Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 20:49
Sofie, dank je wel voor je berichtjes.
Ik begrijp niet hoe dat werkt hoor, met jezelf vergeven.
Ik heb het anderen allang vergeven.
Makkelijk is dat, want ik ben nooit echt boos op iemand geweest.
Nou ja, de laatste tijd he..
maar het begrip voor anderen is nog altijd groter dan de boosheid.
Bij mezelf is dat natuurlijk tegenovergesteld.
Mooi hoe je vertelt over vergeven
Ik denk ook steeds vaker dat mijn moeders reactie eigenlijk misschien meer over haar zegt,
dan over mij.
Dat idee spookt sinds kort een beetje door mijn hoofd.
Ik begrijp niet hoe dat werkt hoor, met jezelf vergeven.
Ik heb het anderen allang vergeven.
Makkelijk is dat, want ik ben nooit echt boos op iemand geweest.
Nou ja, de laatste tijd he..
maar het begrip voor anderen is nog altijd groter dan de boosheid.
Bij mezelf is dat natuurlijk tegenovergesteld.
Mooi hoe je vertelt over vergeven
Ik denk ook steeds vaker dat mijn moeders reactie eigenlijk misschien meer over haar zegt,
dan over mij.
Dat idee spookt sinds kort een beetje door mijn hoofd.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 20:52
quote:MissGrannySmith schreef op 18 januari 2017 @ 20:36:
[...]
Ik denk dat ze de juiste beslissing heeft genomen door me in bescherming te nemen.
Ben het er achteraf niet helemaal mee eens natuurlijk, als mijn strenge kant spreekt
Ben vanmiddag bij psych geweest inderdaad.
Zal er later nog over vertellen. Ga zo m'n bed opzoeken. Voel me niet helemaal lekker en heb knallende hoofdpijn.
Vertellen mag altijd, hoeft niet.
Nu eerst lekker slapen.
Welterusten lieve Granny
[...]
Ik denk dat ze de juiste beslissing heeft genomen door me in bescherming te nemen.
Ben het er achteraf niet helemaal mee eens natuurlijk, als mijn strenge kant spreekt
Ben vanmiddag bij psych geweest inderdaad.
Zal er later nog over vertellen. Ga zo m'n bed opzoeken. Voel me niet helemaal lekker en heb knallende hoofdpijn.
Vertellen mag altijd, hoeft niet.
Nu eerst lekker slapen.
Welterusten lieve Granny
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 20:57
En nu ik toch bezig ben met 'fijn dat je er bent'....VivaFleur jouw aanwezigheid hier, wat je hebt gedeeld, heeft wel wat bij me in gang gezet. Vind het eng en vraagt soms meer van me dan ik met mijn dagelijkse activiteiten gan verenigen...
Maar echt dus. Fijn dat je er bent.
Ik ben in mijn eigen tempo aan het onderzoeken of ik toch naast dat zelfhulpgedoe een steuntje in de rug wil.
En Tobbert is gewoon een schatje. En slim
Maar echt dus. Fijn dat je er bent.
Ik ben in mijn eigen tempo aan het onderzoeken of ik toch naast dat zelfhulpgedoe een steuntje in de rug wil.
En Tobbert is gewoon een schatje. En slim
woensdag 18 januari 2017 om 21:01
quote:hanke321 schreef op 18 januari 2017 @ 20:42:
Wat in mijn optiek extra naar voor jou was Knuf was jouw intellect en EQ. Jij hebt zoveel door gehad. En iets in jou heeft altijd gedacht vanuit een soort "wij hebben het geweten" en dus was er verantwoordelijkheid ...tenminste zo gaat dat in iemands hoofd.. Jij wist van de psychopathie van die persoon dicht bij je gezin van herkomst.Tuurlijk voel je dan spanning. Tuurlijk probeer je dan in te spelen op de dader. Jij hebt ook ingezien dat je ma geen draagkracht had. Dingen zien en doorzien en daar niksof onvoldoende in kunnen betekenen is fnuikend
Ik heb deels ook gezien hoe het was. En deels ook niet. Wat mijn dader deed dissocieerde ik weg. Alleen de leuke dingen met hem zaten in een ander laatje en die wist ik wel. Het kille van mijn ma wist ik. Maar dat kwam vast door mij omdat ik zo'n plakkerig naar kind was.
Ik zag dat mijn ma tegen dingen aanliep en wilde haar steunen. En daarin gebruikte ze me ook. Ik onthield ruzies tussen pa en ma letterlijk en werd erbij gehaald om te bemiddelen. Ik kon dat zo goed... En tegelijk werd ik verscheurd. Dat 1 iemand van wie ik hield een ander iemand van wie ik hield mentaal en fysiek geweld aandeed.
Ja klopt.. ik heb het altijd door gehad en altijd een tweestrijd gevoeld, ervaren.
Altijd geleerd dat iedereen dubbele agenda's heeft.
En niemand te vertrouwen is.
Juist de mensen die dicht bij je staan, moet je wantrouwen
Dat zijn de mensen die je het meeste pijn doen
(mijn moeder, familielid).
Op verjaardagen was de verwarring compleet.
Mijn moeder schreeuwde uren daarvoor én daarna, schold me uit.
Maar op de verjaardagen was ze lief en leuk en sociaal.
En daar voor en daarna was ze een wrak.
Had ze hulp nodig.
En niemand die haar steunde.
Maar ik wel.
Natuurlijk.
De dader deed al die dingen met ons.
Maar op verjaardagen raakte hij me met geen vinger aan.
Mocht ik zelfs niet bij hem op schoot zitten.
Zag niemand wat hij bij mij en zijn dochter deed.
Natuurlijk niet.
Maar wij wel.
Ik denk dat zijn dochter het misschien ook wel weg dissocieerde.
Geen idee.
Maar zij was anders daarin dan ik.
Natuurlijk, zij woonde bij hem
Maar ik heb dus niet aangevoeld/ingezien dan ik mijn moeder niet kon opzadelen met het verhaal over de dader. Dat was echt een inschattingsfout.
Moeilijk om dat van jou te lezen.
Want dissociëren zo hard nodig hebben,
dat is vreselijk.
En ook herkenbaar, maar vreselijk,
dat je je moeder zo wilde steunen,
maar je tegelijk verscheurd voelde van binnen.
Ik vond dat ook een van de pijnlijkste dingen...
hoe mijn vader tegen mijn moeder deed
en andersom.
En hoe wij daarin betrokken werden,
zelfs regelmatig gevraagd werden partij te kiezen.
Ze ons zélfs onderdeel maakten van die strijd:
mijn vader die schreeuwde:
zie je dan niet wat je de kinderen aan doet?
kijk hoe ze er bij lopen!
kijk hoe ze er aan toe zijn.
Ik begreep dat nooit zo.
Ik redde me wel en mijn broertje leek ook wel ok.
Mijn ouders daarentegen,
daar ging het niet zo goed mee.
Arme papa en mama,
dacht ik altijd,.
Nooit arme Knuffel,
want ik red me wel hoor..
Wat in mijn optiek extra naar voor jou was Knuf was jouw intellect en EQ. Jij hebt zoveel door gehad. En iets in jou heeft altijd gedacht vanuit een soort "wij hebben het geweten" en dus was er verantwoordelijkheid ...tenminste zo gaat dat in iemands hoofd.. Jij wist van de psychopathie van die persoon dicht bij je gezin van herkomst.Tuurlijk voel je dan spanning. Tuurlijk probeer je dan in te spelen op de dader. Jij hebt ook ingezien dat je ma geen draagkracht had. Dingen zien en doorzien en daar niksof onvoldoende in kunnen betekenen is fnuikend
Ik heb deels ook gezien hoe het was. En deels ook niet. Wat mijn dader deed dissocieerde ik weg. Alleen de leuke dingen met hem zaten in een ander laatje en die wist ik wel. Het kille van mijn ma wist ik. Maar dat kwam vast door mij omdat ik zo'n plakkerig naar kind was.
Ik zag dat mijn ma tegen dingen aanliep en wilde haar steunen. En daarin gebruikte ze me ook. Ik onthield ruzies tussen pa en ma letterlijk en werd erbij gehaald om te bemiddelen. Ik kon dat zo goed... En tegelijk werd ik verscheurd. Dat 1 iemand van wie ik hield een ander iemand van wie ik hield mentaal en fysiek geweld aandeed.
Ja klopt.. ik heb het altijd door gehad en altijd een tweestrijd gevoeld, ervaren.
Altijd geleerd dat iedereen dubbele agenda's heeft.
En niemand te vertrouwen is.
Juist de mensen die dicht bij je staan, moet je wantrouwen
Dat zijn de mensen die je het meeste pijn doen
(mijn moeder, familielid).
Op verjaardagen was de verwarring compleet.
Mijn moeder schreeuwde uren daarvoor én daarna, schold me uit.
Maar op de verjaardagen was ze lief en leuk en sociaal.
En daar voor en daarna was ze een wrak.
Had ze hulp nodig.
En niemand die haar steunde.
Maar ik wel.
Natuurlijk.
De dader deed al die dingen met ons.
Maar op verjaardagen raakte hij me met geen vinger aan.
Mocht ik zelfs niet bij hem op schoot zitten.
Zag niemand wat hij bij mij en zijn dochter deed.
Natuurlijk niet.
Maar wij wel.
Ik denk dat zijn dochter het misschien ook wel weg dissocieerde.
Geen idee.
Maar zij was anders daarin dan ik.
Natuurlijk, zij woonde bij hem
Maar ik heb dus niet aangevoeld/ingezien dan ik mijn moeder niet kon opzadelen met het verhaal over de dader. Dat was echt een inschattingsfout.
Moeilijk om dat van jou te lezen.
Want dissociëren zo hard nodig hebben,
dat is vreselijk.
En ook herkenbaar, maar vreselijk,
dat je je moeder zo wilde steunen,
maar je tegelijk verscheurd voelde van binnen.
Ik vond dat ook een van de pijnlijkste dingen...
hoe mijn vader tegen mijn moeder deed
en andersom.
En hoe wij daarin betrokken werden,
zelfs regelmatig gevraagd werden partij te kiezen.
Ze ons zélfs onderdeel maakten van die strijd:
mijn vader die schreeuwde:
zie je dan niet wat je de kinderen aan doet?
kijk hoe ze er bij lopen!
kijk hoe ze er aan toe zijn.
Ik begreep dat nooit zo.
Ik redde me wel en mijn broertje leek ook wel ok.
Mijn ouders daarentegen,
daar ging het niet zo goed mee.
Arme papa en mama,
dacht ik altijd,.
Nooit arme Knuffel,
want ik red me wel hoor..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 21:06
quote:hanke321 schreef op 18 januari 2017 @ 20:26:
Het was voor mij makkelijker om te denken dat er iwts mis met mij was dan me te realiseren dat mijn welzijjn niet echt op de prioriteitenlijst stond van zowel mijn pa als mijn ma.
Zo dapper dat je dit inziet, zo'n pijnlijk besef Wat kan de waarheid toch bikkelhard zijn. En toch ook positief: het ligt niet aan jou, het ligt aan je ouders. Je bent hier echt wel ver in!
Ken je het boek van Alice Miller: het drama van het begaafde kind. Misschien doet het pijn om te lezen, maar ik denk dat je er veel herkenning uit zult halen.
Het was voor mij makkelijker om te denken dat er iwts mis met mij was dan me te realiseren dat mijn welzijjn niet echt op de prioriteitenlijst stond van zowel mijn pa als mijn ma.
Zo dapper dat je dit inziet, zo'n pijnlijk besef Wat kan de waarheid toch bikkelhard zijn. En toch ook positief: het ligt niet aan jou, het ligt aan je ouders. Je bent hier echt wel ver in!
Ken je het boek van Alice Miller: het drama van het begaafde kind. Misschien doet het pijn om te lezen, maar ik denk dat je er veel herkenning uit zult halen.
woensdag 18 januari 2017 om 21:08
Wat het een inschattingsfout Knuf? Of had je andere redenen om te gaan praten. Dat je zag dat zijn dochter er helemaal kapot aan ging. Dat je merkte dat de delicten wreder werden waardoor jouw fysieke gezondheid (leven zelfs) in gevaar kwam? Of moest je gaan groomen bij anderen en kon je dat niet meer opbtengen?
En....heel misschien kan een (deel van je) motief gewoon boosheid op je moeder zijn geweest. Soort behoefte aan wraak van een emotioneel verre afstand. 'Als alles zo drama is bij jou, dan zal ik je drama geven'.
En....heel misschien kan een (deel van je) motief gewoon boosheid op je moeder zijn geweest. Soort behoefte aan wraak van een emotioneel verre afstand. 'Als alles zo drama is bij jou, dan zal ik je drama geven'.
woensdag 18 januari 2017 om 21:09
quote:hanke321 schreef op 18 januari 2017 @ 20:57:
Ik ben in mijn eigen tempo aan het onderzoeken of ik toch naast dat zelfhulpgedoe een steuntje in de rug wil.
Ik vind het echt al heel knap dat je dit hier durft te schrijven en te delen.
Ik ben in mijn eigen tempo aan het onderzoeken of ik toch naast dat zelfhulpgedoe een steuntje in de rug wil.
Ik vind het echt al heel knap dat je dit hier durft te schrijven en te delen.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 21:12
Sofie ik heb geprobeerd dat boek een aantal keer te lezen maar ik herkende me er niet in. Ik voel me niet begaafd. Ik was niet ongeschonden. Ik deed deels opportunistisch mee in het machtsspel. Ik had geen hechtfiguren dus volledig in isolement.
Ik heb wel veel aan 'trauma en herstel' van judith herman gehad. Omdat ik de dynamiek in de samenleving van het niet willen weten en het 'blame the victim' daar zwart op wit zag en me daarin gehoord en geloofd- en wetenschappelijk onderbouwd- voelde.
Ik heb wel veel aan 'trauma en herstel' van judith herman gehad. Omdat ik de dynamiek in de samenleving van het niet willen weten en het 'blame the victim' daar zwart op wit zag en me daarin gehoord en geloofd- en wetenschappelijk onderbouwd- voelde.
woensdag 18 januari 2017 om 21:54
Ik ben samen met mijn spver begonnen in het boek : Vroeger en verder, stabilisatiecursus, na misbruik en mishandeling. Geschreven door: Ethy Dorrepaal, Kathleen Thomaes en Nel Draijer. Wel het werkboek.
Verkrijgbaar op Bol.com ik geloof dat het 29.95 kost. Pin me er niet op vast
We zijn nog niet ver in het boek, het roept ook veel op. We beslissen per week of we wat doen met het boek
Verkrijgbaar op Bol.com ik geloof dat het 29.95 kost. Pin me er niet op vast
We zijn nog niet ver in het boek, het roept ook veel op. We beslissen per week of we wat doen met het boek
woensdag 18 januari 2017 om 22:30
Mooi die boekentips
Heb niemandskinderen tevoorschijn gehaald Branningbrothers
Maar zit ook nog te lezen in 'de kracht van kwetsbaarheid'.
en het Engelse boek van jou
Heb een vreselijk eng boek erbij liggen
Dat heet: ik doe het licht aan
Van theska van aarde
Gaat over een vrouw die op zeer jonge leeftijd al misbruikt is
Dan is het niet in woorden uit te drukken, zij gebruikt gevoelens, steekwoorden, gedichten en beeld in het boek. En een rollenspel met poppen..
Stukje uit het boek wat voor mij nu natuurlijk ook speelt (ik heb het trouwens samengevat ivm auteursrechten ):
Ze schrijft dat al het aangeraakt worden moeilijkheden oplevert, alsof ze het recht op knuffelen, stoeien en gewoon aangeraakt worden voorgoed heeft verspeeld
Voelt zich schuldig bevonden aan het hebben van een lichaam, een vrouwenlichaam
Ervaart Medeplichtigheid aan het uitlokken en aanmoedigen van seksuele gevoelens
Zegt over haar lichaam: 'Bewaarplaats van herinneringen.'
Ergens in het boek troost ze haar kleine zij, het meisje, wie ze was als kind. Troost het, stelt het gerust, vertelt het dat het goed is zoals het is, vertelt dat ze geen enkele schuld heeft, dat de dader haar in de war maakte, en dat niemand dat zomaar mag doen, dat niemand zo maar aan je lijf mag komen, want dat lijf, is van jou..
Pff
Heb niemandskinderen tevoorschijn gehaald Branningbrothers
Maar zit ook nog te lezen in 'de kracht van kwetsbaarheid'.
en het Engelse boek van jou
Heb een vreselijk eng boek erbij liggen
Dat heet: ik doe het licht aan
Van theska van aarde
Gaat over een vrouw die op zeer jonge leeftijd al misbruikt is
Dan is het niet in woorden uit te drukken, zij gebruikt gevoelens, steekwoorden, gedichten en beeld in het boek. En een rollenspel met poppen..
Stukje uit het boek wat voor mij nu natuurlijk ook speelt (ik heb het trouwens samengevat ivm auteursrechten ):
Ze schrijft dat al het aangeraakt worden moeilijkheden oplevert, alsof ze het recht op knuffelen, stoeien en gewoon aangeraakt worden voorgoed heeft verspeeld
Voelt zich schuldig bevonden aan het hebben van een lichaam, een vrouwenlichaam
Ervaart Medeplichtigheid aan het uitlokken en aanmoedigen van seksuele gevoelens
Zegt over haar lichaam: 'Bewaarplaats van herinneringen.'
Ergens in het boek troost ze haar kleine zij, het meisje, wie ze was als kind. Troost het, stelt het gerust, vertelt het dat het goed is zoals het is, vertelt dat ze geen enkele schuld heeft, dat de dader haar in de war maakte, en dat niemand dat zomaar mag doen, dat niemand zo maar aan je lijf mag komen, want dat lijf, is van jou..
Pff
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 22:44
Ja... ik heb 'm hier
Al jaren
Merk nu pas hoeveel ik ontkend heb
En tegelijk was er dus iets in mij wat het zocht en vond
Want alle boeken die hier genoemd zijn, staan in mijn kast
En toch, als ik ze las, dacht ik bijna alleen maar:
wat erg voor diegene die dit meegemaakt heeft
En tegelijk een fijn gevoel
Wat ik nooit kon plaatsen
En nu lees ik het en komt het binnen
Is het stukje in mij dat nooit aandacht gekregen heeft klaar om haar erkenning te halen
En laat het zien en opnieuw en opnieuw
En legt de gedachten plat
Want zij hoeft niet te schreeuwen
Dat ze fluistert: dit heb ik ook meegemaakt
Is al voldoende
Al jaren
Merk nu pas hoeveel ik ontkend heb
En tegelijk was er dus iets in mij wat het zocht en vond
Want alle boeken die hier genoemd zijn, staan in mijn kast
En toch, als ik ze las, dacht ik bijna alleen maar:
wat erg voor diegene die dit meegemaakt heeft
En tegelijk een fijn gevoel
Wat ik nooit kon plaatsen
En nu lees ik het en komt het binnen
Is het stukje in mij dat nooit aandacht gekregen heeft klaar om haar erkenning te halen
En laat het zien en opnieuw en opnieuw
En legt de gedachten plat
Want zij hoeft niet te schreeuwen
Dat ze fluistert: dit heb ik ook meegemaakt
Is al voldoende
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 23:14
quote:hanke321 schreef op 18 januari 2017 @ 22:34:
Ik doe het licht aan?
Sloeg bij mij in als een bom.
Jammer dat t niet meer te krijgen is. Had het uit de bieb.
Prachtig boekje.Niemandskinderen is ook voorbjou denk ik interessant. Wat jij vertelde over dat bemiddelen tussen je ouders komt daar ook in terug. Net als het misbruik en verwaarlozing.
Ik doe het licht aan?
Sloeg bij mij in als een bom.
Jammer dat t niet meer te krijgen is. Had het uit de bieb.
Prachtig boekje.Niemandskinderen is ook voorbjou denk ik interessant. Wat jij vertelde over dat bemiddelen tussen je ouders komt daar ook in terug. Net als het misbruik en verwaarlozing.
woensdag 18 januari 2017 om 23:17
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 januari 2017 @ 22:44:
Ja... ik heb 'm hier
Al jaren
Merk nu pas hoeveel ik ontkend heb
En tegelijk was er dus iets in mij wat het zocht en vond
Want alle boeken die hier genoemd zijn, staan in mijn kast
En toch, als ik ze las, dacht ik bijna alleen maar:
wat erg voor diegene die dit meegemaakt heeft
En tegelijk een fijn gevoel
Wat ik nooit kon plaatsen
En nu lees ik het en komt het binnen
Is het stukje in mij dat nooit aandacht gekregen heeft klaar om haar erkenning te halen
En laat het zien en opnieuw en opnieuw
En legt de gedachten plat
Want zij hoeft niet te schreeuwen
Dat ze fluistert: dit heb ik ook meegemaakt
Is al voldoendeMooi moment! Misschien moet je je posts eens bundelen, ik denk dat je wel schrijftalent hebt. Na de emdr, tijd voor een boek?
Ja... ik heb 'm hier
Al jaren
Merk nu pas hoeveel ik ontkend heb
En tegelijk was er dus iets in mij wat het zocht en vond
Want alle boeken die hier genoemd zijn, staan in mijn kast
En toch, als ik ze las, dacht ik bijna alleen maar:
wat erg voor diegene die dit meegemaakt heeft
En tegelijk een fijn gevoel
Wat ik nooit kon plaatsen
En nu lees ik het en komt het binnen
Is het stukje in mij dat nooit aandacht gekregen heeft klaar om haar erkenning te halen
En laat het zien en opnieuw en opnieuw
En legt de gedachten plat
Want zij hoeft niet te schreeuwen
Dat ze fluistert: dit heb ik ook meegemaakt
Is al voldoendeMooi moment! Misschien moet je je posts eens bundelen, ik denk dat je wel schrijftalent hebt. Na de emdr, tijd voor een boek?
woensdag 18 januari 2017 om 23:22
Ben benieuwd wat je van de app vind MissG!
Lief dat je dat zegt Hanke. Eigen tempo is belangrijk ja. Ik ben enorm koppig geweest tijdens mijn behandeling, ik wilde mezelf zoveel mogelijk respecteren als maar redelijkerwijs mogelijk was. Mooi dat je het gaat onderzoeken. Je bent het waard.
Ik vind jouw bijdragen ook erg waardevol, hoe jij schrijft over dissociatie levert voor mij veel herkenning op. Ik kan daar niet zo goed de woorden voor vinden omdat het an sich al zo'n woordeloze toestand is. Toch weet jij het wel te vatten. Toch mooi hoe iedereen een eigen puzzelstukje in handen heeft en door dit te delen het bijdraagt aan het vormen van het geheel. Trauma's versplinteren zo enorm en het laat je zo twijfelen aan je eigen perceptie. Die herkenning die ik voel maakt dat ik steeds meer het idee krijg dat het niet aan mij ligt, hoe ik het heb opgevat maar dat het echt een menselijke reactie (gelijk voor ieder) is op heftige gebeurtenissen.
Die boeken die jullie noemen heb ik ook allemaal gelezen. Het boek Trauma en Herstel van Judith Lewis Herman heeft mij wel echt op weg geholpen in het vragen naar de juiste hulp en het kunnen plaatsen van de reacties van de omgeving. Het drama van het begaafde kind vond ik wel herkenbaar, in de zin dat ik ook het gevoel had allerlei verwachtingen moest waarmaken en dat er weinig plaats voor mijzelf als persoonlijkheid. Ik wist dat alleen al dus heb niet veel aan het boek gehad. Het boek Vroeger en Verder heb ik hier ook staan. Plan was om hierin te beginnen met behandelaar maar is er nooit van gekomen. Later stukjes gelezen en vond het heel helder. Ik had het boek veel eerder moeten lezen, heb zo lang niet begrepen wat er mis was met mij.
Het boek De tijger ontwaakt staat nog op mijn lijstje. In de andere boeken mis ik het stukje over de lichamelijke uitwerking van trauma en dit lijkt wel in dit boek aan bod te komen. Iemand die het boek al gelezen heeft?
Lief dat je dat zegt Hanke. Eigen tempo is belangrijk ja. Ik ben enorm koppig geweest tijdens mijn behandeling, ik wilde mezelf zoveel mogelijk respecteren als maar redelijkerwijs mogelijk was. Mooi dat je het gaat onderzoeken. Je bent het waard.
Ik vind jouw bijdragen ook erg waardevol, hoe jij schrijft over dissociatie levert voor mij veel herkenning op. Ik kan daar niet zo goed de woorden voor vinden omdat het an sich al zo'n woordeloze toestand is. Toch weet jij het wel te vatten. Toch mooi hoe iedereen een eigen puzzelstukje in handen heeft en door dit te delen het bijdraagt aan het vormen van het geheel. Trauma's versplinteren zo enorm en het laat je zo twijfelen aan je eigen perceptie. Die herkenning die ik voel maakt dat ik steeds meer het idee krijg dat het niet aan mij ligt, hoe ik het heb opgevat maar dat het echt een menselijke reactie (gelijk voor ieder) is op heftige gebeurtenissen.
Die boeken die jullie noemen heb ik ook allemaal gelezen. Het boek Trauma en Herstel van Judith Lewis Herman heeft mij wel echt op weg geholpen in het vragen naar de juiste hulp en het kunnen plaatsen van de reacties van de omgeving. Het drama van het begaafde kind vond ik wel herkenbaar, in de zin dat ik ook het gevoel had allerlei verwachtingen moest waarmaken en dat er weinig plaats voor mijzelf als persoonlijkheid. Ik wist dat alleen al dus heb niet veel aan het boek gehad. Het boek Vroeger en Verder heb ik hier ook staan. Plan was om hierin te beginnen met behandelaar maar is er nooit van gekomen. Later stukjes gelezen en vond het heel helder. Ik had het boek veel eerder moeten lezen, heb zo lang niet begrepen wat er mis was met mij.
Het boek De tijger ontwaakt staat nog op mijn lijstje. In de andere boeken mis ik het stukje over de lichamelijke uitwerking van trauma en dit lijkt wel in dit boek aan bod te komen. Iemand die het boek al gelezen heeft?
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 18 januari 2017 om 23:27
quote:branningbrothers schreef op 18 januari 2017 @ 23:20:
Het boek: de straf op zwijgen is levenslang is ook nog via Bol te krijgen.
19 vrouwen vertellen over hun ervaringen met/over seksueel misbruik. Het zijn alleen ervaringsverhslen. Ik vond het indrukwekkend.
Ja dat boek heb ik dus nog niet Branningbrothers
Maar die moet ook nog maar even niet misschien
De herkenning is eng
En tegelijk natuurlijk fijn
Ik zal 'm in elk geval noteren
Wat je zegt over schrijven vind ik heel lief
Ik schrijf hier niet zoals ik een boek zou schrijven hoor
Het boek: de straf op zwijgen is levenslang is ook nog via Bol te krijgen.
19 vrouwen vertellen over hun ervaringen met/over seksueel misbruik. Het zijn alleen ervaringsverhslen. Ik vond het indrukwekkend.
Ja dat boek heb ik dus nog niet Branningbrothers
Maar die moet ook nog maar even niet misschien
De herkenning is eng
En tegelijk natuurlijk fijn
Ik zal 'm in elk geval noteren
Wat je zegt over schrijven vind ik heel lief
Ik schrijf hier niet zoals ik een boek zou schrijven hoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 23:28
woensdag 18 januari 2017 om 23:30
