Psyche
alle pijlers
Pijn door spanning?
dinsdag 11 oktober 2016 om 16:31
Ik zit op dit moment in een moeilijke periode en mij is geadviseerd niet te googelen. Dat doe ik dus ook niet.
Wel hoor ik graag ervaringen.
Ben onderzocht door huisarts en fysio.
Het komt door spanning.
Kan dat zo heftig zijn? Ik voel echt steken en het maakt me raar, ziekerig.
Ik hou me vast aan de zeer korte momenten dat ik het even los laat ( zoals vanmiddag bij de kapper) want dan voel ik het bij niet omdat ik even niet gestrest ben.
Kortom ik zit zo vol met spanning dat ik niet meer tot rust kom. Heel even soms maar zodra ik thuis kom begint het weer. Of waar dan ook.
Zijn mijn klachten herkenbaar? Kun je je zo klote door stress voelen?
Wel hoor ik graag ervaringen.
Ben onderzocht door huisarts en fysio.
Het komt door spanning.
Kan dat zo heftig zijn? Ik voel echt steken en het maakt me raar, ziekerig.
Ik hou me vast aan de zeer korte momenten dat ik het even los laat ( zoals vanmiddag bij de kapper) want dan voel ik het bij niet omdat ik even niet gestrest ben.
Kortom ik zit zo vol met spanning dat ik niet meer tot rust kom. Heel even soms maar zodra ik thuis kom begint het weer. Of waar dan ook.
Zijn mijn klachten herkenbaar? Kun je je zo klote door stress voelen?
zaterdag 19 november 2016 om 22:13
quote:Zanahoria schreef op 19 november 2016 @ 22:09:
Heb je wel eens iets van oxazepam geprobeerd cucina? Stel je probeert dat, en je klachten verminderen right then and there, dat zou een bewijs zijn dat het door psychische spanningen komt. Je kan et proberen?
Heb ik vanmiddag genomen.
En idd, de klachten namen af. Net zoals bij alcohol.
Helaas duurt die roes maar heel kort en voor ik het weet is het er weer.
Dat betekent zeker dat ik echt wel heel gespannen ben zeker?
Heb je wel eens iets van oxazepam geprobeerd cucina? Stel je probeert dat, en je klachten verminderen right then and there, dat zou een bewijs zijn dat het door psychische spanningen komt. Je kan et proberen?
Heb ik vanmiddag genomen.
En idd, de klachten namen af. Net zoals bij alcohol.
Helaas duurt die roes maar heel kort en voor ik het weet is het er weer.
Dat betekent zeker dat ik echt wel heel gespannen ben zeker?
donderdag 24 november 2016 om 02:02
Ben ik weer. Twijfel serieus om een nieuw topic te openen vanwege m'n klachten. Zodat niet alles weggezet wordt onder kopje psychisch.
Ik voel me gewoon gebroken. Zie eruit als een oud wijf met een vaal gezicht. Mijn lichaam voelt ziek en ik weet niet wat te doen.
Net een oxazepam ingenomen. Wilde ik eigenlijk niet doen vandaag maar het gaat gewoon niet.
Ik voel me gewoon gebroken. Zie eruit als een oud wijf met een vaal gezicht. Mijn lichaam voelt ziek en ik weet niet wat te doen.
Net een oxazepam ingenomen. Wilde ik eigenlijk niet doen vandaag maar het gaat gewoon niet.
donderdag 24 november 2016 om 07:56
Sta je ervoor open om AD te gaan proberen, met voor jezelf de mogelijkheid als je je zorgen blijft maken over je lijf dat je dan alsnog aandringt op meer lichamelijk onderzoek? Want nu zit jij zelf duidelijk op het spoor dat er een lichamelijke oorzaak is en de arts en de reageerders hier op het spoor dat het door spanning komt. Ben je bereid om uit te proberen of AD je helpen? Jij bent nu heel bang dat je lichamelijk iets heel ernstigs hebt en dat je dan niet meer geholpen kunt worden als dat niet nu wordt ontdekt. Maar je hebt al een MRI gehad en sowieso is die kans enorm klein. Ik hoop dat je AD een kans geeft!
donderdag 24 november 2016 om 08:06
quote:De nekpijn gaat maar niet weg en ik lijk er steeds meer klachten bij te krijgen. Mijn maag speelt steeds vaker op en af en toe heb ik brandende pijn onder rechter ribben. Dan de stekende pijn in m'n borstkas.
Dan ga je met deze klachten (wat ik hier al eerder geschreven heb) terug naar je huisarts. Of als je je eigen huisarts niet zit zitten ga je voor een second opinion naar een andere huisarts.
Er zijn genoeg onschuldige aandoeningen die deze klachten kunnen veroorzaken. Mijn man heeft deze klachten ook regelmatig en daar hangt nu een naam aan. Je kunt er verder niets mee (je mag paracetamol nemen en de 'klachtenperiode' uitzingen) maar dan weet je iig wat het is en dat het niet ernstig is, alleen maar lastig.
quote:M'n ene neusgat zit elke nacht verstopt. Waarom?Geen idee, maar daar heeft iedereen bij tijd en wijle last van. Kun je alleen maar proberen te voorkomen. Leg je voordat je gaat slapen een gesneden ui naast je bed, of ga je aan de slag met Dampo.
Dan ga je met deze klachten (wat ik hier al eerder geschreven heb) terug naar je huisarts. Of als je je eigen huisarts niet zit zitten ga je voor een second opinion naar een andere huisarts.
Er zijn genoeg onschuldige aandoeningen die deze klachten kunnen veroorzaken. Mijn man heeft deze klachten ook regelmatig en daar hangt nu een naam aan. Je kunt er verder niets mee (je mag paracetamol nemen en de 'klachtenperiode' uitzingen) maar dan weet je iig wat het is en dat het niet ernstig is, alleen maar lastig.
quote:M'n ene neusgat zit elke nacht verstopt. Waarom?Geen idee, maar daar heeft iedereen bij tijd en wijle last van. Kun je alleen maar proberen te voorkomen. Leg je voordat je gaat slapen een gesneden ui naast je bed, of ga je aan de slag met Dampo.
donderdag 24 november 2016 om 10:15
hoe ging het met je na de oxazepam?
Als het toen veel beter ging lijkt me dat toch een duidelijke aanwijzing dat het wel psychisch is. Een ziekte zou zich niets aantrekken van een kalmeringsmiddel, hoogstens van een pijnbestrijder.
En dat het psychisch betekent niet dat je het verzint hè! (dat dat even duidelijk is), de lichamelijke klachten zijn er absoluut, maar het komt door spanning/stress/angst en niet door een lichamelijke ziekte.
Als het toen veel beter ging lijkt me dat toch een duidelijke aanwijzing dat het wel psychisch is. Een ziekte zou zich niets aantrekken van een kalmeringsmiddel, hoogstens van een pijnbestrijder.
En dat het psychisch betekent niet dat je het verzint hè! (dat dat even duidelijk is), de lichamelijke klachten zijn er absoluut, maar het komt door spanning/stress/angst en niet door een lichamelijke ziekte.
donderdag 24 november 2016 om 19:29
quote:Zanahoria schreef op 24 november 2016 @ 10:15:
hoe ging het met je na de oxazepam?
Als het toen veel beter ging lijkt me dat toch een duidelijke aanwijzing dat het wel psychisch is. Een ziekte zou zich niets aantrekken van een kalmeringsmiddel, hoogstens van een pijnbestrijder.
En dat het psychisch betekent niet dat je het verzint hè! (dat dat even duidelijk is), de lichamelijke klachten zijn er absoluut, maar het komt door spanning/stress/angst en niet door een lichamelijke ziekte.
De pijnbestrijders doen juist helemaal niets!
Van oxazepam word ik wel iets rustiger en kan ik beter slapen.
Ik moet continu op mijn ademhaling letten. Rustig in en uit..buikademhaling.
Ik ben bang dat AD de enige oplossing nog is. Kom er zelf niet uit.
Vanmiddag ging ik even winkelen en dat ging zo slecht! Continu het gevoel dat ik stik. Eenmaal thuis ging het wel weer.
Alles lijkt uit balans bij mij. En niet zo'n klein beetje ook.
hoe ging het met je na de oxazepam?
Als het toen veel beter ging lijkt me dat toch een duidelijke aanwijzing dat het wel psychisch is. Een ziekte zou zich niets aantrekken van een kalmeringsmiddel, hoogstens van een pijnbestrijder.
En dat het psychisch betekent niet dat je het verzint hè! (dat dat even duidelijk is), de lichamelijke klachten zijn er absoluut, maar het komt door spanning/stress/angst en niet door een lichamelijke ziekte.
De pijnbestrijders doen juist helemaal niets!
Van oxazepam word ik wel iets rustiger en kan ik beter slapen.
Ik moet continu op mijn ademhaling letten. Rustig in en uit..buikademhaling.
Ik ben bang dat AD de enige oplossing nog is. Kom er zelf niet uit.
Vanmiddag ging ik even winkelen en dat ging zo slecht! Continu het gevoel dat ik stik. Eenmaal thuis ging het wel weer.
Alles lijkt uit balans bij mij. En niet zo'n klein beetje ook.
donderdag 24 november 2016 om 21:32
quote:Cucina schreef op 24 november 2016 @ 19:31:
[...]
Daar ben ik ook benieuwd naar.
Cognitieve gedragstherapie helpt me weinig tot nu toe. En ook rustig thuis zitten ook niet . (Ik werk tijdelijk niet) Ja ik ben ook benieuwd, want soms zou je willen dat de stress weggenomen kon worden maar gaat dat gewoon niet. En helpen therapieen en medicijnen niet.
Soms word er zo makkelijk gezegd, maak een wandeling en de stress is weg, doe iets leuks, maar dat helpt niet als je echt echt heel erg last hebt van stress dan is de stress sterker dan welk gevoel dan ook
[...]
Daar ben ik ook benieuwd naar.
Cognitieve gedragstherapie helpt me weinig tot nu toe. En ook rustig thuis zitten ook niet . (Ik werk tijdelijk niet) Ja ik ben ook benieuwd, want soms zou je willen dat de stress weggenomen kon worden maar gaat dat gewoon niet. En helpen therapieen en medicijnen niet.
Soms word er zo makkelijk gezegd, maak een wandeling en de stress is weg, doe iets leuks, maar dat helpt niet als je echt echt heel erg last hebt van stress dan is de stress sterker dan welk gevoel dan ook
donderdag 24 november 2016 om 22:17
Dat de pijnbestrijding niets doet maar de oxazepam is in ieder geval een bevestiging.
Verder... tsja, wat valt onder 'het op een rijtje hebben'? Toen ik ontzettende stress had en lichamelijke klachten daarvan, was ik ook heus niet gek. Ik voelde golven door me heen stromen met het gevoel alsof ik flauw ging vallen. Achteraf gezien waren dat golven van stress/angst. De gedachte die achter die angst ziit is lastig te vatten. Waar ik zo'n angst voor had? Ik weet het nog steeds niet precies, misschien wel juist om flauw te vallen, maar ik zou toch zweren dat het gevoel er eerder was dan de gedachte. Voor mij hielp het heel erg om enerzijds maar te laten komen. Mensen zeggen vaak dat je het moet accepteren, maar dat vind ik een lastig woord. Accepteer ik dat ik helemaal in de stress en angst kan schieten om 'niks'? Nee, nog steeds niet, ik vind het maar raar van mezelf en heb er een enorme hekel aan. Maar ik ben wel minder bang voor de angst en de lichamelijke klachten. En bovendien helpt het bij mij heel erg om heel streng voor mezelf te zijn. Als ik een paniekaanval voel opkomen dan denk ik: NEE, dit gaan we NIET doen, dit is helemaal nergens voor nodig, er is NIKS aan de hand, en nu verdomme normaal doen Zanahoria!! En dan helpt. Bij mij dan. En het helpt ook pas als je voor jezelf helemaal 100% hebt besloten dat het psychisch is en niet lichamelijk, want anders kan je jezelf er niet van overtuigen.
Verder valt deze zin me van je op:
Dan kletsen we altijd even. Het lijkt wel of ik die druk niet aan kan
Dat lijkt me een hele stap in de juiste richting, hier kijk je namelijk meer naar het onderliggende probleem. Wat triggert de spanning? Het zou goed kunnen dat dit (onder andere) in sociale situaties is, dat is bij meer mensen de trigger.
Blijf kijken naar momenten waarop het erger wordt en momenten waarop het beter gaat. Wat zijn de verschillen? En waar denk je aan als het slecht gaat? Bijvoorbeeld best een grote kans dat je dan veel met de lichamelijke klachten bezig bent. Niet zo gek natuurlijk, ze zijn zó aanwezig op dat moment! Maar dat je er continue mee bezig bent versterkt de klachten ook weer. Het jammere is alleen dat we niet kunnen zeggen: hou je minder bezig met de lichamelijke klachten! Dat zou een makkelijke oplossing zijn
Maar zoals je bij cognitieve gedragstherapie wellicht al hebt gemerkt, draait het er om om de gedachten die je op dat moment hebt wel om te buigen/af te zwakken. Dus je denkt bijvoorbeeld: "oh god, heb je dat gevoel weer, kut kut, ik heb het gevoel dat ik stik. Kut, ik moet hier weg. Oh shit, zie je wel, daar gaat het weer mis." Die gedachten gaan helemaal vanzelf, onbewust, misschien heb je niet eens door dat je ze denkt. Dan is stap 1 omdat te leren herkennen. Stap 2 is dan om die gedachten leren om te buigen, maar het zou zomaar kunnen dat je nog bij stap 1 bent.
Klinkt het allemaal een beetje min of meer herkenbaar? Of totaal niet?
Verder... tsja, wat valt onder 'het op een rijtje hebben'? Toen ik ontzettende stress had en lichamelijke klachten daarvan, was ik ook heus niet gek. Ik voelde golven door me heen stromen met het gevoel alsof ik flauw ging vallen. Achteraf gezien waren dat golven van stress/angst. De gedachte die achter die angst ziit is lastig te vatten. Waar ik zo'n angst voor had? Ik weet het nog steeds niet precies, misschien wel juist om flauw te vallen, maar ik zou toch zweren dat het gevoel er eerder was dan de gedachte. Voor mij hielp het heel erg om enerzijds maar te laten komen. Mensen zeggen vaak dat je het moet accepteren, maar dat vind ik een lastig woord. Accepteer ik dat ik helemaal in de stress en angst kan schieten om 'niks'? Nee, nog steeds niet, ik vind het maar raar van mezelf en heb er een enorme hekel aan. Maar ik ben wel minder bang voor de angst en de lichamelijke klachten. En bovendien helpt het bij mij heel erg om heel streng voor mezelf te zijn. Als ik een paniekaanval voel opkomen dan denk ik: NEE, dit gaan we NIET doen, dit is helemaal nergens voor nodig, er is NIKS aan de hand, en nu verdomme normaal doen Zanahoria!! En dan helpt. Bij mij dan. En het helpt ook pas als je voor jezelf helemaal 100% hebt besloten dat het psychisch is en niet lichamelijk, want anders kan je jezelf er niet van overtuigen.
Verder valt deze zin me van je op:
Dan kletsen we altijd even. Het lijkt wel of ik die druk niet aan kan
Dat lijkt me een hele stap in de juiste richting, hier kijk je namelijk meer naar het onderliggende probleem. Wat triggert de spanning? Het zou goed kunnen dat dit (onder andere) in sociale situaties is, dat is bij meer mensen de trigger.
Blijf kijken naar momenten waarop het erger wordt en momenten waarop het beter gaat. Wat zijn de verschillen? En waar denk je aan als het slecht gaat? Bijvoorbeeld best een grote kans dat je dan veel met de lichamelijke klachten bezig bent. Niet zo gek natuurlijk, ze zijn zó aanwezig op dat moment! Maar dat je er continue mee bezig bent versterkt de klachten ook weer. Het jammere is alleen dat we niet kunnen zeggen: hou je minder bezig met de lichamelijke klachten! Dat zou een makkelijke oplossing zijn
Maar zoals je bij cognitieve gedragstherapie wellicht al hebt gemerkt, draait het er om om de gedachten die je op dat moment hebt wel om te buigen/af te zwakken. Dus je denkt bijvoorbeeld: "oh god, heb je dat gevoel weer, kut kut, ik heb het gevoel dat ik stik. Kut, ik moet hier weg. Oh shit, zie je wel, daar gaat het weer mis." Die gedachten gaan helemaal vanzelf, onbewust, misschien heb je niet eens door dat je ze denkt. Dan is stap 1 omdat te leren herkennen. Stap 2 is dan om die gedachten leren om te buigen, maar het zou zomaar kunnen dat je nog bij stap 1 bent.Klinkt het allemaal een beetje min of meer herkenbaar? Of totaal niet?
vrijdag 25 november 2016 om 20:43
Absoluut herkenbaar Zanahoria.
Moeilijk te bevatten want ik heb nooit een sociale angst gehad. En nog niet eigenlijk. Behalve dat m'n lichaam nu nee zegt tegen zo'n beetje elke vorm van inspanning en drukte. Ik hoop serieus dat dit niet mijn toekomst gaat worden.
Ik merk dat accepteren idd het sleutelwoord is. En dat is nu juist zo moelijk.
Al merk ik wel dat het ietsje beter gaat. In m'n hoofd dan. De ernstige ziektes probeer ik opzij te zetten als ik iets voel. Maar het gevoel van " Dit kan niet " blijft. Het is zo'n rare, niet te omschrijven pijn/ benauwdheid.
Vandaag ben ik doorgekomen zonder oxazepam. De nachten zijn moeilijker.
Mijn dagen worden vanaf nu wat meer gevuld en dat helpt me misschien ook weer. Afleiding.
Heb nog even de tijd om na te denken over AD. ( lange wachtlijst bij ggz)
Moeilijk te bevatten want ik heb nooit een sociale angst gehad. En nog niet eigenlijk. Behalve dat m'n lichaam nu nee zegt tegen zo'n beetje elke vorm van inspanning en drukte. Ik hoop serieus dat dit niet mijn toekomst gaat worden.
Ik merk dat accepteren idd het sleutelwoord is. En dat is nu juist zo moelijk.
Al merk ik wel dat het ietsje beter gaat. In m'n hoofd dan. De ernstige ziektes probeer ik opzij te zetten als ik iets voel. Maar het gevoel van " Dit kan niet " blijft. Het is zo'n rare, niet te omschrijven pijn/ benauwdheid.
Vandaag ben ik doorgekomen zonder oxazepam. De nachten zijn moeilijker.
Mijn dagen worden vanaf nu wat meer gevuld en dat helpt me misschien ook weer. Afleiding.
Heb nog even de tijd om na te denken over AD. ( lange wachtlijst bij ggz)
zaterdag 26 november 2016 om 07:32
zaterdag 26 november 2016 om 09:16
Volgens mij is het logisch dat je spanning 's nachts erger wordt, omdat je dan geen afleiding meer hebt. Alsje dan heel erg gaat focusen op alle lichamelijke sensaties, dan versterkt het elkaar volgens mij ook. Je voelt iets, spanning daarover, daardoor verkramp je meer en ga je hoger ademhalen, nog meer pijntjes etc.
Als het overdag beter gaat, is hetdan een optie om voor de nacht een oxazepam te nemen? Dan slaap je waarschijnlijk beter en gaat er een stuk spanning af. Je beschrijving van al je klachten klinkt namelijk echt nog vol spanning en de klachten zelf zijn volgens mij door spanning en hyperventilatie. Dus oxazepam helpt denk ik wel!
Als het overdag beter gaat, is hetdan een optie om voor de nacht een oxazepam te nemen? Dan slaap je waarschijnlijk beter en gaat er een stuk spanning af. Je beschrijving van al je klachten klinkt namelijk echt nog vol spanning en de klachten zelf zijn volgens mij door spanning en hyperventilatie. Dus oxazepam helpt denk ik wel!
zaterdag 3 december 2016 om 20:08
quote:JustcallmeTuT schreef op 03 december 2016 @ 20:02:
Slik je nu antidepressiva Cucina?
Jou lijf en je psyche staan met elkaar in verbinding dus vandaar dat jouw lijf protesteert omdat het psychisch dan wel ietsjes beter gaat maar nog lang niet goed genoeg.Door de lange wachttijden bij GGZ duurt het nog 1.5 maand voordat ik daarmee kan starten.
Slik je nu antidepressiva Cucina?
Jou lijf en je psyche staan met elkaar in verbinding dus vandaar dat jouw lijf protesteert omdat het psychisch dan wel ietsjes beter gaat maar nog lang niet goed genoeg.Door de lange wachttijden bij GGZ duurt het nog 1.5 maand voordat ik daarmee kan starten.
zaterdag 3 december 2016 om 20:12
zondag 4 december 2016 om 20:43
Beste TO,
Ik denk ook dat je klachten een psychische oorzaak hebben. Ik ben geen arts, maar je klachten komen heel erg overeen met wat ik de laatste tijd ervaar.
Precies een jaar geleden ging het nog fantastisch met me, net verhuisd naar België, nieuwe baan, smoorverliefd, maar ik was nog wel verslaafd aan alcohol en cannabis. Deze twee heb ik zo'n drie à vier maanden overboord gegooid, eerst de cannabis, een maand later de alcohol. Toen begon de ellende. Ik werd angstig, werd een echte hypochonder en had ook paniekaanvallen. Ik liep dan te ijsberen door het huis, niet wetende wat ik met mezelf aanmoest. Ieder pijntje deed me tegen de muren vliegen. Ik ben sindsdien een stuk of 8 keer naar de huisarts geweest, en ben helemaal binnenstebuiten gekeerd. Okee, ik had ook écht lichamelijke klachten, syndroom van Tietze (vastgesteld bij echo vd borstregio), borstontsteking, blaasontsteking en slechtsluitende slokdarmklep (vastgesteld bij gastroscopie). Toch schoot ik al in de stress van ieder pijntje en constateerde ik dat ik veel van die lichamelijke problemen, op de borstontsteking na, pas kreeg toen ik gestopt was met drinken en cannabis roken. De huisarts denkt ook dat spanningen bij mij zijn aangewakkerd door het stoppen met die twee dingen, omdat je door een verslaving gesedeerd bent en prikkels daarmee wegsluist, en als je ermee stopt komt alles extra hard binnen, en moet je alles helemaal zelf verwerken. Dit is dan teveel voor je hersenen en die haalt rare toeren uit om daarmee te dealen. Bij mij uitte zich dat in hypochondrie, angst om te eten en paniekaanvallen, bij een ander is dat bijvoorbeeld straatvrees of weer iets anders. Vele jaren geleden, toen ik nog geen alcohol dronk, had ik ook deze problemen om met prikkels om te gaan, werd ik angstig en depressief. De alcohol heeft me al die tijd rustig gehouden.
Ik ben in juni gaan samenwonen met mijn vriend, en helaas ben ik zijn huis gaan linken aan mijn paniekaanvallen, die ik vooral hier heb gehad. Op dit moment is zijn huis een trigger voor me en heb ik vooral moeite om hier te eten. Ik word hier zo bang om weer een aanval te krijgen dat mijn maag samenknijpt en daar niks meer in gaat. Hierdoor bevestig ik waar ik bang voor ben, en de circel is rond.
Afgelopen donderdag zat ik huilend bij de huisarts, omdat ik gemerkt heb dat er geen verbetering in de zaak zit, eerder verslechtering. Ik ben de angst, slaapproblemen en maagklachten zat en heb gevraagd om antidepressiva. Ik heb sipralex gekregen. Deze huisarts schrijft niet snel AD voor zei ze, maar ze vond dat ik het zeker nodig heb omdat ze het idee heeft dat ik de controle over mijn welzijn verloren ben en terug in een depressie aan het glijden ben. Als ik op internet lees wat een ontregelde serotonine huishouding met je kan doen, dan herken ik bijna alle symptomen, vandaar dat ik om AD heb gevraagd.
De AD werkt niet meteen, kan een paar weken duren. Ik zit nu op dag drie maar als je wil kan ik over een paar weekjes terugkomen om te melden of ik verbetering voel of niet.
Groetjes
Ik denk ook dat je klachten een psychische oorzaak hebben. Ik ben geen arts, maar je klachten komen heel erg overeen met wat ik de laatste tijd ervaar.
Precies een jaar geleden ging het nog fantastisch met me, net verhuisd naar België, nieuwe baan, smoorverliefd, maar ik was nog wel verslaafd aan alcohol en cannabis. Deze twee heb ik zo'n drie à vier maanden overboord gegooid, eerst de cannabis, een maand later de alcohol. Toen begon de ellende. Ik werd angstig, werd een echte hypochonder en had ook paniekaanvallen. Ik liep dan te ijsberen door het huis, niet wetende wat ik met mezelf aanmoest. Ieder pijntje deed me tegen de muren vliegen. Ik ben sindsdien een stuk of 8 keer naar de huisarts geweest, en ben helemaal binnenstebuiten gekeerd. Okee, ik had ook écht lichamelijke klachten, syndroom van Tietze (vastgesteld bij echo vd borstregio), borstontsteking, blaasontsteking en slechtsluitende slokdarmklep (vastgesteld bij gastroscopie). Toch schoot ik al in de stress van ieder pijntje en constateerde ik dat ik veel van die lichamelijke problemen, op de borstontsteking na, pas kreeg toen ik gestopt was met drinken en cannabis roken. De huisarts denkt ook dat spanningen bij mij zijn aangewakkerd door het stoppen met die twee dingen, omdat je door een verslaving gesedeerd bent en prikkels daarmee wegsluist, en als je ermee stopt komt alles extra hard binnen, en moet je alles helemaal zelf verwerken. Dit is dan teveel voor je hersenen en die haalt rare toeren uit om daarmee te dealen. Bij mij uitte zich dat in hypochondrie, angst om te eten en paniekaanvallen, bij een ander is dat bijvoorbeeld straatvrees of weer iets anders. Vele jaren geleden, toen ik nog geen alcohol dronk, had ik ook deze problemen om met prikkels om te gaan, werd ik angstig en depressief. De alcohol heeft me al die tijd rustig gehouden.
Ik ben in juni gaan samenwonen met mijn vriend, en helaas ben ik zijn huis gaan linken aan mijn paniekaanvallen, die ik vooral hier heb gehad. Op dit moment is zijn huis een trigger voor me en heb ik vooral moeite om hier te eten. Ik word hier zo bang om weer een aanval te krijgen dat mijn maag samenknijpt en daar niks meer in gaat. Hierdoor bevestig ik waar ik bang voor ben, en de circel is rond.
Afgelopen donderdag zat ik huilend bij de huisarts, omdat ik gemerkt heb dat er geen verbetering in de zaak zit, eerder verslechtering. Ik ben de angst, slaapproblemen en maagklachten zat en heb gevraagd om antidepressiva. Ik heb sipralex gekregen. Deze huisarts schrijft niet snel AD voor zei ze, maar ze vond dat ik het zeker nodig heb omdat ze het idee heeft dat ik de controle over mijn welzijn verloren ben en terug in een depressie aan het glijden ben. Als ik op internet lees wat een ontregelde serotonine huishouding met je kan doen, dan herken ik bijna alle symptomen, vandaar dat ik om AD heb gevraagd.
De AD werkt niet meteen, kan een paar weken duren. Ik zit nu op dag drie maar als je wil kan ik over een paar weekjes terugkomen om te melden of ik verbetering voel of niet.
Groetjes
