Psyche
alle pijlers
Oud(er) worden....ik háát het!
vrijdag 15 december 2023 om 12:15
Ouder worden (en ik bedoel hier niet "papa of mama worden") vind ik in één woord afschuwelijk. Ik word binnenkort 56 jaar en ik baal als een stekker van alles wat met ouder worden te maken heeft. De overgang, in mijn geval met heel veel gewrichts- en spierpijn, heb ik achter de rug en gelukkig ben ik inmiddels weer wat soepeler. Maar er verschijnen steeds meer grijze haren en mijn eens zo gave huid wordt slapper en minder strak.
En dat proces is natuurlijk niet te stoppen: beter gaat mijn uiterlijk er niet op worden.
Wijzer ben ik ook niet geworden in de loop der jaren. Hooguit wat milder, maar daarbij ook melancholisch en op vele fronten gedesillusioneerd. Ook ben ik minder veerkrachtig: teleurstellingen wist ik in het verleden vaak wel om te buigen naar "leermomenten" en dan verwachtte ik dat het wel weer beter zou worden, maar dat lukt me steeds minder goed.
Verder ben ik eigenlijk precies dezelfde als toen ik jonger was. Mijn binnenkant is kinderlijk en springerig, maar omdat ik op leeftijd ben uit ik me niet vaak meer als zodanig omdat men het vreemd vindt en dan is voor mij de lol eraf.
Als ik heel hard ga lachen om iets volstrekt puberaals of zomaar ergens in een boom ga klimmen dan verklaart men mij voor gek.
Nou doe ik nog weleens zoiets, maar ik merk dan aan de omgeving dat men mij maar een "rare mevrouw" vindt.
Ik zou zo graag weer jonger zijn. Ik vind helemaal niets leuk aan het verouderingsproces. De neiging mijn rimpels en grijze haren te vieren mis ik totaal. En het lukt me niet me te gedragen als een wijs geworden, rijpe vrouw.
Te klagen heb ik maar weinig hoor, ik beweeg nog als een jonge hinde en ik zie er echt niet uit als een oud besje. Maar mooier word ik er niet op en op den duur zal ik steeds meer gezondheidsklachten gaan krijgen. Ik hoop heel oud te worden, want ik geniet meestal wel van het leven. Maar die veroudering.....ik haat het zó.
Hoe ervaren jullie dat?
En dat proces is natuurlijk niet te stoppen: beter gaat mijn uiterlijk er niet op worden.
Wijzer ben ik ook niet geworden in de loop der jaren. Hooguit wat milder, maar daarbij ook melancholisch en op vele fronten gedesillusioneerd. Ook ben ik minder veerkrachtig: teleurstellingen wist ik in het verleden vaak wel om te buigen naar "leermomenten" en dan verwachtte ik dat het wel weer beter zou worden, maar dat lukt me steeds minder goed.
Verder ben ik eigenlijk precies dezelfde als toen ik jonger was. Mijn binnenkant is kinderlijk en springerig, maar omdat ik op leeftijd ben uit ik me niet vaak meer als zodanig omdat men het vreemd vindt en dan is voor mij de lol eraf.
Als ik heel hard ga lachen om iets volstrekt puberaals of zomaar ergens in een boom ga klimmen dan verklaart men mij voor gek.
Nou doe ik nog weleens zoiets, maar ik merk dan aan de omgeving dat men mij maar een "rare mevrouw" vindt.
Ik zou zo graag weer jonger zijn. Ik vind helemaal niets leuk aan het verouderingsproces. De neiging mijn rimpels en grijze haren te vieren mis ik totaal. En het lukt me niet me te gedragen als een wijs geworden, rijpe vrouw.
Te klagen heb ik maar weinig hoor, ik beweeg nog als een jonge hinde en ik zie er echt niet uit als een oud besje. Maar mooier word ik er niet op en op den duur zal ik steeds meer gezondheidsklachten gaan krijgen. Ik hoop heel oud te worden, want ik geniet meestal wel van het leven. Maar die veroudering.....ik haat het zó.
Hoe ervaren jullie dat?
lieneke wijzigde dit bericht op 15-12-2023 12:32
Reden: Woordje vergeten
Reden: Woordje vergeten
0.08% gewijzigd
vrijdag 15 december 2023 om 14:09
Ik noemde het, omdat de overgang veel verandert aan je lijf. Dus dat ik nu misschien makkelijk praten heb, maar ik het straks toch veel moeilijker ga vinden. Dus niet om op te scheppen hoor. Ik hoor daar ook nooit iemand over eigenlijk, terwijl ik het met vriendinnen wel over de overgang heb.noorderlicht76 schreef: ↑15-12-2023 13:56ik herken veel van wat hier geschreven wordt, zeker ook het meer onzichtbaar zijn, dat is een rare ervaring. en het onderling soort van opscheppen over wie er nog niet in de overgang is. Viel me hier ook op dat het expliciet gemeld wordt.
vrijdag 15 december 2023 om 14:11
Even een tvp'tje. Ik ben net 50 geworden en ik begin er ook wel een beetje mee te worstelen.
Aan de andere kant wil ik niet iets haten wat ik toch niet kan veranderen.
Ik wil wel ouder worden maar dan wel als de beste versie van mezelf. Dus ga wel wat kleine dingetjes 'laten doen'. Sowieso goede gezichtsverzorging, haren verven, blijven sporten, letten op gewicht en gezondheid. Binnenkort een afspraak voor fillers o.i.d.
Ik ben single en heb wel een 'handicap'; ik val op (veel) jongere mannen (rond de 30). Dat is leuk voor af en toe een leuke avond maar lastig als je wel iets van een relatie wil. Ik vind mannen van rond mijn leeftijd gewoon echt niet aantrekkelijk.
Aan de andere kant wil ik niet iets haten wat ik toch niet kan veranderen.
Ik wil wel ouder worden maar dan wel als de beste versie van mezelf. Dus ga wel wat kleine dingetjes 'laten doen'. Sowieso goede gezichtsverzorging, haren verven, blijven sporten, letten op gewicht en gezondheid. Binnenkort een afspraak voor fillers o.i.d.
Ik ben single en heb wel een 'handicap'; ik val op (veel) jongere mannen (rond de 30). Dat is leuk voor af en toe een leuke avond maar lastig als je wel iets van een relatie wil. Ik vind mannen van rond mijn leeftijd gewoon echt niet aantrekkelijk.
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 15 december 2023 om 14:14
Ja, dat weet ik, maar tegelijk weet ik het niet. Of: heb ik het heel lang niet willen weten. Zoals de meeste mensen, denk ik.Oude_Man_2 schreef: ↑15-12-2023 13:31De aftakeling begon bij je geboorte. Hoort er allemaal gewoon bij
Hoe vaak hoor je niet de uitspraak: "Ik voel me verraden door mijn eigen lichaam," als mensen ziek worden? Daaruit blijkt toch een soort geloof in eeuwige gezondheid en als het anders loopt, voelt dat als verraad: dat was niet de afspraak. Omdat het lichaam zo goed functioneerde, en toen opeens niet meer. Dat is natuurlijk ook heel pijnlijk. Ondanks het besef dat de aftakeling bij je geboorte begint en we allemaal sterfelijk zijn, de een loopt er alleen wat eerder tegenaan dan de ander...
vrijdag 15 december 2023 om 14:15
Het lijkt er op dit moment op dat ik de 50 niet ga halen, dus níet oud worden is ook niet alles. Maar de constatering dat je geen aanstormend talent meer bent, herken ik natuurlijk wel, net als de melancholie en weemoed. Dus hier even wat troost voor iedereen die zuchtend naar haar of zijn rimpels kijkt:
Hoe graag je ook zou willen
Je doet er niks meer aan
De dingen die gebeuren
Gaan zoals ze gaan
Maar groots die paar momenten
Waar het allemaal om gaat
De Dijk - Vroeger laat
Hoe graag je ook zou willen
Je doet er niks meer aan
De dingen die gebeuren
Gaan zoals ze gaan
Maar groots die paar momenten
Waar het allemaal om gaat
De Dijk - Vroeger laat
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
vrijdag 15 december 2023 om 14:16
Eens. Vreselijk lijkt me dat. Mijn oma zat ook 10 jaar weg te kwijnen in een bejaardentehuis, terwijl het leven van haar wel afgelopen mocht zijn. Ik was gewoon opgelucht voor haar toen het over was.Oude_Man_2 schreef: ↑15-12-2023 14:07
Ik zag laatst een documentaire op Netflix over de Blue Zones, plekken in de wereld waar gemiddeld veel 100+’ers zijn. Daar wil ik wél een voorbeeld aan nemen. Die mensen zijn altijd super actief gebleven, hebben geen troep gegeten en gedronken en staan op hun honderdste nog hout te hakken alsof het niets is. Op die manier zou ik het wél willen. Maar ja, dat moet je dan wel gegeven worden in de zin van geen ziektes of ongelukken krijgen en gewoon ook geluk hebben met je genen. Je kunt niet alles voorkomen.
vrijdag 15 december 2023 om 14:19
Mijn oma is de afgelopen 12 jaar bitter geweest over het verouderingsproces, de aftakeling en vergane glorie van lichamelijke schoonheid, gepaard met veel negativiteit en geklaag. Nu heeft ze, in de 80, uitgezaaide kanker en staat de dood aan deur en ineens valt alle bitterheid weg en komt er een enorme levenslust naar boven. Echt to, dat gun ik je niet..
doe gek, dans, lach en geniet! En als je er alleen niet uitkomt, zoek er ondersteuning bij. Het leven is te kort en kostbaar (wat mij betreft).
Persoonlijk omarm ik het feit dat ik als rare mevrouw gezien wordt, aangezien ik me ook niet gedraag naar mijn kalenderleeftijd (whatever that may mean).. juist omdat ik niet meer de onzekerheid ervaar die ik had toen ik jonger was
doe gek, dans, lach en geniet! En als je er alleen niet uitkomt, zoek er ondersteuning bij. Het leven is te kort en kostbaar (wat mij betreft).
Persoonlijk omarm ik het feit dat ik als rare mevrouw gezien wordt, aangezien ik me ook niet gedraag naar mijn kalenderleeftijd (whatever that may mean).. juist omdat ik niet meer de onzekerheid ervaar die ik had toen ik jonger was
vrijdag 15 december 2023 om 14:19
Dat heb ik inderdaad wel eens gehoord, hoewel niet zo vaak. Wat mogelijk (!!!) scheelt is dat ik niet bepaald uit een familie of milieu of omgeving (weet ik het) kom waar uiterlijk erg benadrukt wordt, of de jeugd heilig wordt verklaard. In “onze kringen” is er vrij veel waardering voor ervaring, ouderdom, innerlijke kwaliteiten, en een grote aanvaarding dat het leven een gift is, die ook nog eens eindig is.Samarinde schreef: ↑15-12-2023 14:14Ja, dat weet ik, maar tegelijk weet ik het niet. Of: heb ik het heel lang niet willen weten. Zoals de meeste mensen, denk ik.
Hoe vaak hoor je niet de uitspraak: "Ik voel me verraden door mijn eigen lichaam," als mensen ziek worden? Daaruit blijkt toch een soort geloof in eeuwige gezondheid en als het anders loopt, voelt dat als verraad: dat was niet de afspraak. Omdat het lichaam zo goed functioneerde, en toen opeens niet meer. Dat is natuurlijk ook heel pijnlijk. Ondanks het besef dat de aftakeling bij je geboorte begint en we allemaal sterfelijk zijn, de een loopt er alleen wat eerder tegenaan dan de ander...
Ik kan ook oprecht niet zeggen dat ik me verraden voor door mijn lichaam, alleen omdat het inmiddels wat kapot begint te gaan. Ik leef ook niet in of met mijn lichaam. Ik ben mijn lichaam, en mijn lichaam is ik. Dus dat zou dan zelfverraad zijn, dat is me te ingewikkeld.
vrijdag 15 december 2023 om 14:19
Eidde schreef: ↑15-12-2023 14:11Even een tvp'tje. Ik ben net 50 geworden en ik begin er ook wel een beetje mee te worstelen.
Aan de andere kant wil ik niet iets haten wat ik toch niet kan veranderen.
Ik wil wel ouder worden maar dan wel als de beste versie van mezelf. Dus ga wel wat kleine dingetjes 'laten doen'. Sowieso goede gezichtsverzorging, haren verven, blijven sporten, letten op gewicht en gezondheid. Binnenkort een afspraak voor fillers o.i.d.
Ik ben single en heb wel een 'handicap'; ik val op (veel) jongere mannen (rond de 30). Dat is leuk voor af en toe een leuke avond maar lastig als je wel iets van een relatie wil. Ik vind mannen van rond mijn leeftijd gewoon echt niet aantrekkelijk.
Dit lijkt me echt dood en dood vermoeiend.
Altijd je best blijven doen, omdat je anders niet lekker genoeg bent voor die jonge broekies.
Ik bloei op van een kop koffie!
vrijdag 15 december 2023 om 14:22
Blackstar schreef: ↑15-12-2023 14:16Eens. Vreselijk lijkt me dat. Mijn oma zat ook 10 jaar weg te kwijnen in een bejaardentehuis, terwijl het leven van haar wel afgelopen mocht zijn. Ik was gewoon opgelucht voor haar toen het over was.
Ik zag laatst een documentaire op Netflix over de Blue Zones, plekken in de wereld waar gemiddeld veel 100+’ers zijn. Daar wil ik wél een voorbeeld aan nemen. Die mensen zijn altijd super actief gebleven, hebben geen troep gegeten en gedronken en staan op hun honderdste nog hout te hakken alsof het niets is. Op die manier zou ik het wél willen. Maar ja, dat moet je dan wel gegeven worden in de zin van geen ziektes of ongelukken krijgen en gewoon ook geluk hebben met je genen. Je kunt niet alles voorkomen.
en weet je wat ik dan toch oprecht als eerste denk als ik dit lees? “HOUT HAKKEN???!! BEN JE HELEMAAL GEK!!??” Ik zet lekker de cv aan, en ga wel wat eerder dood.
vrijdag 15 december 2023 om 14:23
Anna75 schreef: ↑15-12-2023 14:15Het lijkt er op dit moment op dat ik de 50 niet ga halen, dus níet oud worden is ook niet alles. Maar de constatering dat je geen aanstormend talent meer bent, herken ik natuurlijk wel, net als de melancholie en weemoed. Dus hier even wat troost voor iedereen die zuchtend naar haar of zijn rimpels kijkt:
Hoe graag je ook zou willen
Je doet er niks meer aan
De dingen die gebeuren
Gaan zoals ze gaan
Maar groots die paar momenten
Waar het allemaal om gaat
De Dijk - Vroeger laat
Ik bloei op van een kop koffie!
vrijdag 15 december 2023 om 14:23
Ik neem echt een voorbeeld aan een oom van mij.
Hij heeft altijd kunnen accepteren dat er dingen waren die hij niet meer kon doen. Dat liet hij dan bewust varen en richtte zich vervolgens op alles wat nog wél kon. Kon accepteren dat de dingen die niet meer konden, een afgesloten hoofdstuk waren.
Tot Alzheimer hem in de greep kreeg, sjouwde hij lekker door de stad, sprak met iedereen, had zijn vaste adresjes overal en ging graag naar voorstellingen. Was attent, groette iedereen en stond midden in het leven. Zo wil ik ook zijn later
Hij heeft altijd kunnen accepteren dat er dingen waren die hij niet meer kon doen. Dat liet hij dan bewust varen en richtte zich vervolgens op alles wat nog wél kon. Kon accepteren dat de dingen die niet meer konden, een afgesloten hoofdstuk waren.
Tot Alzheimer hem in de greep kreeg, sjouwde hij lekker door de stad, sprak met iedereen, had zijn vaste adresjes overal en ging graag naar voorstellingen. Was attent, groette iedereen en stond midden in het leven. Zo wil ik ook zijn later
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 15 december 2023 om 14:25
Dat vind ik heel bijzonder, de manier waarop je naar je lichaam kijkt. Een vriendin van mij zag het ook zo; ze had pancreaskanker en zei op een gegeven moment: die tumor is deel van mij, ik kan er niet boos om zijn, want dan zou ik boos op mezelf zijn. Dat vond ik zo mooi.Oude_Man_2 schreef: ↑15-12-2023 14:19Dat heb ik inderdaad wel eens gehoord, hoewel niet zo vaak. Wat mogelijk (!!!) scheelt is dat ik niet bepaald uit een familie of milieu of omgeving (weet ik het) kom waar uiterlijk erg benadrukt wordt, of de jeugd heilig wordt verklaard. In “onze kringen” is er vrij veel waardering voor ervaring, ouderdom, innerlijke kwaliteiten, en een grote aanvaarding dat het leven een gift is, die ook nog eens eindig is.
Ik kan ook oprecht niet zeggen dat ik me verraden voor door mijn lichaam, alleen omdat het inmiddels wat kapot begint te gaan. Ik leef ook niet in of met mijn lichaam. Ik ben mijn lichaam, en mijn lichaam is ik. Dus dat zou dan zelfverraad zijn, dat is me te ingewikkeld.
vrijdag 15 december 2023 om 14:25
Ik vind niks grappigste aan die drukOude_Man_2 schreef: ↑15-12-2023 14:13Wel grappig om te lezen, die enorme focus van vrouwen op uiterlijk. “Opgedrongen door de maatschappij”, natuurlijk
vrijdag 15 december 2023 om 14:25
Ik verf mijn haar al een paar jaar niet meer en ben behoorlijk grijs aan het worden, mijn wangen gaan hangen, mijn billen worden slapper, meer lijnen in het gezicht. Ik zou willen zeggen dat het me allemaal niet boeit maar dat is niet waar. Maar wat is het alternatief? Zoals ik 20 jaar geleden was word ik niet meer.
vrijdag 15 december 2023 om 14:25
Als jij irl bent zoals op dit forum, dan ga je zo zijn later!Doreia* schreef: ↑15-12-2023 14:23Ik neem echt een voorbeeld aan een oom van mij.
Hij heeft altijd kunnen accepteren dat er dingen waren die hij niet meer kon doen. Dat liet hij dan bewust varen en richtte zich vervolgens op alles wat nog wél kon. Kon accepteren dat de dingen die niet meer konden, een afgesloten hoofdstuk waren.
Tot Alzheimer hem in de greep kreeg, sjouwde hij lekker door de stad, sprak met iedereen, had zijn vaste adresjes overal en ging graag naar voorstellingen. Was attent, groette iedereen en stond midden in het leven. Zo wil ik ook zijn later
vrijdag 15 december 2023 om 14:27
Eens. Een oud-collega van mij heeft dat ook. Ze is 50, heeft nooit relaties omdat dat te ingewikkeld is met mannen in leeftijd waar ze op valt, 25-30. Ze heeft wel heel veel scharrels en dates voor de seks maar vooral aandacht. Ze is sinds ik haar ken al obsessief met haar uiterlijk bezig, ook botox en fillers, om er maar jong te blijven uitzien. Eerlijk is eerlijk, ze ziet er ook gewoon goed uit, maar het lijkt mij vreselijk vermoeiend en gewoon heel rot om je onzeker te voelen bij die jongens.
vrijdag 15 december 2023 om 14:29
Mooi, en volstrekt herkenbaar. Tot nu toe denk ik er hetzelfde over. We zullen zien of dat nog zo is als de laatste ronde is ingezet, maar ik denk het wel eigenlijk.Samarinde schreef: ↑15-12-2023 14:25Dat vind ik heel bijzonder, de manier waarop je naar je lichaam kijkt. Een vriendin van mij zag het ook zo; ze had pancreaskanker en zei op een gegeven moment: die tumor is deel van mij, ik kan er niet boos om zijn, want dan zou ik boos op mezelf zijn. Dat vond ik zo mooi.
vrijdag 15 december 2023 om 14:30
Het lastige voor mij aan ouder worden is dat je meer mensen om je heen verliest en verloren hebt. ouders, broers en zussen, andere familie en vrienden.
Met het ouder worden zelf heb ik op zich weinig problemen. Nu moet ik wel zeggen dat ik lichamelijk gezond ben. Nu ben ik rond de 30 jaar.
Echt er naar uitkijken is een groot woord, maar ik vind het niet heel erg om 40, 50 of 60 te gaan worden. Financieel hoef je dan ook een minder lange weg tot aan je pensioen bijvoorbeeld. Hoe dat gaat uitpakken is weer een ander verhaal.
Ik heb geen kinderen en nu geen partner, dus in die zin kan ik het geld (bijna) opmaken voor mijn dood. Mede op die manier hoop ik op oudere leeftijd meer financiële slagkracht te hebben als dat ik nu heb.
Misschien is dat ook wel een van de redenen dat ik ouder worden niet heel erg vind. Daarnaast was ik toch al niet echt van het uitgaan en meer van dat soort dingen, die een aantal mensen hebben ervaren toen ze jonger waren.
Veel dingen die jong zijn leuk maken heb ik niet of in mindere mate meegemaakt, deels overkomen en een groot deel uit eigen keuze. Onder andere uitgaan, op kamers wonen, tussenjaar, de vrije spontaniteit, dingen beleven met vrienden zoals bijvoorbeeld op (zomer) vakanties zo aan het begin van je volwassen leven.
Zoals ik al zei deels ook eigen keuzes, omdat ik aan veel van deze dingen geen behoefte had.
Voor mij is het dan dat het niet meer zo lang hoeft, klinkt gek maar ergens geeft dat ook wel een soort van rust.
Ik hoop een zo rond de 85-90 te worden.
Wat daarnaast voor mij ook mee speelt , doordat ik geen kinderen en partner heb ben ik in principe nog best vrij.
Ik heb wel een baan voor inkomen nodig, maar mocht ik op den duur een tussenjaar/periode willen dan zal dit waarschijnlijk haalbaar zijn. Dit geldt ook voor andere keuzes die ik nu ook in mijn leven kan maken. In die zin ben ik straks waarschijnlijk nog wendbaarder dan toen ik begin 20 was.
Een bepaalde spontaniteit in het leven die mensen met bijvoorbeeld een gezin in meer of mindere mate kunnen of moeten inleveren, maakt misschien ook wel dat een bepaalde groep mensen het ouder worden en het meer krijgen van verantwoordelijkheden als minder leuk ervaren. Zij kijken misschien soms met een soort weemoed terug naar hun toen nog vrije en onbezonnen tijd. Toen ze nog meer de tijd van leven hadden.
Dat laatste klinkt misschien zwaar, maar ik denk dat sommigen mensen met gezinnen af en toe met weemoed denken aan de tijd voor hun gezinsleven.
Om in een vrolijk iets te eindigen, daar krijg je vaak ook veel leuke zaken voor terug. Leuke gezinsmomenten, verbondenheid en hopelijk langdurige warme relaties tussen gezinsleden onderling.
Met het ouder worden zelf heb ik op zich weinig problemen. Nu moet ik wel zeggen dat ik lichamelijk gezond ben. Nu ben ik rond de 30 jaar.
Echt er naar uitkijken is een groot woord, maar ik vind het niet heel erg om 40, 50 of 60 te gaan worden. Financieel hoef je dan ook een minder lange weg tot aan je pensioen bijvoorbeeld. Hoe dat gaat uitpakken is weer een ander verhaal.
Ik heb geen kinderen en nu geen partner, dus in die zin kan ik het geld (bijna) opmaken voor mijn dood. Mede op die manier hoop ik op oudere leeftijd meer financiële slagkracht te hebben als dat ik nu heb.
Misschien is dat ook wel een van de redenen dat ik ouder worden niet heel erg vind. Daarnaast was ik toch al niet echt van het uitgaan en meer van dat soort dingen, die een aantal mensen hebben ervaren toen ze jonger waren.
Veel dingen die jong zijn leuk maken heb ik niet of in mindere mate meegemaakt, deels overkomen en een groot deel uit eigen keuze. Onder andere uitgaan, op kamers wonen, tussenjaar, de vrije spontaniteit, dingen beleven met vrienden zoals bijvoorbeeld op (zomer) vakanties zo aan het begin van je volwassen leven.
Zoals ik al zei deels ook eigen keuzes, omdat ik aan veel van deze dingen geen behoefte had.
Voor mij is het dan dat het niet meer zo lang hoeft, klinkt gek maar ergens geeft dat ook wel een soort van rust.
Ik hoop een zo rond de 85-90 te worden.
Wat daarnaast voor mij ook mee speelt , doordat ik geen kinderen en partner heb ben ik in principe nog best vrij.
Ik heb wel een baan voor inkomen nodig, maar mocht ik op den duur een tussenjaar/periode willen dan zal dit waarschijnlijk haalbaar zijn. Dit geldt ook voor andere keuzes die ik nu ook in mijn leven kan maken. In die zin ben ik straks waarschijnlijk nog wendbaarder dan toen ik begin 20 was.
Een bepaalde spontaniteit in het leven die mensen met bijvoorbeeld een gezin in meer of mindere mate kunnen of moeten inleveren, maakt misschien ook wel dat een bepaalde groep mensen het ouder worden en het meer krijgen van verantwoordelijkheden als minder leuk ervaren. Zij kijken misschien soms met een soort weemoed terug naar hun toen nog vrije en onbezonnen tijd. Toen ze nog meer de tijd van leven hadden.
Dat laatste klinkt misschien zwaar, maar ik denk dat sommigen mensen met gezinnen af en toe met weemoed denken aan de tijd voor hun gezinsleven.
Om in een vrolijk iets te eindigen, daar krijg je vaak ook veel leuke zaken voor terug. Leuke gezinsmomenten, verbondenheid en hopelijk langdurige warme relaties tussen gezinsleden onderling.
midaswolf wijzigde dit bericht op 15-12-2023 14:53
0.52% gewijzigd
Karakter is wat je bent in het donker.
vrijdag 15 december 2023 om 14:30
Haha, ik niet. Maar ik ben op mijn 45e ook nog met een nieuwe opleiding bezig, heb allemaal plannen voor een carrière alsof ik een twintiger ben en wil ook nog veel van de wereld zien en zo. Maar goed, hout hakken als ik 100 ben hoeft nou ook weer niet, maar ik zie om mij heen dat ouderen die gezond leven en veel bewegen en nog sporten, zoveel meer kunnen. En dat wil ik ook echt. Tv kijken is even leuk voor tussendoor, maar niet om vanaf mijn 70e hele dagen te doen. Gelukkig staat iedereen daar weer anders in.Oude_Man_2 schreef: ↑15-12-2023 14:22
vrijdag 15 december 2023 om 14:30
Dat geloof ik graag. Niet iedereen wil het graag erkennen, maar veel van die druk komt van andere vrouwen. En veel van die druk ligt ook op jonge mannen. Ik ben blij dat ik daar nooit aan heb meegedaan, noch aan de ontvangende kant, noch aan de druk gevende kant. Veel te vermoeiend.
vrijdag 15 december 2023 om 14:35
En toch is er nog wel een hoop dat je eraan kunt doen. Slappe billen bijvoorbeeld kun je nog steeds trainen en aan je haar kun je toch iets doen als je dat grijze echt niet wilt. Natuurlijk kun je niet alles veranderen, maar je lichaam hoeft echt nog niet zó af te takelen. Ik vind het zelf nu geen prioriteit, maar ik heb een vriendin van 55 die nog nooit zo strak is geweest als nu.Lady_Day schreef: ↑15-12-2023 14:25Ik verf mijn haar al een paar jaar niet meer en ben behoorlijk grijs aan het worden, mijn wangen gaan hangen, mijn billen worden slapper, meer lijnen in het gezicht. Ik zou willen zeggen dat het me allemaal niet boeit maar dat is niet waar. Maar wat is het alternatief? Zoals ik 20 jaar geleden was word ik niet meer.
vrijdag 15 december 2023 om 14:36
Ik herken mezelf totaal niet in veel van de denkbeelden hier. Er mooi of lelijk uit zien kan op elke leeftijd.
Jezelf 'op leeftijd' noemen als je midden 50 bent: daarmee maak je jezelf ouwelijk, vind ik.
Fysieke klachten kunnen op elke leeftijd voorkomen. En toen ik jonger was, zag ik in de sportschool mensen van 80 die fitter waren dan ik.
Ik heb nog veel wensen en ambities op werkgebied en in mijn leven in het algemeen.
Persoonlijke groei, zelfontwikkeling, iets nieuws doen of leren in het leven, daar zie ik geen leeftijdsbeperking op.
Jezelf 'op leeftijd' noemen als je midden 50 bent: daarmee maak je jezelf ouwelijk, vind ik.
Fysieke klachten kunnen op elke leeftijd voorkomen. En toen ik jonger was, zag ik in de sportschool mensen van 80 die fitter waren dan ik.
Ik heb nog veel wensen en ambities op werkgebied en in mijn leven in het algemeen.
Persoonlijke groei, zelfontwikkeling, iets nieuws doen of leren in het leven, daar zie ik geen leeftijdsbeperking op.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
