Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 6 augustus 2019 om 07:57
Aah nee! Dit gaat ineens heel snel zonder te willen beledigen hoop ik dat het relatief snel gaat ( hopelijk komt dit niet onbeschoft over maar lijden is gewoon {#^>£^# )
Hoop voor de jongens dat ze het een plekje kunnen geven om hun moeder zo ziek en afwezig te zien liggen.
Frans, voor jou, je ouders, Anna’s man, de boys en de rest van de fam sterkte!
Hoop voor de jongens dat ze het een plekje kunnen geven om hun moeder zo ziek en afwezig te zien liggen.
Frans, voor jou, je ouders, Anna’s man, de boys en de rest van de fam sterkte!
Self-love is the greatest middle finger of all time
dinsdag 6 augustus 2019 om 08:24
Jee Frans, wat gaat dat ineens idioot snel! Ik hoop voor Anna dat de pijn meevalt. Fijn dat jullie er met zijn allen voor haar zijn x
Anna, je mag dan wel heel goed zijn in kanker hebben, je bent nog veel beter gebleken in het uitleggen van wat waardevol is in het leven! Hier thuis konden we al focussen op de mooie dingen, hoe klein soms ook. Maar jij hebt die denkwijze door je topics aan zóveel anderen geleerd! Door jou kunnen velen nu plukmomenten zien die anders onopgemerkt waren gebleven. Dat is prachtig. Je bent een kanjer
Anna, je mag dan wel heel goed zijn in kanker hebben, je bent nog veel beter gebleken in het uitleggen van wat waardevol is in het leven! Hier thuis konden we al focussen op de mooie dingen, hoe klein soms ook. Maar jij hebt die denkwijze door je topics aan zóveel anderen geleerd! Door jou kunnen velen nu plukmomenten zien die anders onopgemerkt waren gebleven. Dat is prachtig. Je bent een kanjer
dinsdag 6 augustus 2019 om 08:37
Lieve Anna,
Wat heb je het toch mooi geflikt met je topics hier.....ooit had je een knuffel nodig en stond je wereld op z'n kop. En toen kwam er toch nog een topic, en nog een. Je ging gewoon door! Je hebt hier zo laten zien wat een prachtig mens je bent, hoe echt je bent, hoe menselijk, wat een lieve moeder en partner. En wat mooi om te lezen van Frans dat jullie de humor nog delen.
Het voelt oneerlijk dat het toch zo ver komt. Ik kon het me vaak al niet voorstellen - dat het ooit toch zo ver zou komen. Je hebt zo veel mensen iets gegeven met je topics hier. Je opende je eerste topic ooit voor steun, maar jij hebt ook zo veel gegeven.
Lieve Anna, lieve Frans, lieve man en kinderen en alle naasten en familie, heel veel sterkte en praat maar over heel veel belangrijke en onbelangrijke dingen, of wees gewoon in stilte samen. Praten is niet altijd nodig, maar je humor is wel fantastisch en ik lees dat jullie dat ook delen Frans en Anna
Wat heb je het toch mooi geflikt met je topics hier.....ooit had je een knuffel nodig en stond je wereld op z'n kop. En toen kwam er toch nog een topic, en nog een. Je ging gewoon door! Je hebt hier zo laten zien wat een prachtig mens je bent, hoe echt je bent, hoe menselijk, wat een lieve moeder en partner. En wat mooi om te lezen van Frans dat jullie de humor nog delen.
Het voelt oneerlijk dat het toch zo ver komt. Ik kon het me vaak al niet voorstellen - dat het ooit toch zo ver zou komen. Je hebt zo veel mensen iets gegeven met je topics hier. Je opende je eerste topic ooit voor steun, maar jij hebt ook zo veel gegeven.
Lieve Anna, lieve Frans, lieve man en kinderen en alle naasten en familie, heel veel sterkte en praat maar over heel veel belangrijke en onbelangrijke dingen, of wees gewoon in stilte samen. Praten is niet altijd nodig, maar je humor is wel fantastisch en ik lees dat jullie dat ook delen Frans en Anna
dinsdag 6 augustus 2019 om 08:54
dinsdag 6 augustus 2019 om 08:58
Frans, bedankt voor je update! Het klinkt als een hele verdrietige, maar ook bijzondere tijd voor jullie. Veel te vroeg natuurlijk, maar ik vind het altijd mooi als mensen nog een beetje de dag kunnen plukken op hun sterfbed.
En voor de lieve Anna,
Pas nu besef ik hoe waardevol je voor mij (en vele anderen) bent geweest de afgelopen jaren. Elke dag even op je topic kijken en ondanks de verdrietige aanleiding heb ik het altijd als een positief topic ervaren. Gewoon lezen wat jou bezig houdt en hoe het er voor staat wbt de kanker. Wat zal ik dat gaan missen.
Maar dankzij jou weet ik ook dat Pandemic een heel leuk spel moet zijn (die ga ik ook zeker aanschaffen), dat kinderen exploding kittens ook leuk vinden, maar vooral dat hoe donker de toekomst er ook uit ziet, er altijd iets te plukken valt en dat je je daar aan vast moet houden.
Ik hoop dat het je gerust stelt, ik heb (helaas) meerdere vrienden die net zoals jouw jongens op jonge leeftijd een ouder zijn verloren. Dat zijn stuk voor stuk hele lieve, mooie en gelukkige volwassenen geworden ondanks het verdriet dat ze bij zich dragen. Ik weet zeker dat jij voor jouw mannen een rugzak vol met mooie herinneringen achter laat en ze nu al een hele goede basis hebt gegeven.
Ik zal veel aan je denken, misschien niet zo veel posten want ik ben niet zo goed met woorden, maar vooral de dag plukken.
En voor de lieve Anna,
Pas nu besef ik hoe waardevol je voor mij (en vele anderen) bent geweest de afgelopen jaren. Elke dag even op je topic kijken en ondanks de verdrietige aanleiding heb ik het altijd als een positief topic ervaren. Gewoon lezen wat jou bezig houdt en hoe het er voor staat wbt de kanker. Wat zal ik dat gaan missen.
Maar dankzij jou weet ik ook dat Pandemic een heel leuk spel moet zijn (die ga ik ook zeker aanschaffen), dat kinderen exploding kittens ook leuk vinden, maar vooral dat hoe donker de toekomst er ook uit ziet, er altijd iets te plukken valt en dat je je daar aan vast moet houden.
Ik hoop dat het je gerust stelt, ik heb (helaas) meerdere vrienden die net zoals jouw jongens op jonge leeftijd een ouder zijn verloren. Dat zijn stuk voor stuk hele lieve, mooie en gelukkige volwassenen geworden ondanks het verdriet dat ze bij zich dragen. Ik weet zeker dat jij voor jouw mannen een rugzak vol met mooie herinneringen achter laat en ze nu al een hele goede basis hebt gegeven.
Ik zal veel aan je denken, misschien niet zo veel posten want ik ben niet zo goed met woorden, maar vooral de dag plukken.
dinsdag 6 augustus 2019 om 09:13
Ik lees hier al tijden mee, maar ben altijd vrij stil. Lieve Anna, wat ben je een prachtmens. Ook mijn plukmomentjes zijn kleiner geworden. Ik hoor nu mijn kat eten. Met een pootje haalt ze de brokje voor brokje eruit om het vervolgens op te eten. Wat kan ik daar nu van genieten. Ik wens jou, Frans, je man, kinderen, ouders, iedereen om heen, heel veel kracht en sterkte toe. Ik zal je nooit vergeten
dinsdag 6 augustus 2019 om 10:20
Net als velen weet ik niet goed wat ik moet zeggen. Net als bij iedereen die hier in dit topic reageert, heb je een onuitwisbare herinnering op me achtergelaten, Anna. De humor en kracht die jij uitstraalt in je posts maakt dat je inderdaad onverwoestbaar leek. Wat vreselijk dat dan toch dit bericht is gekomen... Ik hoop dat je zo veel hebt geplukt dat je gedachten nu zijn gevuld met boeketten.
Frans, wat lief dat je ons een update kwam geven. Veel sterkte voor jou en alle andere dierbaren
Frans, wat lief dat je ons een update kwam geven. Veel sterkte voor jou en alle andere dierbaren
The eyes are useless when the mind is blind.
dinsdag 6 augustus 2019 om 10:38
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in