Psyche
alle pijlers
Oud(er) worden....ik háát het!
vrijdag 15 december 2023 om 12:15
Ouder worden (en ik bedoel hier niet "papa of mama worden") vind ik in één woord afschuwelijk. Ik word binnenkort 56 jaar en ik baal als een stekker van alles wat met ouder worden te maken heeft. De overgang, in mijn geval met heel veel gewrichts- en spierpijn, heb ik achter de rug en gelukkig ben ik inmiddels weer wat soepeler. Maar er verschijnen steeds meer grijze haren en mijn eens zo gave huid wordt slapper en minder strak.
En dat proces is natuurlijk niet te stoppen: beter gaat mijn uiterlijk er niet op worden.
Wijzer ben ik ook niet geworden in de loop der jaren. Hooguit wat milder, maar daarbij ook melancholisch en op vele fronten gedesillusioneerd. Ook ben ik minder veerkrachtig: teleurstellingen wist ik in het verleden vaak wel om te buigen naar "leermomenten" en dan verwachtte ik dat het wel weer beter zou worden, maar dat lukt me steeds minder goed.
Verder ben ik eigenlijk precies dezelfde als toen ik jonger was. Mijn binnenkant is kinderlijk en springerig, maar omdat ik op leeftijd ben uit ik me niet vaak meer als zodanig omdat men het vreemd vindt en dan is voor mij de lol eraf.
Als ik heel hard ga lachen om iets volstrekt puberaals of zomaar ergens in een boom ga klimmen dan verklaart men mij voor gek.
Nou doe ik nog weleens zoiets, maar ik merk dan aan de omgeving dat men mij maar een "rare mevrouw" vindt.
Ik zou zo graag weer jonger zijn. Ik vind helemaal niets leuk aan het verouderingsproces. De neiging mijn rimpels en grijze haren te vieren mis ik totaal. En het lukt me niet me te gedragen als een wijs geworden, rijpe vrouw.
Te klagen heb ik maar weinig hoor, ik beweeg nog als een jonge hinde en ik zie er echt niet uit als een oud besje. Maar mooier word ik er niet op en op den duur zal ik steeds meer gezondheidsklachten gaan krijgen. Ik hoop heel oud te worden, want ik geniet meestal wel van het leven. Maar die veroudering.....ik haat het zó.
Hoe ervaren jullie dat?
En dat proces is natuurlijk niet te stoppen: beter gaat mijn uiterlijk er niet op worden.
Wijzer ben ik ook niet geworden in de loop der jaren. Hooguit wat milder, maar daarbij ook melancholisch en op vele fronten gedesillusioneerd. Ook ben ik minder veerkrachtig: teleurstellingen wist ik in het verleden vaak wel om te buigen naar "leermomenten" en dan verwachtte ik dat het wel weer beter zou worden, maar dat lukt me steeds minder goed.
Verder ben ik eigenlijk precies dezelfde als toen ik jonger was. Mijn binnenkant is kinderlijk en springerig, maar omdat ik op leeftijd ben uit ik me niet vaak meer als zodanig omdat men het vreemd vindt en dan is voor mij de lol eraf.
Als ik heel hard ga lachen om iets volstrekt puberaals of zomaar ergens in een boom ga klimmen dan verklaart men mij voor gek.
Nou doe ik nog weleens zoiets, maar ik merk dan aan de omgeving dat men mij maar een "rare mevrouw" vindt.
Ik zou zo graag weer jonger zijn. Ik vind helemaal niets leuk aan het verouderingsproces. De neiging mijn rimpels en grijze haren te vieren mis ik totaal. En het lukt me niet me te gedragen als een wijs geworden, rijpe vrouw.
Te klagen heb ik maar weinig hoor, ik beweeg nog als een jonge hinde en ik zie er echt niet uit als een oud besje. Maar mooier word ik er niet op en op den duur zal ik steeds meer gezondheidsklachten gaan krijgen. Ik hoop heel oud te worden, want ik geniet meestal wel van het leven. Maar die veroudering.....ik haat het zó.
Hoe ervaren jullie dat?
lieneke wijzigde dit bericht op 15-12-2023 12:32
Reden: Woordje vergeten
Reden: Woordje vergeten
0.08% gewijzigd
woensdag 20 december 2023 om 11:36
Ik vond 40 Heel Erg. En het duurde oprecht een paar jaar voordat ik daar overheen was. 50 daarentegen vond ik prima, ik noemde mezelf al 50 toen ik nog 49 was geloof ik.
Mijn vriendin vond 30 heel erg (echt huilen) en een collega vond 60 juist weer verschrikkelijk. Voor iedereen valt die mijlpaal anders, lijkt het.
Ik leef redelijk gezond en ben tevreden met hoe ik eruit zie (met wat hulp van botox, dat wel), maar ik heb wel wat bloeddrukproblemen die ik soms eng vind. Een van mijn ouders had de eerste hersenbloeding met 52, wat als mij dat ook gebeurt?
Mijn vriendin vond 30 heel erg (echt huilen) en een collega vond 60 juist weer verschrikkelijk. Voor iedereen valt die mijlpaal anders, lijkt het.
Ik leef redelijk gezond en ben tevreden met hoe ik eruit zie (met wat hulp van botox, dat wel), maar ik heb wel wat bloeddrukproblemen die ik soms eng vind. Een van mijn ouders had de eerste hersenbloeding met 52, wat als mij dat ook gebeurt?
woensdag 20 december 2023 om 11:44
Ik vond 30 wel even iets, maar dat was meer omdat je ineens door de omgeving als echte volwassene gezien werd. Dat het tijd werd om te settelen, huisje, boompje, beestje. Als twintiger werd je toch nog een beetje gezien als student/net geen student meer en zo.
Ik vind het wel een gek idee om straks 40 te zijn. Dat voelt echt oud. Het was de eerste mijlpaal van mijn moeder waar ik echt bij was. Dus een beetje, nu ben ik net zo oud als zij!! Vaaag.
Ik vind het wel een gek idee om straks 40 te zijn. Dat voelt echt oud. Het was de eerste mijlpaal van mijn moeder waar ik echt bij was. Dus een beetje, nu ben ik net zo oud als zij!! Vaaag.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 20 december 2023 om 11:45
Ik mag je opening niet quoten, maar misschien zijn je verwachtingen ook wel wat hooggespannen over hoe je zou moeten zijn op een bepaalde leeftijd. En misschien nog wel meer het idee dat jij dat niet bent en anderen wel.
Maar je hoeft ouderdom ook niet leuker te maken dan het is en niet iedereen doet -en nu spreek ik even het halve forum aan- op onze leeftijd de driedubbele flikflak. Maar dan nog blijft er heel veel over wat er wél is.
Zo vind ik Vroeger Laat verder ook niet echt een geweldig nummer, maar die paar zinnen over dat je niet overal invloed op hebt, hoe graag je dat ook wil, maar dat er méér is dan dat, die raken en troosten mij.
Maar je hoeft ouderdom ook niet leuker te maken dan het is en niet iedereen doet -en nu spreek ik even het halve forum aan- op onze leeftijd de driedubbele flikflak. Maar dan nog blijft er heel veel over wat er wél is.
Zo vind ik Vroeger Laat verder ook niet echt een geweldig nummer, maar die paar zinnen over dat je niet overal invloed op hebt, hoe graag je dat ook wil, maar dat er méér is dan dat, die raken en troosten mij.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
woensdag 20 december 2023 om 12:21
Mighty_Macaw schreef: ↑20-12-2023 11:36Ik vond 40 Heel Erg. En het duurde oprecht een paar jaar voordat ik daar overheen was. 50 daarentegen vond ik prima, ik noemde mezelf al 50 toen ik nog 49 was geloof ik.
Mijn vriendin vond 30 heel erg (echt huilen) en een collega vond 60 juist weer verschrikkelijk. Voor iedereen valt die mijlpaal anders, lijkt het.
Ik leef redelijk gezond en ben tevreden met hoe ik eruit zie (met wat hulp van botox, dat wel), maar ik heb wel wat bloeddrukproblemen die ik soms eng vind. Een van mijn ouders had de eerste hersenbloeding met 52, wat als mij dat ook gebeurt?
Hier kan ik me nou nooit druk om maken. Als het gebeurt gebeurt het, je kan er niet zoveel tegen doen. Zelfs al leef je ultra gezond, dan nog kan je elk moment dood neervallen. Van iemand die dood neerviel en weer bijgebracht is: 'Je merkt er echt helemaal niks van. Het licht gaat uit en dat is het dan.' Ik vind dat fijn om te weten.
Sinds dit topic ben ik eigenlijk steeds positiever over ouder worden. Ik probeer het zo elegant mogelijk te doen (mag met een kleine ingreep, een oldtimer moet je nou eenmaal meer en beter onderhouden dan een gloednieuwe wagen) En verder is het wat het is. Ik ben nog fit, sport veel (krachttraining, echt ga dat doen als je dat kan!) en doe de dingen die ik leuk vind zonder af te vragen wat iemand daar van vindt of dat het wel kan op 'mijn leeftijd'.
En zoals Sarah Jessica Parker zei; 'I know what I look like now. What can I do about it? Stop aging?'
I wanna live my life with the volume full!
woensdag 20 december 2023 om 18:18
Dood neervallen heb je zelf ook weinig last van een hersenbloeding daarentegen overleef je, als je het overleeft, vaak met de nodige lichamelijk mankementen.Eidde schreef: ↑20-12-2023 12:21Hier kan ik me nou nooit druk om maken. Als het gebeurt gebeurt het, je kan er niet zoveel tegen doen. Zelfs al leef je ultra gezond, dan nog kan je elk moment dood neervallen. Van iemand die dood neerviel en weer bijgebracht is: 'Je merkt er echt helemaal niks van. Het licht gaat uit en dat is het dan.' Ik vind dat fijn om te weten.
Sinds dit topic ben ik eigenlijk steeds positiever over ouder worden. Ik probeer het zo elegant mogelijk te doen (mag met een kleine ingreep, een oldtimer moet je nou eenmaal meer en beter onderhouden dan een gloednieuwe wagen) En verder is het wat het is. Ik ben nog fit, sport veel (krachttraining, echt ga dat doen als je dat kan!) en doe de dingen die ik leuk vind zonder af te vragen wat iemand daar van vindt of dat het wel kan op 'mijn leeftijd'.
En zoals Sarah Jessica Parker zei; 'I know what I look like now. What can I do about it? Stop aging?'
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
woensdag 20 december 2023 om 20:44
woensdag 20 december 2023 om 21:17
Ik ben eerlijk gezegd banger om dood neer te vallen (toch rot voor die paar mensen die van me houden) of ziektes te ontwikkelen, vanwege roken en alcohol, dan voor mijn spiegelbeeld, nu eind 40. Ik zie er bizar genoeg nog steeds heel veel jonger uit voor mijn leeftijd. Hoewel ik zelf natuurlijk ook wel enige aftakeling zie. Niemand die ouder wordt ontkomt daaraan. Misschien komt bij mij de echte afrekening pas na mijn 50ste of nog later, en wie weet welke ziektes ik al onder de leden heb inmiddels.
Aan de andere kant is de hele vrouwenlijn aan moeders kant heel lang jong gebleven qua uiterlijk en geest en werden ze ook heel oud. Daarentegen heb ik ook al heel jong in mijn leven dood meegemaakt (vader toen ik 8 was oa) en was ik er nooit bang voor. Maar nu ik zelf een soort van solliciteer naar allerlei nare ziektes krijg ik ook wel de kriebels. Overgang geeft wel extra motivatie eens echt te stoppen met die destructieve gewoonten. Maar ik ben hardleers blijkt maar weer, zolang ik ermee wegkom (en het me iets oplevert) kan ik mijn kop nog in het zand steken. ..
Maar hey, ik wandel veel, eet meestal gezond en sport wel
Aan de andere kant is de hele vrouwenlijn aan moeders kant heel lang jong gebleven qua uiterlijk en geest en werden ze ook heel oud. Daarentegen heb ik ook al heel jong in mijn leven dood meegemaakt (vader toen ik 8 was oa) en was ik er nooit bang voor. Maar nu ik zelf een soort van solliciteer naar allerlei nare ziektes krijg ik ook wel de kriebels. Overgang geeft wel extra motivatie eens echt te stoppen met die destructieve gewoonten. Maar ik ben hardleers blijkt maar weer, zolang ik ermee wegkom (en het me iets oplevert) kan ik mijn kop nog in het zand steken. ..
Maar hey, ik wandel veel, eet meestal gezond en sport wel
woensdag 20 december 2023 om 21:26
Ik wil graag gezond oud worden. Niet persé heel oud worden maar wel met kwaliteit van leven.
Dus ik heb de slechte gewoonte die ik had afgeschaft en hoop er het beste van.
Ik lijk gewoon een vrouw van middelbare leeftijd denk ik.
Lastig om dat zelf te beoordelen maar ik zie wel dat het jeugdige weg is.
Dus ik heb de slechte gewoonte die ik had afgeschaft en hoop er het beste van.
Ik lijk gewoon een vrouw van middelbare leeftijd denk ik.
Lastig om dat zelf te beoordelen maar ik zie wel dat het jeugdige weg is.
donderdag 21 december 2023 om 00:01
37 hier en ik sta al best vaak stil bij het ouder worden. Ben nou eenmaal een denker dus ook hier denk ik over na. Ik merk er nog weinig van. Heb wel wat minder energie maar dat is al heel lang zo. Door een infectie, als ik mijn gezondheid kan verbeteren ben ik halverwege 40 misschien wel energieker dan nu? Geen idee, zou fijn zijn. Gelukkig kan ik wel gewoon dingen ondernemen en kan sporten maar houd ook veel rust.
Qua uiterlijk word ik jong geschat. Daar ben ik steeds blijer mee en dat zal ook een keer veranderen. Ik wil er zo goed mogelijk uit blijven zien. Vooral omdat ik me dan ook beter voel. Daar zal ik aan doen wat ik kan maar wel op de natuurlijke manier. De grens ligt bij plastische ingrepen.
Als de overgang op de deur klopt ga ik zeker hormonen slikken en als ik grijs word ga ik voor blended grey. Denk ik.
Maar uiterlijk vind ik het minst belangrijk. Een ouder gezicht/lichaam heeft ook wel wat
Ben heel nieuwsgierig naar mijn levenspad. Waar gaat het me nog brengen? Wie leer ik nog kennen? Welke plekken ga ik bezoeken? Tegelijkertijd lijkt het me heel moeilijk... met het ouder worden krijg je in je omgeving meestal vaker te maken met ziektes/aandoeningen/aftakeling (of bij jezelf maar daar zie ik minder tegenop). Mensen vallen weg, etc. Dat lijkt me heel moeilijk en hoop maar dat het me in grote lijnen zal lukken om de mooie dingen te blijven zien.
Qua uiterlijk word ik jong geschat. Daar ben ik steeds blijer mee en dat zal ook een keer veranderen. Ik wil er zo goed mogelijk uit blijven zien. Vooral omdat ik me dan ook beter voel. Daar zal ik aan doen wat ik kan maar wel op de natuurlijke manier. De grens ligt bij plastische ingrepen.
Als de overgang op de deur klopt ga ik zeker hormonen slikken en als ik grijs word ga ik voor blended grey. Denk ik.
Maar uiterlijk vind ik het minst belangrijk. Een ouder gezicht/lichaam heeft ook wel wat
Ben heel nieuwsgierig naar mijn levenspad. Waar gaat het me nog brengen? Wie leer ik nog kennen? Welke plekken ga ik bezoeken? Tegelijkertijd lijkt het me heel moeilijk... met het ouder worden krijg je in je omgeving meestal vaker te maken met ziektes/aandoeningen/aftakeling (of bij jezelf maar daar zie ik minder tegenop). Mensen vallen weg, etc. Dat lijkt me heel moeilijk en hoop maar dat het me in grote lijnen zal lukken om de mooie dingen te blijven zien.
vrijdag 22 december 2023 om 05:44
Iemand zei het eerder, maar door dit topic ben ik ook wel anders gaan kijken, naar het ouder worden, en naar mezelf.
Ik ga mijn gezicht (old timers moet je ook meer onderhoud geven, gaf iemand al aan) straks weer een beetje strakker laten zetten.
Beetje botox en mijn lippen iets opvullen.
Ik ga stoppen met roken, mijn enige echt slechte gewoonte.
Hiermee hoop ik naast gezonder te worden ook iets aan te komen.
Ik ben al vrij tenger, maar door langdurige stress val ik vrij snel af ( wat er ook weer bijkomt zodra er weer rust is, mijn eetlust verdwijnt letterlijk, ik voel geen honger)
Dat tekent vooral in mijn gezicht.
Ik weet zonder op de weegschaal te staan dat ik de 50 kilo niet aantik, eerder 47/48.
Ben maar 1.58 en omdat ik veel sport oog ik niet mager als in, vel over been.
Behalve in mijn gezicht, en dat maakt ook ouder dan nodig is.
Ik hoop door mijn mindfullness training/cursus dat ik ook meer innerlijke rust kan krijgen.
Piekeren maakt ook niet jonger.
Heb voor deze vakantie ook een wellness weekend op de planning staan.
Zo probeer ik er maar wat van te maken, en het liefst echt een verandering te creëren zowel innerlijk met als effect dat dat uiterlijk ook zichtbaar zal zijn.
Vergt best veel, het stoppen met roken, daar ben ik mentaal al veel mee bezig, heb ook een coach ter ondersteuning en probeer al bepaalde gewoonten die ik associeer met roken te verminderen.
Zo drink ik al veel minder koffie (roken en koffie is echt een dingetje)
En heb ik een ander sportschema opgesteld, twee cardio momenten extra, om ook weer niet veel meer aan te komen, dan de normale kilo's die je aankomt door te stoppen met roken.
Ik heb een anorexia verleden ( in mijn jongere jaren) dus het zal in die optiek wel een uitdaging worden.
De angst om "dik" te worden is best groot, ook al is het al bijna 30 jaar geleden dat ik, op eigen kracht overigens de knop om heb gezet om van eten geen vijand te maken.
Weet ik wel dat het stemmetje in mijn hoofd weliswaar zwijgt, maar heel soms toch tekeer kan gaan.
Ook al weet ik dat ik mezelf anders zie dan anderen me zien, is dat in moeilijke tijden een blinde vlek.
Ook weet ik nu, dat het eeuwig zonde was dat me in die jaren zo onzeker heb gevoeld over mijn lichaam. Mijn bouw is al tenger (Indische roots) ik zal nooit fors zijn.
Maar toch.
En ik wil door die ervaring, niet over 20 jaar denken " wow Lool toen tikte je de 50 aan, en nog was je onzeker, terwijl dat niet nodig was.
Mij is het nooit aangepraat, ik deed het mezelf aan, en daar wil ik ook van af.
Wat zijn wij toch vaak onze eigen meest kritische beoordelers.
Alanis Morissette heeft er een mooi nummer over geschreven " Sorry to myself "
Ik ga mijn gezicht (old timers moet je ook meer onderhoud geven, gaf iemand al aan) straks weer een beetje strakker laten zetten.
Beetje botox en mijn lippen iets opvullen.
Ik ga stoppen met roken, mijn enige echt slechte gewoonte.
Hiermee hoop ik naast gezonder te worden ook iets aan te komen.
Ik ben al vrij tenger, maar door langdurige stress val ik vrij snel af ( wat er ook weer bijkomt zodra er weer rust is, mijn eetlust verdwijnt letterlijk, ik voel geen honger)
Dat tekent vooral in mijn gezicht.
Ik weet zonder op de weegschaal te staan dat ik de 50 kilo niet aantik, eerder 47/48.
Ben maar 1.58 en omdat ik veel sport oog ik niet mager als in, vel over been.
Behalve in mijn gezicht, en dat maakt ook ouder dan nodig is.
Ik hoop door mijn mindfullness training/cursus dat ik ook meer innerlijke rust kan krijgen.
Piekeren maakt ook niet jonger.
Heb voor deze vakantie ook een wellness weekend op de planning staan.
Zo probeer ik er maar wat van te maken, en het liefst echt een verandering te creëren zowel innerlijk met als effect dat dat uiterlijk ook zichtbaar zal zijn.
Vergt best veel, het stoppen met roken, daar ben ik mentaal al veel mee bezig, heb ook een coach ter ondersteuning en probeer al bepaalde gewoonten die ik associeer met roken te verminderen.
Zo drink ik al veel minder koffie (roken en koffie is echt een dingetje)
En heb ik een ander sportschema opgesteld, twee cardio momenten extra, om ook weer niet veel meer aan te komen, dan de normale kilo's die je aankomt door te stoppen met roken.
Ik heb een anorexia verleden ( in mijn jongere jaren) dus het zal in die optiek wel een uitdaging worden.
De angst om "dik" te worden is best groot, ook al is het al bijna 30 jaar geleden dat ik, op eigen kracht overigens de knop om heb gezet om van eten geen vijand te maken.
Weet ik wel dat het stemmetje in mijn hoofd weliswaar zwijgt, maar heel soms toch tekeer kan gaan.
Ook al weet ik dat ik mezelf anders zie dan anderen me zien, is dat in moeilijke tijden een blinde vlek.
Ook weet ik nu, dat het eeuwig zonde was dat me in die jaren zo onzeker heb gevoeld over mijn lichaam. Mijn bouw is al tenger (Indische roots) ik zal nooit fors zijn.
Maar toch.
En ik wil door die ervaring, niet over 20 jaar denken " wow Lool toen tikte je de 50 aan, en nog was je onzeker, terwijl dat niet nodig was.
Mij is het nooit aangepraat, ik deed het mezelf aan, en daar wil ik ook van af.
Wat zijn wij toch vaak onze eigen meest kritische beoordelers.
Alanis Morissette heeft er een mooi nummer over geschreven " Sorry to myself "
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
vrijdag 22 december 2023 om 06:30
Ja echt he. En dan werden mijn grootouders nog behoorlijk oud, waardoor ik ze toch nog had tot mijn 20e ongeveer. En dit jaar is de oma van een 40 jarige vriend overleden, zo gek om te beseffen dat dat ook kan.dianaf schreef: ↑19-12-2023 11:54Mijn ouders zijn relatief laat aan kinderen begonnen, waardoor mijn grootouders ook al vrij oud waren. Ik had diverse klasgenoten op de basisschool waarvan de overgrootouders nog leefden, dus als iemand van midden 20 zegt dat opa en oma nog leven, dan heb ik ook wel even een error. Dat zijn dan mensen van in de 70 en niet zoals bij mij van bijna 100 (al waren ze er toen al niet meer).
zaterdag 23 december 2023 om 11:24
Je stelt zelf toch je van een hersenbloeding niets merkt, en dat dat geruststelt. Maar het hoeft helemaal niet zo te zijn dat je er niets van merkt. Integendeel.
Het hoeft helemaal geen kwestie te zijn van 'dood neervallen'.
zaterdag 23 december 2023 om 11:42
Nee, ik heb geen hekel aan ouder worden. Overgang staat klaar of is bezig. Ik zie het allemaal wel.
Tja, uiterlijk. Een ijdeltuit ben ik maar behalve wat huidverzorging ga ik er geen geld insteken. Geen botox ed. Laat die rimpels maar komen. Het enige wat ik wil, is dat het mentaal en fysiek allemaal een beetje oké is. Regelmatig en gevarieerd eten en wat sporten of yoga. Ik mag niet klagen.
Tja, uiterlijk. Een ijdeltuit ben ik maar behalve wat huidverzorging ga ik er geen geld insteken. Geen botox ed. Laat die rimpels maar komen. Het enige wat ik wil, is dat het mentaal en fysiek allemaal een beetje oké is. Regelmatig en gevarieerd eten en wat sporten of yoga. Ik mag niet klagen.
zaterdag 23 december 2023 om 12:56
Dat zei ik helemaal niet, dat maak jij er van.
I wanna live my life with the volume full!
zaterdag 23 december 2023 om 13:22
Nu mijn hormonen weer redelijk rustig zijn en ik nauwelijks nog opvliegers heb vind ik het eigenlijk wel lekker. Als ik eerlijk ben heb ik me in jaren niet zo goed gevoeld als het laatste jaar. Alleen die paar kilo erbij zitten me wat dwars.
40 worden vond ik lastiger dan 50. Toen ik 40 werd had ik echt zo'n 'afscheid nemen van jong zijn' gevoel. Dat had ik met 50 niet want jong was ik al jaren niet meer.
Ik werk veel met jonge(re) mensen (tussen de 20 en 35) en als ik dan hoor waar ze mee zitten of over piekeren dan herken ik het wel van jonger zijn maar ben ik zo dankbaar dat ik daar niet meer over na hoef te denken.
40 worden vond ik lastiger dan 50. Toen ik 40 werd had ik echt zo'n 'afscheid nemen van jong zijn' gevoel. Dat had ik met 50 niet want jong was ik al jaren niet meer.
Ik werk veel met jonge(re) mensen (tussen de 20 en 35) en als ik dan hoor waar ze mee zitten of over piekeren dan herken ik het wel van jonger zijn maar ben ik zo dankbaar dat ik daar niet meer over na hoef te denken.
zaterdag 23 december 2023 om 14:13
Knap dat je gaat stoppen met roken! Die extra kilo’s kun je met sporten redelijk onder controle houden, dan hoef je ook geen streng dieet te volgen (gevaarlijk als je ooit anorexia had).Ladylola2022 schreef: ↑22-12-2023 05:44Iemand zei het eerder, maar door dit topic ben ik ook wel anders gaan kijken, naar het ouder worden, en naar mezelf.
Ik ga mijn gezicht (old timers moet je ook meer onderhoud geven, gaf iemand al aan) straks weer een beetje strakker laten zetten.
Beetje botox en mijn lippen iets opvullen.
Ik ga stoppen met roken, mijn enige echt slechte gewoonte.
Hiermee hoop ik naast gezonder te worden ook iets aan te komen.
Ik ben al vrij tenger, maar door langdurige stress val ik vrij snel af ( wat er ook weer bijkomt zodra er weer rust is, mijn eetlust verdwijnt letterlijk, ik voel geen honger)
Dat tekent vooral in mijn gezicht.
Ik weet zonder op de weegschaal te staan dat ik de 50 kilo niet aantik, eerder 47/48.
Ben maar 1.58 en omdat ik veel sport oog ik niet mager als in, vel over been.
Behalve in mijn gezicht, en dat maakt ook ouder dan nodig is.
Ik hoop door mijn mindfullness training/cursus dat ik ook meer innerlijke rust kan krijgen.
Piekeren maakt ook niet jonger.
Heb voor deze vakantie ook een wellness weekend op de planning staan.
Zo probeer ik er maar wat van te maken, en het liefst echt een verandering te creëren zowel innerlijk met als effect dat dat uiterlijk ook zichtbaar zal zijn.
Vergt best veel, het stoppen met roken, daar ben ik mentaal al veel mee bezig, heb ook een coach ter ondersteuning en probeer al bepaalde gewoonten die ik associeer met roken te verminderen.
Zo drink ik al veel minder koffie (roken en koffie is echt een dingetje)
En heb ik een ander sportschema opgesteld, twee cardio momenten extra, om ook weer niet veel meer aan te komen, dan de normale kilo's die je aankomt door te stoppen met roken.
Ik heb een anorexia verleden ( in mijn jongere jaren) dus het zal in die optiek wel een uitdaging worden.
De angst om "dik" te worden is best groot, ook al is het al bijna 30 jaar geleden dat ik, op eigen kracht overigens de knop om heb gezet om van eten geen vijand te maken.
Weet ik wel dat het stemmetje in mijn hoofd weliswaar zwijgt, maar heel soms toch tekeer kan gaan.
Ook al weet ik dat ik mezelf anders zie dan anderen me zien, is dat in moeilijke tijden een blinde vlek.
Ook weet ik nu, dat het eeuwig zonde was dat me in die jaren zo onzeker heb gevoeld over mijn lichaam. Mijn bouw is al tenger (Indische roots) ik zal nooit fors zijn.
Maar toch.
En ik wil door die ervaring, niet over 20 jaar denken " wow Lool toen tikte je de 50 aan, en nog was je onzeker, terwijl dat niet nodig was.
Mij is het nooit aangepraat, ik deed het mezelf aan, en daar wil ik ook van af.
Wat zijn wij toch vaak onze eigen meest kritische beoordelers.
Alanis Morissette heeft er een mooi nummer over geschreven " Sorry to myself "
Ik ben drie maanden geleden gestopt met doordeweeks drinken, ook vanwege mijn leeftijd: ik kan er niet goed meer tegen en ik word er dik van. Het zijn loze calorieën die ik vroeger moeiteloos kon hebben maar nu helaas niet meer. Wel jammer, want drinken is zo leuk! Gisteren hadden we een etentje/feestje en ik heb zo’n topavond gehad, zeker ook omdat ik alcohol dronk. De kater valt mee, gelukkig
Dit vind ik stom aan ouder worden: sommige dingen kun je fysiek gewoon niet meer aan, niet zoals vroeger. Ik moet echt minder drinken (en eten) om me goed te voelen en er goed uit te zien. Ik ben bijna jaloers op mijn jongere zelf! Maar goed: luxeproblemen. Ik ben heel blij dat ik gezond ben en realiseer me dat ijdelheid echt bijzaak is.
zaterdag 23 december 2023 om 15:14
Mijn opa overleed pas toen ik 45 was, en ik heb tot mijn 16e een overgrootmoeder gehad. Mijn zoon dus tot zijn 15e een overgrootvader. Ik heb ook tot eind dertig beide oma's nog gehad, al was mijn ene oma toen al heel lang dement en kende ze me dus niet meer. Maar mijn oma en opa die als laatst overleden zijn ook altijd geestelijk fit gebleven, mijn opa reed tot zijn 90e nog auto en zat tot zijn dood nog op Facebook en had een smartphone bijvoorbeeld.happyapple schreef: ↑22-12-2023 06:30Ja echt he. En dan werden mijn grootouders nog behoorlijk oud, waardoor ik ze toch nog had tot mijn 20e ongeveer. En dit jaar is de oma van een 40 jarige vriend overleden, zo gek om te beseffen dat dat ook kan.
Aan de andere kant overleed mijn moeder toen mijn oudste een paar maanden oud was en mijn broertje en ik net 25 en 30 waren.
Volgend jaar om deze tijd ben ik ouder dan mijn moeder ooit geworden is en dat vind ik best wel een mindfuck. Ik weet nog dat toen mijn oudste klein was ik het vaak moeilijk vond dat ik geen voorbeeld had om dingen aan te vragen over moeder-zijn, en de laatste tijd denk ik vaak weer 'ja jemig, ik weet helemaal niet hoe dat moet, oud worden!" Ik mis mijn moeder weer, had graag gezien hoe zij oud geworden was zodat ik me een beetje kon voorbereiden op wat me te wachten staat en had graag dingen aan haar kunnen vragen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 23 december 2023 om 15:51
Ja, dat missen gaat nooit over. Mijn zusje zei laatst dat ze op mijn moeders sterfbed had gezegd: mama, hoe moet ik dat nou zonder jou doen als mij iets ergs overkomt, bijvoorbeeld dat ik ga scheiden? Vervolgens zei mijn zusje tegen mij (onze moeder is al ruim 15 jaar dood): hoe naïef was dat van mij, om te denken dat een scheiding het allerergste was dat me zou kunnen overkomen? Ze doelde op haar eigen dochter, die op haar 15e kanker kreeg en die het na een lang ziekbed godzijdank overleefde (met een beenprothese). Dat zijn dingen die je eigenlijk niet zonder je moeder kunt doorstaan.fashionvictim schreef: ↑23-12-2023 15:14Mijn opa overleed pas toen ik 45 was, en ik heb tot mijn 16e een overgrootmoeder gehad. Mijn zoon dus tot zijn 15e een overgrootvader. Ik heb ook tot eind dertig beide oma's nog gehad, al was mijn ene oma toen al heel lang dement en kende ze me dus niet meer. Maar mijn oma en opa die als laatst overleden zijn ook altijd geestelijk fit gebleven, mijn opa reed tot zijn 90e nog auto en zat tot zijn dood nog op Facebook en had een smartphone bijvoorbeeld.
Aan de andere kant overleed mijn moeder toen mijn oudste een paar maanden oud was en mijn broertje en ik net 25 en 30 waren.
Volgend jaar om deze tijd ben ik ouder dan mijn moeder ooit geworden is en dat vind ik best wel een mindfuck. Ik weet nog dat toen mijn oudste klein was ik het vaak moeilijk vond dat ik geen voorbeeld had om dingen aan te vragen over moeder-zijn, en de laatste tijd denk ik vaak weer 'ja jemig, ik weet helemaal niet hoe dat moet, oud worden!" Ik mis mijn moeder weer, had graag gezien hoe zij oud geworden was zodat ik me een beetje kon voorbereiden op wat me te wachten staat en had graag dingen aan haar kunnen vragen.
En net zei mijn eigen dochter toevallig tegen me: als ik moest kiezen tussen wees worden en zelf doodgaan, kies ik voor het laatste. Ik heb gezegd dat dat nu, op deze leeftijd, nog begrijpelijk is maar dat ze er vanzelf aan gaat wennen dat wij (in principe en hopelijk) eerder doodgaan dan zij.
zondag 24 december 2023 om 00:05
Dan heb ik je helemaal verkeerd begrepen. Maar het is ook wat lastig om chocolade te maken van je reactie.
Je zei:
“Hier kan ik me nou nooit druk om maken. Als het gebeurt gebeurt het, je kan er niet zoveel tegen doen. Zelfs al leef je ultra gezond, dan nog kan je elk moment dood neervallen. Van iemand die dood neerviel en weer bijgebracht is: 'Je merkt er echt helemaal niks van. Het licht gaat uit en dat is het dan.' Ik vind dat fijn om te weten.”
Je hebt het over dood neervallen. Maar ook iemand die weer bijgebracht is uit de dood? Dat kan toch niet, of zeg ik nu iets heel raars?
En die persoon zei: je merkt er helemaal niets van. Waarvan? Van het dood neervallen?
Het ging toch over een hersenbloeding?
Of is dood neervallen een metafoor voor een hersenbloeding?
Ik snap niet wat je dan wel bedoelt.
zondag 24 december 2023 om 09:48
Siri, ik reageerde op iemand die zei bang te zijn een hersenbloeding te krijgen. Ik heb dat als bang om dood te gaan geïnterpreteerd. Waarop ik reageerde dat ik daar helemaal niet bang voor ben, de dood dus. Niet specifiek een hersenbloeding. Dat was denk ik niet helemaal duidelijk.
Degene die ‘dood neerviel’ was inderdaad uiteindelijk niet dood maar dat wat hij zei; ‘je merkt er helemaal niks van’ vind ik geruststellend. Natuurlijk is het heel rot voor de mensen die achterblijven maar zelf maak je het niet meer mee. Het licht gaat gewoon uit.
Degene die ‘dood neerviel’ was inderdaad uiteindelijk niet dood maar dat wat hij zei; ‘je merkt er helemaal niks van’ vind ik geruststellend. Natuurlijk is het heel rot voor de mensen die achterblijven maar zelf maak je het niet meer mee. Het licht gaat gewoon uit.
I wanna live my life with the volume full!
zondag 24 december 2023 om 10:06
Eidde schreef: ↑24-12-2023 09:48Siri, ik reageerde op iemand die zei bang te zijn een hersenbloeding te krijgen. Ik heb dat als bang om dood te gaan geïnterpreteerd. Waarop ik reageerde dat ik daar helemaal niet bang voor ben, de dood dus. Niet specifiek een hersenbloeding. Dat was denk ik niet helemaal duidelijk.
Degene die ‘dood neerviel’ was inderdaad uiteindelijk niet dood maar dat wat hij zei; ‘je merkt er helemaal niks van’ vind ik geruststellend. Natuurlijk is het heel rot voor de mensen die achterblijven maar zelf maak je het niet meer mee. Het licht gaat gewoon uit.
Maar dan bedoel jij dus het dood ZIJN niet het proces dood GAAN.
Als je dood bent merk je nergens meer wat van maar het proces daarvoor kan toch behoorlijk rot zijn. Behalve dus bij de mensen die ineens weg zijn, terwijl ze daarvoor nog niets leken te mankeren.
Die drempel over moeten van leven naar dood (dus weten dat je hart gaat stoppen en je nooit meer wakker gaat worden vind ik zelf wel een eng idee. Als je je er bewust van bent dat het gaat gebeuren.
Je wordt pas nat als het regent
zondag 24 december 2023 om 12:27
Ongeveer de helft van mensen die een hersenbloeding krijgt overleeft dit. Maar het heeft altijd wel blijvende gevolgen. Vaak zeer ingrijpende gevolgen.Eidde schreef: ↑24-12-2023 09:48Siri, ik reageerde op iemand die zei bang te zijn een hersenbloeding te krijgen. Ik heb dat als bang om dood te gaan geïnterpreteerd. Waarop ik reageerde dat ik daar helemaal niet bang voor ben, de dood dus. Niet specifiek een hersenbloeding. Dat was denk ik niet helemaal duidelijk.
Degene die ‘dood neerviel’ was inderdaad uiteindelijk niet dood maar dat wat hij zei; ‘je merkt er helemaal niks van’ vind ik geruststellend. Natuurlijk is het heel rot voor de mensen die achterblijven maar zelf maak je het niet meer mee. Het licht gaat gewoon uit.
Diegene waar je op reageerde zei ook dat haar moeder voor de eerste keer een hersenbloeding kreeg met 52. Daar maak ik uit op dat het vaker is gebeurd en dat moeder nog leeft.
Dood gaan is inderdaad dood. Daar maak ik me ook geen zorgen over. Maar een hersenbloeding is doorgaans zeer onaangenaam en maakt het ouder worden veel zwaarder.
Maar ik begrijp je wel wat betreft het doodgaan. Dat is vermoedelijk niet zo erg. Alhoewel we dat niet echt kunnen weten, denk ik.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
