Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 9 april 2017 om 10:15
Dank voor jullie reacties! Superlief.
Kind zorgt er ook voor dat ik doorzet, als die er niet was zou ik niet doorzetten vrees ik.
Ik heb ook veel angst vaak dat psych bijv melding gaat maken ofzo terwijl dit absoluut niet is wat zij zegt, maar wantrouwende modus kan van dat soort dingen heel erg overtuigd raken.
Ik ga nu met kind dingen doen (wat idd erg helpt vaak om in t hier en nu te zijn). Tot later!
Kind zorgt er ook voor dat ik doorzet, als die er niet was zou ik niet doorzetten vrees ik.
Ik heb ook veel angst vaak dat psych bijv melding gaat maken ofzo terwijl dit absoluut niet is wat zij zegt, maar wantrouwende modus kan van dat soort dingen heel erg overtuigd raken.
Ik ga nu met kind dingen doen (wat idd erg helpt vaak om in t hier en nu te zijn). Tot later!
zondag 9 april 2017 om 10:45
Ernie, ik heb niet kunnen lezen wat je schreef, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. En ik wil dan meteen zeggen, ook tegen jou Knuffel, wat ik al eerder zei: juist dat jullie nu met je problemen bezig zijn, dat maakt dat je een betere moeder zult zijn. Ikzelf heb kinderen krijgen heel lang uitgesteld, juist vanwege redenen die alles met mijn verleden te maken hadden, en inderdaad kreeg ik heel veel last van triggers toen ze er waren, maar.... mijn fout was dat ik me zo erg daarvoor schaamde (ik had ook nog niet echt therapie gehad, wel links en rechts wat gedaan) dat ik met niemand in mijn omgeving daarover durfde te praten. Ik dacht dat iiedereen, behalve ik, 'het gewoon maar deed en kon', moeder zijn. Achteraf gezien is daardoor, door mijn zwijgen en alleen zitten ploeteren, alles misgelopen. Het waren ook andere tijden en er was jammer genoeg nog geen internet. Ik vind het moedig, knap, en heb alle respect voor jullie (natuurlijk ook de andere moeders hier) dat jullie wel durven te delen en hulp hebben gezocht.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 9 april 2017 om 10:49
Die rekensom van jaren-misbruik/ellende (om het zo maar samen te vatten) en aantal maanden therapie gebruikte mijn vorige therapeute ook trouwens. Ik voelde me heel vaak schuldig dat het zolang duurde. En dan was er in mijn volwassen leven nog eens een flink trauma bovenop gekomen, waar ook steeds nieuwe dingen in gebeurden (....), wat er ook nog eens bij kwam.
In die jaren therapie had zij bovendien ook nog eens elke vakantie vrij, was ze weleens ziek, dus zo zat ik dan al die tijd ook nog eens 'in te korten' in mijn gedachten.
Tja, en dan nu opnieuw hulp. Een psychiater/psychotherapeut nog wel. Omdat het toch weer nodig is nu.
In die jaren therapie had zij bovendien ook nog eens elke vakantie vrij, was ze weleens ziek, dus zo zat ik dan al die tijd ook nog eens 'in te korten' in mijn gedachten.
Tja, en dan nu opnieuw hulp. Een psychiater/psychotherapeut nog wel. Omdat het toch weer nodig is nu.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 9 april 2017 om 10:58
quote:Knuffelbeertjes schreef op 09 april 2017 @ 09:26: wij hebben dan (nog?) geen kind(eren), maar ik twijfel enorm aan onze kinderwens doordat ik ook zulke angsten heb, en tegen de dingen die jij noemt aan zal lopen... Dat betekent volgens mijn peut niet dat ik niet aan kinderen zou mogen beginnen, ze geeft aan dat mijn twijfels gezond zijn. Niet omdat mijn angsten realistisch zijn, maar omdat ik heel veel meegemaakt heb (net als jij).Even ter aanvulling op wat ik net schreef. Ik denk dat de generatie voor ons hier niet eens over nadacht. Oké, ik ben een stuk ouder dan jullie; ik kan beter zeggen: de generatie voor mij. Ik heb zomaar het vermoeden dat mijn eigen moeder ook dingen heeft meegemaakt (heb er door vroegere gesprekken waarin ik haar maar probeerde te begrijpen en te bereiken..) wel een klein beeld van. Het gevolg is dat ze ongepland zwanger was en 'moest trouwen', en alleen maar met de buitenkant van dingen bezig was in het moederschap (eten, kleren en wat de mensen zouden denken). Niks van band of relatie of contact. Zo in zichzelf opgesloten ook. Kinderen kwamen gewoon in die tijd. Niemand die erover nadacht. En ook niet over opvoeden of begeleiden, volgens mij. Je deed wat iedereen deed.
Dan vind ik het in deze tijd toch een heel stuk beter. Kinderen vind ik wel de moeilijkste beslissing die ik in mijn leven kon nemen, omdt het zo onomkeerbaar is. Doodeng. Van alle andere dingen kun je nog af, maar dit is iets wat je leven voor altijd beïnvloedt en verandert.
Dan vind ik het in deze tijd toch een heel stuk beter. Kinderen vind ik wel de moeilijkste beslissing die ik in mijn leven kon nemen, omdt het zo onomkeerbaar is. Doodeng. Van alle andere dingen kun je nog af, maar dit is iets wat je leven voor altijd beïnvloedt en verandert.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 9 april 2017 om 11:11
zondag 9 april 2017 om 11:33
quote:Knuffelbeertjes schreef op 09 april 2017 @ 11:10: Ik twijfel nu voor het eerst over m'n kinderwens, m'n peut zei dat dat gezonder was dan voorheen; dat ik alles maar wegdrukte... Daar zit wel wat in. Niet meer doen wat 'hoort' maar doen wat goed voelt.. maar dat is zo subjectief en persoonlijk, en hoe weet je nou wat goed is voor jezelf als je dat nooit geleerd hebt? En elke gedachte die kant op afgestraft wordt door m'n hoofd omdat het egoïstisch zou zijn...
Best een verwarrende tijd dit Ik ben het met haar eens. En natuurlijk is dat persoonlijk en subjectief. Weten wat goed is voor jezelf is ook een zoektocht, dat voel ik zelf ook. Nooit geleerd echt naar mezelf te luisteren en ja, dat ben ik ook aan het leren. Egoïstisch? Dat is een negatief etiket van mensen die je iets niet gunnen. Dan kun je alles wel egoïstisch noemen, alles wat je wilt, of het nu ijs is of paaseitjes of een nieuwe auto.
Best een verwarrende tijd dit Ik ben het met haar eens. En natuurlijk is dat persoonlijk en subjectief. Weten wat goed is voor jezelf is ook een zoektocht, dat voel ik zelf ook. Nooit geleerd echt naar mezelf te luisteren en ja, dat ben ik ook aan het leren. Egoïstisch? Dat is een negatief etiket van mensen die je iets niet gunnen. Dan kun je alles wel egoïstisch noemen, alles wat je wilt, of het nu ijs is of paaseitjes of een nieuwe auto.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 9 april 2017 om 12:34
Ik kom even zwaaien
Heerlijk die zon! En ik heb de eerste mensen buiten alweer horen klagen dat het zo warm is
Mijn katten liggen in de zon en als ik ze aai zijn ze gloeiend heet. Wat kunnen die beesten toch heerlijk kat zijn.
Knuf, over die twee therapeuten en dat iedereen recht heeft op hulp. Die ene is dan van mij oké, maar ik heb geen hulp nodig dus jij mag mijn hulp verder vind ik net als jouw vriendin het voorval van 20 minuten geen enkel probleem. Ik was gister met mijn vriendin op een etentje met meerdere mensen en wij hadden hetzelfde en zijn een half uur pleitos geweest omdat ik zag dat het niet goed met haar ging. Ik heb die tijd met alle liefde met haar door gebracht ( in de schuur daar, haha, stiekem roken ) en was alleen maar blij dat ik er kon zijn, al deed ik niks nuttigs. Samen kom je er beter door.
Hanke! Je dekbed! Wauw! En dat andere mag je ook nog kopen. Maar wel op zoek naar de mooiste, omdat je dat waard bent!
Verder helemaal bijgelezen eigenlijk vannacht al, maar toen was ik te moe om te typen. Aankomende week is de deal dat ik elke dag vóór half twaalf in bed wil liggen. Ik ben verdorie geen 18 meer
Dames, geniet allemaal van de zon. Die schijnt speciaal voor ons vandaag!
Heerlijk die zon! En ik heb de eerste mensen buiten alweer horen klagen dat het zo warm is
Mijn katten liggen in de zon en als ik ze aai zijn ze gloeiend heet. Wat kunnen die beesten toch heerlijk kat zijn.
Knuf, over die twee therapeuten en dat iedereen recht heeft op hulp. Die ene is dan van mij oké, maar ik heb geen hulp nodig dus jij mag mijn hulp verder vind ik net als jouw vriendin het voorval van 20 minuten geen enkel probleem. Ik was gister met mijn vriendin op een etentje met meerdere mensen en wij hadden hetzelfde en zijn een half uur pleitos geweest omdat ik zag dat het niet goed met haar ging. Ik heb die tijd met alle liefde met haar door gebracht ( in de schuur daar, haha, stiekem roken ) en was alleen maar blij dat ik er kon zijn, al deed ik niks nuttigs. Samen kom je er beter door.
Hanke! Je dekbed! Wauw! En dat andere mag je ook nog kopen. Maar wel op zoek naar de mooiste, omdat je dat waard bent!
Verder helemaal bijgelezen eigenlijk vannacht al, maar toen was ik te moe om te typen. Aankomende week is de deal dat ik elke dag vóór half twaalf in bed wil liggen. Ik ben verdorie geen 18 meer
Dames, geniet allemaal van de zon. Die schijnt speciaal voor ons vandaag!
zondag 9 april 2017 om 12:38
Het is net alsof er opeens een boze buitenwereld is die ik altijd weg kon toveren (met oud gedrag)
En naast die buitenwereld is er ook nog een binnenwereld die overstuur is en ook weggetoverd kon worden
En nu sta ik met lege handen tegenover al die gevoelens/emoties, ervaringen, sensaties, mensen, gedachten, etc. etc.
Dat voelt heel erg eng.
En naast die buitenwereld is er ook nog een binnenwereld die overstuur is en ook weggetoverd kon worden
En nu sta ik met lege handen tegenover al die gevoelens/emoties, ervaringen, sensaties, mensen, gedachten, etc. etc.
Dat voelt heel erg eng.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 9 april 2017 om 12:48
zondag 9 april 2017 om 12:57
Oh, over keuzes maken. Daar hebben veel mensen moeite mee. En er zijn tegenwoordig ook veel te veel dingen om uit te kiezen. In mijn winkel zie ik dat elke dag. Ik ben natuurlijk verantwoordelijk voor de inkoop, gelukkig heb ik geen last van keuzestress Iedereen kiest dus uit wat ik al gekozen heb, dat maakt het iets makkelijker.
Maar ik krijg het proces dus mee op basis waarvan mensen proberen te kiezen. En vaak is dat vanuit "wat iemand anders er van gaat vinden". En er worden allemaal irrelevante dingen bij gehaald, waarvan ik echt denk: u maakt een grapje? Maar nee, is bloedserieus. Ik probeer mensen dan te begeleiden in hun keuze. Ga dan terug naar de basis: waar heeft u het nou echt voor nodig en wat vind u nou zelf belangrijk. De klant moet er uiteindelijk zelf blij mee zijn. En alle omgevingsfactoren zijn niet echt belangrijk.
Toch ben ik het die in minstens 10 gevallen in de week de knoop voor mensen doorhak. Gewoon omdat ze het zelf niet kunnen en ze verdwaald zijn in keuzeland. Ik kies altijd wat goed is voor hen ( ik zou ook meer winst kunnen maken, maar zo ben ik niet en nu komen ze terug ) en dan zijn mensen echt opgelucht en dankbaar. Maar voor sommige mensen is het ook nooit goed. En dat geef ik dan ook aan.
Moraal van het verhaal: er is teveel keuze, dus het is niet erg als je niet kan kiezen. Maar vraag dan hulp aan iemand die er verstand van heeft en waarvan je zeker weet dat diegene het beste voor jou kiest. En niet stiekem voor zichzelf kiest ten koste van jou.
Ik kan dat bij Elmer bijvoorbeeld vertalen naar ZH. Die heeft al bewezen niet te kiezen ten gunste van Elmervrouw. Dus die mag nooit meer keuzes voor haar maken. En bij Knuf is dat haar vader. Die kiest altijd voor zichzelf, maakt niet uit hoe erg Knuf ( of broertje ) daaronder lijd. Die is dus ook niet geschikt om te helpen bij keuzes maken.
Maar ik krijg het proces dus mee op basis waarvan mensen proberen te kiezen. En vaak is dat vanuit "wat iemand anders er van gaat vinden". En er worden allemaal irrelevante dingen bij gehaald, waarvan ik echt denk: u maakt een grapje? Maar nee, is bloedserieus. Ik probeer mensen dan te begeleiden in hun keuze. Ga dan terug naar de basis: waar heeft u het nou echt voor nodig en wat vind u nou zelf belangrijk. De klant moet er uiteindelijk zelf blij mee zijn. En alle omgevingsfactoren zijn niet echt belangrijk.
Toch ben ik het die in minstens 10 gevallen in de week de knoop voor mensen doorhak. Gewoon omdat ze het zelf niet kunnen en ze verdwaald zijn in keuzeland. Ik kies altijd wat goed is voor hen ( ik zou ook meer winst kunnen maken, maar zo ben ik niet en nu komen ze terug ) en dan zijn mensen echt opgelucht en dankbaar. Maar voor sommige mensen is het ook nooit goed. En dat geef ik dan ook aan.
Moraal van het verhaal: er is teveel keuze, dus het is niet erg als je niet kan kiezen. Maar vraag dan hulp aan iemand die er verstand van heeft en waarvan je zeker weet dat diegene het beste voor jou kiest. En niet stiekem voor zichzelf kiest ten koste van jou.
Ik kan dat bij Elmer bijvoorbeeld vertalen naar ZH. Die heeft al bewezen niet te kiezen ten gunste van Elmervrouw. Dus die mag nooit meer keuzes voor haar maken. En bij Knuf is dat haar vader. Die kiest altijd voor zichzelf, maakt niet uit hoe erg Knuf ( of broertje ) daaronder lijd. Die is dus ook niet geschikt om te helpen bij keuzes maken.
zondag 9 april 2017 om 13:34
quote:Knuffelbeertjes schreef op 09 april 2017 @ 12:28:
[...]
Bijv eten. Ik at altijd volgens een bepaald dieet bijv Sonja Bakker of kharm, of de eetlijstjes van Mieke Kosters, en anders at ik wat ik vriend zag eten (behalve als het triggerde of ik het echt niet lustte, maar ik lustte alles behalve wat triggerde... dat is nu ook al gek, opeens lust ik niet alles meer?).
Bijv drinken. Ik dronk wat m'n vriendin dronk, of vriend. En verder alleen water. Water is altijd veilig.
Bijv. kleding. Ik keek naar m'n collega's en ging af op hun complimenten (daar kocht ik dan meer van).
Bijv. vakanties. Drama. Want iedereen kiest iets anders! En daarnaast zelf extreme heimwee...
Bijv. boodschappen. Vrije tijd. Hobby's. Films. Series. Boeken. Iets lekkers bij de thee of koffie. Sociale contacten. Feestjes. Uitnodigingen, aaargh
[...]
Zo herkenbaar
Het komt omdat we het nooit geleerd hebben Knuff. We kunnen wel kiezen, maar we hebben nooit geleerd dat we he-le-maal voor onszelf mogen kiezen. En dat we daar in kunnen veranderen, of iets verkeerds 'mogen' kiezen. Dat we er fouten in mogen maken, zeg maar.
Super eng, want we komen buiten onze comfortzone.
Maar bekijk het eens van een andere kant: super leuk! We mogen kiezen, we mogen het verkeerde kiezen, we mogen er fouten in maken, want de wereld vergaat tenslotte niet als we iets kiezen wat we bij nader inzien toch niet zo leuk, mooi of lekker (getver, dat blijf ik zo'n vies woord vinden, maar ik schrijf m, zien jullie dat ) vinden.
We mogen ontdekken. Het is als een grote speeltuin. Het ergste wat er kan gebeuren, is dat we een keer uit dat klimrek donderen. Maar tegenwoordig hebben ze van die verantwoorde, veilige valtegels, dus dat is lang niet zo pijnlijk als toen we klein waren.
Zullen we het gewoon proberen Knuff?
Een half jaartje geleden was ik bij een goede vriendin die ver weg woont en die ik maar weinig zie. Ze had chocolade en koekjes bij de thee en ik pakte een stukje chocolade. Huh? zei ze. Jij lust toch helemaal geen chocolade? Tja, zei ik. Heel raar, maar sinds een aantal maanden vind ik het hartstikke lekker. En ik realiseerde me dat ik opgevoed ben met dat ik géén chocolade moet nemen, want van pure chocolade krijg je hoofdpijn, witte chocolade is eigenlijk alleen maar suiker en melk chocolade is gewoon vies. Er zat geen enkele mening van mijzelf bij.
En nu dus wel. Ik probeer alle varianten van Tony Chocolonely uit, zelfs de knetterchocolade . De ene keer smaakt de ene variant het best, de andere keer een andere. Het mag! Van mijzelf! En daar word ik zo blij van En niet alleen ik, want die vriendin zei: mooi, dan hoef ik die droge koekjes niet meer te kopen. Bleek dat ze die altijd speciaal voor mij in huis haalde, de lieverd!
Ik zit er overigens zelf nog middenin hoor. Want ik wéét echt bij zoveel dingen niet of ik ze doe omdat ik geleerd heb ze leuk te vinden, of dat ik ze echt leuk vind. De laatste tijd merk ik dat ik heel veel dingen helemaal niet zo leuk vind. Dingen die ik voorheen echt heel leuk vond. Dat is best wel lastig. Ik kan daar heel lang over nadenken. En dan weet ik het helemaal niet meer, want zulke dingen moet je voelen.
De mensen om mij heen verwachten dat ik dingen leuk vind, omdat ik ze altijd leuk vond, of altijd heb gedaan alsof ik ze leuk vond (omdat nou eenmaal van mij werd verwacht dat ik ze leuk vind). Kun je me nog volgen ?
Om die dingen dan in een keer niet meer te doen, dat vind ik best moeilijk. Omdat ik dan andere mensen teleurstel. Omdat ik dan niet meer weet of ze me nog de moeite waard vinden. En omdat ik niet zeker weet dat ik het echt niet meer leuk vind.
Ik probeer hier heel voorzichtig mee te experimenteren. Het klein te houden.
Een vriendin zei hierover tegen mij: maar ik vind je toch niet leuk omdat je van (bijvoorbeeld) lezen houdt. Ik vind je toch leuk om wie jij bent? Dat was wel heel fijn om te horen.
Wat betreft de zon, de ZON, DE ZON, er in zitten is me niet gelukt Knuff, maar dat komt omdat ze pas tegen vier uur op mijn balkon verschijnt (en dan moet ik weg ). Maar: ik heb mijn balkondeur openstaan, zit op de bank, met deze laptop, een boekje en een kopje thee. Dus: verwennerij en rust, dat is gelukt.
Ik sluit me aan bij Pruttel, ze schijnt voor ons vandaag. Laten we haar vooral laten merken dat we dat ontzettend lief van haar vinden.
[...]
Bijv eten. Ik at altijd volgens een bepaald dieet bijv Sonja Bakker of kharm, of de eetlijstjes van Mieke Kosters, en anders at ik wat ik vriend zag eten (behalve als het triggerde of ik het echt niet lustte, maar ik lustte alles behalve wat triggerde... dat is nu ook al gek, opeens lust ik niet alles meer?).
Bijv drinken. Ik dronk wat m'n vriendin dronk, of vriend. En verder alleen water. Water is altijd veilig.
Bijv. kleding. Ik keek naar m'n collega's en ging af op hun complimenten (daar kocht ik dan meer van).
Bijv. vakanties. Drama. Want iedereen kiest iets anders! En daarnaast zelf extreme heimwee...
Bijv. boodschappen. Vrije tijd. Hobby's. Films. Series. Boeken. Iets lekkers bij de thee of koffie. Sociale contacten. Feestjes. Uitnodigingen, aaargh
[...]
Zo herkenbaar
Het komt omdat we het nooit geleerd hebben Knuff. We kunnen wel kiezen, maar we hebben nooit geleerd dat we he-le-maal voor onszelf mogen kiezen. En dat we daar in kunnen veranderen, of iets verkeerds 'mogen' kiezen. Dat we er fouten in mogen maken, zeg maar.
Super eng, want we komen buiten onze comfortzone.
Maar bekijk het eens van een andere kant: super leuk! We mogen kiezen, we mogen het verkeerde kiezen, we mogen er fouten in maken, want de wereld vergaat tenslotte niet als we iets kiezen wat we bij nader inzien toch niet zo leuk, mooi of lekker (getver, dat blijf ik zo'n vies woord vinden, maar ik schrijf m, zien jullie dat ) vinden.
We mogen ontdekken. Het is als een grote speeltuin. Het ergste wat er kan gebeuren, is dat we een keer uit dat klimrek donderen. Maar tegenwoordig hebben ze van die verantwoorde, veilige valtegels, dus dat is lang niet zo pijnlijk als toen we klein waren.
Zullen we het gewoon proberen Knuff?
Een half jaartje geleden was ik bij een goede vriendin die ver weg woont en die ik maar weinig zie. Ze had chocolade en koekjes bij de thee en ik pakte een stukje chocolade. Huh? zei ze. Jij lust toch helemaal geen chocolade? Tja, zei ik. Heel raar, maar sinds een aantal maanden vind ik het hartstikke lekker. En ik realiseerde me dat ik opgevoed ben met dat ik géén chocolade moet nemen, want van pure chocolade krijg je hoofdpijn, witte chocolade is eigenlijk alleen maar suiker en melk chocolade is gewoon vies. Er zat geen enkele mening van mijzelf bij.
En nu dus wel. Ik probeer alle varianten van Tony Chocolonely uit, zelfs de knetterchocolade . De ene keer smaakt de ene variant het best, de andere keer een andere. Het mag! Van mijzelf! En daar word ik zo blij van En niet alleen ik, want die vriendin zei: mooi, dan hoef ik die droge koekjes niet meer te kopen. Bleek dat ze die altijd speciaal voor mij in huis haalde, de lieverd!
Ik zit er overigens zelf nog middenin hoor. Want ik wéét echt bij zoveel dingen niet of ik ze doe omdat ik geleerd heb ze leuk te vinden, of dat ik ze echt leuk vind. De laatste tijd merk ik dat ik heel veel dingen helemaal niet zo leuk vind. Dingen die ik voorheen echt heel leuk vond. Dat is best wel lastig. Ik kan daar heel lang over nadenken. En dan weet ik het helemaal niet meer, want zulke dingen moet je voelen.
De mensen om mij heen verwachten dat ik dingen leuk vind, omdat ik ze altijd leuk vond, of altijd heb gedaan alsof ik ze leuk vond (omdat nou eenmaal van mij werd verwacht dat ik ze leuk vind). Kun je me nog volgen ?
Om die dingen dan in een keer niet meer te doen, dat vind ik best moeilijk. Omdat ik dan andere mensen teleurstel. Omdat ik dan niet meer weet of ze me nog de moeite waard vinden. En omdat ik niet zeker weet dat ik het echt niet meer leuk vind.
Ik probeer hier heel voorzichtig mee te experimenteren. Het klein te houden.
Een vriendin zei hierover tegen mij: maar ik vind je toch niet leuk omdat je van (bijvoorbeeld) lezen houdt. Ik vind je toch leuk om wie jij bent? Dat was wel heel fijn om te horen.
Wat betreft de zon, de ZON, DE ZON, er in zitten is me niet gelukt Knuff, maar dat komt omdat ze pas tegen vier uur op mijn balkon verschijnt (en dan moet ik weg ). Maar: ik heb mijn balkondeur openstaan, zit op de bank, met deze laptop, een boekje en een kopje thee. Dus: verwennerij en rust, dat is gelukt.
Ik sluit me aan bij Pruttel, ze schijnt voor ons vandaag. Laten we haar vooral laten merken dat we dat ontzettend lief van haar vinden.
zondag 9 april 2017 om 13:36
In dat zelfhulp gedoe heb ik nogal eens dat als ik bel en er wordt aan me gevraagd 'hoe voel je je?' dat ik zeg dat ik het niet weet. Waarop ik als antwoord krijg: "Dat is een goede plek om te zijn".
Ook dát geef ik door aan de mensen die mij bellen. Want dat hele dwangmatige construct van eisen en verwachtingen en oordelen en alles bedacht moeten hebben gaat aan essentiële dingen voorbij. Bijv aan de vraag: Wat is voor nu goed voor mij? Wat heb ik nodig? Wat zegt mijn intuïtie?
Als ik in de vage mist van het niet-weten zit hebben alle bedachte dingen even geen vat op me. Laat ik los, neem ik waar.
Dus bij alle keuzes en het diepgewortelde 'het goed moeten doen' leer ik dat niet-weten en zomaar wat uitproberen - ook al is t niet bedacht - óf even wachten en niét kiezen ook mag.
Ook dát geef ik door aan de mensen die mij bellen. Want dat hele dwangmatige construct van eisen en verwachtingen en oordelen en alles bedacht moeten hebben gaat aan essentiële dingen voorbij. Bijv aan de vraag: Wat is voor nu goed voor mij? Wat heb ik nodig? Wat zegt mijn intuïtie?
Als ik in de vage mist van het niet-weten zit hebben alle bedachte dingen even geen vat op me. Laat ik los, neem ik waar.
Dus bij alle keuzes en het diepgewortelde 'het goed moeten doen' leer ik dat niet-weten en zomaar wat uitproberen - ook al is t niet bedacht - óf even wachten en niét kiezen ook mag.
zondag 9 april 2017 om 13:44
Klopt Hanke, niet kiezen, of de keuze uitstellen is ook een keuze. En het kan zomaar de juiste zijn.
Sofie, mooi hoe je dat zegt, dat verkeerd kiezen vaak geen ramp is. Dat is het ook echt niet. Ik maak vaak niet de beste keuze maar vergeef mezelf dat altijd, omdat ik op het moment dat ik koos, dacht dat dat het beste was. ( en applaus voor het woord dat je schreef )
Ik heb net, toen ik buiten zat ontdekt, dat ik nog een nieuwe lange grijze haar heb. Ik word oud!!! Maar het was geen lelijke grijze haar. Eerder zilver, door de zon. Zou ik dan zilver worden ipv grijs?
Sofie, mooi hoe je dat zegt, dat verkeerd kiezen vaak geen ramp is. Dat is het ook echt niet. Ik maak vaak niet de beste keuze maar vergeef mezelf dat altijd, omdat ik op het moment dat ik koos, dacht dat dat het beste was. ( en applaus voor het woord dat je schreef )
Ik heb net, toen ik buiten zat ontdekt, dat ik nog een nieuwe lange grijze haar heb. Ik word oud!!! Maar het was geen lelijke grijze haar. Eerder zilver, door de zon. Zou ik dan zilver worden ipv grijs?
zondag 9 april 2017 om 13:57
Ik zit met dit prachtige weer trouwens toch weer binnen
Want de tuin is een bende. Haha zat ik daar op mijn tuinstoel met boek, me te ergeren aan de bergen zooi, enorme hopen onkruid en dingen die moeten gebeuren.... geen zin in. Ben nu lekker binnen op de bank, met het gordijn half dicht zodat ik de zon niet in mijn gezicht heb ( fel! ) maar wel lekker warm op mijn lijf.
Buiten zitten in de zon kan heerlijk zijn. Maar vandaag is dat dus geen goed idee.
Ik zal me zo eens klaar gaan maken. Straks uit eten met goede vrienden. In een restaurant zonder terras.
Mooi mislukt, die eerste mooie dag vol zon. En toch een fijne dag.
Want de tuin is een bende. Haha zat ik daar op mijn tuinstoel met boek, me te ergeren aan de bergen zooi, enorme hopen onkruid en dingen die moeten gebeuren.... geen zin in. Ben nu lekker binnen op de bank, met het gordijn half dicht zodat ik de zon niet in mijn gezicht heb ( fel! ) maar wel lekker warm op mijn lijf.
Buiten zitten in de zon kan heerlijk zijn. Maar vandaag is dat dus geen goed idee.
Ik zal me zo eens klaar gaan maken. Straks uit eten met goede vrienden. In een restaurant zonder terras.
Mooi mislukt, die eerste mooie dag vol zon. En toch een fijne dag.
zondag 9 april 2017 om 14:15
Oh dat etentje word vast leuk. Is met hele goeie vrienden die we niet vaak zien, maar die zo vertrouwd zijn dat ik van tevoren al weer dat het gezellig gaat zijn.
En dat tutten komt goed. Als ik mezelf ooit in beweging krijg. Ik ben zo heerlijk lui vandaag. Maar dat heb ik ook wel verdiend. Enige wat ik vandaag doe is niks, douchen, eten en niks
En de knop van de vaatwasser indrukken huishouden ook weer klaar. Er staan alleen maar koffiekopjes en bestek in. Hele week geen pan of bord aangeraakt.
Aankomende week maar eens flink compenseren. Beetje groente eten en zo.
En dat tutten komt goed. Als ik mezelf ooit in beweging krijg. Ik ben zo heerlijk lui vandaag. Maar dat heb ik ook wel verdiend. Enige wat ik vandaag doe is niks, douchen, eten en niks
En de knop van de vaatwasser indrukken huishouden ook weer klaar. Er staan alleen maar koffiekopjes en bestek in. Hele week geen pan of bord aangeraakt.
Aankomende week maar eens flink compenseren. Beetje groente eten en zo.
zondag 9 april 2017 om 14:27
quote:hanke321 schreef op 09 april 2017 @ 13:36:
In dat zelfhulp gedoe heb ik nogal eens dat als ik bel en er wordt aan me gevraagd 'hoe voel je je?' dat ik zeg dat ik het niet weet. Waarop ik als antwoord krijg: "Dat is een goede plek om te zijn".
Ook dát geef ik door aan de mensen die mij bellen. Want dat hele dwangmatige construct van eisen en verwachtingen en oordelen en alles bedacht moeten hebben gaat aan essentiële dingen voorbij. Bijv aan de vraag: Wat is voor nu goed voor mij? Wat heb ik nodig? Wat zegt mijn intuïtie?
Als ik in de vage mist van het niet-weten zit hebben alle bedachte dingen even geen vat op me. Laat ik los, neem ik waar.
Dus bij alle keuzes en het diepgewortelde 'het goed moeten doen' leer ik dat niet-weten en zomaar wat uitproberen - ook al is t niet bedacht - óf even wachten en niét kiezen ook mag.
Hier heb ik nog veel moeite mee, niet-weten en dat toelaten. Ik vind dat ik het altijd moet weten. Want dan kun je bedenken hoe je moet handelen. Alleen is dat natuurlijk niet reëel, maar hoe ik er dan om moet gaan. Dan moet je niet-weten en erop vertrouwen dat je het wel aankan. Ofzo. Maar zelf-vertrouwen is Een Klein Dingetje.
Eten volgens hoe ik zelf wil, is ook moeilijk. Ik hou me ook aan eetplannen, maar ik weet best wat ik lekker vind. Ik mag het alleen niet of, voor sommige dingen, weinig van mezelf.
De was is hier klaar, dus ik kan naar buiten. Even de zon opsnuiven
In dat zelfhulp gedoe heb ik nogal eens dat als ik bel en er wordt aan me gevraagd 'hoe voel je je?' dat ik zeg dat ik het niet weet. Waarop ik als antwoord krijg: "Dat is een goede plek om te zijn".
Ook dát geef ik door aan de mensen die mij bellen. Want dat hele dwangmatige construct van eisen en verwachtingen en oordelen en alles bedacht moeten hebben gaat aan essentiële dingen voorbij. Bijv aan de vraag: Wat is voor nu goed voor mij? Wat heb ik nodig? Wat zegt mijn intuïtie?
Als ik in de vage mist van het niet-weten zit hebben alle bedachte dingen even geen vat op me. Laat ik los, neem ik waar.
Dus bij alle keuzes en het diepgewortelde 'het goed moeten doen' leer ik dat niet-weten en zomaar wat uitproberen - ook al is t niet bedacht - óf even wachten en niét kiezen ook mag.
Hier heb ik nog veel moeite mee, niet-weten en dat toelaten. Ik vind dat ik het altijd moet weten. Want dan kun je bedenken hoe je moet handelen. Alleen is dat natuurlijk niet reëel, maar hoe ik er dan om moet gaan. Dan moet je niet-weten en erop vertrouwen dat je het wel aankan. Ofzo. Maar zelf-vertrouwen is Een Klein Dingetje.
Eten volgens hoe ik zelf wil, is ook moeilijk. Ik hou me ook aan eetplannen, maar ik weet best wat ik lekker vind. Ik mag het alleen niet of, voor sommige dingen, weinig van mezelf.
De was is hier klaar, dus ik kan naar buiten. Even de zon opsnuiven
zondag 9 april 2017 om 14:38
Snuif ze Tobbie
Qua eten niet teveel over nadenken hoor. Gewoon van alles uit de schijf van vijf die je lekker vind en niet te weinig en niet teveel. En als je een keer over een grens heen schiet is dat niet erg. dat noemen wij: zondigen omdat het kan en mag.
Als je een keer twijfelt over iets, gewoon hier neerzetten en dan hoor je vanzelf wel of je gedachten heel erg afwijken
want al doen we het zelf allemaal verkeerd, voor een ander weten we het vaak wel omdat we diegene alle goeds gunnen en het dan makkelijker is om niet zo streng te zijn.
Qua eten niet teveel over nadenken hoor. Gewoon van alles uit de schijf van vijf die je lekker vind en niet te weinig en niet teveel. En als je een keer over een grens heen schiet is dat niet erg. dat noemen wij: zondigen omdat het kan en mag.
Als je een keer twijfelt over iets, gewoon hier neerzetten en dan hoor je vanzelf wel of je gedachten heel erg afwijken
want al doen we het zelf allemaal verkeerd, voor een ander weten we het vaak wel omdat we diegene alle goeds gunnen en het dan makkelijker is om niet zo streng te zijn.
zondag 9 april 2017 om 16:31
