Psyche
alle pijlers
Pluk de dag (deel 3)
zaterdag 9 februari 2019 om 11:18
Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben AnnA, 38 en moeder van 2 kinderen van 8 en 9.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.
Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!
Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
3 jaar geleden waren ik en mijn kinderen 3 jaar jonger
, was ik druk bezig met het opbouwen van een carrière en hadden man en ik net ons eerste huis gekocht. En toen... was ik die vrouw die naar de dokter ging. Meteen 'voor de zekerheid' doorgestuurd naar het ziekenhuis, waar het gezicht van de echomeneer genoeg verried om mijn man te bellen (die voor werk in het buitenland zat) om terug naar Nederland te komen. En inderdaad. Binnen een week sloot de diagnose zich: ik had uitgezaaide darmkanker, het grootste probleem was een uitzaaiing van 30 cm op mijn lever en als ik niets zou doen zou ik binnen 6 maanden letterlijk dood neervallen. Oef. Als ik wel iets zou doen zou ik misschien nog 2 jaar leven. nogmaals oef.Inmiddels zijn we een aantal chemo's, ruim 2 jaar (
) en 2 topics verder. En ik ben er nog!Afgelopen week is duidelijk geworden dat 'dit het is'. Ik moet niet wachten tot ik me weer beter voel, ik moet niet wachten tot de chemokuur is afgelopen en dan wat leuks gaan doen. Ik moet het nu doen.
Aangezien de titel van het vorige topic (op naar 2019) inmiddels achterhaald en gehaald is, leek dit me een mooi moment voor een nieuw topic. Een topic waarin ik iedereen die het wil lezen ga vervelen over kwaaltjes en huilbuien, maar ook 1 die een stok achter de deur is om elke dag op te schrijven wat ik die dag voor leuks heb gedaan.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 7 augustus 2019 om 07:15
Dag lieve mooie moedige Anna. Vanaf je eerste topic in je leven mogen meekijken en wat heb je je leven volop geleefd. Veel te vroeg moeten je geliefden je loslaten, maar je hebt meer uit het leven gehaald en geplukt dan menig mens van 90. Ik hoop net als alle anderen dat je rustig mag sterven en dat je familie troost mag halen uit o.a. de vele berichten hier.
Het ga jullie goed.
Het ga jullie goed.
woensdag 7 augustus 2019 om 07:47
Geen idee waar je op vakantie bent, maar ik wil graag geloven dat dit kraanvogels waren.Vliegertje12 schreef: ↑06-08-2019 22:53Momenteel ben ik op vakantie en zag ik vanaf mijn ligbed vandaag omhoog kijkend naar de lucht enkele vogels heel hoog zweven. Ze bleven maar cirkelen en lieten zich met de wind meevoeren. Ik moest aan jou denken en hoop dat jij ook zo rustig uit het leven mag zweven, nu het einde echt onvermijdelijk is.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
In memoriam AnnA_C
woensdag 7 augustus 2019 om 08:31
Zoals iedere ochtend. Wakker worden en meteen even lezen in dit topic. Dat doe ik al jaren zo. Ik vind het zo verdrietig dat daar binnenkort een einde aan komt. Ik hoop zo dat Anna zich realiseert hoe waardevol ze is geweest voor heel veel mensen en dat hier echt lessen geleerd zijn.
Lieve Anna, het ga je goed. Ik ga jou echt nooit vergeten. Pluk de dag is onlosmakelijk verbonden met jou.
Lieve Anna, het ga je goed. Ik ga jou echt nooit vergeten. Pluk de dag is onlosmakelijk verbonden met jou.
Het recht om gehoord te worden sluit niet automatisch het recht in om serieus genomen te worden
woensdag 7 augustus 2019 om 09:50
Ik loop met burmy, Anna. Omdat jij ook met burmy liep. Ik wil hem voor jou evolven, omdat jij dat nu zelf niet meer kan doen.
Swampert plaats ik in een gym. Ik las dat je er graag mee battelde.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
