Psyche
alle pijlers
Nooit zin om van huis te gaan, herkenbaar?
maandag 20 januari 2020 om 13:33
Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik uit dit topic hoop te halen, ik weet alleen dat ik me al ongelofelijk lang afvraag of er meer mensen zijn die hetzelfde hebben als onderstaande. En wie weet levert dit topic me wel iets op wat ik me nu nog helemaal niet voor kan stellen.
Al zo lang ik me kan herinneren heb ik nooit zin om van huis weg te gaan (of ergens naartoe te gaan). Als ik eenmaal ergens ben en ik heb het naar mijn zin dan kan ik best langer blijven dan ik van plan was maar ik heb er van tevoren nooit (als in echt nooit) zin in en ik ben altijd blij als ik weer thuis ben (hoe leuk het ook was). Als ik met iemand afgesproken heb hoop ik op de dag zelf (vaak ook al in de dagen ervoor) eigenlijk altijd dat die ander nog afzegt.
Als ik goed in mijn vel zit zijn er wel een paar dingen waar ik van kan voelen dat ik er zin in kan hebben om dat 'morgen' te gaan doen maar als het eenmaal 'morgen' is dan is die zin echt helemaal weg en zie ik er weer tegenop om weg te gaan.
Ik heb er inmiddels wel redelijk mijn weg in weten te vinden in de zin dat dingen die moeten gewoon moeten dus ik mag balen dat ik weg moet maar ik ga wel. Ook kan ik bij leuke optionele dingen beredeneren dat ik het bijna altijd leuk vind als ik er eenmaal ben (en het goed voor me is) en dat ik het maar accepteer dat ik geen zin heb (eigenlijk gewoon echt niet wil) en toch ga. En dat ik heel weinig behoefte heb om weg te gaan, dus dat als het echt niet hoeft en ik er echt niks leuks in zie ik het van mezelf ook niet hoef.
Maar leuk is anders. Ik vind het helemaal niet leuk altijd maar die (enorme) drempel te voelen, wat ik ook doe, gedaan of geprobeerd heb. Nou staat dit niet op zichzelf, ik heb wat diagnoses en misschien komt het daar vandaan maar dat weet ik niet, ik ben het nooit in informatie tegengekomen. Ik ben dus vooral heel erg benieuwd of er iemand is die dit van zichzelf herkent.
Al zo lang ik me kan herinneren heb ik nooit zin om van huis weg te gaan (of ergens naartoe te gaan). Als ik eenmaal ergens ben en ik heb het naar mijn zin dan kan ik best langer blijven dan ik van plan was maar ik heb er van tevoren nooit (als in echt nooit) zin in en ik ben altijd blij als ik weer thuis ben (hoe leuk het ook was). Als ik met iemand afgesproken heb hoop ik op de dag zelf (vaak ook al in de dagen ervoor) eigenlijk altijd dat die ander nog afzegt.
Als ik goed in mijn vel zit zijn er wel een paar dingen waar ik van kan voelen dat ik er zin in kan hebben om dat 'morgen' te gaan doen maar als het eenmaal 'morgen' is dan is die zin echt helemaal weg en zie ik er weer tegenop om weg te gaan.
Ik heb er inmiddels wel redelijk mijn weg in weten te vinden in de zin dat dingen die moeten gewoon moeten dus ik mag balen dat ik weg moet maar ik ga wel. Ook kan ik bij leuke optionele dingen beredeneren dat ik het bijna altijd leuk vind als ik er eenmaal ben (en het goed voor me is) en dat ik het maar accepteer dat ik geen zin heb (eigenlijk gewoon echt niet wil) en toch ga. En dat ik heel weinig behoefte heb om weg te gaan, dus dat als het echt niet hoeft en ik er echt niks leuks in zie ik het van mezelf ook niet hoef.
Maar leuk is anders. Ik vind het helemaal niet leuk altijd maar die (enorme) drempel te voelen, wat ik ook doe, gedaan of geprobeerd heb. Nou staat dit niet op zichzelf, ik heb wat diagnoses en misschien komt het daar vandaan maar dat weet ik niet, ik ben het nooit in informatie tegengekomen. Ik ben dus vooral heel erg benieuwd of er iemand is die dit van zichzelf herkent.
vrijdag 7 februari 2020 om 18:21
Nee snap je helemaal Kwebbeltje, ik heb morgen dus zoiets waar ik dat soort vragen kan verwachten...
Laten we zeggen dat ik eigenlijk mezelf altijd prima vermaak maar dat bepaalde dingen ook confronterend zijn omdat mijn leven dus zo rustig is en ik heb zó geen zin in bepaalde opmerkingen of me minder te voelen omdat mijn leven nu zo is.
En morgen is er dus iets waar ik niet onderuit kom.. nu ben ik al lang vrijgezel en ik zou eigenlijk ook wel eens een keer een leuke vent willen tegenkomen en dat ik dan zeggen:'Ik kan niet komen, we gaan lekker een weekendje weg'
Toch confronterende dingen, terwijl als ik gewoon in mijn eigen flow zit, dan heb ik daar eigenlijk weinig tot geen last van. Ik gun het sommige gewoon ook niet om op een bepaalde manier over mij te denken en ik zou eigenlijk een manier moeten vinden om dat los te laten, want daar heb ik met vlagen enorm veel last van...
Laten we zeggen dat ik eigenlijk mezelf altijd prima vermaak maar dat bepaalde dingen ook confronterend zijn omdat mijn leven dus zo rustig is en ik heb zó geen zin in bepaalde opmerkingen of me minder te voelen omdat mijn leven nu zo is.
En morgen is er dus iets waar ik niet onderuit kom.. nu ben ik al lang vrijgezel en ik zou eigenlijk ook wel eens een keer een leuke vent willen tegenkomen en dat ik dan zeggen:'Ik kan niet komen, we gaan lekker een weekendje weg'
Toch confronterende dingen, terwijl als ik gewoon in mijn eigen flow zit, dan heb ik daar eigenlijk weinig tot geen last van. Ik gun het sommige gewoon ook niet om op een bepaalde manier over mij te denken en ik zou eigenlijk een manier moeten vinden om dat los te laten, want daar heb ik met vlagen enorm veel last van...
yesss wijzigde dit bericht op 07-02-2020 18:32
21.86% gewijzigd
vrijdag 7 februari 2020 om 18:26
Vroeger moest ik ook overal mee naartoe van ooms en tantes. Wel tot mijn 19e. Ik had altijd het gevoel dat hun vragen niet uit belangstelling waren, maar vragen om te vragen. Meestal zat ik te zeuren wanneer we weer naar huis gingen.
Huisbezoek van vrienden of naar vrienden toe doe ik eens in de 2 of 3 maanden. Ook ik kan dat heel gezellig vinden. Maar liefst niet langer dan 3 uur.
Gaan jullie wel eens op ziekenbezoek? Ik eigenlijk zelden. Alleen bij directe familie. Mijn oom ligt regelmatig in het ziekenhuis vanwege zijn nieren. Maar ik ben nog nooit bij hem in het ziekenhuis geweest. Als hij erom zou vragen zou ik het denk ik wel eens doen. Maar ik weet nooit goed wat ik er moet doen.
Huisbezoek van vrienden of naar vrienden toe doe ik eens in de 2 of 3 maanden. Ook ik kan dat heel gezellig vinden. Maar liefst niet langer dan 3 uur.
Gaan jullie wel eens op ziekenbezoek? Ik eigenlijk zelden. Alleen bij directe familie. Mijn oom ligt regelmatig in het ziekenhuis vanwege zijn nieren. Maar ik ben nog nooit bij hem in het ziekenhuis geweest. Als hij erom zou vragen zou ik het denk ik wel eens doen. Maar ik weet nooit goed wat ik er moet doen.
vrijdag 7 februari 2020 om 18:27
Is altijd moeilijk als een vriendschap voorbij gaat, maar misschien wel beter... Als je er zelf ook geen energie uit meer uit haalt zorgt het uiteindelijk ook alleen maar voor frustratie.hondenmens schreef: ↑06-02-2020 22:52Bij mij is gisteren een vriendschap verbroken. Het contact met die vriendin liep al een paar jaar niet lekker. Voorheen hadden we raakpunten en deelden we interesses, maar we groeiden uit elkaar. Beiden hadden we het gevoel dat we moesten afspreken om de ander een plezier te doen. Terwijl we het beiden niet meer leuk vonden. De gespreksstof is snel op, onze interesses zijn te verschillend geworden. We hebben geen ruzie, maar zijn nu kennissen en laten het afspreken achterwege. Hoewel het als een verlossing voelt, moet ik er toch even aan wennen.
Maar blijft lastig, als je vriendschappen ontgroeid.
vrijdag 7 februari 2020 om 18:38
ik zie ooms en tantes alleen op de verjaardag van mijn ouders, ik ga niet bij ze op ziekenbezoek. Ik ben zelf ook ziek en regelmatig in het ziekenhuis gelegen. Geen ooms of tantes gezien en zit daar ook echt niet op te wachten.
Maar het verschilt per persoon, mijn ex had ik een relatie mee van zijn 23 tot zijn 32 en hij was vrij hecht met ooms en tantes, wilde er relmatig op bezoek en er blijven eten. (ik baalde daar altijd van, daar ging mijn vrije weekend).
Maar het verschilt per persoon, mijn ex had ik een relatie mee van zijn 23 tot zijn 32 en hij was vrij hecht met ooms en tantes, wilde er relmatig op bezoek en er blijven eten. (ik baalde daar altijd van, daar ging mijn vrije weekend).
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
vrijdag 7 februari 2020 om 19:11
Meestal vind ik mijn single-leven prima. Maar als ik leeftijdsgenoten tegenkom die al jaren dezelfde relatie hebben en in de "wij-vorm" praten, vind ik het ook soms confronterend. Dat ik nog nooit onderdeel van een "wij" ben geweest. Niet heb kunnen zeggen dat ik met mijn vriend op vakantie ben geweest. Of dat op mijn Kerstkaartjes nooit heeft gestaan: Hondenmens en.....
zondag 9 februari 2020 om 08:12
Nou mensen, cocon dag is aangebroken 
Had gisteren iets waar ik eigenlijk tegenop zag maar wat dus heel leuk was uiteindelijk.. zul je altijd zien.
Vandaag hoef ik helemaal niks, wat ideeën opdoen op Pinterest voor mijn creatieve hobby, online shoppen, beetje in huis opruimen, series kijken, heerlijk
Wat gaan jullie vandaag doen?
Had gisteren iets waar ik eigenlijk tegenop zag maar wat dus heel leuk was uiteindelijk.. zul je altijd zien.
Vandaag hoef ik helemaal niks, wat ideeën opdoen op Pinterest voor mijn creatieve hobby, online shoppen, beetje in huis opruimen, series kijken, heerlijk
Wat gaan jullie vandaag doen?
zondag 9 februari 2020 om 12:33
Yesss dat was bij mij hetzelfde. Ik had gisterenavond een etentje met activiteit wat verrassend leuk was. Omdat het in het midden van het land was en ik 's avonds laat niet meer terug naar huis wilde rijden in het donker, ben ik bij familie blijven slapen. Heel gezellig. Omdat het nu dus slecht weer is ben ik nu net een uurtje thuis.
Ik zit nu wat te eten, dadelijk ga ik lekker douchen en breng ik de rest van de dag door in mijn huispak
Ik zit nu wat te eten, dadelijk ga ik lekker douchen en breng ik de rest van de dag door in mijn huispak
zondag 9 februari 2020 om 17:59
Ik ga eigenlijk nooit op ziekenbezoek bij familie. Nu wel wat meer bij mijn vader (ander verhaal natuurlijk) omdat het daar niet goed mee gaat. Alhoewel, hij woont op een uur rijden hier vandaan. Dus we hebben besloten om vooral veel te bellen, en ik probeer 1 keer per maand langs te gaan. Anders worden het wel hele dure ritjes iedere keer.
Verder heb ik niet zoveel contact met familie, lekker rustig dus
Verder heb ik niet zoveel contact met familie, lekker rustig dus
zondag 9 februari 2020 om 20:27
Vandaag, behalve wandelen met de honden, niks gedaan. Wat een klereweer. Twee schermen van mijn schutting zijn vanavond omgewaaid en liggen nu in de tuin van de buurvrouw. Morgenochtend komen mijn moeder en stiefvader dat repareren. Een noodoplossing. Als ik aan het werk ben. Ze vertrekken 's middags voor een midweekje weg. Maar het moet even gemaakt worden, want met honden is dat anders geen doen.
zondag 9 februari 2020 om 20:42
De onderkant van 1 paal is bijna helemaal af gerot. Dat zou nog niet moeten mogen, hij staat er pas 9 jaar. De palen zijn behandeld met een middel tegen het rotten en staan ook nog eens zo'n cm 50 in de beton. Dus hoe dat heeft kunnen gebeuren weet ik niet.
zondag 9 februari 2020 om 21:19
maandag 10 februari 2020 om 00:00
Ik vind het qua vrienden erg lastig. Ik heb een paar vrienden waar ik soms mee afspreek en ik heb er ook een paar die ik eigenlijk voornamelijk via online ken. Als ik alleen een city trip doe ergens en iemand woont daar dan vraag ik meestal wel of ze tijd hebben om samen iets leuks te doen. En als er iemand naar Nederland komt dan vraagt men hetzelfde. Dat soort dingen vind ik dan weer wel heel erg leuk want die mensen zie ik soms jaren niet.
Maar met vriendin die dichtbij wonen.. Lastig. Ik ben zelf single maar mijn vrienden zijn getrouwd, gescheiden, hebben kinderen etc. Dat is toch anders. Ook een tijd een vriendin gehad die wilde iedere dag afspreken om vooral thuis weg te zijn. Gezellig maar het werd me teveel maar zoiets durf ik dan weer niet te zeggen want het is toch gezellig?! Inmiddels geen vrienden meer mee door een stomme ruzie maar vind het wel prima zo.
Heb in de loop der jaren ook verschillende signalen gekregen. De een verbrak de vriendschap omdat ik amper iets liet horen (maar dat deed men dan zelf ook niet), en volgens weer een ander claimde ik te veel. Kortom ik kan mensen moeilijk pijlen op dat gebied.
Ben er soms wel bang voor om eenzaam en alleen achter te blijven. Geen kinderwens, geen partner, weinig vrienden. Familie zie ik ook niet vaak omdat ik de meeste feestjes oversla. Behalve dan de speciale/mijlpalen.
Maar met vriendin die dichtbij wonen.. Lastig. Ik ben zelf single maar mijn vrienden zijn getrouwd, gescheiden, hebben kinderen etc. Dat is toch anders. Ook een tijd een vriendin gehad die wilde iedere dag afspreken om vooral thuis weg te zijn. Gezellig maar het werd me teveel maar zoiets durf ik dan weer niet te zeggen want het is toch gezellig?! Inmiddels geen vrienden meer mee door een stomme ruzie maar vind het wel prima zo.
Heb in de loop der jaren ook verschillende signalen gekregen. De een verbrak de vriendschap omdat ik amper iets liet horen (maar dat deed men dan zelf ook niet), en volgens weer een ander claimde ik te veel. Kortom ik kan mensen moeilijk pijlen op dat gebied.
Ben er soms wel bang voor om eenzaam en alleen achter te blijven. Geen kinderwens, geen partner, weinig vrienden. Familie zie ik ook niet vaak omdat ik de meeste feestjes oversla. Behalve dan de speciale/mijlpalen.
maandag 10 februari 2020 om 09:15
Ja, dit herken ik sterk.
Ik heb dan wel een partner, maar ik ben hier ook wel eens bang voor.
Ik ben geëmigreerd, dus familie heb ik niet in de buurt. Ik had 2 hele goede vriendinnen, waarvan er 1 onlangs zelf is geëmigreerd, en de ander zit gewoon in een hele drukke levensfase.
Mijn partner en ik hebben een grote kennissenkring in de kroeg. En dat vind ik leuk, omdat dat dus nooit op afspraak gaat. Als je zin hebt loop je binnen, eind middag of begin avond is er altijd wel een clubje, je drinkt 2 biertjes en dan ga je weer naar huis. Maar dit zijn geen mensen die je belt als je het eens moeilijk hebt.
Ik heb wel eens van die momenten dat ik idd bang ben op een gegeven moment zo'n eenzame oudere te zijn waar je trieste verhalen over leest.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
maandag 10 februari 2020 om 12:18
Ja dit ken ik.. vind het gewoon het fijnste om voor etenstijd weer thuis te zijn. Dan heb ik nog de avond voor mezelf om een beetje alles te verwerkenKwebbeltje91 schreef: ↑09-02-2020 21:38Als ik 's avonds weg ben, en ik daarna thuis kom ben ik altijd wat van slag. Vaak ga ik wel wat op tijd terug, zodat ik toch nog wat avond voor mezelf heb maar het is toch niet echt fijn.
vind te lang van huis zijn de laatste tijd gewoon echt niet fijn.Wat rot trouwens van je vader
wel fijn dat je op deze manier contact kan houden. Hopelijk gaat het gauw weer wat beter met hem. Nou vandaag weer net zo'n dagje als gisteren, vanmorgen wel gesport en de rest van de dag weer lekker thuis
yesss wijzigde dit bericht op 10-02-2020 12:30
0.54% gewijzigd
maandag 10 februari 2020 om 12:21
@yesss met mijn vader zijn klachten zal het helaas niet beter gaan. Eerder slechter. Hij heeft verschillende herseninfarcten gehad de afgelopen tijd.
Wat kennen we toch veel van elkaar he.
Ik was vandaag vrij maar ik werd vanmorgen gebeld of ik nog kon invallen vandaag. Ik kon gelukkig wel binnendoor rijden want het stormt hier als een gek, nog steeds.
Nu thuis, even wat eten en dan hier het huishouden maar doen.
Wat kennen we toch veel van elkaar he.
Ik was vandaag vrij maar ik werd vanmorgen gebeld of ik nog kon invallen vandaag. Ik kon gelukkig wel binnendoor rijden want het stormt hier als een gek, nog steeds.
Nu thuis, even wat eten en dan hier het huishouden maar doen.
maandag 10 februari 2020 om 12:29
Dit herken ik ook heel sterk.TsumTsum schreef: ↑10-02-2020 00:00
Heb in de loop der jaren ook verschillende signalen gekregen. De een verbrak de vriendschap omdat ik amper iets liet horen (maar dat deed men dan zelf ook niet), en volgens weer een ander claimde ik te veel. Kortom ik kan mensen moeilijk pijlen op dat gebied.
Ben er soms wel bang voor om eenzaam en alleen achter te blijven. Geen kinderwens, geen partner, weinig vrienden. Familie zie ik ook niet vaak omdat ik de meeste feestjes oversla. Behalve dan de speciale/mijlpalen.
Ik kan mensen ook vaak moeilijk pijlen. Ik ben zelf ook minder geworden in initiatief tonen de laatste jaren, maar andere mensen net zo goed niet.
Het is wel een wisselwerking..
Ik heb alleen een beetje het idee dat het wel meer geaccepteerd is als je een gezin hebt, onder het mom van: 'Druk'
Ik vind veel mensen door de jaren heen wel degelijk afstandelijker geworden en ik merk dat ik daar op reageer, mijn enthousiasme ook verlies...
Terwijl als ik de juiste persoon tegenover me heb, dan ben ik juist heel open en spontaan.
Voorbeeldje, vanmorgen op de sportschool zag ik een oude bekende, dus ik zeg :'Hey
' maar hij was met buikspieren bezig, maar ik zei nog hoe issie? Maar hij bleef gewoon doorsporten en zei eigenlijk niks. Ik dacht moet ik hier nou blijven staan ofzo? Toen heb ik gezegd:'Sportze' en ben ik gewoon gegaan.
Dat soort dingen ben ik wel makkelijker in geworden, doe ook minder moeite als ik dan een bepaalde afstand voel. Normaal gesproken wil ik dat dan fixen ofzo, nu had ik zoiets van, prima ligt niet aan mij
maandag 10 februari 2020 om 12:36
Ook weer zo herkenbaar Yesss.
Ik ben wat dat betreft ook strenger geworden wat vriendschappen betreft. Vroeger liet ik veel over me heen lopen, ik was allang blij als ik een vriendin had. Met als gevolg dat ik continu over mijn grenzen heen ging.
Ik ben nu ook veel mondiger geworden. Dat verwachten sommige mensen niet haha
Ik ben wat dat betreft ook strenger geworden wat vriendschappen betreft. Vroeger liet ik veel over me heen lopen, ik was allang blij als ik een vriendin had. Met als gevolg dat ik continu over mijn grenzen heen ging.
Ik ben nu ook veel mondiger geworden. Dat verwachten sommige mensen niet haha
maandag 10 februari 2020 om 12:39
Oh jee wat rot Kwebbeltje, heftig hoor..
Een uur rijden is inderdaad ook niet zomaar om de hoek. Veel met elkaar bellen dan inderdaad... mijn vader is ook ziek geweest, maar gelukkig goed eruit gekomen, maar is gewoon naar als er iets met je familie is. En je doet wat je kan, meer kun je niet doen. In ieder geval sterkte
Het stormt hier ook nog behoorlijk.. zo een wasje aanzetten en even een lunch klaar maken
Een uur rijden is inderdaad ook niet zomaar om de hoek. Veel met elkaar bellen dan inderdaad... mijn vader is ook ziek geweest, maar gelukkig goed eruit gekomen, maar is gewoon naar als er iets met je familie is. En je doet wat je kan, meer kun je niet doen. In ieder geval sterkte
Het stormt hier ook nog behoorlijk.. zo een wasje aanzetten en even een lunch klaar maken
maandag 10 februari 2020 om 13:20
Dat heb ik dus ook dat ik sommige mensen moeilijk kan pijlen
Dan zeggen ze, we moeten gauw weer eens afspreken! (als je het niet wil zég het dan niet) dan probeer ik een afspraak te maken maar altijd druk druk druk. Uiteindelijk zien we elkaar 2 x per jaar. Ik noem dat zelf geen vriendschap maar diegene noemt ons wel vriendinnen. Ik zou het fijn vinden als mensen duidelijker zijn, want als iemand altijd maar druk is ga ik na 5 x vragen denken dat diegene een smoes ophangt en geen zin heeft om af te spreken ipv dat diegene het toevallig écht druk heeft. (en 2 dagen per week werkt) dus dan laat ik inderdaad niets meer van mij horen. Dan moet je niet weer uit jezelf gaan appen met 'gauw een keer koffie doen!'.
Dan zeggen ze, we moeten gauw weer eens afspreken! (als je het niet wil zég het dan niet) dan probeer ik een afspraak te maken maar altijd druk druk druk. Uiteindelijk zien we elkaar 2 x per jaar. Ik noem dat zelf geen vriendschap maar diegene noemt ons wel vriendinnen. Ik zou het fijn vinden als mensen duidelijker zijn, want als iemand altijd maar druk is ga ik na 5 x vragen denken dat diegene een smoes ophangt en geen zin heeft om af te spreken ipv dat diegene het toevallig écht druk heeft. (en 2 dagen per week werkt) dus dan laat ik inderdaad niets meer van mij horen. Dan moet je niet weer uit jezelf gaan appen met 'gauw een keer koffie doen!'.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 10 februari 2020 om 14:32
@yess Ja ik heb ook het idee dat mensen met gezin of partner de vrienden op een lager pitje zetten. Ik snap dat allemaal wel hoor, logisch ook… maar dat maakt het voor mij wel lastiger. Ga over een tijdje wel naar een evenement met een vriendin en ik kijk daar echt naar uit.
En ja als ik de juiste persoon voor me heb kan ik ook echt wel gewoon kletsen zo heb ik wel eens leuke korte gesprekken in de trein, bij evenementen en als ik op city trip ben ergens is er meestal ook wel iemand die een kort gesprekje aanknoopt. Zou uit mezelf niet zo snel een gesprek starten want dan komt die onzekerheid toch weer om de hoek kijken. Laatste keer was ook niet zo’n succes: Stond in de rij voor een concert en een groepje voor me was iets aan het bespreken en wisten een ding niet zeker wat ik wel wist dus ik gaf dat aan. Keken ze me echt zo aan van wie ben jij?! Om vervolgens weer met elkaar in gesprek te gaan. Oops!
En wat betreft dat we moeten snel weer afspreken neem ik inmiddels met een flinke korrel zout want als ik dan weer af wil spreken is het druk druk druk, moet met partner overleggen, nee dan hebben we een afspraak met… ik laat het nog wel weten… en vervolgens hoor je weken, maanden niks totdat die persoon weer zegt: we moeten echt eens afspreken! Ik denk: noem dan een datum! Maar als ik om een datum vraag begint de hele riedel weer van overleg met partner….
Ik weet dat die personen het niet expres doen maar soms denk ik wel eens: Wil je het dood laten bloeden ofzo?!
En ja als ik de juiste persoon voor me heb kan ik ook echt wel gewoon kletsen zo heb ik wel eens leuke korte gesprekken in de trein, bij evenementen en als ik op city trip ben ergens is er meestal ook wel iemand die een kort gesprekje aanknoopt. Zou uit mezelf niet zo snel een gesprek starten want dan komt die onzekerheid toch weer om de hoek kijken. Laatste keer was ook niet zo’n succes: Stond in de rij voor een concert en een groepje voor me was iets aan het bespreken en wisten een ding niet zeker wat ik wel wist dus ik gaf dat aan. Keken ze me echt zo aan van wie ben jij?! Om vervolgens weer met elkaar in gesprek te gaan. Oops!
En wat betreft dat we moeten snel weer afspreken neem ik inmiddels met een flinke korrel zout want als ik dan weer af wil spreken is het druk druk druk, moet met partner overleggen, nee dan hebben we een afspraak met… ik laat het nog wel weten… en vervolgens hoor je weken, maanden niks totdat die persoon weer zegt: we moeten echt eens afspreken! Ik denk: noem dan een datum! Maar als ik om een datum vraag begint de hele riedel weer van overleg met partner….
Ik weet dat die personen het niet expres doen maar soms denk ik wel eens: Wil je het dood laten bloeden ofzo?!
dinsdag 11 februari 2020 om 09:08
Ja inderdaad wat betreft dat afspreken, heel herkenbaar!
Zit ook weer met iets soortgelijks nu... Dan vraagt iemand of je af wil spreken, maar zodra je dan concreet met een datum komt hoor je niks meer of wordt het ineens moeilijk moeilijk.
Ja jìj stelde iets voor denk ik dan, of hoopt diegene dan dat je toch niet af wil spreken ofzo
Heb ook vaak meegemaakt dat je dan pas op de dag zelf iets hoort 'oh ja vandaag kan wel'
Ja sorry maar dat vind ik gewoon echt raar. Dan heb ik me er echt niet meer op ingesteld. Dus dan wordt het nogal moeizaam allemaal en dan vinden sommige mensen het raar dat je ook niet meer zo happig bent en meer je eigen plan trekt.
Zit ook weer met iets soortgelijks nu... Dan vraagt iemand of je af wil spreken, maar zodra je dan concreet met een datum komt hoor je niks meer of wordt het ineens moeilijk moeilijk.
Ja jìj stelde iets voor denk ik dan, of hoopt diegene dan dat je toch niet af wil spreken ofzo
Heb ook vaak meegemaakt dat je dan pas op de dag zelf iets hoort 'oh ja vandaag kan wel'
Ja sorry maar dat vind ik gewoon echt raar. Dan heb ik me er echt niet meer op ingesteld. Dus dan wordt het nogal moeizaam allemaal en dan vinden sommige mensen het raar dat je ook niet meer zo happig bent en meer je eigen plan trekt.
