Psyche
alle pijlers
Overspannen?
maandag 8 juli 2019 om 21:35
Ik heb even wat advies nodig..
Ik ben een vrouw van (bijna) 30, werkzaam als verpleegkundige in een ziekenhuis. Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet zijn er behoorlijke tekorten in de gezondheidszorg. Dit zorgt ervoor dat wij eigenlijk continu met tekorten staan. Elke ziekmelding betekent harder werken, want iemand om de gaten op te vullen is er niet. Daarnaast word ik bijna elke vrije dag wel gebeld/geappt of ik de mogelijkheid heb even bij te springen wegens ziekte/drukte.
Als enige in het team werk ik full time, wel heb ik veel collega’s die bijna full time werken (32 uur). Daarnaast volg ik nog een studie om mijzelf om te scholen van MBO verpleegkundige naar HBO verpleegkundige.
De afgelopen maanden merk ik dat ik dagelijks op zie tegen mijn werk. Ook op mijn vrije dagen ben ik eigenlijk al bezig met de dagen dat ik weer moet werken. Als het al even lukt om alles van mij af te zetten, dan krijg ik wel weer een appje of ik extra kan werken. Aan school doe ik eigenlijk al zes weken niks, want er komt gewoon niks zinnigs op papier.
Verstandelijk gezien weet ik best dat dit zo niet door kan gaan. Vriendinnen laten de woorden ‘overspannen’ en ‘burn out’ regelmatig vallen. Zij willen dat ik hier iets mee doen. Ik ben echter opgevoed met een harde arbeid ethos. Als ik bovenstaande tegen mijn ouders vertel dan zeggen ze dat ik even moet doorbijten. Het komt allemaal wel goed. Ik heb gewoon even vakantie nodig zeggen ze dan.
Nu weet ik zelf echt niet wat ik moet en ik weet ook dat ik het mijzelf onmogelijk maak. Er zijn best opties, maar die wil ik allemaal niet. Bespreekbaar maken met teamleiding wil ik niet, want dit voelt toch als falen. Binnen ons team zijn er mensen die ongeneesbare dierbaren hebben en zij klagen ook niet, het voelt onterecht dat ik wel klaag.
Naar de huisarts? Wat gaat dat mij brengen? Minder of aangepast werk is voor mij geen optie, omdat ik weet dat ik daarmee de tekorten alleen maar in de hand werk. Ik voel mij verantwoordelijk voor mijn collega’s en wil hen mijn ‘gezeur’ niet aandoen.
Ik heb nu een vrije dag en een simpel mailtje van een docent van school is al genoeg om mij totaal overstuur te krijgen. Ik voel van alle kanten druk, maar oplossingen vind ik ook niet. Heeft iemand dit wel eens meegemaakt en hoe kom je hier uit? Ik merk dat ik de fase ‘niet zeuren, maar doorgaan’ behoorlijk aan het rekken ben. Alleen bied dit dus geen perspectief dat het beter word..
Ik ben een vrouw van (bijna) 30, werkzaam als verpleegkundige in een ziekenhuis. Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet zijn er behoorlijke tekorten in de gezondheidszorg. Dit zorgt ervoor dat wij eigenlijk continu met tekorten staan. Elke ziekmelding betekent harder werken, want iemand om de gaten op te vullen is er niet. Daarnaast word ik bijna elke vrije dag wel gebeld/geappt of ik de mogelijkheid heb even bij te springen wegens ziekte/drukte.
Als enige in het team werk ik full time, wel heb ik veel collega’s die bijna full time werken (32 uur). Daarnaast volg ik nog een studie om mijzelf om te scholen van MBO verpleegkundige naar HBO verpleegkundige.
De afgelopen maanden merk ik dat ik dagelijks op zie tegen mijn werk. Ook op mijn vrije dagen ben ik eigenlijk al bezig met de dagen dat ik weer moet werken. Als het al even lukt om alles van mij af te zetten, dan krijg ik wel weer een appje of ik extra kan werken. Aan school doe ik eigenlijk al zes weken niks, want er komt gewoon niks zinnigs op papier.
Verstandelijk gezien weet ik best dat dit zo niet door kan gaan. Vriendinnen laten de woorden ‘overspannen’ en ‘burn out’ regelmatig vallen. Zij willen dat ik hier iets mee doen. Ik ben echter opgevoed met een harde arbeid ethos. Als ik bovenstaande tegen mijn ouders vertel dan zeggen ze dat ik even moet doorbijten. Het komt allemaal wel goed. Ik heb gewoon even vakantie nodig zeggen ze dan.
Nu weet ik zelf echt niet wat ik moet en ik weet ook dat ik het mijzelf onmogelijk maak. Er zijn best opties, maar die wil ik allemaal niet. Bespreekbaar maken met teamleiding wil ik niet, want dit voelt toch als falen. Binnen ons team zijn er mensen die ongeneesbare dierbaren hebben en zij klagen ook niet, het voelt onterecht dat ik wel klaag.
Naar de huisarts? Wat gaat dat mij brengen? Minder of aangepast werk is voor mij geen optie, omdat ik weet dat ik daarmee de tekorten alleen maar in de hand werk. Ik voel mij verantwoordelijk voor mijn collega’s en wil hen mijn ‘gezeur’ niet aandoen.
Ik heb nu een vrije dag en een simpel mailtje van een docent van school is al genoeg om mij totaal overstuur te krijgen. Ik voel van alle kanten druk, maar oplossingen vind ik ook niet. Heeft iemand dit wel eens meegemaakt en hoe kom je hier uit? Ik merk dat ik de fase ‘niet zeuren, maar doorgaan’ behoorlijk aan het rekken ben. Alleen bied dit dus geen perspectief dat het beter word..
maandag 8 juli 2019 om 22:11
Er zijn heus oplossingen, maar dan zal je het toch écht bespreekbaar moeten maken.
Als ze vragen of je extra kan werken, dan is ‘nee’ ook een antwoord hé. Leer je grenzen aangeven.
‘Nee ik kan niet, ik moét nu echt voor school bezig, hier kom ik telkens niet aan toe door extra werk, dus ik moet nu even hier mee bezig want ik wil wel graag mijn diploma halen.’
Als ze vragen of je extra kan werken, dan is ‘nee’ ook een antwoord hé. Leer je grenzen aangeven.
‘Nee ik kan niet, ik moét nu echt voor school bezig, hier kom ik telkens niet aan toe door extra werk, dus ik moet nu even hier mee bezig want ik wil wel graag mijn diploma halen.’
maandag 8 juli 2019 om 22:37
Dit heb ik dus al wel gedaan. Aangegeven dat ik met full time werken en een studie al best mijn handen vol heb. Dat weerhoudt ze er echter niet van om het toch te proberen. Wat ik ergens ook wel weer kan snappen, want als er verder geen opties meer zijn dan moet je wat..piepp schreef: ↑08-07-2019 22:11Er zijn heus oplossingen, maar dan zal je het toch écht bespreekbaar moeten maken.
Als ze vragen of je extra kan werken, dan is ‘nee’ ook een antwoord hé. Leer je grenzen aangeven.
‘Nee ik kan niet, ik moét nu echt voor school bezig, hier kom ik telkens niet aan toe door extra werk, dus ik moet nu even hier mee bezig want ik wil wel graag mijn diploma halen.’
In nee zeggen word ik wel steeds beter, maar ik merk dat ik mij toch schuldig voel. Ik blijf de hele dag bezig met ‘zouden ze het redden op de afdeling’.
maandag 8 juli 2019 om 22:39
Het is heel simpel. Als je nu niet heel snel nee leert zeggen (en dan echt het liefst gisteren), val je zeer binnenkort volledig uit. En dan hebben je collega’s een nog groter probleem. Dus krijg je een appje op je vrije dag: nee, jij kunt niet bijspringen. Jammer maar helaas.
Hoe lang moet je nog voor je opleiding? Als dat nog wel even is, zou het een mogelijkheid zijn om dat even een tijdje on hold te zetten? Gewoon zodat je in elk geval van die druk af bent? Dat zou wat mij betreft overigens wel alleen een optie zijn ná het leren nee zeggen. Anders offer jij je studie op voor het planningsprobleem van je werk, dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Hoe lang moet je nog voor je opleiding? Als dat nog wel even is, zou het een mogelijkheid zijn om dat even een tijdje on hold te zetten? Gewoon zodat je in elk geval van die druk af bent? Dat zou wat mij betreft overigens wel alleen een optie zijn ná het leren nee zeggen. Anders offer jij je studie op voor het planningsprobleem van je werk, dat is natuurlijk niet de bedoeling.
maandag 8 juli 2019 om 22:45
In principe hoef ik alleen nog mijn scriptie. En tot nu toe is alles mij bijna aan komen waaien. Met de minste moeite alles met ruime cijfers behaalt.nausicaa schreef: ↑08-07-2019 22:39Het is heel simpel. Als je nu niet heel snel nee leert zeggen (en dan echt het liefst gisteren), val je zeer binnenkort volledig uit. En dan hebben je collega’s een nog groter probleem. Dus krijg je een appje op je vrije dag: nee, jij kunt niet bijspringen. Jammer maar helaas.
Hoe lang moet je nog voor je opleiding? Als dat nog wel even is, zou het een mogelijkheid zijn om dat even een tijdje on hold te zetten? Gewoon zodat je in elk geval van die druk af bent? Dat zou wat mij betreft overigens wel alleen een optie zijn ná het leren nee zeggen. Anders offer jij je studie op voor het planningsprobleem van je werk, dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Die scriptie schiet echter voor geen meter op. Ik kan er nu hele dagen aan zitten en dan effectief niks op papier hebben. Voel alleen al blinde paniek opkomen als ik er aan denk.
Lastige is dat ik gewoon echt niet goed ben in aangeven wanneer iets niet gaat. Ik schaam mij er gewoon voor. Vorige week had ik een gesprek met een docent en die zegt dan: ‘Fijn dat je zo positief bent en alles zo onder controle hebt’. Enige dat ik dan denk is: ‘waar is die oscar?’ En ondertussen maar lachen en ja knikken..
Snap zelf ook wel dat dit zo niet gaat, maar wat moet ik dan? Dit voelt allemaal als falen..
Feitelijk gezien heb ik geen problemen. Ik ben gezond, heb vrienden, iedereen om mij heen is gezond, leuk huis..
Waarom voel ik mij zo en kunnen collega’s met relatieproblemen/ernstig zieke ouders/kinderen het allemaal wel aan?
maandag 8 juli 2019 om 23:16
Dus aangeven dat je in de vlekken schiet als je alleen nadenkt over die scriptie. Aangeven dat je sommige zaken dus kunt bekijken alsof je een berg moet beklimmen en vragen om een coaching gesprek.
Je bent écht niet de enige alhoewel je dit wel lijkt te denken omdat jij je blijkbaar vergelijkt met mensen die nog meer zaken op hun bordje hebben en die het volgens jou allemaal wel ‘effe’ doen. Echt? Is dat echt zo of heb jij dat beeld van hen? Als je dit niet bespreekt (en je dus opstelt als ieder mens met eigen onzekerheden en angsten) zul je dit dus ook niet horen.
Oftewel: je bent niet anders dan anderen, zij zijn niet anders dan jij. Maak In je hoofd niet zaken niet groter dan ze zijn.
En bespreek gewoon al die vrij normale angsten en bergen waar je tegenop ziet. Maak jezelf dus niet ‘bijzonder’ want je bent gewoon een mens en niets menselijks is mij en dus ook jou vreemd toch? Kop op, je kunt het! Succes!
Je bent écht niet de enige alhoewel je dit wel lijkt te denken omdat jij je blijkbaar vergelijkt met mensen die nog meer zaken op hun bordje hebben en die het volgens jou allemaal wel ‘effe’ doen. Echt? Is dat echt zo of heb jij dat beeld van hen? Als je dit niet bespreekt (en je dus opstelt als ieder mens met eigen onzekerheden en angsten) zul je dit dus ook niet horen.
Oftewel: je bent niet anders dan anderen, zij zijn niet anders dan jij. Maak In je hoofd niet zaken niet groter dan ze zijn.
En bespreek gewoon al die vrij normale angsten en bergen waar je tegenop ziet. Maak jezelf dus niet ‘bijzonder’ want je bent gewoon een mens en niets menselijks is mij en dus ook jou vreemd toch? Kop op, je kunt het! Succes!
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 8 juli 2019 om 23:20
Over het algemeen ‘faalt’ een mens meerdere malen per dag en waarom houd jij hier een lijstje van bij? Jij bent geen mens? En dan ‘faal’ je... Gefeliciteerd! (Ja dit meen ik) Want die faal momenten zijn de belangrijkste aspecten van een leerproces. Een proces waarin je dus wijzer wordt doordat je zaken NOG niet wist. Die weet je daarna wel omdat je ertegen aan bent gelopen dát je ze NOG niet wist. Dus ga je uitzoeken wat je nog niet weet. Een leerproces ziet er zo uit. ‘Falen’ hoort erbij.
Plaats zaken eens in een ander perspectief waarin je vriendelijk en aardig bent voor jezelf.
Plaats zaken eens in een ander perspectief waarin je vriendelijk en aardig bent voor jezelf.
enn wijzigde dit bericht op 08-07-2019 23:24
27.44% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 8 juli 2019 om 23:23
Sowieso geen telefoon opnemen/berichten beantwoorden van je werk in je vrije tijd. Dus stoppen met invallen. Die tekorten zijn er volgens mij vooral wegens de slechte arbeidsvoorwaarden voor jullie beroepsgroep en doordat er veel te krap wordt ingezet doordat werkgevers liever nog een paar managersalarissen betalen dan de salarissen van de personen die het echte werk moeten doen.
maandag 8 juli 2019 om 23:25
maandag 8 juli 2019 om 23:26
maandag 8 juli 2019 om 23:32
Uiteindelijk maakt een HBO papiertje dat makkelijker, maar met MBO diploma kan dat ook.redbulletje schreef: ↑08-07-2019 23:26Kun je met die HBO-studie ook iets worden als oncologisch verpleegkundige waardoor je gewoon kantooruren kunt draaien op vaste tijden? Of is dat weer wat anders? Dat is volgens mij wel een vrij goedbetaalde functie en zonder de stress van de wisselende uren en nachtdiensten.
Het onregelmatig werken vind ik eigenlijk niet eens erg. Nachtdiensten gaan mij prima af. Die werk ik ook regelmatig extra wanneer er ziekte is en dan ben ik haast blij dat ik van mijn dag/avonddiensten af ben.
Mijn grootste probleem is de kwaliteit van zorg. Doordat je continu met tekorten staat, zijn er ook dingen die niet gebeuren. Dit vind ik niet kunnen, dus werk ik extra hard. Gevolg: geen pauze, elke dag overwerk, maar nog steeds is het niet genoeg. Mijn teamleider erkent dit probleem ook. Er staan vacatures open, maar hier komen geen reacties op. Echt uitzicht op verbetering is er dus niet..
maandag 8 juli 2019 om 23:35
En daar gaat het dus fout. Als jullie als verpleegkundigen geen grenzen aangeven dan maken jullie werkgevers daar schaamteloos misbruik van. Als jullie op je strepen gaan staan dan moet er gewoon personeel bij. Het tekort is niet jouw probleem. Jij wordt immers niet betaald om de logistiek op orde te krijgen. Daar zit iemand met een salaris dat waarschijnlijk het dubbele van het jouwe is voor op kantoor, maar hij denkt lekker te kunnen bezuinigen op personeel omdat jij en je collega's bereid zijn 150% te geven.Pleeg1234 schreef: ↑08-07-2019 23:32Uiteindelijk maakt een HBO papiertje dat makkelijker, maar met MBO diploma kan dat ook.
Het onregelmatig werken vind ik eigenlijk niet eens erg. Nachtdiensten gaan mij prima af. Die werk ik ook regelmatig extra wanneer er ziekte is en dan ben ik haast blij dat ik van mijn dag/avonddiensten af ben.
Mijn grootste probleem is de kwaliteit van zorg. Doordat je continu met tekorten staat, zijn er ook dingen die niet gebeuren. Dit vind ik niet kunnen, dus werk ik extra hard. Gevolg: geen pauze, elke dag overwerk, maar nog steeds is het niet genoeg. Mijn teamleider erkent dit probleem ook. Er staan vacatures open, maar hier komen geen reacties op. Echt uitzicht op verbetering is er dus niet..
maandag 8 juli 2019 om 23:36
Maar die kwaliteit is dus niet op orde en het overslaan van jouw recht op pauzes en vele overwerken gaat daar ook geen verschil in maken. Dus nu? Ja, ik herken dit denken zeker ook al werk in niet in de gezondheidszorg. Jouw teamleider zou beter moeten weten dan je adviseren om zo door te gaan.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 8 juli 2019 om 23:40
Eens alhoewel ik bijna zeker weet dat de teamleider dit niet denkt. De mensen zijn er gewoonweg niet maar dat maakt nog steeds niet dat het personeel dat er wel is dusdanig overvraagd mag worden waardoor zij er binnen notime ook uit liggen. Heel onverstandig dus en TO leer om ‘nee’ te gaan zeggen, geef je grenzen aan. Dan maar niet worden gezien als de leuke, aardige ‘beste Meid’. Je hebt maar een lijf en een leven, leer om te prioriteren en daar hoort ‘ nee, ik kan niet’ bij..redbulletje schreef: ↑08-07-2019 23:35En daar gaat het dus fout. Als jullie als verpleegkundigen geen grenzen aangeven dan maken jullie werkgevers daar schaamteloos misbruik van. Als jullie op je strepen gaan staan dan moet er gewoon personeel bij. Het tekort is niet jouw probleem. Jij wordt immers niet betaald om de logistiek op orde te krijgen. Daar zit iemand met een salaris dat waarschijnlijk het dubbele van het jouwe is voor op kantoor, maar hij denkt lekker te kunnen bezuinigen op personeel omdat jij en je collega's bereid zijn 150% te geven.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 8 juli 2019 om 23:45
Op zich ben ik het echt eens met hetgeen hier geschreven wordt. Probleem is alleen, hoe draai je dit om?
Die tekorten zijn een feit. Op vacatures wordt niet gereageerd. Er is gewoon te weinig personeel in de zorg.
Nee zeggen tegen extra werk doe ik al wel, want ik trek dat simpelweg niet. Alleen is het voor mij echt geen optie om mijn werk halfbakken te doen. Je zal zelf maar in dat bed liggen met een verpleegkundige die te druk is om je uit bed te halen.
Wanneer patiënten of familie met klachten komen dan raad ik ze ook aan dit via een klacht te vermelden, zodat het allemaal inzichtelijk wordt. Prima, maar daar heb ik niet ineens extra collega’s mee. Ook wil ik niet teveel ‘openlijk’ klagen, want daarmee krijg ik mensen ook niet enthousiast om de opleiding te gaan doen. Terwijl het vak in de basis echt heel mooi is, alleen vreet de verantwoordelijkheid aan mij..
Die tekorten zijn een feit. Op vacatures wordt niet gereageerd. Er is gewoon te weinig personeel in de zorg.
Nee zeggen tegen extra werk doe ik al wel, want ik trek dat simpelweg niet. Alleen is het voor mij echt geen optie om mijn werk halfbakken te doen. Je zal zelf maar in dat bed liggen met een verpleegkundige die te druk is om je uit bed te halen.
Wanneer patiënten of familie met klachten komen dan raad ik ze ook aan dit via een klacht te vermelden, zodat het allemaal inzichtelijk wordt. Prima, maar daar heb ik niet ineens extra collega’s mee. Ook wil ik niet teveel ‘openlijk’ klagen, want daarmee krijg ik mensen ook niet enthousiast om de opleiding te gaan doen. Terwijl het vak in de basis echt heel mooi is, alleen vreet de verantwoordelijkheid aan mij..
maandag 8 juli 2019 om 23:52
Het is ook zo dat zodra je bent afgestudeerd ze je sowieso moeten missen op de afdeling, want betere baan ergens anders, dus kan je ze er maar beter nu al aan laten wennen dat ze het zonder je zullen moeten redden.
Binnenkort komt het daar van, maar dat is waarschijnlijk nog niet tot je doorgedrongen.
Binnenkort komt het daar van, maar dat is waarschijnlijk nog niet tot je doorgedrongen.
maandag 8 juli 2019 om 23:52
Er is volgens mij te weinig personeel in de zorg omdat de arbeidsvoorwaarden onaantrekkelijk zijn en mensen niet blind zijn en zien of horen hoe jullie uitgebuit worden. Er zal dus eerst een omslag moeten komen door het beroep weer aantrekkelijk te maken door betere beloning en een betere CAO.Pleeg1234 schreef: ↑08-07-2019 23:45Op zich ben ik het echt eens met hetgeen hier geschreven wordt. Probleem is alleen, hoe draai je dit om?
Die tekorten zijn een feit. Op vacatures wordt niet gereageerd. Er is gewoon te weinig personeel in de zorg.
Nee zeggen tegen extra werk doe ik al wel, want ik trek dat simpelweg niet. Alleen is het voor mij echt geen optie om mijn werk halfbakken te doen. Je zal zelf maar in dat bed liggen met een verpleegkundige die te druk is om je uit bed te halen.
Wanneer patiënten of familie met klachten komen dan raad ik ze ook aan dit via een klacht te vermelden, zodat het allemaal inzichtelijk wordt. Prima, maar daar heb ik niet ineens extra collega’s mee. Ook wil ik niet teveel ‘openlijk’ klagen, want daarmee krijg ik mensen ook niet enthousiast om de opleiding te gaan doen. Terwijl het vak in de basis echt heel mooi is, alleen vreet de verantwoordelijkheid aan mij..
In mijn regio gaan ze twee recent verbouwde ziekenhuizen binnen 5 jaar platgooien en een nieuw ziekenhuis bouwen. Kapitaalvernietiging eerste klas. Dáár is wél geld voor, maar voor een aantrekkelijk arbeidsklimaat scheppen voor verpleegkundigen niet.
maandag 8 juli 2019 om 23:52
Wauw, ik had dit geschreven kunnen hebben. Ik heb hetzelfde werk, ben ook nog in opleiding en zie door de bomen het bos niet meer.
Studie on hold zetten wil niet, dan ben ik mijn baan kwijt. Ze willen zelfs alles nog veel sneller dan dat ik nu kan, hoge werkdruk ook. Helaas ben ik nog lang niet bij de scriptie, dat is wel je voordeel. Je hebt al laten zien dat je de kennis in huis hebt!
Ik heb zelf ook geen advies, behalve nee zeggen tegen extra diensten omdat je er anders nog aan onderdoor zult gaan. Ik lees mee.
Studie on hold zetten wil niet, dan ben ik mijn baan kwijt. Ze willen zelfs alles nog veel sneller dan dat ik nu kan, hoge werkdruk ook. Helaas ben ik nog lang niet bij de scriptie, dat is wel je voordeel. Je hebt al laten zien dat je de kennis in huis hebt!
Ik heb zelf ook geen advies, behalve nee zeggen tegen extra diensten omdat je er anders nog aan onderdoor zult gaan. Ik lees mee.
anoniem_6362b14e742c2 wijzigde dit bericht op 08-07-2019 23:56
3.51% gewijzigd
maandag 8 juli 2019 om 23:53
Ook dat idd.Cateautje schreef: ↑08-07-2019 23:52Het is ook zo dat zodra je bent afgestudeerd ze je sowieso moeten missen op de afdeling, want betere baan ergens anders, dus kan je ze er maar beter nu al aan laten wennen dat ze het zonder je zullen moeten redden.
Binnenkort komt het daar van, maar dat is waarschijnlijk nog niet tot je doorgedrongen.
dinsdag 9 juli 2019 om 00:01
Dat is op zich ook niet waar. Werkgever betaald de studie. Na mijn afstuderen zal ik nog minimaal 48 maanden werkzaam moeten blijven, anders moet ik de studie terug betalen.Cateautje schreef: ↑08-07-2019 23:52Het is ook zo dat zodra je bent afgestudeerd ze je sowieso moeten missen op de afdeling, want betere baan ergens anders, dus kan je ze er maar beter nu al aan laten wennen dat ze het zonder je zullen moeten redden.
Binnenkort komt het daar van, maar dat is waarschijnlijk nog niet tot je doorgedrongen.
Dat ik ga uitvallen zeggen mensen in mijn omgeving ook wel. Alleen geloof ik zelf nog steeds dat ik dat kan voorkomen..
dinsdag 9 juli 2019 om 00:04
100% mee eens. Welke invloed heb ik als ‘simpele’ verpleegkundige op dit soort feiten. Mijn mailbox zit op dit moment vol met goed bedoelde initiatieven op de werkdruk in kaart te brengen. Ik roep tegen iedereen die het wil horen dat deze initiatieven mijn werkdruk alleen maar verhogen. Alleen van bovenaf lijkt niemand dit te willen horen.redbulletje schreef: ↑08-07-2019 23:52Er is volgens mij te weinig personeel in de zorg omdat de arbeidsvoorwaarden onaantrekkelijk zijn en mensen niet blind zijn en zien of horen hoe jullie uitgebuit worden. Er zal dus eerst een omslag moeten komen door het beroep weer aantrekkelijk te maken door betere beloning en een betere CAO.
In mijn regio gaan ze twee recent verbouwde ziekenhuizen binnen 5 jaar platgooien en een nieuw ziekenhuis bouwen. Kapitaalvernietiging eerste klas. Dáár is wél geld voor, maar voor een aantrekkelijk arbeidsklimaat scheppen voor verpleegkundigen niet.
dinsdag 9 juli 2019 om 00:09
Niet reageren op die werkdruk verhogende goed bedoelde initiatieven en gewoon negeren. Standaard aanpak hier en echt ik hoor er nooit wat over. Dan sta ik maar niet in de zoveelste poging om zaken in kaart te brengen waarmee toch geen reet gebeurt. 
Eigenlijk belachelijk toch? Maat echt waar.
Eigenlijk belachelijk toch? Maat echt waar.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
dinsdag 9 juli 2019 om 06:58
Ik adviseer je om jouw eigen posts nog eens door te lezen, en te kijken hoe vaak je dingen schrijft als “kan ik niet”, “wil ik niet”, “vind ik niet kunnen”, enz.
De stress die jij nu ervaart komt niet door jouw werk en ook niet door jouw studie, maar door jouzelf. Jij legt jezelf allemaal regels op, die het je onmogelijk maken om goed en verantwoord te blijven werken.
Neem eens een stapje terug en overzie het geheel. Als jouw werkgever mag kiezen tussen jou nu een aantal diensten op laten lossen met overwerk, of jou de komende jaren jouw vaste uren laten werken. Welke keuze denk je dat zij dan zouden maken? Juist!
Je wil graag verantwoordelijkheid nemen, dus doe dat dan ook door ervoor te zorgen dat je niet uitblust en aan het werk kunt blijven. Dat is jouw allergrootste prioriteit, en ook die van jouw werkgever.
En daarnaast wil jij jouw diploma halen. Ga praten met je studiebegeleider over jouw zorgen. Complimenten zijn leuk, maar je voert een toneelstuk op. Wees eerlijk en vraag om hulp! Er is geen student die fluitend afstudeert, en degenen die wel hulp vragen zijn verreweg het snelste klaar en leveren de beste eindscripties.
De stress die jij nu ervaart komt niet door jouw werk en ook niet door jouw studie, maar door jouzelf. Jij legt jezelf allemaal regels op, die het je onmogelijk maken om goed en verantwoord te blijven werken.
Neem eens een stapje terug en overzie het geheel. Als jouw werkgever mag kiezen tussen jou nu een aantal diensten op laten lossen met overwerk, of jou de komende jaren jouw vaste uren laten werken. Welke keuze denk je dat zij dan zouden maken? Juist!
Je wil graag verantwoordelijkheid nemen, dus doe dat dan ook door ervoor te zorgen dat je niet uitblust en aan het werk kunt blijven. Dat is jouw allergrootste prioriteit, en ook die van jouw werkgever.
En daarnaast wil jij jouw diploma halen. Ga praten met je studiebegeleider over jouw zorgen. Complimenten zijn leuk, maar je voert een toneelstuk op. Wees eerlijk en vraag om hulp! Er is geen student die fluitend afstudeert, en degenen die wel hulp vragen zijn verreweg het snelste klaar en leveren de beste eindscripties.
