Overprikkeld! Hoe kom je eraan en hoe kom je ervan af?

Ik woon dichtbij de Veluwezoom en ken het hele gebied nagenoeg uit mijn hoofd. Ook buiten de paden. Van de paden af is niet toegestaan maar eenmaal van het pad af is er toch niemand die je meer ziet. Heb nu meerdere plekjes in het bos waar ik regelmatig heen ga. Gewoon zitten, staren, dwalen, eten, drinken, dommelen midden in de natuur. Met de zekerheid dat geen mens mijn pad kruist want iedereen blijft netjes op het pad. Zo komt het dus voor dat ik een hele dag alleen in het bos rondhang en van 0900 in de ochtend tot 2200 's avonds geen mens zie. Vogels, herten, zwijnen, vossen, insecten (helaas ook teken) zijn mijn gezelschap. Op een aantal plekken is er ook geen telefoon/4G dekking. Dus kan dan ook niet op die manier lastig worden gevallen. Ik laat soms ook gewoon de telefoon thuis. Al het regent doe ik dit ook. Dan neem ik een tarp mee en die span ik tussen een paar bomen. Heerlijk droog zitten in de regen midden in de natuur. Alleen. Nergens ervaar ik meer rust.

Ik heb vooral last van overprikkeling in drukke sociale situaties. Een op een of in een klein groepje (4 man) gaat prima, al hou ik dat ook geen hele dag vol. In grotere groepen ben ik na een paar uur uitgeput.
Ik kan me moeilijk op mijn gesprek focussen omdat ik alles om me heen hoor en zie, kan het lawaai van zoveel mensen niet hebben en begin me aan alles te ergeren. Dan moet ik me echt even afzonderen om aardig te kunnen blijven. Tegenwoordig hou ik me afzijdig van het grote gezelschap en ga ik wat achteraf zitten met mensen die ook weinig behoefte aan al die drukte hebben. Dan hou ik het redelijk vol.
Met drukke steden of andere menigtes ben ik ook gauw klaar. Ik hou van festivals vanwege de muziek, maar kan niet langer dan een dag gaan omdat ik de rest van het weekend moet bijkomen.
Verder ben ik ook altijd gevoelig geweest voor licht en plotselinge harde geluiden.

Orișa schreef: ↑

06-08-2019 10:33

Stomme vraag hoor, maar kennen jullie moeie oren? Dat roep ik al mijn hele leven, maar niemand die begrijpt wat ik bedoel.

Geen idee of je dat bedoelt, maar ik heb bij overprikkeling vaak last van oorsuizen en merk dat alle geluiden dan heel ver weg klinken. Als ik verder niet lekker in mijn vel zit gebeurt het ook dat alles juist veel harder binnenkomt.

laatbloeiertje schreef: ↑

05-08-2019 16:29

Door mijn ADHD heb ik er ook snel last van. Triggers zijn drukke omgevingen, lawaai, geen rust en stilte kunnen krijgen en overvraagd zijn.
Ondertussen kan ik er beter op sturen en plan ik er wel naar. Geen weekenden vol met uitjes, maar eentje. De dag na een etentje met een vriendin niets plannen. Ik werk bewust ook maar 18 uur omdat de combinatie werk en kleine kinderen te veel voor mij bleek. Op maandag en woensdagochtend ben ik onder schooltijd vrij en ben me nu er ook bewust van hoe goed ik het daarop doe nu het vakantie is. Met plannen gaat het best goed, maar toch ben ik op mijn best als ik mijn vrije uurtjes terug heb.

Hier precies hetzelfde.
Vorig jaar overspannen thuis gezeten, sindsdien bewaak ik steeds beter mijn grenzen. Ik plande mijn weekenden ook altijd vol (als ik dan niet hoefde te werken, draaide onregelmatige diensten). Laatst naar de Efteling geweest. Heerlijke dag gehad, maar ik was 's avonds kapot. En de dag erna ook.
Het scheelt ook wel dat ik nu vaste dagen werk. Dat is echt zoveel fijner. Ik heb er echt meer rust in merk ik. Ik heb trouwens ASS.

Ik heb het trouwens ook erg met drukke winkels. Waar de muziek hard staat, of waar het erg vol staat met rekken/kasten/stellages.

RikM schreef: ↑

06-08-2019 11:14

Wat bedoel je met moe?

Zo voelt het. Alsof er zware gewichten aan mijn trommelvliezen hangen, dof, moe en alles is teveel.

Orișa schreef: ↑

06-08-2019 12:52

Zo voelt het. Alsof er zware gewichten aan mijn trommelvliezen hangen, dof, moe en alles is teveel.

Hmm nee, dat herken ik niet echt. Wel dat ze overprikkeld zijn en alles harder binnenkomt. Het oorsuizen herken ik ook en ik heb ook regelmatig dat er druk op m'n oren lijkt te zitten. Maar volgens mij heeft dit allemaal weinig met de oren zelf te maken en meer met de hersenen. Het is overspanning.

RikM schreef: ↑

06-08-2019 13:00

Hmm nee, dat herken ik niet echt. Wel dat ze overprikkeld zijn en alles harder binnenkomt. Het oorsuizen herken ik ook en ik heb ook regelmatig dat er druk op m'n oren lijkt te zitten. Maar volgens mij heeft dit allemaal weinig met de oren zelf te maken en meer met de hersenen. Het is overspanning.

Ja, dat laatste begrijp ik Maar ik noem het al decennia moeie oren en nooit begrijpt iemand me Ik hoopte hier erkenning en herkenning te vinden

Inderdaad druk. Oorsuizingen heb ik altijd, maar hoe moeder hoe erger.

Orișa schreef: ↑

06-08-2019 13:05

Ja, dat laatste begrijp ik Maar ik noem het al decennia moeie oren en nooit begrijpt iemand me Ik hoopte hier erkenning en herkenning te vinden

Inderdaad druk. Oorsuizingen heb ik altijd, maar hoe moeder hoe erger.

Oké, dan hebben we het waarschijnlijk over hetzelfde, alleen jij geeft er een andere naam aan.

Bij mij is het ook erger als ik vermoeider ben, daarom schreef ik ook dat ik het als signaal opvat dat ik rust moet nemen. En verder zit er ook een stukje acceptatie bij, want als je je erover op gaat winden dan wordt het alleen maar nog erger.

Ik heb het vooral in de week voorafgaand aan mijn menstruatie. Kan de klok er op gelijk zetten en dus is het bij mij waarschijnlijk hormoon gerelateerd.

Zou dan ook het liefst die paar dagen alleen in een hutje op de hei doorbrengen.

Ik ben continu overprikkeld en het uit zich ook bij mij fysiek. Ik krijg de prikkels maar slecht gereduceerd met een gezin en een man die blijkbaar nooit last van welke prikkel dan ook heeft. Het feit dat ik maar weinig naast een parttime baan kan doen en veel eigen tijd nodig heb en me dan ook letterlijk terug trek anders flip ik en krijg ik huilbuien en woedeaanvallen heeft een heel groot schuldgevoel bij mij teweeg gebracht. Mijn man kan alles dragen en ik voel me maar een nitwit, een sukkeltje, een aansteller. Ik vind feestjes, grotere groepen, onverwacht bezoek en kinderen die vrienden meenemen of laten logeren ook een enorme uitdaging. Ik kan geen nee blijven verkopen. Ik hou ook niet van verandering, tenzij ik die zelf heb opgezocht. Ik heb af en toe een weekend voor mezelf nodig en toen de kinderen klein waren had ik ze een extra dag op de creche om zelf bij te tanken en niks te doen. Ik voel me zwak en een zeikerd en ben altijd moe en heb altijd hoofdpijn. Ik heb adhd en tegenwoordig wordt er hsp bij genoemd. Het zal allemaal wel. Ikzelf denk wel eens als ik nu getest zou worden zou ik ASS zijn. Maar wat voegt het nog toe om dat te weten? Feit is dat ik geluiden en veel drukte om me heen heel slecht trek en niet kan filteren. Ik word er dood- en doodmoe van.

Luistervink schreef: ↑

06-08-2019 19:24

Dat heb ik ook, zo gauw mijn oren gaan fluiten weet ik dat ik rustiger aan moet doen. Nu ik weet dat het ook weer weggaat vind ik het wel een slim systeem van mijn lichaam. Een soort fluitketel die zorgt dat ik niet overkook

Ik moet altijd denken aan de quote van Herman Finkers:

Kalm aan en rap een beetje!

Hier ook ASS en heel snel overprikkeld. Om deze reden werk ik halve dagen, 's morgens. Dan zit ik wel in het ritme van op tijd op staan. Wat me overigens erg veel moeite kost omdat ik echt een avondmens ben. Maar dan heb ik 's middags vrij en tijd genoeg om mijn hoofd leeg te maken, boodschappen doen, een huishoudelijke taak.
Het liefst plan ik hooguit 2 dingen op een dag (werk meegerekend). Dus of 's morgens en 's middags iets. Of 's morgens en 's avonds iets. Zodat ik altijd 1 dagdeel voor mezelf heb. In het weekend ben ik meestal thuis. Soms een dagje weg. Maar de volgende dag wil ik weer voor mezelf hebben. Ik woon alleen, geen relatie, ben erg aan eigen gewoonten gehecht. Samenwonen zou ik niet trekken.

Luistervink schreef: ↑

06-08-2019 19:24

Dat heb ik ook, zo gauw mijn oren gaan fluiten weet ik dat ik rustiger aan moet doen. Nu ik weet dat het ook weer weggaat vind ik het wel een slim systeem van mijn lichaam. Een soort fluitketel die zorgt dat ik niet overkook

Ik heb dit ook. Als ik teveel hooi op m'n vork neem (en dat kan ook gewoon door hele dagen werken komen), krijg ik druk op een oor en als ik niet op tijd rust neem, gaat dit soms over in draaiduizeligheid, waardoor ik meestal 3 dagen plat lig en echt helemaal niks kan. Daarna gaat het dan langzaam weer beter.

Ik beschouw het ook als een noodsignaal van m'n lichaam: tot hier en niet verder. Het is helemaal niet fijn en de laatste keer dat ik dit had, duurde het ook ruim een week voordat het over was. Sindsdien probeer ik echt te voorkomen dat ik veel stress krijg.

Ik ben dus vaak overprikkeld na een hele dag werken. Mijn hoofd is dan helemaal vol voor mijn gevoel, vaak kan ik dan niet goed tegen fel licht of hard geluid, naar de supermarkt gaan is dan echt een beproeving. Autorijden kan ik dan niet, heb totaal geen overzicht. Ik rijd dus amper auto.

Als ik thuis kom, wil ik dan het liefst in bed gaan liggen en even slapen. Meestal gaat het daarna weer beter.
Wandelen in een rustige, autovrije omgeving (geen geluid!) bijvoorbeeld een bos, wil ook nog wel eens helpen. Of gewoon thuis in stilte op de bank zitten. Maar bij erge overprikkeling helpt bij mij alleen slapen.

Op dit moment werk ik partime en dat werkt goed. Maar ik wil meer kunnen. Mensen begrijpen het vaak ook niet. 35 jaar en zo weinig energie. Ik ben getrouwd, geen kinderen (zou ik ook niet aankunnen).

Heb er ook last van op familiedagen, in groepen, na een dagje uit. Het liefst ben ik de dag erna vrij om bij te kunnen komen. Bij voorkeur plan ik zulke dingen dan ook op de zaterdag.

Ik ben sowieso snel moe. Ik sta nu op de wachtlijst bij de GGZ om uit te laten zoeken of er misschien een psychische oorzaak is, zoals ASS of ADD. Het zou me niks verbazen.