Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 29 maart 2009 om 10:49
Het is inderdaad rustig hier!
Hoe is het met jullie ?
Ikzelf heb een paar moeilijke dagen achter de rug.
Ik was zo verdrietig, dat ik meerdere keren vanuit het diepst van mijn lijf en ziel heb gehuild, het leek wel een soort oerhuil.
Ik was het even helemaal zat, mijzelf, de strijd die mijn leven is geweest en hoe ik daar nu de brokstukken van moet opruimen.
Ik was het leven even helemaal zat.
Maar ik heb het wel gedeeld en ben zelf in mijn diepe verdriet en alles even spuugzat zijn lief voor mijzelf gebleven en heb ik mijzelf niet naar beneden gehaald.
Ik ga nu zo even lekker met een vriendin lunchen.
Ik wens jullie allemaal positieve gedachten toe, want negatieve gedachten zijn als gif voor je lichaam en ziel.
Hoe is het met jullie ?
Ikzelf heb een paar moeilijke dagen achter de rug.
Ik was zo verdrietig, dat ik meerdere keren vanuit het diepst van mijn lijf en ziel heb gehuild, het leek wel een soort oerhuil.
Ik was het even helemaal zat, mijzelf, de strijd die mijn leven is geweest en hoe ik daar nu de brokstukken van moet opruimen.
Ik was het leven even helemaal zat.
Maar ik heb het wel gedeeld en ben zelf in mijn diepe verdriet en alles even spuugzat zijn lief voor mijzelf gebleven en heb ik mijzelf niet naar beneden gehaald.
Ik ga nu zo even lekker met een vriendin lunchen.
Ik wens jullie allemaal positieve gedachten toe, want negatieve gedachten zijn als gif voor je lichaam en ziel.
zondag 29 maart 2009 om 20:36
[quote]pink11 schreef op 25 maart 2009 @ 10:47:
In deze fase zit ik nu ook. Ik voel dat ik behalve dat ik mezelf tekort heb gedaan (het was meer overleven wat ik deed, ik had die jaren weinig andere keuze voor mijn gevoel), maar ik heb ook het gevoel dat ik veel ontwikkeling heb gemist, omdat ik een jaar of 6 in de overleeffase heb gezeten/gelegen en vooral bezig ben geweest te herstellen van mijn ziekte (ME met id, en ptss dus). Daardoor heb ik ook allerlei kansen die voor mijn neus lagen niet kunnen pakken.
Heel erg herkenbaar Pink en wat doet het een verdriet he. Ik vind het een heel erg rauw verdriet.
Dikke knuffel voor jou.
LL, volgens mij is het een goed teken dat we nu aan het rouwen zijn . Dat kan namelijk pas op het moment dat we de overleeffase voorbij zijn, en op het punt staan weer te gaan leven.
Mooi gezegd, dappere Pink.
In deze fase zit ik nu ook. Ik voel dat ik behalve dat ik mezelf tekort heb gedaan (het was meer overleven wat ik deed, ik had die jaren weinig andere keuze voor mijn gevoel), maar ik heb ook het gevoel dat ik veel ontwikkeling heb gemist, omdat ik een jaar of 6 in de overleeffase heb gezeten/gelegen en vooral bezig ben geweest te herstellen van mijn ziekte (ME met id, en ptss dus). Daardoor heb ik ook allerlei kansen die voor mijn neus lagen niet kunnen pakken.
Heel erg herkenbaar Pink en wat doet het een verdriet he. Ik vind het een heel erg rauw verdriet.
Dikke knuffel voor jou.
LL, volgens mij is het een goed teken dat we nu aan het rouwen zijn . Dat kan namelijk pas op het moment dat we de overleeffase voorbij zijn, en op het punt staan weer te gaan leven.
Mooi gezegd, dappere Pink.
zondag 29 maart 2009 om 21:18
[quote]Sensy12 schreef op 25 maart 2009 @ 20:44:
* krijgt kippenvel van de vooruitgang van LL* en dat is positief
Wat ga je goed zeg! Weet echt weinig meer uit te brengen.
Wat mooi om te lezen Sensy!
Vandaag heb ik een collega ergens op aangesproken en eindelijk voor de eerste keer in mijn leven zonder dat bange gevoel.
Geweldig Sensy !!
* krijgt kippenvel van de vooruitgang van LL* en dat is positief
Wat ga je goed zeg! Weet echt weinig meer uit te brengen.
Wat mooi om te lezen Sensy!
Vandaag heb ik een collega ergens op aangesproken en eindelijk voor de eerste keer in mijn leven zonder dat bange gevoel.
Geweldig Sensy !!
maandag 30 maart 2009 om 11:56
[quote]Elmervrouw schreef op 29 maart 2009 @ 11:11:
Het moet er toch een keer uit, LovingLife. Goed toch. En je bent toch lief voor jezelf gebleven? Geweldig. Mijn complimenten. (f)
Fijne lunch straks met je vriendin.
Ja goed he, ik ben er zelf ook wel trots op .
De lunch was ook erg fijn en gezellig. Veel gedeeld en ik merk dat ik in contacten met anderen ook steeds een beetje meer mijzelf laat zien, dus dat is fijn!
Ik vond mezelf van de week ineens in de garage, waar we een boksbal hebben hangen. Oefende een beetje die trappen van de R&W-training en hoorde mezelf plotseling zo tegen mijn moeder tekeergaan.. wat een woede, nou, goed dat het er een keer zo uitkomt waar niemand (zelfs mijn therapeute niet ) er last van heeft en ik me niet hoef te schamen, zelfs niet voor de hond want die kan niet er niet tegen als ik op die boksbal sla! (dus die is binnen, in de woonkamer, met de deuren dicht).
Ev!! Waarom zou je je er voor moeten schamen en waarom zou je lastig zijn als je je boosheid met anderen deelt?
Het moet er toch een keer uit, LovingLife. Goed toch. En je bent toch lief voor jezelf gebleven? Geweldig. Mijn complimenten. (f)
Fijne lunch straks met je vriendin.
Ja goed he, ik ben er zelf ook wel trots op .
De lunch was ook erg fijn en gezellig. Veel gedeeld en ik merk dat ik in contacten met anderen ook steeds een beetje meer mijzelf laat zien, dus dat is fijn!
Ik vond mezelf van de week ineens in de garage, waar we een boksbal hebben hangen. Oefende een beetje die trappen van de R&W-training en hoorde mezelf plotseling zo tegen mijn moeder tekeergaan.. wat een woede, nou, goed dat het er een keer zo uitkomt waar niemand (zelfs mijn therapeute niet ) er last van heeft en ik me niet hoef te schamen, zelfs niet voor de hond want die kan niet er niet tegen als ik op die boksbal sla! (dus die is binnen, in de woonkamer, met de deuren dicht).
Ev!! Waarom zou je je er voor moeten schamen en waarom zou je lastig zijn als je je boosheid met anderen deelt?
maandag 30 maart 2009 om 12:02
Soms is rust even lekker...ook op dit topic
Loving_Life een oerhuil is het beste wat je kunt hebben. Dat de pijn vanuit de diepte eruit gehuidl wordt. Voelde je je daarna niet beter? Ik had zo'n oerhuil tijdens een van mijn coachsessies en het was zo'n geweldige opluchting.
EV heeeeeeeeerlijk! Ram het er maar uit! Ik was vroeger weleens bang voor mijn woede. Die was zo heftig af en toe en gelukkig heb ik er ook een gezonde uitlaatklep voor gevonden. Huilen, agressie eruit schrijven (vooral schrijven helpt bij mij) en als kind sloeg ik al op kussen en gooide mijn bed overhoop als ik weer machteloos van woede geen kant op kon.
Liefs allemaal!
Loving_Life een oerhuil is het beste wat je kunt hebben. Dat de pijn vanuit de diepte eruit gehuidl wordt. Voelde je je daarna niet beter? Ik had zo'n oerhuil tijdens een van mijn coachsessies en het was zo'n geweldige opluchting.
EV heeeeeeeeerlijk! Ram het er maar uit! Ik was vroeger weleens bang voor mijn woede. Die was zo heftig af en toe en gelukkig heb ik er ook een gezonde uitlaatklep voor gevonden. Huilen, agressie eruit schrijven (vooral schrijven helpt bij mij) en als kind sloeg ik al op kussen en gooide mijn bed overhoop als ik weer machteloos van woede geen kant op kon.
Liefs allemaal!
dinsdag 31 maart 2009 om 10:31
Goedemorgen !
Is het bij jullie ook zo lekker zonnig?
Ik werd vannochtend met een heel blij gevoel wakker.
Someteen ga ik gezellig met een paar mensen lunchen en vanavond met een vriendin naar de film.
Ik heb er zin in!
Mijn depressive gevoelens worden steeds wat minder.
Sensy vertelde laatst over de 2 Sensy's, zo zie ik het bij mijzelf ook. Er is een LL (een deel van mijn ziel en mijn ware Zelf) dat snakt naar het leven en houdt van het leven. En er is een deel van mijn ziel dat zo bang is geworden voor het leven en verdrietig om wat ze allemaal heeft meegemaakt, dat ze er eerst eigenlijk niet was. Of beter gezegd. Ze mocht er van mij niet zijn, dus dat deel van mij dat twijfelde over of het leven wel de moeite waard is, werd door mij steeds weggeschopt. En ja, dan krijg hetzelfde effect als bij een bal die je met man en macht onder water probeerd te houden, die knalt ineens omhoog. Dus dat gedeelte van mij, dat twijfelt kwam soms (en steeds vaker want ik onderdrukte het steeds meer) om de hoek kijken. Als de bal die ineens omhoog kwam, schoot dat gevoel, wat zich vaak gekleed had in somberheid of depressie, mijn lijf en hart in. En dan had ze zo haar best gedaan om lang weg te blijven en dan kreeg ze nog op haar kop ook.
Dat is nu helemaal anders.
Ik begrijp, zowel rationeel en innerlijk, dat een deel van mijn ziel bang is geworden voor het leven en door z'n beschadigingen soms schrikt en dan twijfelt of ze wel wil leven. Nu zeg ik tegen dat deel, "kom maar hier, blijf maar, met al je twijfels en angst, je mag twijfelen, je mag bang zijn, maar blijf maar hier ik stuur je niet meer weg en ik blijf bij je. Wen eerst maar aan het leven terwijl je soms zo twijfelt en bang bent, dat mag, ik begrijp heel goed hoe dat komt. En wanneer je wat meer je draai hebt gevonden en je veiliger voelt gaan we kijken wat voor jou het leven weer leuk kan maken. En heb geen haast, want tijdens dit proces zorg ik ervoor dat ik in ontwikkeling blijf en goed voor mijzelf zorg."
Dat is zo'n omslagpunt voor mij, ik word er blijer van en ben niet meer bang voor die gevoelens. Het mag allemaal en ik ben er nog altijd zelf bij om keuzes te maken.
Is het bij jullie ook zo lekker zonnig?
Ik werd vannochtend met een heel blij gevoel wakker.
Someteen ga ik gezellig met een paar mensen lunchen en vanavond met een vriendin naar de film.
Ik heb er zin in!
Mijn depressive gevoelens worden steeds wat minder.
Sensy vertelde laatst over de 2 Sensy's, zo zie ik het bij mijzelf ook. Er is een LL (een deel van mijn ziel en mijn ware Zelf) dat snakt naar het leven en houdt van het leven. En er is een deel van mijn ziel dat zo bang is geworden voor het leven en verdrietig om wat ze allemaal heeft meegemaakt, dat ze er eerst eigenlijk niet was. Of beter gezegd. Ze mocht er van mij niet zijn, dus dat deel van mij dat twijfelde over of het leven wel de moeite waard is, werd door mij steeds weggeschopt. En ja, dan krijg hetzelfde effect als bij een bal die je met man en macht onder water probeerd te houden, die knalt ineens omhoog. Dus dat gedeelte van mij, dat twijfelt kwam soms (en steeds vaker want ik onderdrukte het steeds meer) om de hoek kijken. Als de bal die ineens omhoog kwam, schoot dat gevoel, wat zich vaak gekleed had in somberheid of depressie, mijn lijf en hart in. En dan had ze zo haar best gedaan om lang weg te blijven en dan kreeg ze nog op haar kop ook.
Dat is nu helemaal anders.
Ik begrijp, zowel rationeel en innerlijk, dat een deel van mijn ziel bang is geworden voor het leven en door z'n beschadigingen soms schrikt en dan twijfelt of ze wel wil leven. Nu zeg ik tegen dat deel, "kom maar hier, blijf maar, met al je twijfels en angst, je mag twijfelen, je mag bang zijn, maar blijf maar hier ik stuur je niet meer weg en ik blijf bij je. Wen eerst maar aan het leven terwijl je soms zo twijfelt en bang bent, dat mag, ik begrijp heel goed hoe dat komt. En wanneer je wat meer je draai hebt gevonden en je veiliger voelt gaan we kijken wat voor jou het leven weer leuk kan maken. En heb geen haast, want tijdens dit proces zorg ik ervoor dat ik in ontwikkeling blijf en goed voor mijzelf zorg."
Dat is zo'n omslagpunt voor mij, ik word er blijer van en ben niet meer bang voor die gevoelens. Het mag allemaal en ik ben er nog altijd zelf bij om keuzes te maken.
dinsdag 31 maart 2009 om 12:42
*thee breekt even in*
Elmervrouw of iemand anders die dit boek heeft.... Ik kon het bij bol.com niet vinden op titel/ateur (of is het geen Nederlandstalig boek?). Heeft iemand een isbn nummer en/of uitgever voor me?
Lees hier af en toe een stukje mee en denk dat het lezen van dit boek op dit moment goed voor me zal zijn.
lieve groet aan alle sterke/ontembare vrouwen hier
Elmervrouw of iemand anders die dit boek heeft.... Ik kon het bij bol.com niet vinden op titel/ateur (of is het geen Nederlandstalig boek?). Heeft iemand een isbn nummer en/of uitgever voor me?
Lees hier af en toe een stukje mee en denk dat het lezen van dit boek op dit moment goed voor me zal zijn.
lieve groet aan alle sterke/ontembare vrouwen hier
