Psyche
alle pijlers
Op zoek naar herkenning...
zondag 12 januari 2020 om 21:08
Goeienavond allemaal, ik ben nieuw hier. Ik heb me aangemeld, omdat ik het fijn zou vinden ervaringen uit te wisselen met elkaar.
Ik ben inmiddels bijna 1,5 jaar in therapie en nog een weg te gaan. Ik heb gelukkig al heel wat stappen gemaakt en daar ben ik heel blij om. Want ik heb lange tijd een innerlijke strijd gevoerd. Ik was zwaar depressief en had veel last van suïcidale gedachten. Die strijd is gelukkig veel minder geworden.
Maar er is nog zoveel. Op het moment ook allemaal spannend weer. Ik begin binnenkort met een PMT groep, iemand daar ervaringen mee? Ik ben heel benieuwd, vind een groep namelijk best heel spannend!
Daarnaast vorige week aan mijn psychologe verteld (via mail) dat ik last heb van overdrachtgevoelens. Ik schaamde me zo en ik was zo bang om afgewezen te worden dat ik de volgende afspraak had afgezegd. Ze mailde dat ze hoopte dat ik toch zou komen. Met buikpijn gegaan en daar achteraf wel blij om geweest. Hoe moeilijk het ook was, het voelde ook als opluchting. En mijn psychologe reageerde echt heel fijn. Maar nu leren ermee om te gaan. Ik vind het een ingewikkeld iets! Hebben meer mensen hier ervaringen mee?
Ik was na mijn mail zo in de stress geraakt dat mijn zelfbeschermer weer flink tevoorschijn kwam. Wat het meest gebeurt is dat ik of heel veel ga eten en me daarna walgelijk zit te voelen, het een enkele keer er ook weer uit werk. Of ik doe mezelf pijn. Ik heb mezelf beschadigd dmv krabben. Nu probeer ik het beschadigen te beperken, maar doe mezelf nog wel pijn.
Ik hoop dat ik hier steun en herkenning kan vinden én kan geven.
Rosa
Ik ben inmiddels bijna 1,5 jaar in therapie en nog een weg te gaan. Ik heb gelukkig al heel wat stappen gemaakt en daar ben ik heel blij om. Want ik heb lange tijd een innerlijke strijd gevoerd. Ik was zwaar depressief en had veel last van suïcidale gedachten. Die strijd is gelukkig veel minder geworden.
Maar er is nog zoveel. Op het moment ook allemaal spannend weer. Ik begin binnenkort met een PMT groep, iemand daar ervaringen mee? Ik ben heel benieuwd, vind een groep namelijk best heel spannend!
Daarnaast vorige week aan mijn psychologe verteld (via mail) dat ik last heb van overdrachtgevoelens. Ik schaamde me zo en ik was zo bang om afgewezen te worden dat ik de volgende afspraak had afgezegd. Ze mailde dat ze hoopte dat ik toch zou komen. Met buikpijn gegaan en daar achteraf wel blij om geweest. Hoe moeilijk het ook was, het voelde ook als opluchting. En mijn psychologe reageerde echt heel fijn. Maar nu leren ermee om te gaan. Ik vind het een ingewikkeld iets! Hebben meer mensen hier ervaringen mee?
Ik was na mijn mail zo in de stress geraakt dat mijn zelfbeschermer weer flink tevoorschijn kwam. Wat het meest gebeurt is dat ik of heel veel ga eten en me daarna walgelijk zit te voelen, het een enkele keer er ook weer uit werk. Of ik doe mezelf pijn. Ik heb mezelf beschadigd dmv krabben. Nu probeer ik het beschadigen te beperken, maar doe mezelf nog wel pijn.
Ik hoop dat ik hier steun en herkenning kan vinden én kan geven.
Rosa
maandag 13 januari 2020 om 10:56
Wat ontzettend vervelend zeg 
Ik heb geen ervaring met overdrachtsgevoelens, maar wat goed dat je het aan je psychologe hebt verteld! Heel dapper ook dat je daarna toch naar de afspraak bent geweest. Is de nijging tot zelfbeschadiging na het gesprek wel minder geworden?
Met zelfbeschadiging heb ik wel ervaring, ik ben er een jaar of twee geleden gestopt met krassen, maar daarna ben ik wel steeds meer gaan overeten dus helemaal goed gaat het nog niet.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte
Ik heb geen ervaring met overdrachtsgevoelens, maar wat goed dat je het aan je psychologe hebt verteld! Heel dapper ook dat je daarna toch naar de afspraak bent geweest. Is de nijging tot zelfbeschadiging na het gesprek wel minder geworden?
Met zelfbeschadiging heb ik wel ervaring, ik ben er een jaar of twee geleden gestopt met krassen, maar daarna ben ik wel steeds meer gaan overeten dus helemaal goed gaat het nog niet.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte
maandag 13 januari 2020 om 11:58
@bloemenmeisje, dankjewel!
@Esther, ja dat zei mijn psychologe ook, dat ik dapper was. Ik voel dat zelf soms wat minder, ik had er voor mijn gevoel juist weer een puinhoop van gemaakt. Ja de behoefte aan zelfbeschadigen was na het gesprek wel minder. Tijdens het gesprek was het wél heel erg aanwezig. En kan het dan ook niet inhouden, maar na een poosje moest ik ermee stoppen, dat is héél lastig. Maar eenmaal terug op fiets voelde ik me beter.
Jij hebt ook aan zelfbeschadiging gedaan dus. Wat goed dat je ermee gestopt bent! Maar je bent er dus ook nog niet helemaal nu je meer bent gaan overeten? Zit je ook nog in therapie?
En dankjewel!
@Esther, ja dat zei mijn psychologe ook, dat ik dapper was. Ik voel dat zelf soms wat minder, ik had er voor mijn gevoel juist weer een puinhoop van gemaakt. Ja de behoefte aan zelfbeschadigen was na het gesprek wel minder. Tijdens het gesprek was het wél heel erg aanwezig. En kan het dan ook niet inhouden, maar na een poosje moest ik ermee stoppen, dat is héél lastig. Maar eenmaal terug op fiets voelde ik me beter.
Jij hebt ook aan zelfbeschadiging gedaan dus. Wat goed dat je ermee gestopt bent! Maar je bent er dus ook nog niet helemaal nu je meer bent gaan overeten? Zit je ook nog in therapie?
En dankjewel!
maandag 13 januari 2020 om 12:12
Ik vind je ook een held!! Dat je toch de stap neemt om het te vertellen. Ik heb ze ook, overdrachtsgevoelens momenteel. Maar no way dat ik dat ga vertellen...durf ik echt niet! Ik zitdaar voor ouderbegeleiding. Jij hebt iets van schematherapie, aangezien je het over je zelfbeschermer hebt?
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 13 januari 2020 om 12:20
Dankjewel 
Jij herkent het gevoel dus ook. Lastig hè.. Ik heb inderdaad schematherapie, individueel. Mijn psycholoog vond het wel ook heel goed bruikbaar voor in de therapie. Dat had ik ook al eens gelezen, dus uiteindelijk alles gemaild. Maar ai ai, wat een paniek daarna!
Vervelend te horen dat je het echt niet durft te vertellen. Het zou kunnen helpen. Sterkte met de gevoelens!
Jij herkent het gevoel dus ook. Lastig hè.. Ik heb inderdaad schematherapie, individueel. Mijn psycholoog vond het wel ook heel goed bruikbaar voor in de therapie. Dat had ik ook al eens gelezen, dus uiteindelijk alles gemaild. Maar ai ai, wat een paniek daarna!
Vervelend te horen dat je het echt niet durft te vertellen. Het zou kunnen helpen. Sterkte met de gevoelens!
maandag 13 januari 2020 om 16:27
Mooi dat jouw psychologe hier een punt ziet wat in de behandeling kan worden meegenomen!
Bij mij is dat niet zo. Mijn zoon heeft behandeling en ik als ouder krijg hier de ouderbegeleiding voor. Ik vind het sowieso al lastig dat het een vrouw is...en ik weet zelf al dat het toch nooit een persoonlijke vriendin kan worden want dat mag niet. De zorgzaamheid die zij uitstraalt is iets wat ik inderdaad heel graag van een partner zou zien en bij mijn ex man echt gemist heb. Dus het zou voor mij geen meerwaarde hebben om het te delen met haar, ik weet al waar het vandaan komt. Ik denk eerder dat het alleen heel genant voor mezelf zou voelen...Ik kan me jouw paniek na dat mailtje goed voorstellen, en noemde je daarom een held.
Bij mij is dat niet zo. Mijn zoon heeft behandeling en ik als ouder krijg hier de ouderbegeleiding voor. Ik vind het sowieso al lastig dat het een vrouw is...en ik weet zelf al dat het toch nooit een persoonlijke vriendin kan worden want dat mag niet. De zorgzaamheid die zij uitstraalt is iets wat ik inderdaad heel graag van een partner zou zien en bij mijn ex man echt gemist heb. Dus het zou voor mij geen meerwaarde hebben om het te delen met haar, ik weet al waar het vandaan komt. Ik denk eerder dat het alleen heel genant voor mezelf zou voelen...Ik kan me jouw paniek na dat mailtje goed voorstellen, en noemde je daarom een held.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
maandag 13 januari 2020 om 17:43
Ja ik snap dat je het zo voelt. Situatie is toch anders hè, jij voor ouder begeleiding van je zoon en ik voor mezelf schema therapie. Ik snap heel goed dat het als gênant zou aanvoelen hoor. Dat heb ik zelf ook.
En nee, wat we van ze zouden willen zullen we nooit krijgen. Ik voel ook dingen bij haar die ik in mijn hele leven eigenlijk gemist heb. Zo'n groot verlangen naar geborgenheid, iemand die voor mij zorgt.
Kun je er wel met iemand anders over praten of houd je de gevoelens die je hebt ook voor jezelf? Ik durf het zelfs niet aan mijn vriendinnen te vertellen.
En nee, wat we van ze zouden willen zullen we nooit krijgen. Ik voel ook dingen bij haar die ik in mijn hele leven eigenlijk gemist heb. Zo'n groot verlangen naar geborgenheid, iemand die voor mij zorgt.
Kun je er wel met iemand anders over praten of houd je de gevoelens die je hebt ook voor jezelf? Ik durf het zelfs niet aan mijn vriendinnen te vertellen.
dinsdag 14 januari 2020 om 00:03
Nee, ik houd mijn gevoelens voor mezelf, ik weet dat het niet “ normaal is” om verliefde gevoelens voor je therapeut te hebben. De adviezen van “ zoek maar een leuke vent die je wel kan krijgen.” Kan ik zelf wel invullen. Ik laat wel tussen de regels doorschemeren dat ik ook weleens met een vrouw thuis zou kunnen komen. Na wat gevoelens die ik heel af en toe weleens heb gehad voor een vrouw, en de mislukte relaties met mannen, kijk ik er niet van op als mijn volgende partner een vrouw zou kunnen zijn...
Ben jij ook alleenstaand, dat je het liefst je psychologe 24/7 naast je zou willen hebben?
Ben jij ook alleenstaand, dat je het liefst je psychologe 24/7 naast je zou willen hebben?
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
dinsdag 14 januari 2020 om 09:44
Het is echt niet gek om zulke gevoelens te hebben! Zo voelt het voor wie het overkomt wel, maar het komt heel vaak voor. En niet alleen bij een psycholoog, maar bijv ook bij een huisarts, een docent, een begeleider. Dus ik hoop dat je jezelf niet aan praat dat het niet normaal is wat je voelt, het is echt niet abnormaal.
Ik reageer later nog even verder, ik moet weg zie ik.
Ik reageer later nog even verder, ik moet weg zie ik.
dinsdag 14 januari 2020 om 16:29
Ik denk dat ik niet persé verliefde gevoelens heb. Het is meer een soort van moederliefde die ik van haar zou willen. Wat ik nodig heb van een moeder vind ik bij mijn eigen moeder niet. En inderdaad ik ben alleenstaand, al heel lang. Ik mis geborgenheid, iemand die er onvoorwaardelijk is. En dat zou ik graag van mijn psychologe willen.. Ik heb het gevoel dat als zij bij me is alles wel goedkomt, dat ik veilig ben.
dinsdag 14 januari 2020 om 22:10
Lief dat je dat zegt! Ik weet ook wel dat het normaal is dat die gevoelens ontstaan. Ik bedoelde het meer in de zin van : niet normaal om zulke verliefde gevoelens met vriendinnen te bespreken. Ze kunnen me niet leuk gaan supporteren om bepaalde acties te ondernemen of met me meezwijmelen. Bij mij is het wel een gevoel van verliefdheid. Hie zij met mij praat, complimenteert met alles wat goed gaat en heel enthousiast reageert als ik een orgineel idee heb bedacht en thuis uitgevoerd met succes. Dat soort reakties wil ik graag in een partner zien, en mijn ex man was niet attent of meelevend op de manier die ik nodig heb.
Ik zie het dus als een voorbeeld van eigenschappen die ik graag bij een eventuele partner zou zien. Een soort type die ik dus nodig heb.
Zonde om te lezen dat jij emotioneel veel mist en gemist hebt bij je moeder. Het lijkt me een moeilijke weg om voor jezelf mee in het reine te komen en verder mee te kunnen. Een band met je moeder is zo iets basaals wat iedereen nodig heeft.
Ik wil je succes en kracht toewensen met het traject! Hopelijk laat je tussendoor even weten hoe het met je gaat!
Ik zie het dus als een voorbeeld van eigenschappen die ik graag bij een eventuele partner zou zien. Een soort type die ik dus nodig heb.
Zonde om te lezen dat jij emotioneel veel mist en gemist hebt bij je moeder. Het lijkt me een moeilijke weg om voor jezelf mee in het reine te komen en verder mee te kunnen. Een band met je moeder is zo iets basaals wat iedereen nodig heeft.
Ik wil je succes en kracht toewensen met het traject! Hopelijk laat je tussendoor even weten hoe het met je gaat!
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
dinsdag 14 januari 2020 om 22:52
Ik herken aardig wat maar wil je vooral vertellen over mijn ervaringen met PMT bij mij was het onderdeel van een dagbehandeling in een groep.
De eerste 3 a 4 maanden durfde ik letterlijk niks. Ik blokkeerde totaal en had zo'n diepe enorme medelijden met mijn groepsgenoten omdat ze dan naar mijn lelijke, dikke rotkop en lichaam moesten kijken. Ik was bang dat het ze zou tegenhouden in hun eigen behandeling omdat ze afgeleid waren om hun walging niet ten toon te spreiden.
Pas toen de therapeut steeds meer individuele opdrachten gaf durfde ik wat meer omdat ik het idee had dat mensen minder last van mij hadden dan.
Na een tijdje lukte het mij om meer mee te doen met de groep. Ik bleef moeite hebben met bepaalde oefeningen en ging vaak over mijn eigen grenzen.
Denk aan opdrachten waarbij je naar jezelf in de spiegel moet kijken, tegen een bal moet schoppen, dansen enz.
Toch heeft PMT wel veel goed gedaan bij mij. Ik kan ietsje positiever kijken naar mijn lijf en bewegingen. Ik durf mensen iets meer te vertrouwen.
Het klinkt misschien als kleine winst maar het was voor mij het maximaal haalbare op dat moment. Ik sta weer op de wachtlijst voor een andere behandeling. Ben erg benieuwd wat mij dat gaat brengen.
De eerste 3 a 4 maanden durfde ik letterlijk niks. Ik blokkeerde totaal en had zo'n diepe enorme medelijden met mijn groepsgenoten omdat ze dan naar mijn lelijke, dikke rotkop en lichaam moesten kijken. Ik was bang dat het ze zou tegenhouden in hun eigen behandeling omdat ze afgeleid waren om hun walging niet ten toon te spreiden.
Pas toen de therapeut steeds meer individuele opdrachten gaf durfde ik wat meer omdat ik het idee had dat mensen minder last van mij hadden dan.
Na een tijdje lukte het mij om meer mee te doen met de groep. Ik bleef moeite hebben met bepaalde oefeningen en ging vaak over mijn eigen grenzen.
Denk aan opdrachten waarbij je naar jezelf in de spiegel moet kijken, tegen een bal moet schoppen, dansen enz.
Toch heeft PMT wel veel goed gedaan bij mij. Ik kan ietsje positiever kijken naar mijn lijf en bewegingen. Ik durf mensen iets meer te vertrouwen.
Het klinkt misschien als kleine winst maar het was voor mij het maximaal haalbare op dat moment. Ik sta weer op de wachtlijst voor een andere behandeling. Ben erg benieuwd wat mij dat gaat brengen.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
woensdag 15 januari 2020 om 18:02
@Caretta: fijn dat je begeleidster zo positief is over jouw handelen, dat moet zelfvertrouwen geven denk ik.
Jammer te lezen dat je ex weinig gaf van wat je nodig had! Hopelijk vind je deze eigenschappen nog eens bij iemand die wel open kan staan voor een relatie, man of vrouw
Ja dankjewel! Ik heb er gelukkig inmiddels wel vertrouwen in dat ik nog een stuk verder kan komen dan waar ik nu sta. Ik houd je op de hoogte.
Jij ook succes met alles!
@lBlobviva: jee wat heftig dat je je zo hebt gevoeld in de groepstherapie. Ik heb ook een laag zelfbeeld en vind mezelf nooit goed genoeg, maar zo erg als jij voel ik het niet. Goed om te horen dat de PMT wel uiteindelijk wat positiefs heeft gebracht! Ik hoop heel erg dat de nieuwe behandeling nog meer goeds voor je zal brengen! Is dat dan ook een groep of individueel?
Jammer te lezen dat je ex weinig gaf van wat je nodig had! Hopelijk vind je deze eigenschappen nog eens bij iemand die wel open kan staan voor een relatie, man of vrouw
Ja dankjewel! Ik heb er gelukkig inmiddels wel vertrouwen in dat ik nog een stuk verder kan komen dan waar ik nu sta. Ik houd je op de hoogte.
Jij ook succes met alles!
@lBlobviva: jee wat heftig dat je je zo hebt gevoeld in de groepstherapie. Ik heb ook een laag zelfbeeld en vind mezelf nooit goed genoeg, maar zo erg als jij voel ik het niet. Goed om te horen dat de PMT wel uiteindelijk wat positiefs heeft gebracht! Ik hoop heel erg dat de nieuwe behandeling nog meer goeds voor je zal brengen! Is dat dan ook een groep of individueel?
