Psyche
alle pijlers
Opgenomen zijn
vrijdag 13 april 2018 om 16:55
maandag 30 april 2018 om 13:14
Ze zijn wel erg streng geworden wat opname betreft, je moet echt diep zitten willen ze je opnemen. Hier in de buurt is de helft van het aantal open bedden weg bezuinigd. Misschien heb je meer aan een goede behandeling bij een psycholoog oid? Een opname is inderdaad soms prettig om even weg te zijn van de wereld en soms is dat nodig maar je moet het thuis doen uiteindelijk.DezeNaam schreef: ↑28-04-2018 20:17Ik kom hier ook even meelezen/praten.
Toen ik 16 was ben ik voor iets langer dan twee weken opgenomen geweest. Niet extreem lang dus eigenlijk (mijn vader wou graag dat ik terug naar huis kwam, en ik ook eigenlijk want het was vakantie en de schoolfuif kwam eraan). Ondertussen is dat al bijna drie jaar geleden...
Soms twijfel ik nog heel erg om terug in opname te gaan, maar het is zo een gedoe. Het vertellen aan mijn ouders, vrienden, school nog langer uitstellen (tenzij ik het nu direct zou doen). En aan de andere kant denk ik ook niet dat het mij zou helpen?
In de instelling zelf voelde ik mij prima, alle prikkels van buiten weg, gewoon 'weg' van de wereld. Maar eens terug thuis was het weer dezelfde shit.
(Ik heb nu even geen tijd om alles bij te lezen en te reageren op anderen, maar ik zal dit later nog wel doen!)
anoniem_192174 wijzigde dit bericht op 30-04-2018 13:16
0.12% gewijzigd
maandag 30 april 2018 om 13:43
Jij ook sterkte! Vervelend dat je zo met eten bezig bent.SpringDing schreef: ↑30-04-2018 13:39Fijn dat je je wat beter voelt!
Ik weet niet hoe het gaat. Niet heel erg slecht - als in: niet suïcidaal, maar voel me ook echt niet tof, ik weet het niet op het moment.
Het liefst blijf ik heel de dag in bed. Nergens zin in, zie nergens echt het nut van in, ben heel erg met (niet) eten bezig,.
Ik word zo moe van mezelf.
zaterdag 5 mei 2018 om 08:08
Dat telt ook he, nuttige dingen doen. En dan vooral de rotklusjes 
Ik heb 2 hele rare dagen achter de rug. Er was een plan dat ik vanuit een andere afdeling "Y" (niet acuut, wel gesloten) hier traumatherapie zou kunnen krijgen in een veilige setting. Het kon ook alleen maar als ik hier zat en zou een aantal maanden gaan duren. Er is veel over gesproken donderdag, dus ik was redelijk gesloopt en kon er niet van eten. Toen ik eindelijk eens ging rusten en ook sliep, stonden er ineens 5 verpleegkundigen in mijn kamer. "Je wordt nu verhuisd naar afdeling X". (WTF?!)
Ik vroeg nog Goh, ik zou naar Y gaan als dat plan is goedgekeurd, maar ze wisten van niks en mijn kamer moest zsm leeg. 5 mensen om me heen die alle spullen in zakken en tassen deden en in no-time was ik in een kamer op X, alleen, met al die spullen. Ik weet nog dat ik zat te trillen en te huilen op bed en daarna ben een uur tijd kwijt (dissociatie). Ik moest alles zelf uitpakken want personeel was elders nodig (heel au voor mij). Alles was eng en onveilig. Uiteindelijk heb ik met alle mogelijke medicatie 3 uur geslapen die nach. Met als troost dat ik X al kende en dat mijn kamer heel schoon was.
De volgende ochtend: "Vanmiddag word je verwacht op Y." (WTF??)
Later bleek dat pas eind van de dag offciieel bekend. Ik voelde me nergens veilig meer dus bleef in de woonkamer. Ik ben daar een aantal uren helemaal "weg" geweest. Ik weet nog wel dat er geluncht werd en dat ik er zsm ermee op wilde houden, al helemaal overtuigd dat het niet door zou gaan en het niks wordt met mij. Dus toen alsnog het goede nieuws kwam was ik er amper bij...
Mijn moeder heeft geholpen met inpakken en samen met Kater de kamer grondig gepoetst (die was echt heel erg smerig..). En nu zit ik dus op Y ineens. Heel onwerkelijk allemaal. Het eerste verhuizen voelde als een inval. Ik vroeg later nog Goh, dit doe je bij iemand met CPTSS die ook nog op autisme onderzocht wordt..??
Van de stress heb ik dus alleen maar vloeibaar "gegeten". En vandaag moet ik 8 onbekende groepsgenoten gaan ontmoeten (eng!) plus allemaal onbekend personeel. Gelukkig is mijn kamer nu wel helemaal ingericht, ik heb zelfs tv en mijn ps3 (voor zumba en sims).
Er wort nog extra gepoetst en ik krijg gewassen gordijnen. Hopelijk blijft het voorlopig hierbij; weer een overgang ga ik niet trekken...
Hoe is het met jullie..?
Ik heb 2 hele rare dagen achter de rug. Er was een plan dat ik vanuit een andere afdeling "Y" (niet acuut, wel gesloten) hier traumatherapie zou kunnen krijgen in een veilige setting. Het kon ook alleen maar als ik hier zat en zou een aantal maanden gaan duren. Er is veel over gesproken donderdag, dus ik was redelijk gesloopt en kon er niet van eten. Toen ik eindelijk eens ging rusten en ook sliep, stonden er ineens 5 verpleegkundigen in mijn kamer. "Je wordt nu verhuisd naar afdeling X". (WTF?!)
Ik vroeg nog Goh, ik zou naar Y gaan als dat plan is goedgekeurd, maar ze wisten van niks en mijn kamer moest zsm leeg. 5 mensen om me heen die alle spullen in zakken en tassen deden en in no-time was ik in een kamer op X, alleen, met al die spullen. Ik weet nog dat ik zat te trillen en te huilen op bed en daarna ben een uur tijd kwijt (dissociatie). Ik moest alles zelf uitpakken want personeel was elders nodig (heel au voor mij). Alles was eng en onveilig. Uiteindelijk heb ik met alle mogelijke medicatie 3 uur geslapen die nach. Met als troost dat ik X al kende en dat mijn kamer heel schoon was.
De volgende ochtend: "Vanmiddag word je verwacht op Y." (WTF??)
Later bleek dat pas eind van de dag offciieel bekend. Ik voelde me nergens veilig meer dus bleef in de woonkamer. Ik ben daar een aantal uren helemaal "weg" geweest. Ik weet nog wel dat er geluncht werd en dat ik er zsm ermee op wilde houden, al helemaal overtuigd dat het niet door zou gaan en het niks wordt met mij. Dus toen alsnog het goede nieuws kwam was ik er amper bij...
Mijn moeder heeft geholpen met inpakken en samen met Kater de kamer grondig gepoetst (die was echt heel erg smerig..). En nu zit ik dus op Y ineens. Heel onwerkelijk allemaal. Het eerste verhuizen voelde als een inval. Ik vroeg later nog Goh, dit doe je bij iemand met CPTSS die ook nog op autisme onderzocht wordt..??
Van de stress heb ik dus alleen maar vloeibaar "gegeten". En vandaag moet ik 8 onbekende groepsgenoten gaan ontmoeten (eng!) plus allemaal onbekend personeel. Gelukkig is mijn kamer nu wel helemaal ingericht, ik heb zelfs tv en mijn ps3 (voor zumba en sims).
Er wort nog extra gepoetst en ik krijg gewassen gordijnen. Hopelijk blijft het voorlopig hierbij; weer een overgang ga ik niet trekken...
Hoe is het met jullie..?
dinsdag 8 mei 2018 om 19:53
War een onduidelijkheid poesiepoes. Heb je nu wel wat meer rust en zit je op de juiste plek?
Hertje en SpringDing, hoe gaat het met jullie?
Met mij gaat het goed, mooie weer doet me goed en ik denk dat ik gewoon weer even in een goede periode ben. Is fijn maar ik ben ook steeds heel bang om weer terug te vallen en ik weet ondertussen dat de kans op terugval heel groot is, zo gaat het immers al jaren.
Hertje en SpringDing, hoe gaat het met jullie?
Met mij gaat het goed, mooie weer doet me goed en ik denk dat ik gewoon weer even in een goede periode ben. Is fijn maar ik ben ook steeds heel bang om weer terug te vallen en ik weet ondertussen dat de kans op terugval heel groot is, zo gaat het immers al jaren.
woensdag 9 mei 2018 om 07:10
Klinkt wel fijn dat het nu wat beter voelt. Eigenlijk zou je daarvan moeten genieten in plaats van bang zijn...
Ik heb meer rust ja. Zit op de laatstgenoemde afdeling. Het is een gesloten afdeling maar niet acuut. Hier zitten mensen veel langer, soms een jaar of meer. Ik heb geen aansluiting, ze zijn duidelijk best beperkt en onderling zie ik ze ook niet echt praten, alleen handelen met sigaretten bijvoorbeeld. Ik heb gevraagd om me afzijdig te mogen houden van de groep en dat is akkoord. Anders ga ik me daarop richten en ik moet juist mijn energie in therapie en in ontspanning/rust steken.
Ik zit hier veel korter, om een andere reden (traumatherapie, misschien ook ACT) en schoonmaken etc kan ik ook niet echt (lichamelijke klachten en uitval). Ik hou mijn kamer een beetje bij en maak eigenlijk ook niets vies omdat ik alles zelf in plastic heb en een makkelijk vast te houden bestek. Gister heb ik dat kort verteld in de groep. Niemand reageerde, ook niet non-verbaal.
Mijn kamer is nu heel luxe en ik heb nieuwe gordijnen. Dat is fijn. Hopelijk kan ik me hier een beetje veilig gaan voelen voordat de EMDR begint. Het eerste gesprek ging over mijn moeite op de afdeling als verpleegkundigen druk leggen om corvee te doen. (Was ook afgesproken dat dat niet zou hoeven...) Ik ben ontzettend kwaad op mijn lijf geweest en bereid om overal mee op te houden, overtuigd dat dit een dom plan was omdat ik kennelijk niet op deze afdeling kan blijven en de therapie dan ook niet kan.
Er zijn meerdere gesprekken geweest en nu zie ik het weer een beetje, maar de drang is nog niet weg. Ik heb een enorm signaleringsplan, dus ze weten wat ze kunnen merken. Kater is blij dat ik hier veilig zit iig. En ik heb tijdelijk minder vrijheden
Hoe is het met de rest..?
Ik heb meer rust ja. Zit op de laatstgenoemde afdeling. Het is een gesloten afdeling maar niet acuut. Hier zitten mensen veel langer, soms een jaar of meer. Ik heb geen aansluiting, ze zijn duidelijk best beperkt en onderling zie ik ze ook niet echt praten, alleen handelen met sigaretten bijvoorbeeld. Ik heb gevraagd om me afzijdig te mogen houden van de groep en dat is akkoord. Anders ga ik me daarop richten en ik moet juist mijn energie in therapie en in ontspanning/rust steken.
Ik zit hier veel korter, om een andere reden (traumatherapie, misschien ook ACT) en schoonmaken etc kan ik ook niet echt (lichamelijke klachten en uitval). Ik hou mijn kamer een beetje bij en maak eigenlijk ook niets vies omdat ik alles zelf in plastic heb en een makkelijk vast te houden bestek. Gister heb ik dat kort verteld in de groep. Niemand reageerde, ook niet non-verbaal.
Mijn kamer is nu heel luxe en ik heb nieuwe gordijnen. Dat is fijn. Hopelijk kan ik me hier een beetje veilig gaan voelen voordat de EMDR begint. Het eerste gesprek ging over mijn moeite op de afdeling als verpleegkundigen druk leggen om corvee te doen. (Was ook afgesproken dat dat niet zou hoeven...) Ik ben ontzettend kwaad op mijn lijf geweest en bereid om overal mee op te houden, overtuigd dat dit een dom plan was omdat ik kennelijk niet op deze afdeling kan blijven en de therapie dan ook niet kan.
Er zijn meerdere gesprekken geweest en nu zie ik het weer een beetje, maar de drang is nog niet weg. Ik heb een enorm signaleringsplan, dus ze weten wat ze kunnen merken. Kater is blij dat ik hier veilig zit iig. En ik heb tijdelijk minder vrijheden
Hoe is het met de rest..?
vrijdag 11 mei 2018 om 22:31
Ja klopt, eigenlijk zou ik blij moeten zijn dat het nu wat beter gaat maar ik ben vooral bang.
Fijn dat je wat meer rust hebt poesiepoes. Wel jammer dat je geen aansluiting hebt met andere mensen op de afdelingen. Lijkt me ook lastig dat niemand reageerde toen je dingen in de groep vertelde...
Wel fijn dat je zo'n luxe kamer hebt, ik hoop ook dat je je daar een beetje veilig gaat voelen. Rot dat je minder vrijheden hebt maar ik hoop dat dat je op den duur toch goed doet.
Hertje hoe is het met jou?
TO lees je nog mee?
Fijn dat je wat meer rust hebt poesiepoes. Wel jammer dat je geen aansluiting hebt met andere mensen op de afdelingen. Lijkt me ook lastig dat niemand reageerde toen je dingen in de groep vertelde...
Wel fijn dat je zo'n luxe kamer hebt, ik hoop ook dat je je daar een beetje veilig gaat voelen. Rot dat je minder vrijheden hebt maar ik hoop dat dat je op den duur toch goed doet.
Hertje hoe is het met jou?
TO lees je nog mee?
vrijdag 11 mei 2018 om 22:37
Zijn jullie wel eens bang dat het niet meer goed komt? Ik loop al jaren in de hulpverlening en ipv beter gaat het eigenlijk alleen maar slechter. Ik ben hartstikke bang voor toekomst. Heb me ingeschreven bij de levenseindekliniek maar daar nog niks meer van gehoord. Ik heb wel goede periodes maar die worden steeds korter en de slechte steeds langer en dieper, ben er zo moe van.
zaterdag 12 mei 2018 om 21:23
Dat klinkt niet fijn... Ik denk ook dat het niet goed komt. Maar met dit nieuwe plan heb ik weer wat hoop. Dat heb ik nodig, merk ik: een plan waarin ik kan geloven. Er is ook gesproken over ACT, misschien is dat ook wel iets voor jou? Je leert er anders tegen dingen aan te kijken en te aanvaarden wat niet (meer) kan.
De levenseindekliniek heb ik na de Grote Crash wel benaderd, maar het is me wel duidelijk dat ik er simpelweg te jong en nog te behandelbaar voor ben. Geen arts die dat gaat doen.
Ik moet het hier op de afdeling uit zien te houden en dat is wat lastig. Er is 1 jong meisje waar een beetje mee te praten valt. Verder zijn het grotendeels een soort zombies die amper praten of reageren en 2 overdreven aanwezige luide en onzin roepende vrouwen. Ik mis contact.
Het gaat inmiddels beter (normaal gesproken ga je dan naar huis) en ik heb toestemming gekregen voor mijn aangevraagde verlof vandaag en morgenmiddag. Lekker even weg en iets anders doen. Vanmiddag heb ik met Tomcat ijs gehaald en daarna zijn we naar de film geweest. Morgen met Kater naar zijn huis, daar lunchen en met de hondjes op pad. En paardrijden mag ik ook elke di en do weer gaan doen. Zin in! Dat heb ik wel nodig ook. Mijn lijf en hoofd zijn inmiddels aardig uitgerust, dus nu wil ik weer wat doen. Ik wil ook een beetje Zumba doen met de PS3, dat staat ook op de planning. En een uur wandelen elke dag. Maar ze willen dat ik het rustig opbouw allemaal. Vanwege mijn lichamelijke klachten. En de confrontatie ermee als ik over mijn grenzen ga, die me flink kan doen wankelen...
De levenseindekliniek heb ik na de Grote Crash wel benaderd, maar het is me wel duidelijk dat ik er simpelweg te jong en nog te behandelbaar voor ben. Geen arts die dat gaat doen.
Ik moet het hier op de afdeling uit zien te houden en dat is wat lastig. Er is 1 jong meisje waar een beetje mee te praten valt. Verder zijn het grotendeels een soort zombies die amper praten of reageren en 2 overdreven aanwezige luide en onzin roepende vrouwen. Ik mis contact.
Het gaat inmiddels beter (normaal gesproken ga je dan naar huis) en ik heb toestemming gekregen voor mijn aangevraagde verlof vandaag en morgenmiddag. Lekker even weg en iets anders doen. Vanmiddag heb ik met Tomcat ijs gehaald en daarna zijn we naar de film geweest. Morgen met Kater naar zijn huis, daar lunchen en met de hondjes op pad. En paardrijden mag ik ook elke di en do weer gaan doen. Zin in! Dat heb ik wel nodig ook. Mijn lijf en hoofd zijn inmiddels aardig uitgerust, dus nu wil ik weer wat doen. Ik wil ook een beetje Zumba doen met de PS3, dat staat ook op de planning. En een uur wandelen elke dag. Maar ze willen dat ik het rustig opbouw allemaal. Vanwege mijn lichamelijke klachten. En de confrontatie ermee als ik over mijn grenzen ga, die me flink kan doen wankelen...
zondag 13 mei 2018 om 21:57
Ik heb even opgezocht wat ACT is maar dat lijkt best iets dat goed zou kunnen werken, ik hou het in mijn achterhoofd.
Ik denk ook dat ik voor de levenseindekliniek te jong en te behandelbaar ben maar ik wil het toch graag proberen. Misschien geeft het rust als ik weet dat dit een optie is of welke behandelingen in nog moet proberen voordat het klaar mag zijn.
Lastig dat je geen contact hebt met je groepsgenoten, dat contact vond ik altijd 1 van de dingen die mij de dagen door sleepten. Fijn dat het wat beter gaat. Fijn dat je even verlof had, ik hoop dat dat je goed heeft gedaan. Denk goed om jezelf poesiepoes, ook met je lichamelijke klachten. Sterkte!
Ik denk ook dat ik voor de levenseindekliniek te jong en te behandelbaar ben maar ik wil het toch graag proberen. Misschien geeft het rust als ik weet dat dit een optie is of welke behandelingen in nog moet proberen voordat het klaar mag zijn.
Lastig dat je geen contact hebt met je groepsgenoten, dat contact vond ik altijd 1 van de dingen die mij de dagen door sleepten. Fijn dat het wat beter gaat. Fijn dat je even verlof had, ik hoop dat dat je goed heeft gedaan. Denk goed om jezelf poesiepoes, ook met je lichamelijke klachten. Sterkte!
woensdag 16 mei 2018 om 09:35
Klopt, wat contact kan echt helpen om het een beetje uit te houden op een gesloten afdeling. Ik dacht eerst nog dat me afzijdig houden zou helpen, maar dat is niet zo. Anderen hebben hier ook nauwelijks contact met elkaar, er zitten best beperkte mensen. Gesprekken zijn kort en gaan over rookwaar of dingen voor elkaar laten meenemen door bezoek. Daar doe ik allemaal sowieso niet aan mee.
Ik heb wel een alternatief: zorgen dat ik alle dagen minstens een dagdeel van het terrein af ben. Ik mocht al paardrijden di en do (gister voor het eerst, het was heerlijk!), nu heb ik gevraagd om op ma en vr naar mijn moeder en stiefvader te gaan, daar met de hondjes lopen en eten. Ik hoop dat het okee is. Za en zo moet ik wel steeds indienen, maar dat is ook al goed gegaan.
Volgende week beginnen we met EMDR... Jikes! Ik heb het zelf voorgesteld, anders ga ik het vermijden. Maar ik zie er behoorlijk tegenop. Het is op di middag; wo heb ik ook niets van verlof ofzo gepland. Ik ben enerzijds bang dat ik er niet bij kan, anderzijds bang voor de heftige emoties en dat ook andere ellende weer meer naar de oppervlakte komt.
Hoe gaat het nu met jou? En waar is de rest gebleven..?
Ik heb wel een alternatief: zorgen dat ik alle dagen minstens een dagdeel van het terrein af ben. Ik mocht al paardrijden di en do (gister voor het eerst, het was heerlijk!), nu heb ik gevraagd om op ma en vr naar mijn moeder en stiefvader te gaan, daar met de hondjes lopen en eten. Ik hoop dat het okee is. Za en zo moet ik wel steeds indienen, maar dat is ook al goed gegaan.
Volgende week beginnen we met EMDR... Jikes! Ik heb het zelf voorgesteld, anders ga ik het vermijden. Maar ik zie er behoorlijk tegenop. Het is op di middag; wo heb ik ook niets van verlof ofzo gepland. Ik ben enerzijds bang dat ik er niet bij kan, anderzijds bang voor de heftige emoties en dat ook andere ellende weer meer naar de oppervlakte komt.
Hoe gaat het nu met jou? En waar is de rest gebleven..?
dinsdag 5 juni 2018 om 21:52
Hoe is het met iedereen? Ben je nog opgenomen poesiepoes? Hoe gaat het?
En hoe is het met de rest?
Met mij op het moment niet zo goed, veel spanning. Vind het moeilijk om alleen thuis te zijn. Er is weer over opname gesproken maar gelukkig nog niet doorgezet.
En hoe is het met de rest?
Met mij op het moment niet zo goed, veel spanning. Vind het moeilijk om alleen thuis te zijn. Er is weer over opname gesproken maar gelukkig nog niet doorgezet.
anoniem_370089 wijzigde dit bericht op 16-06-2018 18:50
7.61% gewijzigd
zaterdag 16 juni 2018 om 17:04
Hey... ja, ik ben nog opgenomen. Ik zit nu al een aantal weken op een open afdeling en dat is veel fijner. Vrijer, maar ook meer aanspraak en mensen die een stuk zelfstandiger zijn. Met EMDR is nog niet gestart en die behandelaar is nu ook op vakantie. Er is wel afgesproken dat ze rond haar terugkomst kijken of er een geschikte klinisch psycholoog is op de poli die het hele traject met mij kan doen (en dan ga ik naar huis als de behandeling goed loopt). Er is nu nog niemand, ze hebben wel vacatures. Is die psycholoog er niet, dan beginnen we alsnog hier. Intussen loopt het autisme-onderzoek. Ik heb alle gesprekken en vragenlijsten gehad en moet nu bijna 3 weken wachten op de uitslag. Spannend wel.
Momenteel gaat het niet zo fijn, de stress loopt op en het gaat steeds meer over veiligheid en afspraken maken. Eten is ook lastiger geworden. Vanavond weer gesprek met een verpleegkundige over hoe het gaat en wat verstandig is.
Hoe is het verder met je? Heb je wat hulp om je een beetje te redden thuis..?
Momenteel gaat het niet zo fijn, de stress loopt op en het gaat steeds meer over veiligheid en afspraken maken. Eten is ook lastiger geworden. Vanavond weer gesprek met een verpleegkundige over hoe het gaat en wat verstandig is.
Hoe is het verder met je? Heb je wat hulp om je een beetje te redden thuis..?
