Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 23:32
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 januari 2017 @ 23:27:
[...]
Ja dat boek heb ik dus nog niet Branningbrothers
Maar die moet ook nog maar even niet misschien
De herkenning is eng
En tegelijk natuurlijk fijn
Ik zal 'm in elk geval noteren
Wat je zegt over schrijven vind ik heel lief
Ik schrijf hier niet zoals ik een boek zou schrijven hoor
Je hoeft ook niet alles tegelijkertijd te lezen!
En waarom niet? Ik denk dat je best een boek kan svhrijven....
[...]
Ja dat boek heb ik dus nog niet Branningbrothers
Maar die moet ook nog maar even niet misschien
De herkenning is eng
En tegelijk natuurlijk fijn
Ik zal 'm in elk geval noteren
Wat je zegt over schrijven vind ik heel lief
Ik schrijf hier niet zoals ik een boek zou schrijven hoor
Je hoeft ook niet alles tegelijkertijd te lezen!
En waarom niet? Ik denk dat je best een boek kan svhrijven....
woensdag 18 januari 2017 om 23:34
quote:VivaFleur schreef op 18 januari 2017 @ 23:22:
Toch mooi hoe iedereen een eigen puzzelstukje in handen heeft en door dit te delen het bijdraagt aan het vormen van het geheel. Trauma's versplinteren zo enorm en het laat je zo twijfelen aan je eigen perceptie. Die herkenning die ik voel maakt dat ik steeds meer het idee krijg dat het niet aan mij ligt, hoe ik het heb opgevat maar dat het echt een menselijke reactie (gelijk voor ieder) is op heftige gebeurtenissen.
Ja, dat merk ik ook aan het schrijven en lezen hier
Zo fijn mooi verwoord VivaFleur
Dat boek ken ik niet
Weet wel dat Hanke me er op pagina 1 van topic 1 al op wees dat ik mijn lichaam vooral niet moest vergeten tijdens emdr sessies
Ik vraag me nog wel af; hoe dan?!
Maar dat zal ik ook met m'n nieuwe enge therapeut bespreken
Toch mooi hoe iedereen een eigen puzzelstukje in handen heeft en door dit te delen het bijdraagt aan het vormen van het geheel. Trauma's versplinteren zo enorm en het laat je zo twijfelen aan je eigen perceptie. Die herkenning die ik voel maakt dat ik steeds meer het idee krijg dat het niet aan mij ligt, hoe ik het heb opgevat maar dat het echt een menselijke reactie (gelijk voor ieder) is op heftige gebeurtenissen.
Ja, dat merk ik ook aan het schrijven en lezen hier
Zo fijn mooi verwoord VivaFleur
Dat boek ken ik niet
Weet wel dat Hanke me er op pagina 1 van topic 1 al op wees dat ik mijn lichaam vooral niet moest vergeten tijdens emdr sessies
Ik vraag me nog wel af; hoe dan?!
Maar dat zal ik ook met m'n nieuwe enge therapeut bespreken
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 23:38
quote:branningbrothers schreef op 18 januari 2017 @ 23:32:
[...]
Je hoeft ook niet alles tegelijkertijd te lezen!
En waarom niet? Ik denk dat je best een boek kan svhrijven....
Nee ik weet het. Maar kan slecht tegen dingen niet doen... die hier als tips gegeven worden
Want voor je het weet ben ik iemand die geen enkel advies opvolgt en maar wat in dr eigen kringetje blijft rond draaien en waar niemand ooit nog op zit te wachten
Maarjaa... misschien gebeurt dat niet perse meteen als ik niet al jullie boekentips kan bijhouden
En waarom niet een boek schrijven; ik denk niet dat iemand daar op zit te wachten
Voor mezelf zou ik het dan nog wel doen, zoals hier, want schrijven is zo fijn voor mij
[...]
Je hoeft ook niet alles tegelijkertijd te lezen!
En waarom niet? Ik denk dat je best een boek kan svhrijven....
Nee ik weet het. Maar kan slecht tegen dingen niet doen... die hier als tips gegeven worden
Want voor je het weet ben ik iemand die geen enkel advies opvolgt en maar wat in dr eigen kringetje blijft rond draaien en waar niemand ooit nog op zit te wachten
Maarjaa... misschien gebeurt dat niet perse meteen als ik niet al jullie boekentips kan bijhouden
En waarom niet een boek schrijven; ik denk niet dat iemand daar op zit te wachten
Voor mezelf zou ik het dan nog wel doen, zoals hier, want schrijven is zo fijn voor mij
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 18 januari 2017 om 23:42
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 januari 2017 @ 23:38:
[...]
Nee ik weet het. Maar kan slecht tegen dingen niet doen... die hier als tips gegeven worden
Want voor je het weet ben ik iemand die geen enkel advies opvolgt en maar wat in dr eigen kringetje blijft rond draaien en waar niemand ooit nog op zit te wachten
Maarjaa... misschien gebeurt dat niet perse meteen als ik niet al jullie boekentips kan bijhouden
En waarom niet een boek schrijven; ik denk niet dat iemand daar op zit te wachten
Voor mezelf zou ik het dan nog wel doen, zoals hier, want schrijven is zo fijn voor mij Spreek ik met mevrouw Perfectionisme?
[...]
Nee ik weet het. Maar kan slecht tegen dingen niet doen... die hier als tips gegeven worden
Want voor je het weet ben ik iemand die geen enkel advies opvolgt en maar wat in dr eigen kringetje blijft rond draaien en waar niemand ooit nog op zit te wachten
Maarjaa... misschien gebeurt dat niet perse meteen als ik niet al jullie boekentips kan bijhouden
En waarom niet een boek schrijven; ik denk niet dat iemand daar op zit te wachten
Voor mezelf zou ik het dan nog wel doen, zoals hier, want schrijven is zo fijn voor mij Spreek ik met mevrouw Perfectionisme?
donderdag 19 januari 2017 om 07:02
'De tijger ontwaakt', heb ik hier liggen. Al n jaar. Ongelezen. Ik ga m zeker lezen, maar het voelt niet alsof ik er al klaar voor ben.
'Niemandskinderen' heb ik dit weekend gekocht via bol, ben m nu aan het lezen. Heel herkenbaar. Hij komt bij mij niet zo binnen als 'Het drama van het begaafde kind', dat komt omdat dat boek toen ik het las echt een eye opener voor me was. Tot die tijd had ik nog nooit op die manier naar mijn opvoedingssituatie gekeken. Ik zag het gezin waarin ik ben opgegroeid als het perfecte gezin, waarin ik de vreemde eend in de bijt was. Dat lag aan mij, daar was geen discussie over mogelijk. En opeens was daar, zwart op wit, de diagnose emotionele verwaarlozing . Ik was echt helemaal flabbergasted.
Ik ga komend weekend eens kijken naar 'Trauma en herstel', dat klinkt goed.
'Ik doe het licht aan' klinkt voor mij als een boek waar ik heel veel buikpijn van ga krijgen, maar ik ga toch eens kijken of ik het via de bieb of het tweedehands circuit te pakken kan krijgen. Ik merk dat ik, zodra ik ervaringsverhalen van anderen lees, veel meer de neiging heb mezelf af te breken. Dan bestook ik mezelf met gedachten als: wat zij hebben meegemaakt, is erg. Wat jij hebt meegemaakt, is je eigen schuld. Kortom, voor mijn zelfcompassie is het niet helpend.
Hebben jullie dat ook?
'Niemandskinderen' heb ik dit weekend gekocht via bol, ben m nu aan het lezen. Heel herkenbaar. Hij komt bij mij niet zo binnen als 'Het drama van het begaafde kind', dat komt omdat dat boek toen ik het las echt een eye opener voor me was. Tot die tijd had ik nog nooit op die manier naar mijn opvoedingssituatie gekeken. Ik zag het gezin waarin ik ben opgegroeid als het perfecte gezin, waarin ik de vreemde eend in de bijt was. Dat lag aan mij, daar was geen discussie over mogelijk. En opeens was daar, zwart op wit, de diagnose emotionele verwaarlozing . Ik was echt helemaal flabbergasted.
Ik ga komend weekend eens kijken naar 'Trauma en herstel', dat klinkt goed.
'Ik doe het licht aan' klinkt voor mij als een boek waar ik heel veel buikpijn van ga krijgen, maar ik ga toch eens kijken of ik het via de bieb of het tweedehands circuit te pakken kan krijgen. Ik merk dat ik, zodra ik ervaringsverhalen van anderen lees, veel meer de neiging heb mezelf af te breken. Dan bestook ik mezelf met gedachten als: wat zij hebben meegemaakt, is erg. Wat jij hebt meegemaakt, is je eigen schuld. Kortom, voor mijn zelfcompassie is het niet helpend.
Hebben jullie dat ook?
donderdag 19 januari 2017 om 09:30
Poeh, wat zijn er een boel boeken geschreven. Ook bijzonder om te lezen hoe verschillend het bij jullie aankomt. Het rare is, dat ik dat soort boeken dus niet kan lezen. Geen herkenning, geen interactie, alleen maar machteloos zijn als lezer van verschrikkingen. Hier kan ik tenminste nog proberen om iemand enigzins comfort te bieden met woorden. Pogingen
Ontbijt: Borrelnoten. Ik moet zo maar eens naar de supermarkt. Heb zin in versgeperst grapefruitsap!
Ontbijt: Borrelnoten. Ik moet zo maar eens naar de supermarkt. Heb zin in versgeperst grapefruitsap!
donderdag 19 januari 2017 om 09:44
Hier juist nu helemaal geen zin om zulke boeken te lezen. Verschillende van de genoemde boeken ook gelezen.
Ik doe het licht aan - een en al onderstrepingen in dat boekje, ik heb net nog even gekeken (hier in boekenkast).
Zo indrukwekkend, het kwam zo binnen toen ik dat voor het eerst las. Zoveel herkenning.
Date uitgezwaaid vanmorgen
Straks brrrrrr gyn. onderzoek - een heeft overigens niets met het ander te maken
Zie er tegenop.
Ik doe het licht aan - een en al onderstrepingen in dat boekje, ik heb net nog even gekeken (hier in boekenkast).
Zo indrukwekkend, het kwam zo binnen toen ik dat voor het eerst las. Zoveel herkenning.
Date uitgezwaaid vanmorgen
Straks brrrrrr gyn. onderzoek - een heeft overigens niets met het ander te maken
Zie er tegenop.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 19 januari 2017 om 10:04
quote:Sofie1979 schreef op 19 januari 2017 @ 07:02:
Ik merk dat ik, zodra ik ervaringsverhalen van anderen lees, veel meer de neiging heb mezelf af te breken. Dan bestook ik mezelf met gedachten als: wat zij hebben meegemaakt, is erg. Wat jij hebt meegemaakt, is je eigen schuld. Kortom, voor mijn zelfcompassie is het niet helpend.
Hebben jullie dat ook?
Ik kan me goed voorstellen dat dat zo kan binnen komen Sofie.
Dat lijkt me heel naar
En herkenbaar..
Want er is áltijd iemand die het erger heeft, maar tegelijk: dat zegt toch niks over jouw situatie?
En dan het stuk: maar bij jou is het je eigen schuld.
Eh ja, herkenbaar.
Maar begin ook door te krijgen dat ik daarmee alles afkap wat enigszins in de buurt komt van zelf compassie, begrip voor mezelf, etc...
En dat het dus zo maar zo kan zijn dat het niet mijn eigen schuld is, maar dat ik dat zo ervaren heb om ermee om te kunnen gaan...
Zoiets dus. Sorry, vast warrig geschreven.
Bij mij is het zo dat boeken en lezen wel helpt.
Op de momenten dat ik niet in de ontkenning zit.
Als ik toe mag geven dat het erg is wat er vroeger gebeurd is...
Dan zijn boeken helpend.
Want dan is er herkenning,
en ruimte voor verdriet.
Om wat allemaal niet gegeven is,
aan het kind dat ik was.
Mijn ontkenning gaat vaak best wel ver,
om het idee te houden 'het viel wel mee.'
Zo praatte ik er met nieuwe vriendin over,
een tijdje terug al.
Alsof het iets vanzelfsprekends was,
over mijn angst bij de gynaecoloog na de miskraam.
Wat dat allemaal opriep.
Ach, dat snap je wel, zei ik toen tegen haar.
En ze keek me aan en zei:
lieve schat, nee, dat snap ik niet,
ik heb niet zulke dingen meegemaakt,
ik kan je steunen en luisteren,
maar ik kan niet begrijpen hoe het is,
want ik heb het niet meegemaakt.
En dan merk ik bij mezelf dat ik verbaasd ben...
Huh? Jij ook al niet?
Maar heel veel mensen maken dit soort dingen mee hoor.
Beste vriendin sprak ik daarover.
En die zei: nou nee, de meeste mensen maken het niet mee,
al is het voor jou de normaalste zaak van de wereld,
voor de meeste mensen is dat niet zo.
Die ontkenning gaat dus ver.
Lijk ik ook te lezen als ik lees hoe jij schrijft over boeken lezen
(prachtige zin dit )
Maar misschien lees ik dat verkeerd.
Ik merk dat ik, zodra ik ervaringsverhalen van anderen lees, veel meer de neiging heb mezelf af te breken. Dan bestook ik mezelf met gedachten als: wat zij hebben meegemaakt, is erg. Wat jij hebt meegemaakt, is je eigen schuld. Kortom, voor mijn zelfcompassie is het niet helpend.
Hebben jullie dat ook?
Ik kan me goed voorstellen dat dat zo kan binnen komen Sofie.
Dat lijkt me heel naar
En herkenbaar..
Want er is áltijd iemand die het erger heeft, maar tegelijk: dat zegt toch niks over jouw situatie?
En dan het stuk: maar bij jou is het je eigen schuld.
Eh ja, herkenbaar.
Maar begin ook door te krijgen dat ik daarmee alles afkap wat enigszins in de buurt komt van zelf compassie, begrip voor mezelf, etc...
En dat het dus zo maar zo kan zijn dat het niet mijn eigen schuld is, maar dat ik dat zo ervaren heb om ermee om te kunnen gaan...
Zoiets dus. Sorry, vast warrig geschreven.
Bij mij is het zo dat boeken en lezen wel helpt.
Op de momenten dat ik niet in de ontkenning zit.
Als ik toe mag geven dat het erg is wat er vroeger gebeurd is...
Dan zijn boeken helpend.
Want dan is er herkenning,
en ruimte voor verdriet.
Om wat allemaal niet gegeven is,
aan het kind dat ik was.
Mijn ontkenning gaat vaak best wel ver,
om het idee te houden 'het viel wel mee.'
Zo praatte ik er met nieuwe vriendin over,
een tijdje terug al.
Alsof het iets vanzelfsprekends was,
over mijn angst bij de gynaecoloog na de miskraam.
Wat dat allemaal opriep.
Ach, dat snap je wel, zei ik toen tegen haar.
En ze keek me aan en zei:
lieve schat, nee, dat snap ik niet,
ik heb niet zulke dingen meegemaakt,
ik kan je steunen en luisteren,
maar ik kan niet begrijpen hoe het is,
want ik heb het niet meegemaakt.
En dan merk ik bij mezelf dat ik verbaasd ben...
Huh? Jij ook al niet?
Maar heel veel mensen maken dit soort dingen mee hoor.
Beste vriendin sprak ik daarover.
En die zei: nou nee, de meeste mensen maken het niet mee,
al is het voor jou de normaalste zaak van de wereld,
voor de meeste mensen is dat niet zo.
Die ontkenning gaat dus ver.
Lijk ik ook te lezen als ik lees hoe jij schrijft over boeken lezen
(prachtige zin dit )
Maar misschien lees ik dat verkeerd.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 19 januari 2017 om 10:06
donderdag 19 januari 2017 om 10:07
quote:Sunemom schreef op 19 januari 2017 @ 09:45:
Je hebt in elk geval goede ideeën pruttel. Ik wist dat ik iets vergat. Ontbijt is best een goed idee
Die borrelnoten vond ik dan wel weer twijfelachtig
Je hebt in elk geval goede ideeën pruttel. Ik wist dat ik iets vergat. Ontbijt is best een goed idee
Die borrelnoten vond ik dan wel weer twijfelachtig
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 19 januari 2017 om 10:08
quote:Elmervrouw schreef op 19 januari 2017 @ 09:44:
Date uitgezwaaid vanmorgen
Straks brrrrrr gyn. onderzoek - een heeft overigens niets met het ander te maken
Zie er tegenop.
logisch, sterkte EV.
Hoop wel dat het fijn was met date man! Misschien kun je daar met een glimlach aan terug denken?
Date uitgezwaaid vanmorgen
Straks brrrrrr gyn. onderzoek - een heeft overigens niets met het ander te maken
Zie er tegenop.
logisch, sterkte EV.
Hoop wel dat het fijn was met date man! Misschien kun je daar met een glimlach aan terug denken?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 19 januari 2017 om 10:13
Ik heb trouwens net een leeslijstje gemaakt. Sommige boeken zijn me al eerder aangeraden (begaafde kind in ieder geval vaak, niemandskinderen volgens mij ook), maar ik had ze nooit gelezen. Want ik vond ze nooit genoeg (of überhaupt) op mij van toepassing (herkenbaar, Knuffel?), maar nu ik lees hoeveel jullie eraan hebben, zal ik ze eens uit de digitale bieb vissen...
donderdag 19 januari 2017 om 10:21
Hier vanmorgen ernstig verward wakker geworden.
Gedachten die boos waren.
Waarom heb je gelezen in die boeken?
Die zijn niet voor jou bestemd.
Je mag daar niet aan terug denken.
Je mag dat deel geen ruimte geven.
Opmerkelijk wat dat doet met dat deel dat gisteren van zich liet horen.
Trekt zich dan razend snel terug.
Want je gaat me toch opnieuw afwijzen?
Je gaat toch mee in de gedachten?
Ik mag er toch niet zijn?
Zie je wel, ik mag er toch niet zijn...
Zodra ik het merkte, wat de gedachten deden,
haar wegdrukken,
heb ik ipv de aandacht te geven aan m'n gedachten,
aandacht gegeven aan haar, aan dat deel.
Nee hoor, zei ik, ik wijs je niet af,
ik geloof mijn gedachten niet meer.
Ze doen gemeen, en laten jou stikken.
Maar jij bent een deel van mij,
een belangrijk deel en een fijn deel.
Wat je meegemaakt hebt, gezien hebt,
is te naar voor woorden.
Maar jij niet, jij bent geweldig.
En weet je? Jij bent mij.
Eigenlijk ben ik daar trots op.
Dat jij zo mooi en liefdevol en puur bent.
Want jij bent mij.
Dus ben ik dat ook...
Zonder de gedachten, blijft er dus heel veel van mij over.
Maar wel iets dat nooit ruimte gekregen heeft,
weggedrukt is.
Zich heel makkelijk laat wegsturen door de gedachten.
Logisch, ik begrijp het wel, zeg ik tegen haar.
Sorry dat ik je nooit heb willen zien,
nooit heb willen leren kennen,
dacht je weg te moeten drukken.
Sorry, zeg ik tegen haar, dat ik niet beter wist...
Fijn dat je er nu wel bent,
en mag zijn.
Ik snap wel dat je pijn hebt, en dat het zeer doet,
maar ik wil er voor je zijn.
Je troosten en beschermen en leren kennen.
Fijn, jou te leren kennen.
Hallo, oud en tegelijk nieuw deel van mij,
wees maar welkom.
Want, echt waar, jij bent mij...
Op mijn werk ook alweer heel wat meegemaakt vanmorgen
Mooi contact.
Mensen die voor me opkomen, maar ook gelijkwaardigheid in het contact zoeken.
En waardering uitspreken.
Gewoon, omdat ze dat willen.
Leidinggevende zei: ik wilde nog wel even zeggen dat ik het geweldig vind hoe je gisteren gepresteerd hebt. Hoe je het aangepakt hebt en hoe fijn het samenwerken was.
Waarop ik zei: nou ik vond het ook heel fijn, vooral door hoe jij mij aanvulde.
Waarop zij zegt: volgens mij heb jij moeite om complimenten te ontvangen
Ehh
Dus ik zei: ja, want ik kijk erop terug, en denk: het kan altijd nog beter.
Vervolgens noemde ik 2 voorbeelden.
Waarop zij zegt: dat gevoel heb ik helemaal niet gehad. Je hebt het echt goed gedaan.
Tsja. Oké, moeilijk..
Want ik vind oprecht dat het altijd beter kan.
Is dat gek??
Wel lief zo'n leidinggevende.
Denk dat ik een fijne werkplek heb
Gedachten die boos waren.
Waarom heb je gelezen in die boeken?
Die zijn niet voor jou bestemd.
Je mag daar niet aan terug denken.
Je mag dat deel geen ruimte geven.
Opmerkelijk wat dat doet met dat deel dat gisteren van zich liet horen.
Trekt zich dan razend snel terug.
Want je gaat me toch opnieuw afwijzen?
Je gaat toch mee in de gedachten?
Ik mag er toch niet zijn?
Zie je wel, ik mag er toch niet zijn...
Zodra ik het merkte, wat de gedachten deden,
haar wegdrukken,
heb ik ipv de aandacht te geven aan m'n gedachten,
aandacht gegeven aan haar, aan dat deel.
Nee hoor, zei ik, ik wijs je niet af,
ik geloof mijn gedachten niet meer.
Ze doen gemeen, en laten jou stikken.
Maar jij bent een deel van mij,
een belangrijk deel en een fijn deel.
Wat je meegemaakt hebt, gezien hebt,
is te naar voor woorden.
Maar jij niet, jij bent geweldig.
En weet je? Jij bent mij.
Eigenlijk ben ik daar trots op.
Dat jij zo mooi en liefdevol en puur bent.
Want jij bent mij.
Dus ben ik dat ook...
Zonder de gedachten, blijft er dus heel veel van mij over.
Maar wel iets dat nooit ruimte gekregen heeft,
weggedrukt is.
Zich heel makkelijk laat wegsturen door de gedachten.
Logisch, ik begrijp het wel, zeg ik tegen haar.
Sorry dat ik je nooit heb willen zien,
nooit heb willen leren kennen,
dacht je weg te moeten drukken.
Sorry, zeg ik tegen haar, dat ik niet beter wist...
Fijn dat je er nu wel bent,
en mag zijn.
Ik snap wel dat je pijn hebt, en dat het zeer doet,
maar ik wil er voor je zijn.
Je troosten en beschermen en leren kennen.
Fijn, jou te leren kennen.
Hallo, oud en tegelijk nieuw deel van mij,
wees maar welkom.
Want, echt waar, jij bent mij...
Op mijn werk ook alweer heel wat meegemaakt vanmorgen
Mooi contact.
Mensen die voor me opkomen, maar ook gelijkwaardigheid in het contact zoeken.
En waardering uitspreken.
Gewoon, omdat ze dat willen.
Leidinggevende zei: ik wilde nog wel even zeggen dat ik het geweldig vind hoe je gisteren gepresteerd hebt. Hoe je het aangepakt hebt en hoe fijn het samenwerken was.
Waarop ik zei: nou ik vond het ook heel fijn, vooral door hoe jij mij aanvulde.
Waarop zij zegt: volgens mij heb jij moeite om complimenten te ontvangen
Ehh
Dus ik zei: ja, want ik kijk erop terug, en denk: het kan altijd nog beter.
Vervolgens noemde ik 2 voorbeelden.
Waarop zij zegt: dat gevoel heb ik helemaal niet gehad. Je hebt het echt goed gedaan.
Tsja. Oké, moeilijk..
Want ik vind oprecht dat het altijd beter kan.
Is dat gek??
Wel lief zo'n leidinggevende.
Denk dat ik een fijne werkplek heb
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 19 januari 2017 om 10:21
donderdag 19 januari 2017 om 10:24
quote:Tobbert schreef op 19 januari 2017 @ 10:13:
Ik heb trouwens net een leeslijstje gemaakt. Sommige boeken zijn me al eerder aangeraden (begaafde kind in ieder geval vaak, niemandskinderen volgens mij ook), maar ik had ze nooit gelezen. Want ik vond ze nooit genoeg (of überhaupt) op mij van toepassing (herkenbaar, Knuffel?), maar nu ik lees hoeveel jullie eraan hebben, zal ik ze eens uit de digitale bieb vissen...
Ja herkenbaar, en weet je? Je merkt zelf wel of het het moment is om te lezen.
Soms wel, soms niet.
Het hoeft niet. Mag wel. En kan heel steunend zijn
Ik heb trouwens net een leeslijstje gemaakt. Sommige boeken zijn me al eerder aangeraden (begaafde kind in ieder geval vaak, niemandskinderen volgens mij ook), maar ik had ze nooit gelezen. Want ik vond ze nooit genoeg (of überhaupt) op mij van toepassing (herkenbaar, Knuffel?), maar nu ik lees hoeveel jullie eraan hebben, zal ik ze eens uit de digitale bieb vissen...
Ja herkenbaar, en weet je? Je merkt zelf wel of het het moment is om te lezen.
Soms wel, soms niet.
Het hoeft niet. Mag wel. En kan heel steunend zijn
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 19 januari 2017 om 10:35
quote:Elmervrouw schreef op 19 januari 2017 @ 10:21:
[...]
Er zijn idd wel dingen om met een glimlach aan terug te denken
Mooi zo!!
Qua werk: ik heb alsnog heel snel het gevoel buiten 'de groep' te vallen hoor.
Dat is onveilig...
Waarbij ik het met mijn nieuwe werk nog moeilijker gemaakt heb.
Want ik hoor minder bij 'de groep' en meer bij mijn leidinggevende.
Zit er zeg maar tussen in (midden management functie).
Maar heb wel het idee dat ik het aardig red en redelijk doe...
Maar ja, ik vind dat moeilijk te zeggen. Kom te snel over alsof ik naast m'n schoenen loop of zo
dat is niet zo!
Gun jou ook een fijne werkomgeving
[...]
Er zijn idd wel dingen om met een glimlach aan terug te denken
Mooi zo!!
Qua werk: ik heb alsnog heel snel het gevoel buiten 'de groep' te vallen hoor.
Dat is onveilig...
Waarbij ik het met mijn nieuwe werk nog moeilijker gemaakt heb.
Want ik hoor minder bij 'de groep' en meer bij mijn leidinggevende.
Zit er zeg maar tussen in (midden management functie).
Maar heb wel het idee dat ik het aardig red en redelijk doe...
Maar ja, ik vind dat moeilijk te zeggen. Kom te snel over alsof ik naast m'n schoenen loop of zo
dat is niet zo!
Gun jou ook een fijne werkomgeving
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 19 januari 2017 om 11:18
