Psyche
alle pijlers
Om van alles moeten huilen zonder echt verdrietig te zijn
zaterdag 27 april 2019 om 12:59
Vandaag was het weer zo ver. Ik las in Volkskrant Magazine over een stel dat elkaar op 50-jarige leeftijd had ontmoet, en na 10 jaar ging de man ineens dood aan kanker. Dan zit ik bij zo'n verhaal te huilen. Gisteren gingen we naar de bioscoop en was er de reclame van een vakantiepark dat ervoor zorgt dat families met kinderen met een handicap ook fijn op vakantie kunnen. Ik aan het grienen. De column van Eva Hoeke van vorige week waarin ze vertelde over hoe ze haar beste vriendin verloor: dikke tranen.
Bij schattige dierenfilmpjes. Bij Ajax die wint en dat iedereen dan zo blij is. In de bioscoop met mijn nichtjes, omdat ik het zo leuk vind dat ze er zijn. Ik jank tegenwoordig om alles wat maar een beetje mooi is of verdrietig.
Dit is sinds ik met mijn vriend heb (zo'n 4 jaar nu). Het lijkt wel alsof met het openzetten van mijn gevoel voor hem, alle sluizen zijn open gegaan. Herkent iemand dit? Ben ik 'gewoon' wat gevoeliger dan anderen?
Als ik google op 'huilen om van alles', krijg ik allemaal verhalen over depressies. Dat klinkt mij niet bekend, want ik ben ook intens blij. Vanochtend stond ik nog te springen in de woonkamer over het feit dat ik het zo fijn heb met vriend en dat ons leven vaak zo leuk is. En ik ben op zich wel gewend dat ik heel blij en heel verdrietig kan zijn en dan vind ik het ook logisch dat ik huil. Maar dat ik nu dus ook zo vaak huil om andermans geluk of leed zonder dat er iets gebeurt dat mijzelf betreft, dat is nieuw.
Ik heb er overigens niet echt last van , maar vind het wel opvallend en was benieuwd of anderen dit ook hebben.
Herkent iemand dit?
Bij schattige dierenfilmpjes. Bij Ajax die wint en dat iedereen dan zo blij is. In de bioscoop met mijn nichtjes, omdat ik het zo leuk vind dat ze er zijn. Ik jank tegenwoordig om alles wat maar een beetje mooi is of verdrietig.
Dit is sinds ik met mijn vriend heb (zo'n 4 jaar nu). Het lijkt wel alsof met het openzetten van mijn gevoel voor hem, alle sluizen zijn open gegaan. Herkent iemand dit? Ben ik 'gewoon' wat gevoeliger dan anderen?
Als ik google op 'huilen om van alles', krijg ik allemaal verhalen over depressies. Dat klinkt mij niet bekend, want ik ben ook intens blij. Vanochtend stond ik nog te springen in de woonkamer over het feit dat ik het zo fijn heb met vriend en dat ons leven vaak zo leuk is. En ik ben op zich wel gewend dat ik heel blij en heel verdrietig kan zijn en dan vind ik het ook logisch dat ik huil. Maar dat ik nu dus ook zo vaak huil om andermans geluk of leed zonder dat er iets gebeurt dat mijzelf betreft, dat is nieuw.
Ik heb er overigens niet echt last van , maar vind het wel opvallend en was benieuwd of anderen dit ook hebben.
Herkent iemand dit?
anoniem_99788 wijzigde dit bericht op 27-04-2019 13:00
1.22% gewijzigd
zaterdag 27 april 2019 om 13:13
Zou kunnen, maar hoewel we bezig zijn met proberen kinderen te krijgen, ben ik niet (lang genoeg) zwanger geweest de afgelopen jaren om het daarop te kunnen schuiven.Gatinmijnsok schreef: ↑27-04-2019 13:09Toen ik zwanger was wel, hormonaal dus. Ineens kon ik Bambi niet meer kijken zonder te huilen. Het is daarna niet helemaal weggegaan, maar wel minder geworden. Zou het bij jou ook hormonaal kunnen zijn?
zaterdag 27 april 2019 om 13:14
zaterdag 27 april 2019 om 14:24
zaterdag 27 april 2019 om 14:26
Herkenbaar. Ik heb het echter altijd wel gehad. Ik kan ook enorm ontroerd raken door muziek (Marco Borsato kan ik eigenlijk niet aanhoren, dan zit ik ook gelijk te brullen 
)
Tijdens mijn zwangerschappen was het nog erger. Dan kon ik heel hard lachen om vervolgens keihard te huilen.
Tijdens mijn postnatale depressie slikte ik antidepressiva. Toen had ik er geen last van. Alles was gewoon neutraal. Dat was heerlijk op dat moment (en af en toe mis ik dat ook wel even. Gewoon niet zoveel hoeven voelen.)
Toen ik ging afbouwen en voor het eerst weer moest brullen bij het zien van een reclame
wist ik dat ik mezelf weer was.
Het hoort bij mij. Soms lastig, maar ik ervaar de dingen gewoon heel intens.
)Tijdens mijn zwangerschappen was het nog erger. Dan kon ik heel hard lachen om vervolgens keihard te huilen.
Tijdens mijn postnatale depressie slikte ik antidepressiva. Toen had ik er geen last van. Alles was gewoon neutraal. Dat was heerlijk op dat moment (en af en toe mis ik dat ook wel even. Gewoon niet zoveel hoeven voelen.)
Toen ik ging afbouwen en voor het eerst weer moest brullen bij het zien van een reclame
wist ik dat ik mezelf weer was. Het hoort bij mij. Soms lastig, maar ik ervaar de dingen gewoon heel intens.
zaterdag 27 april 2019 om 14:28
Bij mij is het overigens ontstaan toen ik aan het afkicken was van AD (inmiddels al een jaar of 10 geleden) en daarna is het nooit meer weggegaan. Kan ook dat het toevallig samenhing met hormonale veranderingen in die periode.
Ik moet al huilen als ik fragmenten kijk van een K3-concert ofzo. En dan heb ik nog niet eens kinderen gekregen hè, want dan schijn je dat veel eerder te hebben.
Ik moet al huilen als ik fragmenten kijk van een K3-concert ofzo.
En dan heb ik nog niet eens kinderen gekregen hè, want dan schijn je dat veel eerder te hebben.
zaterdag 27 april 2019 om 14:41
zaterdag 27 april 2019 om 15:16
Ik ging tot mijn ellende altijd naar K3 concerten, want kind vond dat leuk.RégineFilange schreef: ↑27-04-2019 14:28Bij mij is het overigens ontstaan toen ik aan het afkicken was van AD (inmiddels al een jaar of 10 geleden) en daarna is het nooit meer weggegaan. Kan ook dat het toevallig samenhing met hormonale veranderingen in die periode.
Ik moet al huilen als ik fragmenten kijk van een K3-concert ofzo.
ik kan gewoon niet tegen blije kinderen.
Als ik dan al kwam aanlopen en ik zag al die meisjes in die jurkjes voor de zaal, ging ik al stuk.
En dan al die stemmetjes meebleren en ik maar huilen. Leek wel gestoord.
To, ik heb het dus ook.
Er is iets veranderd sinds een jaar of 10 en ik moet altijd om leuke dingen huilen.
Ik ging laatst met mijn werk (jongeren) karaoke zingen. Het was gelukkig donker, maar ik vond het zo leuk om iedereen te horen zingen en het was zo gezellig, huilen geblazen.
Een jongeman die in de topklas werd geplaatst en het niet kon geloven. Hij werd door zijn docent meegesleept naar de goede klas.
Hij werd neergezet, bleef maar verbijsterd voor zich uit kijken dus ik ging even bij hem staan om met hem rustig zijn toets door te nemen en te wijzen op zijn voldoende.
Er gebeurde iets anders dus ik stond even met mijn hand op zijn schouder naar iets anders te luisteren, en hij ging zo heel even tegen mijn been met zijn hoofd en ik voelde zo'n beverige zucht.
Nou, dan sta ik dus weer in het toilet te brullen.
zaterdag 27 april 2019 om 16:01
Fijn om jullie reacties te lezen. Erg herkenbaar en vermakelijk! Als ik het zo lees is het denk ik inderdaad iets met een open gevoelsklep ofzo. Ik ben niet in de overgang noch zwanger, en larmoyantitis heb ik volgens mij ook niet. Heb dat serieus wel even gegooglet
Gelukkig zorgt het hier ook regelmatig voor hilariteit: vriend die in de lach schiet als hij mij weer voelt snikken tegen zijn schouder bij een of ander blij ding op tv. Misschien is het gewoon dat ik veel voel. Ik lach er zelf ook altijd maar om.
Inderdaad: blije kinderen doen 't hem, en mensen als kinderen zo blij.
Gelukkig zorgt het hier ook regelmatig voor hilariteit: vriend die in de lach schiet als hij mij weer voelt snikken tegen zijn schouder bij een of ander blij ding op tv. Misschien is het gewoon dat ik veel voel. Ik lach er zelf ook altijd maar om.
Inderdaad: blije kinderen doen 't hem, en mensen als kinderen zo blij.
zaterdag 18 mei 2019 om 22:48
Ik herken het ook. Ik schiet ontzettend snel vol. Met mooie en blije dingen, met verdrietige dingen, met boze dingen, met mooie muziek. Heb geen partner, geen kinderen en volgens mij is er weinig hormonaals met me aan de hand. Ik weet niet beter dan dat ik dit heb. Als kind had ik dit al. Toen huilde ik ook regelmatig om 'niets'.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zondag 19 mei 2019 om 21:36
Ik heb het ook, met en zonder gebruik van anticonceptie.
Als sinterklaas aankomt met de boot en blije kinderen op de kade staan.
Als Robert ten Brink weer een stel familieleden naar Nederland haalt en ze elkaar weer zien.
Als er groot applaus is na een mooi optreden.
Als de winnaar van een ...(vul maar een willekeurige wedstrijd in) finisht.
Dus eigenlijk is het voor mij meegenieten met een ander. Hoewel ik het ook kan hebben op een uitvaart van een relatief onbekend persoon.
Als sinterklaas aankomt met de boot en blije kinderen op de kade staan.
Als Robert ten Brink weer een stel familieleden naar Nederland haalt en ze elkaar weer zien.
Als er groot applaus is na een mooi optreden.
Als de winnaar van een ...(vul maar een willekeurige wedstrijd in) finisht.
Dus eigenlijk is het voor mij meegenieten met een ander. Hoewel ik het ook kan hebben op een uitvaart van een relatief onbekend persoon.
Je hoeft niet altijd te geloven wat je denkt.
