Psyche
alle pijlers
Niet leuk genoeg..
vrijdag 18 juni 2010 om 12:07
Gister heeft vriendje nummer zoveel het uitgemaakt omdat hij me wel leuk vind maar niet leuk genoeg. De vriendjes daarvoor vonden me ook erg leuk maar niet leuk genoeg voor een serieuze relatie.
Ik ben het type meisje wat niet om aandacht verlegen zit. Ik weet dat m'n uiterlijk en humor mannen aanspreekt. Maar ik kan ze niet geinteresseerd houden. Het laatste vriendje kende ik al bijna een half jaar via m'n werk voordat we uitgingen. Hij had dus al een goede indruk van hoe ik ben. Maar na een aantal dates haken ze steeds af.
Ik heb alleen geen idee wat ik anders zou moeten doen om ze geinteresseerd te houden. Ik doe me niet anders voor dan dat ik ben, heb humor, ben geen veeleisend type en duik ook niet bij de eerste avond het bed met ze in
Misschien zijn hier meiden die dit herkennen?
Kuss
Ik ben het type meisje wat niet om aandacht verlegen zit. Ik weet dat m'n uiterlijk en humor mannen aanspreekt. Maar ik kan ze niet geinteresseerd houden. Het laatste vriendje kende ik al bijna een half jaar via m'n werk voordat we uitgingen. Hij had dus al een goede indruk van hoe ik ben. Maar na een aantal dates haken ze steeds af.
Ik heb alleen geen idee wat ik anders zou moeten doen om ze geinteresseerd te houden. Ik doe me niet anders voor dan dat ik ben, heb humor, ben geen veeleisend type en duik ook niet bij de eerste avond het bed met ze in
Misschien zijn hier meiden die dit herkennen?
Kuss
vrijdag 18 juni 2010 om 16:09
quote:Stephanietje schreef op 18 juni 2010 @ 14:35:
Dat kan ook op een hoop andere manieren dan door te wachten met seks hoor... Ik vind dat zo'n achterhaald standpunt, alsof alleen mannen meteen seks willen enzo.Als dat zo achterhaald is, vraag ik me echt af hoe het komt dat er zo ontzettend veel relaties gewoon geen stand houden. Dan heb ik het niet over trouwen, gewoon los daarvan. Als je 5 jaar een relatie hebt gehad, dan is het al heel wat. Samenwonen gaat met al het gemak en is doodnormaal, met 3 maanden zitten mensen soms al bij elkaar. Om vervolgens na een paar jaar toch niet kunnen kiezen, uitgekeken te zijn en de boel weer te verdelen. Welke waarde heeft dat allemaal nog dan? De waarde is toch verloren op deze manier?
Dat kan ook op een hoop andere manieren dan door te wachten met seks hoor... Ik vind dat zo'n achterhaald standpunt, alsof alleen mannen meteen seks willen enzo.Als dat zo achterhaald is, vraag ik me echt af hoe het komt dat er zo ontzettend veel relaties gewoon geen stand houden. Dan heb ik het niet over trouwen, gewoon los daarvan. Als je 5 jaar een relatie hebt gehad, dan is het al heel wat. Samenwonen gaat met al het gemak en is doodnormaal, met 3 maanden zitten mensen soms al bij elkaar. Om vervolgens na een paar jaar toch niet kunnen kiezen, uitgekeken te zijn en de boel weer te verdelen. Welke waarde heeft dat allemaal nog dan? De waarde is toch verloren op deze manier?
vrijdag 18 juni 2010 om 17:47
Bedankt voor alle reacties! Ik hou niet zo van spelletjes, als ik iemand niet leuk vind dan zou ik er niet mee uitgaan. Dus dan ben je snel uitgespeeld! Maar toch is het goed om na te denken waarom het mis loopt en wat ik eigenlijk wil. Ik ga toch aan mezelf twijfelen hierdoor. Het is goed om te horen dat relaties gewoon uitgaan, dat dit niets bijzonder is.
vrijdag 18 juni 2010 om 17:52
quote:hommeltje28 schreef op 18 juni 2010 @ 13:57:
[...]
Wat ik wel met je eens ben is dat je niet te snel aan seks moet beginnen. Een man mag wel moeite doen voor je en niet dat hij zich er niet 'moe' op hoeft te maken. Laat maar zien dat hij je waard is, vind ik.Op deze manier klinkt het alsof seks iets is wat aan de man wordt gegeven door de vrouw. Als je er nou zelf gewoon heel veel zin in hebt? In mijn optiek is het iets wat je samen doet en deelt. Niet iets wat slechts 1 partij aan de ander (weg)geeft.
[...]
Wat ik wel met je eens ben is dat je niet te snel aan seks moet beginnen. Een man mag wel moeite doen voor je en niet dat hij zich er niet 'moe' op hoeft te maken. Laat maar zien dat hij je waard is, vind ik.Op deze manier klinkt het alsof seks iets is wat aan de man wordt gegeven door de vrouw. Als je er nou zelf gewoon heel veel zin in hebt? In mijn optiek is het iets wat je samen doet en deelt. Niet iets wat slechts 1 partij aan de ander (weg)geeft.
vrijdag 18 juni 2010 om 18:10
@Kussss: ik vraag me wanneer jij iets een relatie noemt. Of iemand je vriendje. Je schrijft dat mannen vaak na een paar dates afhaken. Dan is er toch nog geen sprake van een relatie? Dan zit je nog in de aftastfase, lijkt me. Loop je misschien toch iets te hard van stapel en schrik je ze daarmee af?
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
vrijdag 18 juni 2010 om 18:21
Apart dat zo'n vraag meteen uitdraait op een discussie over seks.
Misschien is het wel een emotionele kwestie.
Het kan natuurlijk ook toeval zijn dat dit TO steeds overkomt.
Maar stel dat dat niet zo is.
Misschien stel je je emotioneel wel op een bepaalde manier op, waardoor mannen je nooit echt leren kennen. Misschien heb je wel een onzichtbare muur om je heen, durf je je niet kwetsbaar op te stellen?
Niet dat je als vrouw per se kwetsbaar moet zijn (hell no, niet die discussie!), maar als je je, als mens zijnde (m/v), in een beginnende relatie, niet kwetsbaar opstelt, is het voor de andere partij vaak niet leuk meer na een tijdje. Je hebt dan constant het idee dat je tegen een muur aanloopt.
En dan wordt het contact vervelend en saai, omdat het contact zich emotioneel niet ontwikkeld waardoor je in een impasse komt.
En vaak gaat de ander zich dan ook minder open opstellen, want een paar keer tegen een muur aanlopen doet best wel pijn en is niet bevorderend voor het vertrouwen.
Dus ik vraag me af of hoe het bij jou zit t.o.v. emotionele toegankelijkheid?
Denk je niet dat daar de crux zit, dan heeft het misschien met iets anders te maken. Maar verkijk je er niet op wat non verbale communicatie met jou en anderen doet.
Misschien is het wel een emotionele kwestie.
Het kan natuurlijk ook toeval zijn dat dit TO steeds overkomt.
Maar stel dat dat niet zo is.
Misschien stel je je emotioneel wel op een bepaalde manier op, waardoor mannen je nooit echt leren kennen. Misschien heb je wel een onzichtbare muur om je heen, durf je je niet kwetsbaar op te stellen?
Niet dat je als vrouw per se kwetsbaar moet zijn (hell no, niet die discussie!), maar als je je, als mens zijnde (m/v), in een beginnende relatie, niet kwetsbaar opstelt, is het voor de andere partij vaak niet leuk meer na een tijdje. Je hebt dan constant het idee dat je tegen een muur aanloopt.
En dan wordt het contact vervelend en saai, omdat het contact zich emotioneel niet ontwikkeld waardoor je in een impasse komt.
En vaak gaat de ander zich dan ook minder open opstellen, want een paar keer tegen een muur aanlopen doet best wel pijn en is niet bevorderend voor het vertrouwen.
Dus ik vraag me af of hoe het bij jou zit t.o.v. emotionele toegankelijkheid?
Denk je niet dat daar de crux zit, dan heeft het misschien met iets anders te maken. Maar verkijk je er niet op wat non verbale communicatie met jou en anderen doet.
vrijdag 18 juni 2010 om 18:22
@Twister2010; na een tijdje daten komt toch een moment om je verwachtingen te delen. Een relatie komt bij mij na 2-3 maanden daten en dan pas nadat je op de hoogte bent van elkaars verwachtingen. Dan spreek je toch een beetje af dat het serieus is (of niet), of welk naamplaatje je eraan kan geven. Ik loop eigenlijk nooit zo hard van stapel.
vrijdag 18 juni 2010 om 18:34
quote:hommeltje28 schreef op 18 juni 2010 @ 16:09:
[...]
Als dat zo achterhaald is, vraag ik me echt af hoe het komt dat er zo ontzettend veel relaties gewoon geen stand houden. Dan heb ik het niet over trouwen, gewoon los daarvan. Als je 5 jaar een relatie hebt gehad, dan is het al heel wat. Samenwonen gaat met al het gemak en is doodnormaal, met 3 maanden zitten mensen soms al bij elkaar. Om vervolgens na een paar jaar toch niet kunnen kiezen, uitgekeken te zijn en de boel weer te verdelen. Welke waarde heeft dat allemaal nog dan? De waarde is toch verloren op deze manier?
Volgens mij heeft het feit dat veel relaties niet lang stand houden tegenwoordig, te maken met het feit dat er tegenwoordig veel mensen rondlopen die kinderen zijn van gescheiden ouders.
Hierdoor hebben veel mensen hechtingsproblemen ontwikkeld zoals bindingsangst en verlatingsangst.
Ook het feit dat deze mensen nooit een goed voorbeeld hebben gehad van ouders die wel een lange en gelukkige relatie hadden, maakt het moeilijker voor deze mensen om zelf een relatie in stand te kunnen houden.
Zelfs als er geen hechtingsproblematiek is, is het moeilijk om zonder een goed voorbeeld te hebben gehad, zelf een stabiele relatie in stand te houden. Uit vele onderzoeken is gebleken dat kinderen van gescheiden ouders meer kans hebben om zelf ook gescheiden te eindigen.
Bovendien leven wij in een maatschappij waarin het een taboe lijkt te zijn om ergens in te investeren en daar ook tegenslagen in te beleven, en een must om instant geluk te genereren door van de ene in de andere relatie te stappen of te jobhoppen, huishoppen, autohoppen, etc.
Het gaat erom zo snel mogelijk zo veel mogelijk te krijgen. Je zal eens ergens echt moeite voor moeten doen!
[...]
Als dat zo achterhaald is, vraag ik me echt af hoe het komt dat er zo ontzettend veel relaties gewoon geen stand houden. Dan heb ik het niet over trouwen, gewoon los daarvan. Als je 5 jaar een relatie hebt gehad, dan is het al heel wat. Samenwonen gaat met al het gemak en is doodnormaal, met 3 maanden zitten mensen soms al bij elkaar. Om vervolgens na een paar jaar toch niet kunnen kiezen, uitgekeken te zijn en de boel weer te verdelen. Welke waarde heeft dat allemaal nog dan? De waarde is toch verloren op deze manier?
Volgens mij heeft het feit dat veel relaties niet lang stand houden tegenwoordig, te maken met het feit dat er tegenwoordig veel mensen rondlopen die kinderen zijn van gescheiden ouders.
Hierdoor hebben veel mensen hechtingsproblemen ontwikkeld zoals bindingsangst en verlatingsangst.
Ook het feit dat deze mensen nooit een goed voorbeeld hebben gehad van ouders die wel een lange en gelukkige relatie hadden, maakt het moeilijker voor deze mensen om zelf een relatie in stand te kunnen houden.
Zelfs als er geen hechtingsproblematiek is, is het moeilijk om zonder een goed voorbeeld te hebben gehad, zelf een stabiele relatie in stand te houden. Uit vele onderzoeken is gebleken dat kinderen van gescheiden ouders meer kans hebben om zelf ook gescheiden te eindigen.
Bovendien leven wij in een maatschappij waarin het een taboe lijkt te zijn om ergens in te investeren en daar ook tegenslagen in te beleven, en een must om instant geluk te genereren door van de ene in de andere relatie te stappen of te jobhoppen, huishoppen, autohoppen, etc.
Het gaat erom zo snel mogelijk zo veel mogelijk te krijgen. Je zal eens ergens echt moeite voor moeten doen!
vrijdag 18 juni 2010 om 18:52
quote:Kussss schreef op 18 juni 2010 @ 18:22:
@Twister2010; na een tijdje daten komt toch een moment om je verwachtingen te delen. Een relatie komt bij mij na 2-3 maanden daten en dan pas nadat je op de hoogte bent van elkaars verwachtingen. Dan spreek je toch een beetje af dat het serieus is (of niet), of welk naamplaatje je eraan kan geven. Ik loop eigenlijk nooit zo hard van stapel.Duidelijk! Door je OP kreeg ik een andere indruk. In dit geval vind ik niet dat je te hard van stapel loopt.
@Twister2010; na een tijdje daten komt toch een moment om je verwachtingen te delen. Een relatie komt bij mij na 2-3 maanden daten en dan pas nadat je op de hoogte bent van elkaars verwachtingen. Dan spreek je toch een beetje af dat het serieus is (of niet), of welk naamplaatje je eraan kan geven. Ik loop eigenlijk nooit zo hard van stapel.Duidelijk! Door je OP kreeg ik een andere indruk. In dit geval vind ik niet dat je te hard van stapel loopt.
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
