Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger , was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar ( ) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 6 augustus 2019 om 17:55
Very__Cherry schreef: ↑06-08-2019 17:46De ouders mogen van mij ook speciaal genoemd worden. Die verliezen een kind. De Hel.
Mee eens.
Voor de ouders van Anna
dinsdag 6 augustus 2019 om 18:22
Wat een verdriet..
Ik had er vannacht een nachtmerrie over.. dat een vriendin van me met kleine kinderen net zo ziek was als jullie AnnA Frans. Alleen ik werd wakker en kon het nare gevoel van me afschudden.. maar voor jou/jullie is het de harde werkelijkheid..
In gedachten veel bij jullie. Heel veel sterkte.
Voor Anna een pijnloze reis naar de andere kant gewenst..
Ik had er vannacht een nachtmerrie over.. dat een vriendin van me met kleine kinderen net zo ziek was als jullie AnnA Frans. Alleen ik werd wakker en kon het nare gevoel van me afschudden.. maar voor jou/jullie is het de harde werkelijkheid..
In gedachten veel bij jullie. Heel veel sterkte.
Voor Anna een pijnloze reis naar de andere kant gewenst..
dinsdag 6 augustus 2019 om 18:24
Ben ik helemaal met je eens..Very__Cherry schreef: ↑06-08-2019 17:46De ouders mogen van mij ook speciaal genoemd worden. Die verliezen een kind. De Hel.
Make it one day
dinsdag 6 augustus 2019 om 18:50
Jeetje Frans, wat een hel waar jullie door heen gaan. Een sterfbed is heel gek ja. Ik heb het bij mijn schoonzusje meegemaakt en je hebt inderdaad hele normale gesprekken, over dagelijkse dingen.
Maar het is moeilijk, heel erg moeilijk. Ik wens jou Frans, jouw ouders, de man en kinderen van Anna heel erg veel sterkte. Jullie zitten al de hele dag in mijn hoofd. En voor Anna inderdaad een zo vredig mogelijke overgang naar de overkant. Ik hoop dat ze niet lang meer hoeft te lijden.
Maar het is moeilijk, heel erg moeilijk. Ik wens jou Frans, jouw ouders, de man en kinderen van Anna heel erg veel sterkte. Jullie zitten al de hele dag in mijn hoofd. En voor Anna inderdaad een zo vredig mogelijke overgang naar de overkant. Ik hoop dat ze niet lang meer hoeft te lijden.
dinsdag 6 augustus 2019 om 20:06
Ik weet niet meer waar ik je eerder las, hier of in het pokemon-topic.
Wat raar, als het moment dat zich al een paar jaar aandient, opeens zó dichtbij is, zonder aankondiging.
Ik hoop dat de overstap van het ene naar het andere leven, zoals iemand zo mooi schreef, rustig verloopt. Alle liefs voor jou Anna, Frans, man, ouders en vooral je jongens. Met zo'n fijne familie zal het met hun (hen? dat weet ik nou nooit) ondanks alles helemaal goed komen.
Wat raar, als het moment dat zich al een paar jaar aandient, opeens zó dichtbij is, zonder aankondiging.
Ik hoop dat de overstap van het ene naar het andere leven, zoals iemand zo mooi schreef, rustig verloopt. Alle liefs voor jou Anna, Frans, man, ouders en vooral je jongens. Met zo'n fijne familie zal het met hun (hen? dat weet ik nou nooit) ondanks alles helemaal goed komen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
dinsdag 6 augustus 2019 om 21:09
Very__Cherry schreef: ↑06-08-2019 17:46De ouders mogen van mij ook speciaal genoemd worden. Die verliezen een kind. De Hel.
Ook helemaal mee eens. Niet expliciet benoemd maar ook voor de ouders, Fransje, kinderen en andere naasten brand een kaarsje hier.
dinsdag 6 augustus 2019 om 21:10
dinsdag 6 augustus 2019 om 21:17
dinsdag 6 augustus 2019 om 21:41
dinsdag 6 augustus 2019 om 21:51
Anna, wat ik zo heel bijzonder vindt. Je wist dat je ziek was en dat je niet meer zou genezen.
En toch heb je me nooit het gevoel gegeven dat je wel eens zou kunnen sterven. Dat kwam gewoon niet in me op of in ieder geval zou dat nog heeeeel erg lang duren.
Jouw verhaal is geen verhaal van een zieke ongeneeslijke dame maar van een dame die de kanker en ons allen een les heeft geleerd.
Je was supergoed in het hebben van kanker en zoals je zus Frans al zei 'je hebt de kanker verslagen'.
Een kaarsje brandt en ik wens je een vredige overgang naar waar je dan ook naartoe gaat. Ik pluk speciaal voor jou nog een roosje
En toch heb je me nooit het gevoel gegeven dat je wel eens zou kunnen sterven. Dat kwam gewoon niet in me op of in ieder geval zou dat nog heeeeel erg lang duren.
Jouw verhaal is geen verhaal van een zieke ongeneeslijke dame maar van een dame die de kanker en ons allen een les heeft geleerd.
Je was supergoed in het hebben van kanker en zoals je zus Frans al zei 'je hebt de kanker verslagen'.
Een kaarsje brandt en ik wens je een vredige overgang naar waar je dan ook naartoe gaat. Ik pluk speciaal voor jou nog een roosje
dinsdag 6 augustus 2019 om 21:53
Dag lieve dappere Anna!
Dankjewel dat je ons een inkijkje gaf in je leven en dat wij allen een stuk met je mochten 'meelopen'. Je leerde ons de echte waardes van het leven en je leerde ons plukken. Je laat ons nu allemaal huilen en er blijft een enorme leegte achter. Als dat voor ons - die jou alleen maar 'digitaal kenden' - al zo is, hoe moet het dan voor je loved ones zijn? Ik las van begin af aan mee en hoopte op een wonder. Dat kwam helaas niet. Ik hoop dat je geen pijn meer hebt nu en langzaam uit het leven glijdt. Heel veel sterkte voor allen die je lief hebben
Dankjewel dat je ons een inkijkje gaf in je leven en dat wij allen een stuk met je mochten 'meelopen'. Je leerde ons de echte waardes van het leven en je leerde ons plukken. Je laat ons nu allemaal huilen en er blijft een enorme leegte achter. Als dat voor ons - die jou alleen maar 'digitaal kenden' - al zo is, hoe moet het dan voor je loved ones zijn? Ik las van begin af aan mee en hoopte op een wonder. Dat kwam helaas niet. Ik hoop dat je geen pijn meer hebt nu en langzaam uit het leven glijdt. Heel veel sterkte voor allen die je lief hebben
dinsdag 6 augustus 2019 om 21:56
Ook ik heb je gevolgd, en veel bewondering gehad voor de manier waarop je met je ziekte bent omgegaan en hier geschreven hebt. Zo open en dapper. Ik heb me wel eens voorgesteld wat ik gedaan zou hebben als ik in jouw schoenen stond, ongekend hoe moeilijk het moet zijn te weten dat alles de laatste keer kan zijn en te weten dat je je kinderen niet volwassen ziet worden. Het verdriet te zien bij je man, kinderen, vader en moeder, zus en andere mensen die dichtbij je staan. Zo sterk hoe jij je al die tijd opgesteld hebt. En dan hebben we het niet eens over de fysieke pijn. Dat vergat ik soms gewoon omdat je daar nooit klagend over schreef. Je leek inderdaad onverwoestbaar.
Ik hoop dat je de dingen die je van plan was voor je kinderen te doen hebt kunnen afronden, maar als dat niet meer gelukt is kunnen ze in dit topic lezen wat voor prachtige moeder ze hebben, hoe je dacht, wie je was en hoeveel je van ze houdt. En hoeveel bekende en onbekende mensen om jouw zijn gaan geven.
Ik wens jou, je zonen, man, vader en moeder, zus en andere familieleden, vrienden etc. Heel veel sterkte en kracht toe. Ook ik denk aan jullie.
Ik hoop dat je de dingen die je van plan was voor je kinderen te doen hebt kunnen afronden, maar als dat niet meer gelukt is kunnen ze in dit topic lezen wat voor prachtige moeder ze hebben, hoe je dacht, wie je was en hoeveel je van ze houdt. En hoeveel bekende en onbekende mensen om jouw zijn gaan geven.
Ik wens jou, je zonen, man, vader en moeder, zus en andere familieleden, vrienden etc. Heel veel sterkte en kracht toe. Ook ik denk aan jullie.
dinsdag 6 augustus 2019 om 22:53
Wat kan iemand die je niet in het echt kent, ongelofelijke impact maken. Dat heb jij bij vele lezers waaronder ik zelf bereikt Anna. Je was gewoon een onderdeel geworden van mijn dagelijkse dingen. Even lezen hoe het met je ging, vaak stelde je me dan gerust met je mooie verhalen en ging ik weer verder met de orde van de dag. Nu er al een tijdje niet zulke geruststellende berichten kwamen, dacht ook ik, het zal toch niet waar zijn dat het echt slechter gaat. Dat gaat het dus wel en dat laat me niet los. Wat moeten jouw man, kinderen, ouders en zus dan wel niet voelen? Momenteel ben ik op vakantie en zag ik vanaf mijn ligbed vandaag omhoog kijkend naar de lucht enkele vogels heel hoog zweven. Ze bleven maar cirkelen en lieten zich met de wind meevoeren. Ik moest aan jou denken en hoop dat jij ook zo rustig uit het leven mag zweven, nu het einde echt onvermijdelijk is. Lieve Anna, ook ik ga je net als andere forum lezers ontzettend missen. Al besef ik dat dit in het niet zal vallen bij het verdriet van de mensen om je heen. Voor iedereen veel sterkte gewenst.
dinsdag 6 augustus 2019 om 23:29
Ik ben verdrietig om wat Anna, haar kinderen, man, ouders, familie en andere naasten nu moeten doormaken.
Maar ik ben ook stil van het lezen van alle blijken van medeleven. Anna heeft duidelijk zó veel mensen geraakt! Ik hoop dat iets van alle mooie woorden nog mag doordringen tot haar. Anders hoop ik dat het woorden van troost (en een bron van trots!) zullen zijn voor haar toekomstige nabestaanden.
Maar ik ben ook stil van het lezen van alle blijken van medeleven. Anna heeft duidelijk zó veel mensen geraakt! Ik hoop dat iets van alle mooie woorden nog mag doordringen tot haar. Anders hoop ik dat het woorden van troost (en een bron van trots!) zullen zijn voor haar toekomstige nabestaanden.
anoniem_64063706e0213 wijzigde dit bericht op 07-08-2019 08:12
1.63% gewijzigd
woensdag 7 augustus 2019 om 00:02
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in