Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 20 maart 2009 om 18:19
[quote]pink11 schreef op 19 maart 2009 @ 21:55:
En dan herinnert een van mijn wijze vriendinnen me er aan dat die terugvallen erbij horen, en dat ik op zo'n moment niet bang hoef te zijn. Het hoort bij het proces van groei.
Goed dat je het hier noemt Pink, is voor mij ook een belangrijk iets om in gedachte te houden.
En dan herinnert een van mijn wijze vriendinnen me er aan dat die terugvallen erbij horen, en dat ik op zo'n moment niet bang hoef te zijn. Het hoort bij het proces van groei.
Goed dat je het hier noemt Pink, is voor mij ook een belangrijk iets om in gedachte te houden.
vrijdag 20 maart 2009 om 18:30
[quote]pink11 schreef op 19 maart 2009 @ 22:35:
[...]
Ja maar... als je zelf nog niet zo ver bent dat je van jezelf kunt houden, hoe weet jij dan het verschil? (dit is niet lullig bedoeld, hoor, maar ik vraag het me toch af)
Goede vraag!
Ik houd nog steeds niet helemaal van mijzelf maar wel steeds wat meer en op sommige momenten lijk ik zelfs echt van mijzelf te houden. Ik kan het alleen nog niet vasthouden (dus is het nog niet echt houden van). En als ik mijn manieren van houden van vergelijk met de momenten dat ik me waardeloos en afhankelijk voel, is dat heel anders. Dus zoals ik al eerder zei, sluit ik me aan bij wat Sensy hierover zei.
En ik denk niet dat het zwart-wit is.
En ik vind "houden van" sowieso een heel persoonlijk onderwerp, wat voor iedereen misschien wel anders is en waar ik mijzelf ook nog in aan het ontdekken ben.
[...]
Ja maar... als je zelf nog niet zo ver bent dat je van jezelf kunt houden, hoe weet jij dan het verschil? (dit is niet lullig bedoeld, hoor, maar ik vraag het me toch af)
Goede vraag!
Ik houd nog steeds niet helemaal van mijzelf maar wel steeds wat meer en op sommige momenten lijk ik zelfs echt van mijzelf te houden. Ik kan het alleen nog niet vasthouden (dus is het nog niet echt houden van). En als ik mijn manieren van houden van vergelijk met de momenten dat ik me waardeloos en afhankelijk voel, is dat heel anders. Dus zoals ik al eerder zei, sluit ik me aan bij wat Sensy hierover zei.
En ik denk niet dat het zwart-wit is.
En ik vind "houden van" sowieso een heel persoonlijk onderwerp, wat voor iedereen misschien wel anders is en waar ik mijzelf ook nog in aan het ontdekken ben.
vrijdag 20 maart 2009 om 18:42
Lieve Ev, ik lees net je post van vandaag om 10.55 en ik schrik er van. Lieve lieve vrouw je verdiend zoveel beter dan dit, je bent zo streng voor jezelf. Ik gun je zoveel meer dan dit.
Denk je dat het je gaat lukken dit met je therapeut te doorbreken of heb je meer nodig?
En ik wil helemaal niets opdringen en ik ben absoluut niet pro-medicatie, maar als ik naar mijzelf kijk, het heeft me echt een enorme duw in de goede richting gegeven.
Heel veel liefs en sterkte!
Denk je dat het je gaat lukken dit met je therapeut te doorbreken of heb je meer nodig?
En ik wil helemaal niets opdringen en ik ben absoluut niet pro-medicatie, maar als ik naar mijzelf kijk, het heeft me echt een enorme duw in de goede richting gegeven.
Heel veel liefs en sterkte!
vrijdag 20 maart 2009 om 18:49
quote:Elmervrouw schreef op 20 maart 2009 @ 10:58:
[...]
Ja, dat zou ik zeker leuk vinden. Ik ben daar zelf ook al een beetje mee bezig, ideetjes en gedachten rondom werk opschrijven. Maar is het geschikt voor dit topic? Hoewel, aan de andere kant: jullie kennen me nu een beetje, misschien zien jullie dingen die ik zelf niet zie.Doen !! Op dit topic kan je toch over alles schrijven wat in jouw leven belangrijk is, dus ook je werkende leven. Ik ben beniewd naar wat voor een leuke ideeen er allemaal gaan komen .
[...]
Ja, dat zou ik zeker leuk vinden. Ik ben daar zelf ook al een beetje mee bezig, ideetjes en gedachten rondom werk opschrijven. Maar is het geschikt voor dit topic? Hoewel, aan de andere kant: jullie kennen me nu een beetje, misschien zien jullie dingen die ik zelf niet zie.Doen !! Op dit topic kan je toch over alles schrijven wat in jouw leven belangrijk is, dus ook je werkende leven. Ik ben beniewd naar wat voor een leuke ideeen er allemaal gaan komen .
vrijdag 20 maart 2009 om 21:07
Lieve Sterretje, wat Pink schrijft over jou/naar jou vind ik echt treffend. JIJ bepaalt inderdaad wat je voelt en hoe. Dus juist goed dat je niet klakkeloos overneemt wat we zeggen. En Sterretje, roep niet snel 'ik kan het niet' maar maak het milder en zachter voor jezelf. Zeg tegen jezelf "ik kan het nog niet maar dat laat niet lang op zich wachten". Echt meid, ik ken het. Een stap vooruit, drie achteruit, dan weer een half stapje vooruit, net weer wat ademruimte voelen en boem! weer een val van 10 stappen naar achteren. Wat Pink en Loving_Life zeggen klopt: je hebt het af en toe nodig dat iemand je even een tikje op je schouder geeft en zegt"Hey, het hoort er bij, niets om bang voor te zijn". Ik schreef het een paar pagina's eerder en voor mij heeft het wonderbaarlijk gewerkt: pas toen ik accepteerde dat die terugvallen er bij hoorden en ik niet zou weten wanneer ik zou arriveren op de plek waar ik wilde zijn (een liefdevolle plek binnen in mij) begon ik rust te ervaren. Ik was wanhopig en rustig, verdrietig en rustig, onrustig en rustig. Het was alsof er een tweede Sensy naast me stond die alles 'rustig' bekeek. De andere Sensy mocht verdriet hebben, wanhopen en zelfs niet meer willen leven. Die ruimte kreeg ze eindelijk. Van mij.
Loving_Life wat ik bedoel met niet om iets malen en het dan met bakken uit de hemel krijg is het volgende: ik ben altijd onzeker geweest over wie ik nou ben (nog een beetje, we zijn nog niet klaar met het proces), ik wilde altijd goedkeuring en waardering. Ik snakte daarnaar. Ik wilde gezien worden, belangrijk gevonden worden. Al die behoeften heb ik met bewustwording zien verdwijnen. Ik wilde ze niet meer. Zo vermoeiend, zo slopend. Als ik applaus kreeg was ik supergelukkig. Kreeg ik the thumbs down dan viel ik in een put. Ik wilde rust in mijn lijf en hoofd. I was getting sick and tired of being sick and tired. Dat idee. Langzaam verdwenen die slinkse diep verborgen behoeften. Ik maalde er niet meer om wie mij zag staan en wie niet. Wat iemand van mij vond (positief of negatief).. Het leek alsof daardoor een stuk ruimte vrij kwam voor de Echte Sensy. Wat gebeurde er toen? Ik kreeg waardering uit alle hoeken, zonder het te willen. Ik kreeg goedkeuring, complimenten, hell..zelfs een promotie! Toen dacht ik:"He..wat grappig...wat ik altijd wilde komt nu natuurlijk naar me toe." Wat het nog mooier maakt is dat ik er van geniet maar dat ik voorbij het punt gegroeid ben dat ik het nodig heb. Ik dacht het ooit nodig te hebben maar dat was maar schijn. Wat ik echt nodig heb is een dak boven mijn hoofd, kleding en voedsel. Dat is de basis. Van binnen heb ik veel moeten afbreken (au!) en ben er nog mee bezig maar het is die onbetaalbare goddelijke ruimte die ik er voor terugkrijg. Dat is mijn kern. En als je daar eenmaal een glimp van hebt opgevangen dan kan het idd snel gaan zoals Loving_Life zegt, het is een domino-effect. Kwartje na kwartje valt en dat Sterretje en EV, dat is wat ik jullie gun en wat ik ook wel zie gebeuren.
Schrijven op dit topic is bij ons allemaal de ontembare vrouw die van zich laat horen. Of het nu rauw van verdriet is of licht van vreugde: het is allebei hetzelfde. Alles is mooi wanneer het echt is. Precies EV
Loving_Life wat ik bedoel met niet om iets malen en het dan met bakken uit de hemel krijg is het volgende: ik ben altijd onzeker geweest over wie ik nou ben (nog een beetje, we zijn nog niet klaar met het proces), ik wilde altijd goedkeuring en waardering. Ik snakte daarnaar. Ik wilde gezien worden, belangrijk gevonden worden. Al die behoeften heb ik met bewustwording zien verdwijnen. Ik wilde ze niet meer. Zo vermoeiend, zo slopend. Als ik applaus kreeg was ik supergelukkig. Kreeg ik the thumbs down dan viel ik in een put. Ik wilde rust in mijn lijf en hoofd. I was getting sick and tired of being sick and tired. Dat idee. Langzaam verdwenen die slinkse diep verborgen behoeften. Ik maalde er niet meer om wie mij zag staan en wie niet. Wat iemand van mij vond (positief of negatief).. Het leek alsof daardoor een stuk ruimte vrij kwam voor de Echte Sensy. Wat gebeurde er toen? Ik kreeg waardering uit alle hoeken, zonder het te willen. Ik kreeg goedkeuring, complimenten, hell..zelfs een promotie! Toen dacht ik:"He..wat grappig...wat ik altijd wilde komt nu natuurlijk naar me toe." Wat het nog mooier maakt is dat ik er van geniet maar dat ik voorbij het punt gegroeid ben dat ik het nodig heb. Ik dacht het ooit nodig te hebben maar dat was maar schijn. Wat ik echt nodig heb is een dak boven mijn hoofd, kleding en voedsel. Dat is de basis. Van binnen heb ik veel moeten afbreken (au!) en ben er nog mee bezig maar het is die onbetaalbare goddelijke ruimte die ik er voor terugkrijg. Dat is mijn kern. En als je daar eenmaal een glimp van hebt opgevangen dan kan het idd snel gaan zoals Loving_Life zegt, het is een domino-effect. Kwartje na kwartje valt en dat Sterretje en EV, dat is wat ik jullie gun en wat ik ook wel zie gebeuren.
Schrijven op dit topic is bij ons allemaal de ontembare vrouw die van zich laat horen. Of het nu rauw van verdriet is of licht van vreugde: het is allebei hetzelfde. Alles is mooi wanneer het echt is. Precies EV
zondag 22 maart 2009 om 12:08
Lieve Sterretje, je bent het waard om op te reageren. Ik hoop dat je dit werkelijk tot je door wilt laten doordringen
Ik heb zelf net een topic geopend op de relatiepijler. Lijkt alsof een 'oud' probleem weer gaat opspelen. Voor een ander weet ik het altijd zo goed maar nu het mezelf betreft zit ik even vast.
Ik moet me heel erg inhouden om niet op de oude manier te reageren (woedend) maar te accepteren dat een ander mij weer probeert te manipuleren. Grrrr!!!! Die ander is mijn ex en hij wordt mijn directe collega. Dag fijn gevoel over promotie. Gatver!
Sorry ladies, ben even niet zo positief
Ik heb zelf net een topic geopend op de relatiepijler. Lijkt alsof een 'oud' probleem weer gaat opspelen. Voor een ander weet ik het altijd zo goed maar nu het mezelf betreft zit ik even vast.
Ik moet me heel erg inhouden om niet op de oude manier te reageren (woedend) maar te accepteren dat een ander mij weer probeert te manipuleren. Grrrr!!!! Die ander is mijn ex en hij wordt mijn directe collega. Dag fijn gevoel over promotie. Gatver!
Sorry ladies, ben even niet zo positief
maandag 23 maart 2009 om 13:09
Pink lieverd, ik lees je post en echt werkelijk alle antwoorden staan er in.
Maar misschien heb je hier iets aan: je zit NOOIT ergens 100% aan vast. Dus ook niet aan hem. Dat is een gedachte die mij echt geholpen heeft om mezelf de rust en ruimte te geven een relatie of vriendschap te beoordelen. Wees dus niet hard voor jezelf door meteen van jezelf te 'eisen' nonchalant tussen neus en lippen door hem te vertellen dat je de vrijblijvendheid juist wel zo prettig vindt. You always have the right to change your mind. Een fundamentele recht vind ik.
Die Pavlov-reactie ken ik maar al te goed! Heel herkenbaar. Heb er nog 'last' van en heb inmiddels weer een tooltje gevonden om ook daar mee om te gaan. Ik realiseer me (met hulp van coach) dat ik met terugwerkende kracht mijn jeugd en puberteit herleef. Dat wat ik nooit heb kunnen doen (nee zeggen) doe ik nu wel. Het gaat niet altijd van het leien dakje en ik stoot mensen af maar dat hoort bij de fase waarin ik nu zit. De nee-fase waar veel peuters/kleuters/pubers in zitten, daar zit ik nu. Helemaal niks mis mee. De volgende fase is dat ik nee leer zeggen zonder mensen van me af te stoten. Daar ben ik nog niet en dat is ok.
Wat jouw kameraad in spe betreft: ook hier laat jouw gevoel je absoluut niet in de steek. Wat mij overigens opviel is dat hij dat vrijblijvende steeds benadrukt. In mijn ogen hoef je iets wat vanzelfsprekend is niet te benadrukken. De acties spreken voor zich. Dat hij zich wel geroepen voelt dit steeds duidelijk te maken, geeft mij een raar gevoel. Alsof hij (net als jij) bezig is eerst de interactie met jou af te wachten alvorens hij tegen zichzelf kan zeggen: ja, daar zou ik iets mee willen. Helemaal niets mis mee maar het is wat eerlijkheid betreft in mijn ogen niet helemaal zuiver. Het is echt ok als een man en een vrouw vriendschap dan wel relatie aftasten maar benadruk in zo'n geval dan helemaal niets. Zeggen dat je het fijn vindt om koffie met elkaar te drinken is voldoende. Wat daar verder uit voort komt, dat zien jullie dan wel. En onthoud: je zit nooit ergens aan vast.
Nu kijken of je deel II hebt gepost
(f)
Maar misschien heb je hier iets aan: je zit NOOIT ergens 100% aan vast. Dus ook niet aan hem. Dat is een gedachte die mij echt geholpen heeft om mezelf de rust en ruimte te geven een relatie of vriendschap te beoordelen. Wees dus niet hard voor jezelf door meteen van jezelf te 'eisen' nonchalant tussen neus en lippen door hem te vertellen dat je de vrijblijvendheid juist wel zo prettig vindt. You always have the right to change your mind. Een fundamentele recht vind ik.
Die Pavlov-reactie ken ik maar al te goed! Heel herkenbaar. Heb er nog 'last' van en heb inmiddels weer een tooltje gevonden om ook daar mee om te gaan. Ik realiseer me (met hulp van coach) dat ik met terugwerkende kracht mijn jeugd en puberteit herleef. Dat wat ik nooit heb kunnen doen (nee zeggen) doe ik nu wel. Het gaat niet altijd van het leien dakje en ik stoot mensen af maar dat hoort bij de fase waarin ik nu zit. De nee-fase waar veel peuters/kleuters/pubers in zitten, daar zit ik nu. Helemaal niks mis mee. De volgende fase is dat ik nee leer zeggen zonder mensen van me af te stoten. Daar ben ik nog niet en dat is ok.
Wat jouw kameraad in spe betreft: ook hier laat jouw gevoel je absoluut niet in de steek. Wat mij overigens opviel is dat hij dat vrijblijvende steeds benadrukt. In mijn ogen hoef je iets wat vanzelfsprekend is niet te benadrukken. De acties spreken voor zich. Dat hij zich wel geroepen voelt dit steeds duidelijk te maken, geeft mij een raar gevoel. Alsof hij (net als jij) bezig is eerst de interactie met jou af te wachten alvorens hij tegen zichzelf kan zeggen: ja, daar zou ik iets mee willen. Helemaal niets mis mee maar het is wat eerlijkheid betreft in mijn ogen niet helemaal zuiver. Het is echt ok als een man en een vrouw vriendschap dan wel relatie aftasten maar benadruk in zo'n geval dan helemaal niets. Zeggen dat je het fijn vindt om koffie met elkaar te drinken is voldoende. Wat daar verder uit voort komt, dat zien jullie dan wel. En onthoud: je zit nooit ergens aan vast.
Nu kijken of je deel II hebt gepost
(f)
maandag 23 maart 2009 om 14:39
maandag 23 maart 2009 om 15:01
Loving_Life ik word helemaal warm van jouw laatste post. Heerlijk! Soms visualiseer (?? goed geschreven??) ik mezelf. Dat ik bij mij op bezoek kom. Ik doe dan de deur open en daar sta ik. Ik omhels mezelf en nodig mezelf naar binnen. Twee Sensy's in een kamer. Het geeft een bizar en vreemd gelukkig gevoel. Dat gevoel is de vrienschap tussen ik en Ik.
Pink, ben blij dat mijn stukjes je laten giechelen Als ik lees over jouw mannen dan denk ik:"Pink, wees blij dat het niet allemaal jouw Ware mannen waren, je hebt er immers maar 1 nodig." Ik kan verder weinig zinnigs zeggen over wel/niet bindingsangst. Je zegt zelf dat dat het niet echt kan zijn. Ga eens dieper in dat gevoel zitten...misschien heb je wel bij elke ontmoeting met die mannen een stukje Pink teruggekregen. Vroeger liet je je opslokken en nu stap je op tijd terug. Zoiets?
Misschien waren die vlinders die je voelde nog oude behoeften die op slag verdwenen als je de mannen in kwestie weer ontmoette? Hoe dan ook, ik denk nog steeds dat jouw gevoel echt haarscherp is.
EV, even een lieve groet naar jou (f) Hoop dat je je goed voelt en geniet van je dag. Jullie allemaal overigens!
Liefs
Pink, ben blij dat mijn stukjes je laten giechelen Als ik lees over jouw mannen dan denk ik:"Pink, wees blij dat het niet allemaal jouw Ware mannen waren, je hebt er immers maar 1 nodig." Ik kan verder weinig zinnigs zeggen over wel/niet bindingsangst. Je zegt zelf dat dat het niet echt kan zijn. Ga eens dieper in dat gevoel zitten...misschien heb je wel bij elke ontmoeting met die mannen een stukje Pink teruggekregen. Vroeger liet je je opslokken en nu stap je op tijd terug. Zoiets?
Misschien waren die vlinders die je voelde nog oude behoeften die op slag verdwenen als je de mannen in kwestie weer ontmoette? Hoe dan ook, ik denk nog steeds dat jouw gevoel echt haarscherp is.
EV, even een lieve groet naar jou (f) Hoop dat je je goed voelt en geniet van je dag. Jullie allemaal overigens!
Liefs
maandag 23 maart 2009 om 15:05
Pink, egoistisch zijn wordt afgestraft in onze maatschappij maar die basis heb je ECHT nodig. Ik realiseer me nu dat met die botte manier van mezelf centraal stellen ik juist een gezonde basis bouw voor een meer liefdevolle benadering naar mezelf en naar anderen toe.
Gek is 't leven eigenlijk....de kansen om te groeien houden nooit op en wat net zo gek is...je kan waarschijnlijk geen stappen overslaan in je ontwikkeling. Nu ik dit weet, voel ik me weer stukken rijker dan hiervoor. Zoals LL schrijft: geen schoppen meer, genoeg gehad en ook nog eens for all the wrong reasons.
Nu ga ik echt afsluiten. Vriendinnen komen vanavond eten en moet nog van alles doen.
Gek is 't leven eigenlijk....de kansen om te groeien houden nooit op en wat net zo gek is...je kan waarschijnlijk geen stappen overslaan in je ontwikkeling. Nu ik dit weet, voel ik me weer stukken rijker dan hiervoor. Zoals LL schrijft: geen schoppen meer, genoeg gehad en ook nog eens for all the wrong reasons.
Nu ga ik echt afsluiten. Vriendinnen komen vanavond eten en moet nog van alles doen.
