Psyche
alle pijlers
Niet weerbaar zijn
zaterdag 26 oktober 2019 om 08:06
Vaak voel ik me op sociaal vlak enorm kwetsbaar.
Vind het moeilijk om mijn gevoelens kenbaar te maken en grenzen aan te geven.
Bijvoorbeeld als iemand een vervelende opmerking kan maken.
Voor mij is het erg lastig om adequaat terug te reageren.
Heb in het verleden wel assertiviteitstrainingen gedaan, maar in de praktijk kun je situaties tegenkomen die stukken moeilijker zijn.
Er is weleens over mij gezegd dat ik een gesloten iemand ben (ook door mijn ASS en ook ADD), vaak niet duidelijk ben en moeilijk voor mezelf opkom.
Daar ben ik het ook wel mee eens.
Ook heb ik vaak erg veel last van mijn pestverleden (vooral in de middelbare schoolperiode).
Verder heb ik erg veel last van onzekerheid en pleasegedrag.
Daardoor kan er ook makkelijk over mij heen worden gelopen.
Dat wil ik voortaan echt zien te voorkomen.
De laatste tijd is echter het merkwaardige dat ik weinig sociaal moeilijke situaties tegenkom.
Zodoende kan ik dit niet 'trainen' en hierop gaan anticiperen.
Ik wil vooral duidelijk en directer gaan worden in mijn communciatie en niet meer zo verkapt, vaag en wollig.
Ik heb het hier ook vaak over met mijn maatschappelijk werker en ook met mijn psychiater.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En heeft iemand wellicht nog adviezen, tips oid?
Vind het moeilijk om mijn gevoelens kenbaar te maken en grenzen aan te geven.
Bijvoorbeeld als iemand een vervelende opmerking kan maken.
Voor mij is het erg lastig om adequaat terug te reageren.
Heb in het verleden wel assertiviteitstrainingen gedaan, maar in de praktijk kun je situaties tegenkomen die stukken moeilijker zijn.
Er is weleens over mij gezegd dat ik een gesloten iemand ben (ook door mijn ASS en ook ADD), vaak niet duidelijk ben en moeilijk voor mezelf opkom.
Daar ben ik het ook wel mee eens.
Ook heb ik vaak erg veel last van mijn pestverleden (vooral in de middelbare schoolperiode).
Verder heb ik erg veel last van onzekerheid en pleasegedrag.
Daardoor kan er ook makkelijk over mij heen worden gelopen.
Dat wil ik voortaan echt zien te voorkomen.
De laatste tijd is echter het merkwaardige dat ik weinig sociaal moeilijke situaties tegenkom.
Zodoende kan ik dit niet 'trainen' en hierop gaan anticiperen.
Ik wil vooral duidelijk en directer gaan worden in mijn communciatie en niet meer zo verkapt, vaag en wollig.
Ik heb het hier ook vaak over met mijn maatschappelijk werker en ook met mijn psychiater.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En heeft iemand wellicht nog adviezen, tips oid?
donderdag 14 november 2019 om 12:56
Ik merk dat ik een groot deel van mijn leven al erg veel problemen heb in sociale omgang (en ook met groepsactiviteiten).
Of het nou met vriendschappen is, op de werkvloer, met buren etc.
Ik vind het lastig om contact te leggen en ook om mensen toe te laten in mijn leven (ondanks dat ik een fijn sociaal netwerk heb).
Dit heeft ook met pijnlijke ervaringen te maken in het verleden, waarin ik met bepaalde mensen erg spaak gelopen ben.
Ik ben steeds voorzichtiger en gereserveerder geworden.
Heb in het verleden erg veel last gehad van 'destructieve contacten'.
Ik raakte de grip dan kwijt en wist me met bepaalde probleemsituaties op den duur geen raad meer.
Soms doet het me wat denken aan water wat langzaam gekookt wordt en waarbij ik niet door heb dat het steeds heter wordt en op den duur op een kookpunt komt.
Ik heb altijd erg veel moeite gehad om voor mezelf op te komen, om grenzen aan te geven en om van me te kunnen afbijten.
Daardoor konden sommige situaties in het verleden erg verslechteren en soms zelfs uit de hand lopen (conflicten etc).
Of het nou met vriendschappen is, op de werkvloer, met buren etc.
Ik vind het lastig om contact te leggen en ook om mensen toe te laten in mijn leven (ondanks dat ik een fijn sociaal netwerk heb).
Dit heeft ook met pijnlijke ervaringen te maken in het verleden, waarin ik met bepaalde mensen erg spaak gelopen ben.
Ik ben steeds voorzichtiger en gereserveerder geworden.
Heb in het verleden erg veel last gehad van 'destructieve contacten'.
Ik raakte de grip dan kwijt en wist me met bepaalde probleemsituaties op den duur geen raad meer.
Soms doet het me wat denken aan water wat langzaam gekookt wordt en waarbij ik niet door heb dat het steeds heter wordt en op den duur op een kookpunt komt.
Ik heb altijd erg veel moeite gehad om voor mezelf op te komen, om grenzen aan te geven en om van me te kunnen afbijten.
Daardoor konden sommige situaties in het verleden erg verslechteren en soms zelfs uit de hand lopen (conflicten etc).
vrijdag 15 november 2019 om 15:34
Af en toe werken er ook mensen van andere afdelingen bij ons en wij bij hen, als er op een van de afdelingen geen werk is. Vandaag zaten ze op onze afdeling.
Eén vrouw staat bekend als erg bazig. Dat heb ik ook al ondervonden. We deden stickerwerk en er zijn maar een paar rollen stickers. Die moet je delen met z'n allen. Op een gegeven moment waren ze op en zag ik alleen bij dat moeilijke mens nog een beetje stickers. Ik vroeg of ik er nog een paar mocht en ze zei kortaf: "Nee je wacht maar tot wij klaar zijn!" Gelukkig stond er nog een kleine rol achter me die ik niet had opgemerkt, dus kon wel vooruit. Maar na zo'n antwoord ga ik liever niet meer iets aan haar vragen. Ze deed ook al een keer bot toen ik in de kantine op "haar" plek zat en niet wist dat zij daar altijd zit. Ik vind haar een beetje intimiderend. Als ze per ongeluk tegen mij of een ander aanbotst, zegt ze nooit "sorry". Ze heeft een houding alsof ze denkt dat ze de koningin is.
Eén vrouw staat bekend als erg bazig. Dat heb ik ook al ondervonden. We deden stickerwerk en er zijn maar een paar rollen stickers. Die moet je delen met z'n allen. Op een gegeven moment waren ze op en zag ik alleen bij dat moeilijke mens nog een beetje stickers. Ik vroeg of ik er nog een paar mocht en ze zei kortaf: "Nee je wacht maar tot wij klaar zijn!" Gelukkig stond er nog een kleine rol achter me die ik niet had opgemerkt, dus kon wel vooruit. Maar na zo'n antwoord ga ik liever niet meer iets aan haar vragen. Ze deed ook al een keer bot toen ik in de kantine op "haar" plek zat en niet wist dat zij daar altijd zit. Ik vind haar een beetje intimiderend. Als ze per ongeluk tegen mij of een ander aanbotst, zegt ze nooit "sorry". Ze heeft een houding alsof ze denkt dat ze de koningin is.
vrijdag 15 november 2019 om 17:59
Aankaarten zou ik kunnen doen, maar daarvoor vind ik het net niet erg genoeg. Ze zit maar om de paar weken of soms maanden op onze afdeling. Verder kom ik haar alleen tegen in de pauze bij de kluisjes. Haar kluisje zit schuin achter de mijne. Als ik haar zie komen, ga ik tegen mijn kluisje staan zodat ze er langs kan. Het is een smal pad en zij is nogal breed. Verder probeer ik haar te vermijden. Ze zoekt me ook niet op. Op de een of andere manier maakt ze wel een negatieve indruk op me. Ik heb al eens gedroomd dat ze me vastpakte en ik niet weg kon. Maar in het echt heeft ze dat nooit gedaan.
maandag 18 november 2019 om 07:51
Besef me eigenlijk steeds meer dat ik jarenlang een verkeerde houding heb gehad, vooral in de zin dat ik vaak uitstraalde dat ik alles wel best leek te vinden.
Ik cijferde mezelf op een verkeerde manier weg en verbloemde mijn ware gevoelens van onzekerheid, verlangens, onvrede etc.
Dat is niet goed geweest en ik moet hierin opener, directer, duidelijker en vooral ook eerlijker worden.
Ook om miscommunicatie, verkeerde verwachtingspatronen, irritaties, conflicten etc te voorkomen.
Ik cijferde mezelf op een verkeerde manier weg en verbloemde mijn ware gevoelens van onzekerheid, verlangens, onvrede etc.
Dat is niet goed geweest en ik moet hierin opener, directer, duidelijker en vooral ook eerlijker worden.
Ook om miscommunicatie, verkeerde verwachtingspatronen, irritaties, conflicten etc te voorkomen.
