Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 31 oktober 2008 om 20:59
@ thcark Ik heb het niet gelezen maar ga dat zeker doen!
Thanx het is ook een gevoelig onderwerp.....pijnlijk, maar zo nodig voor mensen die onveilig opgroeien en er het beste van willen/ kunnen/ durven maken.
Ik kan jaloers zijn op mensen zoals yoyo.....geen afgunst hoor, ik gun het iedereen, ook mezelf
Thanx het is ook een gevoelig onderwerp.....pijnlijk, maar zo nodig voor mensen die onveilig opgroeien en er het beste van willen/ kunnen/ durven maken.
Ik kan jaloers zijn op mensen zoals yoyo.....geen afgunst hoor, ik gun het iedereen, ook mezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 21:35
Ik vat em niet. En ik snap de foto van het ( erg zoete) beeldje erbij ook niet. Maar misschien meng ik me in iets wat voor bepaalde personen bedoeld is?
Een ontembare vrouw is een vrouw die zich niet laat temmen. Nooit. Ook niet voor een poosje. En ze hoeft er zeker niet voor te vechten om te zijn wie ze is. Omdat ze ontembaar is. Althans, zo zie ik het. Maar ik heb het boek dan ook niet gelezen.
Wat is het doel/bedoeling van dit topic?
Een ontembare vrouw is een vrouw die zich niet laat temmen. Nooit. Ook niet voor een poosje. En ze hoeft er zeker niet voor te vechten om te zijn wie ze is. Omdat ze ontembaar is. Althans, zo zie ik het. Maar ik heb het boek dan ook niet gelezen.
Wat is het doel/bedoeling van dit topic?
vrijdag 31 oktober 2008 om 21:39
Weet je, het raakt me om te lezen dat er meer mensen zijn, die net als ik, niet weten/ voelen dat ze er écht mogen zijn. Het klinkt zo simpel ( en dat is het ook, zou ik willen zeggen) maar dat is het niet altijd. Ik merk dat, ik voel dat.
Ik ben echt heel bij dat ik dat heb mogen delen met mensen hier op het forum. Ik voel me minder alleen, minder "slecht". Gewoon begrepen en erkent....
Ik ben echt heel bij dat ik dat heb mogen delen met mensen hier op het forum. Ik voel me minder alleen, minder "slecht". Gewoon begrepen en erkent....
vrijdag 31 oktober 2008 om 21:43
Domme vraag waarschijnlijk, maar hoe kan het dat jijzelf over jouzelf niet voelt dat je er echt mag zijn?
Moet je jezelf echt door ánderen begrepen voelen om jezelf te erkennen?
Kan de ontembare vrouw in jouzelf dat niet? Of heb je geen ontembare vrouw in jezelf? Maar dan kan je haar toch ook niet vinden?
Moet je jezelf echt door ánderen begrepen voelen om jezelf te erkennen?
Kan de ontembare vrouw in jouzelf dat niet? Of heb je geen ontembare vrouw in jezelf? Maar dan kan je haar toch ook niet vinden?
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:01
Ik vind je uitleg ook mooi Claire.
En Hanke,niet laten beteugelen vind ik ook passend.
Ik ben nu ook wel heel nieuwsgierig naar het boek.
De ontembare vrouw.
Ik denk hierbij een vrouw die zich niet meer laat temmen door haar angsten,gedachtefouten,nare herinneringen,zelfkritiek,faalangst,destructieve gewoontes....
Een vrouw die gaat zoeken en ontdekken waarbij ze deze keer leert te voelen wat ze wil en waar ze zich prettig bij voelt.
Er mogen zijn....niet omdat anderen dat vinden maar omdat je jezelf accepteert
En Hanke,niet laten beteugelen vind ik ook passend.
Ik ben nu ook wel heel nieuwsgierig naar het boek.
De ontembare vrouw.
Ik denk hierbij een vrouw die zich niet meer laat temmen door haar angsten,gedachtefouten,nare herinneringen,zelfkritiek,faalangst,destructieve gewoontes....
Een vrouw die gaat zoeken en ontdekken waarbij ze deze keer leert te voelen wat ze wil en waar ze zich prettig bij voelt.
Er mogen zijn....niet omdat anderen dat vinden maar omdat je jezelf accepteert
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:15
Prachtig Elmervrouw, en zo herkenbaar!
De ontembare vrouw is de 'oervrouw' die in iedere vrouw schuilt. Een vrouw zonder conditioneringen, angsten, trauma's, maskers en meer wat in de weg kan zitten om de 'oervrouw' er te laten zijn.
Deze topic maakt veel bij mij los. Het komt ook op het juiste moment. Ik doe altijd wel net alsof, maar diep van binnen heb ik toch het gevoel dat ik er niet mag zijn.....
Ik ben/was beschadigd. Maar zo langzamerhand, door alle jaren heen, hoop ik de oervrouw terug te vinden die ik al zo lang geleden verloren ben.
Misschien ga ik het boek nog maar eens lezen. Het staat hier nog op de boekenplank.
De ontembare vrouw is de 'oervrouw' die in iedere vrouw schuilt. Een vrouw zonder conditioneringen, angsten, trauma's, maskers en meer wat in de weg kan zitten om de 'oervrouw' er te laten zijn.
Deze topic maakt veel bij mij los. Het komt ook op het juiste moment. Ik doe altijd wel net alsof, maar diep van binnen heb ik toch het gevoel dat ik er niet mag zijn.....
Ik ben/was beschadigd. Maar zo langzamerhand, door alle jaren heen, hoop ik de oervrouw terug te vinden die ik al zo lang geleden verloren ben.
Misschien ga ik het boek nog maar eens lezen. Het staat hier nog op de boekenplank.
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:20
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:36
Hier ook herkenning en wat een prachtige openingstekst! Nu ik zelf moeder ben geworden merk ik dat ook ik me niet altijd geborgen heb gevoeld in mijn jeugd en dat me dat oa heeft gevormd tot iemand die niet precies weet wat ze voelt/wil/fijn vindt/kan enz enz. Ik laat mensen niet toe, ken mijn eigen grenzen niet en ga constant dus over ze heen, alleen voel ik dat niet.
Ja het knaagt, het borrelt en dondert van binnen, maar uiten doe ik het niet.
Ik wil weten wie ik ben, wie er diep van binnen schuil gaat in mij en dat ik echt de moeite waard ben (voor mezelf dan).
Daar zit ik nu midden in en met wat hulp ben ik al op de goede weg!
Dit is een fijn topic. Dankjewel.........
Nu gauw het boek kopen en lezen.
Ja het knaagt, het borrelt en dondert van binnen, maar uiten doe ik het niet.
Ik wil weten wie ik ben, wie er diep van binnen schuil gaat in mij en dat ik echt de moeite waard ben (voor mezelf dan).
Daar zit ik nu midden in en met wat hulp ben ik al op de goede weg!
Dit is een fijn topic. Dankjewel.........
Nu gauw het boek kopen en lezen.
vrijdag 31 oktober 2008 om 23:06
Elmervrouw, mooie topic! En dat komende van jou helemaal!
Hier nog een ontembare vrouw
Voor degene die het oprecht niet snappen, wees blij. Aan de andere kant, als je de hel hebt meegemaakt dan voel je dubbel de vreugde van beetje bij beetje weer jezelf kunnen zijn.
Vergelijk heb met een vel papier. Je bent dat velletje. Je bent klein, je hebt nergens zeggenschap over, over je lichaam niet, over wat je zegt niet etc. Je wordt als het ware opgepakt en verfrommeld en in een hoekje gegooid. En zo groei je op. Als volwassene zit je vol vouwen en kreukels maar je weet niet hoe je weer een glad velletje kunt worden. Ergens diep in je zelf weet je dat je ooit een glad velletje was maar alles wat je je kunt herinneren is dat verfrommelde papiertje.
Je beweegt niet soepel, je bent niet meer onbevangen, je zit vol kreukels die nog meer kreukels in je leven veroorzaken. Maar je moet en je zal weer glad worden! Nou, dat stemmetje dat roep IK MOET EN IK ZAL dat is voor mij de ontembare vrouw. De ontembare vrouw zal koste wat kost en op eigen kracht MET hulp haar zelf weer gladstrijken. En bij sommige gaat dat snel en sommigen hebben meer kreukels nodig om te zeggen GENOEG IS GENOEG.
Mijn levenspad is er een van veel tranen van verdriet en van geluk. Ben nog een ahum jonge meid van 32 maar Elmervrouw ik herken het gevoel van het moment dat je je beseft dat je ondanks alles nog steeds zeggenschap hebt over jezelf.
Sommige mensen krijgen die zeggenschap over hun lijf en geest van jongsafaan mee. Dat zijn de mensen die zich niet kunnen voorstellen dat een ander 'zichzelf niet kan zijn'. Je handelt al als jezelf. Je weet niet beter en door een gezonde basis ontwikkel je je alleen maar nog beter en beter. Jezelf is zijn is je autheniciteit. Mijn autenticiteit was kennelijk genoeg om vertrapt te worden maar die autenticiteit heeft me er ook weer bovenop geholpen om die weg terug naar mezelf te vinden.
De ontembare vrouw schrikt voor niets en niemand terug. Ook al is ze gewond, ze geneest op haar eigen tempo en in haar eigen tijd. Ze neemt zichzelf serieus maar kon nog wel om zichzelf lachen. Ze geeft veel maar neemt ook waar ze recht op heeft. De ontembare vrouw geniet van haar seksualiteit, haar sierlijkheid, haar vrouw zijn maar deinst er niet voor terug keihard terug te slaan als dat nodig is. De ontembare vrouw is eigenlijk dat deel van iedere vrouw die verdomd goed weet wat ze waard is en zichzelf uit de kreukels helpt om van die waarde te genieten. Want daar hebben we 'm toch ook voor?
Hier nog een ontembare vrouw
Voor degene die het oprecht niet snappen, wees blij. Aan de andere kant, als je de hel hebt meegemaakt dan voel je dubbel de vreugde van beetje bij beetje weer jezelf kunnen zijn.
Vergelijk heb met een vel papier. Je bent dat velletje. Je bent klein, je hebt nergens zeggenschap over, over je lichaam niet, over wat je zegt niet etc. Je wordt als het ware opgepakt en verfrommeld en in een hoekje gegooid. En zo groei je op. Als volwassene zit je vol vouwen en kreukels maar je weet niet hoe je weer een glad velletje kunt worden. Ergens diep in je zelf weet je dat je ooit een glad velletje was maar alles wat je je kunt herinneren is dat verfrommelde papiertje.
Je beweegt niet soepel, je bent niet meer onbevangen, je zit vol kreukels die nog meer kreukels in je leven veroorzaken. Maar je moet en je zal weer glad worden! Nou, dat stemmetje dat roep IK MOET EN IK ZAL dat is voor mij de ontembare vrouw. De ontembare vrouw zal koste wat kost en op eigen kracht MET hulp haar zelf weer gladstrijken. En bij sommige gaat dat snel en sommigen hebben meer kreukels nodig om te zeggen GENOEG IS GENOEG.
Mijn levenspad is er een van veel tranen van verdriet en van geluk. Ben nog een ahum jonge meid van 32 maar Elmervrouw ik herken het gevoel van het moment dat je je beseft dat je ondanks alles nog steeds zeggenschap hebt over jezelf.
Sommige mensen krijgen die zeggenschap over hun lijf en geest van jongsafaan mee. Dat zijn de mensen die zich niet kunnen voorstellen dat een ander 'zichzelf niet kan zijn'. Je handelt al als jezelf. Je weet niet beter en door een gezonde basis ontwikkel je je alleen maar nog beter en beter. Jezelf is zijn is je autheniciteit. Mijn autenticiteit was kennelijk genoeg om vertrapt te worden maar die autenticiteit heeft me er ook weer bovenop geholpen om die weg terug naar mezelf te vinden.
De ontembare vrouw schrikt voor niets en niemand terug. Ook al is ze gewond, ze geneest op haar eigen tempo en in haar eigen tijd. Ze neemt zichzelf serieus maar kon nog wel om zichzelf lachen. Ze geeft veel maar neemt ook waar ze recht op heeft. De ontembare vrouw geniet van haar seksualiteit, haar sierlijkheid, haar vrouw zijn maar deinst er niet voor terug keihard terug te slaan als dat nodig is. De ontembare vrouw is eigenlijk dat deel van iedere vrouw die verdomd goed weet wat ze waard is en zichzelf uit de kreukels helpt om van die waarde te genieten. Want daar hebben we 'm toch ook voor?
vrijdag 31 oktober 2008 om 23:14
quote:juliee schreef op 31 oktober 2008 @ 22:20:
Mooi topic.. ik ben zo iemand die door een heleboel ellende vrijwel al het contact mijn gevoel ben kwijtgeraakt. Soms voel ik toch weer mijn ontembare eigen ik... ik wil daarnaar terug. Maar hoe kom je daar weer?
( En bedoelde je dit er wel mee elmervrouw?) gewoon een : hug: voor jou!
Mooi topic.. ik ben zo iemand die door een heleboel ellende vrijwel al het contact mijn gevoel ben kwijtgeraakt. Soms voel ik toch weer mijn ontembare eigen ik... ik wil daarnaar terug. Maar hoe kom je daar weer?
( En bedoelde je dit er wel mee elmervrouw?) gewoon een : hug: voor jou!
vrijdag 31 oktober 2008 om 23:16
quote:franknii schreef op 31 oktober 2008 @ 22:36:
Hier ook herkenning en wat een prachtige openingstekst! Nu ik zelf moeder ben geworden merk ik dat ook ik me niet altijd geborgen heb gevoeld in mijn jeugd en dat me dat oa heeft gevormd tot iemand die niet precies weet wat ze voelt/wil/fijn vindt/kan enz enz. Ik laat mensen niet toe, ken mijn eigen grenzen niet en ga constant dus over ze heen, alleen voel ik dat niet.
Ja het knaagt, het borrelt en dondert van binnen, maar uiten doe ik het niet. Het mag hier....niets moet.
Ik wil weten wie ik ben, wie er diep van binnen schuil gaat in mij en dat ik echt de moeite waard ben (voor mezelf dan).
Daar zit ik nu midden in en met wat hulp ben ik al op de goede weg!
Dit is een fijn topic. Dankjewel.........
Nu gauw het boek kopen en lezen.Jij bent dus ook een ontembare vrouw en op de goede weg!!! Dapper hoor! (f)
Hier ook herkenning en wat een prachtige openingstekst! Nu ik zelf moeder ben geworden merk ik dat ook ik me niet altijd geborgen heb gevoeld in mijn jeugd en dat me dat oa heeft gevormd tot iemand die niet precies weet wat ze voelt/wil/fijn vindt/kan enz enz. Ik laat mensen niet toe, ken mijn eigen grenzen niet en ga constant dus over ze heen, alleen voel ik dat niet.
Ja het knaagt, het borrelt en dondert van binnen, maar uiten doe ik het niet. Het mag hier....niets moet.
Ik wil weten wie ik ben, wie er diep van binnen schuil gaat in mij en dat ik echt de moeite waard ben (voor mezelf dan).
Daar zit ik nu midden in en met wat hulp ben ik al op de goede weg!
Dit is een fijn topic. Dankjewel.........
Nu gauw het boek kopen en lezen.Jij bent dus ook een ontembare vrouw en op de goede weg!!! Dapper hoor! (f)
vrijdag 31 oktober 2008 om 23:20
