Psyche
alle pijlers
Opgenomen zijn
vrijdag 13 april 2018 om 16:55
zaterdag 15 september 2018 om 22:07
Hey... Nu wel weer redelijk. Ik ben dus lente-zomer 4 maanden opgenomen geweest, daarna 3 weken thuis en toen 1 week crisisopname. Ik heb bewust niet gegeten en gedronken 6 dagen lang, uiteindelijk toch laten overhalen om met hele lekkere dingen weer een beetje te beginnen. En inmiddels thuis aan het worstelen met kCal en gewicht. Het lijkt of mijn "ideale" gewicht steeds lager komt te liggen (vandaar andere topic...). Nu ik normaal eet en drink kom ik aan en dat vind ik niet fijn. Maar ik kan steeds meer en dat is wel fijn. Ook lekker om weer in mijn eigen huis te zijn, met de hondjes weer bij mij. En weer steeds meer te kunnen. Vandaag met een hoop extra Seroquel met Kater naar een paar spellenwinkels geweest, erg leuk. Alleen ik had gepland om niets te kopen, maar ja... Dus nu een blutte Poes 
Hoe is het met jou?
Hoe is het met jou?
zaterdag 15 september 2018 om 22:23
Fijn dat je weer thuis bent en dat je wat leuks hebt gedaan vandaag. En wat kopen, dat moet kunnen toch?
Wat goed dat je normaal eet en drinkt, ondanks dat dat moeilijk is.
Ik heb een paar betere weken gehad maar daarna komt altijd weer die terugval en die komt er nu aan, ga me weer steeds slechter voeler. Moedeloos word ik ervan.
Wat goed dat je normaal eet en drinkt, ondanks dat dat moeilijk is.
Ik heb een paar betere weken gehad maar daarna komt altijd weer die terugval en die komt er nu aan, ga me weer steeds slechter voeler. Moedeloos word ik ervan.
zondag 16 september 2018 om 18:53
Hopelijk komt daar iets uit dat je gaat helpen... Voor nu, veel sterkte. Ik weet hoe lastig het is als het alleen maar erger wordt. Nog een paar uur volhouden en dan is het al haast morgen... Dat zeg ik ook tegen mezelf want nu de dag weer afgelopen is, mijn vriend naar huis en de honden terug, voel ik me ook ineens best naar.
Na gister allerlei ongezonde dingen is het vandaag niet gelukt om normaal te eten. Het staat zo ontzettend tegen. Ik overweeg een experimentje: terug naar een iets lager gewicht en dan heel langzaam eten opbouwen. Kijken of ik me op dat lagere gewicht goed kan houden. En alles kan doen zoals voor mij normaal is. Lukt dat niet en word ik moe en warrig, dan ga ik "terug" naar wat hoger. Dan heb ik mijn eigen vraag beantwoord.
Mijn weekend was fijn maar druk, dus ik zit nu ook helemaal overprikkeld op de bank. Allerlei dingen komen weer langs, alsof ik ze nog moet verwerken ofzo. Een ASS ding, denk ik. Vanavond heel vroeg slapen dan maar.
En jij? Ben je de tijd een beetje doorgekomen..?
Na gister allerlei ongezonde dingen is het vandaag niet gelukt om normaal te eten. Het staat zo ontzettend tegen. Ik overweeg een experimentje: terug naar een iets lager gewicht en dan heel langzaam eten opbouwen. Kijken of ik me op dat lagere gewicht goed kan houden. En alles kan doen zoals voor mij normaal is. Lukt dat niet en word ik moe en warrig, dan ga ik "terug" naar wat hoger. Dan heb ik mijn eigen vraag beantwoord.
Mijn weekend was fijn maar druk, dus ik zit nu ook helemaal overprikkeld op de bank. Allerlei dingen komen weer langs, alsof ik ze nog moet verwerken ofzo. Een ASS ding, denk ik. Vanavond heel vroeg slapen dan maar.
En jij? Ben je de tijd een beetje doorgekomen..?
zondag 16 september 2018 om 21:07
Wat jammer dat het met het eten niet gelukt is, misschien lukt het inderdaad op een andere manier beter.poesiepoes schreef: ↑16-09-2018 18:53Hopelijk komt daar iets uit dat je gaat helpen... Voor nu, veel sterkte. Ik weet hoe lastig het is als het alleen maar erger wordt. Nog een paar uur volhouden en dan is het al haast morgen... Dat zeg ik ook tegen mezelf want nu de dag weer afgelopen is, mijn vriend naar huis en de honden terug, voel ik me ook ineens best naar.
Na gister allerlei ongezonde dingen is het vandaag niet gelukt om normaal te eten. Het staat zo ontzettend tegen. Ik overweeg een experimentje: terug naar een iets lager gewicht en dan heel langzaam eten opbouwen. Kijken of ik me op dat lagere gewicht goed kan houden. En alles kan doen zoals voor mij normaal is. Lukt dat niet en word ik moe en warrig, dan ga ik "terug" naar wat hoger. Dan heb ik mijn eigen vraag beantwoord.
Mijn weekend was fijn maar druk, dus ik zit nu ook helemaal overprikkeld op de bank. Allerlei dingen komen weer langs, alsof ik ze nog moet verwerken ofzo. Een ASS ding, denk ik. Vanavond heel vroeg slapen dan maar.
En jij? Ben je de tijd een beetje doorgekomen..?
Hoop ook dat het morgen wat gaat helpen, dank je wel. Bijna naar bed inderdaad, gelukkig, weer een dag overleeft. Ben de dag redelijk doorgekomen.
maandag 17 september 2018 om 21:35
Gesprek met mijn behandelaar gehad maar ik kon niet goed duidelijk maken hoe het echt ging.
Vrienden van mij hebben zaterdag een baby gekregen waarmee het niet goed gaat en dat hakt er best in, weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Het hakt er wel behoorlijk in.
Ik word zo moedeloos van mezelf en de toekomst lijkt zo zwart. Ik heb begin oktober een afspraak bij de levenseindekliniek. Spannend wel, ik hoop dat ik 'dood mag' maar aan de andere kant hoop ik dat er toch nog behandelmogelijkheden zijn.
Vrienden van mij hebben zaterdag een baby gekregen waarmee het niet goed gaat en dat hakt er best in, weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Het hakt er wel behoorlijk in.
Ik word zo moedeloos van mezelf en de toekomst lijkt zo zwart. Ik heb begin oktober een afspraak bij de levenseindekliniek. Spannend wel, ik hoop dat ik 'dood mag' maar aan de andere kant hoop ik dat er toch nog behandelmogelijkheden zijn.
anoniem_370089 wijzigde dit bericht op 18-09-2018 14:43
29.22% gewijzigd
dinsdag 18 september 2018 om 12:53
Heftig allemaal... Spannend ook die afspraak. Ik heb jaren geleden een hoop uitgezocht en nagevraagd en kreeg antwoorden dat ik veel te jong ben (nu 38, toen 35), dat er nog veel behandelmogelijkheden zijn en dat geen arts daaraan gaat meewerken. Heb dat dus min of meer opgegeven. Zo'n traject duurt ook best lang.
Een termijn klinkt eigenlijk wel okee. Dat zou ik ook kunnen doen. Bijv nog 2 jaar; dan heb ik 5 jaar lang, van mijn 35e tot mijn 40e, gevochten. Toch is er in al die duisternis een klein deel van mij dat benieuwd is of het nog wat kan worden. Heel klein stukje, nog geen 5%, maar het is er wel. Dat stukje zorgt ervoor dat ik uiteindelijk toch mijn behandelaar of de crisisdienst bel als het echt mis is. Heb jij dat niet ook een beetje..?
Met kinderen lijkt het me wel extra heftig. Dan moet je wel echt alles hebben gedaan. Je laat ze achter zonder moeder en dat zal ze hun leven lang verdriet gaan doen. Ik kan me voorstellen dat dat zelfs voor de Levenseindekliniek uitmaakt.
Sterkte. Het kan heel zwart zijn allemaal en dan is een dag doorkomen al haast onmogelijk. Hopelijk lukt het je om nog een beetje overeind te blijven.
Een termijn klinkt eigenlijk wel okee. Dat zou ik ook kunnen doen. Bijv nog 2 jaar; dan heb ik 5 jaar lang, van mijn 35e tot mijn 40e, gevochten. Toch is er in al die duisternis een klein deel van mij dat benieuwd is of het nog wat kan worden. Heel klein stukje, nog geen 5%, maar het is er wel. Dat stukje zorgt ervoor dat ik uiteindelijk toch mijn behandelaar of de crisisdienst bel als het echt mis is. Heb jij dat niet ook een beetje..?
Met kinderen lijkt het me wel extra heftig. Dan moet je wel echt alles hebben gedaan. Je laat ze achter zonder moeder en dat zal ze hun leven lang verdriet gaan doen. Ik kan me voorstellen dat dat zelfs voor de Levenseindekliniek uitmaakt.
Sterkte. Het kan heel zwart zijn allemaal en dan is een dag doorkomen al haast onmogelijk. Hopelijk lukt het je om nog een beetje overeind te blijven.
dinsdag 18 september 2018 om 14:46
Ja vind het ook spannend die afspraak maar denk dat er niks uitkomt. Ik weet ook niet zo goed wat ik er zelf van moet vinden. Voor de kinderen wil ik graag door, voor mezelf hoeft het niet meer. En ik vraag me ook af wat beter is voor de kinderen, geen moeder meer of een moeder die steeds terugvalt.
Ja ik herken het wel dat je voor een klein stukje toch maar weer aan de bel trekt.
Kun je nog wat genieten van het mooie weer?
Ja ik herken het wel dat je voor een klein stukje toch maar weer aan de bel trekt.
Kun je nog wat genieten van het mooie weer?
