Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤

22-02-2023 11:16 2480 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Afbeelding

OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Mangogo schreef:
14-12-2023 12:42
Ik vermoed ook dat 1 en misschien wel onze beide zoons adhd hebben. Juist mede omdat ik het bij de oudste vermoed, ben ik zelf diagnosetraject in gegaan. Hoe meer ik mezelf begrijp, hoe beter ik hem hoop te kunnen begrijpen.

En hoe gerichter we hulp kunnen vragen/inzetten indien nodig.
Heel goed Mangogo. Hoe eerder je het weet, hoe eerder en beter je ermee aan de slag kunt.
Zie mijn voorgaande post mbt de schade die het -niet weten- teweeg kan brengen.
Ik 'benijd' wat dat betreft de jonge mensen die al vroeg een diagnose hebben, zodat ze er hulp voor kunnen krijgen en hun leven adequater in kunnen richten.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
14-12-2023 13:22
Heel eerlijk?

Medicatie. Al het andere werkt maar tijdelijk, zodra te bekend word of even anders gaat is klaar met trukje.
Gelukkig werkt mijn trucje al jaren, al moet ik bekennen dat ik, op slechte dagen, ook een middelvinger naar mezelf op kan steken als het om dealtjes gaat. :puh:

Ik vind het hoopgevend dat je zoveel baat bij medicatie hebt. Ik heb mijn hoop ook op medicatie gevestigd maar durf nog niet goed te geloven dat het echt mijn leven gaat veranderen. Te bang dat het uiteindelijk wéér een teleurstelling gaat worden. Jouw ervaring (en de andere positieve die ik in dit topic gelezen heb) geven me wat dat betreft goede hoop! :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Resiliencia schreef:
14-12-2023 13:16
Dat stemmetje zit ook nog steeds in mijn hoofd en ik vraag me of ik het ooit nog stil ga krijgen. :|
Het is schijnbaar onmogelijk om mezelf ècht te overtuigen dat ik niet lui, laks, ongeïnteresseerd, slap of laf ben maar een afwijking in mijn hersenen heb waardoor zoveel dingen moeizaam gaan of soms zelfs onmogelijk blijken te zijn.
Ik heb denk ik ook te vaak in mijn leven moeten horen dat het aan mij en mijn instelling ligt. En als ik aangaf dat ik me 'anders voelde' , dan was de uitkomt altijd dat ik me niet aan moest stellen omdat iedereen dat nou eenmaal heeft en ik dus gewoon beter m'n best moest doen.
Dat ben ik gaan geloven en -zoals bij veel ADHD'ers- heeft dat mijn zelfbeeld behoorlijk geschaad. Misschien heb ik daar nog wel het meeste verdriet van: al die jaren dat vruchteloze blijven proberen, het onvermijdelijke falen, het onnodige zelfverwijt en het constante gevoel 'mislukt' te zijn. :(
Jij bent dat echt niet. Maar ik snap dat helemaal. Je gaat je dan aanpassen en alles maskeren en dat automatisme na zoveel jaar kwijtraken, is haast onmogelijk. En is mij ook niet gelukt nog. Dat is zo moeilijk.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Resiliencia schreef:
14-12-2023 13:29
Gelukkig werkt mijn trucje al jaren, al moet ik bekennen dat ik, op slechte dagen, ook een middelvinger naar mezelf op kan steken als het om dealtjes gaat. :puh:

Ik vind het hoopgevend dat je zoveel baat bij medicatie hebt. Ik heb mijn hoop ook op medicatie gevestigd maar durf nog niet goed te geloven dat het echt mijn leven gaat veranderen. Te bang dat het uiteindelijk wéér een teleurstelling gaat worden. Jouw ervaring (en de andere positieve die ik in dit topic gelezen heb) geven me wat dat betreft goede hoop! :)
'
Hier geen truukjes... het lukt of het lukt niet :blauwoog: Het enige, bedenk ik me net, is heeeeeeeel strak op de deadline gaan werken. Gelukkig heb ik werk waarbij ik het zelf in kan delen. En als het wel of niet af is, daar heb ik alleen mezelf mee. Voor thuis heb ik een hele geduldige schoonmaakster die, of het een teringzooi is of niet, elke week keurig mijn huis schoonmaakt (sowieso een top truuk als huishouden niet je ding is en je t financieel kan dragen). En wat eerder werd gezegd, je bent niet lui etc <3 <3

Ik doe met je mee qua positiviteit over de medicatie! Ik heb in januari mijn 1e gesprek met de psychiater hierover. Maar ik ben er "bang" voor omdat ik de gevolgen niet kan overzien. Niet dat ik negatief ben tov medicatie, absoluut niet. Maar ik vind de zoektocht naar wat de juiste medicatie is geen prettig vooruitzicht.

@Lucifee, toen ik jouw indeling las dacht ik aan het begin: NEEEEE! Dit wil ik niet!!! En aan het einde dacht ik: dit wil ik!!! Hoe lukt het jou om jouw kinderen die afwisseling tussen prikkels te geven? Ik merk bij de oudste (die dus in zijn traject zit), dat het heel moeilijk is om die balans te zoeken. Als hij prikkels heeft, wil hij ervan af en als we hem dan iets rustigs aanbieden, dan wil hij juist veel reuring. Dus een "rustdag" oid werkt ergens ook weer niet. Dat zijn broertje van 4 een megagrote bonk energie is helpt ook niet echt mee. Gister ging hij wel tijdens de speeldate even beneden kleuren, en het vriendje bij zn broertje gelaten. Dus hij kan die rust wel zelf opzoeken maar dan moeten de externe factoren wel echt perfect zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier werkt even ( echt max half uurtje, soms is 10 minuten of 2 dansje) echt bewegen het beste. En dan pas iets rustigs. Dus mijn jongste moet vaak uit school even rennen/klieren/klimmen of stoeien. En dan daarna kan ze even rustig met muziek of filmpje aan tekenen.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
14-12-2023 13:49
Hier werkt even ( echt max half uurtje, soms is 10 minuten of 2 dansje) echt bewegen het beste. En dan pas iets rustigs. Dus mijn jongste moet vaak uit school even rennen/klieren/klimmen of stoeien. En dan daarna kan ze even rustig met muziek of filmpje aan tekenen.
Dat gekke moment klinkt wel haalbaar! :) kan ze daarna ook echt rustig worden? Wij merken hier nl dat als ze in sjeesmodus gaan, dat je ze daarna nauwelijks rustig krijgt. Iig het jongste feestbeest niet :hyper:
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij mij wel. Maar hoe jonger hoe moeilijker met overgangen. Het helpt soms ook om echt tijd (met timer zichtbaar of op mobiel met geluid) af te spreken. Tot dan gaan we dit doen en dan is het even klaar met de herrie/ het rennen ect.

Of dat ook zo werkt voor jouw kinderen, daar kan ik toch geen beloftes over gaan doen, ook binnen een adhdspectrum is toch niet iedereen hetzelfde. ;-)

Maar alles is proberen, wat werkt hou je of tweak je en wat echt niet werkt, next idee.
Jaja.
miepmans schreef:
14-12-2023 12:07

Die schaamte snap ik wel. Ik zag eerder ook voorbij komen dat iemand zei "maar dat heeft iedereen wel, los van ADHD etc". Dat soort opmerkingen maken het ook zo moeilijk om uit die schaamte te komen omdat je, je dan zo moet verdedigen waarom je hersens anders werken. Fijn dat je ook de bevrijding hebt! Dat oordeelvrij is zo belangrijk! <3
Oh, ja, dat schreef ik! Maar ik zal het even toelichten. Het heeft niets met oordelen of verwijten te maken maar ik snap dat je het zo kunt opvatten: niet mijn bedoeling! Ik heb er zelf ook een enorme hekel aan als mensen tegen mij (met flinke angststoornis) zeggen 'oh, maar ik ben ook weleens angstig'. Not the same!!

Hier ging het echt over mezelf. Iemand hier vroeg mij of ik mijzelf herkende in adhd symptomen omdat ik wat overeenkomstige kenmerken heb. Ik haalde toen iemand anders aan die hier schreef dat als ze niet goed geslapen had, die dag niets uit de vingers kreeg en dat mogelijk weet aan haar adhd. Ik heb dat ook, maar in die mate waarop heel veel mensen (zonder adhd) dat ook hebben dus dat ik dat voor mezelf niet zag als een adhd symptoom.

Mijn opmerking heeft dus niks te maken met de manier waarop mensen met adhd dat ervaren - ik weet dat niet en heb er ook geen mening over. Hoe ík het ervaar is, nmm, gewoon geen reden voor mij om aan adhd te denken. Ik hoop dat dat duidelijk is en wil dus niemand hiermee voor het hoofd stoten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
14-12-2023 14:43
Oh, ja, dat schreef ik! Maar ik zal het even toelichten. Het heeft niets met oordelen of verwijten te maken maar ik snap dat je het zo kunt opvatten: niet mijn bedoeling! Ik heb er zelf ook een enorme hekel aan als mensen tegen mij (met flinke angststoornis) zeggen 'oh, maar ik ben ook weleens angstig'. Not the same!!

Hier ging het echt over mezelf. Iemand hier vroeg mij of ik mijzelf herkende in adhd symptomen omdat ik wat overeenkomstige kenmerken heb. Ik haalde toen iemand anders aan die hier schreef dat als ze niet goed geslapen had, die dag niets uit de vingers kreeg en dat mogelijk weet aan haar adhd. Ik heb dat ook, maar in die mate waarop heel veel mensen (zonder adhd) dat ook hebben dus dat ik dat voor mezelf niet zag als een adhd symptoom.

Mijn opmerking heeft dus niks te maken met de manier waarop mensen met adhd dat ervaren - ik weet dat niet en heb er ook geen mening over. Hoe ík het ervaar is, nmm, gewoon geen reden voor mij om aan adhd te denken. Ik hoop dat dat duidelijk is en wil dus niemand hiermee voor het hoofd stoten.
Geen probleem :) Ik kreeg het afgelopen week meerdere keren te horen dus mn nekharen gingen even overend staan. Thnx voor het uitleggen! En idd wat je zegt, iedereen, los van neurodiversiteit heeft dagen dat je niet goed geslapen hebt en dan niets uit kunt voeren.
LuciFee2023 schreef:
14-12-2023 12:32
Ook heel vervelend, wie het ook was hierboven, je bedoeld vast niet zo maar het maakt niet beter.

Iedereen heeft wel een beetje adhd. Iedereen vergeet wel eens wat, iedereen is wel eens druk in het hoofd ect.

Nee zo werkt dat dus niet.

Ik heb deze ergens gelezen en is me altijd bij gebleven:

Iedereen plast, aantal keer op een dag.

Maar adhd is alsof 200 keer moet plassen op een dag, misschien is er dan iets anders mis he? Dat is niet wat iedereen heeft.
Ja, ik heb het hierboven uitgelegd. Ik heb dus een angststoornis en mensen zeggen vaak 'het is maar angst, het is maar een emotie'. Ja klopt, angst is maar een emotie, maar een angststoornis is dat niet. Dat is een hele reeks andere echt nare sensaties, gevoelens, emoties, gedachten, gedrag, derealisatie, enz. (En terwijl ik dit schrijf voel ik me alweer een gekkie dat ik dit heb :-( dus sorry voor het gevoel dat mijn opmerking jullie gaf). Dus ik begrijp jullie punt en dat was niet hoe ik mijn opmerking bedoelde!

Ik laat het wel staan, want jullie reacties op mij zijn wel nuttig, denk ik.
miepmans schreef:
14-12-2023 14:47
Geen probleem :) Ik kreeg het afgelopen week meerdere keren te horen dus mn nekharen gingen even overend staan. Thnx voor het uitleggen! En idd wat je zegt, iedereen, los van neurodiversiteit heeft dagen dat je niet goed geslapen hebt en dan niets uit kunt voeren.
Ja, maar ik kan me wel voorstellen dat slaaptekort voor jullie nog een grotere invloed heeft. Op mij heeft dat het ook. Niet heel erg, maar meer dan op mijn man of naaste familie bijvoorbeeld.
Alle reacties Link kopieren Quote
Trucjes, I have many many many.

- pomodoro timer + noise cancelling in een prikkelarme werkplek.
- aromatherapie (sinaasappelgeur helpt mij)
- mediteren (niet als ik een taak moet doen, maar structureel in de ochtend 10 min)
- onderhandelen/dealtje (ik hoef vandaag alleen het beginnetje te maken of er maximaal een halfuurtje aan te doen).
- mezelf belonen.
- mezelf motiverend toespreken en een oppepper geven.
- duidelijke afspraken met mezelf maken en mezelf er ook aan houden. Dus niet als ik tot 13:00 zou werken daar 14:00 van maken omdat ik heb lopen uitstellen. Om 13:00 uur stopt het, morgen een nieuwe dag.
- Mezelf de hele dag/middag vrij geven en voor de tv gaan liggen bingen - vaak werk ik op een 'vrije dag' veel meer dan op een 'werkdag'.
- accepteren dat ik vaak deadlines nodig heb om in actie te komen en dat dat is wat het is.

Maar de belangrijkste voor mij is: als het niet lukt, stoppen, niet forceren. En interventies doen om spanning te reguleren, even helemaal eruit stappen en nagaan hoe ik me voel. Ik kan ongemerkt hoog in de spanning en angst komen en allerlei fatalistische dingen gaan denken "zie je nou wel ik kan dit niet, het gaat nooit lukken" en dan blokkeer ik nog meer.

Medicijnen wil ik niet. Ik heb geen heel complex leven waarin ik moet functioneren en kan het meeste zelf indelen. Ook gaat tegenwoordig heel veel goed qua structuur en routines. Ik wil nu als volgende stap leren om de lat lager te leggen voor mezelf, te stoppen mezelf te forceren. En qua emotieregulatie beter voor mezelf te zorgen. Meer meegaan op mijn natuurlijke flow, waarbij ik soms meerdere dagen in winterslaap ben maar ik wil daar meer ruimte aan geven. Meer durven te dromen en niets te doen, meer dingen doen die ik echt leuk vind, meer plezier hebben, meer mijn natuurlijke zelf zijn eigenlijk. Daar werk ik al een poosje naartoe, om mijn leven daar op in te richten. Ik realiseer me dat dit een enorme luxe is, maar ik denk echt dat ik anders niet prettig oud ga worden op deze manier.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
14-12-2023 14:43
Ik haalde toen iemand anders aan die hier schreef dat als ze niet goed geslapen had, die dag niets uit de vingers kreeg en dat mogelijk weet aan haar adhd. Ik heb dat ook, maar in die mate waarop heel veel mensen (zonder adhd) dat ook hebben dus dat ik dat voor mezelf niet zag als een adhd symptoom.
Dat was ik, maar het was niet bedoeld als zijnde: dit is een ADHD symptoom.

Meer als in: ik heb ADD en mij overkomt dit, herkent iemand dat ook?
Ik weet van veel ADD'ers dat ze bovengemiddeld emotioneel (gevoelig) zijn, veel stemmingswisselingen hebben. Ik heb daar ook veel last van. Maar weet niet of dat ook in bredere zin ADHD is eigenlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
14-12-2023 15:08
Ik weet van veel ADD'ers dat ze bovengemiddeld emotioneel (gevoelig) zijn, veel stemmingswisselingen hebben. Ik heb daar ook veel last van. Maar weet niet of dat ook in bredere zin ADHD is eigenlijk.
Dit hebben we laatst bij psycho-educatie besproken. Dat veel ADHD'ers emoties intensiever beleven en ook dat het gebied in de hersenen waar emotie-regulatie zit, vaak ontregeld is. Dus wat je hier zeg, klopt eigenlijk wel.

Bedankt voor je lijstje trucs. Mezelf belonen als iets gelukt is, is wel eentje waar ik nog wat meer nadruk op kan leggen, denk ik. Thanks for the reminder. :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik schrijf graag mee. Inmiddels al zo'n 7 jaar de diagnose voor ADD. Heb daarna slechte begeleiding gehad en het gaat eigenlijk nog niet echt lekker.
Ook een puber van 14 in huis die op dit moment ook in het diagnosetraject zit. En een baby die vandaag 1 werd. Voordat ik beviel heb ik hulp ingeschakeld, omdat ik graag wou dat mijn jongste zou opgroeien met wat meer rust, reinheid en regelmaat dan de oudste. Ben alleen niet zo tevreden. De coach in kwestie komt met lijstjes en dagschema's waar ik me aan moet houden, maar dat werkt dus maar een dag of 3. Ben snel moe en ervaar snel stress, waardoor de boel al gauw in de soep loopt. De oudste is momenteel ook vrij pittig, waar ik door een belast verleden niet zo goed mee omga en dat zorgt voor flinke ruzies. Heb inmiddels ook een training geweldloos verzet en verbindend gezag achter de rug voor dat gedeelte.
Heb een week of twee geleden ook aangegeven dat ik er even doorheen zat en dan wil de coach bakken met hulpverlening inschakelen en dat geeft druk. Dus momenteel leef ik vooral maar een beetje. Heb erg het gevoel dat elk onderdeel van mijn leven nu even een zootje is en het lukt me niet om iets echt weer op de rit te krijgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb juist moeite met emoties uberhaupt voelen, ik weet vaak niet wat ik voel. Ik ben heel praktisch ingesteld maar zou juist meer op mijn gevoel willen leven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt zwaar Bambam.
Maar wauw, nog zo iemand die volop hulp inschakelt voor zichzelf en zich kwetsbaar opstelt. Dat is ook vast niet over een nacht ijs gegaan en toch nam je die stap, ik vind dat zo sterk.
Het onbegrepen voelen door hulpverleners is herkenbaar, dat men met praktische dingetjes aankomt waarvan je al weet dit lukt mij niet, en dan faal je dus alleen maar nog harder. Verder kan ik me niet eens voorstellen hoe het moet voelen voor je met zo veel triggers en de vermoeidheid. :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Mangogo schreef:
15-12-2023 07:52
Ik heb juist moeite met emoties uberhaupt voelen, ik weet vaak niet wat ik voel. Ik ben heel praktisch ingesteld maar zou juist meer op mijn gevoel willen leven.
Dit had ik toen ik jonger was, ik voelde bijna niets. Kan me dat nu niet eens meer voorstellen, waar liet ik dat toen allemaal?
Alsnog wil ik meer op mijn gevoel leven, want ik voel nu veel maar het neemt me soms over en ik verzet me er vaak tegen ipv dat ik er een gezonde verhouding mee heb. Een rijk gevoelsleven is mooi maar wel intensief, het is jantje lacht jantje huilt bij mij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb de vraag vandaag bij adviesgesprek nogmaals gesteld over adhd-traject zonder ouderbetrokkenheid. Dan komt er waarschijnlijk alleen een voorlopige diagnose uit want alleen rapporten vond regiebehandelaar niet voldoende. Maar heb voorgesteld dat ik mijn ouders eventueel best een vragenlijst wil laten invullen maar wil ze niet fysiek erbij hebben.

En bij voorlopige diagnose is het aan psychiater of er wel of niet medicatie kan worden voorgeschreven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zou fijn zijn als vragenlijst ook voldoende zou zijn. Ik wilde mijn moeder ook niet bij t onderzoek hebben, maar werd best wel op aangedrongen. Uiteindelijk was ze mee maar kon zich bijna niks meer herinneren (ik ben in de 50). Dus of dat nou echt geholpen heeft?

Ik heb een vraag over medicatie. Natuurijk heb ik mijn psychiater hier ook over gesproken, maar ervaringen van jullie kunnen ook helpen.
Ik heb ritalin en dexamphetamine geslikt. Beide medicijnen hielpen niet en voor mijn gevoel werd mijn piekeren en angst erger en ben ik ook somber geworden. Dus iom arts gisteren gestopt.
Ik ben nu erg onzeker waarom de medicatie niet heeft gewerkt. Is dat omdat ik eigenlijk helemaal geen adhd heb? Ik twijfel nogal eens aan de diagnose en dit benadrukt mijn twijfels. Dit tegen psychiater gezegd en hij gaf aan dat een adhd diagnose geen exacte wetenschap is. Dat t niet te meten is en er soms dus ook foutieve diagnoses worden gesteld. Dit maakt me nog onzekerder!
Wat zijn jullie ervaringen met medicatie?

Verder wil hij gaan beginnen met bupropion, een ad. Zijn er mensen die dit gebruiken voor hun adhd en goede/ slechte ervaring hebben? Ik ben zo bang om weer iets nieuws te beginnen, dat tegen kan vallen.
Als dit onder medisch advies valt, hoor ik t wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Probleem is dat de medicatie die je noemt ook echt puur is voor adhd traits zoals concentratie en drukte in hoofd, het kan dan gewoon iets verbeteren op dat vlak. Ook geen heilige graal en kan omdat je iets minder energie kwijt bent op dat vlak andere zaken verbeteren.

Maar het doet op zich zelf helemaal niets voor angst en depressies ect. Dat zijn wel vaak zeer bekende comorbiditeiten en maar dan kom je met adhd medicatie niet af.
Daar is gewoon andere medicatie voor. En die mix ligt echt zo persoonlijk, dat is iets wat je met de psychiater kan gaat proberen, denk dat ad je kan helpen op veel vlakken maar puur voor de adhd traits is een ad niet geschikt.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien heb ik het gemist, maar wat was de reden dat je deze medicatie geprobeerd hebt Vrijdagmiddag? Welk probleem wil je aanpakken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi, ik wil even melden dat ik mee lees.

Sinds ik kinderen heb gekregen, kan ik mijn eigen gedrag soms vaak niet uitstaan. Dus uiteindelijk heb ik voor mezelf aan de bel getrokken en ben gesprekken gestart met een psychotherapeute. Ik zit in de diagnostische fase en tot mijn verbazing kwam de psychotherapeute met het vermoeden van ADD. Ik struggle al lang, met faalangst, uitstelgedrag, laag zelfbeeld en perfectionisme. Maar nu is het vooral ongeduld en overprikkeling.

Ik had mezelf al wel deels in die diagnose herkend (ik werk met verslaving en adhd), maar vond het nooit echt passen. En nu we dat hyperactieve weglaten en richting het gedesorganiseerde kijken en de specifieke symptomen bij vrouwen…. Ik herken me in zoveel en besef opeens dat al die dingen die mij niet lukken, waarin ik mezelf lui, dom en te emotioneel vind.. wel eens heel goed met die diagnose samen zouden kunnen hangen..

En nu ik een boek aan het lezen ben over AD(H)D bij vrouwen, en mezelf door die bril bekijk... Man, ik kan het thema helemaal niet meer loslaten. Ik neem mezelf zo anders waar, kan opeens verklaren wat er bij me gebeurd.

Alles wat ik nooit onder woorden heb kunnen brengen of uit heb kunnen leggen, blijkt al door andere mensen op te zijn geschreven. Aan de ene kant geeft me dat een enorm gevoel van opluchting. Aan de andere komt meteen de volgende vraag: ja, en nu!! Als ik hier iets aan kon veranderen met meer structuur/planning of whatever had ik het toch al gedaan!!? Natuurlijk snap ik ook wel dat het zo niet werkt, maar alleen aan het begrijpen wat het is heb ik natuurlijk niets voor de toekomst. Ja, meer begrip, maar ik word er niet opeens een ander mens van.

Volgende week sluiten we de diagnostiek af. Mijn man vindt dat ik te ver vooruit denk, dat ik moet afwachten.. Maar hallo, geduld is niet mijn sterkste kant. Dus nu alvast een post hier aan jullie lieve onbekenden, omdat ik mijn omgeving niet wil lastigvallen met iets wat voor hen nog helemaal niet 'rond' is..
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
16-12-2023 13:10
Misschien heb ik het gemist, maar wat was de reden dat je deze medicatie geprobeerd hebt Vrijdagmiddag? Welk probleem wil je aanpakken?
Ik heb adhd, met een flinke angststoornis (veel piekeren) en sombere buien. Ik had gehoopt dat de adhd medicatie dat ook zou verbeteren, doordat ik rustiger in mijn hoofd zou zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vrijdagmiddag schreef:
16-12-2023 12:00
Ik heb een vraag over medicatie. Natuurijk heb ik mijn psychiater hier ook over gesproken, maar ervaringen van jullie kunnen ook helpen.
Ik heb ritalin en dexamphetamine geslikt. Beide medicijnen hielpen niet en voor mijn gevoel werd mijn piekeren en angst erger en ben ik ook somber geworden. Dus iom arts gisteren gestopt.
Ik ben nu erg onzeker waarom de medicatie niet heeft gewerkt. Is dat omdat ik eigenlijk helemaal geen adhd heb? Ik twijfel nogal eens aan de diagnose en dit benadrukt mijn twijfels. Dit tegen psychiater gezegd en hij gaf aan dat een adhd diagnose geen exacte wetenschap is. Dat t niet te meten is en er soms dus ook foutieve diagnoses worden gesteld. Dit maakt me nog onzekerder!
Wat zijn jullie ervaringen met medicatie?

Verder wil hij gaan beginnen met bupropion, een ad. Zijn er mensen die dit gebruiken voor hun adhd en goede/ slechte ervaring hebben? Ik ben zo bang om weer iets nieuws te beginnen, dat tegen kan vallen.
Als dit onder medisch advies valt, hoor ik t wel.

De diagnostiek is geen exacte wetenschap nee, maar het is ook geen garantie dat elk medicijn werkt.

Ik heb ervaring met bupropion en voor mij was het niks. Maar ik ben wel blij dat ik het geprobeerd heb.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven