Psyche
alle pijlers
Niet goed in mijn vel...
donderdag 7 september 2017 om 23:39
Je zou kunnen beginnen met het leven te nemen zoals het is en te stoppen met al die innerlijke dwingelandij.
Het leven is maar tot een bepaald punt maakbaar, voor de rest moet je wachten op het juiste moment op de juiste plek.
In feite heb je alles dat je hartje kan begeren, een baan, een huis, je vrijheid en de rest komt ooit, maar is niet af te dwingen, dus kop op meid en relax, het komt allemaal wel een keer.
Hou van jezelf, geniet van het leven, dat zijn je eerste prioriteiten en dan valt het op een gegeven moment allemaal op z'n plek.
Het leven is maar tot een bepaald punt maakbaar, voor de rest moet je wachten op het juiste moment op de juiste plek.
In feite heb je alles dat je hartje kan begeren, een baan, een huis, je vrijheid en de rest komt ooit, maar is niet af te dwingen, dus kop op meid en relax, het komt allemaal wel een keer.
Hou van jezelf, geniet van het leven, dat zijn je eerste prioriteiten en dan valt het op een gegeven moment allemaal op z'n plek.
donderdag 7 september 2017 om 23:41
Hoi Nova-Liz,
Ik denk niet dat je de enige bent die met deze gedachtes rondloopt. Kijk eens hier: relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-me ... #p27513520.
Mijn situatie is iets anders dan jou, maar ik begrijp heel goed dat je dit denkt. Voor mij is dit ook een fase waarin ik moet gaan leren om gelukkig te zijn met mezelf.
Hopelijk heb je iets aan dat forum!
xx
Ik denk niet dat je de enige bent die met deze gedachtes rondloopt. Kijk eens hier: relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-me ... #p27513520.
Mijn situatie is iets anders dan jou, maar ik begrijp heel goed dat je dit denkt. Voor mij is dit ook een fase waarin ik moet gaan leren om gelukkig te zijn met mezelf.
Hopelijk heb je iets aan dat forum!
xx
donderdag 7 september 2017 om 23:45
Er is in korte tijd veel in je leven veranderd. Veel 'zekerheden' verdwenen.
Als je altijd gewend bent geweest om samen met iemand te wonen is alleen wonen ook een grote verandering.
Je wordt nog wat meer met jezelf geconfronteerd en hebt minder afleiding.
Speelt dit nu 1,5 jaar? Dan is het mogelijk goed om wat verder te gaan qua therapie.
Als je altijd gewend bent geweest om samen met iemand te wonen is alleen wonen ook een grote verandering.
Je wordt nog wat meer met jezelf geconfronteerd en hebt minder afleiding.
Speelt dit nu 1,5 jaar? Dan is het mogelijk goed om wat verder te gaan qua therapie.
donderdag 7 september 2017 om 23:46
Ik herken je gevoel, ik had dat ook.
Relatie uit, geen kindje, eigen zaak kwijt, koophuis kwijt. ..allemaal in 1x.
Ik ben daar erg depressief van geweest een tijd.
Ook het besef dat ik gewoon veel liever een relatie heb en huisje boompje beestje en dat ik liefde wil delen enzovoort.
En zonder dat niet 100 procent gelukkig kan zijn.
Goed dat je dat aan jezelf toegeeft, want bij mij ging het weer wat beter vanaf het moment dat ik dat met een soort van acceptatie en trots aan mezelf toe kon geven.
En het is uiteindelijk allemaal helemaal goed gekomen.
Ik heb een lieve vriend en ben zwanger en op zeer kleine schaal weer voor mezelf bezig.
Eindelijk ben ik weer gezellig samen eten en zo. Ik ben tevreden op deze manier.
Dus ik hoop dat ik je hiermee een hart onder de riem heb kunnen steken en wat meer goede hoop heb kunnen geven voor de toekomst.
Een beetje geduld en natuurlijk niet bij de pakken neer zitten want dan leer je niemand nieuws kennen. Dus ga van het positieve uit en ga er op uit en leer nieuwe mensen kenmen en uiteindelijk komt dan alles wel goed.
Dit gaat voorbij en ook jij gaat je draai weer vinden over een tijdje.
Blijf in jezelf geloven.
Relatie uit, geen kindje, eigen zaak kwijt, koophuis kwijt. ..allemaal in 1x.
Ik ben daar erg depressief van geweest een tijd.
Ook het besef dat ik gewoon veel liever een relatie heb en huisje boompje beestje en dat ik liefde wil delen enzovoort.
En zonder dat niet 100 procent gelukkig kan zijn.
Goed dat je dat aan jezelf toegeeft, want bij mij ging het weer wat beter vanaf het moment dat ik dat met een soort van acceptatie en trots aan mezelf toe kon geven.
En het is uiteindelijk allemaal helemaal goed gekomen.
Ik heb een lieve vriend en ben zwanger en op zeer kleine schaal weer voor mezelf bezig.
Eindelijk ben ik weer gezellig samen eten en zo. Ik ben tevreden op deze manier.
Dus ik hoop dat ik je hiermee een hart onder de riem heb kunnen steken en wat meer goede hoop heb kunnen geven voor de toekomst.
Een beetje geduld en natuurlijk niet bij de pakken neer zitten want dan leer je niemand nieuws kennen. Dus ga van het positieve uit en ga er op uit en leer nieuwe mensen kenmen en uiteindelijk komt dan alles wel goed.
Dit gaat voorbij en ook jij gaat je draai weer vinden over een tijdje.
Blijf in jezelf geloven.
donderdag 7 september 2017 om 23:55
Je wilt zaken die je nu niet hebt. Probeer eerst vrede te vinden met het leven zoals het nu is.
Wat maakt je nu gelukkig, wat kan je nu doen wat jij wil? Er is nu geen vriend of kind dus dat verlangen daarna is ongrijpbaar. Maak het leven meer tastbaar. En zoek naar een wat hoogdrempelige therapie. Het verlangen wat je hebt is begrijpelijk maar het streven naar een verlangen en daar alleen maar mee bezig zijn is ongezond als je de lat zo hoog legt als jij die legt. Je hebt niet zomaar een vriend en een kind. Dit gaat gepaard met stappen en als je een gezonde relatie met vriend en kind wil krijgen begin je eerst met jezelf.
Wat maakt jou wie jij bent, wat vind je leuk, wat vind je verschrikkelijk?
Leer jezelf kennen en accepteer je leven zoals het nu is. Of niet maar werk dan aan de zaken waar je daadwerkelijk invloed op hebt. En dat is niet het afdwingen van huisje boompje beestje. Wel het jezelf leren kennen en waarderen. En dat hangt niet af aan een relatie of een auto. Het lijkt er op alsof je veel ingefluisterde oordelen en gedachten hebt over hoe het zou moeten zijn.
Therapie, zelfwaardering en time will tell.
Wat maakt je nu gelukkig, wat kan je nu doen wat jij wil? Er is nu geen vriend of kind dus dat verlangen daarna is ongrijpbaar. Maak het leven meer tastbaar. En zoek naar een wat hoogdrempelige therapie. Het verlangen wat je hebt is begrijpelijk maar het streven naar een verlangen en daar alleen maar mee bezig zijn is ongezond als je de lat zo hoog legt als jij die legt. Je hebt niet zomaar een vriend en een kind. Dit gaat gepaard met stappen en als je een gezonde relatie met vriend en kind wil krijgen begin je eerst met jezelf.
Wat maakt jou wie jij bent, wat vind je leuk, wat vind je verschrikkelijk?
Leer jezelf kennen en accepteer je leven zoals het nu is. Of niet maar werk dan aan de zaken waar je daadwerkelijk invloed op hebt. En dat is niet het afdwingen van huisje boompje beestje. Wel het jezelf leren kennen en waarderen. En dat hangt niet af aan een relatie of een auto. Het lijkt er op alsof je veel ingefluisterde oordelen en gedachten hebt over hoe het zou moeten zijn.
Therapie, zelfwaardering en time will tell.
vrijdag 8 september 2017 om 07:10
1,5 jaar...thankyouforthedays schreef: ↑07-09-2017 23:34Ten eerste:
Ten tweede, 1,5 wat? Week? Maand? Jaar? Maakt wel wat uit natuurlijk voor het verhaal.
vrijdag 8 september 2017 om 12:07
Lieverd, je bent duidelijk hartstikke sterk en je hebt het heel goed gedaan allemaal. Het gaat allemaal niet in 1x beter worden, maar je moet echt ophouden jezelf zo veel eisen te stellen - vanuit waar ik zit, ziet het ernaar uit dat je het allemaal goed op rolletjes hebt. 27 is superjong, de liefde komt vanzelf weer, zodra jij weer lekker in je vel zit.
En: delete het nummer van je ex. Gooi 'm van Facebook. Boen alle restjes van hem uit je leven. Je hebt 'm niet nodig.
En: delete het nummer van je ex. Gooi 'm van Facebook. Boen alle restjes van hem uit je leven. Je hebt 'm niet nodig.
zondag 10 september 2017 om 17:31
Ik heb zeker iets aan dit topic, veel herkenbaarheid. Fijn! Dankjewel! Het is indd een questie van leren, accepteren en tijd....BlueBrown schreef: ↑07-09-2017 23:41Hoi Nova-Liz,
Ik denk niet dat je de enige bent die met deze gedachtes rondloopt. Kijk eens hier: relaties/alleenzijn-en-gelukkig-zijn-me ... #p27513520.
Mijn situatie is iets anders dan jou, maar ik begrijp heel goed dat je dit denkt. Voor mij is dit ook een fase waarin ik moet gaan leren om gelukkig te zijn met mezelf.
Hopelijk heb je iets aan dat forum!
xx
Jij ook veel succes! X
zondag 10 september 2017 om 17:34
Wat lief, dankjewel! Ik krijg echt een warm gevoel van je berichtje!amelia_bones schreef: ↑08-09-2017 12:07Lieverd, je bent duidelijk hartstikke sterk en je hebt het heel goed gedaan allemaal. Het gaat allemaal niet in 1x beter worden, maar je moet echt ophouden jezelf zo veel eisen te stellen - vanuit waar ik zit, ziet het ernaar uit dat je het allemaal goed op rolletjes hebt. 27 is superjong, de liefde komt vanzelf weer, zodra jij weer lekker in je vel zit.
En: delete het nummer van je ex. Gooi 'm van Facebook. Boen alle restjes van hem uit je leven. Je hebt 'm niet nodig.
Dat laatste stukje klopt zeker, ik ben alleen nog niet op het punt dat het mij lukt om dat te doen... Ik vind het moeilijk dat je alles met elkaar gedeeld hebt en dan dus nooit meer contact hebt, nooit meer weet hoe het met iemand gaat.. Niet normaal kan doen als je elkaar tegen komt... Ik heb dat nooit zo goed begrepen.
Ik moet inderdaad wel gaan inzien dat ik hem niet nodig heb en dat lukt al aardig..
zondag 10 september 2017 om 19:53
Herkenbaar verhaal en de grootste valkuil is maar doorgaan met al die eisen stellen. Ik wil en moet dit en zus en zo.. Dat deed ik zelf ook en daar ging ik aan onderdoor. Pas op het moment dat ik kon accepteren dat ik wat stappen terug moest doen werd het wat beter. De tip is stap voor stap te werken aan wat je wilt. Zorg dat je rustig aan je eigen plek creëert waar je ook echt blij mee bent. Zet doelstellingen neer maar neem niet te grote stappen. Het voelt misschien alsof het langzaam gaat maar je krijgt er wel rust van. Rust en stabiliteit is even de eerste prioriteit. Kop op, je komt er wel weer 
zaterdag 16 september 2017 om 09:14
Dankjewel Marshmallow10, wel een beetje een late reactie van mij...marshmallow10 schreef: ↑10-09-2017 19:53Herkenbaar verhaal en de grootste valkuil is maar doorgaan met al die eisen stellen. Ik wil en moet dit en zus en zo.. Dat deed ik zelf ook en daar ging ik aan onderdoor. Pas op het moment dat ik kon accepteren dat ik wat stappen terug moest doen werd het wat beter. De tip is stap voor stap te werken aan wat je wilt. Zorg dat je rustig aan je eigen plek creëert waar je ook echt blij mee bent. Zet doelstellingen neer maar neem niet te grote stappen. Het voelt misschien alsof het langzaam gaat maar je krijgt er wel rust van. Rust en stabiliteit is even de eerste prioriteit. Kop op, je komt er wel weer
Ik vind dat accepteren juist zo moeilijk! Hoe doe je dat?..
Tuurlijk maak ik mijn huisje leuk&gezellig, maar dan zit ik hier alleen en dan denk ik.. Is dit het dan? Ik voel me (dan, maar vooral vaak) zo alleen, ben ook vaak bang 's avonds en 's nachts. Ik wil nog zoveel, maar vind het dus lastig dat in kleine stapjes te zien/doen, al kan ik ook niet anders... Maar ik weet nog niet goed hoe ik dat moet doen. Iedere dag bekruipen toch die nare gevoelens mijn weer.
zaterdag 16 september 2017 om 09:55
Vervelend dat je je zo voelt nova!
Als ik al je reacties lees dan lijkt alsof je veel in de toekomst leeft, i.p.v. In het hier en nu. Sommige dingen overkomen je, soms kun je niet ergens bewust naar toe werken.
Toen ik op mezelf ging wonen was mijn relatie net uit en ik voelde me best verdrietig en eenzaam. Wat mij hielp was af en toe koken voor mensen (leerde ik dat ook mooi, is altijd handig voor later) en ze bij mij uitnodigen, aan het eind van de week uitgaan, boodschappen doen op drukkere momenten e.d.
Door kleine sociale dingen te doen, hoe triviaal ze ook lijken, voel je je minder eenzaam en wie weet loop je de liefde van je leven tegen het lijf.
Ik begrijp dat je het moeilijk vindt om je ex-vriend los te laten. Ik dacht vroeger ook echt dat ik zo'n ervaring nooit meer met iemand anders mee zou maken en zag ertegen op weer iemand anders echt te moeten leren kennen. Maar achteraf waren die aannamens echt ongegrond en bleek mijn nieuwe vriend zelfs beter bij me te passen.
Wat mij helpt als ik erg in mijn hoofd zit, is om bewust afleiding te zoeken. Dat kan wandelen, knutselen, tv kijken zijn, het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Maar daardoor hebben de gedachten minder ruimte en verdwijnen ze tijdelijk.
Euhm hopelijk heb je iets aan mijn lange verhaal. Sterkte!
Als ik al je reacties lees dan lijkt alsof je veel in de toekomst leeft, i.p.v. In het hier en nu. Sommige dingen overkomen je, soms kun je niet ergens bewust naar toe werken.
Toen ik op mezelf ging wonen was mijn relatie net uit en ik voelde me best verdrietig en eenzaam. Wat mij hielp was af en toe koken voor mensen (leerde ik dat ook mooi, is altijd handig voor later) en ze bij mij uitnodigen, aan het eind van de week uitgaan, boodschappen doen op drukkere momenten e.d.
Door kleine sociale dingen te doen, hoe triviaal ze ook lijken, voel je je minder eenzaam en wie weet loop je de liefde van je leven tegen het lijf.
Ik begrijp dat je het moeilijk vindt om je ex-vriend los te laten. Ik dacht vroeger ook echt dat ik zo'n ervaring nooit meer met iemand anders mee zou maken en zag ertegen op weer iemand anders echt te moeten leren kennen. Maar achteraf waren die aannamens echt ongegrond en bleek mijn nieuwe vriend zelfs beter bij me te passen.
Wat mij helpt als ik erg in mijn hoofd zit, is om bewust afleiding te zoeken. Dat kan wandelen, knutselen, tv kijken zijn, het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Maar daardoor hebben de gedachten minder ruimte en verdwijnen ze tijdelijk.
Euhm hopelijk heb je iets aan mijn lange verhaal. Sterkte!
zaterdag 16 september 2017 om 16:32
Nova, dat is vervelend 
Ik hoop dat je wat afleiding kunt vinden.
En misschien kun je toch proberen om jouw ex los te laten. Bijvoorbeeld door hem bewust een tijdje niet te zien en zodra je aan hem gaat denken afleiding te zoeken. Dan kun je je ook weer makkelijker openstellen voor nieuwe dingen en mensen.
Ik heb zelf gemerkt dat ik iemand kan idealiseren en dan helpt afstand enorm om te relativeren. Nu ben je als het ware nog in de ban van hem en maak je het jezelf heel moeilijk. Dat wil niet zeggen dat je hem nooit meer kunt zien, maar een pauze is denk ik wel goed.
Is hij jouw eerste lange relatie geweest?
Bij mij was het zo dat juist toen ik het ook in mijn eentje naar mijn zin had en niet meer zo op zoek was, ik de liefde van mijn leven tegenkwam.
Je bent nog jong en natuurlijk heb je verdriet en zou je de situatie graag anders zien. Maar geef het tijd.
Ik vind dat je al een heel stuk op de goede weg bent met de basis van jouw leven. Nu heb je juist de tijd om jezelf te ontwikkelen. Ik vind het echt goed dat je met je rijbewijs bezig bent. Daar heb je altijd wat aan. Misschien kun je nu nog geen auto kopen, maar kun je er wel af en toe lenen of huren en op die manier er wat op uit trekken. Informeer ook eens bij je werkgever of zij iets aanbieden qua leaseauto/benzinekosten, wie weet.
Ik hoop dat je wat afleiding kunt vinden. En misschien kun je toch proberen om jouw ex los te laten. Bijvoorbeeld door hem bewust een tijdje niet te zien en zodra je aan hem gaat denken afleiding te zoeken. Dan kun je je ook weer makkelijker openstellen voor nieuwe dingen en mensen.
Ik heb zelf gemerkt dat ik iemand kan idealiseren en dan helpt afstand enorm om te relativeren. Nu ben je als het ware nog in de ban van hem en maak je het jezelf heel moeilijk. Dat wil niet zeggen dat je hem nooit meer kunt zien, maar een pauze is denk ik wel goed.
Is hij jouw eerste lange relatie geweest?
Bij mij was het zo dat juist toen ik het ook in mijn eentje naar mijn zin had en niet meer zo op zoek was, ik de liefde van mijn leven tegenkwam.
Je bent nog jong en natuurlijk heb je verdriet en zou je de situatie graag anders zien. Maar geef het tijd.
Ik vind dat je al een heel stuk op de goede weg bent met de basis van jouw leven. Nu heb je juist de tijd om jezelf te ontwikkelen. Ik vind het echt goed dat je met je rijbewijs bezig bent. Daar heb je altijd wat aan. Misschien kun je nu nog geen auto kopen, maar kun je er wel af en toe lenen of huren en op die manier er wat op uit trekken. Informeer ook eens bij je werkgever of zij iets aanbieden qua leaseauto/benzinekosten, wie weet.
zaterdag 16 september 2017 om 20:29
Hopelijk heb je het wel met elkaar kunnen uitpraten en een closure gevoel kunnen creëren. Dit is denk ik belangrijk om het proces van los laten te vergemakkelijken. Als je je afvraagt of je tevreden bent met de persoon die je bent en je antwoord erop is 'ja', dan is het denk ik een kwestie van nieuwe mensen ontmoeten in nieuwe omgevingen om zo een nieuw iemand tegen te komen waarbij wederzijdse liefde kan ontstaan en jij je de bom van liefde die je kwijt wilt voor anderen daarin kwijt kunt raken. Ben je niet tevreden met de persoon die je bent, dan is het denk ik een kwestie om aan jezelf te werken tot de persoon die jij zelf wilt worden en dan vind je de partner die je het met je klikt en past en je je beter dan ooit zult voelen.
Misschien helpt het om deze nare ervaring die jij doorheen gaat als iets positiefs te beschouwen. We leven misschien maar één keer en door alles mee te maken in het leven, waaronder een vervelende relatiebreuk (iets dat voor sommige mensen het pijnlijkste is dat er is in het leven), ontdek je je zelf en kom je je zelf te leren kennen. Wellicht kun je over een jaar of twee erop terug kijken allemaal en er dankbaar voor zou zijn voor zo'n nare ervaring, omdat het jezelf hebt ermee leren kennen tot het punt dat je jezelf altijd al wou leren kennen. Jij bent ook een persoon die liefde nodig heeft en aandacht en als iemand dat niet voor jou op dat moment kan geven dan is het misschien een idee om te leren dat naar jezelf te geven. Al deze gevoelens die jij doorheen gaat de laatste tijd is een kenningsmaking proces met jezelf op dit gebied. Om weer beter te voelen zou je de bom van liefde die je voor anderen hebt, voor jezelf misschien kunnen geven. Behandel jezelf zoals je iemand anders zou behandelen die door zo'n proces gaat door begrip voor jezelf te tonen en jezelf te verwennen. Zie het wellicht als een persoonlijk verhaal waar jij de hoofdpersoon bent en door deze ervaringen anderen mensen beter kunt begrijpen en of helpen met hun problemen. Doordat jij een negatieve ervaring hebt opgelopen kun je iemands anders negatieve ervaring verlichten, min min is plus
Laat je ex gaan in de vrije wereld om zichzelf te leren kennen. Mensen hebben de vrijheid en recht om niet meer met iemand in contact te zijn en zijn eigen weg te gaan om zichzelf te ontdekken en van het leven te genieten. Ik weet dat het enorm enorm pijnlijk is, maar hem los laten in de vrije wereld en niet lastig vallen (dit veroorzaakt vaak voor een grotere kloof alleen maar tussen elkaar) is ook een vorm van liefde.
Hopelijk heb je hier iets aan. Als je het ergens niet mee eens bent dan hoor ik het graag. Wie ben ik om te vertellen wat het beste is namelijk, iedereen gaat zijn eigen proces door en het is belangrijk dat iemand dan zorgvuldig naar jou luistert en met een open gedachte en gevoel met jou problemen erover praat.
Misschien helpt het om deze nare ervaring die jij doorheen gaat als iets positiefs te beschouwen. We leven misschien maar één keer en door alles mee te maken in het leven, waaronder een vervelende relatiebreuk (iets dat voor sommige mensen het pijnlijkste is dat er is in het leven), ontdek je je zelf en kom je je zelf te leren kennen. Wellicht kun je over een jaar of twee erop terug kijken allemaal en er dankbaar voor zou zijn voor zo'n nare ervaring, omdat het jezelf hebt ermee leren kennen tot het punt dat je jezelf altijd al wou leren kennen. Jij bent ook een persoon die liefde nodig heeft en aandacht en als iemand dat niet voor jou op dat moment kan geven dan is het misschien een idee om te leren dat naar jezelf te geven. Al deze gevoelens die jij doorheen gaat de laatste tijd is een kenningsmaking proces met jezelf op dit gebied. Om weer beter te voelen zou je de bom van liefde die je voor anderen hebt, voor jezelf misschien kunnen geven. Behandel jezelf zoals je iemand anders zou behandelen die door zo'n proces gaat door begrip voor jezelf te tonen en jezelf te verwennen. Zie het wellicht als een persoonlijk verhaal waar jij de hoofdpersoon bent en door deze ervaringen anderen mensen beter kunt begrijpen en of helpen met hun problemen. Doordat jij een negatieve ervaring hebt opgelopen kun je iemands anders negatieve ervaring verlichten, min min is plus
Laat je ex gaan in de vrije wereld om zichzelf te leren kennen. Mensen hebben de vrijheid en recht om niet meer met iemand in contact te zijn en zijn eigen weg te gaan om zichzelf te ontdekken en van het leven te genieten. Ik weet dat het enorm enorm pijnlijk is, maar hem los laten in de vrije wereld en niet lastig vallen (dit veroorzaakt vaak voor een grotere kloof alleen maar tussen elkaar) is ook een vorm van liefde.
Hopelijk heb je hier iets aan. Als je het ergens niet mee eens bent dan hoor ik het graag. Wie ben ik om te vertellen wat het beste is namelijk, iedereen gaat zijn eigen proces door en het is belangrijk dat iemand dan zorgvuldig naar jou luistert en met een open gedachte en gevoel met jou problemen erover praat.
anoniem_354757 wijzigde dit bericht op 16-09-2017 20:44
16.77% gewijzigd
zaterdag 16 september 2017 om 20:35
Het komt goed! Ik heb in ongeveer dezelfde situatie als jij gezeten. Alleen was ik toen 32. Dacht dat ik voor altijd alleen zou blijven.
Maar 1,5 jaar later was ik weer gelukkig met mezelf en op dat moment leerde ik mijn huidige vriend kennen. Op mijn 36ste is onze dochter geboren. Nu dus huisje boompje beestje.
Je moet door deze rottige fase heen. Word eerst gelukkig met jezelf, dat is zo belangrijk!
Maar 1,5 jaar later was ik weer gelukkig met mezelf en op dat moment leerde ik mijn huidige vriend kennen. Op mijn 36ste is onze dochter geboren. Nu dus huisje boompje beestje.
Je moet door deze rottige fase heen. Word eerst gelukkig met jezelf, dat is zo belangrijk!
zaterdag 16 september 2017 om 22:32
@ Lodono & Waxine,
Bedankt. Ik moet zeker eerst weer gelukkig worden met mijzelf, dat is nu juist de kunst... Hoe? Dat ben ik aan het uitvogelen!
Ik ben het zeker met je eens, Lodono. Ik vind het alleen nog lastig toe te passen... Ik wil zeker nog wel wat dingen veranderen aan mijzelf en weer wat sterker in mijn schoenen komen te staan en meer in mijzelf geloven. Hem vrij laten is ook nog lastig voor me, ik probeer het wel en weet dat dit het beste is..
Fijn om te horen, Waxine!
Bedankt. Ik moet zeker eerst weer gelukkig worden met mijzelf, dat is nu juist de kunst... Hoe? Dat ben ik aan het uitvogelen!
Ik ben het zeker met je eens, Lodono. Ik vind het alleen nog lastig toe te passen... Ik wil zeker nog wel wat dingen veranderen aan mijzelf en weer wat sterker in mijn schoenen komen te staan en meer in mijzelf geloven. Hem vrij laten is ook nog lastig voor me, ik probeer het wel en weet dat dit het beste is..
Fijn om te horen, Waxine!
zaterdag 16 september 2017 om 23:13
Nova, allereerst is het heel begrijpelijk dat je je ex mist en veel denkt aan wat je het liefst nog samen zou willen doen. Ik denk dat wat dat betreft alleen tijd zijn werk kan doen en afleiding zoeken.
Uit wat je schrijft maak ik op dat je je met veel zaken tegelijk bezig bent en ook wel veel twijfels hebt/onzeker bent. Dit is logisch en voor mij ook herkenbaar.
Je vroeg me hoe je kunt accepteren dat je wat stappen terug moet doen. Ik heb dit gedaan door alleen te kijken in het nu (terwijl ik normaal altijd in de toekomst kijk). Hiermee stel je prioriteiten en kun je een aantal zorgen even naast je neer leggen, zoals het sparen of twijfels over je woonomgeving (die kan je toch niet nu direct veranderen).
Je eerste prioriteit is zorgen dat je je happy voelt waar je nu bent en je het gevoel hebt dat je de boel in je eentje mooi voor elkaar hebt. Wees even trots op wat je wel bereikt in plaats van te kijken wat je allemaal nog niet hebt (moeilijker gezegd dan gedaan).
Even bewust wat minder streng zijn naar jezelf, want je moet alles eerst verwerken. Je hoeft nu even niet alles al perfect te doen, geef het wat tijd. Dit haalt de druk ook even van de ketel. Ga later stap voor stap met je doelstellingen bezig.
Mijn eerste prioriteiten waren bijvoorbeeld zorgen dat ik mijn huisje helemaal mooi op orde had, zodat ik me er fijn voelde, met vriendinnen af spreken en daarnaast focus op mijn werk en studie
Wat ook belangrijk is, proberen je gevoel er soms ook gewoon te laten zijn. Ben je verdrietig, voel je je slecht kruip dan gewoon eens een keer op de bank met een fleecedekentje en een fijne film bijvoorbeeld.. huil eens uit. Dat heb je nodig. Maar probeer daarna jezelf weer op te pakken, blijf er niet te lang in hangen. Ik deed dat door dan bijvoorbeeld eens flink het huishouden te gaan doen. Dat gaf een opgeruimd en goed gevoel en ik was weer actief.
Door even terug te gaan naar de basis zul je weer trots worden op jezelf, het gevoel krijgen dat je het in je eentje ook mooi voor elkaar hebt. Wat Waxine ook zegt, je moet door deze rottige fase heen. Maar daarna zul je ook weer meer energie hebben voor alles wat je nog graag wilt bereiken.
Uit wat je schrijft maak ik op dat je je met veel zaken tegelijk bezig bent en ook wel veel twijfels hebt/onzeker bent. Dit is logisch en voor mij ook herkenbaar.
Je vroeg me hoe je kunt accepteren dat je wat stappen terug moet doen. Ik heb dit gedaan door alleen te kijken in het nu (terwijl ik normaal altijd in de toekomst kijk). Hiermee stel je prioriteiten en kun je een aantal zorgen even naast je neer leggen, zoals het sparen of twijfels over je woonomgeving (die kan je toch niet nu direct veranderen).
Je eerste prioriteit is zorgen dat je je happy voelt waar je nu bent en je het gevoel hebt dat je de boel in je eentje mooi voor elkaar hebt. Wees even trots op wat je wel bereikt in plaats van te kijken wat je allemaal nog niet hebt (moeilijker gezegd dan gedaan).
Even bewust wat minder streng zijn naar jezelf, want je moet alles eerst verwerken. Je hoeft nu even niet alles al perfect te doen, geef het wat tijd. Dit haalt de druk ook even van de ketel. Ga later stap voor stap met je doelstellingen bezig.
Mijn eerste prioriteiten waren bijvoorbeeld zorgen dat ik mijn huisje helemaal mooi op orde had, zodat ik me er fijn voelde, met vriendinnen af spreken en daarnaast focus op mijn werk en studie
Wat ook belangrijk is, proberen je gevoel er soms ook gewoon te laten zijn. Ben je verdrietig, voel je je slecht kruip dan gewoon eens een keer op de bank met een fleecedekentje en een fijne film bijvoorbeeld.. huil eens uit. Dat heb je nodig. Maar probeer daarna jezelf weer op te pakken, blijf er niet te lang in hangen. Ik deed dat door dan bijvoorbeeld eens flink het huishouden te gaan doen. Dat gaf een opgeruimd en goed gevoel en ik was weer actief.
Door even terug te gaan naar de basis zul je weer trots worden op jezelf, het gevoel krijgen dat je het in je eentje ook mooi voor elkaar hebt. Wat Waxine ook zegt, je moet door deze rottige fase heen. Maar daarna zul je ook weer meer energie hebben voor alles wat je nog graag wilt bereiken.
zaterdag 16 september 2017 om 23:58
Het is enorm lastig en kan ook enorm vermoeiend zijn om die strijd tegen jezelf in te gaan. Het is ook heel makkelijk gezegd van mij kant dan gedaan. Ik heb er zelf ook ervaring mee gehad en weet hoe moeilijk zo'n dingen kunnen zijn. Uiteindelijk zag ik het alleen maar als iets positiefs en ben ik er uiteindelijk dankbaar voor dat ik zo'n nare ervaring heb kunnen meemaken.Nova-Liz schreef: ↑16-09-2017 22:32@ Lodono & Waxine,
Bedankt. Ik moet zeker eerst weer gelukkig worden met mijzelf, dat is nu juist de kunst... Hoe? Dat ben ik aan het uitvogelen!
Ik ben het zeker met je eens, Lodono. Ik vind het alleen nog lastig toe te passen... Ik wil zeker nog wel wat dingen veranderen aan mijzelf en weer wat sterker in mijn schoenen komen te staan en meer in mijzelf geloven. Hem vrij laten is ook nog lastig voor me, ik probeer het wel en weet dat dit het beste is..
Fijn om te horen, Waxine!
zondag 17 september 2017 om 10:17
Wat een mooie reacties hier 
Nova wat ik nog als aanvulling wilde zeggen is dat ik begrijp dat bepaalde stappen nu misschien niet goed aanvoelen. Bij je moeder blijven wonen of terug gaan naar je ex vriend voelt heel vertrouwd. En nu ben je uit je comfort-zone gestapt.
Maar ik denk dat het juist goed is dat je momenteel even zelfstandig bent. Zie het als een basis van waaruit jij je nieuwe leven op kan bouwen.
Nu voelt het misschien nog niet fijn, maar geef het een kans.
Zou het kunnen dat je last heb van 'angst voor verandering'? Misschien kun je daar eens over praten met een deskundige. En wees trots op jezelf, ik vind echt dat je het goed doet. Al probeer je voor de vijfde keer af te rijden, dat is toch ook knap? Dat je blijft volhouden. (Ik heb niet eens een rijbewijs, omdat ik het al niet aandurf om te beginnen
)
Nova wat ik nog als aanvulling wilde zeggen is dat ik begrijp dat bepaalde stappen nu misschien niet goed aanvoelen. Bij je moeder blijven wonen of terug gaan naar je ex vriend voelt heel vertrouwd. En nu ben je uit je comfort-zone gestapt.
Maar ik denk dat het juist goed is dat je momenteel even zelfstandig bent. Zie het als een basis van waaruit jij je nieuwe leven op kan bouwen.
Nu voelt het misschien nog niet fijn, maar geef het een kans.
Zou het kunnen dat je last heb van 'angst voor verandering'? Misschien kun je daar eens over praten met een deskundige. En wees trots op jezelf, ik vind echt dat je het goed doet. Al probeer je voor de vijfde keer af te rijden, dat is toch ook knap? Dat je blijft volhouden. (Ik heb niet eens een rijbewijs, omdat ik het al niet aandurf om te beginnen
)
