wel zien dat het zeer persoonlijk is hoe je met de diagnose omgaat en er allerlei afwegingen bij komen kijken.
Dat laatste kan je ook als een symptoom zien maar ik gebruik het als een thermometer voor hoe een (werk)omgeving bij me past. Als kind had je natuurlijk die mogelijkheid niet, toen heb ik geleerd dat het niet goed is om mijn gevoel en instinct te volgen want dat leidde tot voortdurende conflicten met leraren en school en van school gestuurd worden, tevens heb ik dus een afwijking die destijds ADD heette die de overgevoeligheid zou verklaren. Als gevolg ging ik ook dat alles onderdrukken op mijn werk en was ik gestresst en ongelukkig. En kreeg ik dus weer op mijn kop voor poppetjes tekenen. Maar is het nu echt die ADD die dat verklaart?
Maargoed dat is ook maar een mening en een persoonlijke keuze. Ik snap in deze maatschappij en systemen zoals school en werk dat het wel een geaccepteerde gang van zaken is.
Sorry voor deze lange rant ook overigens, het gaat meer over mij en mijn gevoelens dan over feiten of algemene principes, ik hoop dat niemand er aanstoot aan neemt. Het laat misschien wel zien dat het zeer persoonlijk is hoe je met de diagnose omgaat en er allerlei afwegingen bij komen kijken.
donderdag 28 december 2023 om 13:51
Precies dit inderdaad.Philó schreef: ↑27-12-2023 21:38Ik zie dat toch anders. De manier waarop ik zaken aanpak of opvat verschilt bijvoorbeeld wel eens van hoe collega's het doen. Zo kan ik me veel beter concentreren op presentaties e.d. als ik doodle. Dat kan ongeïnteresseerd overkomen. Het was niet genoeg om aan te geven dat het bij mij juist een teken van aandacht is, i.t.t. desinteresse. Pas toen ik vertelde over de diagnose adhd werd er anders naar gekeken. Niet leuk, jammer dat het nodig is, maar toch echt hoe mensen soms in elkaar zitten. Begrip (geloof?!) kwam pas bij het labeltje.
Ik vond het moeilijk om te delen en was dat eigenlijk ook niet van plan. I.h.k.v. unmasken en mezelf zijn, bleek het toch verstandig.
Jaja.
donderdag 28 december 2023 om 13:52
Ik vind het wel interessant hoor! Leuk juist dat je zo goed uitlegt hoe het voor jou werkt. De vrijheid in werkplek zoals jij die hebt ervaren is voor mij helaas niet van toepassing door het type werk en beperkte werkgevers 
. Ook heb ik het gelukkig verder prima naar mijn zin, met her en der een drempel die gepasseerd moet worden. Ik werk met een heel groot team in wisselende samenstelling. Dus zo'n 50 mensen met wie ik heel nauw samen werk, waarvan ook nog eens ruim 40% iets over mij te zeggen heeft qua hiërarchie . Dat zal op elke andere werkplek binnen mijn beroep gelijkend zijn. Als mijn opleiding af is, wordt dat iets minder, 20%.
. Ook heb ik het gelukkig verder prima naar mijn zin, met her en der een drempel die gepasseerd moet worden. Ik werk met een heel groot team in wisselende samenstelling. Dus zo'n 50 mensen met wie ik heel nauw samen werk, waarvan ook nog eens ruim 40% iets over mij te zeggen heeft qua hiërarchie . Dat zal op elke andere werkplek binnen mijn beroep gelijkend zijn. Als mijn opleiding af is, wordt dat iets minder, 20%.
donderdag 28 december 2023 om 14:14
Ik heb mijn carrière ervoor opgegeven. Het klinkt nu misschien alsof ik het voor het kiezen had, maar ik werkte ook in zo'n type beroepsgroep op academisch niveau, heel klein wereldje. Ik heb alles opgegeven financieel en qua zekerheden, ook een koopwoning, pensioen, kinderwens alles.
Er is altijd een keuze. En die is altijd persoonlijk en voor iedereen anders. Maar "kan niet" denken we vaak te snel. Ik hield van mijn werk maar mijn gezondheid leed eronder en het voelde te veel als een strijd, ik ben bang dat het me ziek zou maken op termijn. Dan is het al niet echt een keuze meer. Werk is toch maar werk uiteindelijk.
Er is altijd een keuze. En die is altijd persoonlijk en voor iedereen anders. Maar "kan niet" denken we vaak te snel. Ik hield van mijn werk maar mijn gezondheid leed eronder en het voelde te veel als een strijd, ik ben bang dat het me ziek zou maken op termijn. Dan is het al niet echt een keuze meer. Werk is toch maar werk uiteindelijk.
vrijdag 29 december 2023 om 00:46
En niet iedereen kan (nog) uberhaupt werken. Of bepaalde keuzes maken die eigenlijk beter voor ze zijn. Om allerlei redenen.
Niet iedereen zit op zelfde niveau qua last en klachten/spectrum ect.
Ik heb makkelijker werk gedaan, daar ging ik dan weer dood van verveling en bore-outs.
Laat iedereen het doen op zijn of haar manier. Verschillende mensen en verschillende achtergronden/wensen/behoeftes/kansen/klachten ect.
Niet iedereen zit op zelfde niveau qua last en klachten/spectrum ect.
Ik heb makkelijker werk gedaan, daar ging ik dan weer dood van verveling en bore-outs.
Laat iedereen het doen op zijn of haar manier. Verschillende mensen en verschillende achtergronden/wensen/behoeftes/kansen/klachten ect.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 29-12-2023 01:07
Reden: Laat maar, het is laat en maakt ook niet uit. ;-)
Reden: Laat maar, het is laat en maakt ook niet uit. ;-)
56.53% gewijzigd
Jaja.
vrijdag 29 december 2023 om 09:43
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
