Oud(er) worden....ik háát het!

15-12-2023 12:15 323 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ouder worden (en ik bedoel hier niet "papa of mama worden") vind ik in één woord afschuwelijk. Ik word binnenkort 56 jaar en ik baal als een stekker van alles wat met ouder worden te maken heeft. De overgang, in mijn geval met heel veel gewrichts- en spierpijn, heb ik achter de rug en gelukkig ben ik inmiddels weer wat soepeler. Maar er verschijnen steeds meer grijze haren en mijn eens zo gave huid wordt slapper en minder strak.
En dat proces is natuurlijk niet te stoppen: beter gaat mijn uiterlijk er niet op worden.

Wijzer ben ik ook niet geworden in de loop der jaren. Hooguit wat milder, maar daarbij ook melancholisch en op vele fronten gedesillusioneerd. Ook ben ik minder veerkrachtig: teleurstellingen wist ik in het verleden vaak wel om te buigen naar "leermomenten" en dan verwachtte ik dat het wel weer beter zou worden, maar dat lukt me steeds minder goed.

Verder ben ik eigenlijk precies dezelfde als toen ik jonger was. Mijn binnenkant is kinderlijk en springerig, maar omdat ik op leeftijd ben uit ik me niet vaak meer als zodanig omdat men het vreemd vindt en dan is voor mij de lol eraf.
Als ik heel hard ga lachen om iets volstrekt puberaals of zomaar ergens in een boom ga klimmen dan verklaart men mij voor gek.
Nou doe ik nog weleens zoiets, maar ik merk dan aan de omgeving dat men mij maar een "rare mevrouw" vindt.

Ik zou zo graag weer jonger zijn. Ik vind helemaal niets leuk aan het verouderingsproces. De neiging mijn rimpels en grijze haren te vieren mis ik totaal. En het lukt me niet me te gedragen als een wijs geworden, rijpe vrouw.

Te klagen heb ik maar weinig hoor, ik beweeg nog als een jonge hinde en ik zie er echt niet uit als een oud besje. Maar mooier word ik er niet op en op den duur zal ik steeds meer gezondheidsklachten gaan krijgen. Ik hoop heel oud te worden, want ik geniet meestal wel van het leven. Maar die veroudering.....ik haat het zó.

Hoe ervaren jullie dat?
lieneke wijzigde dit bericht op 15-12-2023 12:32
Reden: Woordje vergeten
0.08% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieneke schreef:
18-12-2023 08:16
Het lijkt me zo hard als je al vrij jong weet dat je niet oud zal worden, of dat je zeker op relatief jonge leeftijd afhankelijk zult worden. Ik heb dat gezien bij mijn moeder, een tante en een oom. Het was wel lichamelijk en ze zijn ook alle drie best oud geworden, maar ja....het was moeilijk. Het is niet wat je wenst voor een ander. En ook niet voor jezelf.

JipsenZoeb, wat fijn om te lezen dat ze nog zo'n bruisend leven hebt! Ik hoop echt dat mij dat gegeven zal zijn! Fijn om te lezen.
Is er ook voor jou niet een periode geweest waarin je voelde dat je ouder werd, zoals veel mensen dat hebben in de overgang? Jij bent in ieder geval "goed" en positief uit die overgang gekomen!
Ik denk dat je daar dan nú al in moet investeren. Dus ga nú al die dingen doen waar je zin in hebt als je tijd om handen hebt. Dan ga je minder op de bank hangen en meer bezig zijn. En dan ben je zomaar opeen 86 en nog steeds die bezige bij.

Dat is in elk geval wat ik meeneem van al die kwieke, vrolijke oudere mensen in mijn omgeving. Die zijn allemaal niet naar hun leeftijd gaan leven. Die zijn gewoon door blijven werken, al dan niet in een andere vorm. Een dame speelde amateurtoneel, al haar halve leven en hield daarmee haar geest en geheugen nog jong. Een ander ging altijd naar theater voorstellingen met de gehandicapten taxi en kreeg een plek in de zaal wat precies voor hem was afgestemd. Mijn oma's allebei woonden op zichzelf en waren bezig.

Ik denk dat het een lange zit word, als je gaat zitten wachten op het leven en de dood, na een bepaalde leeftijd. Volgens mij is de truc om lekker plannen te blijven maken in je leven. Maar goed, ik ben dan ook niet bang voor de dood. Ik ben bang voor het doodgáán, dat overgangsmoment.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Gatti schreef:
17-12-2023 09:20
Ik vind ouder worden ook vreselijk. Door een nare scheiding en ziekte lijk ik ook gewoon nog redelijk goede jaren kwijt te zijn.
En terwijl ik onze kinderen zat op te vangen van zijn shit ging hij lekker door en online daten.
Mijn ouders zijn net overleden en ik mis ze.
Ik viel me alleen.
Ik heb weinig energie over. Zou moeten sporten maar weinig zin in.
Ik heb een nieuwe baan met veel verantwoordelijkheid en stress. Twijfel of ik er nog wel aan had moeten beginnen.
Standaard vrijdag op de bank in slaap vallen check.
:hug:

Heel erg begrijpelijk dat je je alleen en uitgeput voelt na een nare scheiding én ziekte én net je ouders te zijn verloren! En dan ook nog eens een nieuwe baan met veel veranwtoordelijkheid en stress.

Elk van die dingen is al genoeg om een mens uit te putten.

Probeer misschien elke dag een klein wandelingetje te maken. Niet meteen jezelf opleggen dat je 'moet sporten'. Dagelijks wandelen heeft een weldadig effect op lichaam en geest.

Wees lief en mild voor jezelf. Je bent een kanjer dat je dit allemaal weet te dragen.

Ik hoop dat het leven snel beter voor je wordt. :hug:
VGM1980 schreef:
17-12-2023 09:49
Ik word ws niet oud en als je dat nieuws krijgt realiseer je je hoe ontzettend onbelangrijk het is om mooi en leuk gevonden te worden door anderen en op hoge hakken te kunnen lopen. Ik zou dat alles zo inruilen voor extra tijd. 20 kilo erbij voor 20 jaar extra? Jahoor doe maar.
Waar ik eerder bang voor ben is al mijn geliefdes verliezen en alleen achterblijven of of aftakelen, compleet afhankelijk van anderen worden en in een verzorgingshuis wonen. Of zo dement worden dat je compleet de weg kwijt bent. En dan járen zo moeten leven.
Ik hoop voor je dat de dokters het mis hebben. Hoop dat ik niks stuitend doms zeg want ik ken de situatie natuurlijk niet maar wie weet waar de wetenschap staat over een paar jaar ...

Je hebt in ieder geval 100 procent gelijk! En ik denk (hoop) dat de meeste mensen met ouder worden wel gaan inzien dat mooi en leuk gevonden worden door anderen echt niet zo belangrijk is ...
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
18-12-2023 13:20
Ik denk dat je daar dan nú al in moet investeren. Dus ga nú al die dingen doen waar je zin in hebt als je tijd om handen hebt. Dan ga je minder op de bank hangen en meer bezig zijn. En dan ben je zomaar opeen 86 en nog steeds die bezige bij.

Dat is in elk geval wat ik meeneem van al die kwieke, vrolijke oudere mensen in mijn omgeving. Die zijn allemaal niet naar hun leeftijd gaan leven. Die zijn gewoon door blijven werken, al dan niet in een andere vorm. Een dame speelde amateurtoneel, al haar halve leven en hield daarmee haar geest en geheugen nog jong. Een ander ging altijd naar theater voorstellingen met de gehandicapten taxi en kreeg een plek in de zaal wat precies voor hem was afgestemd. Mijn oma's allebei woonden op zichzelf en waren bezig.

Ik denk dat het een lange zit word, als je gaat zitten wachten op het leven en de dood, na een bepaalde leeftijd. Volgens mij is de truc om lekker plannen te blijven maken in je leven. Maar goed, ik ben dan ook niet bang voor de dood. Ik ben bang voor het doodgáán, dat overgangsmoment.
Mooie tekst.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
Ik heb het halve weekend over ouder worden nagedacht, heel toevallig begonnen vrienden er zaterdagavond ook over. Ik denk dat ik in de stilte voor de storm zit, de twee ouderparen zijn rond de tachtig maar eentje doet nog aan snowboarden !!!, en de drie andere zijn ook nog echt heel fit en actief. Denk aan pianoconcerten geven, vrijwilligerswerk, stijldansen ... Al ik dat zie ben ik niet bang om ouder te worden al besef ik dat het lang niet iedereen gegeven is.

Ik ben er zelf wel al bewust mee bezig om de 'oude dag' voor te bereiden, na 25 jaar vooral op werk en gezin te focussen, doe ik nu daarnaast ook heel bewust aan sport, ben lid van een paar hobbyverenigingen om netwerk te vergroten .... Ik kom daar 's avonds laat bruisend van de energie van terug, terwijl ik als ik thuis ben ook om halfacht in slaap van voor de tv. Ik heb nog een hele lijst met dingen die ik wil doen en wil leren.

Mijn man en ik maken heel bewust veel tijd vrij voor ons intiem leven, dat helpt ook echt om je nog 'niet afgeschreven' te voelen. We willen dat alles zo lang mogelijk blijft werken ;-)

Wat ik vooral heerlijk vind is die nieuwe zelfverzekerheid. Als ik vroeger een kamer vol onbekenden binnenging, ging mijn hart te keer. Laat staan als ik voor een groep moest spreken. Dat is sinds een paar jaar gewoon wèg. Zalig!
Het allerbelangrijkste om aangenaam oud te worden is denk ik interesse blijven hebben in de wereld om je heen. Ik heb twee keer negentigers ontmoet die echt heel aangenaam gezelschap waren. Dat waren mensen die het geluk hadden mentaal nog scherp te zijn, maar die hadden ook de gave om, ondanks fysieke kwalen, verhuizing naar woonzorgcentrum etc te focussen op wat ze wel nog hadden en konden, tevreden te zijn én oprechte belangstelling te hebben voor anderen. Als gevolg waren anderen, jong en oud, graag in hun bijzijn en waren ze ook niet eenzaam.
Maar heel vaak natuurlijk maken de omstandigheden (pijn, verlies etc) dat heel moeilijk of onmogelijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind elke levensfase voordelen maar ook uitdagingen hebben.
anderlicht wijzigde dit bericht op 19-12-2023 08:02
86.21% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben eind 40 en sta op het punt mijn moeder te overleven. Ben al 6 jaar ouder dan mijn vader is geworden. Dit maakt op een of andere manier dat ik niet goed weet wat ik nog met de rest van mijn leven aan moet. Alsof het nu klaar zou moeten zijn. Ik moet er ook eigenlijk niet aan denken zelf bejaard te worden. Liever zou ik die fase in ieder geval overslaan.
De middelbare leeftijd waar ik nu in zit vind ik tot nu toe moeilijk te accepteren. Ik besef nu pas hoe makkelijk en fijn het is om jong te zijn (denk dat iedereen dat wel zo ervaart bij het ouder worden)
Mijn lichaam zit/gaat in de overgang en dat brengt veel verandering mee. Ik moet zeggen, ik vind er al met al weinig aan. Zou er heel wat voor geven om weer twintiger te mogen zijn.
Je wordt pas nat als het regent
Alle reacties Link kopieren Quote
Samarinde schreef:
15-12-2023 13:28
Wat ik ook heel irritant vind aan ouder worden, is de stress die de kop opsteekt bij elk lullig pijntje of kwaaltje. Vroeger dacht ik: 'Hm, pijn in mijn knie, even rustig aan doen.' Tegenwoordig denk ik meteen aan een prothese-knie (ik hoor het af en toe om me heen). Of als ik - letterlijk - pijn in mijn tenen heb: oh god, straks kan ik niet meer lopen, niet meer sporten, de aftakeling is begonnen! Of als ik pijn heb in mijn arm: help, het is mis, mijn hart, bel 112! Of als ik erge hoofdpijn heb, of iets anders waar ik vroeger nog geen seconde over nadacht...

Dat komt door plotselinge drama-scenario's om me heen. Op deze leeftijd vallen de eerste vrienden weg, zo maar - hartaanval, ernstige ziekte, beroerte.

Ja, dit herken ik. Ik ben bijna 50 en tot ongeveer 4 jaar geleden kwam ik zelden bij de huisarts. De laatste keer dat ik in het ziekenhuis had gelegen was als puber voor iets onschuldigs. Maar de afgelopen jaren? Het ene lichaamsdeel na het andere waar wat mee aan de hand is. Ik ken voor mijn gevoel inmiddels bijna alle afdelingen in het ziekenhuis en ik heb in die paar jaar tijd een aardige lijst met (levenslange) medicatie opgebouwd. Het gaat nu gelukkig weer beter, maar ik ben het vertrouwen in mijn lichaam in een paar jaar tijd helemaal kwijt geraakt. Bij alles denk ik: wat nú weer...
The impossible just takes a little longer.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
15-12-2023 13:36
Ik vind het ook niet leuk en zit nu al in een identiteitscrisis hier over. En ik ben nog niet eens 45.

Ik heb het gevoel dat mijn jeugd eigenlijk nog niet af is, maar er is te weinig tijd over om nog jeugdig te zijn. Ik word meestal 10 jaar jonger geschat dan ik ben maar dat houdt een keer op, dan beland ik in de overgang en is het jeugdige eraf, ben ik een middelbare vrouw terwijl ik nog niet klaar was met jeugdig zijn.

Ja, zo ging het bij mij wel. Ik werd ook altijd 10 jaar jonger geschat (vaak nog wel meer, soms op het belachelijke af). Sinds de overgang is dat helemaal over. Ik ben nu gewoon een vrouw van middelbare leeftijd.
The impossible just takes a little longer.
Solomio schreef:
17-12-2023 21:58
Correlatie betekent geen causatie.

Omgekeerd zou dan dus iemand die er jonger uitziet weinig verdriet en stress hebben gehad? :nope:
Dat schrijf ik niet.
De reactie waarop ik reageerde vermelde dat er ouder uitzien niet kan komen door stress en verdriet. Terwijl dat wel kan, want zie ik zelf.

Wil niet zeggen dat als je er jonger uitziet je geen verdriet en stress hebt gehad. Het is niet zwart/wit.
Ik heb nu toch iets gevonden waarvoor ik graag jonger zou willen zijn: dansen!
Ik dans ontzettend graag maar ik merk dat ik me nu bij het dansen inhoud. Dat ik ervoor oppas dat het niet lijkt of ik sexy wil zijn.

Naarmate de nacht vordert, durf ik dat al eens vergeten hoor!

(Niet dat ik nog zo vaak dans tegenwoordig maar het gebeurt nog weleens, en afgezien van het feit dat ik veel sneller buiten adem ben, is dat dus een heel grote verandering vergeleken met vroeger)
Sterrenstof74 schreef:
17-12-2023 10:43
We willen allemaal graag oud wórden,
Nah, niet allemaal hoor
Alle reacties Link kopieren Quote
Kartonnendoos schreef:
18-12-2023 15:34
Dat schrijf ik niet.
De reactie waarop ik reageerde vermelde dat er ouder uitzien niet kan komen door stress en verdriet. Terwijl dat wel kan, want zie ik zelf.

Wil niet zeggen dat als je er jonger uitziet je geen verdriet en stress hebt gehad. Het is niet zwart/wit.
Je weet niet hoe je eruit had gezien zonder verdriet en stress misschien is dit gewoon je hoofd en probeer je het goed te praten voor jezelf.
Bulstronk schreef:
18-12-2023 20:38
Je weet niet hoe je eruit had gezien zonder verdriet en stress misschien is dit gewoon je hoofd en probeer je het goed te praten voor jezelf.
Dit denk ik ook. Ik denk dat er vaak geen relatie is maar dat mensen het soms wel zo voor zichzelf zien.

Ik ken eigenlijk best wat voorbeelden waarbij het niet klopt, beide richtingen uit. Maar bij degenen bij wie het overeenkomt met hun levensgeschiedenis wijt je het wel sneller daaraan.
Sierlijk schreef:
16-12-2023 11:21
Hopelijk lezen niet te veel jongeren hier mee, want die gaan het nu heel somber inzien. Jongeren: niet iedereen ervaart het zo. Ik niet, en velen met mij ook niet. Mijn leven wordt steeds leuker, dat kan dus ook. En misschien roep ik over 5 jaar iets anders, maar ik herken er weinig van en ben door de overgang heen, voor zover ik weet.

Ik wil niemands gevoel bagatelliseren, maar het is niet zo dat het voor elke vrouw geldt en dat iedereen het zo ervaart.
Wel, ik geef je een hand. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik mezelf ken, en aanvaard, en waardeer, dat ik mijn man snapt en hij mij (na dertig jaar samenzijn), ik geniet van jongvolwassen kinderen hebben na al die verschrikkelijk drukke jaren (drie kinderen op minder dan vier jaar).

Ik ben oprecht nooit méé tevreden geweest over mijn uiterlijk dan nu. Beter laat dan nooit, zeg maar. En ik zie echt wel dat het minder wordt maar dat raakt me op de één of andere manier niet. Ik verzorg me goed en laat het verder los. Er zijn zoveel interessantere dingen in het leven.

Ik zit zoveel beter in mijn vel dan vroeger.

Je niet meer hoeven te bewijzen op je werk, gewoon heel goed geworden zijn daarin. Een mentor kunnen zijn voor jongeren, ik geniet ervan. Geen stapje hoger meer nastreven, het is goed zoals het is. Het is leuk en het geeft me voldoening.

Mijn enige angst is dat wat er ongetwijfeld allemaal nog te gebeuren staat. Ouders verliezen, partner ooit ...

En niemand hoeft jaloers te zijn want ik had dan weer niet zo'n leuke tienertijd...
Alle reacties Link kopieren Quote
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier nog iemand die het ouder worden echt niet leuk vindt! En dan heb ik nog een goede gezondheid, een leuk gezin en een leuke baan. Ik zie mijn netwerk krimpen en dat vind ik lastig, want hoe bouw je dat op? Eenzaam oud worden lijkt me heel erg.
Ik heb een onregelmatige (verder leuke) baan, maar dat beperkt me behoorlijk in sport of hobbyclubjes, één vaste avond vrij en dat is het. Hoe doen jullie dat?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben halverwege de 40, dus echt 'ouder' ben ik/vind ik mezelf nog niet, maar merk vooral aan mijn uiterlijk dat ik ouder word, dat vind ik weleens lastig. Vanaf nu word ik er niet mooier op, zeg maar.
Ik merk ook dat ik beduidend minder aandacht krijg van mannen dan 'vroeger', maar dat vind ik aan de ene kant ook wel lekker (omdat ik nu helemaal niet zit te wachten op die aandacht, maar dat kan nog veranderen)
Ik ben net gescheiden, en mijn (nu) ex-man zei toen ik ging scheiden, dat ik dan een soort zielige oudere alleenstaande vrouw zou worden, maar zo voel ik het helemaal niet.
Mijn ouders zijn beide jong overleden (38 en 46 jaar geworden) en dat zorgt er toch wel voor dat ik blij ben ouder te mogen worden. Wat wel een beetje gek is, is dat zij dus in mijn gedachten altijd jong blijven, en ik straks ouder ben, en er ouder uitzie dan zij in mijn herinnering.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik merk wel dat ik bijvoorbeeld een mooie man zie, naar hem kijk, en dan ineens de realisatie; Oh shit, hij is wel een stuk jonger, en voor hem ben ik dus gewoon een oud wijf :lol:
Alle reacties Link kopieren Quote
MaanZon schreef:
19-12-2023 09:29
Ik merk wel dat ik bijvoorbeeld een mooie man zie, naar hem kijk, en dan ineens de realisatie; Oh shit, hij is wel een stuk jonger, en voor hem ben ik dus gewoon een oud wijf :lol:
Dit! Zo raar is dat. Vroeger vond ik flirten heerlijk, maar ik durf niet meer zo goed. Behalve als ik zeker weet dat de man ouder is dan ik.
Ik kan leeftijd ook niet meer goed schatten.
Alle reacties Link kopieren Quote
72Jelle schreef:
19-12-2023 09:40
Dit! Zo raar is dat. Vroeger vond ik flirten heerlijk, maar ik durf niet meer zo goed. Behalve als ik zeker weet dat de man ouder is dan ik.
Ik kan leeftijd ook niet meer goed schatten.
Herkenbaar, ik kan leeftijd ook minder goed schatten lijkt het. Of ik vind iemand toch wel een oudere man, en niet in de goede/aantrekkelijke zin (want die zie ik ook wel hoor), en denk dan dat ik 'te jong' voor hem ben.
Wat dan dus qua leeftijd niet waar is, want bv dezelfde leeftijd of maar iets ouder, maar gevoelsmatig is het dan een oudere, of 'te oude' man voor mij. Heel raar :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Oude_Man_2 schreef:
15-12-2023 12:54
Mag je vragen :)

Ik ben oud genoeg om geen enkele ambitie meer te hebben in mijn werk.
67?
Frankly my dear, I don"t give a damn
MaanZon schreef:
19-12-2023 10:25
Herkenbaar, ik kan leeftijd ook minder goed schatten lijkt het. Of ik vind iemand toch wel een oudere man, en niet in de goede/aantrekkelijke zin (want die zie ik ook wel hoor), en denk dan dat ik 'te jong' voor hem ben.
Wat dan dus qua leeftijd niet waar is, want bv dezelfde leeftijd of maar iets ouder, maar gevoelsmatig is het dan een oudere, of 'te oude' man voor mij. Heel raar :-D
Dit! Ik denk wel eens: ‘Huh, wat zit die oude man nou naar mij te lonken?!’, bijna beledigd ben ik dan, om het volgende moment te beseffen dat hij gewoon een leeftijdsgenoot is :rofl:
Alle reacties Link kopieren Quote
MaanZon schreef:
19-12-2023 09:24
Ik ben halverwege de 40, dus echt 'ouder' ben ik/vind ik mezelf nog niet, maar merk vooral aan mijn uiterlijk dat ik ouder word, dat vind ik weleens lastig. Vanaf nu word ik er niet mooier op, zeg maar.
Ik merk ook dat ik beduidend minder aandacht krijg van mannen dan 'vroeger', maar dat vind ik aan de ene kant ook wel lekker (omdat ik nu helemaal niet zit te wachten op die aandacht, maar dat kan nog veranderen)
Ik ben net gescheiden, en mijn (nu) ex-man zei toen ik ging scheiden, dat ik dan een soort zielige oudere alleenstaande vrouw zou worden, maar zo voel ik het helemaal niet.
Mijn ouders zijn beide jong overleden (38 en 46 jaar geworden) en dat zorgt er toch wel voor dat ik blij ben ouder te mogen worden. Wat wel een beetje gek is, is dat zij dus in mijn gedachten altijd jong blijven, en ik straks ouder ben, en er ouder uitzie dan zij in mijn herinnering.
Dit vind ik eigenlijk het confronterends aan ouder worden, dat ik nu ouder ben dan sommigen anderen. Mijn ouders leven allebei nog en mijn grootouders zijn ook oud geworden. Maar ik ben nu ouder dan mijn nicht dit maar 35 is gekomen, dat was even een 'slik'-moment. Of dat die trainer op mijn sport maar (!!) 19 jaar was en dat hij in mijn ogen al echt een meneer was. En ik ben nu 2x zo oud. Of dat een paar jaar geleden de laatste oma overleed en mijn ouders nu de volgende in lijn zijn.

Ik heb niet perse moeite met dat ik er ouder uit ga zien of dingen ga mankeren. Nog niet in ieder geval. Maar wel dat steeds meer mensen mij gaan ontvallen of dat ik mensen ga overleven... brrrrr...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven