Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 10 april 2017 om 10:53
Woede, onmacht, krenking.... Dat iemand mij dingen aandeed die niet ok zijn... Dat maakte me woest. Niet alleen maar schuldig en bang. Die boosheid uitte zich in heel zwart wit denken. Het moest kloppen en ik was goed of slecht. En ik voelde me verscheurd door mijn liefde voor degenen die me verwaarloosd en mishandeld hadden. Hoe kon ik zoiets kloppend maken?
Wat me het meest hielp was mezelf geloven. En dan vooral het merken dat ik tov anderen zo'n andere basis heb. Hoe anderen reageren op moeilijkheden van anderen....
Tijdje terug was ik op zang en toen zei 1 van de mensen daar: ' ik ga nu weg want mijn dochter (op kamers) voelt zich mentaal niet ok en ik wil bij haar zijn en haar steunen.'
Dat voelde zo als wereldvreemd terwijl ik zag dat dat normaal natuurlijk gehecht gedrag is. En dan realiseer ik me dat ik echt verwaarloosd ben. Dat ik dat niet snap..die vanzelfsprekendheid bij andere zanger.. Dat ik meteen dacht dat die moeder zou vinden dat haar dochter zich aanstelde. Maar haar ogen en lichaamstaal lieten alleen maar liefde en zorg zien....
Wat me het meest hielp was mezelf geloven. En dan vooral het merken dat ik tov anderen zo'n andere basis heb. Hoe anderen reageren op moeilijkheden van anderen....
Tijdje terug was ik op zang en toen zei 1 van de mensen daar: ' ik ga nu weg want mijn dochter (op kamers) voelt zich mentaal niet ok en ik wil bij haar zijn en haar steunen.'
Dat voelde zo als wereldvreemd terwijl ik zag dat dat normaal natuurlijk gehecht gedrag is. En dan realiseer ik me dat ik echt verwaarloosd ben. Dat ik dat niet snap..die vanzelfsprekendheid bij andere zanger.. Dat ik meteen dacht dat die moeder zou vinden dat haar dochter zich aanstelde. Maar haar ogen en lichaamstaal lieten alleen maar liefde en zorg zien....
maandag 10 april 2017 om 10:59
quote:hanke321 schreef op 10 april 2017 @ 10:53:Tijdje terug was ik op zang en toen zei 1 van de mensen daar: ' ik ga nu weg want mijn dochter (op kamers) voelt zich mentaal niet ok en ik wil bij haar zijn en haar steunen.'
Dat voelde zo als wereldvreemd terwijl ik zag dat dat normaal natuurlijk gehecht gedrag is. En dan realiseer ik me dat ik echt verwaarloosd ben. Dat ik dat niet snap..die vanzelfsprekendheid bij andere zanger.. Dat ik meteen dacht dat die moeder zou vinden dat haar dochter zich aanstelde. Maar haar ogen en lichaamstaal lieten alleen maar liefde en zorg zien....Zo herkenbaar. Ik snap daar ook helemaal niets van als ik het zie. Verstandelijk misschien nog wel, maar gevoelsmatig kan ik er niets mee.
Dat voelde zo als wereldvreemd terwijl ik zag dat dat normaal natuurlijk gehecht gedrag is. En dan realiseer ik me dat ik echt verwaarloosd ben. Dat ik dat niet snap..die vanzelfsprekendheid bij andere zanger.. Dat ik meteen dacht dat die moeder zou vinden dat haar dochter zich aanstelde. Maar haar ogen en lichaamstaal lieten alleen maar liefde en zorg zien....Zo herkenbaar. Ik snap daar ook helemaal niets van als ik het zie. Verstandelijk misschien nog wel, maar gevoelsmatig kan ik er niets mee.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 10 april 2017 om 11:04
Hoe anderen reageren op moeilijkheden, dat is juist wat ik nu heel erg tegenkom in mijn leven. Vrijdag, onverwacht, heel fijne en goede steun, met begrip en ruimte, niks hoeven uitleggen, van iemand die met wie ik de afspraak al wilde afzeggen omdat ik me zo ellendig voelde. En van een kennis gisteren die zich ineens een ware vriendin toont. Van haar nieuwe vriend die ik de eerste keer zag, en die maar een klein deel van mijn verhaal kent, maar bij wie het ook goed en veilig voelde. Maar daar tegenover dateman, bij wie ik meer en meer het gevoel heb dat alles hem teveel is. En waardoor ik me dus juist weer slechter, onzekerder, schuldiger ga voelen, en waar ik wakker van lig.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 10 april 2017 om 11:20
quote:hanke321 schreef op 10 april 2017 @ 10:53:
Dat voelde zo als wereldvreemd terwijl ik zag dat dat normaal natuurlijk gehecht gedrag is. En dan realiseer ik me dat ik echt verwaarloosd ben. Dat ik dat niet snap..die vanzelfsprekendheid bij andere zanger.. Dat ik meteen dacht dat die moeder zou vinden dat haar dochter zich aanstelde. Maar haar ogen en lichaamstaal lieten alleen maar liefde en zorg zien....Ik vind het juist heel logisch bij anderen. Dat ze voor elkaar zorgen. Maar als zulke zorg mijn richting uitkomt, is het onwennig en ongemakkelijk.
Dat voelde zo als wereldvreemd terwijl ik zag dat dat normaal natuurlijk gehecht gedrag is. En dan realiseer ik me dat ik echt verwaarloosd ben. Dat ik dat niet snap..die vanzelfsprekendheid bij andere zanger.. Dat ik meteen dacht dat die moeder zou vinden dat haar dochter zich aanstelde. Maar haar ogen en lichaamstaal lieten alleen maar liefde en zorg zien....Ik vind het juist heel logisch bij anderen. Dat ze voor elkaar zorgen. Maar als zulke zorg mijn richting uitkomt, is het onwennig en ongemakkelijk.
maandag 10 april 2017 om 11:24
quote:hanke321 schreef op 10 april 2017 @ 10:53:
En ik voelde me verscheurd door mijn liefde voor degenen die me verwaarloosd en mishandeld hadden. Hoe kon ik zoiets kloppend maken?
Dat wil ik zo graag...
Over je voorbeeld: ergens is het wereldvreemd. Omdat je het zelf nooit ontvangen hebt; onvoorwaardelijke liefde steun begrip van je ouders
Maar ergens ook niet. Ik weet zeker dat jij, als een vriendin zich niet fijn voelt, ook niet zou denken 'wat een aansteller,' maar ook vanuit al het goeds wat in jou zit zou handelen, en bij haar zou willen zijn.
Dat maakt het nog intens pijnlijker... wij zijn wel in staat tot houden van, onvoorwaardelijk. Hoe kunnen we dan ooit onze ouders begrijpen?
Ik begrijp dat dan niet, hoe heeft mijn moeder mij al die dingen kunnen aandoen? Ik weet dat ze zelf zoveel pijn had, maar hoe kun je dat jaar in jaar uit op je kind afreageren... en hoe heeft m'n vader dat zolang kunnen toestaan..?
En ik voelde me verscheurd door mijn liefde voor degenen die me verwaarloosd en mishandeld hadden. Hoe kon ik zoiets kloppend maken?
Dat wil ik zo graag...
Over je voorbeeld: ergens is het wereldvreemd. Omdat je het zelf nooit ontvangen hebt; onvoorwaardelijke liefde steun begrip van je ouders
Maar ergens ook niet. Ik weet zeker dat jij, als een vriendin zich niet fijn voelt, ook niet zou denken 'wat een aansteller,' maar ook vanuit al het goeds wat in jou zit zou handelen, en bij haar zou willen zijn.
Dat maakt het nog intens pijnlijker... wij zijn wel in staat tot houden van, onvoorwaardelijk. Hoe kunnen we dan ooit onze ouders begrijpen?
Ik begrijp dat dan niet, hoe heeft mijn moeder mij al die dingen kunnen aandoen? Ik weet dat ze zelf zoveel pijn had, maar hoe kun je dat jaar in jaar uit op je kind afreageren... en hoe heeft m'n vader dat zolang kunnen toestaan..?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 10 april 2017 om 11:29
Elmervrouw het is dubbel he; zoveel verschillende mensen, contacten en ervaringen. Verwarrend en veel
Ik heb dat nu met aanrakingen. Ik heb mij nog nooit belangeloos laten aanraken. Laat staan laten troosten. Tot afgelopen maanden... met vriend steeds al oefenen daarin; alleen knuffelen, aaien, etc. Letterlijk weglopen als het op meer uit zou lopen. Zeer zeer moeilijk, maar een deel werd hierdoor wakker; ik heb ook wat te zeggen over mijn lichaam, huh?
En dan afgelopen vrijdag, m'n vriendin die me knuffelde tijdens de paniekaanval... een paar weken daarvoor, een vriendin die m'n hand bleef aaien tijdens een herbeleving... afgelopen periode m'n peut die m'n hand letterlijk vast hield...
Al die ervaringen zijn nieuw, en dood eng. Het is dood eng omdat ik wel merk hoe fijn en veilig en goed het voelt. Maar tegelijk honderden sirenes in m'n hoofd: dit is fout, slecht, verkeerd; hoe ga je dit ooit goed maken met die mensen?
Daar ben ik nog niet over uit. Het is verwarrend en fijn en dubbel, allemaal tegelijkertijd..
Ik heb dat nu met aanrakingen. Ik heb mij nog nooit belangeloos laten aanraken. Laat staan laten troosten. Tot afgelopen maanden... met vriend steeds al oefenen daarin; alleen knuffelen, aaien, etc. Letterlijk weglopen als het op meer uit zou lopen. Zeer zeer moeilijk, maar een deel werd hierdoor wakker; ik heb ook wat te zeggen over mijn lichaam, huh?
En dan afgelopen vrijdag, m'n vriendin die me knuffelde tijdens de paniekaanval... een paar weken daarvoor, een vriendin die m'n hand bleef aaien tijdens een herbeleving... afgelopen periode m'n peut die m'n hand letterlijk vast hield...
Al die ervaringen zijn nieuw, en dood eng. Het is dood eng omdat ik wel merk hoe fijn en veilig en goed het voelt. Maar tegelijk honderden sirenes in m'n hoofd: dit is fout, slecht, verkeerd; hoe ga je dit ooit goed maken met die mensen?
Daar ben ik nog niet over uit. Het is verwarrend en fijn en dubbel, allemaal tegelijkertijd..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 10 april 2017 om 11:31
Heel terechte vragen. En heel cru gezegd ben ik tot de ontdekking gekomen dat mijn ouders en dan (met name mijn ma) iets ontberen wat je echt mens maakt. Ging haar meer als een soort dierachtig oude huisgenoot beschouwen. Een tijger. Agressie is eigen. Voorspelbaarheid in de gedragingen (vergeleken met mij als mens) is er niet. Egocentrisch en niet uit op een band maar op overleven en status....zo voelde het en dat gevoel ben ik serieus gaan nemen.
Dus...op betrekkingsniveau ervoer ik mijn ma niet als een volwaardig mens. Meer als iemand met een empatische beperking.
Dus...op betrekkingsniveau ervoer ik mijn ma niet als een volwaardig mens. Meer als iemand met een empatische beperking.
maandag 10 april 2017 om 11:35
quote:Knuffelbeertjes schreef op 10 april 2017 @ 11:29:
Elmervrouw het is dubbel he; zoveel verschillende mensen, contacten en ervaringen. Verwarrend en veel
Ik heb dat nu met aanrakingen. Ik heb mij nog nooit belangeloos laten aanraken. Laat staan laten troosten. Tot afgelopen maanden... met vriend steeds al oefenen daarin; alleen knuffelen, aaien, etc. Letterlijk weglopen als het op meer uit zou lopen. Zeer zeer moeilijk, maar een deel werd hierdoor wakker; ik heb ook wat te zeggen over mijn lichaam, huh?
En dan afgelopen vrijdag, m'n vriendin die me knuffelde tijdens de paniekaanval... een paar weken daarvoor, een vriendin die m'n hand bleef aaien tijdens een herbeleving... afgelopen periode m'n peut die m'n hand letterlijk vast hield...
Al die ervaringen zijn nieuw, en dood eng. Het is dood eng omdat ik wel merk hoe fijn en veilig en goed het voelt. Maar tegelijk honderden sirenes in m'n hoofd: dit is fout, slecht, verkeerd; hoe ga je dit ooit goed maken met die mensen?
Daar ben ik nog niet over uit. Het is verwarrend en fijn en dubbel, allemaal tegelijkertijd..
Je neemt t waar en ervaart t als fijn veilig en goed.
Punt.
Meer hoef je niet. Dan maar niet-weten en niet kunnen plaatsen. Want de snelweg van schuldgevoel mag zo veel mogelijk ontweken worden.
(soort google maps rij-instructie)
Elmervrouw het is dubbel he; zoveel verschillende mensen, contacten en ervaringen. Verwarrend en veel
Ik heb dat nu met aanrakingen. Ik heb mij nog nooit belangeloos laten aanraken. Laat staan laten troosten. Tot afgelopen maanden... met vriend steeds al oefenen daarin; alleen knuffelen, aaien, etc. Letterlijk weglopen als het op meer uit zou lopen. Zeer zeer moeilijk, maar een deel werd hierdoor wakker; ik heb ook wat te zeggen over mijn lichaam, huh?
En dan afgelopen vrijdag, m'n vriendin die me knuffelde tijdens de paniekaanval... een paar weken daarvoor, een vriendin die m'n hand bleef aaien tijdens een herbeleving... afgelopen periode m'n peut die m'n hand letterlijk vast hield...
Al die ervaringen zijn nieuw, en dood eng. Het is dood eng omdat ik wel merk hoe fijn en veilig en goed het voelt. Maar tegelijk honderden sirenes in m'n hoofd: dit is fout, slecht, verkeerd; hoe ga je dit ooit goed maken met die mensen?
Daar ben ik nog niet over uit. Het is verwarrend en fijn en dubbel, allemaal tegelijkertijd..
Je neemt t waar en ervaart t als fijn veilig en goed.
Punt.
Meer hoef je niet. Dan maar niet-weten en niet kunnen plaatsen. Want de snelweg van schuldgevoel mag zo veel mogelijk ontweken worden.
(soort google maps rij-instructie)
maandag 10 april 2017 om 12:03
Bedankt Hanke
Moeilijk hoor, wat je zegt, toe te passen
Zal proberen het bij waarnemen te houden
Ipv krampachtig controleren en analyseren...
De dingen die ik benoem, die fijne ervaringen met mensen afgelopen tijd, zijn vreemd genoeg allemaal ontstaan op momenten dat ik de controle compleet kwijt was (paniekaanval en herbelevingen valt er weinig nog te controleren ). Dat is best gek...
Mijn beeld van mijn ouders is wel aan het veranderen, dat heb ik wel door. Heftig wat je vertelt over jouw moeder, dat vind ik echt verdrietig voor je
En toch, zodra ik dan mijn moeder haar foto zie, is alles terug en duidelijk en is er alleen nog schuld, schaamte, bezorgdheid en een groot verantwoordlijkheidsgevoel.
Zo werkt dat ook met mijn vader en stiefmoeder, als ik heel eerlijk ben... oude peut zegt dat die mensen allemaal volwassen zijn en op zichzelf kunnen passen, maar dat slaat nergens op ze leunden wel op mij. Wat best raar is, als je bedenkt dat we allemaal volwassen mensen zijn... Vriend zei vorige week: ik ken een vrouw van bijna 70 die gezond is maar zegt dat ze niet alleen naar een kledingwinkel durft. Ze durft wel alleen boodschappen te doen en naar de kapper, die veel verder weg is.
Wat sneu, zei ik.
Eh triest, zei m'n vriend, en al helemaal triest dat die vrouw jouw stiefmoeder is, jou opzadelt met een probleem van niet naar een kledingwinkel te durven en dat erin pepert door te zeggen dat je haar verwaarloost. Als het al sneu is, is het sneu voor jou, niet voor haar.
Vriend heeft dan ook helemaal geen behoefte om voorlopig naar ze toe te gaan... toch staat het op de planning over een dikke twee weken.
Moeilijk hoor, wat je zegt, toe te passen
Zal proberen het bij waarnemen te houden
Ipv krampachtig controleren en analyseren...
De dingen die ik benoem, die fijne ervaringen met mensen afgelopen tijd, zijn vreemd genoeg allemaal ontstaan op momenten dat ik de controle compleet kwijt was (paniekaanval en herbelevingen valt er weinig nog te controleren ). Dat is best gek...
Mijn beeld van mijn ouders is wel aan het veranderen, dat heb ik wel door. Heftig wat je vertelt over jouw moeder, dat vind ik echt verdrietig voor je
En toch, zodra ik dan mijn moeder haar foto zie, is alles terug en duidelijk en is er alleen nog schuld, schaamte, bezorgdheid en een groot verantwoordlijkheidsgevoel.
Zo werkt dat ook met mijn vader en stiefmoeder, als ik heel eerlijk ben... oude peut zegt dat die mensen allemaal volwassen zijn en op zichzelf kunnen passen, maar dat slaat nergens op ze leunden wel op mij. Wat best raar is, als je bedenkt dat we allemaal volwassen mensen zijn... Vriend zei vorige week: ik ken een vrouw van bijna 70 die gezond is maar zegt dat ze niet alleen naar een kledingwinkel durft. Ze durft wel alleen boodschappen te doen en naar de kapper, die veel verder weg is.
Wat sneu, zei ik.
Eh triest, zei m'n vriend, en al helemaal triest dat die vrouw jouw stiefmoeder is, jou opzadelt met een probleem van niet naar een kledingwinkel te durven en dat erin pepert door te zeggen dat je haar verwaarloost. Als het al sneu is, is het sneu voor jou, niet voor haar.
Vriend heeft dan ook helemaal geen behoefte om voorlopig naar ze toe te gaan... toch staat het op de planning over een dikke twee weken.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 10 april 2017 om 12:03
quote:Knuffelbeertjes schreef op 10 april 2017 @ 11:29:Al die ervaringen zijn nieuw, en dood eng. Het is dood eng omdat ik wel merk hoe fijn en veilig en goed het voelt. Maar tegelijk honderden sirenes in m'n hoofd: dit is fout, slecht, verkeerd; hoe ga je dit ooit goed maken met die mensen?
Daar ben ik nog niet over uit. Het is verwarrend en fijn en dubbel, allemaal tegelijkertijd..Ja, dat. Heel verwarrend en vreemd. Mijn vorige therapeute deed dat ook weleens, mijn hand vasthouden. Dat was fijn en eng tegelijkertijd. Alsof ik het niet verdien. Dat van afgelopen vrijdag was nog wel het vreemdste. Maakt het iemand iets uit dan? Ja, was het antwoord. En zelfs bij de psych, vorige week, tweede keer dat ze mij zag. Als ik er niet meer was, maakt dat jou iets uit? Ja. Hoezo, je kent me niet.
Ik snap er helemaal niets van.
Daar ben ik nog niet over uit. Het is verwarrend en fijn en dubbel, allemaal tegelijkertijd..Ja, dat. Heel verwarrend en vreemd. Mijn vorige therapeute deed dat ook weleens, mijn hand vasthouden. Dat was fijn en eng tegelijkertijd. Alsof ik het niet verdien. Dat van afgelopen vrijdag was nog wel het vreemdste. Maakt het iemand iets uit dan? Ja, was het antwoord. En zelfs bij de psych, vorige week, tweede keer dat ze mij zag. Als ik er niet meer was, maakt dat jou iets uit? Ja. Hoezo, je kent me niet.
Ik snap er helemaal niets van.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 10 april 2017 om 12:07
quote:Maar daar tegenover dateman, bij wie ik meer en meer het gevoel heb dat alles hem teveel is.
Jouw interpretatie.
Kun je hierover een open gesprek hebben met dateman? Ik weet niet of je nu juist door de toenemende onzekerheid juist gaat proberen de relatie de band te verbreken, zodat je daarna in elk geval weer bevestigd hebt dat het nergens toe ging. Dat zou ik echt heel jammer voor je vinden. Zijn er manieren om de band wel toe te laten, zelfs nu, juist nu?
Jouw interpretatie.
Kun je hierover een open gesprek hebben met dateman? Ik weet niet of je nu juist door de toenemende onzekerheid juist gaat proberen de relatie de band te verbreken, zodat je daarna in elk geval weer bevestigd hebt dat het nergens toe ging. Dat zou ik echt heel jammer voor je vinden. Zijn er manieren om de band wel toe te laten, zelfs nu, juist nu?
maandag 10 april 2017 om 12:26
Snow, na afgelopen maandag hebben we elkaar niet meer gezien. De dagen daarna voelde het contact via app heel anders; onpersoonlijk, geen grapjes zoals anders; internet uit als ik iets had gedeeld (gewoon gezellige dingen, niks zwaars) - kortom, ik voel heel duidelijk dat hij meer afstand nam en ik snap helemaal niet waarom. Daar word ik juist zo gestresst en gek van.
Als het goed is komt hij vanavond. Ik heb gezegd dat ik het fijn zou vinden als we vanavond een gesprek zouden kunnen hebben. Hij vraagt of hij dan zal langskomen? Oh, en niet slapen want geen spullen bij zich. (Nou dat was eerder geen bezwaar, Dus als dat ook weleens voorkwam).
Dus recht vanuit werk, eerst eten dan samen (nou lekker, met zo'n brok in mijn maag) en dan praten.
Ik zie er tegenop, maar het moet gebeuren. Ik kan zo niet verder. Dit wil ik zo niet. Kost mij alleen maar energie.
Als het goed is komt hij vanavond. Ik heb gezegd dat ik het fijn zou vinden als we vanavond een gesprek zouden kunnen hebben. Hij vraagt of hij dan zal langskomen? Oh, en niet slapen want geen spullen bij zich. (Nou dat was eerder geen bezwaar, Dus als dat ook weleens voorkwam).
Dus recht vanuit werk, eerst eten dan samen (nou lekker, met zo'n brok in mijn maag) en dan praten.
Ik zie er tegenop, maar het moet gebeuren. Ik kan zo niet verder. Dit wil ik zo niet. Kost mij alleen maar energie.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 10 april 2017 om 12:29
quote:SF_ schreef op 10 april 2017 @ 12:07: Ik weet niet of je nu juist door de toenemende onzekerheid juist gaat proberen de relatie de band te verbreken, zodat je daarna in elk geval weer bevestigd hebt dat het nergens toe ging. Dat zou ik echt heel jammer voor je vinden. Zijn er manieren om de band wel toe te laten, zelfs nu, juist nu? Het is inderdaad wel mijn plan, om vanavond alles te stoppen. De afgelopen dagen heb ik niet anders gedacht. Minder en onpersoonlijk contact voelt als 'straf', blijkbaar heb ik iets verkeerd gedaan of gezegd weet ik veel. Maar zeg het dan meteen, en hou me niet aan een lijntje door dit gedoe. Daar kan ik niet tegen. Dat maakt mij onzeker.
Ik moet gewoon kijken wat hij te zeggen heeft, maar ik heb heeeel sterk de neiging om de touwtjes in eigen handen te nemen en alles af te kappen straks. Klaar. Val ik hem ook niet meer lastig, kan ie een vrouw zonder gedoe zoeken.
Ik moet gewoon kijken wat hij te zeggen heeft, maar ik heb heeeel sterk de neiging om de touwtjes in eigen handen te nemen en alles af te kappen straks. Klaar. Val ik hem ook niet meer lastig, kan ie een vrouw zonder gedoe zoeken.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 10 april 2017 om 12:36
Ben je het niet zelf die je onzeker maakt? Is het werkelijk onpersoonlijk, blijven de grapjes werkelijk uit, of is het toeval, is het je interpretatie, heeft hij iets anders aan zijn hoofd, of is hij juist aan het proberen je tegemoet te komen en heeft dat de tegengestelde uitwerking? Heel moeilijk om te zien als je zelf in zo'n chaotisch hoofd zit.
Goed dat jullie vanavond een gesprek hebben.
Goed dat jullie vanavond een gesprek hebben.
maandag 10 april 2017 om 13:39
maandag 10 april 2017 om 20:03
Elmervrouw succes met het gesprek vanavond
Stronggirl, heb je nog iets aan de tip van Snow gehad? 'Ik voel me verschrikkelijk' dekt de lading volgens mij wel? Dan weet ze in elk geval hoe het gaat
Theekransjes je hoeft hier niks bij te houden, schrijf maar wanneer je wilt. Ik vind het wel moeilijk je te lezen omdat er weinig enters in staan, ik heb momenteel de concentratie van een spons, dus mij lukt het ook niet overal op te reageren hoor
Ernie zooo irritant is dat, heb ik ook soms, niet leuk. Lief dat je alsnog even een berichtje achter laat, ik hoop dat je een goed gesprek gehad hebt en een goede dag, denk dat het wel pittig was allemaal voor je, dus wees lief voor jezelf
Ik kan de rust onmogelijk vinden, na een middagje werken. Het lukt me niet op te staan van m'n stoel, en ben super super gespannen. De gedachten winnen zo snel terrein
Ik kan het bijna niet van me afzetten Ik begrijp nu niet hoe ik me zou moeten voelen (er is alleen verwarring), wat normaal is en wat ik nou moet, het is zo wazig in m'n hoofd.
Stronggirl, heb je nog iets aan de tip van Snow gehad? 'Ik voel me verschrikkelijk' dekt de lading volgens mij wel? Dan weet ze in elk geval hoe het gaat
Theekransjes je hoeft hier niks bij te houden, schrijf maar wanneer je wilt. Ik vind het wel moeilijk je te lezen omdat er weinig enters in staan, ik heb momenteel de concentratie van een spons, dus mij lukt het ook niet overal op te reageren hoor
Ernie zooo irritant is dat, heb ik ook soms, niet leuk. Lief dat je alsnog even een berichtje achter laat, ik hoop dat je een goed gesprek gehad hebt en een goede dag, denk dat het wel pittig was allemaal voor je, dus wees lief voor jezelf
Ik kan de rust onmogelijk vinden, na een middagje werken. Het lukt me niet op te staan van m'n stoel, en ben super super gespannen. De gedachten winnen zo snel terrein
Ik kan het bijna niet van me afzetten Ik begrijp nu niet hoe ik me zou moeten voelen (er is alleen verwarring), wat normaal is en wat ik nou moet, het is zo wazig in m'n hoofd.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 10 april 2017 om 22:25
@(hoort)Erhelemaalbij, volgende keer gewoon in stukjes reageren. Dan maar een paar berichten onder elkaar, dat maakt ook niet uit toch.
@Knuffelbeertjes, waarom moest je opstaan van je stoel? Even zitten is ook prima. Al zit je een uur, of twee uur, of een hele avond...
Slaap lekker, ondanks de volle maan.
@Knuffelbeertjes, waarom moest je opstaan van je stoel? Even zitten is ook prima. Al zit je een uur, of twee uur, of een hele avond...
Slaap lekker, ondanks de volle maan.
maandag 10 april 2017 om 22:35
Tobbie
Snow, ik zat niet lekker en verkrampt
Kon niet bewegen en kreeg steeds meer pijn
Toen in bad gegaan maar water is koud geworden (voor mijn gevoel weer opeens, ik word daar gek van)
Ik moet slapen en de gedachten niet hun zin geven zoals vanmorgen afgesproken dus ga medicatie nemen etc maar vind het heel erg moeilijk
Snow, ik zat niet lekker en verkrampt
Kon niet bewegen en kreeg steeds meer pijn
Toen in bad gegaan maar water is koud geworden (voor mijn gevoel weer opeens, ik word daar gek van)
Ik moet slapen en de gedachten niet hun zin geven zoals vanmorgen afgesproken dus ga medicatie nemen etc maar vind het heel erg moeilijk
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 10 april 2017 om 23:02
Mooi om te lezen hoe jullie elkaar weer vooruit helpen vandaag. Door te delen, laten we dat vooral goed onthouden, elke keer als we weer bang zijn om iets te posten of ruimte in te nemen....
Bedankt voor jullie eerlijkheid en kwetsbaarheid.
Inhoudelijk kan ik even niet reageren, mijn hoofd zit helemaal vol. Het was een pittige dag/avond en ik heb slaapuren nodig, voordat er weer iets zinnigs uit mij kan komen.
Ik hoop dat het gesprek van jou, EV, goed is geweest, wat er ook 'uitgekomen' is. En stronggirl, ik hoop dat je een mail hebt kunnen sturen waar de dingen instaan die je met je therapeute wilde delen. Voor alle anderen:
Slaap lekker.
Bedankt voor jullie eerlijkheid en kwetsbaarheid.
Inhoudelijk kan ik even niet reageren, mijn hoofd zit helemaal vol. Het was een pittige dag/avond en ik heb slaapuren nodig, voordat er weer iets zinnigs uit mij kan komen.
Ik hoop dat het gesprek van jou, EV, goed is geweest, wat er ook 'uitgekomen' is. En stronggirl, ik hoop dat je een mail hebt kunnen sturen waar de dingen instaan die je met je therapeute wilde delen. Voor alle anderen:
Slaap lekker.
