Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 1 november 2008 om 18:06
Ik voel me zo ongeveer hetzelfde als yoyo, alleen heb ik geen fijne jeugd gehad, desondanks ben ik er.
Ik moet zeggen als jullie dan zo diepgaand aan het praten zijn, denk ik wel eens of er iets mis is met mij.
Ik denk zo ver niet namelijk.
Ik voel me goed en zeer tevreden met mijzelf.
Niet met mijn huwelijk of met mijn werk, maar ik kies hier wel zo voor op dit moment.
Ik kies ook zeer zeker niet altijd voor mijzelf maar wederom is dat wel mijn keuze.
Ik moet zeggen als jullie dan zo diepgaand aan het praten zijn, denk ik wel eens of er iets mis is met mij.
Ik denk zo ver niet namelijk.
Ik voel me goed en zeer tevreden met mijzelf.
Niet met mijn huwelijk of met mijn werk, maar ik kies hier wel zo voor op dit moment.
Ik kies ook zeer zeker niet altijd voor mijzelf maar wederom is dat wel mijn keuze.
zaterdag 1 november 2008 om 18:07
Hai Yoyo
Toch denk ik dat 'de ontembare vrouw' wat dieper gaat dan alleen jezelf kunnen zijn. De ontembare vrouw is helemaal los van conditioneringen bijvoorbeeld. En volgens mij dragen we allemaal bewust of onbewust conditioneringen mee.
De ontembare vrouw zit meestal diep verstopt. Ze is een soort archetype. Een oervrouw. Een wilde oerkracht. Ze is vrijheid.
Maar los daarvan, ik vind het hartstikke mooi dat jij zo lekker in je vel zit. Dat is toch fijn?
Toch denk ik dat 'de ontembare vrouw' wat dieper gaat dan alleen jezelf kunnen zijn. De ontembare vrouw is helemaal los van conditioneringen bijvoorbeeld. En volgens mij dragen we allemaal bewust of onbewust conditioneringen mee.
De ontembare vrouw zit meestal diep verstopt. Ze is een soort archetype. Een oervrouw. Een wilde oerkracht. Ze is vrijheid.
Maar los daarvan, ik vind het hartstikke mooi dat jij zo lekker in je vel zit. Dat is toch fijn?
zaterdag 1 november 2008 om 19:57
Goh, wat lees ik hier allemaal mooie dingen.....
Ik bedacht me zojuist dat de ontembare vrouw ook een instinctieve vrouw is, en dat instinct is ieder (westers) mens eigenlijk kwijt geraakt..... Niet makkelijk om terug te vinden als je er zo ver van verwijderd bent.... Maar ergens is het te vinden, diep verstopt...........
Ik bedacht me zojuist dat de ontembare vrouw ook een instinctieve vrouw is, en dat instinct is ieder (westers) mens eigenlijk kwijt geraakt..... Niet makkelijk om terug te vinden als je er zo ver van verwijderd bent.... Maar ergens is het te vinden, diep verstopt...........
zaterdag 1 november 2008 om 22:01
Wat een reacties zijn er weer gekomen
Elmervrouw, Claire123 en Feciliaatje, dank voor de complimenten
Omdat een paar van jullie steeds over het boek 'de ontembare vrouw' hebben, heb ik besloten 'm vanmiddag te kopen. Ik had er niet eerder van gehoord...sliep ik onder een rots ofzo?
Ik las verderop dat iemand vroeg dat het allemaal zo diep en ver gaat dat ze zich afvraagt of er iets mis is met haar (was het zusenzo?). Ik zou willen zeggen, let niet op de bewoordingen maar let op je gevoel. Woorden zijn maar woorden om uitdrukking aan iets te geven. Ieder heeft zijn eigen belevingswereld waar weer andere woorden bij passen.
Verder (niet lullig bedoeld) heb je gradaties in de diepte van gevoelens. De een heeft een diepte van 1 meter, de ander 2 meter en de ander wel 100 meter diepte. Dat verschil in diepte kan verklaren waarom de een met 100 meter diepte de ander met 2 meter diepte snapt maar omgekeerd niet. Beetje rare uitleg maar ik hoop dat het punt een beetje duidelijk is.
Iemand zei ooit tegen mij: de diepte van de ellende die jij hebt meegemaakt heeft de weg vrij gemaakt voor evenredig veel vreugde. Ik weet nog dat ik toen dacht:"Ja ja, whatever, deze duisternis duurt me te lang en ik zal er nooit uitkomen dus rot lekker op met je 'vreugde' " Maar het is waar Het kostte even wat geschop en getier van binnen maar de muren zijn gebroken.
Nog even over doorgaan op verschillen: dat is het mooie juist. Echt ieder mens die je tegenkomt in je leven (geloof ik heilig in) is een stukje spiegel van jezelf. Een boek wat ik iedereen kan aanraden om nog dieper tot dat besef te komen is 'het project mechanisme' van Karen Hamaker-Zondag. Het geeft je een kijkje in hoe je de wereld en de mensen om je heen ervaart en hoe DIE ervaring iets over jezelf zegt. Omdat we die ervaring niet willen voelen of erkennen, plaatsen we dat buiten onszelf op anderen. Ik vond het een pijnlijk eerlijk boek maar erg verhelderend. Wat het boek voor mij ook bijzonder maakt is dat het met humor en flair is geschreven. Luchtig 'maak je niet druk' toon en het geeft je houvast om dichter bij jezelf te komen en te blijven.
Nogmaals Elmervrouw, mooie topic. Vandaag na bijgeschreven te hebben op dit topic, kwam het idee in me op om een ontembare vrouwen clubje op te richten. Een clubje waarbij iedere vrouw haar ervaringen mag delen en steun kan opdoen.
Denk er allemaal maar even over na. Misschien is er al zoiets en kom ik als spuit elf om de hoek kijken maar als het niet zo is, wellicht iets om over na te denken?
XxXxX (roosje en knuffeltje kan ik niet plaatsen omdat ik niemand gequote heb)
Elmervrouw, Claire123 en Feciliaatje, dank voor de complimenten
Omdat een paar van jullie steeds over het boek 'de ontembare vrouw' hebben, heb ik besloten 'm vanmiddag te kopen. Ik had er niet eerder van gehoord...sliep ik onder een rots ofzo?
Ik las verderop dat iemand vroeg dat het allemaal zo diep en ver gaat dat ze zich afvraagt of er iets mis is met haar (was het zusenzo?). Ik zou willen zeggen, let niet op de bewoordingen maar let op je gevoel. Woorden zijn maar woorden om uitdrukking aan iets te geven. Ieder heeft zijn eigen belevingswereld waar weer andere woorden bij passen.
Verder (niet lullig bedoeld) heb je gradaties in de diepte van gevoelens. De een heeft een diepte van 1 meter, de ander 2 meter en de ander wel 100 meter diepte. Dat verschil in diepte kan verklaren waarom de een met 100 meter diepte de ander met 2 meter diepte snapt maar omgekeerd niet. Beetje rare uitleg maar ik hoop dat het punt een beetje duidelijk is.
Iemand zei ooit tegen mij: de diepte van de ellende die jij hebt meegemaakt heeft de weg vrij gemaakt voor evenredig veel vreugde. Ik weet nog dat ik toen dacht:"Ja ja, whatever, deze duisternis duurt me te lang en ik zal er nooit uitkomen dus rot lekker op met je 'vreugde' " Maar het is waar Het kostte even wat geschop en getier van binnen maar de muren zijn gebroken.
Nog even over doorgaan op verschillen: dat is het mooie juist. Echt ieder mens die je tegenkomt in je leven (geloof ik heilig in) is een stukje spiegel van jezelf. Een boek wat ik iedereen kan aanraden om nog dieper tot dat besef te komen is 'het project mechanisme' van Karen Hamaker-Zondag. Het geeft je een kijkje in hoe je de wereld en de mensen om je heen ervaart en hoe DIE ervaring iets over jezelf zegt. Omdat we die ervaring niet willen voelen of erkennen, plaatsen we dat buiten onszelf op anderen. Ik vond het een pijnlijk eerlijk boek maar erg verhelderend. Wat het boek voor mij ook bijzonder maakt is dat het met humor en flair is geschreven. Luchtig 'maak je niet druk' toon en het geeft je houvast om dichter bij jezelf te komen en te blijven.
Nogmaals Elmervrouw, mooie topic. Vandaag na bijgeschreven te hebben op dit topic, kwam het idee in me op om een ontembare vrouwen clubje op te richten. Een clubje waarbij iedere vrouw haar ervaringen mag delen en steun kan opdoen.
Denk er allemaal maar even over na. Misschien is er al zoiets en kom ik als spuit elf om de hoek kijken maar als het niet zo is, wellicht iets om over na te denken?
XxXxX (roosje en knuffeltje kan ik niet plaatsen omdat ik niemand gequote heb)
zaterdag 1 november 2008 om 22:34
quote:claire123 schreef op 31 oktober 2008 @ 20:43:
Het ontembare is het deel wat steeds weer opborrelt ondanks dat er veel kapot gemaakt, is/ voelt te zijn, in je jeugd. dat is mij uitleg
Ah, ik snap het al. Goeie uitleg, dank je Claire.
Ik heb verder niet alle reacties gelezen, maar even in het algemeen dan; Complimenten voor de ontembare vrouwen hier, dat jullie dat opborrelende deel volgen en niet bij de pakken neer gaan zitten.
Het ontembare is het deel wat steeds weer opborrelt ondanks dat er veel kapot gemaakt, is/ voelt te zijn, in je jeugd. dat is mij uitleg
Ah, ik snap het al. Goeie uitleg, dank je Claire.
Ik heb verder niet alle reacties gelezen, maar even in het algemeen dan; Complimenten voor de ontembare vrouwen hier, dat jullie dat opborrelende deel volgen en niet bij de pakken neer gaan zitten.
zaterdag 1 november 2008 om 22:49
Nu heb ik wel wat bijgelezen inmiddels, en ik vind het een mooi en positief topic.
Vooral voor Feliciaatje heb ik altijd veel bewondering, voor de veerkracht die uit je woorden spreekt en de helderheid waarmee je je verhaal uiteenzet.
Voor alle mensen trouwens, die ondanks de harde klappen van het leven gewoon weer opstaan en weer doorgaan.
Ik ben zelf net zo n mazzelkont als Djodjo, en dat besef ik me soms terdege.
Vooral voor Feliciaatje heb ik altijd veel bewondering, voor de veerkracht die uit je woorden spreekt en de helderheid waarmee je je verhaal uiteenzet.
Voor alle mensen trouwens, die ondanks de harde klappen van het leven gewoon weer opstaan en weer doorgaan.
Ik ben zelf net zo n mazzelkont als Djodjo, en dat besef ik me soms terdege.
zaterdag 1 november 2008 om 23:08
Wat een bijzonder (mooi) topic.
Ik dacht bij mezelf 'laat ik eens op het viva-forum kijken', alsof ik zocht naar iets..of wist/wou dat er hier iets gevonden kon worden.
Alleen al op pagina 2 vind ik dat er zulke treffende en mooie, rake dingen worden gezegd, dat stukje van oa sensy12 bijvoorbeeld. Ook over dat jaloezie naar anderen toe, die het 'beter' lijken te hebben, want hoe relatief kan het soms allemaal zijn (niet immers of toch?!), maar heb ik ook, heb ik zelfs ook altijd of al lange tijd gehad. Toen ik 14/15 was, voelde ik soms al verschil met andere mensen, dat ze het makkelijker hebben.
Nu, inmiddels zo'n 15 jaar later, voel je dat verschil veel erger, zelf ben of heb ik al therapie gehad, omwille van mijn ongelukkigheid, diagnose depressie gehad en identiteitsstoornis, inderdaad stukje van iemand 'niet weten wat je wilt/kan/fijn vindt etc'.. hoe herkenbaar. Al weet ik ongeveer wel wat ik fijn vind, maar wat ik nou wil, kan. Bij voorbaat geloof ik al soms - of is het gewoon zonder soms zelfs -, niet in mezelf lijkt wel of er komt wel een moment dat ik dan weer (toch) niet geheel in mezelf geloof of lijk te geloven.
De basis ontbreekt bij mij, inderdaad het gevoel dat ik mezelf mag en kan zijn, die steun heb, de warmte heb, de geborgenheid heb daarvoor. Dat ontbreekt er, zodat ik nog niet verder kan (tranen komen nu of voel ik opkomen borrelen). Daarom slaap ik nu, in mijn volwassene fase, weer soms met een knuffel, die ik koester, wil beschermen, wil troosten, alsof ik het zelf ben. Die ik alles wil geven, zo graag alles wil geven, waar ze soms of misschien zelf tekort van heeft gehad. Maar tegelijkertijd huilt omdat men misschien ook niet anders kon, geen keuze had misschien.
De kreukels die inderdaad voor alleen maar meer kreukels lijken te zorgen. De jaloezie daarmee gepaard gaande dat de mensen zonder of met minder kreukels het ook alleen maar beter mee lijkt te gaan, logisch vind ik zelf. Zoiets als dat de armen worden alleen maar armer en de rijke worden alleen maar rijker.
Zelfvertrouwen ook zoiets. Als je het (al) hebt (gekregen), zorgt je uitstraling er alleen maar voor dat je het nog meer gaat krijgen. Bezit je niet tot weinig over een portie zelfvertrouwen reken dan maar dat je uitstraling er oa voor kan zorgen dat het nog minder wordt of gaat worden. Assertiviteit.
Het enige middel wat lijkt te helpen soms is doorzetten. Want je moet wel, omdat je ergens, ergens daar heel diep van binnnen, zoals die kleine knuffel die je wilt koesteren en beschermen, toch wilt. Daarvoor vecht je, daarvoor wil je vechten, voor die kleine in jou, die kleine lachende meid met haar grote ogen die het waard is om voor te vechten!
En daarom gaan wij door.
Ik dacht bij mezelf 'laat ik eens op het viva-forum kijken', alsof ik zocht naar iets..of wist/wou dat er hier iets gevonden kon worden.
Alleen al op pagina 2 vind ik dat er zulke treffende en mooie, rake dingen worden gezegd, dat stukje van oa sensy12 bijvoorbeeld. Ook over dat jaloezie naar anderen toe, die het 'beter' lijken te hebben, want hoe relatief kan het soms allemaal zijn (niet immers of toch?!), maar heb ik ook, heb ik zelfs ook altijd of al lange tijd gehad. Toen ik 14/15 was, voelde ik soms al verschil met andere mensen, dat ze het makkelijker hebben.
Nu, inmiddels zo'n 15 jaar later, voel je dat verschil veel erger, zelf ben of heb ik al therapie gehad, omwille van mijn ongelukkigheid, diagnose depressie gehad en identiteitsstoornis, inderdaad stukje van iemand 'niet weten wat je wilt/kan/fijn vindt etc'.. hoe herkenbaar. Al weet ik ongeveer wel wat ik fijn vind, maar wat ik nou wil, kan. Bij voorbaat geloof ik al soms - of is het gewoon zonder soms zelfs -, niet in mezelf lijkt wel of er komt wel een moment dat ik dan weer (toch) niet geheel in mezelf geloof of lijk te geloven.
De basis ontbreekt bij mij, inderdaad het gevoel dat ik mezelf mag en kan zijn, die steun heb, de warmte heb, de geborgenheid heb daarvoor. Dat ontbreekt er, zodat ik nog niet verder kan (tranen komen nu of voel ik opkomen borrelen). Daarom slaap ik nu, in mijn volwassene fase, weer soms met een knuffel, die ik koester, wil beschermen, wil troosten, alsof ik het zelf ben. Die ik alles wil geven, zo graag alles wil geven, waar ze soms of misschien zelf tekort van heeft gehad. Maar tegelijkertijd huilt omdat men misschien ook niet anders kon, geen keuze had misschien.
De kreukels die inderdaad voor alleen maar meer kreukels lijken te zorgen. De jaloezie daarmee gepaard gaande dat de mensen zonder of met minder kreukels het ook alleen maar beter mee lijkt te gaan, logisch vind ik zelf. Zoiets als dat de armen worden alleen maar armer en de rijke worden alleen maar rijker.
Zelfvertrouwen ook zoiets. Als je het (al) hebt (gekregen), zorgt je uitstraling er alleen maar voor dat je het nog meer gaat krijgen. Bezit je niet tot weinig over een portie zelfvertrouwen reken dan maar dat je uitstraling er oa voor kan zorgen dat het nog minder wordt of gaat worden. Assertiviteit.
Het enige middel wat lijkt te helpen soms is doorzetten. Want je moet wel, omdat je ergens, ergens daar heel diep van binnnen, zoals die kleine knuffel die je wilt koesteren en beschermen, toch wilt. Daarvoor vecht je, daarvoor wil je vechten, voor die kleine in jou, die kleine lachende meid met haar grote ogen die het waard is om voor te vechten!
En daarom gaan wij door.
zondag 2 november 2008 om 12:01
Wat ik goed vind EV, is dat je het besluit hebt genomen om je niet meer te verontschuldigen voor je eigen overtuigingen. Ik zie je soort van puberen nu op het forum en daar hoort dit bij. Goed om te zien. Ik vind het pijnlijk voor je dat er nog zo veel verwarring zit, maar met de goede hulp kun je ook die kluwen ontwarren. Go girl, (of moet ik woman zeggen?)!
zondag 2 november 2008 om 13:18
quote:Sensy12 schreef op 01 november 2008 @ 11:26:
Loving_Life jouw vraag over welke stappen je kunt zetten om de oervrouw in jezelf te ontdekken IS de eerste stap om haar te ontdekken. Er zijn zoveel wegen die naar dat deel in jezelf leiden. Mijn proces was er een van kijken, observeren, me verwonderen en me afvragen hoe andere vrouwen die ik als rolmodellen zag dat deden. Het is iets zien wat je zelf graag wilt en bestuderen wat die vrouwen bezitten dat ze zo krachtig en zelfverzekerd zijn. Het is lastig uit te leggen zonder dat ik 100 pagina's op dit topic volschrijf maar ik zal een poging wagen. Wat mij opviel is dat die vrouwen zichzelf serieus namen.
Ik zal een heel stom voorbeeld geven wat het beter illustreert. Ik heb trek in een ijsje en zeg tegen mijn vriendje:" Eh...heb jij ook zo'n trek in een ijsje?" Vriendje zegt:"Nee, ik heb daar geen zin in". Op dat moment verdwijnt ook mijn trek. Als ik iets wil en een ander niet, dan schik me naar de ander. Zo was mijn leven. Wat een ander vindt is belangrijker dan wat ik vind.
Nu is het zo dat als ik trek heb in een ijsje, ik een ijsje koop. Heel eenvoudig. En dat geldt voor veel dingen. Het kan met iets simpels beginnen als 'wat trek ik vandaag aan'. Ik trek nu aan waar ik me prettig bij voel. Heel eenvoudig. En over dat complexe..ik kan legio voorbeelden geven over hoe ik mezelf tot waanzin dreef omdat ik niet kon kiezen wat ik aantrok. Ik probeerde vanuit alle invalshoeken mezelf te bekijken, wat vinden mijn collega's van dit outfit, wat zouden voorbijgangers op straat vinden van mijn outfit, wat zou de tramchauffeur vinden, wat zou de schoonmaker vinden.....met andere woorden, ik zag en beredeneerde alles wat ik voelde en dacht vanuit ANDEREN. Je oervrouw ontdekken en gebruiken is JA tegen jezelf te zeggen zonder de afhankelijkheid van anderen.
De eerste stapjes zijn heel klein maar die maken de weg vrij om nog grotere stappen te nemen. Het begint met het besef dat er een JIJ is die JOUW aandacht en liefde behoeft. Een JIJ waar alleen jij en niemand anders verantwoordelijk voor is. Een JIJ die verdomd goed weet wat ze wil en nodig heeft en daar voor zorgt. Dit hoef je niet met heel veel bombarie te verkondigen. Jezelt toestemming geven om te zijn, wat dat zijn ook moge zijn Het kan in alle stilte, in je eigen ruimte, in je eigen tijd en tempo. Dat is wat ik noem het ontwikkelen van stille kracht. Elke dag weer iets vaker "JA" tegen jezelf zeggen. "JA" tegen je onzekerheid, "JA" tegen je angsten, "JA" tegen je pijn, "JA" tegen je minderwaardigheidsgevoelens, het is JA zeggen tegen dat deel dat we met alle macht proberen te omzeilen. Het is JA zeggen tegen jezelf met alles erop en eraan. Ga maar eens in een stil moment gewoon JA tegen jezelf zeggen. Het voelt als een bevrijding als je jezelf toestaat er te mogen zijn. En weet je wat het mooie is van JA zeggen tegen jezelf? Daar heb je echt werkelijk waar NIEMAND voor nodig! Dan ontdek je de oervrouw in jezelf die zichzelf bevrijdt van zoveel door anderen en door jezelf opgelegde restricties. De enige die ons gevangen houdt, zijn we echt zelf.
Wat mij ook erg heeft geholpen in dit proces (ik was altijd een zeer naar buiten/omgeving gericht persoon) is het besef te kweken dat iedereen puur met zichzelf bezig is. Het is een vorm van egocentrisme om mezelf zo op mijn omgeving te richten. Bij alles denken:"Wat zullen ze van me denken???" Bij elke handeling nauwlettend in de gaten houden of mijn omgeving het wel goedkeurt, alsof mijn bestaan bij de gratie van anderen bevestigd of afgekeurd kan worden. Simpele en eenvoudige feit dat ik besta is genoeg.
Je oervrouw ontdekken is een innerlijk proces. Uiterlijk hoeft er helemaal niets aan je te zien zijn maar innerlijk weten en voelen is waar het hier om gaat. Elke vrouw is anders en elke vrouw heeft zo haar kwaliteiten en krachten.
Om nog een tip te geven wat mij erg aan het denken heeft gezet en erg heeft geholpen: houdt je innerlijk proces geheim. Klinkt raar maar het is een onderdeel van het eren en respecteren van jezelf. Als je de behoefte hebt om het te delen, doe dat met iemand die snapt waar je doorheen gaat en die je daarin steunt. Ik merkte in mijn proces dat ik het met iedereen deelde en daardoor vatbaar werd voor de jaloezie, skeptisme, negatieve invloed van anderen. Ik trapte weer in mijn eigen valkuil van toch de goedkeuring en bevestiging bij anderen zoeken dat ik op de goede weg zat.
Een oervrouw verontschuldigt zich nooit voor haar bestaan, haar wensen en verlangens. Ze weet intuitief wie haar kan bijstaan en schaamt zich niet voor haar wantrouwen jegens diegenen die niet het beste met haar voor hebben. De oervrouw geeft bij elke stap die ze zet haar zelf een schouderklopje en weet dat de enige aan wie ze ooit verantwoording schuldig is, haarzelf is en niet haar ouders, collega's, vriendje etc.
En nu gaat deze oervrouw in ontwikkeling douchen en aankleden en rennen voor een afspraak!!!!
Knuffel aan iedereen!
Dankjewel voor deze post Sensy, het zet me even weer op het goede spoor.
Ook bij mij werkt het zo dat ik alle wat ik doe, denk en voel beredeneer vanuit de ander. Je "stomme" voorbeeld over dat ijsje herken ik precies. Werkt bij mij zelfs andersom, vanwege een dieet mag ik niet alles eten maar doe het soms toch omdat ik niet ongezellig en lastig wil zijn. Bang om mensen te vermoeien met mijn gezondheidsproblemen.
Tsja, hoe stom kun je zijn?
Hoogste tijd dus om dat te veranderen!
Het boek ligt hier klaar, ga vandaag beginnen met lezen.
Bedankt voor het openen van dit topic, EV!
Loving_Life jouw vraag over welke stappen je kunt zetten om de oervrouw in jezelf te ontdekken IS de eerste stap om haar te ontdekken. Er zijn zoveel wegen die naar dat deel in jezelf leiden. Mijn proces was er een van kijken, observeren, me verwonderen en me afvragen hoe andere vrouwen die ik als rolmodellen zag dat deden. Het is iets zien wat je zelf graag wilt en bestuderen wat die vrouwen bezitten dat ze zo krachtig en zelfverzekerd zijn. Het is lastig uit te leggen zonder dat ik 100 pagina's op dit topic volschrijf maar ik zal een poging wagen. Wat mij opviel is dat die vrouwen zichzelf serieus namen.
Ik zal een heel stom voorbeeld geven wat het beter illustreert. Ik heb trek in een ijsje en zeg tegen mijn vriendje:" Eh...heb jij ook zo'n trek in een ijsje?" Vriendje zegt:"Nee, ik heb daar geen zin in". Op dat moment verdwijnt ook mijn trek. Als ik iets wil en een ander niet, dan schik me naar de ander. Zo was mijn leven. Wat een ander vindt is belangrijker dan wat ik vind.
Nu is het zo dat als ik trek heb in een ijsje, ik een ijsje koop. Heel eenvoudig. En dat geldt voor veel dingen. Het kan met iets simpels beginnen als 'wat trek ik vandaag aan'. Ik trek nu aan waar ik me prettig bij voel. Heel eenvoudig. En over dat complexe..ik kan legio voorbeelden geven over hoe ik mezelf tot waanzin dreef omdat ik niet kon kiezen wat ik aantrok. Ik probeerde vanuit alle invalshoeken mezelf te bekijken, wat vinden mijn collega's van dit outfit, wat zouden voorbijgangers op straat vinden van mijn outfit, wat zou de tramchauffeur vinden, wat zou de schoonmaker vinden.....met andere woorden, ik zag en beredeneerde alles wat ik voelde en dacht vanuit ANDEREN. Je oervrouw ontdekken en gebruiken is JA tegen jezelf te zeggen zonder de afhankelijkheid van anderen.
De eerste stapjes zijn heel klein maar die maken de weg vrij om nog grotere stappen te nemen. Het begint met het besef dat er een JIJ is die JOUW aandacht en liefde behoeft. Een JIJ waar alleen jij en niemand anders verantwoordelijk voor is. Een JIJ die verdomd goed weet wat ze wil en nodig heeft en daar voor zorgt. Dit hoef je niet met heel veel bombarie te verkondigen. Jezelt toestemming geven om te zijn, wat dat zijn ook moge zijn Het kan in alle stilte, in je eigen ruimte, in je eigen tijd en tempo. Dat is wat ik noem het ontwikkelen van stille kracht. Elke dag weer iets vaker "JA" tegen jezelf zeggen. "JA" tegen je onzekerheid, "JA" tegen je angsten, "JA" tegen je pijn, "JA" tegen je minderwaardigheidsgevoelens, het is JA zeggen tegen dat deel dat we met alle macht proberen te omzeilen. Het is JA zeggen tegen jezelf met alles erop en eraan. Ga maar eens in een stil moment gewoon JA tegen jezelf zeggen. Het voelt als een bevrijding als je jezelf toestaat er te mogen zijn. En weet je wat het mooie is van JA zeggen tegen jezelf? Daar heb je echt werkelijk waar NIEMAND voor nodig! Dan ontdek je de oervrouw in jezelf die zichzelf bevrijdt van zoveel door anderen en door jezelf opgelegde restricties. De enige die ons gevangen houdt, zijn we echt zelf.
Wat mij ook erg heeft geholpen in dit proces (ik was altijd een zeer naar buiten/omgeving gericht persoon) is het besef te kweken dat iedereen puur met zichzelf bezig is. Het is een vorm van egocentrisme om mezelf zo op mijn omgeving te richten. Bij alles denken:"Wat zullen ze van me denken???" Bij elke handeling nauwlettend in de gaten houden of mijn omgeving het wel goedkeurt, alsof mijn bestaan bij de gratie van anderen bevestigd of afgekeurd kan worden. Simpele en eenvoudige feit dat ik besta is genoeg.
Je oervrouw ontdekken is een innerlijk proces. Uiterlijk hoeft er helemaal niets aan je te zien zijn maar innerlijk weten en voelen is waar het hier om gaat. Elke vrouw is anders en elke vrouw heeft zo haar kwaliteiten en krachten.
Om nog een tip te geven wat mij erg aan het denken heeft gezet en erg heeft geholpen: houdt je innerlijk proces geheim. Klinkt raar maar het is een onderdeel van het eren en respecteren van jezelf. Als je de behoefte hebt om het te delen, doe dat met iemand die snapt waar je doorheen gaat en die je daarin steunt. Ik merkte in mijn proces dat ik het met iedereen deelde en daardoor vatbaar werd voor de jaloezie, skeptisme, negatieve invloed van anderen. Ik trapte weer in mijn eigen valkuil van toch de goedkeuring en bevestiging bij anderen zoeken dat ik op de goede weg zat.
Een oervrouw verontschuldigt zich nooit voor haar bestaan, haar wensen en verlangens. Ze weet intuitief wie haar kan bijstaan en schaamt zich niet voor haar wantrouwen jegens diegenen die niet het beste met haar voor hebben. De oervrouw geeft bij elke stap die ze zet haar zelf een schouderklopje en weet dat de enige aan wie ze ooit verantwoording schuldig is, haarzelf is en niet haar ouders, collega's, vriendje etc.
En nu gaat deze oervrouw in ontwikkeling douchen en aankleden en rennen voor een afspraak!!!!
Knuffel aan iedereen!
Dankjewel voor deze post Sensy, het zet me even weer op het goede spoor.
Ook bij mij werkt het zo dat ik alle wat ik doe, denk en voel beredeneer vanuit de ander. Je "stomme" voorbeeld over dat ijsje herken ik precies. Werkt bij mij zelfs andersom, vanwege een dieet mag ik niet alles eten maar doe het soms toch omdat ik niet ongezellig en lastig wil zijn. Bang om mensen te vermoeien met mijn gezondheidsproblemen.
Tsja, hoe stom kun je zijn?
Hoogste tijd dus om dat te veranderen!
Het boek ligt hier klaar, ga vandaag beginnen met lezen.
Bedankt voor het openen van dit topic, EV!
maandag 3 november 2008 om 00:47
Sensy,
Het zinnetje wat je hier schrijft,altijd denken vanuit de invalshoek van een ander springt er voor mij erg uit.
Ik kan het alleen nog niet zo goed plaatsen bij mijzelf.
Het is een zin waar ik mij erg in herken,echter strookt het ook niet met al mijn dwangmatigheden en controle.
daarin zou ik zeggen dat ik juist mijn stukje zo obsessief afbaken dat het denken toch ook vanuit mijn grens bepaalt wordt.
Of is het juist dat ik alleen in dat cirkeltje kan functioneren,maar zodra ik daarbuiten stap mij moet overgeven aan alles wat een ander zou denken en ik niet met die invloed kan omgaan.
Hmm.......daar kan ik niet uit komen.
Wat ik wel weet is dat het een reden is waarom ik zoveel enge sociale gelegenheden vermijd.
Maar ook ik neem kleine stapjes,hoewel ik vooraf totaal over de rooie kan gaan,zelfs lichamelijk er heftig op reageer ( misselijk,opgeblazen buik,nerveus),
laat ik mij daar niet altijd door leiden.Om achteraf de ervaring te hebben dat het meestal meevalt.
Nu moet ik nog leren het vertrouwen op te bouwen en vooral vast te houden.
Ik vind dat je een goede bijdrage levert aan dit topic.
Het is een mooi topic,maar het stort zich wel over je heen.
Poe hee!
Het zinnetje wat je hier schrijft,altijd denken vanuit de invalshoek van een ander springt er voor mij erg uit.
Ik kan het alleen nog niet zo goed plaatsen bij mijzelf.
Het is een zin waar ik mij erg in herken,echter strookt het ook niet met al mijn dwangmatigheden en controle.
daarin zou ik zeggen dat ik juist mijn stukje zo obsessief afbaken dat het denken toch ook vanuit mijn grens bepaalt wordt.
Of is het juist dat ik alleen in dat cirkeltje kan functioneren,maar zodra ik daarbuiten stap mij moet overgeven aan alles wat een ander zou denken en ik niet met die invloed kan omgaan.
Hmm.......daar kan ik niet uit komen.
Wat ik wel weet is dat het een reden is waarom ik zoveel enge sociale gelegenheden vermijd.
Maar ook ik neem kleine stapjes,hoewel ik vooraf totaal over de rooie kan gaan,zelfs lichamelijk er heftig op reageer ( misselijk,opgeblazen buik,nerveus),
laat ik mij daar niet altijd door leiden.Om achteraf de ervaring te hebben dat het meestal meevalt.
Nu moet ik nog leren het vertrouwen op te bouwen en vooral vast te houden.
Ik vind dat je een goede bijdrage levert aan dit topic.
Het is een mooi topic,maar het stort zich wel over je heen.
Poe hee!
maandag 3 november 2008 om 12:26
Elmervrouw; ik heb dit topc half/half gelezen en voel me er wel door aangesproken. Met name de topictitel heeft me even aan het denken gezet. Alle problemen die wij allemaal hebben, die ik heb, ze zijn allemaal verschillend en veroorzaken bij iedereen andere problemen. Mijn karakter is gebouwd laag over laag over laag. Als ik 'de ene laag en bijbehorende problemen ontrafel, kom ik bij de volgende aan, die ook weer overloopt met vele anderen.
Het klinkt misschien erg vaag, maar de titel hielp me op weg. Ik snapte niet wat het doel was van mijn zoeken, nu weet ik het; ik wil gewoon weer IK zijn. En ik denk er al jaren over, maar ik heb vandaag een afspraak gemaakt bij een pscholoog om daar hulp bij te zoeken. Dus bedankt voor dat (eigenlijk hele heldere) inzicht.
Het klinkt misschien erg vaag, maar de titel hielp me op weg. Ik snapte niet wat het doel was van mijn zoeken, nu weet ik het; ik wil gewoon weer IK zijn. En ik denk er al jaren over, maar ik heb vandaag een afspraak gemaakt bij een pscholoog om daar hulp bij te zoeken. Dus bedankt voor dat (eigenlijk hele heldere) inzicht.
maandag 3 november 2008 om 20:45
