Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 10:55
quote:Koontz schreef op 21 januari 2017 @ 10:36:
Here mooie droom, Knuf! En weet je? Zo zie ik 'kleine Knuf' ook, en met mij waarschijnlijk veel anderen. Daarom is het soms moeilijk te lezen hoe jij jezelf verantwoordelijk houdt voor dingen waar je als kind helemaal niet verantwoordelijk voor kan en mag zijn. Koester dat mooie, onschuldige meisje maar!
Verder nog niet bijgelezen maar een voor iedereen die het nodig heeft. Ik lees dingen soms later en reageer dan niet meer, maar weet dat jullie gelezen -en gehoord- worden.
Ik heb inmiddels het boek niemandskinderen. Erg confronterend. Ik weet het nog niet.
Bedankt Koontz voor je lieve reactie
Het boek is dus confronterend maar wat weet je nog niet?
Here mooie droom, Knuf! En weet je? Zo zie ik 'kleine Knuf' ook, en met mij waarschijnlijk veel anderen. Daarom is het soms moeilijk te lezen hoe jij jezelf verantwoordelijk houdt voor dingen waar je als kind helemaal niet verantwoordelijk voor kan en mag zijn. Koester dat mooie, onschuldige meisje maar!
Verder nog niet bijgelezen maar een voor iedereen die het nodig heeft. Ik lees dingen soms later en reageer dan niet meer, maar weet dat jullie gelezen -en gehoord- worden.
Ik heb inmiddels het boek niemandskinderen. Erg confronterend. Ik weet het nog niet.
Bedankt Koontz voor je lieve reactie
Het boek is dus confronterend maar wat weet je nog niet?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 11:40
@knuf; Ik weet nog niet of ik er iets mee kan. Sommige dingen die ik las, vooral ook over de verschillende gevolgen op de langere termijn vind ik moeilijk om te lezen. Voor degenen met broers en/of zussen, zien jullie soms wel eens het gedrag van je ouder(s) in ze terug?
En als ze kinderen hebben, maak je je dan zorgen om die kinderen?
En als ze kinderen hebben, maak je je dan zorgen om die kinderen?
zaterdag 21 januari 2017 om 12:16
quote:Koontz schreef op 21 januari 2017 @ 11:40:
@knuf; Ik weet nog niet of ik er iets mee kan. Sommige dingen die ik las, vooral ook over de verschillende gevolgen op de langere termijn vind ik moeilijk om te lezen. Voor degenen met broers en/of zussen, zien jullie soms wel eens het gedrag van je ouder(s) in ze terug?
En als ze kinderen hebben, maak je je dan zorgen om die kinderen?
Ja dat snap ik wel. Dat het moeilijk is dat te lezen. Zou daar ook de tijd voor nemen, confrontatie is prima maar wel op jouw tempo en volgend in jouw proces
Ik zie heel veel van mijn ouders terug in mijn broertjes gedrag en ook in mijn eigen... Dat is ook logisch want je ouders voeden je op, leren je hun normen en waarden en vertellen je elke dag alles vanuit hun eigen overtuigingen en werkelijkheid.
Daar had ik het met vriend toevallig laatst over, soms kijkt een persoon bij ons naar binnen
Mijn moeder leerde mij dat dat kwam omdat mensen jaloers op ons zijn en ze leerde me daarmee wantrouwen en achterdocht, elke keer weer
Mijn vriend heeft geleerd dat het leuk is als mensen naar binnen kijken, als hij dat ziet zwaait hij oprecht vrolijk naar zo'n iemand, want hij heeft geleerd dat mensen dat gewoon wel eens doen en daar niks mee bedoelen, en als ze er wel wat mee bedoelen dat dat los staat van hem, want vriend heeft geleerd op zichzelf te vertrouwen.
Als mijn broertje kinderen krijgt zal dat net zo'n risico meebrengen als wanneer ik kinderen krijg. Ik denk wel dat het verschil is dat ik me er heel bewust van ben en keihard aan gewerkt heb en nu opnieuw om mijn overtuigingen en ideeën te onderzoeken en waar nodig bij te stellen.
Ik denk namelijk dat het niet eerlijk is (en misschien niet werkt) wanneer ik mijn kind(eren) dingen ga leren over vertrouwen, liefde, etc als ik er voor mijzelf niet in geloof...
Maar goed ik heb (nog) geen kinderen dus heb geen idee en misschien is het heel anders
Maar ik zie wel hoe mijn nichtjes en neefjes omgaan met hun kinderen en dat het niet uit de lucht komt vallen dat er uithuisplaatsingen, verslaafd geboren kinderen en kapotte relaties zijn..
Als ik hoor hoe liefdevol jij over je kinderen praat Koontz en veel anderen hier, dan geeft me dat wel weer veel vertrouwen en denk ik: wat knap dat je de patronen (deels) hebt weten te doorbreken
@knuf; Ik weet nog niet of ik er iets mee kan. Sommige dingen die ik las, vooral ook over de verschillende gevolgen op de langere termijn vind ik moeilijk om te lezen. Voor degenen met broers en/of zussen, zien jullie soms wel eens het gedrag van je ouder(s) in ze terug?
En als ze kinderen hebben, maak je je dan zorgen om die kinderen?
Ja dat snap ik wel. Dat het moeilijk is dat te lezen. Zou daar ook de tijd voor nemen, confrontatie is prima maar wel op jouw tempo en volgend in jouw proces
Ik zie heel veel van mijn ouders terug in mijn broertjes gedrag en ook in mijn eigen... Dat is ook logisch want je ouders voeden je op, leren je hun normen en waarden en vertellen je elke dag alles vanuit hun eigen overtuigingen en werkelijkheid.
Daar had ik het met vriend toevallig laatst over, soms kijkt een persoon bij ons naar binnen
Mijn moeder leerde mij dat dat kwam omdat mensen jaloers op ons zijn en ze leerde me daarmee wantrouwen en achterdocht, elke keer weer
Mijn vriend heeft geleerd dat het leuk is als mensen naar binnen kijken, als hij dat ziet zwaait hij oprecht vrolijk naar zo'n iemand, want hij heeft geleerd dat mensen dat gewoon wel eens doen en daar niks mee bedoelen, en als ze er wel wat mee bedoelen dat dat los staat van hem, want vriend heeft geleerd op zichzelf te vertrouwen.
Als mijn broertje kinderen krijgt zal dat net zo'n risico meebrengen als wanneer ik kinderen krijg. Ik denk wel dat het verschil is dat ik me er heel bewust van ben en keihard aan gewerkt heb en nu opnieuw om mijn overtuigingen en ideeën te onderzoeken en waar nodig bij te stellen.
Ik denk namelijk dat het niet eerlijk is (en misschien niet werkt) wanneer ik mijn kind(eren) dingen ga leren over vertrouwen, liefde, etc als ik er voor mijzelf niet in geloof...
Maar goed ik heb (nog) geen kinderen dus heb geen idee en misschien is het heel anders
Maar ik zie wel hoe mijn nichtjes en neefjes omgaan met hun kinderen en dat het niet uit de lucht komt vallen dat er uithuisplaatsingen, verslaafd geboren kinderen en kapotte relaties zijn..
Als ik hoor hoe liefdevol jij over je kinderen praat Koontz en veel anderen hier, dan geeft me dat wel weer veel vertrouwen en denk ik: wat knap dat je de patronen (deels) hebt weten te doorbreken
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 13:50
Ik denk dat het een groot verschil maakt, als je jezelf bewust bent van je patronen, valkuilen, gevoeligheden, dingen die je je kinderen zeker niet zou willen meegeven (want negatief vanuit je eigen opvoeding), als je zelf kinderen krijgt. Je hoeft niet perfect te zijn, als je maar menselijk bent. Toen ik zelf kinderen kreeg, wist ik heel goed wat ik ze wilde meegeven, met als stip op één zou je kunnen zeggen: veiligheid en de zekerheid dat ze gewenst waren. En dat is hopelijk wel een basis waarop ze nu, in een totaal veranderde situatie, op verder kunnen; en meer dan ikzelf heb meegekregen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 21 januari 2017 om 16:14
Ja...ik denk dat dat het is, inderdaad, je bewust zijn van die patronen en vooral heel goed weten wat je je kinderen mee wilt geven - en wat je ze beslist niet mee wilt geven.
Dat ging heus niet altijd vanzelf, want ik ben ook gevormd door mijn jeugd. Gelukkig gaf mijn man me ook wel eens een seintje als ik dreigde door te slaan in boosheid. Want je kind corrigeren moet soms (uiteraard NOOIT fysiek) maar dan moet je wel weten wanneer het genoeg is. Dat moest ik leren aanvoelen.
Toen mijn kinderen zich in hun puberteit openlijk aan me ergerden (want dat hoort erbij op die leeftijd) vond ik dat geweldig, een bewijs dat ze niet in angst waren opgegroeid.
Toch vind ik het nog wel lastig niet mijn angsten op hen over te brengen, als (jong)volwassenen moeten ze de wereld kunnen ontdekken. Het liefst hield ik ze gewoon bij me, dat laten gaan vind ik moeilijk.
Hoe is het nu met je zoon, EV?
Dat ging heus niet altijd vanzelf, want ik ben ook gevormd door mijn jeugd. Gelukkig gaf mijn man me ook wel eens een seintje als ik dreigde door te slaan in boosheid. Want je kind corrigeren moet soms (uiteraard NOOIT fysiek) maar dan moet je wel weten wanneer het genoeg is. Dat moest ik leren aanvoelen.
Toen mijn kinderen zich in hun puberteit openlijk aan me ergerden (want dat hoort erbij op die leeftijd) vond ik dat geweldig, een bewijs dat ze niet in angst waren opgegroeid.
Toch vind ik het nog wel lastig niet mijn angsten op hen over te brengen, als (jong)volwassenen moeten ze de wereld kunnen ontdekken. Het liefst hield ik ze gewoon bij me, dat laten gaan vind ik moeilijk.
Hoe is het nu met je zoon, EV?
zaterdag 21 januari 2017 om 16:19
Mooi Elmervrouw: je hoeft niet perfect te zijn als je maar menselijk bent
Daar heb je vast gelijk in
Vanmiddag vrienden bij ons thuis gehad, bevriend stel, nu alweer weg want ik houd contact niet te lang vol...
Bijzonder hoe het ging, hoe contact sowieso sinds kort gaat: vriend vroeg vooraf aan mij: mogen zij weten hoe het met ons/jou gaat? Ik zei: ligt eraan hoe het ter sprake komt. Prima.
Wat gebeurde er: bevriend stel had het 'toevallig(?)' over het nieuws deze week waarin een kind mishandeld was door haar moeder op een vrij heftige manier.
Oh zei ik (tot mijn eigen verbazing) dat soort dingen deed mijn moeder ook wel (vriendin kent mijn moeder van vroeger)
Toen hadden we het erover wat mijn vriendin wel en niet weet over wat ik meeegemaakt heb. Zij zei: 'ik vond het het lastigst dat jouw moeder zo Onberekenbaar altijd was. Soms kwam ik jou ophalen om mee te spelen en dan was ze vrolijk en maakten we grapjes
En soms zei ze heel boos: Knuffel kan niet spelen. Terwijl je er wel gewoon was en ik snapte nooit wanneer ze blij was en wanneer boos. Ik was altijd een beetje bang voor haar.'
(Als zelfs een vriendinnetje al bang was voor mijn moeder, wat moest ik dan wel niet als dochter van..?!)
Ik vroeg aan mijn vriendin of ik haar ook verteld had over andere dingen die speelden in mijn jeugd. Nee ze zei ik weet van je moeder en je broertje maar is er nog meer dan?
Ja, seksueel misbruik door een familielid.
Ik durfde dit zo te zeggen. Nog nooit eerder heb ik die woorden zo uitgesproken. Ik durfde dat nu doordat ik merk dat de schuld niet bij mij ligt en ik veel meer slachtoffer ben dan ik toe wil geven. Maar doordat ik mij niet meer alleen maar de slechterik voel in het hele verhaal, durfde ik dit uit te spreken.
Geschrokken reactie natuurlijk van vriendin en haar vriend. Vriendin die vroeg: hoe lang duurde dat dan?
Van mijn geboorte tot achtste ongeveer.
Jeetje, wat heftig.
Ik vertelde ze over hoe mijn moeder gereageerd had op het misbruik
Nog meer geschrokken.
Toen vroeg haar vriend: maar waar was je vader in dit verhaal?
Ja zei ik die vraag stel ik mijzelf de laatste tijd ook..
En hoe ga je nu dan om met je familieleden die zo met jou omgegaan zijn? Vroeg vriendin
Tsja zei ik, ik besef pas sinds kort dat ik misschien niet helemaal schuldig ben aan vroeger
Mijn vriend legde toen uit hoe dat werkt met schuldgevoel en conditionering en zo (als ik jou vanaf je geboorte elke dag tot je 10de vertel dat je slecht bent, geloof je dat zelfs na 20 jaar nog etc).
Waarop haar vriend zei: dus eigenlijk is het zo dat wij wel kunnen blijven vertellen dat je niet schuldig bent maar dat jij er toch anders over denkt?
Ja, dat is precies hoe het is.
Nog wat gepraat over issues waar vriendin mee worstelt (minder heftig maar fijn om ook wat van haar leven te horen). En hoe zij daar mee omgaat.
Vriendin en haar vriend waren heel lief en: nog steeds hetzelfde richting mij als voordat ik het verhaal verteld had...
Dat is niet wat mijn verwachting was.. hun reacties waren sowieso tegen al mijn verwachtingen in.
Want: praten over deze dingen, dan zullen mensen mij afwijzen, niet meer willen zien, etc
Nou blijkbaar niet dus...
Zelfs bij het weggaan zeiden ze: doen we snel weer, via de app heb ik al wat data genoemd...
Huh? Dus jullie blijven lief? En willen mij nog zien? Ook al heb ik net verteld over m'n verleden? Goh...
Na afloop helemaal gesloopt, hoofd dat schuurt, probeert te plaatsen, te draaien, te treiteren.. Gedachten die overstuur zijn..
Daar heb je vast gelijk in
Vanmiddag vrienden bij ons thuis gehad, bevriend stel, nu alweer weg want ik houd contact niet te lang vol...
Bijzonder hoe het ging, hoe contact sowieso sinds kort gaat: vriend vroeg vooraf aan mij: mogen zij weten hoe het met ons/jou gaat? Ik zei: ligt eraan hoe het ter sprake komt. Prima.
Wat gebeurde er: bevriend stel had het 'toevallig(?)' over het nieuws deze week waarin een kind mishandeld was door haar moeder op een vrij heftige manier.
Oh zei ik (tot mijn eigen verbazing) dat soort dingen deed mijn moeder ook wel (vriendin kent mijn moeder van vroeger)
Toen hadden we het erover wat mijn vriendin wel en niet weet over wat ik meeegemaakt heb. Zij zei: 'ik vond het het lastigst dat jouw moeder zo Onberekenbaar altijd was. Soms kwam ik jou ophalen om mee te spelen en dan was ze vrolijk en maakten we grapjes
En soms zei ze heel boos: Knuffel kan niet spelen. Terwijl je er wel gewoon was en ik snapte nooit wanneer ze blij was en wanneer boos. Ik was altijd een beetje bang voor haar.'
(Als zelfs een vriendinnetje al bang was voor mijn moeder, wat moest ik dan wel niet als dochter van..?!)
Ik vroeg aan mijn vriendin of ik haar ook verteld had over andere dingen die speelden in mijn jeugd. Nee ze zei ik weet van je moeder en je broertje maar is er nog meer dan?
Ja, seksueel misbruik door een familielid.
Ik durfde dit zo te zeggen. Nog nooit eerder heb ik die woorden zo uitgesproken. Ik durfde dat nu doordat ik merk dat de schuld niet bij mij ligt en ik veel meer slachtoffer ben dan ik toe wil geven. Maar doordat ik mij niet meer alleen maar de slechterik voel in het hele verhaal, durfde ik dit uit te spreken.
Geschrokken reactie natuurlijk van vriendin en haar vriend. Vriendin die vroeg: hoe lang duurde dat dan?
Van mijn geboorte tot achtste ongeveer.
Jeetje, wat heftig.
Ik vertelde ze over hoe mijn moeder gereageerd had op het misbruik
Nog meer geschrokken.
Toen vroeg haar vriend: maar waar was je vader in dit verhaal?
Ja zei ik die vraag stel ik mijzelf de laatste tijd ook..
En hoe ga je nu dan om met je familieleden die zo met jou omgegaan zijn? Vroeg vriendin
Tsja zei ik, ik besef pas sinds kort dat ik misschien niet helemaal schuldig ben aan vroeger
Mijn vriend legde toen uit hoe dat werkt met schuldgevoel en conditionering en zo (als ik jou vanaf je geboorte elke dag tot je 10de vertel dat je slecht bent, geloof je dat zelfs na 20 jaar nog etc).
Waarop haar vriend zei: dus eigenlijk is het zo dat wij wel kunnen blijven vertellen dat je niet schuldig bent maar dat jij er toch anders over denkt?
Ja, dat is precies hoe het is.
Nog wat gepraat over issues waar vriendin mee worstelt (minder heftig maar fijn om ook wat van haar leven te horen). En hoe zij daar mee omgaat.
Vriendin en haar vriend waren heel lief en: nog steeds hetzelfde richting mij als voordat ik het verhaal verteld had...
Dat is niet wat mijn verwachting was.. hun reacties waren sowieso tegen al mijn verwachtingen in.
Want: praten over deze dingen, dan zullen mensen mij afwijzen, niet meer willen zien, etc
Nou blijkbaar niet dus...
Zelfs bij het weggaan zeiden ze: doen we snel weer, via de app heb ik al wat data genoemd...
Huh? Dus jullie blijven lief? En willen mij nog zien? Ook al heb ik net verteld over m'n verleden? Goh...
Na afloop helemaal gesloopt, hoofd dat schuurt, probeert te plaatsen, te draaien, te treiteren.. Gedachten die overstuur zijn..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 17:01
Wauw Knuffel wat een grote stap! Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val met mijn reacties want je blijft maar grote stappen maken het doet me zoveel goed om te lezen over je fijne vriend, vrienden en therapeut. Ik ben echt blij dat je nu eindelijk een warme en veilige omgeving om je heen hebt die goed reageert op de openheid en het vertrouwen dat jij hen steeds meer schenkt. Het is je zo gegund
Ik kan me voorstellen dat het nu misschien weer even heel moeilijk is allemaal?
Ik kan me voorstellen dat het nu misschien weer even heel moeilijk is allemaal?
zaterdag 21 januari 2017 om 17:30
quote:jasse schreef op 21 januari 2017 @ 17:01:
Wauw Knuffel wat een grote stap! Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val met mijn reacties want je blijft maar grote stappen maken het doet me zoveel goed om te lezen over je fijne vriend, vrienden en therapeut. Ik ben echt blij dat je nu eindelijk een warme en veilige omgeving om je heen hebt die goed reageert op de openheid en het vertrouwen dat jij hen steeds meer schenkt. Het is je zo gegund
Ik kan me voorstellen dat het nu misschien weer even heel moeilijk is allemaal?
Wat een lieve reactie, dank je wel Jasse
Ja het is nu moeilijk omdat er 2 processen tegelijk aan het werk zijn:
Aan de ene kant de gedachten die zeggen dat ik de hele vriendschap verpest heb, ze voor altijd afgeschrikt heb, ze denken dat ik wél de schuldige was, ik nooit hen met dit verhaal had mogen belasten etc etc
(en dus nu straf verdien en *bedenk allerlei destructief gedrag*)
Aan de andere kant het deel in mij dat zich gezien voelt, gehoord, gesteund. Uit de schulp kruipt en staat te springen; ik mag er zijn, zelfs bij jouw (mijn) vrienden..
En dan nog het pijnlijke besef dat ik mij altijd heb laten leiden (lijden..) door de gedachten in contact met anderen omdat ik ervan uit ging dat ik slecht was en afgewezen zou worden omdat dat me geleerd was door mensen die me juist vertrouwen en liefde hadden moeten geven...
Dat ik heel misschien niet anderen gigantisch tekort heb gedaan/doe maar juist mezelf..
Ik ben kapot van vermoeidheid..
Wauw Knuffel wat een grote stap! Ik heb het gevoel dat ik in herhaling val met mijn reacties want je blijft maar grote stappen maken het doet me zoveel goed om te lezen over je fijne vriend, vrienden en therapeut. Ik ben echt blij dat je nu eindelijk een warme en veilige omgeving om je heen hebt die goed reageert op de openheid en het vertrouwen dat jij hen steeds meer schenkt. Het is je zo gegund
Ik kan me voorstellen dat het nu misschien weer even heel moeilijk is allemaal?
Wat een lieve reactie, dank je wel Jasse
Ja het is nu moeilijk omdat er 2 processen tegelijk aan het werk zijn:
Aan de ene kant de gedachten die zeggen dat ik de hele vriendschap verpest heb, ze voor altijd afgeschrikt heb, ze denken dat ik wél de schuldige was, ik nooit hen met dit verhaal had mogen belasten etc etc
(en dus nu straf verdien en *bedenk allerlei destructief gedrag*)
Aan de andere kant het deel in mij dat zich gezien voelt, gehoord, gesteund. Uit de schulp kruipt en staat te springen; ik mag er zijn, zelfs bij jouw (mijn) vrienden..
En dan nog het pijnlijke besef dat ik mij altijd heb laten leiden (lijden..) door de gedachten in contact met anderen omdat ik ervan uit ging dat ik slecht was en afgewezen zou worden omdat dat me geleerd was door mensen die me juist vertrouwen en liefde hadden moeten geven...
Dat ik heel misschien niet anderen gigantisch tekort heb gedaan/doe maar juist mezelf..
Ik ben kapot van vermoeidheid..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 17:31
zaterdag 21 januari 2017 om 17:52
De dingen waarvan ik zeker weet dat niemand ze ooit mij zal aanrekenen verzwijg ik het liefst
Want als iemand je vertelt dat zijn/haar moeder je bedorven voedsel liet eten waar je ziek van werd, zelfs buiten liet slapen als het te koud was waardoor je een longontsteking opliep waarbij de reden verzwegen moest worden omdat je het aan jezelf te danken had, je een asbak tegen je hoofd kreeg maar gelukkig aan de achterkant zodat het niet teveel opviel maar je toch een week in een donkere kamer moest liggen ivm de hoofdpijn en de dokter het een hersenschudding noemde en uitlegde dat bomen klimmen geen goed idee was (...), je geregeld een brandblaar had op je vingers van de aansteker in de auto omdat je te dik eruit zag, je onder de brandnetel blaasjes zat omdat je weer eens niet geluisterd had en het dus logisch was dat je straf verdiend had, je bijna altijd blaren in je mond had om het eten zsm op te eten omdat je vaak verkeerd keek en dus weer van tafel gestuurd werd en op je kamer je achterlijke hoofd maar eens goed moest bekijken, je met je knieën in het glas gedrukt werd op het moment dat je een kopje of bord liet vallen..
Als je iemand dat vertelt zal diegene nooit zeggen: oh maar je was een slecht kind en verdiende dat.
De enige die dat zei en wel eens ongelijk kon hebben is mijn moeder
Maar juist die had ik zo hoog staan, naast mijn vader; mijn ouders, die geprobeerd hebben met al hun goede bedoelingen om toch nog iets van mij te redden en mij van fout in goed te veranderen
Maar wie weet, is het wel meer; mijn ouders, die weggelopen zijn voor hun verantwoordelijkheden, die hun problemen op mij (een onschuldig weerloos kind) botvierden, die nooit zo met mij om hadden mogen gaan, waar ik best boos op mag zijn..
Want als iemand je vertelt dat zijn/haar moeder je bedorven voedsel liet eten waar je ziek van werd, zelfs buiten liet slapen als het te koud was waardoor je een longontsteking opliep waarbij de reden verzwegen moest worden omdat je het aan jezelf te danken had, je een asbak tegen je hoofd kreeg maar gelukkig aan de achterkant zodat het niet teveel opviel maar je toch een week in een donkere kamer moest liggen ivm de hoofdpijn en de dokter het een hersenschudding noemde en uitlegde dat bomen klimmen geen goed idee was (...), je geregeld een brandblaar had op je vingers van de aansteker in de auto omdat je te dik eruit zag, je onder de brandnetel blaasjes zat omdat je weer eens niet geluisterd had en het dus logisch was dat je straf verdiend had, je bijna altijd blaren in je mond had om het eten zsm op te eten omdat je vaak verkeerd keek en dus weer van tafel gestuurd werd en op je kamer je achterlijke hoofd maar eens goed moest bekijken, je met je knieën in het glas gedrukt werd op het moment dat je een kopje of bord liet vallen..
Als je iemand dat vertelt zal diegene nooit zeggen: oh maar je was een slecht kind en verdiende dat.
De enige die dat zei en wel eens ongelijk kon hebben is mijn moeder
Maar juist die had ik zo hoog staan, naast mijn vader; mijn ouders, die geprobeerd hebben met al hun goede bedoelingen om toch nog iets van mij te redden en mij van fout in goed te veranderen
Maar wie weet, is het wel meer; mijn ouders, die weggelopen zijn voor hun verantwoordelijkheden, die hun problemen op mij (een onschuldig weerloos kind) botvierden, die nooit zo met mij om hadden mogen gaan, waar ik best boos op mag zijn..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 18:29
Oooooh Knuf, waarom was ik nou niet jouw buurvrouw toen, die toevallig op het juiste moment naar binnen keek ( ja, ik kijk bij mensen naar binnen, vind ik leuk, ik hou van naar binnen kijken bij mensen die ik niet ken. In de hoop een leuk tafereel aan te treffen, gewoon gezelligheid, een leuke inrichting.... ). Had iemand, iemand, iemand dit verdorie maar opgemerkt en er wat aan gedaan!
zaterdag 21 januari 2017 om 18:36
quote:pruttel schreef op 21 januari 2017 @ 18:29:
Oooooh Knuf, waarom was ik nou niet jouw buurvrouw toen, die toevallig op het juiste moment naar binnen keek ( ja, ik kijk bij mensen naar binnen, vind ik leuk, ik hou van naar binnen kijken bij mensen die ik niet ken. In de hoop een leuk tafereel aan te treffen, gewoon gezelligheid, een leuke inrichting.... ). Had iemand, iemand, iemand dit verdorie maar opgemerkt en er wat aan gedaan!
Nou....
Mijn moeder verborg veel dingen en had veel geheimen
Maar ik hielp daar wel in mee hoor
Ik zorgde er voor dat niemand de blaren, blauwe plek oid zag
Want ik dacht: ik heb het zelf verdiend, ik ben een slecht kind, ik maak m'n moeder boos
Ik heb er zelfs een paar keer over gelogen bijv toen met de huisarts/hersenschudding maar ook een keer op school...
Ik kijk trouwens om dezelfde reden als jij wel naar binnen soms en denk dat dat wel ok is
Geniet je al van je vrije avond trouwens?
tis weekend
Oooooh Knuf, waarom was ik nou niet jouw buurvrouw toen, die toevallig op het juiste moment naar binnen keek ( ja, ik kijk bij mensen naar binnen, vind ik leuk, ik hou van naar binnen kijken bij mensen die ik niet ken. In de hoop een leuk tafereel aan te treffen, gewoon gezelligheid, een leuke inrichting.... ). Had iemand, iemand, iemand dit verdorie maar opgemerkt en er wat aan gedaan!
Nou....
Mijn moeder verborg veel dingen en had veel geheimen
Maar ik hielp daar wel in mee hoor
Ik zorgde er voor dat niemand de blaren, blauwe plek oid zag
Want ik dacht: ik heb het zelf verdiend, ik ben een slecht kind, ik maak m'n moeder boos
Ik heb er zelfs een paar keer over gelogen bijv toen met de huisarts/hersenschudding maar ook een keer op school...
Ik kijk trouwens om dezelfde reden als jij wel naar binnen soms en denk dat dat wel ok is
Geniet je al van je vrije avond trouwens?
tis weekend
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 18:42
zaterdag 21 januari 2017 om 19:02
quote:pruttel schreef op 21 januari 2017 @ 18:42:
Geen facepalm voor jouw acties lieverd, jij deed alleen maar je best om je moeder te helpen en wist niet beter. Dus niet slecht of fout of dom.
Net lekker gegeten, vriend heeft gekookt, want ik heb gewerkt en we gaan straks lekker een paar delen van game of trones kijken. Heerlijk!!Fijn allemaal! Wij koken samen (dat was lang geleden want wilde het 100% zelf controleren en doen ) en gaan voor white collar
Geen facepalm voor jouw acties lieverd, jij deed alleen maar je best om je moeder te helpen en wist niet beter. Dus niet slecht of fout of dom.
Net lekker gegeten, vriend heeft gekookt, want ik heb gewerkt en we gaan straks lekker een paar delen van game of trones kijken. Heerlijk!!Fijn allemaal! Wij koken samen (dat was lang geleden want wilde het 100% zelf controleren en doen ) en gaan voor white collar
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 19:08
Oh ik ben ook een draak in MIJN keuken hoor maar alleen met mijn eigen boodschappen. Als hij boodschappen doet, mag hij ook koken en bij mij net zo. Wij kunnen namelijk helemaal niks met elkaars keuze voor ingrediënten en het idee wat je daar dan van maakt.
Wel knap dat je dat deels loslaat. Want het is ten eerste teveel werk om helemaal in je eentje te doen. Ten tweede is het leuk om eens wat anders te eten dan wat je zelf hebt gemaakt. En ten derde: het is gewoon heerlijk!!! Om te niksen en dan zomaar ineens eten te krijgen zelfs als dat eten dan niet helemaal perfect is.
Wel knap dat je dat deels loslaat. Want het is ten eerste teveel werk om helemaal in je eentje te doen. Ten tweede is het leuk om eens wat anders te eten dan wat je zelf hebt gemaakt. En ten derde: het is gewoon heerlijk!!! Om te niksen en dan zomaar ineens eten te krijgen zelfs als dat eten dan niet helemaal perfect is.
zaterdag 21 januari 2017 om 19:25
quote:pruttel schreef op 21 januari 2017 @ 19:08:
Oh ik ben ook een draak in MIJN keuken hoor maar alleen met mijn eigen boodschappen. Als hij boodschappen doet, mag hij ook koken en bij mij net zo. Wij kunnen namelijk helemaal niks met elkaars keuze voor ingrediënten en het idee wat je daar dan van maakt.
Wel knap dat je dat deels loslaat. Want het is ten eerste teveel werk om helemaal in je eentje te doen. Ten tweede is het leuk om eens wat anders te eten dan wat je zelf hebt gemaakt. En ten derde: het is gewoon heerlijk!!! Om te niksen en dan zomaar ineens eten te krijgen zelfs als dat eten dan niet helemaal perfect is.
Ha ha jij schrijft altijd zo grappig
Ja vriend en ik hebben afgesproken dat we gaan proberen dat hij 1 keer in de week gaat koken (op vrijdag want dan heb ik straks die therapie...).
Dood eng en we hebben ook afgesproken dat als het nog te moeilijk voelt voor mij we het samen doen op vrijdag..
Nog meer wat ik ga proberen los te laten
Maar hoe jij erover schrijft is wel heel prettig
Oh ik ben ook een draak in MIJN keuken hoor maar alleen met mijn eigen boodschappen. Als hij boodschappen doet, mag hij ook koken en bij mij net zo. Wij kunnen namelijk helemaal niks met elkaars keuze voor ingrediënten en het idee wat je daar dan van maakt.
Wel knap dat je dat deels loslaat. Want het is ten eerste teveel werk om helemaal in je eentje te doen. Ten tweede is het leuk om eens wat anders te eten dan wat je zelf hebt gemaakt. En ten derde: het is gewoon heerlijk!!! Om te niksen en dan zomaar ineens eten te krijgen zelfs als dat eten dan niet helemaal perfect is.
Ha ha jij schrijft altijd zo grappig
Ja vriend en ik hebben afgesproken dat we gaan proberen dat hij 1 keer in de week gaat koken (op vrijdag want dan heb ik straks die therapie...).
Dood eng en we hebben ook afgesproken dat als het nog te moeilijk voelt voor mij we het samen doen op vrijdag..
Nog meer wat ik ga proberen los te laten
Maar hoe jij erover schrijft is wel heel prettig
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 20:19
Knuffel, wat ga je ongelofelijk hard met al je inzichten, oefenen en verbinding maken met mensen. Mooi om te lezen, ik kan nauwelijks bevatten hoe snel alle puzzelstukjes op een plaats storten (er valt niet af een toe één stukje op zijn plek; ze vallen met hele puzzelfragementen tegelijkertijd). Heel knap.
Ik wilde vandaag het ebook van het begaafde kind gaan lezen, maar de bieb vertelde me wel dat ze die hadden maar ik kon 'm niet krijgen. Dus het is niemandskinderen geworden. Ik vorder maar langzaam, want ik het komt her en der wel aan (lees: ik kan niet meer ontkennen dat dit ook over mij gaat).
Ik ben trouwens wat beter aan het opletten naar 'kleine' gewoontes om mezelf te straffen, niet goed voor mezelf te zorgen of mezelf achter te stellen. De 'grote' heb ik redelijk in de smiezen (niet eten, expres pijn doen, leuke dingen moeten verdienen en dan de lat steeds verleggen dat ik 'm nooit bereik, etc.), of dat denk ik in ieder geval. Maar er zijn ook nog veel kleine dingen blijkt, zoals niet op tijd de dokter bellen omdat ik niet zo moet piepen, met honger naar bed moeten als ik te weinig heb gekookt (had ik maar beter moeten opletten), en nog meer. Daar wil ik de komende tijd beter op gaan letten, ook op de kleine dingen beter voor mezelf zorgen. En misschien wat meer delen met vriendinnen. Hopelijk komt er dan ook weer wat meer ruimte voor anderen, want ik zit de laatste tijd wel weer erg vast in mijn eigen gedachtes en mezelf.
Koontz, ik heb zelf geen kinderen en ik ben al zo'n beetje te oud om ze nog te krijgen (vooral aangezien ik geen vriend heb), maar mijn broer is heel bewust bezig om de patronen te doorbreken met zijn kind. Ik had zelf overigens de impact van tante worden onderschat, ik had gedacht dat het me niet zoveel zou aangaan en doen, maar dat bleek verkeerd gedacht. Het zal zichzelf wel wijzen, mettertijd (ik ben afgelopen zomer tante geworden, dus het is ook nog vrij nieuw).
Liever niet quoten.
Ik wilde vandaag het ebook van het begaafde kind gaan lezen, maar de bieb vertelde me wel dat ze die hadden maar ik kon 'm niet krijgen. Dus het is niemandskinderen geworden. Ik vorder maar langzaam, want ik het komt her en der wel aan (lees: ik kan niet meer ontkennen dat dit ook over mij gaat).
Ik ben trouwens wat beter aan het opletten naar 'kleine' gewoontes om mezelf te straffen, niet goed voor mezelf te zorgen of mezelf achter te stellen. De 'grote' heb ik redelijk in de smiezen (niet eten, expres pijn doen, leuke dingen moeten verdienen en dan de lat steeds verleggen dat ik 'm nooit bereik, etc.), of dat denk ik in ieder geval. Maar er zijn ook nog veel kleine dingen blijkt, zoals niet op tijd de dokter bellen omdat ik niet zo moet piepen, met honger naar bed moeten als ik te weinig heb gekookt (had ik maar beter moeten opletten), en nog meer. Daar wil ik de komende tijd beter op gaan letten, ook op de kleine dingen beter voor mezelf zorgen. En misschien wat meer delen met vriendinnen. Hopelijk komt er dan ook weer wat meer ruimte voor anderen, want ik zit de laatste tijd wel weer erg vast in mijn eigen gedachtes en mezelf.
Koontz, ik heb zelf geen kinderen en ik ben al zo'n beetje te oud om ze nog te krijgen (vooral aangezien ik geen vriend heb), maar mijn broer is heel bewust bezig om de patronen te doorbreken met zijn kind. Ik had zelf overigens de impact van tante worden onderschat, ik had gedacht dat het me niet zoveel zou aangaan en doen, maar dat bleek verkeerd gedacht. Het zal zichzelf wel wijzen, mettertijd (ik ben afgelopen zomer tante geworden, dus het is ook nog vrij nieuw).
Liever niet quoten.
zaterdag 21 januari 2017 om 21:23
Tobbert, bedankt voor je lieve woorden.
Ik heb zelf meer aan niemandskinderen (gehad) dan aan drama van begaafde kind.
Maar dat is voor iedereen verschillend.
Dapper dat je het leest
Mooi waar je mee bezig bent! Zowel de grote als kleine straffen herken ik.
Als ik dat lees denk ik: oh ja, het zit in zó veel dingen, het is zo met mijn leven verweven, dat ik mezelf moet straffen, dat ik me daar vaak niet eens meer van bewust ben. Knap wat jij allemaal inziet wat dat betreft en wat je al veranderd hebt, en nog aanpakt. Heb je lieve vriendinnen waar je eea mee kunt delen?
Ik heb zelf meer aan niemandskinderen (gehad) dan aan drama van begaafde kind.
Maar dat is voor iedereen verschillend.
Dapper dat je het leest
Mooi waar je mee bezig bent! Zowel de grote als kleine straffen herken ik.
Als ik dat lees denk ik: oh ja, het zit in zó veel dingen, het is zo met mijn leven verweven, dat ik mezelf moet straffen, dat ik me daar vaak niet eens meer van bewust ben. Knap wat jij allemaal inziet wat dat betreft en wat je al veranderd hebt, en nog aanpakt. Heb je lieve vriendinnen waar je eea mee kunt delen?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 21:50
Moeilijke avond met vriend...
Dat gezellig samen netflixen moet maar wachten tot een andere keer..
Voel me vandaag zwaar falen tov hem.
Hij moest de boodschappen in zijn eentje halen, die ik besteld had,
terwijl ik in bad lag, verkrampt lichaam...
En hij heeft ze ook nog opgeruimd, en daarna dus gestart met koken...
Dat is teveel voor één dag, zeker als ik het niet kan goedmaken met contact..
het mij nu niet lukt bij hem te liggen of hem te knuffelen...
Ik had al bedacht het goed te maken door naar de film te gaan,
maar dat werd veel te veel dit weekend er ook nog bij.
Maar wel 'gezellig' naar vrienden gaan, en niet gezellig met hem naar de film,
dat klopt toch niet...?
Ik moet alles kunnen, én én, niet of of.
Of of is voor andere mensen, die minder aankunnen.
Dat wil ik niet zijn ......
En daarna kregen we een discussie over mijn aandeel in de situaties van vroeger,
omdat hij zei:
'ik zou je zo graag door elkaar willen schudden en vastpakken en zeggen dat je moet stoppen jezelf de schuld te geven, maar het helpt niks.'
Ik heb hem uitgelokt en gezorgd dat we een flinke discussie kregen over mijn verleden.
Waarin het natuurlijk op een gegeven moment hard tegen hard ging en hij dus met bovengenoemde uitspraak kwam...
Uiteindelijk heb ik hem uitgelegd dat ik de strijd/discussie bewust op zoek,
het soms heel hard nodig heb om ergens tegen aan te schoppen,
om deze strijd te voeren...
Ik heb mijn eigen kuil gegraven, want hij begreep het en heeft zich zelfs voorgenomen niet meer met me in discussie te gaan, omdat het op niks anders dan frustraties (vooral van mijn kant ) uitloopt..
Hij zei: ik snap nu wel waarom je therapeut doet zoals ze doet en ik zie nu ook waarom. Met discussies bereik ik helemaal niks..
Nou ja, heb een rot gevoel nu en voel me nog steeds de meest slechte vriendin die er rond loopt, en zou niet verbaasd zijn als mijn relatie steeds minder fijn wordt.
Door mij
Vriend zei dat ik daar niet bang voor hoefde te zijn.
Ik denk het wel.
Want ik schiet echt gewoon op álle gebieden tekort.
Geen seks meer, geen boodschappen meer, geen vrolijke Knuffelbeertjes meer.
Geen spontane knuffels of lieve berichtjes..
Wel: helpen met het schoonmaken, koken, boodschappen,
helpen met de oefeningen... boze buien incasseren, zinloze discussies voeren, .....
Ik ken veel mensen die er voor zouden bedanken,
absoluut, zonder meer.
Dat gezellig samen netflixen moet maar wachten tot een andere keer..
Voel me vandaag zwaar falen tov hem.
Hij moest de boodschappen in zijn eentje halen, die ik besteld had,
terwijl ik in bad lag, verkrampt lichaam...
En hij heeft ze ook nog opgeruimd, en daarna dus gestart met koken...
Dat is teveel voor één dag, zeker als ik het niet kan goedmaken met contact..
het mij nu niet lukt bij hem te liggen of hem te knuffelen...
Ik had al bedacht het goed te maken door naar de film te gaan,
maar dat werd veel te veel dit weekend er ook nog bij.
Maar wel 'gezellig' naar vrienden gaan, en niet gezellig met hem naar de film,
dat klopt toch niet...?
Ik moet alles kunnen, én én, niet of of.
Of of is voor andere mensen, die minder aankunnen.
Dat wil ik niet zijn ......
En daarna kregen we een discussie over mijn aandeel in de situaties van vroeger,
omdat hij zei:
'ik zou je zo graag door elkaar willen schudden en vastpakken en zeggen dat je moet stoppen jezelf de schuld te geven, maar het helpt niks.'
Ik heb hem uitgelokt en gezorgd dat we een flinke discussie kregen over mijn verleden.
Waarin het natuurlijk op een gegeven moment hard tegen hard ging en hij dus met bovengenoemde uitspraak kwam...
Uiteindelijk heb ik hem uitgelegd dat ik de strijd/discussie bewust op zoek,
het soms heel hard nodig heb om ergens tegen aan te schoppen,
om deze strijd te voeren...
Ik heb mijn eigen kuil gegraven, want hij begreep het en heeft zich zelfs voorgenomen niet meer met me in discussie te gaan, omdat het op niks anders dan frustraties (vooral van mijn kant ) uitloopt..
Hij zei: ik snap nu wel waarom je therapeut doet zoals ze doet en ik zie nu ook waarom. Met discussies bereik ik helemaal niks..
Nou ja, heb een rot gevoel nu en voel me nog steeds de meest slechte vriendin die er rond loopt, en zou niet verbaasd zijn als mijn relatie steeds minder fijn wordt.
Door mij
Vriend zei dat ik daar niet bang voor hoefde te zijn.
Ik denk het wel.
Want ik schiet echt gewoon op álle gebieden tekort.
Geen seks meer, geen boodschappen meer, geen vrolijke Knuffelbeertjes meer.
Geen spontane knuffels of lieve berichtjes..
Wel: helpen met het schoonmaken, koken, boodschappen,
helpen met de oefeningen... boze buien incasseren, zinloze discussies voeren, .....
Ik ken veel mensen die er voor zouden bedanken,
absoluut, zonder meer.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 21 januari 2017 om 22:03
En dan zit ik ondertussen wel te schrijven, en te mailen met therapeut,
en thee te drinken, en te kleuren, en muziek te luisteren,
en filmpjes te bekijken, en wat te lezen. In bad gaan...
Alles om maar niet toe te geven aan de drang om pijn te doen.
Maar het voelt zo kansloos, zinloos.
Want die drang komt toch telkens terug, en weer en weer..
Ik heb geen energie meer om te strijden,
maar ook geen energie om het te ondergaan.
Het te voelen en te herbeleven.
Hartstikke leuk allemaal, dat het zo goed werkt,
en op de lange termijn en bladibla.
Maar ik ben gewoon ook op, en moe, en klaar ermee...
en thee te drinken, en te kleuren, en muziek te luisteren,
en filmpjes te bekijken, en wat te lezen. In bad gaan...
Alles om maar niet toe te geven aan de drang om pijn te doen.
Maar het voelt zo kansloos, zinloos.
Want die drang komt toch telkens terug, en weer en weer..
Ik heb geen energie meer om te strijden,
maar ook geen energie om het te ondergaan.
Het te voelen en te herbeleven.
Hartstikke leuk allemaal, dat het zo goed werkt,
en op de lange termijn en bladibla.
Maar ik ben gewoon ook op, en moe, en klaar ermee...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
