Psyche
alle pijlers
Nichtje bijna jarig, maar is uit huis geplaatst
maandag 12 oktober 2009 om 21:40
Wist niet echt waar ik dit moest plaatsen, dus als het verkeerd staat sorry.
Een paar weken geleden is mijn nichtje van 5 jaar oud uit huis geplaatst. Mijn broertje en de moeder van mijn nichtje zijn nu een jaar uit elkaar. Haar moeder wilde haar niet hebben en voor mijn broertje is ze alles, dus bleef ze daar. Maar mijn broertje (34 jaar inmiddels) kan niet voor zichzelf zorgen en daardoor dus ook niet voor zijn dochtertje. Nu is ze dan voor 3 maanden uit huis geplaatst en zit bij een pleeggezin en mijn broertje moet in die tijd de boel weer op orde krijgen, waaronder een schoon en opgeruimd huis, maar ook zichzelf.
A.s. zondag wordt ze 6 jaar en hoewel ik haar eigenlijk alleen maar met verjaardagen zag (heb niet echt een goed contact met mijn broertje) doet het toch zeer om niet bij haar verjaardag te kunnen zijn. Alleen mijn moeder weet het adres waar ze nu is en mag de kaartjes van de rest van de familie doorsturen. Mijn broertje ziet haar woensdag en krijgt van ons geld om kadootjes te kopen. Ik vind het voor de familie (en zeker mijn moeder) heel erg dat ze haar nu niet kunnen zien met haar verjaardag, maar voor mijn nichtje zelf nog veel erger natuurlijk.
Met mijn moeder kan ik hier niet echt over praten, zij wil dat niet. Zij is zo bang dat ze haar kleindochter nooit meer ziet en blokkeert volledig. Met mijn vader praat ik er zelf liever niet over, omdat hij haar al zolang niet meer gezien heeft, want hij heeft met mijn broertje gebroken. Met mijn vriend wel een beetje, maar omdat hij mijn broertje niet echt mag, is dat ook moeilijk.
Daarom wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Niemand kan wat doen ofzo, maar moet het echt even kwijt.
Een paar weken geleden is mijn nichtje van 5 jaar oud uit huis geplaatst. Mijn broertje en de moeder van mijn nichtje zijn nu een jaar uit elkaar. Haar moeder wilde haar niet hebben en voor mijn broertje is ze alles, dus bleef ze daar. Maar mijn broertje (34 jaar inmiddels) kan niet voor zichzelf zorgen en daardoor dus ook niet voor zijn dochtertje. Nu is ze dan voor 3 maanden uit huis geplaatst en zit bij een pleeggezin en mijn broertje moet in die tijd de boel weer op orde krijgen, waaronder een schoon en opgeruimd huis, maar ook zichzelf.
A.s. zondag wordt ze 6 jaar en hoewel ik haar eigenlijk alleen maar met verjaardagen zag (heb niet echt een goed contact met mijn broertje) doet het toch zeer om niet bij haar verjaardag te kunnen zijn. Alleen mijn moeder weet het adres waar ze nu is en mag de kaartjes van de rest van de familie doorsturen. Mijn broertje ziet haar woensdag en krijgt van ons geld om kadootjes te kopen. Ik vind het voor de familie (en zeker mijn moeder) heel erg dat ze haar nu niet kunnen zien met haar verjaardag, maar voor mijn nichtje zelf nog veel erger natuurlijk.
Met mijn moeder kan ik hier niet echt over praten, zij wil dat niet. Zij is zo bang dat ze haar kleindochter nooit meer ziet en blokkeert volledig. Met mijn vader praat ik er zelf liever niet over, omdat hij haar al zolang niet meer gezien heeft, want hij heeft met mijn broertje gebroken. Met mijn vriend wel een beetje, maar omdat hij mijn broertje niet echt mag, is dat ook moeilijk.
Daarom wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Niemand kan wat doen ofzo, maar moet het echt even kwijt.
maandag 12 oktober 2009 om 21:47
Tuurlijk geef ik een kaartje en geld voor een kadootje. Zou meer willen doen, maar dat gaat helaas niet.
De familiebanden aanhalen dat gaat echt niet meer lukken. Daarvoor is er teveel gebeurd in het verleden. Heb er ook niet echt behoefte aan. Ik heb niks met mijn broertje, ging er alleen naar toe met verjaardagen. Andersom overigens niet. Mijn broertje heeft mijn vader teveel pijn gedaan in het verleden, ook dat komt niet meer goed. Maar heb verder niet echt de behoefte om hierover uit te wijden.
De familiebanden aanhalen dat gaat echt niet meer lukken. Daarvoor is er teveel gebeurd in het verleden. Heb er ook niet echt behoefte aan. Ik heb niks met mijn broertje, ging er alleen naar toe met verjaardagen. Andersom overigens niet. Mijn broertje heeft mijn vader teveel pijn gedaan in het verleden, ook dat komt niet meer goed. Maar heb verder niet echt de behoefte om hierover uit te wijden.
maandag 12 oktober 2009 om 21:49
Ik denk dat het voor je nichtje fijn is dat er nu gewerkt wordt om haar een stabiele omgeving te geven. Het is naar dat ze al zoveel moet meemaken nu. Maar uiteindelijk is zo'n verjaardag maar een dag, en wie weet voor haar ondanks alles best een leuke.Hopelijk krijgt je broertje zijn leven weer op de rit.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 12 oktober 2009 om 21:54
Voor mijn nichtje is het inderdaad beter, een stabiele omgeving. Dat is ook de reden dat verder niemand mag weten waar ze is, omdat ze rust nodig heeft. Ik hoop ook dat het mijn broertje lukt, maar heb er een hard hoofd in. Hij heeft al een jaar de tijd gehad en ondanks hulp van allerlei instanties en familie is het hem toch niet gelukt. Ben bang dat hij het in die laatste 3 maanden ook niet gaat redden.
Tuurlijk een verjaardag is maar een dag. Maar voor kleine kinderen is een verjaardag wel altijd een feestje. Tenminste dat was het voor mij wel.
Bianca, ik kan niet meer doen, dat weet ik. Maar voor mijn gevoel klopt dat niet. Nee, heb niet echt een sterke band met mijn nichtje, maar toch als we bij elkaar waren, was het toch altijd leuk. Ze trok wel altijd erg naar mij (ik heb niet zoveel met kinderen en toch trekken ze vaak naar mij). Een normale band zoals in de 'normale' families zal het nooit worden, dat is gewoon niet anders. Maar heb haar nu in maart voor het laatst gezien, dat vind ik veel te lang geleden.
Tuurlijk een verjaardag is maar een dag. Maar voor kleine kinderen is een verjaardag wel altijd een feestje. Tenminste dat was het voor mij wel.
Bianca, ik kan niet meer doen, dat weet ik. Maar voor mijn gevoel klopt dat niet. Nee, heb niet echt een sterke band met mijn nichtje, maar toch als we bij elkaar waren, was het toch altijd leuk. Ze trok wel altijd erg naar mij (ik heb niet zoveel met kinderen en toch trekken ze vaak naar mij). Een normale band zoals in de 'normale' families zal het nooit worden, dat is gewoon niet anders. Maar heb haar nu in maart voor het laatst gezien, dat vind ik veel te lang geleden.
maandag 12 oktober 2009 om 21:56
quote:Ikkuzzz schreef op 12 oktober 2009 @ 21:53:
Waarom trouwens geld geven aan je broer voor een kadootje, koop zelf iets liefs/leuks en dan een kaartje er bij en geef dat aan je broer mee.
Idd wel heel vervelend lijkt me zo.Dat gaat helaas niet. Ik zie mijn broertje nooit (de laatste keer was vorig jaar augustus, mijn nichtje heb ik in maart nog gezien, maar daar was mijn broertje niet bij). Hij woont ook niet echt in de buurt om het even af te geven. Daarbij is dit afgesproken met de hulpverlening.
Waarom trouwens geld geven aan je broer voor een kadootje, koop zelf iets liefs/leuks en dan een kaartje er bij en geef dat aan je broer mee.
Idd wel heel vervelend lijkt me zo.Dat gaat helaas niet. Ik zie mijn broertje nooit (de laatste keer was vorig jaar augustus, mijn nichtje heb ik in maart nog gezien, maar daar was mijn broertje niet bij). Hij woont ook niet echt in de buurt om het even af te geven. Daarbij is dit afgesproken met de hulpverlening.
maandag 12 oktober 2009 om 22:00
Jeetje... wat je beschrijft is precies wat er een paar weken geleden op mijn werk is gebeurd met een meisje... Krijg er even kippevel van, ook omdat de leeftijd precies klopt!
Is er een mogelijkheid dat je wellicht kan bellen? Of is dat ook niet aan de orde? Een leuke kaart kopen en er iets leuks opschrijven (leuke herinnering van jullie samen?) zou ik iig doen, verder kan je in zo'n situatie weinig vrees ik..
Is er een mogelijkheid dat je wellicht kan bellen? Of is dat ook niet aan de orde? Een leuke kaart kopen en er iets leuks opschrijven (leuke herinnering van jullie samen?) zou ik iig doen, verder kan je in zo'n situatie weinig vrees ik..
maandag 12 oktober 2009 om 22:05
Wat een treurige situatie...
Helaas zie ik dit op mijn werk ook veel.
Kaartjes zijn leuk, goed dat je dat doet!
En ook al heeft ze nu rust nodig, het meisje zal het later fijn vinden om te weten dat ze echt/ eigen/ biologische (ik vind het moeilijk dit goed te omschrijven) familie heeft die om haar geeft en aan haar denkt.
Veel sterkte.
Helaas zie ik dit op mijn werk ook veel.
Kaartjes zijn leuk, goed dat je dat doet!
En ook al heeft ze nu rust nodig, het meisje zal het later fijn vinden om te weten dat ze echt/ eigen/ biologische (ik vind het moeilijk dit goed te omschrijven) familie heeft die om haar geeft en aan haar denkt.
Veel sterkte.
maandag 12 oktober 2009 om 22:48
Het is natuurlijk niet leuk dat niemand van de eigen familie op haar verjaardag zal zijn, maar het feit dat haar eigen moeder haar niet wil lijkt me meer impact hebben.
In ieder geval zal het pleeggezin er echt wel een leuke dag van (proberen te) maken, haar verjaardag zal heus niet overgeslagen worden.
In ieder geval zal het pleeggezin er echt wel een leuke dag van (proberen te) maken, haar verjaardag zal heus niet overgeslagen worden.
dinsdag 13 oktober 2009 om 09:02
Wuppie, bellen mag helaas ook niet. Niemand mag contact met haar, behalve haar vader. En mijn moeder mag alleen het adres weten, meer niet.
Haar eigen moeder wil haar nu, na een jaar, opeens wel hebben. De heeft inmiddels een nieuwe vriend waarmee ze gaat samenwonen. Hij heeft 2 kinderen, zij ook, dus er kan er blijkbaar nog wel 1 bij. Een jaar lang wil ze het kind niet hebben en nu opeens wel.
Ik neem aan dat het pleeggezin haar een leuke verjaardag gaat bezorgen. Dat hoop ik tenminste wel.
Mpmobiel, bedoel je met netwerkplaatsing bij familie? Dat wordt erg lastig. Mijn moeder is 71, mijn vader 69 en beide niet echt gezond. Ikzelf ben 39 en wel gezond, maar ten eerste kan het niet. Wij werken allebei fulltime en hebben maar een 2 kamer appartement. Daarbij wil ik het ook niet, hoe hard dat ook klinkt.
Ik heb bewust geen kinderen omdat ik geen kinderen wil. Ik ben geen moedertype en heb zeer weinig met kinderen. Ik moet er echt niet aan denken om dagelijks een kind om me heen te hebben. Als het uberhaupt al zou kunnen. Nee, dan is ze beter af bij een pleeggezin die een plek voor haar hebben en er tijd en energie in kunnen steken.
Haar eigen moeder wil haar nu, na een jaar, opeens wel hebben. De heeft inmiddels een nieuwe vriend waarmee ze gaat samenwonen. Hij heeft 2 kinderen, zij ook, dus er kan er blijkbaar nog wel 1 bij. Een jaar lang wil ze het kind niet hebben en nu opeens wel.
Ik neem aan dat het pleeggezin haar een leuke verjaardag gaat bezorgen. Dat hoop ik tenminste wel.
Mpmobiel, bedoel je met netwerkplaatsing bij familie? Dat wordt erg lastig. Mijn moeder is 71, mijn vader 69 en beide niet echt gezond. Ikzelf ben 39 en wel gezond, maar ten eerste kan het niet. Wij werken allebei fulltime en hebben maar een 2 kamer appartement. Daarbij wil ik het ook niet, hoe hard dat ook klinkt.
Ik heb bewust geen kinderen omdat ik geen kinderen wil. Ik ben geen moedertype en heb zeer weinig met kinderen. Ik moet er echt niet aan denken om dagelijks een kind om me heen te hebben. Als het uberhaupt al zou kunnen. Nee, dan is ze beter af bij een pleeggezin die een plek voor haar hebben en er tijd en energie in kunnen steken.
dinsdag 13 oktober 2009 om 09:33
Eerlijk gezegd krijg ik een wat dubbel gevoel bij je verhaal.
Zoals Bianca ook al schrijft, je lijkt niet echt een band met haar te hebben, als je haar de afgelopen jaren maar een enkele keer per jaar zag.
Waarschijnlijk heeft ze al die tijd in een behoorlijke rotsituatie gezeten (vader die nogal wat problemen heeft, moeder die haar niet 'wil)); klinkt niet echt als eens leuke, veilige en stabiele omgeving voor een kind.
Daarnaast in elk geval van vaderskant weinig tot geen steun van de familie.
Nu zit ze in een pleeggezin en ervaart ze waarschijnlijk voor het eerst in haar leven een veilige en stabiele omgeving.
Ik ben het dan ook niet met mamalelie en mamzelle eens dat het zielig is dat er niemand van haar eigen familie op haar verjaardag komt. Die eigen familie heeft (door allerlei omstandigheden) het de afgelopen jaren af laten weten en zal voor haar dan ook absoluut niet aanvoelen als 'eigen'.
Ze zal ongetwijfeld een leuk feestje krijgen bij haar pleegouders en misschien wel voor het eerst een écht kinderfeestje voor vriendjes en vriendinnetjes.
Het allerlaatste waar zo'n meiske op zit te wachten is op verstoring van het broze evenwicht wat ze (hopelijk) nu heeft.
Zoals Bianca ook al schrijft, je lijkt niet echt een band met haar te hebben, als je haar de afgelopen jaren maar een enkele keer per jaar zag.
Waarschijnlijk heeft ze al die tijd in een behoorlijke rotsituatie gezeten (vader die nogal wat problemen heeft, moeder die haar niet 'wil)); klinkt niet echt als eens leuke, veilige en stabiele omgeving voor een kind.
Daarnaast in elk geval van vaderskant weinig tot geen steun van de familie.
Nu zit ze in een pleeggezin en ervaart ze waarschijnlijk voor het eerst in haar leven een veilige en stabiele omgeving.
Ik ben het dan ook niet met mamalelie en mamzelle eens dat het zielig is dat er niemand van haar eigen familie op haar verjaardag komt. Die eigen familie heeft (door allerlei omstandigheden) het de afgelopen jaren af laten weten en zal voor haar dan ook absoluut niet aanvoelen als 'eigen'.
Ze zal ongetwijfeld een leuk feestje krijgen bij haar pleegouders en misschien wel voor het eerst een écht kinderfeestje voor vriendjes en vriendinnetjes.
Het allerlaatste waar zo'n meiske op zit te wachten is op verstoring van het broze evenwicht wat ze (hopelijk) nu heeft.
dinsdag 13 oktober 2009 om 09:37
Eerlijk gezegd, als iedereen in de jeugdhulpverlening zegt dat kinderen zo hard hun vader en moeder nodig hebben. Hoe kan het dan dat niemand een kind mag zien op een voor dat kind belangrijk moment? Al is het maar onder begeleiding.
Nog sneuer voor het kind is inderdaad dat haar vader en moeder kennelijk niet in staat zijn de ouderlijke macht op zich te nemen en haar familie het niet wil
Ik kan daar echt niet bij. Zou de zoon van mijn ex in huis nemen als dat nodig mocht zijn. Maar goed, mss ben ik zo makkelijk omdat ik al kinderen heb.
Nog sneuer voor het kind is inderdaad dat haar vader en moeder kennelijk niet in staat zijn de ouderlijke macht op zich te nemen en haar familie het niet wil
Ik kan daar echt niet bij. Zou de zoon van mijn ex in huis nemen als dat nodig mocht zijn. Maar goed, mss ben ik zo makkelijk omdat ik al kinderen heb.
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:14
Pauline, je weet niet wat er al die jaren tussen mijn broertje en zijn familie is voorgevallen. Je kan daar dus geen oordeel over vellen. Op een gegeven moment is er een grens bereikt. Mijn moeder is de enige die die grens nog niet bereikt heeft, ondanks adviezen van allerlei instanties en familie. Het houdt gewoon een keer op!!
En in zo'n rotsituatie heeft ze niet gezeten, want voor mijn broertje in zijn dochter alles! Hij heeft alles opzij gezet om voor haar te kunnen zorgen. Hij kan slecht voor zichzelf zorgen, is niet schoon op zichzelf en niet op zijn omgeving. Maar liefde kon hij haar altijd geven, zij kwam op plek 1 t/m 9, de rest ergens daaronder.
Mamzelle, ik zou mijn nichtje ook geen stabiel leven kunnen geven. Ik heb niks met kinderen, kan er niet goed mee omgaan. Daarbij werken zowel mijn vriend en ik fulltime en korter werken is voor beide geen optie, wegens weer andere omstandigheden. Zou ik dan toch maar alles op alles moeten zetten om haar in huis te nemen, ondanks dat ze bij mij ook geen stabiel leven zou hebben?
En in zo'n rotsituatie heeft ze niet gezeten, want voor mijn broertje in zijn dochter alles! Hij heeft alles opzij gezet om voor haar te kunnen zorgen. Hij kan slecht voor zichzelf zorgen, is niet schoon op zichzelf en niet op zijn omgeving. Maar liefde kon hij haar altijd geven, zij kwam op plek 1 t/m 9, de rest ergens daaronder.
Mamzelle, ik zou mijn nichtje ook geen stabiel leven kunnen geven. Ik heb niks met kinderen, kan er niet goed mee omgaan. Daarbij werken zowel mijn vriend en ik fulltime en korter werken is voor beide geen optie, wegens weer andere omstandigheden. Zou ik dan toch maar alles op alles moeten zetten om haar in huis te nemen, ondanks dat ze bij mij ook geen stabiel leven zou hebben?
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:28
Daantje, jouw verhaal is het verhaal van mijn schoonfamilie. En ook hier is het moeders die ver over haar grenzen gaat. De rest is er klaar mee. Helaas is het met haar kleinkinderen niet goed gekomen. Het stabiele leven wat voor hun zo gewenst was is er nooit gekomen.
Ik wil er verder niet teveel op ingaan, maar uit huis plaatsen en tijdelijk geen contact met familie was op dat moment echt het beste. Later kwam er wel contact en dat heeft er toegeleid dat de kinderen hun stabilieit kwijt waren met alle gevolgen van dien.
Ik wil er verder niet teveel op ingaan, maar uit huis plaatsen en tijdelijk geen contact met familie was op dat moment echt het beste. Later kwam er wel contact en dat heeft er toegeleid dat de kinderen hun stabilieit kwijt waren met alle gevolgen van dien.
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:39
Dan hoop ik maar gewoon dat dit inderdaad het beste is. Wat voor haar het beste is is natuurlijk gewoon het belangrijkste. Ik hoop dat ze dan uiteindelijk in een goed pleeggezin wordt geplaatst, want haar moeder kan haar ook niet echt een stabiel gezinsleven bieden.
Je mag het niet zeggen, maar deze 2 mensen hadden nooit aan kinderen moeten beginnen. Leuk dat zij het willen, maar het meisje heeft hier niet om gevraagd.
Je mag het niet zeggen, maar deze 2 mensen hadden nooit aan kinderen moeten beginnen. Leuk dat zij het willen, maar het meisje heeft hier niet om gevraagd.
dinsdag 13 oktober 2009 om 11:03
dinsdag 13 oktober 2009 om 11:42
Pauline, ik had dat graag anders gewild, maar ja...ondanks diverse pogingen van mijn kant is er geen contact tussen mij en mijn broertje. Mijn broertje heeft alleen contact met mijn moeder, that's it. Ik kan er helaas niet meer van maken.
Maar omdat ik dus eigenlijk geen echte band heb, moet ik het maar gewoon niet triest vinden dat zij haar verjaardag viert zonder familie?
quote:Pauline65 schreef op 13 oktober 2009 @ 09:33:Daarnaast in elk geval van vaderskant weinig tot geen steun van de familie.Ik vind dit overigens wel een oordeel hoor! Maar goed, dat is mijn mening.
Maar omdat ik dus eigenlijk geen echte band heb, moet ik het maar gewoon niet triest vinden dat zij haar verjaardag viert zonder familie?
quote:Pauline65 schreef op 13 oktober 2009 @ 09:33:Daarnaast in elk geval van vaderskant weinig tot geen steun van de familie.Ik vind dit overigens wel een oordeel hoor! Maar goed, dat is mijn mening.
woensdag 14 oktober 2009 om 10:16
Daantje, een knuffel voor jou.
Moeilijke familiesituatie zit je in en voel je niet schuldig dat je je nichtje niet in huis wil/kan nemen. Beter zo, dan dat je door schuldgevoel haar in huis zou nemen, waar vervolgens 3 mensen onder gaan lijden......
Ik vind wel dat mensen erg snel met een oordeel klaar staan....
Denk dat het beste is haar gewoon een kaartje (en kado'tje?) te sturen en zodoende haar laten weten dat de familie haar niet vergeten is....
Heel veel sterkte met alles.
Moeilijke familiesituatie zit je in en voel je niet schuldig dat je je nichtje niet in huis wil/kan nemen. Beter zo, dan dat je door schuldgevoel haar in huis zou nemen, waar vervolgens 3 mensen onder gaan lijden......
Ik vind wel dat mensen erg snel met een oordeel klaar staan....
Denk dat het beste is haar gewoon een kaartje (en kado'tje?) te sturen en zodoende haar laten weten dat de familie haar niet vergeten is....
Heel veel sterkte met alles.
woensdag 14 oktober 2009 om 19:31
Maria, dank je wel. Kaartje en kadootje (die dan via mijn broertje) wordt het maar gewoon. Wie weet is het volgend jaar anders, ik hoop het.
Ik ga me ook niet schuldig voelen dat ik mijn nichtje niet in huis kan en wil nemen. Als het echt een oplossing zou zijn, zou het weer wat anders zijn. Maar ik weet dat het gewoon oplossing is, dus voel ik me niet schuldig. Vind het triest voor haar dat alles zo gelopen is, zij heeft nergens om gevraagd, zij kan er niks aan doen. Hopen maar dat het in de toekomst beter gaat.
Ik ga me ook niet schuldig voelen dat ik mijn nichtje niet in huis kan en wil nemen. Als het echt een oplossing zou zijn, zou het weer wat anders zijn. Maar ik weet dat het gewoon oplossing is, dus voel ik me niet schuldig. Vind het triest voor haar dat alles zo gelopen is, zij heeft nergens om gevraagd, zij kan er niks aan doen. Hopen maar dat het in de toekomst beter gaat.
zondag 18 oktober 2009 om 22:21
Vandaag is ze dan jarig. Mijn broertje heeft haar blijkbaar wel gezien vandaag, op zijn Hyve staat zo'n zielig berichtje. Ik moet er van janken. Vind het zielig voor hem en voor mijn nichtje. En moet zelf weer denken aan hoe pijnlijk de scheiding van onze ouders was. Ik was 11 en heb alles van zo dichtbij meegemaakt. Mijn broertje was 6 en heeft er een gigantische tik aan overgehouden. Ikzelf ook en ook al is het het al zolang geleden, regelmatig merk ik dat het toch blijft spelen. En nu blijf ik er maar weer aan denken.
