Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 21 februari 2009 om 20:30
Goedenavond ladies,
Hoop dat het goed gaat met iedereen. Met mij gaat het redelijk goed. Vandaag voor het eerst weer even tijd voor mezelf. Weer tot rust komen voor zover dat gaat met alles wat er speelt.
Gisteravond met een ex afgesproken en voor het eerst voelde dat ik hem en daarmee een stuk verleden heb losgelaten. Er speelt nog een andere ex mee (ja, ik verzamel ze bij bosjes) en ook daarvan lijk ik genezen. Na jarenlang er mee gelopen te hebben, is het me toch gelukt ze los te laten. De een zie ik nog wel eens en dan merk ik dat ook mijn lichaam er niet meer zo heftig op reageert.
Verder heb ik de afgelopen tijd met veel mensen een fijne band opgebouwd. Ik sta meer open voor mensen en het leven maar dit keer op mijn voorwaarden. Dat ik zelf bepaal wie ik wel en niet wil zien.
Dan de coaching, ja vind het nog steeds bijzonder om herkend, gezien en begrepen te worden. Ook het echt voelen van een verbinding. En daar draait het allemaal om, verbinding. Verbinding met mezelf en met anderen. Dat je elkaar als het ware voedt. Ben geloof ik een beetje in een filosofische/spirituele bui
Wens jullie allemaal een fijne krachtige avond!
(f)
Hoop dat het goed gaat met iedereen. Met mij gaat het redelijk goed. Vandaag voor het eerst weer even tijd voor mezelf. Weer tot rust komen voor zover dat gaat met alles wat er speelt.
Gisteravond met een ex afgesproken en voor het eerst voelde dat ik hem en daarmee een stuk verleden heb losgelaten. Er speelt nog een andere ex mee (ja, ik verzamel ze bij bosjes) en ook daarvan lijk ik genezen. Na jarenlang er mee gelopen te hebben, is het me toch gelukt ze los te laten. De een zie ik nog wel eens en dan merk ik dat ook mijn lichaam er niet meer zo heftig op reageert.
Verder heb ik de afgelopen tijd met veel mensen een fijne band opgebouwd. Ik sta meer open voor mensen en het leven maar dit keer op mijn voorwaarden. Dat ik zelf bepaal wie ik wel en niet wil zien.
Dan de coaching, ja vind het nog steeds bijzonder om herkend, gezien en begrepen te worden. Ook het echt voelen van een verbinding. En daar draait het allemaal om, verbinding. Verbinding met mezelf en met anderen. Dat je elkaar als het ware voedt. Ben geloof ik een beetje in een filosofische/spirituele bui
Wens jullie allemaal een fijne krachtige avond!
(f)
zondag 22 februari 2009 om 12:30
quote:pink11 schreef op 12 februari 2009 @ 10:16:
[...]
Als iemand mijn vriendin rot behandelt, denkt ze: wat is er mis met jou dat je zo rot tegen mij doet?
Dat is een hele goede Pink. Want wat er bij mij is gebeurd is dat altijd wanneer er rot met me wordt/werd omgegaan, ik dat altijd bij mijzelf ben gaan zoeken wat ik doe waardoor ik dat soort gedrag bij de ander oproep (dat klinkt wel heel sneu als ik het zo terug lees) . En daardoor ben ik weer in allerlei patronen geraakt waardoor ik dat soort mensen/situaties aantrok en dat was voor mij alleen maar nog meer de bevestiging van "zie nou wel dat het aan mij ligt". Maar inderdaad, ik ben deze vraag ("wat is er mis met jou dat je zo rot tegen me doet?") in gedachten gaan stellen aan mensen met wie ik nare ervaringen heb gehad en ik kreeg echt zo'n "flikker op" gevoel. En ipv me klein te voelen voelde ik zo'n boosheid. Ik heb het zo enorm gehad met mensen die al hun shit op mij projecteren, ben dat helemaal kotsbeu. Ik heb dat natuurlijk allemaal zelf toegelaten, maar ik wil dat patroon echt gaan doorbreken. Vooral door te gaan oefenen met op mijzelf te vertrouwen. Dat als ik vind/voel/denk dat iets niet terecht/in de haak is, dat iets niet van mij is ik mijzelf daar op ga vetrouwen, dat ik mijn eigen idee daarover serieus neem en daar naar handel.
Ik begin een gezond evenwicht te vinden. Ik wil wel kijken naar wat mijn aandeel is, als ik er iets van kan leren, maar ik wil ook bij de ander laten wat bij hem hoort.
Soms behandelen mensen je nu eenmaal rot omdat ze zelf verknipt zijn, of gewoon ergens mee worstelen. Het is zonde om daar je zelfbeeld van af te laten hangen. Het is gewoon niet terecht.
Dat is precies wat ik bedoel!
[...]
Als iemand mijn vriendin rot behandelt, denkt ze: wat is er mis met jou dat je zo rot tegen mij doet?
Dat is een hele goede Pink. Want wat er bij mij is gebeurd is dat altijd wanneer er rot met me wordt/werd omgegaan, ik dat altijd bij mijzelf ben gaan zoeken wat ik doe waardoor ik dat soort gedrag bij de ander oproep (dat klinkt wel heel sneu als ik het zo terug lees) . En daardoor ben ik weer in allerlei patronen geraakt waardoor ik dat soort mensen/situaties aantrok en dat was voor mij alleen maar nog meer de bevestiging van "zie nou wel dat het aan mij ligt". Maar inderdaad, ik ben deze vraag ("wat is er mis met jou dat je zo rot tegen me doet?") in gedachten gaan stellen aan mensen met wie ik nare ervaringen heb gehad en ik kreeg echt zo'n "flikker op" gevoel. En ipv me klein te voelen voelde ik zo'n boosheid. Ik heb het zo enorm gehad met mensen die al hun shit op mij projecteren, ben dat helemaal kotsbeu. Ik heb dat natuurlijk allemaal zelf toegelaten, maar ik wil dat patroon echt gaan doorbreken. Vooral door te gaan oefenen met op mijzelf te vertrouwen. Dat als ik vind/voel/denk dat iets niet terecht/in de haak is, dat iets niet van mij is ik mijzelf daar op ga vetrouwen, dat ik mijn eigen idee daarover serieus neem en daar naar handel.
Ik begin een gezond evenwicht te vinden. Ik wil wel kijken naar wat mijn aandeel is, als ik er iets van kan leren, maar ik wil ook bij de ander laten wat bij hem hoort.
Soms behandelen mensen je nu eenmaal rot omdat ze zelf verknipt zijn, of gewoon ergens mee worstelen. Het is zonde om daar je zelfbeeld van af te laten hangen. Het is gewoon niet terecht.
Dat is precies wat ik bedoel!
zondag 22 februari 2009 om 12:35
[quote]pink11 schreef op 12 februari 2009 @ 10:22:
[...]
Lieve LL, zo werkt het echt niet. Als je een ander nodig hebt om van jezelf te kunnen houden (wat al helemaal niet kán, het is dan niet meer dan een soort schijn-houden van jezelf). Maar als je daar een ander voor nodig hebt, krijg je scheve verhoudingen. Dan ben je geneigd dingen te accepteren die je nooit had geaccepteerd als je oprecht van jezelf had gehouden.
Ook hier mee sla je de spijker op z'n kop!
Ik heb altijd het gevoel anderen (en een mooi figuur, en een hoge opleiding, alles tot in de puntjes geregeld etc) nodig te hebben om van mijzelf te kunnen houden.
Alsof ik zonder die ander en die dingen geen liefde waard ben, misschien wel geen bestaansrecht heb. En inderdaad die scheve verhoudingen, ik kan zoveel dingen opnoemen die ik anders zou doen wanneer ik van mijzelf zou houden.
Ik houd nog steeds niet echt van mijzelf.
Misschien moet ik wel keuzes gaan maken en leven alsof ik wel al van mijzelf houd. Dus meer gaan handelen alsof ik wel al van mijzelf houd, ipv bepaalde dingen pas te gaan doen wanneer ik wel van mijzelf houd.
[...]
Lieve LL, zo werkt het echt niet. Als je een ander nodig hebt om van jezelf te kunnen houden (wat al helemaal niet kán, het is dan niet meer dan een soort schijn-houden van jezelf). Maar als je daar een ander voor nodig hebt, krijg je scheve verhoudingen. Dan ben je geneigd dingen te accepteren die je nooit had geaccepteerd als je oprecht van jezelf had gehouden.
Ook hier mee sla je de spijker op z'n kop!
Ik heb altijd het gevoel anderen (en een mooi figuur, en een hoge opleiding, alles tot in de puntjes geregeld etc) nodig te hebben om van mijzelf te kunnen houden.
Alsof ik zonder die ander en die dingen geen liefde waard ben, misschien wel geen bestaansrecht heb. En inderdaad die scheve verhoudingen, ik kan zoveel dingen opnoemen die ik anders zou doen wanneer ik van mijzelf zou houden.
Ik houd nog steeds niet echt van mijzelf.
Misschien moet ik wel keuzes gaan maken en leven alsof ik wel al van mijzelf houd. Dus meer gaan handelen alsof ik wel al van mijzelf houd, ipv bepaalde dingen pas te gaan doen wanneer ik wel van mijzelf houd.
zondag 22 februari 2009 om 12:42
quote:Elmervrouw schreef op 12 februari 2009 @ 10:32:
Lieve LovingLife, toen ik je inzicht-stuk van gisteravond, 19.57 las, wilde ik wel door het scherm naar je roepen hoe trots ik op je ben. Zo helder hoe je dat schrijft, tenminste, voor mij was het helemaal helder. Je hebt steeds geweten hoe het echt zat. Je kunt vertrouwen op je gevoel. En dat je er niet meteen naar hebt gehandeld, of niet eerder, dat hoef je jezelf niet te verwijten, daar had je je redenen voor.
Maar met je gevoel is niets mis. Met jou is niets mis.
En ik begrijp hoe het dan 'the morning after' weer met je aan de haal gaat. Laat dat niet gebeuren, je zult vast nog wel vaker blijven schommelen tussen die twee uitersten, het denken en het voelen (weten), maar dat hoort er volgens mij bij, ik herken het zelf ook. Ik zie steeds weer in wat jij schrijft de ontwikkeling bij jou, de groei, en dat vind ik mooi. Dat is waardevol en goed. Blijf schrijven, want het brengt je dichterbij jezelf. Ik luister, wij luisteren. Heel veel liefs van mij, kop op hoor, wees lief voor jezelf vandaag, want je bent het waard. (sorry voor de cliché-uitdrukking).Ev, hoe is het met je ?
Bedankt voor deze hele lieve en hartelijke post.
Misschien moet dit wel mijn nieuwe mantra worden:
"Met mijn gevoel is niets mis, met mij is niets mis".
Ik vind het zo fijn en waardevol om te lezen dat je groei en ontwikkeling bij me ziet....soms is het zo fijn dat even van een ander te horen, omdat het soms net voelt alsof ik mijzelf voor de gek houd....ben ik echt aan het veranderen of houd ik mijzelf voor de gek..
Je warme woorden komen bij me binnen en doen me goed.
Dank je wel hier voor.
Lieve LovingLife, toen ik je inzicht-stuk van gisteravond, 19.57 las, wilde ik wel door het scherm naar je roepen hoe trots ik op je ben. Zo helder hoe je dat schrijft, tenminste, voor mij was het helemaal helder. Je hebt steeds geweten hoe het echt zat. Je kunt vertrouwen op je gevoel. En dat je er niet meteen naar hebt gehandeld, of niet eerder, dat hoef je jezelf niet te verwijten, daar had je je redenen voor.
Maar met je gevoel is niets mis. Met jou is niets mis.
En ik begrijp hoe het dan 'the morning after' weer met je aan de haal gaat. Laat dat niet gebeuren, je zult vast nog wel vaker blijven schommelen tussen die twee uitersten, het denken en het voelen (weten), maar dat hoort er volgens mij bij, ik herken het zelf ook. Ik zie steeds weer in wat jij schrijft de ontwikkeling bij jou, de groei, en dat vind ik mooi. Dat is waardevol en goed. Blijf schrijven, want het brengt je dichterbij jezelf. Ik luister, wij luisteren. Heel veel liefs van mij, kop op hoor, wees lief voor jezelf vandaag, want je bent het waard. (sorry voor de cliché-uitdrukking).Ev, hoe is het met je ?
Bedankt voor deze hele lieve en hartelijke post.
Misschien moet dit wel mijn nieuwe mantra worden:
"Met mijn gevoel is niets mis, met mij is niets mis".
Ik vind het zo fijn en waardevol om te lezen dat je groei en ontwikkeling bij me ziet....soms is het zo fijn dat even van een ander te horen, omdat het soms net voelt alsof ik mijzelf voor de gek houd....ben ik echt aan het veranderen of houd ik mijzelf voor de gek..
Je warme woorden komen bij me binnen en doen me goed.
Dank je wel hier voor.
maandag 23 februari 2009 om 11:00
Morgen lieve vrouwen,
Vermoeidheid is niet leuk maar ik zou me er helemaal aan overgeven. Wat kun je anders doen? Ik snap de frustratie dat je niet kunt wat je zo graag wilt maar als je eenmaal in die flow van vermoeidheid meegaat, zul je zien dat het sneller ophoudt.
Ik weet niet of ik het wel kan vergelijken maar een aantal jaar (2 geloof ik) terug, nam ik innerlijk de beslissing om me er bij neer te leggen dat ik niet wist wanneer de zon voor mij ging schijnen. Ik was het strijden zo moe (toen zei een stem: hou dan op met strijden) ik was het hopen op lichtpuntjes zo moe (toen zei een stem: hou dan op met lichtpuntjes zoeken), ik was het op zoek gaan naar oplossingen zo beu (toen zei een stem: hou dan met op zoek gaan naar oplossingen)
Misschien komt het niet geheel over wat ik hierboven schrijf maar ik heb min of meer alles laten gaan. Natuurlijk leefde ik en deed ik wat ik kon op een dag maar meer eiste ik niet meer van mezelf. Eigenlijk is pas vanaf toen een verbetering opgetreden. En ja, ik was vaak nog verdrietig, angstig, diepe eenzame periodes meegemaakt, maar ik liet werkelijk alles toe. Ik wist intuitief dat ik er toch doorheen moest. Dan maar zonder verzet. Ondanks alle klotegevoelens had ik voor het eerst ook echt het gevoel dat ik leefde. Mijn lijf, mijn hoofd, er gebeurde zoveel in en om me heen, ik liet het toe. Ik liet zelfs de gedachte toe dat dit nog lang kon duren en heb mezelf geen deadline gesteld (deed ik daarvoor wel, zo van:"volgend jaar is alles beter")
Wees mild naar jezelf. Eis gewoon niets meer van je lichaam en van je hoofd. Laat alles tollen, doe wat je op een dag kunt om je goed te voelen maar beperk het tot die dag.
Een lieve vriendin zei ooit:"Sensy, je maakt je druk om zoveel dingen in de toekomst omdat je vanuit je huidige positie de toekomst bekijkt. Dan is die inderdaad niet rooskleurig. Maar concentreer je wat je nu kunt en die zware wolk die je in de verte ziet, verdwijnt omdat je daar niet meer naar kijkt"
En tot op de dag van vandaag, voel ik het nog steeds zo. Het is en blijft voor mij steeds verrassend om te ontdekken dat ik maar 1 moment heb waarop ik leef en dat is hier en nu.
Wens jullie allemaal ontzettend veel kracht, licht, liefde en vooral RUST!
(f)
Vermoeidheid is niet leuk maar ik zou me er helemaal aan overgeven. Wat kun je anders doen? Ik snap de frustratie dat je niet kunt wat je zo graag wilt maar als je eenmaal in die flow van vermoeidheid meegaat, zul je zien dat het sneller ophoudt.
Ik weet niet of ik het wel kan vergelijken maar een aantal jaar (2 geloof ik) terug, nam ik innerlijk de beslissing om me er bij neer te leggen dat ik niet wist wanneer de zon voor mij ging schijnen. Ik was het strijden zo moe (toen zei een stem: hou dan op met strijden) ik was het hopen op lichtpuntjes zo moe (toen zei een stem: hou dan op met lichtpuntjes zoeken), ik was het op zoek gaan naar oplossingen zo beu (toen zei een stem: hou dan met op zoek gaan naar oplossingen)
Misschien komt het niet geheel over wat ik hierboven schrijf maar ik heb min of meer alles laten gaan. Natuurlijk leefde ik en deed ik wat ik kon op een dag maar meer eiste ik niet meer van mezelf. Eigenlijk is pas vanaf toen een verbetering opgetreden. En ja, ik was vaak nog verdrietig, angstig, diepe eenzame periodes meegemaakt, maar ik liet werkelijk alles toe. Ik wist intuitief dat ik er toch doorheen moest. Dan maar zonder verzet. Ondanks alle klotegevoelens had ik voor het eerst ook echt het gevoel dat ik leefde. Mijn lijf, mijn hoofd, er gebeurde zoveel in en om me heen, ik liet het toe. Ik liet zelfs de gedachte toe dat dit nog lang kon duren en heb mezelf geen deadline gesteld (deed ik daarvoor wel, zo van:"volgend jaar is alles beter")
Wees mild naar jezelf. Eis gewoon niets meer van je lichaam en van je hoofd. Laat alles tollen, doe wat je op een dag kunt om je goed te voelen maar beperk het tot die dag.
Een lieve vriendin zei ooit:"Sensy, je maakt je druk om zoveel dingen in de toekomst omdat je vanuit je huidige positie de toekomst bekijkt. Dan is die inderdaad niet rooskleurig. Maar concentreer je wat je nu kunt en die zware wolk die je in de verte ziet, verdwijnt omdat je daar niet meer naar kijkt"
En tot op de dag van vandaag, voel ik het nog steeds zo. Het is en blijft voor mij steeds verrassend om te ontdekken dat ik maar 1 moment heb waarop ik leef en dat is hier en nu.
Wens jullie allemaal ontzettend veel kracht, licht, liefde en vooral RUST!
(f)
maandag 23 februari 2009 om 11:25
Pink, heerlijk is dat he? Als je je eigen emoties begrijpt en in goede banen kunt leiden. Macht over je eigen emoties in plaats van andersom (dat emoties macht over jou hebben).
Een van mijn favoriete uitspraken is:"Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en het einde van illusies"
Ik vind dat hele NLP-gebeuren steeds interessanter klinken
Een van mijn favoriete uitspraken is:"Zelfkennis is het begin van alle wijsheid en het einde van illusies"
Ik vind dat hele NLP-gebeuren steeds interessanter klinken
maandag 23 februari 2009 om 11:49
Pink met zulke inzichten zul jij je vast en zeker een rijke vrouw voelen
Ik heb het ook alleen kan ik het niet zo omschrijven als jij. Ik ben vrij eerlijk naar mezelf toe. Als ik me klote voel over een situatie dan stel ik mezelf een simpele vraag: welke behoefte voelt zich nu niet gehoord/erkent?
Voorbeeld, ik was jaloers op een collega. Ze is mooi, krijgt dingen voor elkaar en is erg vals. Ik had echt een hekel aan haar. Ze vertelde iets over mij aan een ander en ik voelde me kwaad, jaloers, machteloos etc. Echt alle ouwe shit kwam naar boven.
Ik ben toen gaan schrijven over haar. Waarom ze zo'n bedreiging was voor mijn zelfbeeld. Vroeger zou ik er niet eens bij stilstaan. Ik zou denken:"Wat een kutwijf. Ik ben beter dan zij." Maar nu vroeg ik mezelf af:"Wat heeft zij, wat ik ook wil hebben? Waarom voel ik me in haar aanwezigheid klein en minder? Wat straalt ze uit dat ik me zo voel?"
Het duurde niet lang of het antwoord diende zich aan: ik denk nog steeds dat uiterlijk bepalend is voor succes (zij is mooier dan ik). Ik denk nog steeds dat het handelen van een ander vat op mij heeft (machteloosheid) Ik denk nog steeds dat zij iets heeft wat ik graag wil hebben (kan spelletjes spelen, vals etc.)
Nadat ik durfde toe te geven dat er allerlei angsten in mij werden geraakt en dat ik daar iets mee moest in plaats van mijn negativiteit op haar te richten, begon ik veranderingen te voelen. Ik bekeek mezelf ten eerste met heel veel mildheid. Ik voelde dat en dat mocht er helemaal zijn. Daarna begon ik te twijfelen aan de correctheid van mijn overtuigingen. Waar was die zogenaamde 'correctheid' op gebaseerd? Laag voor laag heb ik afgepeld (veel geschreven, dicht bij het 'jaloerse klotegevoel' gebleven) en toen ik de wortel te pakken had (ik ben niet ok zoals ik ben) kon ik die wortel met liefde bekijken en het rustig zeggen dat ik wel ok ben zoals ik ben.
Wat er daarna gebeurde was nog wonderbaarrlijker. Ik begon die collega met dezelfde milde blik te bekijken en toen zag ik wat ik daarvoor compleet over het hoofd gezien: Ze was onzeker en angstig. En om dat te verbloemen heeft ze allerlei tactieken nodig om mij omlaag te halen, spelletjes te spelen etc. Ik doorzag haar gedrag: Ze voelt zich niet ok met wie ze is en heeft al dat externe gedoe nodig om zichzelf gevestigd te zien.
Cirkel was rond en ik kan haar nu vrij neutraal bekijken.
Ik heb het ook alleen kan ik het niet zo omschrijven als jij. Ik ben vrij eerlijk naar mezelf toe. Als ik me klote voel over een situatie dan stel ik mezelf een simpele vraag: welke behoefte voelt zich nu niet gehoord/erkent?
Voorbeeld, ik was jaloers op een collega. Ze is mooi, krijgt dingen voor elkaar en is erg vals. Ik had echt een hekel aan haar. Ze vertelde iets over mij aan een ander en ik voelde me kwaad, jaloers, machteloos etc. Echt alle ouwe shit kwam naar boven.
Ik ben toen gaan schrijven over haar. Waarom ze zo'n bedreiging was voor mijn zelfbeeld. Vroeger zou ik er niet eens bij stilstaan. Ik zou denken:"Wat een kutwijf. Ik ben beter dan zij." Maar nu vroeg ik mezelf af:"Wat heeft zij, wat ik ook wil hebben? Waarom voel ik me in haar aanwezigheid klein en minder? Wat straalt ze uit dat ik me zo voel?"
Het duurde niet lang of het antwoord diende zich aan: ik denk nog steeds dat uiterlijk bepalend is voor succes (zij is mooier dan ik). Ik denk nog steeds dat het handelen van een ander vat op mij heeft (machteloosheid) Ik denk nog steeds dat zij iets heeft wat ik graag wil hebben (kan spelletjes spelen, vals etc.)
Nadat ik durfde toe te geven dat er allerlei angsten in mij werden geraakt en dat ik daar iets mee moest in plaats van mijn negativiteit op haar te richten, begon ik veranderingen te voelen. Ik bekeek mezelf ten eerste met heel veel mildheid. Ik voelde dat en dat mocht er helemaal zijn. Daarna begon ik te twijfelen aan de correctheid van mijn overtuigingen. Waar was die zogenaamde 'correctheid' op gebaseerd? Laag voor laag heb ik afgepeld (veel geschreven, dicht bij het 'jaloerse klotegevoel' gebleven) en toen ik de wortel te pakken had (ik ben niet ok zoals ik ben) kon ik die wortel met liefde bekijken en het rustig zeggen dat ik wel ok ben zoals ik ben.
Wat er daarna gebeurde was nog wonderbaarrlijker. Ik begon die collega met dezelfde milde blik te bekijken en toen zag ik wat ik daarvoor compleet over het hoofd gezien: Ze was onzeker en angstig. En om dat te verbloemen heeft ze allerlei tactieken nodig om mij omlaag te halen, spelletjes te spelen etc. Ik doorzag haar gedrag: Ze voelt zich niet ok met wie ze is en heeft al dat externe gedoe nodig om zichzelf gevestigd te zien.
Cirkel was rond en ik kan haar nu vrij neutraal bekijken.
maandag 23 februari 2009 om 12:46
Hee lieverds.
Wilde jullie allemaal even een dikke knuffel geven! Denk aan jullie!
Ik lees mee maar heb nog even te veel chaos in mn hoofd om op iedereen te reageren.
Vind de verhalen van Pink en Sensy zo boeiend en merk dat ik er veel vragen over wil stellen. EV, op jou wil ik ook zo vaak reageren, ik herken namelijk zoveel in je verhalen. MAar daarvoor moet ik me concentreren en moet ik ook heel diep bij mezelf naar binnen kijken. Dat lukt me even niet.
Fijne dag vandaag! (f)
Wilde jullie allemaal even een dikke knuffel geven! Denk aan jullie!
Ik lees mee maar heb nog even te veel chaos in mn hoofd om op iedereen te reageren.
Vind de verhalen van Pink en Sensy zo boeiend en merk dat ik er veel vragen over wil stellen. EV, op jou wil ik ook zo vaak reageren, ik herken namelijk zoveel in je verhalen. MAar daarvoor moet ik me concentreren en moet ik ook heel diep bij mezelf naar binnen kijken. Dat lukt me even niet.
Fijne dag vandaag! (f)
